[Autisme] Deel 1

Gebeld worden is een heel stuk anders, vooral als je op je werk zit. Werk kan je loskoppelen van je eigen leven. Zelf heb ik ook helpdesk gedaan bij een ICT-bedrijf. Klanten opbellen vond ik dan weer enorm kut .

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 21:53 schreef NiteSpeed het volgende:
Gebeld worden is een heel stuk anders, vooral als je op je werk zit. Werk kan je loskoppelen van je eigen leven. Zelf heb ik ook helpdesk gedaan bij een ICT-bedrijf. Klanten opbellen vond ik dan weer enorm kut .

Ik kon mijn werk niet loskoppelen van mijn leven. Kan geen onderscheid maken. Als ik werk leef ik om te werken, en zo werk ik mezelf steeds weer naar een burnout toe.

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 21:59 schreef Juup© het volgende:

[..]

Ik kon mijn werk niet loskoppelen van mijn leven. Kan geen onderscheid maken. Als ik werk leef ik om te werken, en zo werk ik mezelf steeds weer naar een burnout toe.

Als ik in de winkel stond en een klant wou dat ik Chello belde omdat hij problemen had sloeg ik helemaal dicht. Man wat was dat kut, panic-attacks to the max. Gelukkig was het maar een stage.

_{Ik ben niet de enige met telefoonangst !}

Oh ja, en ik hoor net dat mijn studie op een nieuw, ander gebouw is dan degene waar ik mijn toetsen heb gedaan of degene waar ik al ben geweest om me in te laten schrijven (twee gebouwen die ik dus al ken, en waar ik me op ingesteld heb om daar te gaan studeren). Ik wil niet bij een nieuw, eng, onbekend gebouw gaan studeren, stom is het .

Heb ik ook als ik naar iets nieuws ga...

De mensen boeien me niet (vroeger misschien wel, maar ik heb geleerd ermee om te gaan...) maar nieuwe gebouwen of gewoon een nieuwe omgeving, ik haat het...

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 22:00 schreef NiteSpeed het volgende:

[..]

Als ik in de winkel stond en een klant wou dat ik Chello belde omdat hij problemen had sloeg ik helemaal dicht. Man wat was dat kut, panic-attacks to the max. Gelukkig was het maar een stage.

_{Ik ben niet de enige met telefoonangst !}

Mensen bellen gaat mij de sinds een paar jaar een stuk beter af. Tenminste bij vrienden en ouders. Instanties en mensen die ik niet ken bellen vind ik nog steeds vreselijk, maar het is gaat een beetje de goede kant op.
Al weet ik vaak niet wanneer ik moet ophangen, en andere simpele dingen die voor andere mensen gewoon heel logisch zijn. .

Tvp

Ik werk zelf met mensen die een ernstige verstandelijke beperking hebben icm autisme dus mss kan ik hier nog wel iets opsteken

Ai. Net brief gekregen van het UWV, er komt een gesprek met een arbeidsdeskundige.
Vriendlief is tot morgen weg kamperen, dus dat wordt morgen weer een behoorlijke domper na een intensief weekend leukigheid

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 01:09 schreef Blivox het volgende:

[..]

Via een kennis op MSN die me op Asperger wees, omdat hij dat zelf heeft. Eerst daht ik zo van "oh"... tot ik de checklist uitvoerig ging lezen. Bij iedere nieuwe regel herkende ik mijzelf steeds meer en beter. Toen ging het balletje rollen, ben ik naar de SARR gegaan en heb ik na wat maanden testen een uitslag gekregen.

Volgens mij stond de checklist in mijn eerste post bovenaan, die van autsider...

Iedereen zal zo wel zijn puntjes hebben waarvan hij heeft van, goh, ,dat heb ik ook, maar zo buitensporig veel als ik er kon vinden en op de manier waarop die criteria zich manifesteerden was toch wel treffend te noemen.

En last, natuurlijk heb je er last van. Probleem is alleen dat ik het nooit heb geweten tot een paar maanden terug, en dus ook nooit heb gedacht dat andere mensen het minder zwaar dan mij hebben met bepaalde dingen. Er is ook naar voren gekomen bij de uitslag dat ik zelf ontzettend slecht kan opnoemen en beseffen wat mijn last is, en hoeveel dat is.

