Het probleem is echter, het wil niet lukken, sterker nog, het wordt allemaal steeds erger...
De situatie was ongeveer als volgt: Maar heel wenig vrienden, wordt nooit meegevraagd ergens naartoe, dus ik zit na school altijd maar thuis achter mijn pc te hangen. En nja, wat meiden betreft, dat was echt niets, bijna nooit contact mee, zelfs op msn had ik maar 3 meiden (terwijl ik meer dan 100 contactpersonen heb). (Dit slechts om aan te tonen hoe weinig ervaring ik met meiden heb en hoe weinig meiden nu eigenlijk ten minste iets van interesse in me tonen)
Nja, door die situatie ben ik heel erg gestressed en neerslachtig geworden, en ik besloot echt te willen veranderen. De adviezen van vorige keer waren er vooral op gericht dat ik moest proberen met meer mensen te praten enzo. Dit blijft voor mij erg lastig, ik blijf erg verlegen, maar ik probeer het meer. Het resultaat is meer mensen die zo nu en dan ook iets zeggen uit zichzelf, alleen... deze mensen kan ik vooralsnog niet echt tot vrienden rekenen, hoe kom je van zo nu en dan met iemand praten naar vrienden?
Over vrienden gesproken, eigenlijk heb ik op school maar 2 mensen met wie ik echt bevriend ben en waar ik elke pauze bij sta (met ongeveer 6 man). Maar de laatste paar weken beginnen die andere 4 mensen heel erg hinderlijk te doen. Ze staan me steeds af te kraken enzo... Het vervelende is, mijn vrienden doen niets ertegen
En ik kan ook niet weg, want liever slechte mensen waar je bij staat dan elke pauze helemaal in je eentje door te brengen Ik denk dat ik het wel enigzins snap, die mensen zijn me denk ik gewoon zat omdat ik niet spontaan/leuk genoeg ben, en omdat ik de laatste maanden zo neerslachtig ben geweest.
Ook met mijn schoolprestaties gaat het niet goed, doordat ik me zo rot voel kan ik me niet meer tot huiswerk en leren aanzetten, en mijn schoolprestaties gaan echt heel hard onderuit.. Ook andere dingen en werk ben ik aan het opstapelen, en de druk van alles waarmee ik achter loop voegt nog meer stress toe waardoor ik nog meer laat slippen.
Dan heb ik ook nog mijn ouders, voor mijn ouders probeer ik geheim te houden hoe ik me voel.. Thuis bij mijn ouders speel ik altijd net of alles prima gaat. Soms rijdt ik met een omweg naar huis en zeg ik tegen mijn ouders dat ik met vrienden iets ben wezen doen... En.. ik wil ze niet teleurstellen, maar ik ben bang dat ik binnenkort fouten ga maken, vooral nu het steeds verder misgaat.
En ik zou het eigenlijk zo graag willen vertellen hoe ik me voel aan iemand... maar het kan niet, omdat ik niemand heb om mee te praten over hoe ik me voel
Nja, wat betreft meiden een pluspuntje. Ik heb er nu een paar bij op msn, en een paar keer in het echt de moed gehad met een meisje te praten. Het probleem is alleen, ik krijg nooit van die ontspannen, leuke gesprekken die ik andere jongens wel met meiden zie voeren. Het blijft altijd bij zo'n standaardverhaaltje..
Ik moet gewoon mijn leven op orde krijgen, een doel voor mijn leven vinden (het voelt doelloos en leeg), en mijn verlegengeid/sociale angsten overwinnen.... Iemand tips/advies?
Doe daar iets mee. Of zoek een hobby die je interesse heeft en waar je mensen door ontmoet.
En probeer niets te forceren. Het kan 5 jaar tijd nemen om te komen waar je wilt zijn.
Dat ten eerste.
Ten tweede denk ik dat je je verwachtingen te hoog legt. Je verandert niet in een week van een stil, verlegen persoon naar een uitbundig, extravert type. Dat kost nou eenmaal veel tijd, misschien zelfs meerdere jaren.
Ik was vroeger ook altijd redelijk verlegen, maar de laatste jaren gaat het wat beter.
