R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Wat nou schuldgevoel? Ze moet zelf weten wat ze doet, maar geen enkele instantie kan iets met zo'n melding. Echt niet.quote:Op woensdag 16 mei 2007 21:40 schreef zillah666 het volgende:
[..]
Met 1 melding zullen ze niks doen. Met 5 of 10 wel. Elke melding is er 1. En je kan TS niet verplichten om aangifte te doen van wat haar is overkomen. Als ze er niet over kan praten moet ze dat niet doen, dat moet ze dan eerst leren. En dat kost tijd, maar je moet haar intussen geen schuldgevoel aan gaan praten.
In zekere zin heb je die inderdaad...quote:Op woensdag 16 mei 2007 21:41 schreef PAM78 het volgende:
[..]
Tis gewoon niet eerlijk, ik heb niet de verantwoordelijkheid voor wat er gebeurd is. maar wel voor wat er nog zou kunnen gaan gebeuren.
Precies , zoiets kan je niet afschuiven op de verantoordelijkheid van de hulpverlening, krijg je later weer verhalen , ja maar ik moest aangifte doen van de hulpverlening , ik wilde zelf niet.quote:Op woensdag 16 mei 2007 21:38 schreef Isegrim het volgende:
[..]
JIJ bent verantwoordelijk. Je kunt niet verwachten dat een ander de keuze maakt voor je. Dat kun jij alleen doen.
nee niet afgaan op wat wij vinden , je moet zelf beslissen wat je wilt doenquote:Op woensdag 16 mei 2007 21:44 schreef PAM78 het volgende:
In ieder geval vinden jullie dat ik iets moet doen.
Ik weet niet wat er precies gebeurd is. Ik weet ook niet wat het risico is dat hetzelfde nu ook gaat gebeuren. Ik weet wel dat als ik iets heel naars heb meegemaakt en ik zie kans om te voorkomen dat een ander het ook meemaakt, dat ik dan zeker iets zou willen doen.quote:Op woensdag 16 mei 2007 21:44 schreef PAM78 het volgende:
In ieder geval vinden jullie dat ik iets moet doen.
Lees je de reacties eigenlijk wel? 90% van de posters in dit topic geeft goedbedoelde adviezen.quote:Op woensdag 16 mei 2007 21:44 schreef PAM78 het volgende:
In ieder geval vinden jullie dat ik iets moet doen.
Op donderdag 22 juli 2010 01:22 schreef xmamacitax het volgende:
mijn nederlands is 1000 x beter dan de joune
mijn nederlands is 1000 x beter dan de joune
Verantwoordelijkheid is iets anders dan schuld hè.quote:Op woensdag 16 mei 2007 21:41 schreef PAM78 het volgende:
[..]
Tis gewoon niet eerlijk, ik heb niet de verantwoordelijkheid voor wat er gebeurd is. maar wel voor wat er nog zou kunnen gaan gebeuren.
Je was toen niet schuldig aan wat er gebeurd is, jij was een kind en hij een volwassene.
Maar omdat je weet hoe hij is heb je wel de verantwoordelijkheid als volwassene om die kinderen te beschermen en de enige manier is om aangifte te doen.
Nog even voor de duidelijkheid, ik heb het nog niet voorbij zien komen namelijk, het is nog niet verjaard. Bij dit soort zaken beginnen die jaren pas te tellen vanaf je 18e verjaardag en de verjaringstermijn is als ik me niet vergis 15 jaar.
There is no love sincerer than the love of food.
Aan de ene kant wel ja. Maar ik vind dus niet dat je jezelf een schulgevoel moet aan gaan zitten praten.quote:Op woensdag 16 mei 2007 21:41 schreef PAM78 het volgende:
[..]
Tis gewoon niet eerlijk, ik heb niet de verantwoordelijkheid voor wat er gebeurd is. maar wel voor wat er nog zou kunnen gaan gebeuren.
Wat ik wel vind is dat je over de gevolgen na moet denken. Bekijk de mogleijke uitkomsten. Wat verwacht je al meest waarschijnlijke? Dat is dat misbruik. Dan kun je er donder op zeggen dat dat ook wel zal gaan gebeuren, je kent hem immers goed genoeg.
Vraag je dan af wat erger is: Nu door het slijk, en je verhaal oprakelen? Of dan door het slijk, wetende wat je had kunnen voorkomen. Het is lood om oud ijzer, voor jou, voor die meiden niet.
En ik denk dat je je beter zal voelen als je erover leert praten. Dat zul je niet leren van een aangifte, maar misschien is dat net wel de schop die je nodig hebt om het voor jezelf te gaan verwerken.
Zomaar mijn 2 cent...