In ieder geval heb ik dus last op gebied van sociaal contact. Ik heb wel sociaal contact, ik heb vrienden, ik ga wel eens uit, maar aan de andere kant heb ik minder behoefte aan veel contact, liever intensieve één-op-één contacten en houd ik in principe niet van rumoer om me heen. Mijn grootste probleem die ik zelf kan erkennen en waar ik ook zelf mee kwam is dat ik een ontzettende schijtangst heb om te telefoneren. Gebeld worden door bekenden valt nog mee, maar zodra ik onbekende mensen moet bellen begint mijn hart letterlijk in mijn keel te kloppen. Het idee dat ik afhankelijk ben van éééén technologie, en niet in staat ben om iemand te schrijven, te zien of te gebaren in geval van miscommunicatie vind ik verschrikkelijk.

Ook heb ik (gelukkig) absoluut geen last van peer-pressure, waardoor ik altijd mijzelf ben gebleven. Het is niet allemaal slecht .

Oei, ik kan me hier ook wel enigszins in vinden, op sommige punten dan, zoals rumoer om me heen . Bij die checklist herken ik wel een hoop dingen, maar ook weer een hoop dingen niet waarbij ik al dan niet in de loop van de tijd heb geleerd daar verandering in te brengen. Bijvoorbeeld mensen zelf bellen vind ik niet zo'n probleem (ik werk in een callcenter ), alhoewel ik geregel met instanties dan weer schijtvervelend vind, maar dat zal toch wel voor meer mensen gelden

Ik zou mezelf iig niet autistisch/asperger willen noemen. Het voelt nu ook niet aan als iets ontzettend vervelends en ja sommige dingen vind ik wel lastig, maar niet lastig genoeg om drmee naar een psych te gaan... Het leuke daarbij is dat ik er soms wel gekscherend grapjes overmaak .

Edit: Maar zoiets als dit:

quote:

Stel je het plaatje in de OP voor, alleen dan een schema voor de komende 48 uur waarin je in het vliegtuig opreis gaat. Wat zou er mogelijk allemaal kunnen gebeuren, en hoe moet ik mij daarop voorbereiden? Wat als ik mn kleren vergeet, wat als ik mn tandenborstel vergeet, wat als mn tas niet goed sluit, wat als we de bus niet halen, wat als het vliegtuig neerstort in zee en ik overleef, wat als het vliegtuig neerstort op land en ik overleef, wat als ik doodga, wat als mn vader onder een auto komt als ik weg ben, wat als er ingebroken wordt, wat als de kat weer verwond raakt, etc, etc, etc. Hij had het allemaal moeten uitdokteren, allemaal, voor deze ene reis naar Engeland.

, wat ik toch het meest kenmerkende vindt van autisme, heb ik weer totaal niet. Ik zou ook wel redelijk gemakkelijk kunnen anticiperen in ongewone situaties. Misschien dat dit beeld van autisme me juist van overtuigt dat ik het ook niet ben, terwijl het eigenlijk onzin is dat wanneer je autist ben, dat je dan ook al die verschillende kenmerken zou moeten hebben .

[ Bericht 8% gewijzigd door Falco op 16-06-2007 17:57:21 ]

ik ga hier maar eens even meelezen en -praten. Al een paar jaar geleden bedacht ik dat ik eigenlijk wel autistisch moest zijn, en toevallig zei mijn vriend laatst 'wat doe je toch weer autistisch'. En dat was eigenlijk niet de eerste keer. Zijn moeder is logopediste en gaat vaak om met autisten/pdd-nos/asperger/... en ik heb even een paar van haar testjes doorgewerkt. Nadeel is dat ik een jaar of tien te oud ben voor de testjes en ook dat ik veel van de 'symptomen' wegdruk.
Toch begin ik het steeds zekerder te weten, omdat ik steeds meer besef dat dingen die voor mij heel normaal 'op de achtergrond draaien' eiigenlijk helemaal niet zo normaal zijn als ik dacht.

Ik begon er voor mezelf aan te denken toen ik zo goed als in paniek raakte toen hier verbouwd werd, zodat ik niet meer mijn normale ochtendprogramma kon doen. De rest van het gezin had nergens last van, dus ik stelde me vast weer aan. Ook die dingen die hier in het topic worden gezegd komen me meestal bekend voor, zeker die hele mogelijkheden-molen die in je hoofd rammelt. en opvallend dat er nog meer mensen zijn met dat telefoneren, want dat vind ik ook helemaal niks.
Als ik dan zo die lijst van Asperger doorlees heb ik er wel heel erg veel, bijna allemaal, en ergens vind ik dat niet zo fijn, ik zoul liever gewoon normaal zijn.