Ik heb nog wel een tipje. Ga ergens werken, bijbaantje bijvoorbeeld, waar je met veel mensen in contact komt. Bijvoorbeeld bij een café, restaurantje o.i.d.
Oefening baart kunst, maar wees niet te gehaast!
quote:ja, goede tip!!!![b]
Ik heb nog wel een tipje. Ga ergens werken, bijbaantje bijvoorbeeld, waar je met veel mensen in contact komt. Bijvoorbeeld bij een café, restaurantje o.i.d.
Oefening baart kunst, maar wees niet te gehaast!
kijk goed naar andere mensen, leer wat hun meningen zijn, daar leer je ook heel veel vn.
Hoe oud ben je trouwens?
quote:Jep, maar zoals ik zeg, ik ben heel erg bang dat ik ze teleurstel of kwets... Ik bedoel, ik moet ze gaan vertellen dat hun zoon een onsociale idioot isOp donderdag 3 mei 2007 21:35 schreef mariskasl het volgende:
ik zou toch met je ouders praten, zij zijn op dit moment de twee mensen die je het beste kennen en die jou goede tips kunnen geven.
Ik kan dat hen toch niet aandoen..?quote:Jep, ik heb er ook al keer over denken om op school hulp te vragen. (Er is bij ons op school ook maatschappelijk werker/vertrouwenspersoon) Het probleem is echter, bij elk type professionele hulp, ik moet mijn ouders erbij betrekken :/Op donderdag 3 mei 2007 21:34 schreef Tinkepink het volgende:
Misschien moet je het toch eens zoeken in het professionele circuit. Ga naar je huisarts en spreek er eens met hem/haar over.
Daarnaast denk ik dat ik het als er mensen om me heen zouden zijn die me wat advies gaven en bij wie ik mijn verhaal kwijt zou kunnen, ik geen probleem had...
Dus de oplossing is gewoon socialer worden, en met de juiste hulp (van bv. hier) moet dat kunnen lukken, denk ik. (Ondanks dat het echt een heel zware klus gaat worden denk ik... )
quote:Jep, maar das lastiger dan het klinkt.. Ik zou ook iets anders willen doen, maar niemand nodigd me eens uit om iets te doen ofzo...Op donderdag 3 mei 2007 21:42 schreef JeOma het volgende:
Ga sporten. Ga naar buiten. Ga wat doen. DOE IETS! Actie! Maakt niet eens zoveel uit wat, als je maar je luie ass achter die pc vandaan komt man. Mensen tegenkomen doe je dan vanzelf. Want die kom je hier echt niet tegen.
quote:17... maar als ik nu niets eraan ga doen dan zal het onafhankelijk van hoe oid ik wordt of ben niet beter worden ben ik bang..Op donderdag 3 mei 2007 21:42 schreef JeOma het volgende:
Hoe oud ben je trouwens?
Een sociaal leven is geen verplichting, het moet van niemand. Je doet het alleen als je het zelf leuk vindt.
Dat wat je nu zo erg vindt... vraag je eens af waaróm dat nou zo erg zou zijn.
Is dat:
- omdat je je verveelt in je eentje?
- omdat je denkt dat anderen je minder vinden als ze weten dat je alleen bent?
- omdat het lijkt te horen veel vrienden te hebben?
- omdat je er je gevoel voor eigenwaarde uit haalt?
Ik denk dat pas als je de rust hebt gevonden om tevreden te zijn met jezelf zoals je nu bent, om minstens jezelf te accepteren zoals je nu bent... pas dán heb je een goed vertrekpunt om stapje voor stapje je leven leuker te maken.
Maar stap 1: leer schijt hebben aan wat anderen vinden.
quote:Als ik dit zo lees he, jij bent veel te afwachtend man. Je verwacht van ONS hulp. Je verwacht dat ANDERE mensen JOU aanspreken. Dat anderen JOU uitnodigen. Waarom verwacht je dat? Waarom wacht je daarop? Je leeft zelf hoor. Als ik thuis zit (ok, ik ben ruim 10 jaar ouder dan jij, maar het is wel herkenbaar) komt er ook niet snel iemand naar me toe om te vragen om wat te gaan doen hoor.Op donderdag 3 mei 2007 21:43 schreef benzin het volgende:
[..]
