[Autisme] Deel 1

Heeft inderdaad ook met de manier van denken te maken, maar daar zijn dan weer die trainingen voor,
voor zover ik heb begrepen zijn die medicijnen er om meer gefocused naar dingen te kijken.
Het zal allemaal wel, ik ga maar is kijken hoe dat van de week uitpakt .

quote:

Op maandag 28 mei 2007 08:09 schreef HerrFrietsaus het volgende:
Mja, ik ben gediagnostiseerd PDD-NOS en nog wat andere niet relevante dingen. Ik zou slechts een lichte vorm hebben, maar vorig jaar toen ik ineens van gevaarlijk suļcidaal naar bijna moorddadig ging (nou ja moorddadig, überagressief...but anyway shit happens ) en een huisgenoot bedreigde een deur en bank sloopte sprak ik iemand van de nooddienst voor onze woonvorm. Deze persoon zei dat heel veel van mijn problemen door het autistische in mij komen. En sowieso, voor de rest ben ik niet echt goed gediagnostiseerd. Borderline, Schizofreen, ADD, Manisch Depressief en Frontkwabsyndroom kwamen allemaal langs...ik heb in ieder geval zelf het idee (ondanks andere mensen hun mening) dat het autisme wat ik met me meedraag niet (meer)voor hele grote last zorgt.

ik had begrepen dat pdd nos oa het gebrek aan woedebeheersing bij mensen verklaart.of iig, alle pdd-nossers die ik ken hebben anger management problemen (zowel kinderen als volwassenen).
voor de rest weet ik er ook niet het fijne van, schijnt een verzameling te zijn van verschillende trekjes die allemaal net niet onder asperer/kanner vallen, borderline, add/adhd etc..

tvp'tje

Blijkt dus dat Ritalin inderdaad het kan verergeren, die tics.
Maar in 70 % procent van de gevallen heeft het alleen positief effect, ik denk wel dat ik het ga proberen.
Concerta heet dat type Ritalin , weet niet of dat ook voor andere types geldt .

Now great. Een paar weken geleden kregen we de brief van het UWV dat de herkeuring eraan zat te komen. Stress alom natuurlijk. Twee weken terug de brief met de afspraak.. Nog veel meer stress. De dag voor de keuring stortte mn vriendlief haast in van de spanning, we hebben maar de hele dag film gekeken om hem af te leiden maar ik heb hem nog nooit zo angstig, zo hulpeloos gezien. Het brak m'n hart gewoon Hij zei, 'het is alsof ik morgen te horen krijg of ik terminaal ziek ben'. En hij haalde zich allerlei fratsen in z'n hoofd over hoe hij aan de keuringsarts kon bewijzen dat ie echt niet geschikt was voor werk. Hij kan dat gewoon echt niet aan, been there done that.

Nou, wij met zn 3en naar het uwv toe. Zijn persoonlijk begeleider ging ook mee, die heeft hem ook geprobeerd te reintegreren toenertijd, en ik mocht ook mee. Was die arts verdomme niet eens bekend met Aspergersyndroom! Die suggereerde op een gegeven moment dat hij er wellicht overheen kon groeien! ik kon die man wel een klap voor zn bek geven. En de moed zakte bij mn vriend in z'n schoenen, hij zat er echt als een hoopje ellende bij
Hij vroeg ook op een gegeven moment 'meneer, kunt u nu even kort samenvatten waarom u niet kan werken?' Jaaa, leg maar even uit hoe dat zit met al die angsten, al die mogelijkheden, al die druk en al die stress. De begeleider en ik hebben ook het meest van het woord gedaan, want mn vriend kreeg haast geen woord uit z'n mond.

En nu wordt het dossier teruggestuurd naar een andere beoordelaar, want zo gaat dat. Ze konden ook geen indicatie over de uitslag geven. Kan twee weken duren, maar ook twee maanden. We waren zo verschrikkelijk boos, de begeleider had dat ook gezegd. Houden jullie bij het beoordelen geen rekening met de problematiek van de uitkeringsgerechtigde? Voor een autist is het funest om iemand op deze manier in de spanning te houden, zo volledig zonder duidelijkheid.
IK krijg er al weer kramp van in mn buik als ik er aan denk, laat staan wat vriendlief allemaal moet meemaken

Herkeuring? Zodra je eenmaal Wajong hebt is dat toch voor het leven?