Nou heb ik toch nog een vraagje. In die lijst staat op nummer 29 dat 'prosopagnosia'. Dat was iets waar ik zo'n beetje het meeste van schrok.
het zit namelijk zo, ik herkén gezichten wel, maar onthou ze niet. Zo kan ik gezichten (zelfs niet van mezelf of mijn vriend of moeder ofzo) niet voor de geest halen. Ik onthou wel kenmerkjes, zoals een moedervlekje hier, een platte neus enzovoort.
Namen kan ik ook moeilijk linken aan gezichten, eentje gaat nog wel, maar als het er meer worden... en in films haal ik vaak de spelers continu door elkaar, zeker als ze bijv. dezelfde haarkleur hebben of dezelfde lichaamsbouw.
Zijn er hier meer mensen die daar last van hebben?

Hoi Twinky, ik heb er ook last van. Als iemand me nu zou vragen om de gezichten van mijn vrienden te beschrijven kom ik niet veel verder dan dingen als lang/kort haar,sik of geen sik. Ik kan me niet eens de kleur ogen voor de geest halen.

Met films heb ik het eerder dat ik de acteur niet herken, ook al heb ik andere films van 'm gezien. Zo kwam ik er via vrienden achter dat Mr. Smith van The Matrix ook als elf in LotR speelt. Pas halverwege de film Blood Diamond kwam ik er achter dat een van de hoofdrolspelers Leonardo DiCaprio is.

Maar ik heb wel eens lullerige situaties gehad. Bijv. dat ik als kind met m'n ouders in de stad was en per ongeluk met een vreemde vent wegwandelde omdat ie dezelfde jas als m'n vader had, of een leuke avond met een meisje te hebben gehad en haar dan de volgende dag als je af spreeekt niet herkend omdat ze haar haar anders heeft zitten, geen of andere makeup en andere kleding. Op dat soort momenten kan je wel even door de grond zakken, en zie het maar eens uit te leggen.

Ik zelf heb pas sinds een half jaar het vermoeden dat ik ergens in het autistisch spectrum val, ik had er nog nooit eerder van gehoord, maar wel altijd problemen gehad met me dingen die zo kenmerkend zijn.

2 Juli krijg ik eindelijk m'n intakegesprek om getest te worden op autisme, na een doorverwijzing te hebben gekregen van m'n psycholoog. (Ik wist potverdorie meer dan die kerel te vertellen, kan de DSM-IV criteria dromen terwijl hij z'n boekje moest pakken).

quote:

Op dinsdag 19 juni 2007 19:47 schreef Twinky het volgende:


Nou heb ik toch nog een vraagje. In die lijst staat op nummer 29 dat 'prosopagnosia'. Dat was iets waar ik zo'n beetje het meeste van schrok.
het zit namelijk zo, ik herkén gezichten wel, maar onthou ze niet. Zo kan ik gezichten (zelfs niet van mezelf of mijn vriend of moeder ofzo) niet voor de geest halen. Ik onthou wel kenmerkjes, zoals een moedervlekje hier, een platte neus enzovoort.
Namen kan ik ook moeilijk linken aan gezichten, eentje gaat nog wel, maar als het er meer worden... en in films haal ik vaak de spelers continu door elkaar, zeker als ze bijv. dezelfde haarkleur hebben of dezelfde lichaamsbouw.
Zijn er hier meer mensen die daar last van hebben?

Daar had ik vooral als kind last van, nu gaat dat voortaan vrij makkelijk (heb het mezelf aangeleerd door gezichten na te tekenen en vooral veel oefenen met het "gezicht + naam" onthouden).

