R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Je hebt een vriend als hij emotioneel aan je is gebonden. Dat wil zeggen dat je een aantal maanden in een relatie moet zitten en hij echt in moet zien wat hij wel aan je heeft. Wanneer jij je hulpdiensten en je sneetje (zo snel) ter beschikking stelt, zal hij daar dankbaar gebruik van maken. Wacht maar tot de verliefdheid over is. Hij weer in de put zit en jou niet belt (en jij argwaan krijgt n.a.v. dat ene meisje die hij wel vaak ziet). Hij weer te stoned is om JOU problemen is te bespreken.
De kans van slagen van je relatie zie ik dan ook als zeer klein. Je hebt nu vier weken verkering. Geen vier jaar.
Prachtig ook: liefde op het eerste gezicht. Dat heet sexueel tot elkaar aangetrokken voelen. Heeft niets of weinig met emotioneel tot elkaar aangetrokken te maken.
Ik heb een dergelijke relatie meegemaakt, ik heb ze gezien in mijn omgeving en hoop dat het jou wél lukt.
Suc6 !
De kans van slagen van je relatie zie ik dan ook als zeer klein. Je hebt nu vier weken verkering. Geen vier jaar.
Prachtig ook: liefde op het eerste gezicht. Dat heet sexueel tot elkaar aangetrokken voelen. Heeft niets of weinig met emotioneel tot elkaar aangetrokken te maken.
Ik heb een dergelijke relatie meegemaakt, ik heb ze gezien in mijn omgeving en hoop dat het jou wél lukt.
Suc6 !
Dat is wel snel na 4 wekenquote:Op woensdag 27 juni 2007 08:54 schreef frien het volgende:
Ik ben een beetje ten einde raad aan het worden
Het probleem met mensen die moeilijkheden hebben, is dat ze verschillende copingstrategieen hebben. Waar de een alles vertelt aan z'n vriendin of vrienden en bij hun uithuilt, zal de ander de hele dag niks van zich laten horen en gewoon ergens rondzwerven of thuis zitten.
Ik heb soms ook zin om gewoon alleen te zijn, door de stad te zwerven zonder enig doel en na te denken. Of de natuur op te zoeken en daar het liefst alleen te zijn; met de nare eigenschap tegen mezelf te praten
Wel is het zo dat ik mijn vriendin niet buitensluit. Ze mag er altijd met mij over praten en ze kan ook echt altijd bij mij terecht. Toen ik haar leerde kennen ging het juist beter met mij, dus ik vind het moeilijk om te zeggen hoe ik had gedaan als ik nog in een mindere periode had gezeten.
Here comes the bad rain..
En helpt dat? Het lijkt mij juist dat, wanneer je alleen bent, dat je dan veel meer over dingen na gaat denken en nog meer negativiteit in je hoofd creëert, maar ja, ik heb daar verder geen ervaring mee.quote:Op donderdag 28 juni 2007 13:23 schreef Lethalis het volgende:
[..]
Dat is wel snel na 4 weken
Het probleem met mensen die moeilijkheden hebben, is dat ze verschillende copingstrategieen hebben. Waar de een alles vertelt aan z'n vriendin of vrienden en bij hun uithuilt, zal de ander de hele dag niks van zich laten horen en gewoon ergens rondzwerven of thuis zitten.
Ik heb soms ook zin om gewoon alleen te zijn, door de stad te zwerven zonder enig doel en na te denken. Of de natuur op te zoeken en daar het liefst alleen te zijn; met de nare eigenschap tegen mezelf te praten
Wel is het zo dat ik mijn vriendin niet buitensluit. Ze mag er altijd met mij over praten en ze kan ook echt altijd bij mij terecht. Toen ik haar leerde kennen ging het juist beter met mij, dus ik vind het moeilijk om te zeggen hoe ik had gedaan als ik nog in een mindere periode had gezeten.
Is het verstandig voor mij om dan gewoon afstand te houden en af te wachten?
Of het helpt, hangt geheel van de situatie af en de omgeving.quote:Op donderdag 28 juni 2007 13:44 schreef frien het volgende:
[..]
En helpt dat? Het lijkt mij juist dat, wanneer je alleen bent, dat je dan veel meer over dingen na gaat denken en nog meer negativiteit in je hoofd creëert, maar ja, ik heb daar verder geen ervaring mee.
Is het verstandig voor mij om dan gewoon afstand te houden en af te wachten?
Het is nogal een verschil of ik op een regenachtige dag door de stad loop of als de zon juist onwijs schijnt. Ik word bijv. altijd vrolijk ervan als het mooi weer is. Het mooie ervan is ook juist dat het een beetje afleidt. Je ziet allemaal mensen voorbij komen, allemaal dingen gebeuren etc. Het lucht soms op om gewoon weg te gaan van mijn vertrouwde omgeving en in mijn eentje ergens naartoe te gaan. Thuis zitten daarentegen zie ik wel als iets waar ik me niet beter door ga voelen en inderdaad meer ga piekeren.