Voor een bepaalde groep mensen. Als je voor 93 al een wajong had of als je ouder bent dan 50 ofzo.
Daarnaast was deze keuring 5 jaar na zijn 1e keuring, misschien dat er iedere 5 jaar gekeurd wordt ofzo, ik weet het allemaal niet. Dat hele gezeik met de herkeuring is een groot vraagteken voor me. Want er werd ook op een gegeven moment ergens gezegd dat autisten buiten schot zouden blijven nadat er een aantal autisten vanwege de spanning zelfmoord hadden gepleegd. Of dat ze pas aan het einde gekeurd zouden worden..

Ik snap het zelf ook niet. Maar dat heeft geloof ik met de voorgaande twee kabinetten te maken..

Maf gedoe allemaal, alsof je autisme eventjes in de loop der tijd kan oplossen. Het lijkt me in ieder geval verschrikkelijk om zo eventjes voor het blok gezet te worden door die vent. Noem het maar 'eventjes' op, 'groei er maar overheen', 'maak me maar binnen nu en heel korte tijd direct duidelijk wat zich afspeelt in jouw gecompliceerde anders werkende hersentjes'.

. Wees blij dat je zo slim bent een begeleider mee te nemen, zonder een begeleider zou ik zelf ook gek worden denk ik, want ik heb die keuring binnenkort voor het eerst. Ik denk dat ze mijn diagnose en rapport mogen lezen, en voor de rest kan ik het zelf ook niet veel duidelijker maken.

Teleurstellende Visuele Posting

Ook een tvp, ook een autist.

Moeizaam contact maken met andere mensen, ben vaak te terughoudend.
Gevolg van mijn kindertijd toen ik juist vaak te opdringerig contact maakte en vaak negatieve reacties kreeg.

Veranderingen, ook lastig, maar dan vrijwel alleen wanneer men dan geen duidelijk alternatief geeft.
Mensen die veel praten/ druk zijn, daar heb ik ook een probleem mee.
Soms heb ik de neiging om diegene dan ineens fysiek aan te vallen, maar ik kan me gelukkig inhouden.

Ik heb geluk gehad dat ze al heel vroeg wisten dat ik autisme heb ( als kind van anderhalf jaar) waardoor ik een goede begeleiding heb gekregen.

Helaas heb ik ook tijden gekend dat ik dacht dat de hele wereld tegen me was, omdat iedereen onvoorspelbaar is en ik het gevoel had dat niemand mij mocht, terwijl het in feite gewoon ligt aan het feit dat ik een mindere chauffeur ben in het sociale verkeer

Om heel eerlijk te zijn, ik vind de hulpverlening in Nederland op dit gebied vrij ondeskundig en vrij laks. Want je moet maar de verkeerde voor je neus hebben zitten, en je zit met een totaal andere diagnose waar je als nog geen moer aan hebt. Dan ben ik blij dat ze dus ook in dermate niet geinteresseerd zijn dat ze je de vrijheid geven om zo veel mogelijk andere artsen af te gaan, wat ik eigenlijk best vrij triest vindt, want dat houdt in dat ze zelf te koppig zijn en voet bij stuk houden. Maar aan de andere kant heb je de kans een meer capabelere persoon te krijgen die je daadwerkelijk kan helpen.

Ik hoop eigenlijk best wel de enige te zijn die dit ervaart
En zo ja, bij welke instelling moet ik zijn in het vervolg ??
Want Riagg stinkt best wel .

Wat ik het afgelopen jaar wel heb gemerkt is dat veel scholen (en ouders) als een kind problemen ervaart gelijk mekkeren dat een kind adhd heeft. Als de problemen te erg zijn wordt het door een halve molen gehaald totdat de diagnose adhd eruit is gekomen. Sommige ouders en scholen willen moeilijk van iets anders weten. Zo werkte ik dit jaar met een problematisch jochie van 11 dat van z'n school het liefst verplicht ritalin moest slikken, terwijl het kind totaal geen adhd had en nieteens officieel daarvoor was gediagnosticeerd. (en hoe ze aan de ritalin kwamen was ook nog de vraag)

Maar hoe het voor het overgrote deel is.. ik weet niet.. of belangen belangrijker zijn dan het kind, of een zekere vorm van waarheid vinden.. ik zal het wel merken later.

Dat bedoel ik, allemaal speculaties waar die men probeert te hanteren, terwijl de persoon in kwestie gewoon geen hol mee opschiet. Ligt maar net aan de persoon die je voor je hebt zitten .

Riagg is inderdaad een kutinstelling. Ik zit zelf bij het SARR, onderdeel van GGZ Europoort en dat is echt wel voortreffelijk.