Edit: Sorry voor mijn shitload aan reacties
Absoluut. Doe je het niet voor jezelf (een soort van genoegdoening) dan moet je het *absoluut* doen voor die arme kinderen. De kans is zeer groot dat hij in herhaling valt.
Al zou je helemaal geen wraakgevoelens koesteren, gewoon doen zonder er bij na te denken - die kinderen hebben koste wat kost bescherming nodig. Doet hij het niet bij hen, dan zal hij in de toekomst toch weer andere slachtoffertjes maken.
Op een gegeven moment zal zijn dwang naar sex met kinderen oncontroleerbaar kunnen worden, en dan kan er een situatie ontstaan waarbij hij zich onveilig voelt (een vreemd kind ergens buiten) en dan gebeuren er veel ernstigere dingen - dan zal hij gedwongen zijn om bijv. het kind te laten verdwijnen.
Ik wil niet zeggen dat dat zijn karakter is - maar het begaan van zeer strafbare en sociaal onwenselijke praktijken als pedofilie dragen ook voor de pleger (de pedofiel) een hoop bagage met zich mee. Als hij dus het gevoel heeft betrapt te kunnen worden, dan kan zijn laatste en enige oplossing zijn het kindje te laten stilzwijgen.
Alsjeblieft, neem zo snel mogelijk actie. Als hij eenmaal in de gaten wordt gehouden dan is de kans aanwezig dat hij schrikt, en het misschien een tijd weer laat zitten....en op z'n minst bij verdachte zaken in de buurt snel opgepakt kan worden.
De 1ste keer is altijd een lastig verhaal - bewijs het maar eens als klein meisje! als dat meisje wat in de toekomst slachtoffer is echter de TWEEDE is, na jou, dan is er een precedent en kan hij binnen een dag achter de tralies zitten.
Doe wat goed is, voor de maatschappij, voor die twee meisjes, en voor jezelf. Het zal energie kosten, verdriet oproepen, woede, frustratie, angst, pijn. Maar je kan jezelf wel gerust stellen dat je anderen behoed hebt voor de ellende die hij jou heeft aangedaan.
Mocht je ooit een goed gesprek of enig advies willen staat het je vrij me te mailen (mdkooter at gmail.com) .
Heel veel sterkte gewenst!
Al zou je helemaal geen wraakgevoelens koesteren, gewoon doen zonder er bij na te denken - die kinderen hebben koste wat kost bescherming nodig. Doet hij het niet bij hen, dan zal hij in de toekomst toch weer andere slachtoffertjes maken.
Op een gegeven moment zal zijn dwang naar sex met kinderen oncontroleerbaar kunnen worden, en dan kan er een situatie ontstaan waarbij hij zich onveilig voelt (een vreemd kind ergens buiten) en dan gebeuren er veel ernstigere dingen - dan zal hij gedwongen zijn om bijv. het kind te laten verdwijnen.
Ik wil niet zeggen dat dat zijn karakter is - maar het begaan van zeer strafbare en sociaal onwenselijke praktijken als pedofilie dragen ook voor de pleger (de pedofiel) een hoop bagage met zich mee. Als hij dus het gevoel heeft betrapt te kunnen worden, dan kan zijn laatste en enige oplossing zijn het kindje te laten stilzwijgen.
Alsjeblieft, neem zo snel mogelijk actie. Als hij eenmaal in de gaten wordt gehouden dan is de kans aanwezig dat hij schrikt, en het misschien een tijd weer laat zitten....en op z'n minst bij verdachte zaken in de buurt snel opgepakt kan worden.
De 1ste keer is altijd een lastig verhaal - bewijs het maar eens als klein meisje! als dat meisje wat in de toekomst slachtoffer is echter de TWEEDE is, na jou, dan is er een precedent en kan hij binnen een dag achter de tralies zitten.
Doe wat goed is, voor de maatschappij, voor die twee meisjes, en voor jezelf. Het zal energie kosten, verdriet oproepen, woede, frustratie, angst, pijn. Maar je kan jezelf wel gerust stellen dat je anderen behoed hebt voor de ellende die hij jou heeft aangedaan.
Mocht je ooit een goed gesprek of enig advies willen staat het je vrij me te mailen (mdkooter at gmail.com) .
Heel veel sterkte gewenst!
quote:Op woensdag 16 mei 2007 21:48 schreef MinderMutsig het volgende:
[..]
Verantwoordelijkheid is iets anders dan schuld hè.
Je was toen niet schuldig aan wat er gebeurd is, jij was een kind en hij een volwassene.
Maar omdat je weet hoe hij is heb je wel de verantwoordelijkheid als volwassene om die kinderen te beschermen en de enige manier is om aangifte te doen.
