R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik ben een beetje ten einde raad aan het worden, dus hoop op enige hulp/advies van jullie kant...
Situatie:
Heb ong. vier weken terug leuke jongen leren kennen, waarmee het al snel iets geworden is. Ze zeggen wel eens liefde op het eerste gezicht... nou ik denk dat dat hier het geval is...
Sinds het begin heeft hij me verteld dat ik me niet te erg aan hem moet binden, omdat hij een paar mindere kanten heeft. Ik wist toen nog niet wat die mindere kanten waren, want hij wilde me eerst zijn goede kanten laten zien, zodat ik niet meteen de deur uit zou rennen. Hij heeft me toch al vrij snel verteld over zijn 'mindere' kanten en ik ben niet de deur uit gerend
Het probleem met hem is dat hij een vervelende jeugd achter de rug heeft, nou zeg maar gerust een klote jeugd. Ik ga hier verder niet te diep op in, hij heeft het gewoon zwaar gehad. Om die gevoelens weg te drukken en zich beter (relaxter) te voelen, is hij gaan blowen. Dit deed hij eerst veel meer dan nu, maar nu nog wel steeds op dagelijkse basis. Het punt hierbij is dat hij zich soms goed daardoor voelt, en soms slecht. Als hij zich slecht voelt, is het verlangen naar een stickie er wel, maar als hij dan geblowd heeft, voelt hij zich nog slechter. Toch kan hij geen nee zeggen.
Hij heeft me verteld dat hij wil minderen, maar dit is moeilijk voor hem, omdat hij zich dan weer (licht) depressief gaat voelen. Als hij zich zo rot voelt, dan wil hij het liefste niemand om zich heen hebben en belt hij mij nauwelijks, krijg ik geen smsjes, etc. Hij zondert zich dan volledig af. Ik heb hem al verteld dat ik dit niet leuk vind en me zorgen ga maken, maar hij wil dan echt even alleen zijn, totdat hij zich weer beter voelt.
Ik weet niet hoe ik hiermee moet omgaan. Ik wil er voor hem zijn en hem eruit helpen, maar dit gaat nu al zo'n 5 jaar voort heeft hij mij verteld, en ook al heeft hij wel hoop op betere tijden, hij wil toch nog niet echt iets 'vasts' met mij om die reden. Daarentegen mag ik hem wel mijn vriend noemen en doen we alles wat een stel normaal ook zou doen, enkel hij heeft van die dagen waarop hij bijna niks laat weten en dan ga ik mij zorgen maken. Ik wil niet verder gaan zoals het nu is, maar iets doen om hem te helpen, ik weet alleen niet wat...
Voel me een beetje machteloos, maar ik ben niet van plan om de moed op te geven. Heeft iemand van jullie hier ervaringen mee en advies voor mij?
Situatie:
Heb ong. vier weken terug leuke jongen leren kennen, waarmee het al snel iets geworden is. Ze zeggen wel eens liefde op het eerste gezicht... nou ik denk dat dat hier het geval is...
Sinds het begin heeft hij me verteld dat ik me niet te erg aan hem moet binden, omdat hij een paar mindere kanten heeft. Ik wist toen nog niet wat die mindere kanten waren, want hij wilde me eerst zijn goede kanten laten zien, zodat ik niet meteen de deur uit zou rennen. Hij heeft me toch al vrij snel verteld over zijn 'mindere' kanten en ik ben niet de deur uit gerend
Het probleem met hem is dat hij een vervelende jeugd achter de rug heeft, nou zeg maar gerust een klote jeugd. Ik ga hier verder niet te diep op in, hij heeft het gewoon zwaar gehad. Om die gevoelens weg te drukken en zich beter (relaxter) te voelen, is hij gaan blowen. Dit deed hij eerst veel meer dan nu, maar nu nog wel steeds op dagelijkse basis. Het punt hierbij is dat hij zich soms goed daardoor voelt, en soms slecht. Als hij zich slecht voelt, is het verlangen naar een stickie er wel, maar als hij dan geblowd heeft, voelt hij zich nog slechter. Toch kan hij geen nee zeggen.
Hij heeft me verteld dat hij wil minderen, maar dit is moeilijk voor hem, omdat hij zich dan weer (licht) depressief gaat voelen. Als hij zich zo rot voelt, dan wil hij het liefste niemand om zich heen hebben en belt hij mij nauwelijks, krijg ik geen smsjes, etc. Hij zondert zich dan volledig af. Ik heb hem al verteld dat ik dit niet leuk vind en me zorgen ga maken, maar hij wil dan echt even alleen zijn, totdat hij zich weer beter voelt.
