[Autisme] Deel 1

Baan, geen idee. Iets in de reclamebiz, liefst als ontwerper van websites/multimedia shizzle.

Opleiding, ik ga in september eindelijk beginnen aan het HBO. Communicatie & Multimedia Design.

De middelbare school en MBO zijn allemaal mislukt, kwam waarschijnlijk wel door mijn autisme (wat ik pas sinds begin dit jaar weet) en het niveau was gewoon te laag voor me. Ik ging liever mijn eigen dingen doen. Logisch ook, ik wil juist bezig zijn met één ding als autistje zijnde, niet met allerlei algemene vakken .

In ieder geval, het begint nu na zoveel jaar eindelijk goed te komen omdat ik de mogelijkheid heb om constructief aan mijn toekomst te werken .

Ik weet voor 95% zeker dat ik syndroom van Asperger hebt, ik wil het ook diagnostiseren.

alleen, ik ben bang dat mijn huisarts mij niet serieus neemt. Ik heb namelijk 3 huisartsen en de ene zei dat ik naar de andere moest gaan omdat die andere mij beter kende... moet ik gewoon gaan en schijt hebben?

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 23:08 schreef klc12 het volgende:
Ik weet voor 95% zeker dat ik syndroom van Asperger hebt, ik wil het ook diagnostiseren.

alleen, ik ben bang dat mijn huisarts mij niet serieus neemt. Ik heb namelijk 3 huisartsen en de ene zei dat ik naar de andere moest gaan omdat die andere mij beter kende... moet ik gewoon gaan en schijt hebben?

1. Je huisarts een briefje laten schrijven voor een doorverwijzing, mag hij je niet weigeren trouwens.

2. Als je dat niet durft,

http://www.ggz.nl - Algemenere hulpverlening
http://www.autismeteam.nl - Diagnose en begeleiding / Regio Rijnmond
http://www.handicap.info - Stiching MEE / Begeleiding bij verschillende vormen van handicaps, ook voor Autistjes

Entrepreneurship, Global Management. Nog niet helemaal over uit.

En Asperger zal me geen moeite geven denk ik, je moet toch hard zijn in zaken .
(hardheid genoeg )

Nou, een van de kenmerken van Asperger is toch wel een enorm kille blik op de wereld, je gebrek aan empathie lijkt me alleen maar een mooie eigenschap als je hard in zaken wilt zijn. !

quote:

Op woensdag 4 juli 2007 00:00 schreef NiteSpeed het volgende:
Nou, een van de kenmerken van Asperger is toch wel een enorm kille blik op de wereld, je gebrek aan empathie lijkt me alleen maar een mooie eigenschap als je hard in zaken wilt zijn. !

precies, dat probeerde ik dus ook te zeggen

Interessant draadje! Ik heb zelf een autismespectrumstoornis en kan hier vrij goed mee omgaan. De diagnose is nog niet zo lang geleden vastgesteld (na een groot aantal gesprekken en een aantal tests). Ik ervaar ook beperkingen, zoals weinig inlevingsvermogen. Sommige zaken in de gevoelssfeer benader ik op een rationele manier. Vakantie blijkt voor mij verre van ontspannend te zijn, iets wat in het begin van dit draadje reeds werd gesuggereerd.

Op vakantie is men veel meer onder de mensen dan gebruikelijk en op een informele manier. Vaak gaat het goed, maar ik merk dat ik dan alle zeilen bij moet zetten. Er wordt bijvoorbeeld veel gepraat tijdens vakanties; iets dat ik niet echt gewend ben. Daarnaast valt de structuur op vakantie voor een groot deel weg, dat is ook een van de redenen dat ik niet langer dan een weekend op pad ga.

De laatste keer ben ik naar een klooster in de Ardennen geweest. Dat ging redelijk goed, maar ik kwam er ook achter dat ik niet klaar ben voor een overlevingstocht (survival). Dan moet je veel samenwerken en ben je echt op elkaar aangewezen. Misschien dat ik het met sommige vrienden wel zou kunnen, waarmee ik veel contact heb.

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 22:35 schreef NiteSpeed het volgende:
Je leert trucjes aan, maar je blijft een persoon met veel lijdensdruk en je blijft problemen ervaren, hoe subtiel je het ook voor de buitenwereld aanpakt.