Nog even voor de duidelijkheid, ik heb het nog niet voorbij zien komen namelijk, het is nog niet verjaard. Bij dit soort zaken beginnen die jaren pas te tellen vanaf je 18e verjaardag en de verjaringstermijn is als ik me niet vergis 15 jaar.
Daar kom ik dus ook steeds op uit.quote:Op woensdag 16 mei 2007 21:49 schreef zillah666 het volgende:
[..]
Aan de ene kant wel ja. Maar ik vind dus niet dat je jezelf een schulgevoel moet aan gaan zitten praten.
Wat ik wel vind is dat je over de gevolgen na moet denken. Bekijk de mogleijke uitkomsten. Wat verwacht je al meest waarschijnlijke? Dat is dat misbruik. Dan kun je er donder op zeggen dat dat ook wel zal gaan gebeuren, je kent hem immers goed genoeg.
Vraag je dan af wat erger is: Nu door het slijk, en je verhaal oprakelen? Of dan door het slijk, wetende wat je had kunnen voorkomen. Het is lood om oud ijzer, voor jou, voor die meiden niet.
En ik denk dat je je beter zal voelen als je erover leert praten. Dat zul je niet leren van een aangifte, maar misschien is dat net wel de schop die je nodig hebt om het voor jezelf te gaan verwerken.
Zomaar mijn 2 cent...
Edit: Sorry voor mijn shitload aan reacties
Kortom: ik moet dus echt wat doen. En het krachtigste middel zou dan aangifte zijn. Ik ben nu 29.
[ Bericht 7% gewijzigd door PAM78 op 16-05-2007 21:56:48 (pff dat gequote ook) ]
Eens, maar weet jij waar het een in het ander overgaat?quote:Op woensdag 16 mei 2007 21:57 schreef Isegrim het volgende:
Pedofilie is toch echt iets anders dan incest hoor.
Heb je goed gelezen?quote:Op woensdag 16 mei 2007 21:57 schreef Isegrim het volgende:
Pedofilie is toch echt iets anders dan incest hoor.
Dan ga ik me even schamen.quote:Op woensdag 16 mei 2007 22:01 schreef Isegrim het volgende:
[..]
Ik reageerde op de post van el_visionero met die opmerking.
Dat, en voor jezelf een manier zoeken om het te verwerken, iemand om mee te praten, een pro en/of vrienden. Als je die beerput dan toch open moet trekken kun je er maar beter wat moois aan overhouden, zo heb ik het in ieder geval altijd maar gezien. En uiteindelijk ben je dan zo opgelucht. Je weet nl zelf ook wel wat het juiste is om te doen, en zolang je dat niet doet heb je toch geen rust.quote:Daar kom ik dus ook steeds op uit.
Kortom: ik moet dus echt wat doen. En het krachtigste middel zou dan aangifte zijn. Ik ben nu 29.
En ik vind trouwens niet dat je er zo moeilijk over praat hoor.
Ik vond zelf het anoniem op een forum zetten niet echt makkelijker dan een live gesprek.
Ik denk dat het één vrij weinig met het ander te maken heeft. Iemand die familie- of gezinsleden misbruikt is doorgaans geen pedofiel. En een pedofiel gaat in het algemeen geen familieleden misbruiken, net zomin als een gemiddelde heteroman volwassen vrouwelijke familieleden gaat misbruiken.quote:Op woensdag 16 mei 2007 21:58 schreef PAM78 het volgende:
[..]
Eens, maar weet jij waar het een in het ander overgaat?
Magoed, da's weer een hele andere discussie die hier misschien niet zo relevant is.
Ik praat er ook al wel een aantal jaren over. Alleen mijn beeldvorming vergt gewoon tijd.quote:Op woensdag 16 mei 2007 22:03 schreef zillah666 het volgende:
[..]
Dat, en voor jezelf een manier zoeken om het te verwerken, iemand om mee te praten, een pro en/of vrienden. Als je die beerput dan toch open moet trekken kun je er maar beter wat moois aan overhouden, zo heb ik het in ieder geval altijd maar gezien. En uiteindelijk ben je dan zo opgelucht. Je weet nl zelf ook wel wat het juiste is om te doen, en zolang je dat niet doet heb je toch geen rust.
En ik vind trouwens niet dat je er zo moeilijk over praat hoor.
Ik vond zelf het anoniem op een forum zetten niet echt makkelijker dan een live gesprek.
Vanaf mijn veertiende had ik ook al contact met hulpverleners, maar voor het duidelijk was wat ik nou nodig had....Moest ik eerst mezelf (steeds weer) vinden.
Op zich niet relevant. Maar ik wou nog even zeggen dat ik dat dus niet weet. Ik kan daar geen goed beeld over vormen.quote:Op woensdag 16 mei 2007 22:04 schreef Isegrim het volgende:
[..]
