[Centraal] Irak na de oorlog - deel 38

quote:

Conditions for Iraqi children worsen sharply: UNICEF

Mon Jul 16, 2:56 PM ET

Conditions for children in Iraq have deteriorated sharply in recent years as their humanitarian plight has fallen largely into neglect, a senior UNICEF official said Monday.

"I have no doubt whatsoever that the condition today is much worse," Dan Toole, acting deputy executive director of the UN Children's Fund, told journalists after being asked for a comparison with the situation under Saddam Hussein's regime.

"Children who have had to flee Iraq -- and millions have fled -- are much worse off than a year ago and they certainly are much worse off than they were three years ago," he added.

Toole said there were signs that the health and nutrition for Iraqi children was "changing for the worst", despite recently released two-year-old indicators that had shown signs of an improvement.

UNICEF said the information gleaned from people leaving Iraq, and from the agency's "quite limited" access within the country, indicated that the number of female-headed households has increased "dramatically" because mostly men have been killed in the violence there.

"Many of those women are too frightened to bring their children to health clinics, many are too frightened to send their children to school," he added

Only two-thirds of Iraqis have access to clean water, according to UNICEF.

"My concern is that the focus on Iraq is on the political situation, the security situation, it is not on the lives of Iraqis living day in, day out, with deprivation, with lack of food, with lack of medical supplies," he said.

"That says something about the attention of the world, the attention of our leaders," Toole added, urging a greater focus on the impact on children.

UNICEF says its aid programmes for children in Iraq have only received about one-third of the funding they need.

quote:

Irak wil aandacht voor vluchtelingen

Amman - De regering van Irak luidt de noodklok over de situatie van honderdduizenden Iraakse vluchtelingen in omliggende landen. Volgens Bagdad dreigt er een humanitaire crisis en moet de internationale gemeenschap te hulp schieten. Volgens schattingen hebben zeker vier miljoen Irakezen huis en haard verlaten voor de oorlog en het geweld in hun land. Ongeveer de helft is Irak ontvlucht, en dan vooral naar Syrië en Jordanië. De zorgen van de Iraakse regering over het lot van de vluchtelingen worden gedeeld door Amnesty International. Jordanië en Syrië dringen ook aan op hulp bij de opvang van Irakezen, bleek op een internationale conferentie in Amman over de vluchtelingenproblematiek.
Irak was ook donderdag het toneel van bloedige aanslagen. Bij één van die terreurdaden vielen in het centrum van Bagdad zeker 25 doden en tientallen gewonden. In de noordelijke stad Kirkuk vonden zeker zeven mensen de dood bij een aanslag.

quote:

Iraqi government in deepest crisis

US and Iraqi officials are trying to prevent complete disintegration.
By Sam Dagher | Correspondent of The Christian Science Monitor

from the July 27, 2007 edition

Page 1 of 2

Baghdad - Iraq is in the throes of its worst political crisis since the fall of Saddam Hussein with the new democratic system, based on national consensus among its ethnic and sectarian groups, appearing dangerously close to collapsing, say several politicians and analysts.

This has brought paralysis to governmental institutions and has left parliament unable to make headway on 18 benchmarks Washington is using to measure progress in Iraq, including legislation on oil revenue sharing and reforming security forces.

And the disconnect between Baghdad and Washington over the urgency for solutions is growing. The Iraqi parliament is set for an August vacation as the Bush administration faces pressure to show progress in time for a September report to Congress.

quote:

Hulpverlening in Irak schiet tekort

Door Pieternel Gruppen

31-07-2007


Bijna een op de drie Irakezen heeft dringend hulp nodig. Dat stellen de internationale organisatie Oxfam Novib en het Irakese netwerk van hulporganisaties, NCCI, in een rapport dat deze week verscheen. De humanitaire crisis in Irak krijgt te weinig aandacht, vinden de samenstellers stellers van het rapport.

Ruim een kwart van de kinderen in Irak is ondervoed. Van de Irakezen leeft 43 procent in absolute armoede. In sommige delen van het land is al een half jaar geen babymelk meer te krijgen. Verder heeft 70 procent van de Irakezen geen toegang tot schoon drinkwater. In 2003 was dat nog 50 procent. De cijfers in het rapport liegen er niet om. Sinds de geallieerde invasie in 2003 is de humanitaire situatie voor veel mensen verslechterd.