Tijd om me daar is te melden dan

Iedereen heeft een mond en als er geluid uitkomt dan kan je communiceren met andere mensen.
Geen gezeik verder, dingen niet moelijker maken dan ze zijn.

quote:

Op zondag 10 juni 2007 23:13 schreef havefun84 het volgende:
Iedereen heeft een mond en als er geluid uitkomt dan kan je communiceren met andere mensen.
Geen gezeik verder, dingen niet moelijker maken dan ze zijn.

Zo jij hebt iets nieuws geleerd in groep 4 vandaag ...

quote:

Op zondag 10 juni 2007 23:13 schreef havefun84 het volgende:
Iedereen heeft een mond en als er geluid uitkomt dan kan je communiceren met andere mensen.
Geen gezeik verder, dingen niet moelijker maken dan ze zijn.

Wij bespraken hier dan ook niet echt de functionaliteit van de mond , die is meeste mensen namelijk al bekend .

*meldt zich*

Ik heb ook Asperger. Ik ben een jaar of vier geleden gediagnosticeerd. Asperger verklaart meer over mijn verleden dan dat het mijn heden of toekomst in de war schopt. Ik functioneer bijna als ieder normaal mens. Met mijn studie gaat het prima, met mijn sociale leven stukken beter dan vroeger. De noodzaak om het irl te vertellen is amper aanwezig. Verder kan ik heel weinig vertellen over hoe het invloed op mijn leven heeft. Ik zal dus ook meer lurken dan posten hier.

quote:

Op zondag 10 juni 2007 23:13 schreef havefun84 het volgende:
Iedereen heeft een mond en als er geluid uitkomt dan kan je communiceren met andere mensen.
Geen gezeik verder, dingen niet moelijker maken dan ze zijn.

Jij bent een typisch voorbeeld van:

Grote mond,
Gebrek aan hersenen.

havefun84 heeft professionele hulp nodig.

Geslaagd voor toelatingsexamen HBO, na anderhalfjaar studie- en werkloos te zijn geweest eindelijk weer wat boeiends doen.

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 01:28 schreef NiteSpeed het volgende:
Geslaagd voor toelatingsexamen HBO, na anderhalfjaar studie- en werkloos te zijn geweest eindelijk weer wat boeiends doen.

gefeliciteerd

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 01:28 schreef NiteSpeed het volgende:
Geslaagd voor toelatingsexamen HBO, na anderhalfjaar studie- en werkloos te zijn geweest eindelijk weer wat boeiends doen.

gefeli

wat voor richting?

Diagnoses, 1999/2001: PDD-NOS. 2003: Asperger. 2006: Geen. (ja, hilarisch)

[ Bericht 76% gewijzigd door VD op 15-06-2007 14:24:59 ]

quote:

Op vrijdag 11 mei 2007 01:08 schreef Blivox het volgende:
Er is nog geen autismetopic, of ik kan het niet vinden. Hoe dan ook, hier is de plek om jezelf gezellig te verstoppen en mensen te schuwen. Laat ik fijn beginnen met wat leuke plaatjes en wat linkjes.

[afbeelding]

http://www.ggz.nl - Algemenere hulpverlening
http://www.autismeteam.nl - Diagnose en begeleiding / Regio Rijnmond
http://www.handicap.info - Stiching MEE / Begeleiding bij verschillende vormen van handicaps, ook voor Autistjes

http://www.autsider.net/ / Online community, met een enorme shitload aan informatie over autismestoornissen en PDD-NOS

http://www.autsider.net/spectrum/dsmiv.htm / Herkenningspunten voor autisme

http://www.faaas.org/doc.(...)9048,,,Doc,page.html / Een workshop door een specialist op het gebied van Asperger, over Asperger en intieme relaties. Hoewel het in het specifiek over relaties gaat, vond ik zelf dat er ontzettend veel dingen in staan die sowieso nuttig en duidelijk zijn om te lezen.

www.ggze.nl (staat er gelukkig niet bij).

Daar kun je beter niet zijn voor echte hulp.
Alles wat er tot nu toe ontdekt is heb ik zelf moeten zoeken en uitvinden. Maar helaas is het niet anders.

Wachtlijst voor een case-manager is nu 1,5 JAAR!!! Bezopen gewoon.

[ Bericht 2% gewijzigd door Juup© op 15-06-2007 12:48:39 ]

quote:

Op vrijdag 11 mei 2007 16:45 schreef Blivox het volgende:
Het rare is dat ik nooit serieus heb verwacht autistisch te zijn, omdat ik door een hogere intelligentie al mijn gebreken camoufleer. Daardoor is het voor anderen ook moeilijk te begrijpen dat ik het met sommige dingen moeilijk heb, zelfs voor mijzelf is het moeilijk te begrijpen.