Ik denk dat het één vrij weinig met het ander te maken heeft. Iemand die familie- of gezinsleden misbruikt is doorgaans geen pedofiel. En een pedofiel gaat in het algemeen geen familieleden misbruiken, net zomin als een gemiddelde heteroman volwassen vrouwelijke familieleden gaat misbruiken.
Magoed, da's weer een hele andere discussie die hier misschien niet zo relevant is.
Incest is binnen het gezin/familie. Pedofilie is teveel van kinderen houden. Pedoseksueel is iemand die het met kinderen doet.
Een incest pleger zal niet snel buiten het gezin grijpen omdat hij het veel te makkelijk heeft binnen zijn gezin. daarbij zijn de beweegredenen vaak anders. Het schijnt dat ze nl wel heel veel van zo'n kind houden , en de eerste aanzet is vaak geen seks, dat komt er later pas bij .
Een pedofiel(/seksueel) raakt fysiek opgewonden van een kind en vergrijpt zich er daarom aan.
Ze hebben dus opzich weinig met elkaar te maken, behalve dan dat het om kinderen gaat.
Je kan (vast) ook beide afwijkingen tegelijk hebben. (Dutroux bv. had ook al fantasien over zijn dochtertje, maar ze was nog niet oud genoeg.)
Maar dat terzijde
Een incest pleger zal niet snel buiten het gezin grijpen omdat hij het veel te makkelijk heeft binnen zijn gezin. daarbij zijn de beweegredenen vaak anders. Het schijnt dat ze nl wel heel veel van zo'n kind houden , en de eerste aanzet is vaak geen seks, dat komt er later pas bij .
, en de eerste aanzet is vaak geen seks, dat komt er later pas bij Een pedofiel(/seksueel) raakt fysiek opgewonden van een kind en vergrijpt zich er daarom aan.
Ze hebben dus opzich weinig met elkaar te maken, behalve dan dat het om kinderen gaat.
Je kan (vast) ook beide afwijkingen tegelijk hebben. (Dutroux bv. had ook al fantasien over zijn dochtertje, maar ze was nog niet oud genoeg.)
Maar dat terzijde
Beste PAM,
zoals ik al eerder in dit topic zei: been there (helaas) done that (gelukkig!)
in dit geval ging het om een dochter (6 jr) van een tante van mij, die de dochter bij een oom van mij liet voor oppassen. Ik had nog nooit wat gezegd, tot dan toe. Heb het mijn tante verteld. en net op tijd gezien wat er al had plaatsgevonden (nog relatief onschuldig )
Denk aan die twee kids. Bescherm hen. Better save than sorry....
zoals ik al eerder in dit topic zei: been there (helaas) done that (gelukkig!)
in dit geval ging het om een dochter (6 jr) van een tante van mij, die de dochter bij een oom van mij liet voor oppassen. Ik had nog nooit wat gezegd, tot dan toe. Heb het mijn tante verteld. en net op tijd gezien wat er al had plaatsgevonden (nog relatief onschuldig )
)Denk aan die twee kids. Bescherm hen. Better save than sorry....
lolwut
Ik geloof inderdaad steeds meer dat dat is wat ik IN IEDER GEVAL moet doen.quote:Op woensdag 16 mei 2007 22:14 schreef BrandX het volgende:
Beste PAM,
zoals ik al eerder in dit topic zei: been there (helaas) done that (gelukkig!)
in dit geval ging het om een dochter (6 jr) van een tante van mij, die de dochter bij een oom van mij liet voor oppassen. Ik had nog nooit wat gezegd, tot dan toe. Heb het mijn tante verteld. en net op tijd gezien wat er al had plaatsgevonden (nog relatief onschuldig )
Denk aan die twee kids. Bescherm hen. Better save than sorry....
Ook al gaat dan op dat moment ten koste van mezelf.
Weet je, het is steeds maar vechten(en dat zegt ook bijna iedereen om me heen) tegen: wordt t me niet teveel. Maar misschien moet ik dit eerst oplossen voor ik verder kan.
Op dat moment, dat zeg je goed. Waarschijnlijk ben je er achteraf maar wát blij om.quote:Op woensdag 16 mei 2007 22:18 schreef PAM78 het volgende:
Ook al gaat dan op dat moment ten koste van mezelf.
je kan contact opnemen met het fiom
linkje
hier zijn ze gespecialiseerd. je kan er ook hulp krijgen om je eigen eventuele probleem te verwerken (heb even niet alles gelezen, sorry)
heb in zeer nabije omgeving een zelfde verhaal meegemaakt wat ook door de komst van een kind werd opgerakeld. Betreffende persoon heeft enorm veel baat en hulp gehad van het fiom.