En moeite met telefoons, iets waarvan ik dacht dat ik de enige "autist" was blijken hier dus veel autisten last van te hebben.
Ik maak liever contact/ afspraken via E-mail of gewoon mondeling, maar anders moet ik me er gewoon voor "zetten" en vaker doen zodat het wat gewoner voor me wordt.
Maar het is vooral het ineens gestoord worden door een telefoon, het opdringerige luide "gerinkel" en mensen die in mijn oor praten (gevoeligheid voor bepaalde, plotselinge geluiden).

quote:

Op dinsdag 19 juni 2007 20:04 schreef RiLo het volgende:
2 Juli krijg ik eindelijk m'n intakegesprek om getest te worden op autisme, na een doorverwijzing te hebben gekregen van m'n psycholoog. (Ik wist potverdorie meer dan die kerel te vertellen, kan de DSM-IV criteria dromen terwijl hij z'n boekje moest pakken).

Voor autismediagnoses moet je wat mij betreft écht bij een specialistische instelling gaan zitten, want de gemiddelde psycholoog/psychiater weet er echt bijna geen reet van af .

Ritalin, Concerta.

Ben dus van de week begonnen met die medicijnen, en die bij verschijnselen op het begin( slapeloosheid en duizeligheid) werken toch wel heel snel .

Versterkt overigens (nog) geen tics, maar heeft in ieder geval invloed op m'n gedrag en manier van denken .
Echt positief effect hebben,
is pas wanneer de bijverschijnselen niet meer komen, en de dosering goed is afgestemd werd mij verteld..

Heeft iemand hier ook ervaring mee ?

Daar heb ik geen ervaring mee, maar bij mij is er al een grote verandering te merken geweest sinds ik Zoloft begon te slikken. (Is een anti-depressiva...)

Vraag me niet hoe het komt, was al gediagnostiseerd rond m'n 10e door een echt Autisme-centrum.

hetzelfde heb ik eigenlijk trouwens ook in het verkeer. Ik moet volgens een bepaalde route fietsen/lopen, anders ben ik meteen de weg kwijt. Die routes werken ook maar van één kant, als ik 'm andersom fiets moet ik de hele tijd stoppen en achterom kijken hoe verder. Vaak maak ik me daar met een 'geen richtingsgevoel'-grapje van af, maar het blijft vervelend, vooral ook omdat het vaak even duurt voordat ik een nieuwe route 'kan'. De routes onthou ik net als gezichten aan kenmerkjes ; 'bij dit bosje links, voor de albert heijn rechts' enzovoort

eigenlijk ergens toch wel fijn dat al die afwijkinkjes nu onder één kopje zouden kunnen vallen..
hoe kom je eigenlijk in zo'n test-cirquit terecht?

Tvp.
Pdd-nosser meld zich

Ah, is dit het dwangneurose krastopic voor hoogbegaafden die tot op heden telkens falen in het leven? Zo ja, genieten
Ik wil wel echte tearjerkers lezen... Anders is het me de moeite niet waard.

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 18:56 schreef Xebrozius het volgende:
Ah, is dit het dwangneurose krastopic voor hoogbegaafden die tot op heden telkens falen in het leven? Zo ja, genieten
Ik wil wel echte tearjerkers lezen... Anders is het me de moeite niet waard.

Nee dat is het Borderline topic.

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 18:56 schreef Xebrozius het volgende:
Ah, is dit het dwangneurose krastopic voor hoogbegaafden die tot op heden telkens falen in het leven? Zo ja, genieten
Ik wil wel echte tearjerkers lezen... Anders is het me de moeite niet waard.

GTST addict

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 18:56 schreef Xebrozius het volgende:

Ik wil wel echte tearjerkers lezen... Anders is het me de moeite niet waard.

Sorry, autisten zijn slecht in emoties delen. . Je kan beter een Readers Digest kopen en genieten van des mooie dingen der levens.

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 19:01 schreef archgallo het volgende:

[..]

Nee dat is het Borderline topic.

Even een tvp'tje. Niet dat ik last heb van autisme oid, maar ik vind het interessant om mee te lezen
_{daarnaast is het ook eigen belang, aangezien ik later wellicht met autisten zal werken}

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 07:40 schreef Twinky het volgende:
hoe kom je eigenlijk in zo'n test-cirquit terecht?

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 19:48 schreef Twinky het volgende:

[..]

Aangeven bij de psieg dat je getest wilt worden en dat onderbouwen.

Ik heb zelf een paar testen via internet gedaan en uitgeprint en gezegd dat hij het even moest lezen. En het was voor hem duidelijk dat ik idd getest wilde en moest worden om in de toekomst de juiste hulp te kunnen krijgen.

ik heb geen psych.