Dito, op het verschil na dat het voor mij totaal niet moeilijk is om te accepteren dat ik anders ben dan de "boze" buitenwereld. En ik zie mijn autisme niet als een gebrek, maar als een unieke eigenschap van mezelf.

Mijn diagnose is trouwens HFA

[ Bericht 9% gewijzigd door Juup© op 15-06-2007 12:47:54 ]

Ik ben trouwens een leuk boek aan het lezen over een jongen met Asperger:

"Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht" van Mark Haddon.

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 12:43 schreef Juup© het volgende:
Ik ben trouwens een leuk boek aan het lezen over een jongen met Asperger:

"Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht" van Mark Haddon.

Ah ja, de eerste aanrader. Ik vond hem niet zo-zo eigenlijk. Minder herkenning, helaas.

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 12:50 schreef VD het volgende:

[..]

Ah ja, de eerste aanrader. Ik vond hem niet zo-zo eigenlijk. Minder herkenning, helaas.

Ik herken niet enorm veel in de jongen, maar wat ik wel herken zijn de letterlijkheid en vaste patronen waar hij zijn bestaan aan ontleed.

Hebben jullie het idee dat de hulp die normale psychologen bieden eigenlijk helpt.

Bij mij stopte ik de behandeling (door niets meer van me te laten horen) meestal na een aantal sessies, waarna ik een paar jaar later weer terugkwam en weer na een paar teleurstellende sessies de behandeling be"eindigde.
Nu gaat het overigens weer vrij goed. Maar in september begin ik (weer) met HBO, en ik hoop dat het dan ook goed blijft gaan. Ditmaal een ict opleiding waar ik hopelijk niet al te veel opval tussen de rest van de contactgestoorde nerdjes .

Autisme verteld vind ik ook wel een mooi boek. Heb er veel herkenning in gevonden.

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 12:54 schreef fhqwhgads het volgende:
Hebben jullie het idee dat de hulp die normale psychologen bieden eigenlijk helpt.

Bij mij stopte ik de behandeling (door niets meer van me te laten horen) meestal na een aantal sessies, waarna ik een paar jaar later weer terugkwam en weer na een paar teleurstellende sessies de behandeling be"eindigde.
Nu gaat het overigens weer vrij goed. Maar in september begin ik (weer) met HBO, en ik hoop dat het dan ook goed blijft gaan. Ditmaal een ict opleiding waar ik hopelijk niet al te veel opval tussen de rest van de contactgestoorde nerdjes .

Nee geheel niet, een "normale" psieg zonder ervaring met autisme heb je niets aan. Althans dat is mijn ervaring. Maar dat geld natuurlijk voor alle hulpverlening.

Lotgenoten heb ik het meest aan. Ik doe nu een psycho-educatie genaamd "Ik en Autisme" en dat is verhelderend.

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 12:54 schreef fhqwhgads het volgende:
Hebben jullie het idee dat de hulp die normale psychologen bieden eigenlijk helpt.

Bij mij stopte ik de behandeling (door niets meer van me te laten horen) meestal na een aantal sessies, waarna ik een paar jaar later weer terugkwam en weer na een paar teleurstellende sessies de behandeling be"eindigde.

Weinig. Diegene die ik gehad heb waren van het kalider jij lullen, wij vullen. Waarschijnlijk met de nadruk op zelfredzaamheid of inzicht door gesprekken... Weinig aan gehad dus.

Dubbel _{maar dan omgekeerd}

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 13:04 schreef VD het volgende:

[..]

Weinig. Diegene die ik gehad heb waren van het kaliber jij lullen, wij vullen. Waarschijnlijk met de nadruk op zelfredzaamheid of inzicht door gesprekken... Weinig aan gehad dus.

duidelijk

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 13:04 schreef VD het volgende:

[..]

Weinig. Diegene die ik gehad heb waren van het kalider jij lullen, wij vullen. Waarschijnlijk met de nadruk op zelfredzaamheid of inzicht door gesprekken... Weinig aan gehad dus.