Mwah, ik hoef tegenwoordig niet meer vanuit trucjes te handelen hoor, ik weet tegenwoordig gewoon hoe ik in elkaar steek en wat dat inhoudt. Het is voor mij ook geen lijdensweg meer, dat was het wel.

ik gebruik geen trucjes, althans die ken ik niet .
Over een maand of 2 krijg ik iets van sociale training o.i.d. maar mijn huidige koers is voor mij zelf alles behalve een lijdensweg; sommige in mijn omgeving hebben daadwerkelijk last van mij (rede genoeg om deel te nemen aan die traning), maar de meeste kenne mij en vinden me wel 'apart' maar zeker niet naar.

Maar waarom is dat dan een lijdensweg als ik vragen mag?, 't is nou niet echt dat andere mensen jou iets konden schelen, tenminste da's mijn geval ...

http://www.nu.nl/news/1139796/15/Zaak-S%E9v%E8ke_stilgelegd.html



Allemaal onthouden jongens, dankzij Asperger kan je vrijwel ongestraft zware misdaden plegen.

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 00:43 schreef NiteSpeed het volgende:
http://www.nu.nl/news/1139796/15/Zaak-S%E9v%E8ke_stilgelegd.html



Allemaal onthouden jongens, dankzij Asperger kan je vrijwel ongestraft zware misdaden plegen.

Werkt dit ook met witwassen van geld?

quote:

Op woensdag 4 juli 2007 17:17 schreef NaaiHard-DieHard het volgende:
Maar waarom is dat dan een lijdensweg als ik vragen mag?, 't is nou niet echt dat andere mensen jou iets konden schelen, tenminste da's mijn geval ...

Nou daar heb ik niet bepaald last van..., ik ken wel mensen waarvan ik 99,9% zeker weet dat ze ook Asperger hebben en het verschilt. De ene is wel bezig met de wereld om zich heen (op een soms wat overdreven manier), de ander niet.

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 00:43 schreef NiteSpeed het volgende:
http://www.nu.nl/news/1139796/15/Zaak-S%E9v%E8ke_stilgelegd.html



Allemaal onthouden jongens, dankzij Asperger kan je vrijwel ongestraft zware misdaden plegen.

Ja ik hoorde het op de radio, belachelijk!

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 00:43 schreef NiteSpeed het volgende:
http://www.nu.nl/news/1139796/15/Zaak-S%E9v%E8ke_stilgelegd.html



Allemaal onthouden jongens, dankzij Asperger kan je vrijwel ongestraft zware misdaden plegen.

Jeuh!

Ik pak m'n lijstje er vast bij (suf aspi grapje)

Ik vermoed al jaren dat ik aan een aan autisme verwante stoornis lijd. Na het lezen van alle reacties hier lijkt het alsof mijn vermoeden word bevestigd; zo herkenbaar!

Het lijstje met kenmerken kende ik al langer. Het zijn niet altijd dezelfde kenmerken die in zo'n lijstje staan, maar vaak voldoe ik aan een groot deel van de genoemde kenmerken. Heel herkenbaar zijn ook alle verhalen die hier verteld worden. Ook ik heb een onverklaarbare grafhekel aan de telefoon; terwijl ik gek genoeg geen enkel probleem heb iemand te bellen wanneer ik iets nodig heb. Ook herken ik de woorddoofheid van sommige users; soms moet iemand zich drie of vier keer herhalen voordat ik begrijp wat er wordt bedoeld, terwijl ik echt niet doof ben of de Nederlandse taal niet beheers. Ook heel typerend is het feit dat ik in het begin liever mijn pauzes doorbracht op het toilet dan in de aanwezigheid van mijn collega's; dit omdat ik anders gedwongen was met ze te socializeren, iets waar ik absoluut niet goed in ben (zelfs nu niet, maar ik kan me inmiddels wel redden). Zo kan ik nog wel even door gaan, maar dat doen we maar even niet.

Ik heb er weleens aan zitten denken om een diagnose te laten stellen, maar heeft dat nog wel nut? Wat zou zo'n psych voor me kunnen doen wat ik zelf niet kan? Ik kan me voorstellen dat ALS ik een vorm van autisme heb, dat ik er vroeger baat bij zou hebben gehad, maar nu? En moet ik persé aan mijn huisarts vragen of hij me door wil verwijzen, of kan dat ook sneller? Die gast (mijn huistarts dus) heb ik al jaren niet gezien, en dat hoop ik eigenlijk ook zo te houden.

