[Deel 1232] Raging Bush

quote:

Op woensdag 30 mei 2007 11:21 schreef KirmiziBeyaz het volgende:

[..]

Ik heb mijn handen vol aan 1 vrouw. Waarom zou ik surround hoofdpijn willen hebben?

quote:

Op woensdag 30 mei 2007 11:33 schreef Apropos het volgende:

[..]

quote:

Op woensdag 30 mei 2007 11:11 schreef KirmiziBeyaz het volgende:

[..]

Jazeker, tot 4 aan toe.

quote:

Op woensdag 30 mei 2007 11:27 schreef Floripas het volgende:

[..]

Dat helpt tegen voetschimmel.
_{Bron: Madonna}

quote:

Op woensdag 30 mei 2007 12:10 schreef KirmiziBeyaz het volgende:
Iedere man die een relatie heeft, weet dat vrouwen thuis de baas zijn. Een ieder die beweert van niet, is of maagd of vraagt zich nog steeds af waarom de zoveelste vrouw hem heeft verlaten.

quote:

Op woensdag 30 mei 2007 12:13 schreef Aoristus het volgende:

[..]

Ik dacht dat jij strijdlustig was?

quote:

Op woensdag 30 mei 2007 12:18 schreef KirmiziBeyaz het volgende:

[..]

Strijden met vrouwen is bij voorbaat een verloren strijd.

quote:

Blair prijst samenwerking met Libië

De Britse premier Tony Blair is erg te spreken over de samenwerking met de Libische leider Moamer Kadhafi. Tijdens een bezoek aan Libië zei Blair dat de relatie met het Noord-Afrikaanse land volledig veranderd is. Enkele jaren geleden gold Kadhafi nog als de luis in de pels van het Westen, maar sinds 2003 stelt hij zich verzoenend op. De Libische leider liet toen zijn massavernietigingswapens ontmantelen, waarna het Westen z'n boycot ophief.
De toenadering heeft nu geleid tot de terugkeer, na 33 jaar, van de Britse oliemaatschappij BP naar Libië. BP vertrok in 1974 toen Libië de olie-industrie nationaliseerde.
Dinsdag tekende BP een contract voor gas-exploratie in Libië ter waarde van bijna een miljard dollar. Daarnaast sloot de regering in Tripoli een militair samenwerkingsverband met Londen. Onder het akkoord koopt Libië Britse raketten en luchtverdedigingssystemen.

quote:

Op woensdag 30 mei 2007 12:24 schreef zakjapannertje het volgende:
Blair heeft zijn democratiseringsproject van het Midden-Oosten definitief ten grave gedragen:
[..]

http://www.wereldomroep.nl/news/international/#5293045

quote:

Op woensdag 30 mei 2007 12:10 schreef KirmiziBeyaz het volgende:
Iedere man die een relatie heeft, weet dat vrouwen thuis de baas zijn. Een ieder die beweert van niet, is of maagd of vraagt zich nog steeds af waarom de zoveelste vrouw hem heeft verlaten.

quote:

Stoere jongens in de straten van New Delhi

New Delhi, 30 mei - Ik was vandaag een dagje op het treinstation van New Delhi. Om een tijdloze reportage te maken over straatkinderen. Beetje voorspelbaar onderwerp vond mijn partner. Straatkinderen heb je overal op de wereld. Wat is er nieuw aan? India heeft wel twaalf miljoen straatkinderen.

Nu weet ik, dit land is enorm is groot, dus alles is hier bij voorbaat al veel. Maar sinds vorige week in Nederland het nieuws voor een deel werd gedomineerd door de diefstal van een Indiaas jongetje, negen jaar geleden alweer, vond ik de straatkinderen van India ook wel weer een toepasselijk onderwerp.