Inderdaad, en ik ben dan ook nog iemand die amper praat. . Had ook het gevoel alsof ze niet wisten wat ze met me aan moesten vangen.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 01:09 schreef Blivox het volgende:
En last, natuurlijk heb je er last van. Probleem is alleen dat ik het nooit heb geweten tot een paar maanden terug, en dus ook nooit heb gedacht dat andere mensen het minder zwaar dan mij hebben met bepaalde dingen. Er is ook naar voren gekomen bij de uitslag dat ik zelf ontzettend slecht kan opnoemen en beseffen wat mijn last is, en hoeveel dat is.

Weer herkenbaar... Je gaat er vanuit dat 'iedereen' het zo beleefd terwijl het uiteindelijk puur een autistische kenmerk is. Daar kom ik althans altijd te laat achter. Ik besef ook niet goed wat mijn last precies is, van sommige dingen weet ik het wel maar van andere dingen realiseer ik me het wellicht niet eens omdat ik er vanuit ga dat anderen het ook zo doen.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 01:09 schreef Blivox het volgende:
heb ik minder behoefte aan veel contact, liever intensieve één-op-één contacten en houd ik in principe niet van rumoer om me heen.

Ja, ik ook. Ik zou in principe zelfs genoeg hebben aan 1 intensief contact(IRL) en dan nog 2 į 3 globale contacten. Alleen val ik dan vrij hard als het intensieve contact wegvalt.

Een rustige omgeving vind ik ook prettig. Ik kan heel erg genieten van de nacht, biedt enorm veel rust. Zowel buiten als binnen. Overdag heb ik altijd het gevoel dat ik standby moet staan. Telefoon kan gaan, deurbel kan gaan, mail, afspraken, etc. Allemaal verwachtingen die er 's nachts niet/amper zijn.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 01:09 schreef Blivox het volgende:Het rare is dat ik nooit serieus heb verwacht autistisch te zijn, omdat ik door een hogere intelligentie al mijn gebreken camoufleer. Daardoor is het voor anderen ook moeilijk te begrijpen dat ik het met sommige dingen moeilijk heb, zelfs voor mijzelf is het moeilijk te begrijpen.

Same here, letterlijk. En juist op het moment dat er wél iets van autisme doorkomt dan is de dam ook direct gebroken. En wat zo jammer is is dat -in mijn geval- de omgeving zich dan totaal geen raad weet. Het idee heeft dat je je aanstelt omdat je 'normaal ook normaal kan doen'. Sterkter nog, mijn ex-vriendin heeft gewoonweg de eerdere maanden glashard ontkend dat ik autistisch zou zijn.

En dat maakt het allemaal nog zwaarder, want dan ga je ook daadwerkelijk aan jezelf twijfelen. 'Stel ik me aan?', en dan leg je de lat voor jezelf nóg hoger terwijl hij in eerste instantie al hoog genoeg lag. De dam brak immers al.

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 08:28 schreef NaaiHard-DieHard het volgende:

[..]

gefeliciteerd

Dank je.

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 08:42 schreef Binkster het volgende:

[..]

gefeli

wat voor richting?

Dank je.

Communicatie ( ! ) & Multimedia Design, moet goed te doen zijn.

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 12:40 schreef Juup© het volgende:

[..]

Dito, op het verschil na dat het voor mij totaal niet moeilijk is om te accepteren dat ik anders ben dan de "boze" buitenwereld. En ik zie mijn autisme niet als een gebrek, maar als een unieke eigenschap van mezelf.

Mijn diagnose is trouwens HFA

Ik accepteer het ook wel, maar het is lastig te begrijpen als je 20 jaar niets anders gewend bent dan dat jij hetzelfde bent en denkt als anderen. Er zitten zeker leuke eigenschappen aan Autisme vast, en wat nadelen maar in het algemeen is het ook grotendeels karakter geworden. Ik vind het ook wel best dat ik het heb.

De verschillen tussen HFA en Asperger, zijn die al eens vastgesteld of is daar nog steeds veel discussie over? Moet ik HFA zien als klassiek autisme met een hoger IQ en vermogen?

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 14:24 schreef VD het volgende:

[..]

Weer herkenbaar... Je gaat er vanuit dat 'iedereen' het zo beleefd terwijl het uiteindelijk puur een autistische kenmerk is. Daar kom ik althans altijd te laat achter. Ik besef ook niet goed wat mijn last precies is, van sommige dingen weet ik het wel maar van andere dingen realiseer ik me het wellicht niet eens omdat ik er vanuit ga dat anderen het ook zo doen.

Een van mijn grootste struikelblokken nog steeds. Problemen of moeilijkheden (h)erkennen.

quote:

[..]

Ja, ik ook. Ik zou in principe zelfs genoeg hebben aan 1 intensief contact(IRL) en dan nog 2 į 3 globale contacten. Alleen val ik dan vrij hard als het intensieve contact wegvalt.

