Vanyel in de keuken van Floris

Een paar maanden geleden stuitten we op de site en spraken we af zodra we iets te vieren hadden er te gaan eten. In de keuken van Floris: een restaurant in Rotterdam met het heerlijke concept dat er maar 1 menu is en je dus niet hoeft te kiezen. Na een aperitief tegen zevenen wordt om half acht de eerste gang geserveerd. Vanaf dat moment volgt ongeveer elk half uur een nieuwe gang. Bij elke gang wordt een half glas wijn geserveerd. Je kunt ook kiezen voor een kwart
Theoretisch kun je gangen overslaan, maar dat is normaliter niet echt aan mij besteed. Na het proeven van de eerste gang al helemaal niet meer, toen was ik vastbesloten alles te proeven dat Floris voor ons in elkaar draaide.

De sfeer bij Floris was prettig: netjes, maar toch zo casual dat je zeker niet hoeft op te zitten. Kok Floris neemt de gerechten voor zijn rekening, gastheer Daan doet de rest. Voor een liefhebber van romantische gesprekken en elkaar diep in de ogen kijken is dit restaurant misschien niet de beste keus. Zeker niet als ze met mij op pad is. In de keuken van Floris is namelijk letterlijk in de keuken van Floris. Langs de muur aan een kant van het restaurant staat een lange bank vanwaar je de kok heerlijk op de vingers kunt kijken tijdens het bereiden en opmaken van het eten. Voor de mensen aan de overkant van de tafel is het zicht iets minder, de interessantste taferelen spelen zich (schuin) achter hen af. Vandaar dat ik tijdens het aperitief lekker naast mijn date op de bank kroop om goed uitzicht te hebben. Gelukkig was het niet vol en werd er niet moeilijk gedaan. Vlak voor de eerste gang geserveerd werd, werden de tafeltjes (van ons en de buren, die ons voorbeeld volgden) heringericht, zodat we lekker zo konden blijven zitten. Perfect uitzicht, weinig romantisch gestaar.

Aan de andere kant van het restaurant was het overigens prima mogelijk je op je tafelgenoot te concentreren, daar kon je (logischerwijs) minder goed kijken. En kletsen. Floris hoort graag nog tijdens de avond wat mensen van het eten vinden en kletst er tijdens het werk gezellig over, als je dat leuk vindt.

Maar goed, ik probeer een recensie te schrijven, dan moet ik toch minstens iets over het eten melden. De wijnnamen ben ik meestal al vergeten voor ze uitgesproken zijn. Wijnen kiezen en onthouden is niet mijn sterkste kant. Wat ik op de foto kan nakijken, wordt bij naam genoemd.

Het menu van de avond (wisselt 10x per jaar) staat op een groot krijtbord:


Gang 1, de zeeslammer, bestaat uit een oester, zeewier, een komkommerplantje en een gepocheerd kwartelei. Dit alles wordt in een glas geserveerd. Aan tafel wordt er kokendhete tonijnbouillon bij geschonken. Door met het glas te draaien, gaar je de oester. Dan drink je eerst de tonijnbouillon, om vervolgens van het vaste voedsel een enorme smaakexplosie te krijgen. Het kwarteleitje is zacht gepocheerd en dus van binnen nog vloeibaar. Dat verwachtte ik niet, dus ook qua mondgevoel was het nogal een verrassing, dat vloeibare ei met die iets stevige oester en de groene accentjes. Jammie.


Erbij werd witte Chateaux Pigoudet La chapelle geschonken. Die bracht achteraf de smaak van de oester heel sterk terug, dus dat bleef genieten.

Tussen de gangen dronken we Staatl Fachingen water (3.75 per fles). In dit water proef je de mineralen. Het werkte ideaal om de smaakpapillen te neutraliseren, zodat we ook weer konden genieten van gang 2:

Simmenthaler tartaar, eendelevercreme en crostini, met een beetje auberginecreme.
Het was erg leuk om Floris bezig te zien met het draaien van de tartaar en opmaken van deze bordjes. Lekker geconcentreerd, maar niet te beroerd om even te babbelen over zijn mooie Wusthof Culinar messen.



Qua gerecht deed dit het net niet helemaal voor mij. Alle smaken waren lekker, de tartaar ontzettend zacht en vol van smaak, maar na die explosie van gang 1 miste ik net de pit. Mijn date was wel erg tevree over de smaak.



Wijn: Rosa del Golfo. Deze spetterende rose blies het gerecht een beetje weg. Te lekker voor het eten. Zwaar van smaak, vol wild fruit.

Voor de geïnteresseerden was de hele avond te bekijken welke wijnen we gedronken hadden of nog gingen drinken. Die stonden namelijk, genummerd en wel, uitgestald op de bar.


De wodka hebben we niet gedronken. Die was waarschijnlijk voor de liefhebber.