Toch wel even twaalf miljoen kinderen die over zijn en de pech hebben geen leuke baby meer te zijn. Ze zijn al te oud, te vrij gevochten, te vies en te slecht opgeleid of helemaal niet opgeleid. Deze kinderen zouden best graag door rijke ouders geadopteerd worden, bedacht ik me toen ik vanochtend voor dag en dauw opstond. Want wil je de dakloze kinderen op het station ontmoeten, dan moet je er voordat de zon opkomt zijn. De meeste treinen met 'voedsel' (al het etenswaar dat de passagiers achterlaten) komen dan aan. De kust is veiliger. Er lopen zo vroeg op de ochtend minder 'vervelende' politiemannen rond die met bamboestokken op de kinderen inbeuken.

Bovenop een golfplaten dak onder een spoorbrug vond ik een groepje jongens. Achter hekken verstopt, net als dieren. Op hun buit, gevonden plastic flessen, lagen ze te slapen. Straks zouden ze die gaan verkopen. Stoere jongens. De een was weggelopen van huis, omdat zijn stiefmoeder hem sloeg. Een andere was als kind van vijf door zijn ouders de straat opgestuurd om te gaan bedelen.

Allemaal wonen ze nu al jaren op het treinstation. Zonder enig contact met hun familie. "Wil je je moeder dan echt nooit meer zien", vroeg ik de jongens. Ze keken niet naar mij, maar naar hun vieze blote voeten. Ze misten hun ouders. Eentje vertelde over vijf jaar terug te willen. Als hij voldoende geld had gespaard. Misschien dat zijn moeder dan trots op hem zou zijn.

Daarna ontmoete ik een kindje van twaalf. Hij opereert in zijn eentje op het treinstation. Hij heeft geen vrienden. Vrienden jatten alleen maar je geld, vindt hij. Hij hoeft zijn ouders nooit meer te zien. Hij hoeft ook niet naar school. Hij kan al lezen en schrijven. Wat moet je nog meer weten?

Zo nu en dan pakt hij de trein naar een andere bestemming in India. Alle grote steden heeft hij al een keer gratis met de trein bezocht. Als de conducteur komt, verstopt hij zich in de wc. Delhi was toch het beste station om te wonen. Hij houdt van zijn leven, zijn vrijheid en zijn werk als straatveger. Hij heeft tenminste een baan op het station, zegt hij.

Daarna bezocht ik een opvangtehuis voor ex-straatkinderen. Grote jongens, pubers, die allemaal Indiase films aan het kijken waren. Zo nu en dan voor de spiegel hun haren kamden of hun t-shirt rechttrokken. Eentje was fotograaf geworden en exposeert regelmatig.

Salim, een jongen van zeventien, had net zijn eerste hoofdrol gespeeld in een Indiase film, die zelfs voor een Oscar was genomineerd. Raju droomde van een voetbalcarrière zoals die van David Beckham. Jongens die ook jaren op het station hadden geleefd, maar door deze organisatie Salaam Baalak Trust waren overgehaald hun vrijheid op te geven en in dit opvangtehuis te komen, voor een betere toekomst.

Raju raakte zijn ouders op een station in India kwijt toen hij vijf jaar was. Hij wist de naam van zijn geboortedorpje niet meer. De politie en de organisatie zochten jaren. Ze hebben het nu opgegeven.

Salim's moeder vond haar zoon na twee jaar terug. Ouders uit sloppenwijken. Zijn moeder wilde hem meenemen. De organisatie haalde haar na lang praten over om hem in het opvangtehuis te laten. Hier kreeg hij beter onderwijs.

Nu ziet hij zijn ouders een keer per jaar. Ze waren 'beretrots' toen ze hun zoon als een echte acteur zagen spelen in de film. "Ik heb ze moeten beloven mijn best te blijven doen. Ik wil graag dat mijn moeder trots op me is."

quote:

Op woensdag 30 mei 2007 12:24 schreef zakjapannertje het volgende:
Blair heeft zijn democratiseringsproject van het Midden-Oosten definitief ten grave gedragen:
[..]

http://www.wereldomroep.nl/news/international/#5293045

quote:

When he had finished, I said to him: tell me exactly what they feel angry about. We remove two utterly brutal and dictatorial regimes; we replace them with a United Nations-supervised democratic process and the Muslims in both countries get the chance to vote, which incidentally they take in very large numbers. And the only reason it is difficult still is because other Muslims are using terrorism to try to destroy the fledgling democracy and, in doing so, are killing fellow Muslims.