Jep, maar das lastiger dan het klinkt.. Ik zou ook iets anders willen doen, maar niemand nodigd me eens uit om iets te doen ofzo...
[..]
ZELF (ja, ZELF, JIJ dus, niet iemand anders, niet je vader, niet je broertje, niet je neefje, niet een buurjongen, maar JIJ) naar buiten gaan. Initiatief tonen. Desnoods ga je eerst gewoon op fitness ofzo. Spreek je de eerste maand niemand aan. So what? Spreekt niemand jou aan. So what? Maar je komt wel buiten. Je komt onder de mensen. Dat is een begin. Wat hierboven ook al ergens staat: verwacht geen wonderen, je bent echt niet binnen een maand opeens een extraverte hippe vogel waar iedereen (m/v) opaf stormt.
Maar het blijft een feit dat JIJ wat moet doen. Dat gaat niet vanzelf. En zeker (100% zekerheid, zonder afronding) dat dat niet gebeurt als jij achter je pc blijft klagen.
Klinkt makkelijk. Is makkelijk. Sterkte dude.
quote:Haha, deze posting wil ik hierbij nomineren als "Liefste Post 2007". Erg goed.Op donderdag 3 mei 2007 21:58 schreef Principessa.Farfalla het volgende:
Je mag wel met mij msnen om te oefenen ?
(als je effe een foto van jezelf plaatst? heb ik ook wel interesse)
quote:Okey, @ je ouders. Het zijn je ouders. Als je vertelt waar je mee zit zullen ze er blij mee zijn dat je ze in vertrouwen neemt. En gast ouders weten vaak meer dan je verwacht. Toen ik gestopt was met full time blowen, vroeg me ma een paar weken later waarom. Terwijl ik altijd dacht dat ze niks wiste.Op donderdag 3 mei 2007 21:43 schreef benzin het volgende:
Jep, maar zoals ik zeg, ik ben heel erg bang dat ik ze teleurstel of kwets... Ik bedoel, ik moet ze gaan vertellen dat hun zoon een onsociale idioot is
Jep, ik heb er ook al keer over denken om op school hulp te vragen. (Er is bij ons op school ook maatschappelijk werker/vertrouwenspersoon) Het probleem is echter, bij elk type professionele hulp, ik moet mijn ouders erbij betrekken :/
Daarnaast denk ik dat ik het als er mensen om me heen zouden zijn die me wat advies gaven en bij wie ik mijn verhaal kwijt zou kunnen, ik geen probleem had...
Dus de oplossing is gewoon socialer worden, en met de juiste hulp (van bv. hier) moet dat kunnen lukken, denk ik. (Ondanks dat het echt een heel zware klus gaat worden denk ik... )
Jep, maar das lastiger dan het klinkt.. Ik zou ook iets anders willen doen, maar niemand nodigd me eens uit om iets te doen ofzo...
17... maar als ik nu niets eraan ga doen dan zal het onafhankelijk van hoe oid ik wordt of ben niet beter worden ben ik bang..
@ prof. hulp, die mensen hebben beroepsgeheim. Als jij niet wilt dat je ouders het weten, zullen ze het je ouders ook nooit vertellen.
En hulp vanaf internet? Ga naar een sport club of zo. Ga met de mensen die je wel kent de kroeg in. En zoals een keer eerder gezegt. Zoek een sociale baan bijv. in de horeca, werk ik zelf ook. Tuurlijk socialer wordt je niet zo maar. Dat kost tijd maar de horeca is daar zeker zeer hulpzaam bij
.En wacht niet altijd om uitgenodigd te worden. Nodig je zelf gewoon uit door te vragen of die mensen het goed vinden of je ook ff komt chillen.