Sterkte met wat je ook beslist!
linkje
hier zijn ze gespecialiseerd. je kan er ook hulp krijgen om je eigen eventuele probleem te verwerken (heb even niet alles gelezen, sorry)
heb in zeer nabije omgeving een zelfde verhaal meegemaakt wat ook door de komst van een kind werd opgerakeld. Betreffende persoon heeft enorm veel baat en hulp gehad van het fiom.
Sterkte met wat je ook beslist!
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
ik kan je een ding beloven: nu 'voelt' het misschien makkelijker om nog (even) niets te doen, maar straks.... dan voel je je waarschijnlijk 1000x kutter dan je je ooit hebt gevoeld als je niets doet en blijkt dat hij zich weer vergrijpt..quote:Op woensdag 16 mei 2007 22:18 schreef PAM78 het volgende:
[..]
Ik geloof inderdaad steeds meer dat dat is wat ik IN IEDER GEVAL moet doen.
Ook al gaat dan op dat moment ten koste van mezelf.
Weet je, het is steeds maar vechten(en dat zegt ook bijna iedereen om me heen) tegen: wordt t me niet teveel. Maar misschien moet ik dit eerst oplossen voor ik verder kan.
het is moeilijk, I know, ik wens je heel veel sterkte en alle kracht die je nodig hebt.
lolwut
thnx! ik ga t chekcen!quote:Op woensdag 16 mei 2007 22:27 schreef debuurvrouw het volgende:
je kan contact opnemen met het fiom
linkje
hier zijn ze gespecialiseerd. je kan er ook hulp krijgen om je eigen eventuele probleem te verwerken (heb even niet alles gelezen, sorry)
heb in zeer nabije omgeving een zelfde verhaal meegemaakt wat ook door de komst van een kind werd opgerakeld. Betreffende persoon heeft enorm veel baat en hulp gehad van het fiom.
Sterkte met wat je ook beslist!
Misschien geeft het je achteraf ook wel rust op een bepaalde manier.quote:Op woensdag 16 mei 2007 22:18 schreef PAM78 het volgende:
[..]
Ik geloof inderdaad steeds meer dat dat is wat ik IN IEDER GEVAL moet doen.
Ook al gaat dan op dat moment ten koste van mezelf.
Weet je, het is steeds maar vechten(en dat zegt ook bijna iedereen om me heen) tegen: wordt t me niet teveel. Maar misschien moet ik dit eerst oplossen voor ik verder kan.
Je bent nu aan het vechten met jezelf en jouw ervaringen, keer dat tegen hem, vecht tegen hem.
Misschien dat dan het besef dat je niet machteloos meer bent en dat jou niets te verwijten valt pas echt goed komt.
Sterkte met je beslissing.
There is no love sincerer than the love of food.
Daarom blijft het dus zo knagen.quote:Op woensdag 16 mei 2007 22:28 schreef BrandX het volgende:
[..]
ik kan je een ding beloven: nu 'voelt' het misschien makkelijker om nog (even) niets te doen, maar straks.... dan voel je je waarschijnlijk 1000x kutter dan je je ooit hebt gevoeld als je niets doet en blijkt dat hij zich weer vergrijpt..
het is moeilijk, I know, ik wens je heel veel sterkte en alle kracht die je nodig hebt.
Wat kut dat t morgen hemelvaartsdag is...Eigenlijk m oet ik nu handelen.
edit:
Goed, morgen ga ik iemand bellen die me kan en bij wil staan. En concreet vragen of ze me daar bij gaat helpen.
Nee, hij is verantwoordelijk voor die daden. Maar jij hebt eigenlijk wel een plicht om je verantwoordelijkheid te NEMEN om eventuele toekomstige slachtoffers te beschermen.quote:Op woensdag 16 mei 2007 21:41 schreef PAM78 het volgende:
[..]
Tis gewoon niet eerlijk, ik heb niet de verantwoordelijkheid voor wat er gebeurd is. maar wel voor wat er nog zou kunnen gaan gebeuren.
de politie bellen, je verhaal doen en advies vragen kan ook nu. (al zullen ze je vragen vrijdag terug te komen.) je hoeft niet gelijk aangifte te doen! mijn schoonzus is echt top geholpen door de rechercheur die haar (uiteindelijke) aangifte opnam.quote:Op woensdag 16 mei 2007 22:30 schreef PAM78 het volgende:
[..]
Daarom blijft het dus zo knagen.
Wat kut dat t morgen hemelvaartsdag is...Eigenlijk m oet ik nu handelen.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Het is goed hoor, dat jullie dit zo zeggen. Ik denk dat t belangrijk is dat t NU tot me doordringt. Het knaagt niet voor niets.quote:Op woensdag 16 mei 2007 22:33 schreef mootie het volgende:
[..]