Ik weet niet hoe ik hiermee moet omgaan. Ik wil er voor hem zijn en hem eruit helpen, maar dit gaat nu al zo'n 5 jaar voort heeft hij mij verteld, en ook al heeft hij wel hoop op betere tijden, hij wil toch nog niet echt iets 'vasts' met mij om die reden. Daarentegen mag ik hem wel mijn vriend noemen en doen we alles wat een stel normaal ook zou doen, enkel hij heeft van die dagen waarop hij bijna niks laat weten en dan ga ik mij zorgen maken. Ik wil niet verder gaan zoals het nu is, maar iets doen om hem te helpen, ik weet alleen niet wat...
Voel me een beetje machteloos, maar ik ben niet van plan om de moed op te geven. Heeft iemand van jullie hier ervaringen mee en advies voor mij?
Beetje voorspelbaar misschien, maar help hem eerst om van het blowen af te komen. Als je al niet lekker in je vel zit ga je je alleen maar erger voelen zoals je zelf ook al zegt. Na 5 jaar regelmatig blowen begin je je best para en onzeker te voelen als je daar vatbaar voor bent...
Ermee stoppen is niet makkelijk, maar het is een hele goede stap vooruit voor hem.
Ermee stoppen is niet makkelijk, maar het is een hele goede stap vooruit voor hem.
allereerst: liefde op het eerste gezicht bestaat zekrs wel...
OT: tja, dat je hem wilt helpen en bij hem wilt blijven is heel begrijpelijk. Het probleem is echter dat je niemand kunt dwingen om hulp te zoeken of om minder te gaan blowen. Zolang hij er niet achter staat, valt er weinig te beginnen. Wel zou je hem kunnen overtuigen om hulp te gaan zoeken om jullie relatie een kans te geven.. Probeer hem duidelijk te maken wat je voor hem voelt en wat je graag met hem zou willen bereiken. Wss zal hij niet meteen "ja, ik ga aan mezelf werken" zeggen, maar door hem te steunen, met hem te praten en heel veel geduld zou je mss meer kunnen bereiken dan je had gedacht. Sterkte...
OT: tja, dat je hem wilt helpen en bij hem wilt blijven is heel begrijpelijk. Het probleem is echter dat je niemand kunt dwingen om hulp te zoeken of om minder te gaan blowen. Zolang hij er niet achter staat, valt er weinig te beginnen. Wel zou je hem kunnen overtuigen om hulp te gaan zoeken om jullie relatie een kans te geven.. Probeer hem duidelijk te maken wat je voor hem voelt en wat je graag met hem zou willen bereiken. Wss zal hij niet meteen "ja, ik ga aan mezelf werken" zeggen, maar door hem te steunen, met hem te praten en heel veel geduld zou je mss meer kunnen bereiken dan je had gedacht. Sterkte...
ik zou de moed wel opgeven, in die zin dat je je spullen pakt en gaat.
je schept door te blijven in dit geval de ideale situatie voor hem.
dat klinkt raar, want depressief zijn is niet "ideaal" , maar het kan wel een veilige vertrouwde situatie zijn, waar iemand onbewust in wil blijven hangen.
het drugsgebruik triggered de depressie en hij keert het om om zo voor hemzelf een cirkelredenatie te creëren, zodat hij lekker in de rottige maar oh zo vertrouwde situatie kan blijven hangen.
en jij steunt hem toch wel, want je houdt van hem, dus is er niemand en niets wat hem nu eens écht met de neus op de feiten drukt.
soms moet je resoluut en hard zijn om iemand iets te laten inzien en dus duidelijk maken dat ook jij je grenzen hebt, en dat nu hij weet waar die liggen , moet kiezen of delen.
"ja, maar hij is ziek, en verslaafd, hij kan er niets aan doen"
zelfs hij heeft keuzes, iedereen heeft keuzes, omstandigheden kunnen het lastiger maken, maar nooit onmogelijk, dat laatste is toch echt een kwestie van motivatie en willen, en dat moet hij toch echt zelf doen.
je schept door te blijven in dit geval de ideale situatie voor hem.
dat klinkt raar, want depressief zijn is niet "ideaal" , maar het kan wel een veilige vertrouwde situatie zijn, waar iemand onbewust in wil blijven hangen.
het drugsgebruik triggered de depressie en hij keert het om om zo voor hemzelf een cirkelredenatie te creëren, zodat hij lekker in de rottige maar oh zo vertrouwde situatie kan blijven hangen.
en jij steunt hem toch wel, want je houdt van hem, dus is er niemand en niets wat hem nu eens écht met de neus op de feiten drukt.
soms moet je resoluut en hard zijn om iemand iets te laten inzien en dus duidelijk maken dat ook jij je grenzen hebt, en dat nu hij weet waar die liggen , moet kiezen of delen.
"ja, maar hij is ziek, en verslaafd, hij kan er niets aan doen"
zelfs hij heeft keuzes, iedereen heeft keuzes, omstandigheden kunnen het lastiger maken, maar nooit onmogelijk, dat laatste is toch echt een kwestie van motivatie en willen, en dat moet hij toch echt zelf doen.