Rustige gebieden
De oorlog maakt hulpverlening moeilijk, maar dat is geen excuus, vindt Anne-Pieter van Dijk, coördinator van de noodhulpafdeling van Oxfam/Novib. "Er zijn altijd gebieden, wijken en valleien waar het rustig is. Dat is ook in Irak het geval." Bovendien heeft de Iraakse regering volgens Van Dijk door de olie-inkomsten genoeg geld om de hulp te kunnen betalen. Op regionaal en lokaal niveau zijn voldoende competente mensen aanwezig om hulp te bieden.

Decentralisatie
Van Dijk denkt dat vooral in het zuiden meer hulp kan worden geboden. Maar dan moet de regering meer verantwoordelijkheid overdragen aan mensen ter plekke. De centrale regering durft door haar zwakke positie weinig uit handen te geven. Dat levert grote problemen op, zegt directeur Kasra Mofarah van de NCCI, de overkoepelende organisatie van ngo's in Irak. Mofarah: "Alle medicijnen en voedselhulp liggen opgeslagen in een magazijn in Bagdad. Het is logistiek gezien heel ingewikkeld om die medicijnen in andere gebieden te krijgen. Decentralisatie van de basisvoorzieningen is essentieel om de hulpverlening beter te laten verlopen."

Niet alleen de Iraakse regering, ook internationale hulporganisaties en donoren moeten zich flexibeler opstellen, vindt Anne-Pieter van Dijk van Oxfam/Novib. Hun strikte regels zijn in Irak niet te handhaven. Zo willen veel organisaties dat er een eigen vertegenwoordiger ter plekke is. Maar vanwege de onveiligheid in de regio is dat voor veel organisaties onhaalbaar.

Gemeenschappelijk fonds
Donoren meer geld beschikbaar stellen voor de hulpverlening, stelt het rapport. Als er meer geld beschikbaar komt, kunnen internationale en lokale hulporganisaties hun activiteiten uitbreiden. Dit geld moet wel uit onverdachte hoek komen. In een gepolitiseerde situatie als Irak, is het zaak te voorkomen dat de herkomst van hulpgelden de problemen niet vergroot. Amerikaans of Brits geld vergroot bijvoorbeeld de kans op ontvoeringen.

Kasra Mofarah pleit daarom voor een gemeenschappelijke fonds waarin donoren anoniem hun geld kunnen storten. "Het hulpgeld is dan geen onderdeel meer van de politieke agenda." Hij wil een neutraal fonds dat geen enkele partij steunt, maar wordt gebruikt om de humanitaire situatie te verbeteren. Het moet door de Verenigde Naties worden beheerd.

De hulporganisaties hopen met hun rapport het belang van humanitaire en noodhulp te benadrukken. De aandacht is volgens hen op dit moment te zeer gericht op een politieke oplossing van het conflict, waardoor deze onderwerpen niet aan bod komen.

quote:

US troop fatalities in Iraq drop sharply
The toll is falling in the most dangerous provinces, not just in the Baghdad 'surge' zone.
By Gordon Lubold | Staff writer of The Christian Science Monitor

from the August 1, 2007 edition

Page 1 of 2

Washington - US troop fatalities in Iraq have plummeted from near-historic highs just two months ago. The number of deaths attributed to improvised explosive devices is down by more than half. Violence is down in the four most dangerous provinces.

The decrease is an apparent sign that, by at least one indicator, the surge of American forces is doing something it set out to do: tamp down the violence.

But even if this positive trend were to continue for the next several months, the larger question remains unanswered: Will the reduced levels of violence push Kurdish, Shiite, and Sunni groups to reach political reconciliation so that US troops can withdraw? US military officials are wary.

quote:

Irak en Afghanistan kunnen VS meer dan 1.000 miljard dollar kosten

02/08/2007 01:26

WASHINGTON 02/08 (BELGA) = Het is mogelijk dat de oorlogen in Irak en Afghanistan meer dan 1.000 miljard dollar zullen kosten aan de Amerikaanse belastingbetaler. Dat is het dubbele van wat er reeds is aan uitgegeven. Het Begrotingsbureau van het Congres houdt rekening met 2 scenario's tot 2017. Volgens een eerste scenario zal het aantal troepen in Irak en Afghanistan tegen 2010 verminderen tot 30.000. In dit scenario zal het terugtrekken van de troepen tot 2017 tussen 481 miljard en 603 miljard dollar kosten. Een tweede scenario maakt gewag van de terugtrekking van de troepenmacht tot 75.000 Amerikaanse soldaten tegen 2013. Daarna blijft ook dat aantal stabiel tot 2017. De extra kost voor die periode (2008 - 2017) zal tussen 924 miljard dollar en 1.010 miljard dollar liggen. In beide scenario's bevat het budget de onderhoudskost van de Amerikaanse troepen, de financiële en medische hulp aan gewonde soldaten en hun familie, de uitrusting en opleiding van Iraakse en Afghaanse veiligheidstroepen en de hulp aan beide overheden(DIL)./. ()