Het valt mijn vriendin op dat ik voor iedere functie één vriend/vriendin heb. Voor muziek persoon a, voor films persoon b, als beste vriend met wie ik alles kan delen persoon c en voor dit of dat persoon d. Ieder persoon heeft zijn eigen functie voor mij .

quote:

Een rustige omgeving vind ik ook prettig. Ik kan heel erg genieten van de nacht, biedt enorm veel rust. Zowel buiten als binnen. Overdag heb ik altijd het gevoel dat ik standby moet staan. Telefoon kan gaan, deurbel kan gaan, mail, afspraken, etc. Allemaal verwachtingen die er 's nachts niet/amper zijn.

Sowieso haat ik telefoneren . Gelukkig heb ik nu afgesproken met mijn ene begeleider dat mijn moeder of vriendin kan bellen als er iets afgesproken moet worden, en met mijn andere begeleider kan ik gewoon emailen. Perfecte oplossing.

Wat ik ook een enorm probleem vind bij mijn leven is dat ik de dag en nacht omdraai. Zelf heb ik ook enorm behoefte aan nacht en rust om me heen, en op die manier sloop ik echt mijn bioritme. Dat gaat nog een struikelblok worden als ik weer naar school ga.

quote:

[..]

Same here, letterlijk. En juist op het moment dat er wél iets van autisme doorkomt dan is de dam ook direct gebroken. En wat zo jammer is is dat -in mijn geval- de omgeving zich dan totaal geen raad weet. Het idee heeft dat je je aanstelt omdat je 'normaal ook normaal kan doen'. Sterkter nog, mijn ex-vriendin heeft gewoonweg de eerdere maanden glashard ontkend dat ik autistisch zou zijn.

En dat maakt het allemaal nog zwaarder, want dan ga je ook daadwerkelijk aan jezelf twijfelen. 'Stel ik me aan?', en dan leg je de lat voor jezelf nóg hoger terwijl hij in eerste instantie al hoog genoeg lag. De dam brak immers al.

Gelukkig heb ik een vriendin die het vrijwel binnen een paar maanden al herkende en een moeder die het ook wel vermoedde. Mijn moeder heeft het nooit gezegd of laten diagnoseren omdat ik toch wel goed mee kwam met de klas (eigenlijk de slimste was) en weinig problemen ondervond. Ze vonden het niet nodig om me op jonge leeftijd te labelen, en daar valt wel wat voor te zeggen. Misschien had ik mijn scholen afgemaakt als ik het wél had geweten en ondersteuning gekregen maar ik heb er vrede mee.

Mijn vriendin heeft het simpelweg niet verteld tegen me omdat ik er zelf maar achter moest komen. Beetje hetzelfde verhaal, als ik er niet echt last van ondervind is het niet nodig om mij er mee op te zadelen.

Mijn directe omgeving kon er dus wel goed mee omgaan, op mijn vader na. Die snapte het totaal niet, wou het niet geloven en het heeft er toe geleid dat ik uit huis ben gegooid . Het contact is nu wel weer wat beter, maar bij sommige mensen kost het inderdaad veel moeite voor ze het geloven. Geef ze eens ongelijk, ik dacht ook vroeger dat autisme betekende dat je geen emoties herkent, in je eigen wereld opgesloten zit en met je hoofd tegen de muur bonkt .

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 15:15 schreef NiteSpeed het volgende:
De verschillen tussen HFA en Asperger, zijn die al eens vastgesteld of is daar nog steeds veel discussie over? Moet ik HFA zien als klassiek autisme met een hoger IQ en vermogen?

http://home.iae.nl/users/jhjess/asperger/asphfa.htm

En nog gefeliciteerd. ;-). Doe zelf ook een studie met communicatie erin. .

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 15:53 schreef VD het volgende:

[..]

http://home.iae.nl/users/jhjess/asperger/asphfa.htm

En nog gefeliciteerd. ;-). Doe zelf ook een studie met communicatie erin. .

Verdomd weinig verschil dus. Theory of mind lijkt wel het belangrijkste verschil zijn.

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 15:28 schreef NiteSpeed het volgende verhaaltje:
Een van mijn grootste struikelblokken nog steeds. Problemen of moeilijkheden (h)erkennen.