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Idd, dat zijn jij, ik en Dr Phil met elkaar eens.quote:Op woensdag 27 juni 2007 09:14 schreef milagro het volgende:
je schept door te blijven in dit geval de ideale situatie voor hem.
Randebielen die gaan blowen om problemen weg te rokenquote:Het probleem met hem is dat hij een vervelende jeugd achter de rug heeft, nou zeg maar gerust een klote jeugd. Ik ga hier verder niet te diep op in, hij heeft het gewoon zwaar gehad. Om die gevoelens weg te drukken en zich beter (relaxter) te voelen, is hij gaan blowen. Dit deed hij eerst veel meer dan nu, maar nu nog wel steeds op dagelijkse basis. Het punt hierbij is dat hij zich soms goed daardoor voelt, en soms slecht. Als hij zich slecht voelt, is het verlangen naar een stickie er wel, maar als hij dan geblowd heeft, voelt hij zich nog slechter. Toch kan hij geen nee zeggen.
Dat is stap 1 richting psygose
Succes met je vriendje!
Thinking about thinking of you. ♫
niemand is perfect he shifto...quote:Op woensdag 27 juni 2007 09:24 schreef shifto het volgende:
[..]
Randebielen die gaan blowen om problemen weg te roken
Dat is stap 1 richting psygose
Succes met je vriendje!
sorry dat hij een slechte jeugd heeft gehad, maar ik heb zo een gevoel dat een slechte jeugd wel te vaak als excuus wordt gebruikt om dingen te doen. Ik heb ook een jaar ofzo geblowd en eerlijk gezegd heb ik geen excuus om mijn blowen te rechtvaardigen
Probeer op hem in te praten dat hij eens praat met een psycholoog. In z'n eentje zou hij die stap wellicht niet willen/durven maken. *spreekt uit ervaring*
Als hij dan na een jaartje hulp de perfecte jongen blijkt te zijn dan ben je alleen maar blij dat je hem niet hebt losgelaten.
Als hij dan na een jaartje hulp de perfecte jongen blijkt te zijn dan ben je alleen maar blij dat je hem niet hebt losgelaten.
My friends just came back from a planet where the dominant lifeform had no bilateral symmetry, and all I got was this stupid F-Shirt.
Waarom vandaag doen als je het morgen ook kan uitstellen?
Waarom vandaag doen als je het morgen ook kan uitstellen?
Je bent altijd zo lekker nuchter he jammer dat je je nooit meer vertoond in B&Hquote:Op woensdag 27 juni 2007 09:14 schreef milagro het volgende:
ik zou de moed wel opgeven, in die zin dat je je spullen pakt en gaat.
je schept door te blijven in dit geval de ideale situatie voor hem.
dat klinkt raar, want depressief zijn is niet "ideaal" , maar het kan wel een veilige vertrouwde situatie zijn, waar iemand onbewust in wil blijven hangen.
het drugsgebruik triggered de depressie en hij keert het om om zo voor hemzelf een cirkelredenatie te creëren, zodat hij lekker in de rottige maar oh zo vertrouwde situatie kan blijven hangen.
en jij steunt hem toch wel, want je houdt van hem, dus is er niemand en niets wat hem nu eens écht met de neus op de feiten drukt.
soms moet je resoluut en hard zijn om iemand iets te laten inzien en dus duidelijk maken dat ook jij je grenzen hebt, en dat nu hij weet waar die liggen , moet kiezen of delen.
"ja, maar hij is ziek, en verslaafd, hij kan er niets aan doen"
zelfs hij heeft keuzes, iedereen heeft keuzes, omstandigheden kunnen het lastiger maken, maar nooit onmogelijk, dat laatste is toch echt een kwestie van motivatie en willen, en dat moet hij toch echt zelf doen.
According to a new survey, women say they feel more comfortable undressing in front of men than they do undressing in front of other women. They say that women are too judgmental, where, of course, men are just grateful.
Iemand na 4 weken je partner noemen...quote:Op woensdag 27 juni 2007 08:54 schreef frien het volgende:
Situatie:
Heb ong. vier weken terug leuke jongen leren kennen, waarmee het al snel iets geworden is. Ze zeggen wel eens liefde op het eerste gezicht... nou ik denk dat dat hier het geval is...
Waarom wil jij hem helpen? Laat hem zelf hulp zoeken en probeer hem te ondersteunen. Je bent geen hulpverlener en ga dat ook niet worden.
Godmother of Radio 49
And now I think of my life as vintage wine
How fragile we are
And now I think of my life as vintage wine
How fragile we are
eens met milagro. uitmaken met hem is wellicht een van de betere dingen die je voor hem zou kunnen betekenen, als z'n oogkleppen niet volledig zijn vastgegroeid aan z'n hoofd.
en bij iemand te zijn met als doel hebben die persoon te veranderen naar een non-blower, dat is gewoon geen gezonde grond voor relaties, ookal doe je het uit nog zoveel liefde.
en bij iemand te zijn met als doel hebben die persoon te veranderen naar een non-blower, dat is gewoon geen gezonde grond voor relaties, ookal doe je het uit nog zoveel liefde.