Verder genieten van gang 3, een onverwacht smakelijke Salade Caesar vegetarienne


Floris had de sla (van die minikropjes) even gebakken en de ansjovis vervangen door kappertjesmayonaise. Normaal proef ik altijd alle smaakjes apart. Dat was hierbij geen goed idee, apart was het allemaal best lekker, maar niet bijzonder. De combinatie maakte het bijzonder en bijzonder lekker. Weer een verrassing, dat een simpel, vegetarisch slagerecht zo kan knallen.
Erbij weer een rose, Les Domaniers de Puits Mouret. Lekker, maar ik kon de rose van een gang eerder moeilijk vergeten.

Gang 4 is een soepje, en wel aspergebouillon met rollade en spekjes van Kamper lam.
Leuk, hoe de knapperige spekjes je even wakker schudden. Over dit gerecht is weinig te vertellen. Goede aspergebouillon, lekkere rollade, fijne combinatie.



De wijn was wel even schrikken. Een Riesling (van het etiket: 2005 Riesling hochgewachs trocken, monzinger fruhlingsplatzchen). Normaal voor mij geen wijn waar ik van geniet, maar deze was net een tikje ziltig en vulde de soep perfect aan.

Bijna halverwege het feest, gang 5, de Noorse carver (moeilijk leesbaar).
Alweer lekker, aten we jonge kreeft.



Vooraan op het bordje mango met rode peper, achteraan avocado met Granny Smith. Ik vond het lekkerder met de mango, mijn date met de avocado. Grappig was wel dat de wijn duidelijk bij de avocado was uitgezocht. Daarmee smaakte hij super, terwijl hij in combinatie met de mango helemaal niet meer bijzonder was. De flits viel helaas bij de meeste foto's precies op deze fles, dus ik kan niet veel meer ontcijferen dan Veracruz.

Poeh, dit verhaal is een stuk uitgebreider dan gepland. Moet nu echt andere dingen gaan doen. De rest volgt, maar dat wordt niet meer vandaag of morgen. De conclusie is in elk geval dat Floris een groot succes is!

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 00:03 schreef DancingPhoebe het volgende:
Ik krijg altijd zo'n apart *nietnadertenoemenlichaamsdeel*gevoel wanneer jij het hebt over mondgevoel....

Je wordt er geil van?

Ik vind bij bepaalde gerechten hoe het voelt bijna net zo belangrijk als hoe het smaakt. Apsergebouillon heeft over het algemeen niet echt mondgevoel, dat hoort zo, maar bij iets als die zeeslammer is er vast over nagedacht en het werkt. Je krijgt gewoon een fijne voelverrassing als dat eitje knapt.

Dan moet ik je misschien vast waarschuwen. Na gang 6 werd ik een beetje jolig en was ik veel te enthousiast met eten en kletsen bezig om nog heel veel foto's te maken. Er komen er dus nog maar 3 ofzo.
Ik probeer morgen.

Toch bijzonder dat er mensen bestaan die het geen ruk interesseert hoe iets smaakt en eruit ziet, als het maar VEUL is.

Vandaag af maken gaat niet meer lukken, wordt ws. morgen.

Deel 2

Vreemd om halverwege het diner te beginnen met schrijven, maar het is tijd voor de volgende ronde van Vanyel in de keuken van Floris. Het helpt zeker dat ik was aanbeland bij gang 6, dat was er een waarvan me nu weer het water in de mond loopt als ik eraan denk..

Croque monsieur Floris
Toen ik het op de kaart zag staan dacht ik: "hmm, tosti. Wat kun je daar in godsnaam voor bijzonders mee". Dit dus


De 'tosti' van Floris bestaat uit een geroosterd witbrood belegd met pata negra ham en schuim (uit een ouderwetse slagroomspuit met patroon) van een 3 jaar in een grot gerijpte kaas. De naam is me helaas ontschoten. Ik ben aan het oefenen met kaas, langzaam maar zeker kan ik steeds meer smaakjes waarderen. Deze was puur (toen we vroegen wat het was, spoot Floris een toefje kaas op onze vingers om te proeven) voor mij iets te sterk, maar in combinatie met de andere ingrediënten opeens heel lekker zacht en smaakvol.
De garnering bestond uit 'sprietensla' en een langoustine. Het schattige oranje drupje verderop op het bord is tomatencaramel.
Als elke tosti zo smaakte zou ik ze een stuk vaker eten!
Bij deze tosti een Rioja. Gailur, Crianza 2001 roept het etiket.

Gang 6 was de laatste van de voorgerechtachtigen en de laatste gang die op de foto staat. In plaats van een spoom stond voor nummer 7 Granité op de kaart.
Geen onprettig hapje, maar duidelijk meer bedoeld om je smaakpapillen even wat te laten rusten dan om je weer orgastisch te maken, was dit een glaasje bosvruchtenijsschaafsel met een scheutje olijfolie. Best lekker. Tot mijn schande stond ik te bellen toen deze gang werd opgediend (belangrijk, heus), dus ik heb waarschijnlijk het speciale van de olijfolie gemist. Volgens mijn date maakte die het gerecht wel net iets bijzonders.

