Twijfels over emigreren

Dan is de keus gemaakt, maar je wilt dus een bedrijf opzetten?

Ik zou er gewoon voor gaan, je kinderen zullen later ook enorm veel profijt hebben van het feit hebben dat ze zo keurig Engels kunnen spreken. Dan weet je in ieder geval al dat ze later een groot voordeel zullen hebben op de arbeidsmarkt.

Ik kom volgend jaar wel een biertje halen.

quote:

Op maandag 4 juni 2007 08:49 schreef Danny het volgende:
Dat ben ik volledig met je eens maarten. Ik zou geen half puberende kinderen naar een ander land slepen. Dat zou ik erg egoïstisch vinden en zou de relatie tussen mezelf en m'n kinderen ook niet ten goede komen.

Zoals Maarten al zegt, het zal per situatie verschillend zijn.

Om alles over een kam te scheren vind ik een beetje overdreven. In ons geval is het erg goed uitgepakt, en ik zal de volgende keer dat mijn zoon me om de nek vliegt en zegt dattie van me houdt tegen hem zeggen dat jij hebt gezegd dat ik egoistisch ben.

Bovendien was onze zoon betrokken bij het besluit. Wij hebben hem alle voor- maar zeker ook nadelen uitgelegd, er veel en langdurig over gepraat op een zo objectief mogelijke manier, en als hij nee had gezegd waren we niet gegaan.

Elizabeth, jij toont duidelijk aan dat het ook enorm kan verschillen per kind. Over het algemeen willen pubers zich gaan verzetten als ze opeens uit hun omgeving worden weggehaald, maar er zijn anderen die het juist prachtig vinden. Ik had het denk ik geweldig gevonden om als tiener naar het buitenland te verhuizen, maar ik vond het dan ook afschuwelijk op school dus alles leek me beter.

Het punt wat men probeert te maken is dat hoe ouder je kinderen worden, hoe belangrijker ook hun stem wordt. Zoals jij zelf ook zegt, jullie hebben je zoon helemaal bij het besluit betrokken. Je kunt dus wel als ouder zeggen "nu mijn kind 3 is emigreer ik", want dat kind vindt er nog niet zoveel van. Maar je kunt niet zomaar zeggen "straks als mijn kind 14 is ga ik emigreren", omdat het dan ook enorm zal afhangen van het kind. Het is niet meer alleen het besluit van jou (en eventueel je partner).

_{kom een beetje lullig uit mijn woorden vandaag, maar hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.}

daarnaast heb je nog het taalvoordeel. Ik weet niet meer precies de technicalities (Gao, weet jij daar toevallig iets meer over?), maar ik dacht dat je een kind tot het 7e jaar nog een tweede (of derde/vierde/etc) moedertaal kunt geven, die hij/zij dan dus echt net zo goed als nederlands zal kunnen spreken/denken/voielen en dat daarna de hersenstructuur al zodanig vastligt dat dát niet meer kan. Ze kunnen dan een taal nog wel heel goed leren, maar het zal niet meer als een moedertaal zijn.

quote:

Op maandag 4 juni 2007 00:09 schreef phileine het volgende:
overigens was dat trouwens wel een argument om vroeg te gaan, die taal. Een kind een tweede moedertaal geven, zeker eentje die wereldwijd wordt gesproken (zoals bijvoorbeeld Spaans of Engels) is een van de mooiste dingen die je kunt geven.

Een tweede moedertaal bestaat niet. Dergelijke kinderen die een tweede taal te intensief en te vroeg leren kunnen zich vaak zeer slecht uitdrukken en lopen taal achterstand op school op mbt. de moedertaal. Ik spreek niet uit ervaring, maar wel van zeer dichtbij mogen zien, en het fenomeen schijnt behoorlijk normaal te zijn

Je hebt je al aardig ingelezen zo te zien

Ook ik vind dat je nu een keuze moet maken om het te doen/niet te doen. Procedures kunnen vaak jaren overheen gaan, in die periode kunnen jij en je gezin "mentaal" voorbereiden op de verhuizing, hebben je kids genoeg tijd om aan het id te wennen en misschien zelfs enthousiast te worden omdat het een compleet nieuw avontuur is waar jullie samen, als gezin aan beginnen.

Oh, misschien een goede tip om te bekijken: HIER staan veel reportages over NL'ers die hun geluk in het buitenland gaan beproeven, de situatie is vaak heel anders... maar er zijn veel gezinnen met kinderen die gevolgd worden. Misschien kun je hier iets uithalen?
Suuk6 met je beslissing

Mijn vrouw is ook geemigreerd naar de VS toen ze 13 was, die heeft al heel wat achter de rug:

Geboren in Canada, geemigreerd naar Nederland toen ze 7 was (studie van haar vader), geemigreerd naar Michigan toen ze 13 was (studie vader afgerond dus).