1. Na vier weken iemand proberen te 'redden' is nogal, eh, vreemd.
2. Als hij had willen stoppen, was 'ie al gestopt. Hij is niet gestopt, blijkbaar vindt 'ie het wel op een bepaald niveau wel best zo.
Milagro heeft het al afdoende uitgelegd. Weggaan en als hij voor je wil vechten komt ie clean bij je terug. Als ie op deze manier niet stopt, zal hij ook niet voor je gaan stoppen op de 'zachte heelmeester-methode'.
2. Als hij had willen stoppen, was 'ie al gestopt. Hij is niet gestopt, blijkbaar vindt 'ie het wel op een bepaald niveau wel best zo.
Milagro heeft het al afdoende uitgelegd. Weggaan en als hij voor je wil vechten komt ie clean bij je terug. Als ie op deze manier niet stopt, zal hij ook niet voor je gaan stoppen op de 'zachte heelmeester-methode'.
Anatidaephobia
The fear that somewhere, somehow, a duck is watching you.
The fear that somewhere, somehow, a duck is watching you.
Dus je kent hem vier weken (tijdsbestek zegt niets in een relatie. Je kan hem iedere dag vier weken lang zien of alleen in de weekenden ), je noemt hem al je vriend en liefde op het eerste gezicht.
Een relatie ga je aan om je eigen geluk uit te breiden. Hij is het niet en zal het voorlopig ook niet worden. Jij bent gelukkig en zoekt meer en blijkbaar loop je tegen de verkeerde aan.
Bereid je voor op een lange reis als je met hem verder wil gaan. Een reis met veel tegenslagen waar je voor jezelf op moet komen én voor hem. Hij zal dit niet doen.
Of kies voor jezelf en neem flink wat afstand van hem. Jij zult er op langere termijn gelukkiger van worden.....
Een relatie ga je aan om je eigen geluk uit te breiden. Hij is het niet en zal het voorlopig ook niet worden. Jij bent gelukkig en zoekt meer en blijkbaar loop je tegen de verkeerde aan.
Bereid je voor op een lange reis als je met hem verder wil gaan. Een reis met veel tegenslagen waar je voor jezelf op moet komen én voor hem. Hij zal dit niet doen.
Of kies voor jezelf en neem flink wat afstand van hem. Jij zult er op langere termijn gelukkiger van worden.....
De tt is: lichte depressie.
Als je 5 jaar stelselmatig blowt om je problemen te vergeten en het dagelijkse leven niet onder ogen wilt zien, zou ik niet meer spreken van een lichte depressie.
Als je 5 jaar stelselmatig blowt om je problemen te vergeten en het dagelijkse leven niet onder ogen wilt zien, zou ik niet meer spreken van een lichte depressie.
kom gewoon eens een bakkie doen, zie je me nog beterquote:Op woensdag 27 juni 2007 09:33 schreef BrokenToe het volgende:
[..]
Je bent altijd zo lekker nuchter he jammer dat je je nooit meer vertoond in B&H
wat releaze zegt idd, dit riekt ook naar het Florence Nightingale syndroom.
iemand koud 4 weken kennen en van meet af te maken hebben met een patient, die je wil redden... niet goed , wegwezen.
je kunt er als vriend op afstand nog voor hem zijn eventueel, maar niet als liefdespartner in deze context, patient -hulpverlener.
lijkt wel heel sociaal , barmhartig en liefdevol, maar is toch vaak ergens vooral een eigen behoefte, waar je alleen maar bij inschiet op den duur, op alle vlakken, en hij ook.
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Cream, no sugar. Doe je dan ook weer dat spannende tijgerdingetje aan?quote:Op woensdag 27 juni 2007 09:45 schreef milagro het volgende:
[..]
kom gewoon eens een bakkie doen, zie je me nog beter
[wat ........ ook.]
According to a new survey, women say they feel more comfortable undressing in front of men than they do undressing in front of other women. They say that women are too judgmental, where, of course, men are just grateful.
'nuff said.quote:Op woensdag 27 juni 2007 09:45 schreef milagro het volgende:
[..]
kom gewoon eens een bakkie doen, zie je me nog beter
wat releaze zegt idd, dit riekt ook naar het Florence Nightingale syndroom.
iemand koud 4 weken kennen en van meet af te maken hebben met een patient, die je wil redden... niet goed , wegwezen.
je kunt er als vriend op afstand nog voor hem zijn eventueel, maar niet als liefdespartner in deze context, patient -hulpverlener.
lijkt wel heel sociaal , barmhartig en liefdevol, maar is toch vaak ergens vooral een eigen behoefte, waar je alleen maar bij inschiet op den duur, op alle vlakken, en hij ook.