Nee, hij is verantwoordelijk voor die daden. Maar jij hebt eigenlijk wel een plicht om je verantwoordelijkheid te NEMEN om eventuele toekomstige slachtoffers te beschermen.
Veel succes en sterkte!quote:Op woensdag 16 mei 2007 22:36 schreef PAM78 het volgende:
[..]
Het is goed hoor, dat jullie dit zo zeggen. Ik denk dat t belangrijk is dat t NU tot me doordringt. Het knaagt niet voor niets.
Ik vind het al knap van je je dat je je zo goed beseft wat je rol in het geheel zou kunnen zijn!
Razend moeilijk als je het mij vraagt, ik heb totaal geen ervaring op dit gebied.
Maar waar je wél mee op moet houden is jezelf de verantwoordelijkheid voor het welzijn van die meisjes aan te praten. Áls het misgaat met die meisjes is er maar één verantwoordelijke en dat is de dader zélf.
Het is wel zo dat jij de loop der gebeurtenissen zou kunnen beïnvloeden, met de kennis die je hebt over die man. Als je dat doet, denk ik dat je een groot deel van je eigen verleden ook afsluit.
Maar ga hiermee naar een professionele organisatie, zoals hierboven vermeld staat. Een forum als dit is leuk om het balletje aan het rollen te brengen bij jezelf, maar hoe goed bedoeld ook van een ieder hier: wij zijn geen professionals.
Heel veel wijsheid!
Razend moeilijk als je het mij vraagt, ik heb totaal geen ervaring op dit gebied.
Maar waar je wél mee op moet houden is jezelf de verantwoordelijkheid voor het welzijn van die meisjes aan te praten. Áls het misgaat met die meisjes is er maar één verantwoordelijke en dat is de dader zélf.
Het is wel zo dat jij de loop der gebeurtenissen zou kunnen beïnvloeden, met de kennis die je hebt over die man. Als je dat doet, denk ik dat je een groot deel van je eigen verleden ook afsluit.
Maar ga hiermee naar een professionele organisatie, zoals hierboven vermeld staat. Een forum als dit is leuk om het balletje aan het rollen te brengen bij jezelf, maar hoe goed bedoeld ook van een ieder hier: wij zijn geen professionals.
Heel veel wijsheid!
Een pauw is een kip die in bloei staat
Gelukkig is dat niet waar. De verjaringstermijn bij aanranding is 12 jaar, bij verkrachting 15 jaar. Als het seksueel geweld plaats vond vóór het 18e jaar van het slachtoffer is er nog meer tijd om aangifte te doen. Het verjaringstermijn begint te lopen vanaf het 18e jaar.quote:Op woensdag 16 mei 2007 22:50 schreef Logician het volgende:
v.a 8jaar na dato kan je volgens mij al geen aangifte meer doen ...
sterkte ieg...
Zie ook http://www.deurknop.nl/ Sterkte gewenst.
"There are no short cuts to any place worth going"
- Beverly Sills
- Beverly Sills
Thnx,quote:Op woensdag 16 mei 2007 23:02 schreef Pizza_Shooter het volgende:
[..]
Gelukkig is dat niet waar. De verjaringstermijn bij aanranding is 12 jaar, bij verkrachting 15 jaar. Als het seksueel geweld plaats vond vóór het 18e jaar van het slachtoffer is er nog meer tijd om aangifte te doen. Het verjaringstermijn begint te lopen vanaf het 18e jaar.
Zie ook http://www.deurknop.nl/ Sterkte gewenst.
Voor mij is t nu genoeg. Maar ga gerust verder.
Morgen weer een dag. Met nieuwe acties van mij!
Aangeven en heel rap, Voor de rest laat ik mijn zeer onorthodoxe gedachtes maar even achterwege.
Sukkels die sloop ik met knuppels.
Dat dus.quote:Op woensdag 16 mei 2007 23:45 schreef Niless het volgende:
Aangeven en heel rap, Voor de rest laat ik mijn zeer onorthodoxe gedachtes maar even achterwege.
Echte elektriciëns gebruiken geen jokari.
Hoe sterk sta je in je schoenen, weet dat als je aangifte doet (en dat moet je gewoon) dat je strontladingen over je heenkrijgt van de familie en weinig steun kan verwachten. Je zal zeker niet de eerste zijn die eralsnog aan onderdoor zal gaan.
Maar vooropgesteld... doe aangifte, desnoods anoniem.
Maar vooropgesteld... doe aangifte, desnoods anoniem.
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
hé ? sinds wanneer is TO verantwoordelijk voor de daden van die smeerlap ? moet niet gekker worden.quote:Op woensdag 16 mei 2007 21:38 schreef Isegrim het volgende:
[..]