En volgens mij is ze nog redelijk in orde. Althans, dat denk ik. Als ze knettergek wordt komt het door mij.

Het kan dus wel maar 't is heel persoonlijk.

quote:

Op maandag 4 juni 2007 20:07 schreef Danny het volgende:

[..]

hoe heeft ze het destijds ervaren? Dat het geen permanente schade oplevert geloof ik wel, maar ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat ze het prettig heeft gevonden haar vrienden e.d. achter te moeten laten. Tenzij ze het pispaaltje van de klas was natuurlijk, dan kan een verhuizing een bevrijding zijn.

Nee ze vond het niet leuk, vooral omdat we toen 'verkering' hadden.

Haar Engels was al dik in orde natuurlijk. Het is toch ook een kwestie van meteen op school zetten, sportclub etc. in de nieuwe omgeving

Maar goed, een meid van 13 vind dit natuurlijk niet leuk. En zij dus ook niet.

quote:

Op maandag 4 juni 2007 19:57 schreef Shira het volgende:
Je hebt je al aardig ingelezen zo te zien

LHO: kijk bijvoorbeeld eens hier kinderen tweetalig opvoeden, ongeveer het tegenovergestelde van wat jij zegt is meestal waar.

Net als de rest denk ik overigens dat je op een gegeven moment een knoop moet doorhakken. Niet éérst alle problemen oplossen en dingen regelen, maar een datum plannen en dan er naar toe werken. Zoals ik ergens anders al schreef: als wij niet in een impuls dat huis hadden gekocht was het waarschijnlijk ook bij dromen gebleven. We hadden toen nog wel een jaar om alles voor te bereiden maar dat gaat veel makkelijker als je al concreet een datum hebt.

quote:

Op maandag 4 juni 2007 20:23 schreef phileine het volgende:

[..]



LHO: kijk bijvoorbeeld eens hier kinderen tweetalig opvoeden, ongeveer het tegenovergestelde van wat jij zegt is meestal waar.

Net als de rest denk ik overigens dat je op een gegeven moment een knoop moet doorhakken. Niet éérst alle problemen oplossen en dingen regelen, maar een datum plannen en dan er naar toe werken. Zoals ik ergens anders al schreef: als wij niet in een impuls dat huis hadden gekocht was het waarschijnlijk ook bij dromen gebleven. We hadden toen nog wel een jaar om alles voor te bereiden maar dat gaat veel makkelijker als je al concreet een datum hebt.

Dat van mij is oa, gebasseerd op een stuk op TV (zou alleen niet meer weten waar... NOVA?) en mbt. 'eigen observaties' van immigranten in nld (Israeli).

Toevoeging: Het ging om kinderen waarvan 1 hiergeboren en 1 op jonge leeftijd hier heen gekomen. Nederlands/franstalige vader en Israelische moeder..

als ik het geld EN de leeftijd ervoor had, was ik allang naar Oostenrijk geëmigreerd, ik heb niks tegen Nederland, maari k was een maand in Oostenrijk en ik was HELEMAAL verkocht

quote:

Op maandag 4 juni 2007 21:52 schreef Danny het volgende:
Maar goed, het gaat nu voornamelijk over mij merk ik. Zijn er echt geen andere mensen die wel willen maar niet durven, twijfels hebben etc.? Je kan mij niet vertellen dat wij de enige halfwatjes zijn

Ik heb zelf eigenlijk nooit twijfel gehad.... We zijn begonnen in Nederland, hadden de intentie om ook in Nederland te blijven.... maar toen overleed mijn schoonvader in 1999, een paar maanden voor ons geplanned huwelijk, waar mijn vrouw en schoonmoeder het moeilijk mee hadden, en na de aanvallen op 11 September 2001 vroeg mijn schoonmoeder of we niet alstublieft bij haar in de buurt wilden gaan wonen.

Het speelde toen al wel op de achtergrond, we hadden al wel eens "what if" scenario's besproken, maar toen het besluit eenmaal gevallen was, was het echt zoiets van.... "Okay, let's do this thing.". In December 2001 had ik mijn keuring en kreeg ik mijn visum, in April 2002 ben ik verhuisd.

Wij hebben dus in 4 maanden alles geregeld om te vertrekken, inclusief het afronden van de belastingen, etc. Het kost een hele hoop werk, maar het is met gemak haalbaar in zo'n periode. Nadat de knoop eenmaal was doorgehakt zat ik eigenlijk nog maar over 1 ding in: Werk krijgen. En dat duurde ook nog eens 6 maanden nadat ik de VS aankwam, dus we gingen rap door onze spaarcentjes heen. (Gelukkig konden we de eerste 6 maanden terecht bij schoonmoeder).