Het is moeilijk het bos te overzien als je er midden in staat denk ik dan maar.

quote:

Sowieso haat ik telefoneren . Gelukkig heb ik nu afgesproken met mijn ene begeleider dat mijn moeder of vriendin kan bellen als er iets afgesproken moet worden, en met mijn andere begeleider kan ik gewoon emailen. Perfecte oplossing.

In principe heb ik er niet zo'n last mee. Alleen het moet wel zin hebben & ik moet het gevoel hebben dat ik geen negatieve reactie hoef te verwachten. En dat laatste kun je breed zien. Bellen naar een winkel om te vragen of ze dit-en-dat in stock hebben, geen probleem. En glazenwasser bellen voor een afspraak, geen probleem. Het is namelijk allemaal positief, ze kunnen aan me verdienen, er is verder geen bijsmaak. Bij het bellen naar een garage voor de prijs van een setje banden wordt het lastiger. Dan ben ik namelijk bang dat ze het bijvoorbeeld raar zullen vinden dat ik naar de prijs vraag. "Banden heb je sowieso nodig". Ik wil dan niet dat ze denken dat ik naar diegene met de laagste prijs zoek. Mailen doe ik in zo'n geval dan wel, lijkt veiliger.

quote:

Wat ik ook een enorm probleem vind bij mijn leven is dat ik de dag en nacht omdraai. Zelf heb ik ook enorm behoefte aan nacht en rust om me heen, en op die manier sloop ik echt mijn bioritme. Dat gaat nog een struikelblok worden als ik weer naar school ga.

Waarschijnlijk wel. Ik deed dit vroeg al heel extreem door tussen 3 en 5 eens te gaan slapen. Maar in de nacht was het gewoon prettiger te werken, dingen te doen, geen stress, minder druk in mijn hoofd. Ik studeer nu, dus dat kan eigenlijk niet meer. Als ik mezelf tot doel stel om 00 te gaan slapen kan het toch nog wel 01/02 worden. "Even iets afmaken", "Nog 1x mail ophalen", nog even een boekje lezen. En als je dan om 07:00 moet opstaan voor college wordt het lastig. Gevoel hebben totaal niet uitgeslapen te zijn en 'ach die ene les', en ik heb mezelf weer overtuigd dat slaap te belangrijk is. Maar zo gaat het dan wel regelmatig. Goed, ik kan wellicht een epileptische aanval krijgen als ik heeeel weinig heb geslapen, dus ergens zit er ook wel een kern van waarheid in, maar toch.

quote:

bij sommige mensen kost het inderdaad veel moeite voor ze het geloven.

Ik vind het wel moeilijk. Ik doe bijvoorbeeld mijn best zo normaal mogelijk te doen, betrokken te zijn, contacten te leggen en als het dan echt niet gaat dan heb ik echt nood aan begrip, niet aan een vriendin die zegt 'dat je maar normaal moet doen'. Het zal ook wel moeilijk zijn voor zo iemand, want op het moment dat ik een situatie niet meer aankan verval ik in, tja, stereotiep autistisch gedrag zullen we maar zeggen. Het komt niet vaak voor, sporadisch, maar įls het voorkomt krijg je een "WTF?" reactie.

Ik kan niet zeggen dat ik blij wordt van m'n autisme. Wellicht mis ik de positieve aspecten even, maar toch. .

Ook gefeliciteerd NS.
CMD lijkt me een toffe studie, en niets voor mij vanwege de communicatie en de Communicatie scheen bij mijn opleidingsinstelling te overheersen.

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 16:08 schreef VD het volgende:
Ik kan niet zeggen dat ik blij wordt van m'n autisme. Wellicht mis ik de positieve aspecten even, maar toch. .

Blij worden is een groot woord, maar het heeft niet een enorme negatieve impact op mijn leven. Waarschijnlijk dat ik hulp nodig ga hebben als ik op mijzelf ga wonen, maar alles op zijn tijd.

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 16:09 schreef fhqwhgads het volgende:
Ook gefeliciteerd NS.
CMD lijkt me een toffe studie, en niets voor mij vanwege de communicatie en de Communicatie scheen bij mijn opleidingsinstelling te overheersen.

Nou ja, als ik maar mijn Propedeuse haal ben ik een stuk dichterbij een geslaagde toekomst. Ik heb nooit de HAVO kunnen afmaken, en het MBO heb ik ook gedropt . Die P zou ervoor zorgen dat ik voortaan gewoon iedere willekeurige HBO opleiding kan beginnen.

Ergens denk ik zelfs dat CMD goed voor mij is, omdat ik juist heel goed kan nadenken over communicatie. Heel erg analytisch, omdat communicatie voor mij niet vanzelfsprekend is. Altijd uitdenken wat je mogelijkheden zijn .