17 het begin van de goodlife. Schijt aan shool, sky is the limit. ik bedoel gast je hebt echt letterlijk en figuurlijk je hele leven nog voor je. Gewoon schouders er onder en fuck die emo shit. Succes
quote:Ben je bang voor hun reactie? waaruit blijkt dat? zijn ze niet toegankelijk?Op donderdag 3 mei 2007 21:43 schreef benzin het volgende:
[..]
Jep, maar zoals ik zeg, ik ben heel erg bang dat ik ze teleurstel of kwets... Ik bedoel, ik moet ze gaan vertellen dat hun zoon een onsociale idioot is
[..]
quote:Naar het Riagg? en volgens mij kun je naar de huisarts gaan en daar eerst een gesprek hebben over hoe en wat. Waarom zou je je ouders daarin moeten betrekken? Je huisarts heeft geheimhouding o.i.d toch?Jep, ik heb er ook al keer over denken om op school hulp te vragen. (Er is bij ons op school ook maatschappelijk werker/vertrouwenspersoon) Het probleem is echter, bij elk type professionele hulp, ik moet mijn ouders erbij betrekken :/
Ze hebben ook een speciaal forum: http://www.ikbenverlegen.nl/forum/index.php?sid=
Succes TS!
Verder is het denk ik goed om ergens bij te gaan.. maakt niet zoveel uit wat eigelijk... Klinkt misschien gek, maar heb je er wel eens aan gedacht om een vechtsport te gaan doen? Je komt zo op een leuke manier in contact met mensen, omdat je oefeningen vaak met zn 2en (telkens met iemand anders) doet en het is niet zo competetief als andere sporten. En als je iemand net gemept hebt is de drempel om een gesprekje aan te knopen niet zo hoog meer
. Je gaat ook meer zelfvertrouwen uitstralen en hebt iets interesants om over te vertellen. Maargoed het maakt dus niet uit wat je gaat doen, of het nu schaken, tennis, amnesty, figuurzagen of zweefvliegen is, als je maar IETS in verenigingsverband gaat doen. quote:Helemaal eens!!Op donderdag 3 mei 2007 22:00 schreef JeOma het volgende:
[..]
Haha, deze posting wil ik hierbij nomineren als "Liefste Post 2007". Erg goed.
(als je effe een foto van jezelf plaatst? heb ik ook wel interesse)
Echt lief! OT: vele tips zijn al gegeven..
Kom op TS! Je kunt het
Zo ken ik een meisje. Ze was erg verlegen, heel rustig type. Maar half jaar terug heeft ze een werk gevonden, een bijbaantje.
Ze werkt als parttimer in een Pathé bioscoop. En ik merk dat ze daardoor ERG veranderd is! Ze reageert nu erg vaak hyper. En dat omdat er mensen, collega's, om 'r heen zijn. Ze praat met die mensen, ook omdat zij terugpraten. Het heeft een bepaalde sfeer. Ze voelt 'r daarom daar ook thuis!
Ze vertelde mij gister nog, dat ze een erge gezellige Koninginnedag heeft gehad, samen met haar vrienden (tevens collega's) beetje zitten drinken en dansen! Dat is iets wat ik eigenlijk niet verwacht van haar. Dat verlegen, rustige type meisje..
Maar ja, eerlijk gezegd vind ik het wel jammer. Die verandering van verlegenheid naar overactiefheid, want nu is ze veel leuker dan mij. En dat mag niet! Aahahahhashhah!
en idd heel veel mensen zeggen: zoek eens een bijbaantje,,,zoek eens een sport.....
maar om de een of andere reden zet ik mijzelf daar nooit toe....
IK heb pas geleden gesolliciteerd bij een sportzaak maar die wilden echt een verkoper en ik had nog niet echt die ervaring....
dus nu ligt mijn zoektocht weer stil!
wat sporten betreft wil ik beginnen met tennis als ik studeer.....maar dat duurt nog zo'n half jaar denk ik
maar toch, voor mij is het heel moeilijk om "zomaar" iets te zoeken....dat is een groot probleem bij mij!
quote:Ik denk ook dat je hier moet beginnen, TS. Wat je verder nog van plan bent, een gevoel van eigenwaarde ontwikkelen is echt het belangrijkste. Ik heb het idee dat jij het andersom voor elkaar probeert te krijgen: eerst vrienden maken en daaraan je eigenwaarde ontlenen. Ik kan je uit eigen ervaring vertellen dat die aanpak niet werkt. Hoe denk je mensen ervan te kunnen overtuigen dat jij leuk bent als je jezelf maar niks vindt?Op donderdag 3 mei 2007 21:56 schreef DennisMoore het volgende:
Je moet leren dat je eigen geluk niet afhangt van het aantal vrienden dat je hebt, en van 't feit of je kunt scoren bij meisjes of niet.