Niet om heel vervelend over te komen hoor; maar hoe verifiërbaar zijn die periodes dat hij alleen wil zijn? Ken namelijk een soort gelijk verhaal waarbij die jongen die periodes bedacht zodat ie vreemd kon gaan...
"When I get sad, I stop being sad and be awesome instead. True story"
Bedankt voor jullie reacties.
Om even op de laatste post te reageren, hij is heel trouw en als ik hem toch kan bereiken (via telefoon) tijdens een periode waarin hij zich niet goed voelt, is hij altijd gewoon thuis en is er niemand anders bij hem.
Ik weet dat vier weken niet lang is en ook niet voldoende om iemand te leren kennen, maar ik voel me supergoed als ik bij hem ben en ik heb een natuurlijke neiging om iemand niet zomaar op te geven alleen maar omdat hij problemen heeft. Ik zal hem dus zeker niet verlaten.
Al met al is zijn gedrag naar mij toe altijd heel lief, ook al vertelt hij me het meteen als hij zich niet goed voelt en liever alleen wil zijn. Waar ik het vooral moeilijk mee heb, is dat hij zich zo afsluit wanneer hij alleen is en zich niet goed voelt. Dan wil hij ook niemand over de vloer hebben.
Kan ik hem op zo'n moment dan beter met rust laten, of moet ik juist naar hem toe gaan en erover praten?
en btw seks helpt wel idd...
Om even op de laatste post te reageren, hij is heel trouw en als ik hem toch kan bereiken (via telefoon) tijdens een periode waarin hij zich niet goed voelt, is hij altijd gewoon thuis en is er niemand anders bij hem.
Ik weet dat vier weken niet lang is en ook niet voldoende om iemand te leren kennen, maar ik voel me supergoed als ik bij hem ben en ik heb een natuurlijke neiging om iemand niet zomaar op te geven alleen maar omdat hij problemen heeft. Ik zal hem dus zeker niet verlaten.
Al met al is zijn gedrag naar mij toe altijd heel lief, ook al vertelt hij me het meteen als hij zich niet goed voelt en liever alleen wil zijn. Waar ik het vooral moeilijk mee heb, is dat hij zich zo afsluit wanneer hij alleen is en zich niet goed voelt. Dan wil hij ook niemand over de vloer hebben.
Kan ik hem op zo'n moment dan beter met rust laten, of moet ik juist naar hem toe gaan en erover praten?
en btw seks helpt wel idd...
je doet net alsof het een relatie van jaren is, waarbij de andere partij dus een zeker krediet al heeft bij je.quote:Op woensdag 27 juni 2007 10:26 schreef frien het volgende:
Bedankt voor jullie reacties.
Om even op de laatste post te reageren, hij is heel trouw en als ik hem toch kan bereiken (via telefoon) tijdens een periode waarin hij zich niet goed voelt, is hij altijd gewoon thuis en is er niemand anders bij hem.
Ik weet dat vier weken niet lang is en ook niet voldoende om iemand te leren kennen, maar ik voel me supergoed als ik bij hem ben en ik heb een natuurlijke neiging om iemand niet zomaar op te geven alleen maar omdat hij problemen heeft. Ik zal hem dus zeker niet verlaten.
Al met al is zijn gedrag naar mij toe altijd heel lief, ook al vertelt hij me het meteen als hij zich niet goed voelt en liever alleen wil zijn. Waar ik het vooral moeilijk mee heb, is dat hij zich zo afsluit wanneer hij alleen is en zich niet goed voelt. Dan wil hij ook niemand over de vloer hebben.
Kan ik hem op zo'n moment dan beter met rust laten, of moet ik juist naar hem toe gaan en erover praten?
en btw seks helpt wel idd...
deze knul ken je net, in 4 weken bouw je geen krediet genoeg op om je leven zo in dienst te zetten van zijn "genezing" .
als dat je karakter is, dan moet je beter de verpleging in gaan.
binnen een relatie moet er geen sprake zijn van een "roeping" ... zeker niet als je iemand niet echt kent nog.
"ja, maar hij is superlief" .... ik weet niet hoe oud je bent, maar dat is pubertaal en een puberargument.
het gaat er niet om of hij superlief is, het gaat erom waar je hem mee helpt, en dat doe je niet door hem superlief te vinden.
er is professionele hulp aanwezig in dit land, mensen die GEEN emotionele band hebben en dus adequat kunnen handelen.
dat kun je niet als je emotioneel betrokken bent, je kunt geen afstand houden en zal onhebbelijk gedrag altijd relativeren met "ja, maar hij is meestal superlief, hoor".
je bent zijn moeder niet, je bent zijn verpleegster niet, je bent zijn therapeut niet, je bent zijn partner sinds jaren niet.
je kent hem net, 4 weken , een periode die vol moet zitten van spanning, vlinders. lol , verlangen, onbevangenheid, niet vol met problemen, op tenen lopen, op eieren lopen, gebruiksaanwijzingen en gedoe.
maar goed, hij is superlief en jij bent een geboren helper en denkt dat "niet zomaar weglopen voor problemen" in dit geval een pré is, dan kunnen we lullen als brugman, je gaat niet luisteren (en verwachtte ik ook niet, hoor), dus het enige wat we kunnen doen dan is je succes wensen.
verder praten loopt alleen maar uit in 'in herhaling vallen'.
dus, succes ermee!