Hebben jullie trouwens moeite met het onderhouden van relaties? Daarme bedoel ik niet niet alleen de vriendschappelijke of familiale relaties, maar ook de amoureuze relaties.

En hoe doen jullie het op de arbeidsmarkt?

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 22:08 schreef BreakSpear het volgende:
Hebben jullie trouwens moeite met het onderhouden van relaties? Daarme bedoel ik niet niet alleen de vrienschappelijke of familiale relaties, maar ook de amoureuze relaties.

En hoe doen jullie het op de arbeidsmarkt?

Bweeh, ik heb de afgelopen jaren redelijk wat vriendschappelijke relaties versleten en heb vooral moeite met het onderhoud d'rin . Niet dat het extreem erg is, maar jammer wel.

Op de arbeidsmarkt weet ik me wel redelijk goed te redden vind ik. Nooit echt problemen mee ondervonden en ik verwacht dat ook niet zo.

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 22:08 schreef BreakSpear het volgende:
Hebben jullie trouwens moeite met het onderhouden van relaties? Daarme bedoel ik niet niet alleen de vriendschappelijke of familiale relaties, maar ook de amoureuze relaties.

Ik kom verlegen en timide over. Schijnt goed te werken.
Wat ik vaker meemaak is:
- 'Ik ben al een tijdje gek op je'
En ik zo van:
- 'Ohja? Niks van gemerkt'
Maar dan krijg je echt zo'n -moment

quote:

En hoe doen jullie het op de arbeidsmarkt?

Gewoon goed, geen problemen mee.

Arbeidsmarkt ?
Die zaken verlopen compleet onpersoonlijk, via formulieren = #1
De baas die jou moet aan nemen is zowiezo op geld uit, business = business = goed zijn in je werk en niet zeiken over zaken = #2.
Dat is dan mijn ervaring .

En relaties tja, ook uit zakelijk perspectief, geen speculatie( en daarmee geen inlevend vermogen).
Vrij nuchter om eerlijk te zijn, voor de een is dat een + en de onzekere vrouw is dat een - .
Maar ja, zoals ik al eerder zei; zijn mijn naasten aan mij gewend en dat is vrij incorrect, ik wil namelijk ook best aanpassen , i.p.v. alleen zij aan mij. Vandaar zo'n training.

@BreakSpear

Ik zou niet op lijstjes afgaan, als je vermoed dat je het hebt kan je twee dingen doen;

1. Als je opzich een prima leven hebt gewoon verder gaan met wat je doet, ik herken mensen met Asperger tegenwoordig vrij makkelijk omdat ik weet waar ik op moet letten, waarschijnlijk weten ze het zelf niet. Op de faculteit waar ik studeer kan ik zo al drie docenten aanwijzen, mensen die het toch redelijk ver geschopt hebben in het leven.
2. Als je tegen grote problemen aanloopt of het echt wil weten, laat dan een diagnose stellen. Toen ik jong was had ik behoorlijke problemen, ik keek mensen zelfs niet aan. Dan is het logisch dat een diagnose en een behandeling volgt. Wat betreft behandeling, met name op oudere leeftijd, daar ben ik niet z'on voorstander van. Autisme heb je, en je gaat er verdomd weinig aan veranderen, beste is naar mijn mening om er zelf achter te komen hoe je in elkaar steekt. Als mensen nog jong zijn is het een ander verhaal. In mijn geval waarbij ik mensen dus niet aankeek ben ik erg blij dat ze daar op tijd wat aan gedaan hebben, los van het feit of je autisme hebt of niet, als je mensen niet aankijkt weet je zeker dat sociale ontwikkeling niet al te best gaat.

Mijn idee van autisme is dat de oorzaak te vinden is in ongestuctureerd zijn op een niveau dat zich ergens tussen het onderbewustzijn en bewust zijn bevind (zo da's even kort door de bocht ). Sociale problemen zijn dus ook een gevolg daarvan, niet de oorzaak. Dat heeft zo z'n gevolgen

Arbeidsmarkt: Ik ga er even vanuit dat je je sociaal aardig kunt redden (dat gaat voor mij in ieder geval op) en over een gezond verstand beschikt... Dan is er eigenlijk maar een beroep wat je moet mijden: managen. Daar is iemand met autisme, hoe goed hij of zij met mensen om kan gaan dus niet voor gemaakt. Zelf een keer voorzitter geweest van een vereniging en dat heeft me heel wat stress opgeleverd. (En dan niet het op borrels ouwehoeren onderdeel, daar was ik altijd erg goed in) Aan de andere kant, sociale beroepen? Ik heb 1,5 jaar op een callcenter gewerkt en toen ik op een dag besloot op te stappen bleek ik een van de beste agents te zijn No problemo wat dat betreft...