Een sociaal leven is geen verplichting, het moet van niemand. Je doet het alleen als je het zelf leuk vindt.
Dat wat je nu zo erg vindt... vraag je eens af waaróm dat nou zo erg zou zijn.
Is dat:
- omdat je je verveelt in je eentje?
- omdat je denkt dat anderen je minder vinden als ze weten dat je alleen bent?
- omdat het lijkt te horen veel vrienden te hebben?
- omdat je er je gevoel voor eigenwaarde uit haalt?
Ik denk dat pas als je de rust hebt gevonden om tevreden te zijn met jezelf zoals je nu bent, om minstens jezelf te accepteren zoals je nu bent... pas dán heb je een goed vertrekpunt om stapje voor stapje je leven leuker te maken.
Maar stap 1: leer schijt hebben aan wat anderen vinden.
Kom je er dan niet uit dan ben je helaas gedoemd tot wat hulpverleners.
quote:Op zich een zeer goed advies maar helaas werkt 't tegenwoordig anders.Op vrijdag 4 mei 2007 01:39 schreef Aventura het volgende:
In mijn ogen is de enige vorm van 'hulpverlening' die hij nodig heeft, steun van zijn ouders en eventueel een derde. Ts; je zegt dat je niemand hebt om mee te praten. Nou, op elke middelbare school is een vertrouwenspersoon in dienst. Of stap anders naar je mentor. Het is hun taak om leerlingen met problemen te begeleiden, (want dat gaat bijna altijd gepaard met kelderende prestaties). Vraag er dus eens naar op school.
Steun van de ouders is meestal 't 1e wat wegvalt en mentors op school gaan daar helaas weinig aan veranderen.Dat was zo ongeveer op m'n 16e/17e, echter ik bleef (en ben eigenlijk nog steeds een beetje) de clown om m'n onzekerheid en verlegenheid te verbergen achter een masker. Geen succes bij de dames en zo vaak als mensen om je kunnen lachen, kunnen ze je ook met een afkeurende blik aankijken. Ook ben ik tegen die tijd gaan werken, lekker dicht in de buurt, bij een gezellig informeel restaurant/terras met speeltuin, hups, meteen de bediening in (ik had er al een beetje ervaring mee) en dat beviel uitstekend. Ik ben nog steeds geen werkpaard, sterker nog, sinds ik studeer ben ik gewoon te lui om te werken, maar het sociale aspect van het werk is ook goed voor je ontwikkeling. Praten met collega's (allemaal vrouwen in de bediening) op vriendelijk niveau en later kwam er nog eentje die wel erg leuk was, maar waar ik niet ver mee kwam...
Enfin, ik ging afgelopen schooljaar studeren, redelijk dicht bij m'n ouders, maar ik wilde graag op kamers en dat vonden ze helemaal goed. Ik liet me in de introductie vallen en liep maar een beetje met het groepje mee, waarbij het elke avond, een ruime week lang, uitgaan was en overdag geinige activiteiten. Dat beviel me uitstekend en ik wist van mezelf al dat ik het verenigingsleven in wilde en heb me dan ook aangemeld voor een gezellige studentenvereniging. Nu wil ik niet zeggen dat dat moet hoor, je moet er van houden, maar met name dat, gecombineerd met de zelfstandigheid die ik kreeg en het toffe huis waar ik werd uitgenodigd om te komen wonen, hebben me veel goeds gedaan. Een reünie met m'n 6V-klas die ik een half jaar niet had gezien, bleek achteraf tot veel positieve reacties van m'n oud-klasgenoten over mij te leiden.