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Precies. In die vier weken ziet ze hem als haar levenspartner.quote:Op woensdag 27 juni 2007 10:40 schreef milagro het volgende:
[..]
je doet net alsof het een relatie van jaren is, waarbij de andere partij dus een zeker krediet al heeft bij je.
deze knul ken je net, in 4 weken bouw je geen krediet genoeg op om je leven zo in dienst te zetten van zijn "genezing" .
als dat je karakter is, dan moet je beter de verpleging in gaan.
binnen een relatie moet er geen sprake zijn van een "roeping" ... zeker niet als je iemand niet echt kent nog.
"ja, maar hij is superlief" .... ik weet niet hoe oud je bent, maar dat is pubertaal en een puberargument.
het gaat er niet om of hij superlief is, het gaat erom waar je hem mee helpt, en dat doe je niet door hem superlief te vinden.
er is professionele hulp aanwezig in dit land, mensen die GEEN emotionele band hebben en dus adequat kunnen handelen.
dat kun je niet als je emotioneel betrokken bent, je kunt geen afstand houden en zal onhebbelijk gedrag altijd relativeren met "ja, maar hij is meestal superlief, hoor".
je bent zijn moeder niet, je bent zijn verpleegster niet, je bent zijn therapeut niet, je bent zijn partner sinds jaren niet.
je kent hem net, 4 weken , een periode die vol moet zitten van spanning, vlinders. lol , verlangen, onbevangenheid, niet vol met problemen, op tenen lopen, op eieren lopen, gebruiksaanwijzingen en gedoe.
maar goed, hij is superlief en jij bent een geboren helper en denkt dat "niet zomaar weglopen voor problemen" in dit geval een pré is, dan kunnen we lullen als brugman, je gaat niet luisteren (en verwachtte ik ook niet, hoor), dus het enige wat we kunnen doen dan is je succes wensen.
verder praten loopt alleen maar uit in 'in herhaling vallen'.
dus, succes ermee!
Nogmaals, een relatie heb je om je eigen geluk uit te breiden. Wanneer je niet gelukkig bent, zal een partner je niet veel gelukkiger kunnen maken. En dat is bij hem het geval.
Zoals Milagro zegt: Gezien je laatste reactie ben ik bang dat verdere tips / opvattingen etc je weinig zal doen veranderen.
Suc6 verder
Jawel hoor. Ik ben in de tijd dat ik mijn ex leerde kennen van [gestopt met studie, 14 uur per dag slaap, wekenlang niet buiten komen] naar [cum laude studie afgerond, bovengemiddelde hoeveelheden geluk, met redelijke frequentie bijwonen van sociale gelegenheden] gegaan. Dat duurde in totaal wel twee jaar, maar ik kan gerust stellen dat het haar verdienste is dat het op het moment (vier jaar na onze kennismaking) goed met me gaat.quote:Op woensdag 27 juni 2007 10:52 schreef Devlinsect het volgende:
[..]
Wanneer je niet gelukkig bent, zal een partner je niet veel gelukkiger kunnen maken.
Alleen jammer dat ze niet van de opgewekte en ambitieuze versie van me hield, daar die haar met verminderde wanhoop liefhad.
Schoenentellend ziekpubliek.
Leuk dat het leuk gaat tussen hem en jou.
Maar die 'issues' moet je niet te licht nemen.
Niet dat hij er niet overheen kan komen.
Maar wel dat hij jullie relatie als therapie kan gebruiken. Dat is een val en het is uiterst slecht voor een relatie. Het kost je veel tijd en veel ellende.
Het klinkt allemaal superromantisch.. .er 'voor elkaar zijn' enzo. Maar je wilt zijn vriendin zijn en leuke dingen doen.
Je wilt geen therapeut zijn.
Je kunt prima iets met hem beginnen. Maar ik zou je aanraden hem naar therapie te sturen (met zachte hand of harde dwang), zodat je therapie heel goed kunt scheiden van je relatie.
Maar die 'issues' moet je niet te licht nemen.
Niet dat hij er niet overheen kan komen.
Maar wel dat hij jullie relatie als therapie kan gebruiken. Dat is een val en het is uiterst slecht voor een relatie. Het kost je veel tijd en veel ellende.
Het klinkt allemaal superromantisch.. .er 'voor elkaar zijn' enzo. Maar je wilt zijn vriendin zijn en leuke dingen doen.