Wat verstandig is voor jou om te doen weet ik niet. Ik weet niet hoe hecht jullie band is en wat jij nou precies kunt maken bij hem en wat niet.
Als je hem pusht en min of meer dwingt iets te veranderen loop je het risico dat hij dat heel vervelend vindt en je hem afschrikt. Wacht je het af, kan het zijn dat het nooit meer verandert. Hij went immers ook aan de situatie zoals deze is en zal het op een gegeven moment niet meer willen veranderen.
Een kennis van mij heeft het ooit uitgemaakt met z'n vriendin na een aantal jaar, omdat zij hem elke dag wou spreken en hij juist van die momenten had als jouw vriend en alleen wou zijn. Het probleem was (denk ik) dat zij het van dag 1 accepteerde en naarmate de relatie vorderde meer tijd van hem wou.
Volgens mij heb ik je nou niet echt geholpen
Here comes the bad rain..
Hmm, ik denk dat ik maar een afstandje ga bewaren t.o.v. hem. Als hij het nodig vindt om met mij erover te praten, dan zal hij dat zelf wel aangeven, aangezien ik hem verteld heb dat als hij wat kwijt wil, hij gerust met mij kan praten. Denk wel dat het moeilijk gaat worden, want we zijn nog niet langer dan twee dagen zonder elkaar geweest en op die tweede dag krijg ik van hem vaker een sms dat hij me weer snel wil zien.quote:Op donderdag 28 juni 2007 14:22 schreef Lethalis het volgende:
[..]
Of het helpt, hangt geheel van de situatie af en de omgeving.
Het is nogal een verschil of ik op een regenachtige dag door de stad loop of als de zon juist onwijs schijnt. Ik word bijv. altijd vrolijk ervan als het mooi weer is. Het mooie ervan is ook juist dat het een beetje afleidt. Je ziet allemaal mensen voorbij komen, allemaal dingen gebeuren etc. Het lucht soms op om gewoon weg te gaan van mijn vertrouwde omgeving en in mijn eentje ergens naartoe te gaan. Thuis zitten daarentegen zie ik wel als iets waar ik me niet beter door ga voelen en inderdaad meer ga piekeren.
Wat verstandig is voor jou om te doen weet ik niet. Ik weet niet hoe hecht jullie band is en wat jij nou precies kunt maken bij hem en wat niet.
Als je hem pusht en min of meer dwingt iets te veranderen loop je het risico dat hij dat heel vervelend vindt en je hem afschrikt. Wacht je het af, kan het zijn dat het nooit meer verandert. Hij went immers ook aan de situatie zoals deze is en zal het op een gegeven moment niet meer willen veranderen.
Een kennis van mij heeft het ooit uitgemaakt met z'n vriendin na een aantal jaar, omdat zij hem elke dag wou spreken en hij juist van die momenten had als jouw vriend en alleen wou zijn. Het probleem was (denk ik) dat zij het van dag 1 accepteerde en naarmate de relatie vorderde meer tijd van hem wou.
Volgens mij heb ik je nou niet echt geholpen
Bedankt voor je advies, Lethalis, ik hoop dat het helpt.
Nou ja, dan valt het misschien toch ook wel mee? 2 dagen is niet zo lang.
Eigenlijk is het dus af en toe maar 1 dag? Als hij op de 2e dag iets laat horen. Af en toe een dagje voor jezelf is ook niet zo vreemd en hoeft niet eens zoveel met depressie te maken te hebben.
Soms is het ook goed om elkaar te missen. Als je elkaar elke dag ziet, krijg je de kans niet om de ander echt te missen en wordt het ook sneller een sleur.
Zie je, het heeft ook een positieve kant! Jullie missen elkaar
Eigenlijk is het dus af en toe maar 1 dag? Als hij op de 2e dag iets laat horen. Af en toe een dagje voor jezelf is ook niet zo vreemd en hoeft niet eens zoveel met depressie te maken te hebben.
Soms is het ook goed om elkaar te missen. Als je elkaar elke dag ziet, krijg je de kans niet om de ander echt te missen en wordt het ook sneller een sleur.
Zie je, het heeft ook een positieve kant! Jullie missen elkaar
Here comes the bad rain..
Even straks verder lezen..
"Arrogance has to be earned. Tell me what you've done to earn yours." - House MD
"Dear life, when I asked whether or not my day could get any worse, it was meant as a rethorical question, not a challenge!"
"Dear life, when I asked whether or not my day could get any worse, it was meant as a rethorical question, not a challenge!"
|
|