Wat betreft medische keuring: Deze is voornamelijk voor het vaststellen van verspreidbare ziekten, zoals AIDS, TBC, Hepatitus, etc, etc. Zaken als reuma en rugklachten hebben niet al te veel invloed daarop. Wel moet je erop rekenen dat je ziektekostenverzekering vrij hoog zal zijn, reken op +/- $500 tot $600 voor jullie tweetjes en kinderen, vanwege een "pre-existing condition".

Ik heb zelf een jaar of 3 doorgebracht in Amerika, en sta op het punt om naar Indonesie te emigreren voor een nieuwe baan. Natuurlijk blijven altijd de kleine "stel dat" dingen in je achterhoofd spoken, maar het punt, denk ik, met emigreren is dat je het op een gegeven moment gewoon moet doen.

Sommige mensen (zoals ik), hebben het daar veel makkelijker in, aangezien ik geen vriendin heb, geen eigen huis heb, en dus niet echt veel hoef te regelen om met m'n hele hebben en houden naar een ander land te gaan. In mijn geval ben ik in totaal nu een weekje bezig geweest met het regelen van tickets, visum, en het opruimen/inpakken van dingen, en ik ben over 5 dagen weg

Het enige wat je wel moet doen is een vangnet hebben; dat wil zeggen retour tickets al hebben, zorgen dat je genoeg geld hebt om op zijn minst een maand in Nederland te leven mocht je terugkomen als het niet bevalt, en in ieder geval iets geregeld hebben met familie of vrienden om daar tijdelijk te kunnen crashen mocht het allemaal niet willen.

En natuurlijk zorgen dat je genoeg cash meeneemt om in je land van keuze een tijdje te kunnen leven, mochten de dingen duurder uitvallen dan je dacht.

My 2 cents.

quote:

Op maandag 4 juni 2007 19:09 schreef Danny het volgende:

[..]

Waar zeg ik dat?

Ik begreep het als zodanig. Maar ik ben blij dat je het met deze post verduidelijkt.

quote:

Jouw goed recht, mijn goed recht, maar het is nergens voor nodig mijn woorden te verdraaien en het te doen voorkomen alsof ik je zit te beledigen.

Ik vat het totaal niet op als belediging, laat staan dat ik zou willen doen voorkomen.

quote:

Good for you. Ikzelf zou het alsnog niet doen omdat ik een dergelijke beslissing niet aan een tiener over zou laten. Wederom; dat is hoe IK erover denk in MIJN situatie. Prima als het voor jou WEL werkt.

DE beslissing is niet aan een tiener overgelaten. Het lijkt er eerder op dat je me niet wilt begrijpen, Soit
Ik heb het er al niet meer over.

Ik wens jullie veel succes met het nemen van een beslissing. Ikzelf denk, gezien jouw continu oproepen van allerlei mogelijke bezwaren en het dicht willen timmeren van alle eventueel voorkomende probleemjes, dat jullie niet gaan. Er zijn gewoon altijd mensen die het bij verlangens houden omdat ze de risico's niet aandurven en 100% garantie willen dat het allemaal gaat lukken. Dan is het beter om voor relatieve zekerheid in een bestaande situatie te kiezen.

1 ding, over je kinderen, mijn ouders hebben mij en mijn zusje mee genomen naar india, voor 3 jaar, toen ik 5 was. En ik ben er nog dankbaar om. Zolang je 't maar verstandig doet gaat 't top met kinderen, neem er de tijd voor, doe 't rustig, maar als ik zie dat ik nu gezond uit India terug ben moet de VS je helemaal lukken

quote:

Op maandag 4 juni 2007 19:15 schreef LeeHarveyOswald het volgende:

[..]

Een tweede moedertaal bestaat niet. Dergelijke kinderen die een tweede taal te intensief en te vroeg leren kunnen zich vaak zeer slecht uitdrukken en lopen taal achterstand op school op mbt. de moedertaal. Ik spreek niet uit ervaring, maar wel van zeer dichtbij mogen zien, en het fenomeen schijnt behoorlijk normaal te zijn

hier ben ik het niet mee eens. Ik ben geboren in Nederland, maar Engels is mijn eerste taal (het was door omstandigheden destijds de taal die ik het meeste hoorde). Mijn ouders hebben wel moeite moeten doen om mij Nederlands te leren...ik schijn nogal eigenwijs te zijn geweest...ben ik nu dus helemaal niet meer , maar tegen de tijd dat ik naar school toe ging kon ik me bijna net zo goed in het Nederlands als in het Engels uitdrukken. ik heb op school nooit problemen ondervonden van het feit dat ik 2-talig was, en nu is het eigenlijk alleen maar erg handig.