Vrienden & elaties: Ik heb een stel goed vrienden, tegenwoordig wat meer dan vroeger. Waar ik altijd problemen mee had is mensen die je half wel goed, half niet goed kende. Erg lastig was het vaak om overzicht te houden hoe goed je ze nou kende. Nu is dat wat minder, eigenlijk de gouden regel maak het niet ingewikkelder dan het is. Zeker als je autisme hebt, hou het simpel, zoek niet dingen ergens achter, als persoon met weinig overzicht is het einde dan zoek. Als iemand je niet meer groet, so be it! Als iemand die je vaag kent opeens joviaal op je af komt, mooi toch! Wat ik nog wel merk is dat ik bij mensen die ik vaag ken de neiging heb gesprekken snel af te breken, eigenlijk weer terug te voeren op een gevoel dat je het overzicht kwijt raakt. Wat betreft relaties, ja ook daar, maak het niet moeilijker dan het is. Dat deed ik vroeger en dan wordt het nooit wat. Sinds ik er wat nuchterder over ben heb ik eigenlijk weinig te klagen

Dat is iets wat mij ook opvalt. Mensen die mij van jongs af aan kennen geven aan dat ze niet zien dat ik autisme heb.

Nee, natuurlijk niet, die hebben in hun jonge jaren al geleerd hoe ze met mij om moeten gaan. Ze zien dus wel dat "nieuwe" mensen anders met mij omgaan en vinden dat grappig. Totdat ze snappen dat het dus met het autisme te maken heeft.

Relaties is iets wat voor mij nog best moeilijk is soms. Ik heb best wel een stel vrienden, maar niet heel erg veel direct in de omgeving, wat best lastig is, want ik heb wel mensen in mijn omgeving nodig. Ik ben gelukkig getrouwd (al hoewel ik me afvraag of er ook mensen zouden zijn die aan zouden geven als ze ongelukkig getrouwd zijn)(overigens met iemand waar bij het weliswaar nooit gediagnosticeerd is, maar wel degelijk aanwezig) en er zijn de komende tijd behoorlijk wat veranderingen op komst. Ik weet dat ze eraan komen, maar vind het wel doodeng en kan me er simpelweg niet op voorbereiden. Dat gaat voor mij heel erg moeilijk worden, maar ik heb ook al aangegeven in mijn omgeving dat ik daar hulp bij nodig zal hebben. Met hulp zal het uiteindelijk moeten lukken.

Veranderingen moet je wat mij betreft doorheen getrapt worden door je naasten Troel . Zelf kan je je er gewoon niet toe zetten.

Dat is misschien ook wel zo. Ik probeer me op de veranderingen waarvan ik weet dat ze komen toch zo goed mogelijk voor te bereiden. Voor zover dat kan en werkt

En hoe doen de autistjes het ondertussen? Ik snap dat communicatie een heibel vlak is, maar 123 dagen geen één berichtje in dit topic is wel erg triest .

In ieder geval, ik ben eindelijk begonnen met HBO na jaren een kutschoolcarriere meegemaakt te hebben, en binnenkort ga ik het keuzevak Zwemmen met Autisten doen. Blijkbaar moet ik dan autistische kindjes gaan helpen met zwemmen of met recreatie. Lijkt me wel leuk voor mijn eigen ontwikkeling, om met die kinderen te gaan werken.

Nou, ik heb sinds kort een schat van een begeleidster gevonden die echt goed naar me luistert en waarmee ik samen ga kijken hoe we de dingen waar ik tegenaan loop kan voorkomen, kan verbeteren, noem maar op.

Mijn contract is niet verlengd en door omstandigheden zit ik nu al tijden in de ziektewet thuis, dat maakt het er neit echt beter op, want dat scheelt ook weer in sociale contacten, maar gelukkig heb ik een lief stel vriendinnen die regelmatig wat van zich laten horen, langskomen en dergelijke

Wellicht dat meer mensen er wat aan hebben: www.zap-online.nl