quote:

Irak en Turkije strijden samen tegen PKK 7-08-07


Turkije en Irak binden de strijd aan met de seperatisten van de Koerdische Arbeiderspartij PKK die opereert vanuit het noorden van Irak. Dat hebben de premiers Erdogan en Al-Maliki afgesproken.

De afgelopen maanden zijn de spanningen in het grensgebied opgelopen. Het Turkse leger heeft er tienduizenden militairen gestationeerd om te voorkomen dat PKK-strijders vanuit Irak Turkije binnendringen.

Al-Maliki wilde geen formele overeenkomst tekenen, totdat het Iraakse parlement met de samenwerking heeft ingestemd. Wel gaan anti-terreurspecialisten van Irak en Turkije snel rond de tafel zitten.

Hoe ze de strijders gaan aanpakken is nog niet duidelijk. Eén van de problemen is dat de leider van de autonome Koerden in Noord-Irak, Barzani, er weinig voor voelt om tegen de PKK op te treden.

Militairen
Irak heeft zelf niet voldoende militairen om tegen de organisatie op te treden, maar ook de VS, die de PKK als terroristische organisatie heeft geoormerkt, heeft geen troepen beschikbaar om in het relatief rustige Noord-Irak achter de PKK-strijders aan te jagen.

Toch zien Irak en de VS de Turken niet graag komen. Hoewel Ankara graag een inval zou doen in Noord-Irak, vrezen Bagdad en Washington dat dat het laatste rustige deel van Irak in chaos zou onderdompelen.

Ook vreest Bagdad dat Turkije, als het eenmaal Noord-Irak is binnengetrokken, niet snel weg zal gaan.

Aanvallen
De Marxistische PKK streeft naar een eigen staat voor de Koerden. Al jarenlang opereert de organisatie vanuit Noord-Irak en pleegt aanvallen op Turkse legerposten en worden Koerden vermoord die samenwerken met de Turken.

Turkije probeerde al eerder de Noord-Iraakse bases van de PKK uit te schakelen. In 1995 en 1997 trokken Turkse militairen de grens over. Bij die militaire acties kwamen duizenden mensen om het leven.

Het conflict tussen Turkije en de PKK heeft sinds 1984 al aan ruim 37.000 mensen het leven gekost.

quote:

VN-personeel vindt Irak te gevaarlijk
Mithre J. Sandrasagra

NEW YORK, 9 augustus 2007 (IPS) - Het personeel van de Verenigde Naties wil niet dat er nog meer collega's naar Irak worden gestuurd en dringt aan op de terugtrekking van de medewerkers die nu in Bagdad gestationeerd zijn. De veiligheidsrisico's zijn er volgens hen "onaanvaardbaar hoog". De Veiligheidsraad moet morgen (10 augustus) over een uitbreiding van de VN-missie in Irak stemmen.

De UN Staff Council, de vakbond die 25.000 personeelsleden van de VN vertegenwoordigt, keurde gisteren (8 augustus) unaniem een resolutie goed waarin VN-baas Ban Ki-moon wordt opgeroepen alle VN-medewerkers uit Bagdad weg te halen. De wetteloosheid en het geweld hebben volgens de Staff Council van Irak een plaats gemaakt "waar hulpverleners doelwitten en pionnen zijn geworden."

Kofi Annan, de voormalige secretaris-generaal van de VN, trok in oktober 2003 alle VN-medewerkers terug uit Irak na twee bomaanslagen op het VN-hoofdkwartier in Bagdad. Die kostten aan 22 VN-medewerkers het leven. Sinds augustus 2004 werkt toch weer een klein VN-team vanuit Bagdad. De VS en Groot-Brittannië proberen internationale steun te vinden voor een voorstel om de VN-Hulpmissie voor Irak (UNAMI) uit te breiden.