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 16:08 schreef VD het volgende:

[..]

Het is moeilijk het bos te overzien als je er midden in staat denk ik dan maar.

[..]

In principe heb ik er niet zo'n last mee. Alleen het moet wel zin hebben & ik moet het gevoel hebben dat ik geen negatieve reactie hoef te verwachten. En dat laatste kun je breed zien. Bellen naar een winkel om te vragen of ze dit-en-dat in stock hebben, geen probleem. En glazenwasser bellen voor een afspraak, geen probleem. Het is namelijk allemaal positief, ze kunnen aan me verdienen, er is verder geen bijsmaak. Bij het bellen naar een garage voor de prijs van een setje banden wordt het lastiger. Dan ben ik namelijk bang dat ze het bijvoorbeeld raar zullen vinden dat ik naar de prijs vraag. "Banden heb je sowieso nodig". Ik wil dan niet dat ze denken dat ik naar diegene met de laagste prijs zoek. Mailen doe ik in zo'n geval dan wel, lijkt veiliger.
[..]

Waarschijnlijk wel. Ik deed dit vroeg al heel extreem door tussen 3 en 5 eens te gaan slapen. Maar in de nacht was het gewoon prettiger te werken, dingen te doen, geen stress, minder druk in mijn hoofd. Ik studeer nu, dus dat kan eigenlijk niet meer. Als ik mezelf tot doel stel om 00 te gaan slapen kan het toch nog wel 01/02 worden. "Even iets afmaken", "Nog 1x mail ophalen", nog even een boekje lezen. En als je dan om 07:00 moet opstaan voor college wordt het lastig. Gevoel hebben totaal niet uitgeslapen te zijn en 'ach die ene les', en ik heb mezelf weer overtuigd dat slaap te belangrijk is. Maar zo gaat het dan wel regelmatig. Goed, ik kan wellicht een epileptische aanval krijgen als ik heeeel weinig heb geslapen, dus ergens zit er ook wel een kern van waarheid in, maar toch.
[..]

Ik vind het wel moeilijk. Ik doe bijvoorbeeld mijn best zo normaal mogelijk te doen, betrokken te zijn, contacten te leggen en als het dan echt niet gaat dan heb ik echt nood aan begrip, niet aan een vriendin die zegt 'dat je maar normaal moet doen'. Het zal ook wel moeilijk zijn voor zo iemand, want op het moment dat ik een situatie niet meer aankan verval ik in, tja, stereotiep autistisch gedrag zullen we maar zeggen. Het komt niet vaak voor, sporadisch, maar įls het voorkomt krijg je een "WTF?" reactie.

Ik kan niet zeggen dat ik blij wordt van m'n autisme. Wellicht mis ik de positieve aspecten even, maar toch. .

Hmz ik herken me hier weer in eigenlijk....

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 18:31 schreef Faxie het volgende:

[..]

Hmz ik herken me hier weer in eigenlijk....

Ah, hang je hier nog rond .

Zelf heb ik het idee dat als jij die checklists gaat nalezen dat je zelf wel weet of het handig kan zijn om een diagnose aan te vragen. Iedereen herkent wel iets in autisme, maar op de een of andere manier is de manier waarop het zich bij je manifesteert veel intenser dan normaal en dat merk je wel op als je die lijsten nadleest.

Hee Kings of Convenience

ot: Ik denk dat ik ooit nog wel eens een diagnose aan ga vragen ja.... want die dingen waar ik me in herken in die checklist zijn wel redelijk intens. Hoewel ik me nog wel met gezond verstand goed weet te redden en me niet overgeef aan m'n gevoelens.

Net zo als met dat bellen... ik vertik het gewoon om iemand op te bellen, tenzij het echt niet anders kan, dan weet ik me er wel toe te brengen, maar ik ben dan verre van op m'n gemak aan de telefoon...

En ik heb heel soms van die momenten dat ik een beetje 'stereotiep autistisch' word... vooral als ik voor het blok gezet word... daar kan ik echt absoluut niet tegen.

Ik vermijd het ook. Bij het bestellen van een pizza het laatste cijfer veranderen, bij online handel geen telefoonnummer opgeven en zodra ze aangeven mij te willen bellen domweg negeren en weer mailen. .

Wat dan wel weer typisch is: Heb wel een half jaar op een helpdesk gewerkt en dan vind ik het weer totaal geen probleem. Waarschijnlijk omdat ik weet wat er van me verwacht wordt. Oid.