Tijd voor de eerste hoofdgerechtachtige, op de huid gebakken rode mul, stamppotje, schaaldierschuim.
In het stamppotje zaten olijven en bleekserderij, het schaaldierschuim werd gespecificeerd naar kreeftenschuim. Dit vond ik een van de minste gerechten. Dat kon zomaar eens aan mij liggen, mijn date vond het wel lekker en de buren roemden dit gerecht zelfs als het beste van de avond. Wat er minder aan was.. Ik denk de combinatie van smaken. Dat ik niet wild ben van bleekselderij en het kreeftenschuim iets te zeeïg vond, hielp niet.
We dronken een witte wijn met de welluidende naam Amayna, een sauvignon blanc uit 2006.

Volgde een moment van grote schrik. Gang 9, Lozère lamszadel, jus van lam en lamsoren werd van het bord gewist. Oooohjeee wat nu? Dit gerecht bleek niet in de planning te staan, ze waren een beetje vergeten het te vervangen door Lozère kalfshartzwezerik met lamsnek.
Spannend. Ik had nog nooit zwezerik gegeten. Tot mijn verrassing bleek dat heel lekker! Het was lekker knapperig gebakken, met een stevige knisperbuitenkant maar zacht van binnen. Met de lamsnek had ik heel toevallig dikke pech: Floris had blijkbaar niet goed gekeken en mij een nekje geserveerd waardoor die dikke zenuw liep. Niet lekker dus. Toen hij tijdens het opmaken van de kaasbordjes vroeg wat we van het vorige gerecht vonden, was ik zowaar eerlijk. Niet zo enthousiast. Floris baalde als een stekker en wilde meteen de oven aanzetten om te laten proeven hoe het gerecht bedoeld was. Met de kaas in het vooruitzicht zat ik daar niet bijzonder op te wachten, dus is mijn lammetje van de rekening gehaald. Netjes. Service waarvan je blij wordt.
Overigens dronken we een lekkere volle Causse Rouge.

De gerechtenfoto's zijn op, maar ik heb nog een leukje van twee geconcentreerd werkende heren. Zo te zien is een van de twee druk met de Ceasar.


Voor de liefhebber was er een intermezzo van, uhh, kaas Een leuk bordje met twee geiten- en twee koeienkaasjes, waarvan twee hard, een zacht en een schimmel. In het midden lag een gezellige dadel. Dit hapje maakten we compleet door het drinken van een sherry met duidelijke rozijnenaccenten.

Bijna tijd om naar huis te gaan, alleen nog gang 10 te gaan: Gemarineerde kersen met lavendelgeitenkarnemelkijs, pure chocolade en pistache.
Met een drankje met de opwekkende naam Elysium.
Nu lieten we het een beetje afweten. Mijn date is niet gek op zoetigheid (maar toch heus vrouw) dus liet deze gang aan zich voorbij gaan. Om vervolgens uiteraard uitgebreid van de mijne te proeven..
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar van dit gerecht kan ik de smaak niet meer terughalen. Dat heeft heel misschien iets te maken met de hoeveelheid halfjes wijn die ik inmiddels had genuttigd. Het ijs is me wel vaag bijgebleven. Het smaakte naar lavendel (mwah) en frissig naar yoghurt/geit. Precies zoals het bedoeld is denk ik..

Al met al hebben we een topavond gehad. Alles klopte. Dat ik hier en daar een gerecht niet helemaal top vond, heeft waarschijnlijk meer te maken met de hoge standaard die Floris zette met zijn eerste gerecht dan met de kwaliteit van de mindere gerechten. Dat ik aan het eind wat minder helder was dan aan het begin is misschien een beetje jammer, maar ik had de wijnen zeker niet willen missen, die maakten de smaakbeleving toch wel af.

Na vijf en een half uur entertainment werd ons gevraagd 140 euro en een beetje af te rekenen. Dat is niet weinig geld, maar gezien de kwaliteit van het gebodene zeker niet duur.

Hoera voor Floris

[ Bericht 0% gewijzigd door Vanyel op 15-06-2007 22:33:53 ]

Misschien ben je dan gewoon een enorme vreetzak?

Voor mensen die echt van heel veel eten houden, kan het inderdaad te weinig zijn, maar tot de iets bovengemiddelde eter is het echt wel zat. Voor mijn vriendin zelfs te veel, terwijl die normaal geen grote moeite heeft met bijvoorbeeld kapsalons naar binnen schuiven.

Wat leuk! Hoop dat het jou net zo bevalt als ons.
Recensie met foto's zijn welkom hoor

Maar hoe was het?

Jaloers jaloers jaloers!
Ik wil meer geld zodat ik vakerderder bij Floris kan eten...