Het VN-personeel is daar niet over te spreken. "De veiligheidssituatie wordt met de dag erger", zegt Emad Hassanin, eerste vice-voorzitter van de Staff Council. In maart sloeg bijvoorbeeld in de Groene Zone - de best afgeschermde wijk in Bagdad - een granaat in toen Ban er een persconferentie gaf samen met de Iraakse premier Nuri al-Maliki. Enkele seconden voor de explosie had Ban ironisch genoeg verklaard dat de VN overwogen hun aanwezigheid in Irak weer op te voeren omdat de veiligheidssituatie verbeterd was.

"Ik begrijp niet waarom we de levens van VN-medewerkers moeten opofferen om enkele sterke lidstaten te helpen hun gezicht niet te verliezen", zegt Hassanin. Volgens hem maakt de uitbreiding van het mandaat van de UNAMI deel uit van een "exit-strategie" van de VS en Groot-Brittannië. De terugtrekking van hun troepen wordt makkelijker naarmate de VN duidelijker in de bres springt.

Volgens de Amerikanen moeten de VN hun verantwoordelijkheid opnemen in Irak. "Een van de voordelen van de VN is dat sommige Iraakse groepen die niet met andere buitenlandse vertegenwoordigers in Irak willen praten, wel met de VN van gedachten willen wisselen", zegt Zalmay Khalilzad, de Amerikaanse ambassadeur bij de VN en eerder ook ambassadeur in Irak. "Ayatollah Sistani, een van de invloedrijke mensen in Irak, sprak niet met de VS of met Groot-Brittannië, maar wel met de gezant van de VN."

De VN drijven nu al in aanwezigheid in Irak op. Volgens B. Lynne Pascoe, VN-ondersecretaris-generaal voor politieke aangelegenheden, kan de organisatie nu 65 medewerkers in Irak aan het werk zetten; tegen oktober zal dat aantal volgens hem stijgen "tot ongeveer 95."

Critici waarschuwen dat de VN-missie in Irak sterk geassocieerd wordt met de buitenlandse troepenmacht in het land. Ook het Amerikaanse leger heeft bijvoorbeeld humanitaire hulpprogramma's lopen.

De VN-Veiligheidsraad stemt waarschijnlijk donderdag (10 augustus) over het voorstel om het mandaat van de UNAMI uit te breiden. Sommige leden van de V-raad, waaronder België, Frankrijk, Indonesië en Zuid-Afrika, maakten zich naar verluidt zorgen over de ontwerptekst die ze op 1 augustus kregen.
IPS(PD, MC)

quote:

President Sadr: America's Last, Best Hope?

By David Apgar | Monday, August 13, 2007

Could the only remaining hope for a political solution to Iraq’s deepening civil war lie with Moqtada Sadr, America’s erstwhile nemesis? David Apgar tries to get inside the Shia firebrand’s head as he assesses the risks of a unified Iraq and of separate Sunni and Shia states. His imaginative journey highlights the surprising advantages — for Sadr and the United States — of presiding over a non-sectarian partition of the country.


It is an article of faith among most U.S. war planners and pundits that Moqtada Sadr is bad news. For example, his followers were responsible for 20 U.S. casualties in a single action earlier in 2007.

And Sadr led a violent uprising of his Mahdi Army in April 2004 at Najaf’s Imam Ali Shrine in defiance of U.S. forces and the Iraqi interim government.

Given the United States' track record in Iraq to date, however, it is probably a good idea to reexamine any U.S. article of faith about Iraq. Moreover, there are good reasons to think Sadr could play a crucial role in resolving Iraq’s civil war.

Unlikely hero

Pudgy, morose and self-important, Moqtada Sadr seems an unlikely hero to unify any part of the fragmented and tortured country. And yet, he has a credential few Iraqi leaders share — Saddam killed his father, a deeply respected cleric.

Sadr has not merely inherited an opportunity through a family tragedy, though. He is the only Shia leader who has consistently called for a unified, multi-sectarian Iraq — as opposed to a Shia state or an Iraq under Shia control.

One of the last Iraqi nationalists

After months of speculation about his whereabouts, for example, he resurfaced in Najaf on May 25, 2007 to reiterate his call for Sunni and Shia unity. In a march the following month to the repeatedly bombed Askariyah mosque north of Baghdad, he called not only for mutual respect among Muslims — but also between Muslims and Christians.