JIJ bent verantwoordelijk. Je kunt niet verwachten dat een ander de keuze maakt voor je. Dat kun jij alleen doen.
dat is de omgekeerde wereld
dat wil niet zeggen dat je het naast je neer kan leggen.
zelf zou ik melding/aangifte doen, hoe moeilijk ook.
de wetenschap dat ik anderen zou behoeden voor hetzelfde wat mij is overkomen, zou me op een of andere manier een trots gevoel geven.
Pam78, je hebt je verleden nog niet verwerkt. Dat kun je alleen maar doen door er veel over te praten. Begin eens met het AMK te bellen. Het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling, 0900-123 123 0.
Wie zich gedraagt als een robot, krijgt salaris teveel.
Volgens mij ging het bij de post van Isegrim niet om de verantwoordelijkheid voor dingen uit het verleden, maar de verantwoordelijkheid van de TS om wel of niet nu verdere stappen te ondernemen. (het was een reactie op een post van TS waarin ze eigenlijk door liet schemeren dan een behandelaar die het laatste zetje voor aangifte zou geven niet eens zo gek was, maar dat er geen behandelaar was die dat zetje gaf)quote:Op donderdag 17 mei 2007 22:06 schreef luckyloes het volgende:
[..]
hé ? sinds wanneer is TO verantwoordelijk voor de daden van die smeerlap ? moet niet gekker worden.
dat is de omgekeerde wereld
dat wil niet zeggen dat je het naast je neer kan leggen.
zelf zou ik melding/aangifte doen, hoe moeilijk ook.
de wetenschap dat ik anderen zou behoeden voor hetzelfde wat mij is overkomen, zou me op een of andere manier een trots gevoel geven.
Hey Pam, snap heel goed dat je bang bent de geschiedenis zich herhaalt. En die kans is heel groot.. Denk dat je wel even stil moet staan bij de gangbare wegen. Je wilt eigenlijk voorkomen dat die kinderen niets overkomt en je geeft aan dat het ten koste gaat van jezelf als je aangifte doet.
Er zijn maar weinigen die uiteindelijk aangifte doen.. en dat is niet voor niets. Wat ik me afvraag: is het misschien niet een veel gemakkelijker idee/oplossing om met zijn wederhelft te gaan praten? Niet dat zij hier begripvol op zal reageren – denk juist het tegenovergestelde – maar een gewaarschuwd mens telt voor twee. Ze zal echt niet zomaar wat jij vertelt hebt, achter haar laten (ookal zal ze die indruk willen wekken).
Want weet je wat het is? Als jij aangifte doet, dan worden er veel mensen bij betrokken, heb je kans dat je er zelf aan onderdoor gaat (want je haalt je echt een heleboel op de hals) en je hebt echt geen steun van anderen (zoals Re al aangaf). Heb je dat er allemaal voor over? Realiseer je dat goed voordat je echt stappen onderneemt.
Het is misschien een summiere oplossing, maar dan heb je in ieder geval gedaan wat je kon. De verantwoordelijkheid ligt dan ook bij iemand anders (bij haar).
Het is jouw leven en ik begrijp heel goed dat je begaan bent met het lot van die kindjes. Maar HIJ is degene die ‘alles in de hand heeft’ en niet jij. En hoe bot het ook klinkt: als hij echt deze afwijking heeft, vindt hij echt wel een ander slachtoffer. En in dat geval is het beter dat zijn nabije omgeving hiervan op de hoogte is, dan allerlei instanties. Want nabije personen zijn bij je in de buurt om in te grijpen, instanties niet…
En dan nog wat. Ik wil je niet verder afschrikken, maar wees erop voorbereid dat je een groot deel van je familie tegen je zult krijgen. Verwacht niets, anders stel je jezelf helemaal teleur. En de lucht zal wel weer opklaren, dat is de keerzijde van de medaille
Wens je veel sterte, maar wilde je dit nog even meegeven.
Er zijn maar weinigen die uiteindelijk aangifte doen.. en dat is niet voor niets. Wat ik me afvraag: is het misschien niet een veel gemakkelijker idee/oplossing om met zijn wederhelft te gaan praten? Niet dat zij hier begripvol op zal reageren – denk juist het tegenovergestelde – maar een gewaarschuwd mens telt voor twee. Ze zal echt niet zomaar wat jij vertelt hebt, achter haar laten (ookal zal ze die indruk willen wekken).
Want weet je wat het is? Als jij aangifte doet, dan worden er veel mensen bij betrokken, heb je kans dat je er zelf aan onderdoor gaat (want je haalt je echt een heleboel op de hals) en je hebt echt geen steun van anderen (zoals Re al aangaf). Heb je dat er allemaal voor over? Realiseer je dat goed voordat je echt stappen onderneemt.
Het is misschien een summiere oplossing, maar dan heb je in ieder geval gedaan wat je kon. De verantwoordelijkheid ligt dan ook bij iemand anders (bij haar).