What’s more, British troops are risking their lives trying to prevent the killing. Why should anyone feel angry about us? Why aren’t they angry about the people doing the killing? The odd thing about the conversation is that I could tell it was the first time he had even heard the alternative argument.

quote:

ARGENTINIË:
Abortus niet langer taboe in Argentinië
Marcela Valente

BUENOS AIRES, 29 mei 2007 (IPS) - De campagne voor legalisering van abortus is goed op dreef in Argentinië. Uit peilingen blijkt dat een steeds groter deel van de bevolking abortus uit het strafrecht wil halen. Medische complicaties na een slecht uitgevoerde, illegale zwangerschapsonderbreking zijn de voornaamste doodsoorzaak bij jonge moeders in Argentinië.

Het aantal Argentijnen dat abortus wil decriminaliseren steeg van 28 tot 46 procent tussen 2004 en 2006, blijkt uit een peiling van het opiniebureau Knack. Het aantal mensen dat abortus in alle omstandigheden illegaal wil houden, daalde van 23 tot 13 procent.

Een coalitie van burgerorganisaties en prominenten uit de academische en culturele wereld overhandigde op de Werelddag voor de Gezondheid van de Vrouw, 28 mei, een eigen wetsvoorstel aan de leden van het Argentijnse parlement. Alle vrouwen moeten voor de twaalfde week van de zwangerschap vrij kunnen beslissen of ze hun kind willen houden, vinden de initiatiefnemers. Na de twaalfde week moet abortus mogelijk zijn in gevallen van verkrachting, wanneer de foetus ernstig misvormd is of het leven van de moeder in gevaar.

Eerder spraken ook de voorzitters van de Moeders en de Grootmoeders van de Plaza de Mayo zich uit voor een decriminalisering. De twee organisaties, die ontstonden uit het protest tegen de verdwijningen onder de Argentijnse dictatuur, zijn de grootste mensenrechtenorganisaties van het land.

Minister van Gezondheid Ginés González García heeft zich bij herhaling uitgesproken voor het strafvrij maken van de ingreep. Hij stuurde onlangs richtlijnen naar alle openbare ziekenhuizen om de behandeling van vrouwen na een abortus te verbeteren.

In Argentinië zijn zowel de vrouw die abortus laat uitvoeren als de persoon die haar daarbij helpt strafbaar, tenzij het gaat om de verkrachting van een vrouw met een geestelijke handicap of wanneer het leven van de moeder op het spel staat. Maar ook in die gevallen wachten de dokters vaak tot ze toestemming krijgen van het gerecht. Dat leidt ertoe dat de ingreep soms te lang wordt uitgesteld.

Een geval dat onlangs de pers haalde, was dat van een 20-jarige moeder van drie kinderen die eerder deze maand overleed aan kanker aan het kaakbeen. Nadat ze zwanger was geworden, weigerde het ziekenhuis haar radiotherapie te geven, om de foetus niet in gevaar te brengen. Het resultaat was dat zowel de moeder als het ongeboren kind overleden.

Het ministerie van Gezondheid schat het aantal clandestiene abortussen in Argentinië, een land met 37 miljoen inwoners, op 450.000 tot 500.000 per jaar. Wie genoeg geld heeft kan op een veilige behandeling rekenen, maar armere vrouwen nemen vaak een aanzienlijk gezondheidsrisico. Zevenentwintig procent van de perinatale sterfte in Argentinië is het gevolg van een abortus die slecht of in onhygiënische omstandigheden werd uitgevoerd.

Net als in de rest van Latijns-Amerika komt het verzet tegen een abortus van de Rooms-Katholieke Kerk. Nochtans versoepelde Colombia een jaar geleden de regels voor een legale abortus. In Mexico-Stad werd abortus in april zelfs gelegaliseerd. Brazilië wil naar Portugees voorbeeld een referendum over het onderwerp organiseren.
IPS(MC, JS)