In fact, Sadr’s rivalry with Abdul Aziz al-Hakim — head of the Supreme Islamic Iraqi Council, a formerly ex-patriot Shia group with ties to Iran — stems partly from Hakim’s support for a separate Shia state. In sharp contrast, Sadr wants an Iraq for all Iraqis — a key goal of U.S. policy.

Grudging acceptance from London

Even Britain’s Chatham House — a think tank far more comfortable with former ex-patriots like Hakim than the angry men who, like Sadr, stayed in Iraq — is starting to see the Mahdi leader as a necessary part of any solution.

“…Sadr has substantial popular support and therefore political legitimacy,” it writes in a recent briefing paper, adding that he “is an Iraqi nationalist, albeit of a distinctly Shia hue, and his relationship with Iran has been notably awkward.”

A penny for his thoughts

Even if prudence cautions all of us to rethink our view of Sadr and the possibility that he could play a constructive or even central role in a political solution for Iraq, though, a gaping question remains about his true ambitions. The trouble is that it is hard to tell what he wants from his speeches, which mostly reflect the political necessities that shaped them.

Given the opacity and predictability of Sadr’s speeches, therefore, we must resort to speculation to know his mind. But speculation may be a useful guide in Sadr’s case. After all, his careful insistence on steering a moderate course, despite all the fiery rhetoric, suggests a very rational thinker. Let’s imagine what he might say about the risks of Iraq’s major options today:

Barrio at the center of Iraq

According to Muhammad, peace be upon him, the first responsibility of the ulama is to their people. So we must ask — what do the people of Iraq want? Each group wants something a little different. We must consider them in turn.

My father’s two million Shia followers in Sadr City — Baghdad’s beating heart — lead lives far different from the traditional Shia in the south of the country. Their problems are those of crowded city-dwellers. They live in what American soldiers, who for some strange reason speak Spanish, call the barrio.

To be secure

These are my people and I know what they want. It’s not sharia, or Islamic law, or even a Shia state, like the Shia outside of Baghdad in the south of the country. What they want is to be secure.

They have always been poor — and once they just wanted to be rich. But since the Americans came and the Sunni began to attack them out of fear of Shia everywhere, they realized security is more important than wealth. For them, the most important thing is to stop the Sunni from being afraid of them.

Saddam’s people

This brings us to what Saddam’s fellow Sunni want, which is not to have to be afraid of the Shia. But the Sunni have always been richer, so their needs are more complicated.

The Sunni fear Shia everywhere because there are five million Sunni and 15 million Shia. The Shia suffered terribly under Saddam — and although the vast majority of Sunni are blameless, there will always be a few Shia who want revenge against them all.

So the Sunni strike out preemptively at the only Shia they can easily reach, namely the Shia in Sadr City. Worse, the Sunni fear a sectarian partition of Iraq, which would leave Iraq’s oil fields in the hands of others and exclude them from most of Baghdad.

Apathy of the Kurds

In the north of the country, the five million Kurds of Iraq want to be left alone. They play along with American dreams of Iraqi unity — but don’t believe it will work.

It doesn’t matter much to the Kurds what formal arrangements other Iraqis make, because their focus is elsewhere — on the 14 million of their countrymen trying to live under Turkish rule beyond the border. So the Kurds of Iraq want to be strong and independent — and are ready to support the Kurds of Turkey.

Koran as constitution

And that leaves the other half of Iraq — the 12 or 13 million Shia outside of Baghdad who live mostly in the south. They live in the holy cities of Karbala and Najaf, where I preach, and in the port of Basra. But mostly, they farm in the waters of the great rivers.

Freedom from Saddam was the greatest need of the Shia of the south — and, thank God, they have it. Beyond that freedom, they crave tradition and want to live under Islamic law. They want the Koran to be their constitution.

Partition inevitable…

This is why Iraq is no longer stable as a whole. Saddam’s fellow Sunni know they count for just a fifth of the country. So they fear the other four in five Iraqis would be happy to push them into the desert and let them bake for Saddam’s sins.

The Sunnis cannot take a chance on others’ goodwill. As a result, some kind of partition of my country may sadly be inevitable. But a sectarian partition will solve nothing.

…but sectarian partition disastrous

Imagine what such a partition would do. The Shia would drive the Sunni out of Baghdad. Deprived of oil and commercial resources, the Sunni would become a vast guerilla camp beyond the limits of the Shia state.

