Now great. Een paar weken geleden kregen we de brief van het UWV dat de herkeuring eraan zat te komen. Stress alom natuurlijk. Twee weken terug de brief met de afspraak.. Nog veel meer stress. De dag voor de keuring stortte mn vriendlief haast in van de spanning, we hebben maar de hele dag film gekeken om hem af te leiden maar ik heb hem nog nooit zo angstig, zo hulpeloos gezien. Het brak m'n hart gewoon
![]()
Hij zei, 'het is alsof ik morgen te horen krijg of ik terminaal ziek ben'. En hij haalde zich allerlei fratsen in z'n hoofd over hoe hij aan de keuringsarts kon bewijzen dat ie echt niet geschikt was voor werk. Hij kan dat gewoon echt niet aan, been there done that.
Nou, wij met zn 3en naar het uwv toe. Zijn persoonlijk begeleider ging ook mee, die heeft hem ook geprobeerd te reintegreren toenertijd, en ik mocht ook mee. Was die arts verdomme niet eens bekend met Aspergersyndroom! Die suggereerde op een gegeven moment dat hij er wellicht overheen kon groeien! ik kon die man wel een klap voor zn bek geven. En de moed zakte bij mn vriend in z'n schoenen, hij zat er echt als een hoopje ellende bij
![]()
Hij vroeg ook op een gegeven moment 'meneer, kunt u nu even kort samenvatten waarom u niet kan werken?'
![]()
Jaaa, leg maar even uit hoe dat zit met al die angsten, al die mogelijkheden, al die druk en al die stress. De begeleider en ik hebben ook het meest van het woord gedaan, want mn vriend kreeg haast geen woord uit z'n mond.
En nu wordt het dossier teruggestuurd naar een andere beoordelaar, want zo gaat dat. Ze konden ook geen indicatie over de uitslag geven. Kan twee weken duren, maar ook twee maanden. We waren zo verschrikkelijk boos, de begeleider had dat ook gezegd. Houden jullie bij het beoordelen geen rekening met de problematiek van de uitkeringsgerechtigde? Voor een autist is het funest om iemand op deze manier in de spanning te houden, zo volledig zonder duidelijkheid.
IK krijg er al weer kramp van in mn buik als ik er aan denk, laat staan wat vriendlief allemaal moet meemaken