Je wilt geen therapeut zijn.
Je kunt prima iets met hem beginnen. Maar ik zou je aanraden hem naar therapie te sturen (met zachte hand of harde dwang), zodat je therapie heel goed kunt scheiden van je relatie.
Je hebt een vriend als hij emotioneel aan je is gebonden. Dat wil zeggen dat je een aantal maanden in een relatie moet zitten en hij echt in moet zien wat hij wel aan je heeft. Wanneer jij je hulpdiensten en je sneetje (zo snel) ter beschikking stelt, zal hij daar dankbaar gebruik van maken. Wacht maar tot de verliefdheid over is. Hij weer in de put zit en jou niet belt (en jij argwaan krijgt n.a.v. dat ene meisje die hij wel vaak ziet). Hij weer te stoned is om JOU problemen is te bespreken.
De kans van slagen van je relatie zie ik dan ook als zeer klein. Je hebt nu vier weken verkering. Geen vier jaar.
Prachtig ook: liefde op het eerste gezicht. Dat heet sexueel tot elkaar aangetrokken voelen. Heeft niets of weinig met emotioneel tot elkaar aangetrokken te maken.
Ik heb een dergelijke relatie meegemaakt, ik heb ze gezien in mijn omgeving en hoop dat het jou wél lukt.
Suc6 !
De kans van slagen van je relatie zie ik dan ook als zeer klein. Je hebt nu vier weken verkering. Geen vier jaar.
Prachtig ook: liefde op het eerste gezicht. Dat heet sexueel tot elkaar aangetrokken voelen. Heeft niets of weinig met emotioneel tot elkaar aangetrokken te maken.
Ik heb een dergelijke relatie meegemaakt, ik heb ze gezien in mijn omgeving en hoop dat het jou wél lukt.
Suc6 !
Dat is wel snel na 4 wekenquote:Op woensdag 27 juni 2007 08:54 schreef frien het volgende:
Ik ben een beetje ten einde raad aan het worden
Het probleem met mensen die moeilijkheden hebben, is dat ze verschillende copingstrategieen hebben. Waar de een alles vertelt aan z'n vriendin of vrienden en bij hun uithuilt, zal de ander de hele dag niks van zich laten horen en gewoon ergens rondzwerven of thuis zitten.
Ik heb soms ook zin om gewoon alleen te zijn, door de stad te zwerven zonder enig doel en na te denken. Of de natuur op te zoeken en daar het liefst alleen te zijn; met de nare eigenschap tegen mezelf te praten
Wel is het zo dat ik mijn vriendin niet buitensluit. Ze mag er altijd met mij over praten en ze kan ook echt altijd bij mij terecht. Toen ik haar leerde kennen ging het juist beter met mij, dus ik vind het moeilijk om te zeggen hoe ik had gedaan als ik nog in een mindere periode had gezeten.
Here comes the bad rain..
En helpt dat? Het lijkt mij juist dat, wanneer je alleen bent, dat je dan veel meer over dingen na gaat denken en nog meer negativiteit in je hoofd creëert, maar ja, ik heb daar verder geen ervaring mee.quote:Op donderdag 28 juni 2007 13:23 schreef Lethalis het volgende:
[..]
Dat is wel snel na 4 weken
Het probleem met mensen die moeilijkheden hebben, is dat ze verschillende copingstrategieen hebben. Waar de een alles vertelt aan z'n vriendin of vrienden en bij hun uithuilt, zal de ander de hele dag niks van zich laten horen en gewoon ergens rondzwerven of thuis zitten.
Ik heb soms ook zin om gewoon alleen te zijn, door de stad te zwerven zonder enig doel en na te denken. Of de natuur op te zoeken en daar het liefst alleen te zijn; met de nare eigenschap tegen mezelf te praten
Wel is het zo dat ik mijn vriendin niet buitensluit. Ze mag er altijd met mij over praten en ze kan ook echt altijd bij mij terecht. Toen ik haar leerde kennen ging het juist beter met mij, dus ik vind het moeilijk om te zeggen hoe ik had gedaan als ik nog in een mindere periode had gezeten.
Is het verstandig voor mij om dan gewoon afstand te houden en af te wachten?
Of het helpt, hangt geheel van de situatie af en de omgeving.quote:Op donderdag 28 juni 2007 13:44 schreef frien het volgende:
[..]
En helpt dat? Het lijkt mij juist dat, wanneer je alleen bent, dat je dan veel meer over dingen na gaat denken en nog meer negativiteit in je hoofd creëert, maar ja, ik heb daar verder geen ervaring mee.
Is het verstandig voor mij om dan gewoon afstand te houden en af te wachten?