Het is jouw leven en ik begrijp heel goed dat je begaan bent met het lot van die kindjes. Maar HIJ is degene die ‘alles in de hand heeft’ en niet jij. En hoe bot het ook klinkt: als hij echt deze afwijking heeft, vindt hij echt wel een ander slachtoffer. En in dat geval is het beter dat zijn nabije omgeving hiervan op de hoogte is, dan allerlei instanties. Want nabije personen zijn bij je in de buurt om in te grijpen, instanties niet…
En dan nog wat. Ik wil je niet verder afschrikken, maar wees erop voorbereid dat je een groot deel van je familie tegen je zult krijgen. Verwacht niets, anders stel je jezelf helemaal teleur. En de lucht zal wel weer opklaren, dat is de keerzijde van de medaille
Wens je veel sterte, maar wilde je dit nog even meegeven.
You're never fully dressed until you wear a smile
Oeee, veel reacties.
Nee mijn verleden heb ik nog niet verwerkt en daar ben ik nu al 10 jaar mee bezig. Professoinele hulp heb ik gelukkig om me heen. Voor dit vraagstuk heb ik de meningen van een ander nodig.
Ik ben me heel erg bewust dat dit ten koste van mezelf zou kunnen gaan.
Maar daar moet ik ook wel weer over heen kunnen komen.
Zijn vrouw(laten we haar A. noemen) is op de hoogte. Al 15 jaar. Alleen word ik niet geloofd. Ruzie en bagger zijn er al in de familie.
De relatie van mijn moeder met haar zus(de moeder van A. dus) is dankzij dit ook al kapot.
Andere familieleden gissen naar de reden waarom "mijn gezin" weinig contact met de rest van de familie heeft. Voordeel is dat wij aan de andere kant van NL wonen dan zij.
Ik weet dat ik een hoop stront over me heen krijg, maar dan heb ik in ieder geval iets gedaan. Anders zou ik een eeuwig schuldgevoel houden: had ik maar wel aangifte gedaan.
En als ik er dan voor ga, dan moet t maar helemaal. Ik bedoel, niet anoniem, maar gewoon gaan voor mezelf en mijn verhaal en mijn waarheid.
Ik ben nog steeds vastbesloten om aangifte te doen. Maandag komt er iemand (uit mijn omgeving)om met mij te praten hierover. Misschien kan ze me ondersteunen. Dan heb ik nog een andere hulptroep bedacht, en die licht ik maandagmiddag in. En dan ga ik verdere acties ondernemen.
Ik hoop dat deze mensen achter mij staan en mij bij willen staan. En anders moet ik t alleen doen.
Ik ben vastbesloten om het nu door te zetten. Hoe moeiiljk ook!!!
Nee mijn verleden heb ik nog niet verwerkt en daar ben ik nu al 10 jaar mee bezig. Professoinele hulp heb ik gelukkig om me heen. Voor dit vraagstuk heb ik de meningen van een ander nodig.
Ik ben me heel erg bewust dat dit ten koste van mezelf zou kunnen gaan.
Maar daar moet ik ook wel weer over heen kunnen komen.
Zijn vrouw(laten we haar A. noemen) is op de hoogte. Al 15 jaar. Alleen word ik niet geloofd. Ruzie en bagger zijn er al in de familie.
De relatie van mijn moeder met haar zus(de moeder van A. dus) is dankzij dit ook al kapot.
Andere familieleden gissen naar de reden waarom "mijn gezin" weinig contact met de rest van de familie heeft. Voordeel is dat wij aan de andere kant van NL wonen dan zij.
Ik weet dat ik een hoop stront over me heen krijg, maar dan heb ik in ieder geval iets gedaan. Anders zou ik een eeuwig schuldgevoel houden: had ik maar wel aangifte gedaan.
En als ik er dan voor ga, dan moet t maar helemaal. Ik bedoel, niet anoniem, maar gewoon gaan voor mezelf en mijn verhaal en mijn waarheid.
Ik ben nog steeds vastbesloten om aangifte te doen. Maandag komt er iemand (uit mijn omgeving)om met mij te praten hierover. Misschien kan ze me ondersteunen. Dan heb ik nog een andere hulptroep bedacht, en die licht ik maandagmiddag in. En dan ga ik verdere acties ondernemen.
Ik hoop dat deze mensen achter mij staan en mij bij willen staan. En anders moet ik t alleen doen.
Ik ben vastbesloten om het nu door te zetten. Hoe moeiiljk ook!!!
quote:Op vrijdag 18 mei 2007 16:25 schreef PAM78 het volgende:
Ik ben vastbesloten om het nu door te zetten. Hoe moeiiljk ook!!!