The Sunni would smolder with resentment toward it — and give the Shia no peace. The blood would never stop flowing in our lifetimes. Is there a third solution?

A middle way for Sunni Iraq

Perhaps it is time for my followers in Baghdad to separate from the Shia in the south. They may find more security on their own than in a unified state where they are part of a fruitless majority.

The Sunni do not strike the Shia of Sadr City because of who they are, but because there are so many millions of Shia beyond Baghdad. The Sunni will never give Sadr City peace — as long as it represents the tip of a long Shia knife pointed at the Sunni heartland.

A good mix

So let us separate the Shia of the south from the rest of Iraq. The Shia in the south would be content —
they could live under sharia as they wish.

And the state to the north would still include much of the beauty and strength of Iraq — almost all of the Sunni Arabs and the Kurds, the Shia of Sadr City, and roughly another million Shia near Baghdad.

So the northern state would be approximately 40% Sunni Arab, 40% Kurdish and 20% Shia. No group could dominate, and the Sunni would have the plurality they believe they need for protection.

Kingmakers of the north

Nor do I fear for my people in Sadr City. They would go from being part of a fruitless majority to being part of a minority. But they would be a powerful minority.

Neither Kurds nor Sunni could win an election without them. Like the religious parties of Israel, the Shia of Sadr City would probably always be in power. And perhaps, insh’allah, my role would be to lead and protect them.

quote:

Vooral armen VS vechten in Irak

FRANK HENDRICKX

Het verarmde Amerikaanse platteland brengt in de VS de grootste offers voor de oorlog in Irak. Het leger is voor velen de enige uitweg.

Sergeant Shane Huggins spuugt pruimtabak in de prullenbak. ''Een nare gewoonte,'' erkent hij, maar het is een stressvolle tijd. ''Er gaan geruchten dat onze eenheid weer naar Irak moet.''

Het zou de tweede keer zijn voor Huggins. In 2004 ging de voormalige boer al voor ruim een jaar naar Irak met de Nationale Garde van Arkansas. ''Ik werd er echt depressief van,'' zegt hij in de kazerne van het dorpje Hazen. ''We zijn country boys hier, gewend aan groene bossen, vissen en jagen. In Irak was alleen maar zand. Man, wat was ik blij dat ik weer weg kon.''

De Nationale Garde van Arkansas moet zich paraat houden voor een nieuwe missie, zo heeft het Pentagon laten weten. Het is hard aangekomen in de kleine staat met minder dan 2,5 miljoen inwoners, van wie al bovengemiddeld veel soldaten naar het front zijn gestuurd.

Platteland draagt zwaarste last
Arkansas deelt zijn lot met vergelijkbare staten. Het Amerikaanse platteland draagt in de VS de zwaarste last van de oorlog. De helft van de in Irak gesneuvelde soldaten komt uit plaatsen met minder dan 25.000 inwoners, een vijfde uit plaatsjes als Hazen met minder dan 2500 mensen. ''Iedereen kent elkaar hier,'' zegt Huggins. ''Een paar dagen na onze aankomst verloren we al vier man. Ik denk er liever niet aan terug, het was een zware tijd.''

Arkansas stemde net als de meeste andere rurale staten voor George W. Bush tijdens de presidentsverkiezingen van 2000 en 2004. Inmiddels is het geduld op, meent Harvey Joe Sanner, een Democratische boerenleider uit het naburige dorpje Des Arc, die zich publiekelijk heeft uitgesproken tegen de oorlog. ''De mensen walgen van de oorlog. Iedere dag staat er weer slecht nieuws in de krant. Acht op de tien mensen die ik spreek, willen dat de troepen naar huis komen.''

De boerenleider stuurt zijn auto door de Main Street van Des Arc, een plaats met 1933 inwoners, van wie twintig procent onder de armoedegrens leeft. Veel panden staan leeg, de winkels die nog open zijn, zien er vervallen uit. Sanner: ''Niemand sterft hier van de honger, maar dit is een arm gebied.''

Het platteland heeft de afgelopen jaren niet geprofiteerd van de economische voorspoed in Amerika. De rijken zijn rijker geworden, de armen armer. Het is volgens Sanner de belangrijkste reden dat de rekruteringscijfers voor het leger na jaren van oorlog verrassend hoog blijven in staten als Arkansas.