Het is nogal een verschil of ik op een regenachtige dag door de stad loop of als de zon juist onwijs schijnt. Ik word bijv. altijd vrolijk ervan als het mooi weer is. Het mooie ervan is ook juist dat het een beetje afleidt. Je ziet allemaal mensen voorbij komen, allemaal dingen gebeuren etc. Het lucht soms op om gewoon weg te gaan van mijn vertrouwde omgeving en in mijn eentje ergens naartoe te gaan. Thuis zitten daarentegen zie ik wel als iets waar ik me niet beter door ga voelen en inderdaad meer ga piekeren.
Wat verstandig is voor jou om te doen weet ik niet. Ik weet niet hoe hecht jullie band is en wat jij nou precies kunt maken bij hem en wat niet.
Als je hem pusht en min of meer dwingt iets te veranderen loop je het risico dat hij dat heel vervelend vindt en je hem afschrikt. Wacht je het af, kan het zijn dat het nooit meer verandert. Hij went immers ook aan de situatie zoals deze is en zal het op een gegeven moment niet meer willen veranderen.
Een kennis van mij heeft het ooit uitgemaakt met z'n vriendin na een aantal jaar, omdat zij hem elke dag wou spreken en hij juist van die momenten had als jouw vriend en alleen wou zijn. Het probleem was (denk ik) dat zij het van dag 1 accepteerde en naarmate de relatie vorderde meer tijd van hem wou.
Volgens mij heb ik je nou niet echt geholpen
Here comes the bad rain..
Hmm, ik denk dat ik maar een afstandje ga bewaren t.o.v. hem. Als hij het nodig vindt om met mij erover te praten, dan zal hij dat zelf wel aangeven, aangezien ik hem verteld heb dat als hij wat kwijt wil, hij gerust met mij kan praten. Denk wel dat het moeilijk gaat worden, want we zijn nog niet langer dan twee dagen zonder elkaar geweest en op die tweede dag krijg ik van hem vaker een sms dat hij me weer snel wil zien.quote:Op donderdag 28 juni 2007 14:22 schreef Lethalis het volgende:
[..]
Of het helpt, hangt geheel van de situatie af en de omgeving.
Het is nogal een verschil of ik op een regenachtige dag door de stad loop of als de zon juist onwijs schijnt. Ik word bijv. altijd vrolijk ervan als het mooi weer is. Het mooie ervan is ook juist dat het een beetje afleidt. Je ziet allemaal mensen voorbij komen, allemaal dingen gebeuren etc. Het lucht soms op om gewoon weg te gaan van mijn vertrouwde omgeving en in mijn eentje ergens naartoe te gaan. Thuis zitten daarentegen zie ik wel als iets waar ik me niet beter door ga voelen en inderdaad meer ga piekeren.
Wat verstandig is voor jou om te doen weet ik niet. Ik weet niet hoe hecht jullie band is en wat jij nou precies kunt maken bij hem en wat niet.
Als je hem pusht en min of meer dwingt iets te veranderen loop je het risico dat hij dat heel vervelend vindt en je hem afschrikt. Wacht je het af, kan het zijn dat het nooit meer verandert. Hij went immers ook aan de situatie zoals deze is en zal het op een gegeven moment niet meer willen veranderen.
Een kennis van mij heeft het ooit uitgemaakt met z'n vriendin na een aantal jaar, omdat zij hem elke dag wou spreken en hij juist van die momenten had als jouw vriend en alleen wou zijn. Het probleem was (denk ik) dat zij het van dag 1 accepteerde en naarmate de relatie vorderde meer tijd van hem wou.
Volgens mij heb ik je nou niet echt geholpen
Bedankt voor je advies, Lethalis, ik hoop dat het helpt.
Nou ja, dan valt het misschien toch ook wel mee? 2 dagen is niet zo lang.
Eigenlijk is het dus af en toe maar 1 dag? Als hij op de 2e dag iets laat horen. Af en toe een dagje voor jezelf is ook niet zo vreemd en hoeft niet eens zoveel met depressie te maken te hebben.
Soms is het ook goed om elkaar te missen. Als je elkaar elke dag ziet, krijg je de kans niet om de ander echt te missen en wordt het ook sneller een sleur.
Zie je, het heeft ook een positieve kant! Jullie missen elkaar
Eigenlijk is het dus af en toe maar 1 dag? Als hij op de 2e dag iets laat horen. Af en toe een dagje voor jezelf is ook niet zo vreemd en hoeft niet eens zoveel met depressie te maken te hebben.
Soms is het ook goed om elkaar te missen. Als je elkaar elke dag ziet, krijg je de kans niet om de ander echt te missen en wordt het ook sneller een sleur.
Zie je, het heeft ook een positieve kant! Jullie missen elkaar
Here comes the bad rain..
Even straks verder lezen..
"Arrogance has to be earned. Tell me what you've done to earn yours." - House MD
"Dear life, when I asked whether or not my day could get any worse, it was meant as a rethorical question, not a challenge!"
"Dear life, when I asked whether or not my day could get any worse, it was meant as a rethorical question, not a challenge!"
|
|