Natuurlijk kan dit per kind verschillen, maar zo is het in ieder geval bij mij gegaan.

quote:

Op zondag 3 juni 2007 23:51 schreef Danny het volgende:
Dan de kinderen; Alicia is 5, Jayden bijna 3 (valt het op dat we ze bewust name hebben gegeven die men in Amerika uit kan spreken?). Voordat je de hele procedure door bent ben je zomaar 2 jaar verder. Het is geen EU land waar je zo even naartoe rijdt en een huis koopt of huurt. De kinderen zijn dan al oud genoeg om er behoorlijk van in de war te raken en we zijn er nog niet over uit of we ze dat willen laten doorstaan en, belangrijker, of we het risico willen lopen dat ze het een jaar later weer moeten doorstaan als het in de VS toch NIET blijkt te bevallen.

Waarom ben jij nog niet geëmigreerd terwijl je dat dolgraag zou willen? Of ben je het al wel en herken je dit soort twijfels?

Bureaucratie, financiën en andere zaken is gewoon rompslomp waar je door heen moet gaan, maar als je iets écht wil is dat het natuurlijk wel waard. Over de kinderen kan ik het volgende zeggen.

Ik ben zelf opgegroeid in een situatie waarin er vaak verhuist is (en wordt), stuk of 6 keer in mijn jonge levensjaren, alhoewel ik niet met mijn ouders geëmigreerd ben, ben ik wel Nederland doorgetrokken (ook afstanden waarbij je alles achterlaat). Ik weet nog wel dat ik me waardeloos voelde toen ik opeens van mijn vrienden werd weggerukt (nu praat ik over basisschool periode) en maar moest aarden op een nieuwe plek. Ik moet desondanks zeggen dat dit voor mij verrassend snel ging en ik zo mijn plek had gevonden binnen de klas op school. Als ik het zo lees denk ik dat je kinderen, omdat ze geinteresserd zijn in Engels, dit ook snel op zullen pakken en dat de taal eigenlijk niet echt een groot probleem is. Nadat ik verhuist was, was ik vrij snel mijn oude vriendjes vergeten (ik praat hier misschien over 2 maanden) en maakte gewoon lol waar mogelijk, uiteraard hoort een sportclub hier ook bij. Ik zal absoluut niet zeggen dat dit voor elk kind zo geldt maar in mijn ervaring (en wat ik ook van andere mensen hoor die opeens op een totaal andere plek zijn gaan wonen) is dat de kinderen altijd op hun voeten terecht komen.

Ik ben het overigens eens met maarten, je moet het nu doen of anders pas over 15/20 jaar als je kinderen volwassen zijn. Je kunt uiteraard ook tussendoor verhuizen maar je onderbreekt dan wel de basisschool periode of middelbareschool periode, dit is een veel grotere onderbreking dan dat je het nu zou doen op jonge leeftijd. De psychologische druk is dan ook groter. Dit kan ook positief uitpakken als je kinderen avontuurlijk zijn ingesteld natuurlijk.

Daarbij wil ik ook nog zeggen dat mijn vader altijd al de plannen heeft gehad om naar Nieuw-Zeeland te emigreren maar dit niet heeft gedaan vanwege de kinderen en hij de stap te groot vond voor ons. Iets waarvan hij zegt dat hij het maar beter toch gedaan had kunnen hebben.

Als ik je verhaal zo lees heb je er altijd van gedroomd en ik denk dat je het dan ook moet doen, anders krijg je er later misschien wel spijt van, je moet er natuurlijk wel goed over nagedacht hebben, maar daar ga ik ook maar even van uit .

quote:

Op maandag 4 juni 2007 19:15 schreef LeeHarveyOswald het volgende:

[..]

Een tweede moedertaal bestaat niet. Dergelijke kinderen die een tweede taal te intensief en te vroeg leren kunnen zich vaak zeer slecht uitdrukken en lopen taal achterstand op school op mbt. de moedertaal. Ik spreek niet uit ervaring, maar wel van zeer dichtbij mogen zien, en het fenomeen schijnt behoorlijk normaal te zijn

Hier ben ik het dus totaal niet mee eens. Tweetalig opvoeden is gewoon heel erg slim, vooral in de huidige tijd waarin mensen veel internationaal reizen/werken/etc. Wat wel belangrijk is is dat de talen geleerd worden door mensen die die taal als moedertaal hebben. Ga dus niet jouw HAVO engels leren aan je kind en dan denken dat ze een 2de moedertaal hebben, dat gaat gegarandeert niet lukken, maar als je bv een franstalige & nederlandstalige ouder hebt dan zijn 2 talen heel erg makkelijk om te doen en zal het kind beide talen perfect spreken er vanuit gaande dat de ene ouder altijd in het engels met het kind spreekt en de ander in het frans. Dat is nl de enige manier om een taal zo goed te leren dat je het volledig beheerst.