'Leger is de enige uitweg'
''Jongeren zien geen kansen meer. Veel boerderijen zijn verdwenen en de meeste fabrieken zijn verkast naar ontwikkelingslanden. Het leger is de enige uitweg. Het zijn de armen die vechten in Irak, niet de rijken.''

De achterblijvers lijden onder de langdurige afwezigheid van soldaten. ''Ik wil er niet over zeuren, want de troepen brengen een veel groter offer, maar voor ons is het ook moeilijk,'' zegt Sanner. ''De jongens die dienen in Irak zijn vaak politieagenten of brandweerlieden, mensen die actief zijn in de gemeenschap. Het platteland vergrijst. Dus als de jongeren weg zijn met het leger, valt dat extra op.''

Huggins denkt met weinig plezier terug aan zijn tijd als boer. Dankzij de Garde heeft hij een vaste baan gekregen als monteur en iedere maand verdient hij tweehonderd dollar extra door een weekend te trainen.

Huggins: ''We willen ons land helpen, maar de financiële voordelen spelen ook een rol.''

Het zal even slikken zijn als straks het telefoontje komt dat de Nationale Garde opnieuw moet uitrukken. ''Weigeren kan niet,'' zegt Huggins. ''Dan volgt oneervol ontslag, moet je alle gemaakte kosten terugbetalen en kom je nooit meer in aanmerking voor een baan bij de overheid. We moeten doen wat ons wordt gezegd.''


© Het Parool, 18-08-2007, 11:10 uur

quote:

Thursday, August 23, 2007
Military Coup Planned for Iraq?

A rumor is circulating among well-connected and formerly high-level Iraqi bureaucrats in exile in places like Damascus that a military coup is being prepared for Iraq. I received the following from a reliable, knowledgeable contact. There is no certitude that this plan can or will be implemented. That it is being discussed at high levels seems highly likely.

"There is serious talk of a military commission (majlis `askari) to take over the government. The parties would be banned from holding positions, and all the ministers would be technocrats, so to speak. . . [The writer indicates that attempts have been made to recruit cabinet members from the ranks of expatriate technocrats.]

The six-member board or commission would be composed on non-political former military personnel who are presently not part of the government OR the military establishment, such as it is in Iraq at the moment. It is said that the Americans are supporting this behind the scenes.

The plan includes a two-year period during which political parties would not be permitted to be part of the government, but instead would prepare and strengthen the parties for an election which would not have lists, but real people running for real seats. The two year period would be designed to take control of security and restore infrastructure.

. . .[I]t is another [desperate plan], but one which many many Iraqis will support, since they are sick of their country being pulled apart by the "imports" - Maliki, Allawi, Jaafari et al. The military group is composed of internals, people who have the goal of securing the country even at the risk of no democracy, so they say. "

quote:

Baghdad residents protest at wall

Iraqis protest against the construction of a wall between Shula and Ghazaliya in Baghdad (12 September 2007)

Residents of the Shula and Ghazaliya districts waved Iraqi flags and chanted slogans rejecting both the proposed separation and the US occupation.

They demanded the government intervene to ensure the barrier is demolished.

The US military said the wall would reduce sectarian violence and stop the movement of weapons and militants.

Many Iraqis reacted angrily in April when US troops began building a barrier around the Baghdad Sunni enclave of Adhamiya to prevent it being attacked by Shia militants.

'Planting sectarianism'

Tuesday's demonstration saw many residents of Shula and Ghazaliya march between the two areas before gathering in front of the first completed section of the 2km (1.25 mile) wall.


The wall is dividing small neighbourhoods and will lead to the partitioning of Iraq
Statement by protesters

Carrying banners reading "No to the dividing wall" and "The wall is US terrorism", the protesters issued a statement demanding that Iraqi authorities intervene.

"The wall is in accordance with al-Qaeda's plans," the statement said, adding that it would "separate family from family".

Hassan al-Tai, a leader of the Sunni Tai tribe, demanded the Iraqi government act against those "planting division and sectarianism amongst Iraqis".

"The wall is dividing small neighbourhoods and will lead to the partitioning of Iraq," he told the AFP news agency.

A Shia cleric at the protest, Abdul Baqir al-Subaihawi, insisted the wall would provide neither security nor stability.

"The government must maintain security in Baghdad rather than separate its neighbourhoods," he added.