Als je dit teveel tekst vind (kan ik me voorstellen, ik hou nu eenmaal van te lange verhalen typen) de conclusies:
Ga eens (simpel) werk zoeken, pak de advertenties van het lokale krantje erbij en desnoods is het iets van vakkenvullen, je leert collega's kennen.
Probeer wat vrienden te strikken om gezellig een biertje te drinken op je vrijdag- of zaterdagavond.
Probeer je PC niet als remedie tegen verveling te zien. Doe ik ook nog steeds en ik merk dat het zo nutteloos is, constant een beetje over fora en nieuwssites surfen. Als je muzikaal denkt te zijn, doe er wat mee. Denk je creatief te zijn, pak potlood en papier en uit je gevoelens in de muziek of op papier. Lekker emo, maar het is wel een goed gevoel en je kunt bovendien praten over waar je goed in bent en wat je hobby's zijn.
Vele tieners kampen met dit soort problemen, zoals al werd gezegd: eenzaamheid.
Wat inderdaad helpt is: bij een (sport)club gaan.. in zo'n team maak je vanzelf vrienden.
Ergens werken met veel klanten (restaurant) werkt ook inderdaad goed.
Gewoon dagelijks achter je computer blijven zitten na school en alleen assertiever te zijn en meer in te brengen in (groeps)gesprekken is natuurlijk niet genoeg. Probeer dagelijks hooguit een uurtje achter je computer door te brengen en zoek voor de rest van de tijd iets anders om te doen, iets waarmee je in contact komt met mensen.
Je moet overigens niet teveel nadenken over wat je moet zeggen als je tegen iemand (een meisje) praat, in krampachtige situaties val je vanzelf terug op de 'wat zijn je hobbies/heb je huisdieren?' vragen.. iets luchtigs, probeer het eens met iemand die je enigszins kent b.v. uit je klas. Daardoor ga je je vanzelf op je gemak voelen.
Verander dus meerdere aspecten van je leven, niet alleen de inbreng in gesprekken op school.
Die tijd achter je computer terugdringen.
quote:hey! ik wil ook wel oefenen! ik heb veel oefening nodig dus wat dacht je van een uurtje of drie per week?Op donderdag 3 mei 2007 21:58 schreef Principessa.Farfalla het volgende:
Je mag wel met mij msnen om te oefenen ?
quote:In weze heb je wel gelijk, maar ik heb zijn topics in het verleden snel bekeken, en het lijkt er op dat er veel meer aan de hand is. Iets met een obsessie voor een meisje, wat ernstig op stalken lijkt. En het feit dat hij er al jaren letterlijk onder lijdt en maar geen uitweg ziet, is te meer een reden om wat grover geschut in te schakelen. Op één of ander manier heeft zijn school het niet door.Op vrijdag 4 mei 2007 01:39 schreef Aventura het volgende:
In mijn ogen is de enige vorm van 'hulpverlening' die hij nodig heeft, steun van zijn ouders en eventueel een derde. Ts; je zegt dat je niemand hebt om mee te praten. Nou, op elke middelbare school is een vertrouwenspersoon in dienst. Of stap anders naar je mentor. Het is hun taak om leerlingen met problemen te begeleiden, (want dat gaat bijna altijd gepaard met kelderende prestaties). Vraag er dus eens naar op school.
quote:Gewoonweg omdat ik het:Op donderdag 3 mei 2007 21:57 schreef JeOma het volgende:
Als ik dit zo lees he, jij bent veel te afwachtend man. Je verwacht van ONS hulp. Je verwacht dat ANDERE mensen JOU aanspreken. Dat anderen JOU uitnodigen. Waarom verwacht je dat? Waarom wacht je daarop?
1. zelf nooit zou vragen inderdaad
2. als iemand mij rgens heen zou vragen, met mij een gesprek zou starten, denk ik dat ik mezelf daardoor alleen al een stuk beter zou voelen.
3. Al zou ik iets willen doen, of naar buiten gaan... Inmiddels kan ik uit eigen ervaring zeggen dat er in je eentje nergens wat aan is. Dan loop ik gewoon buiten een beetje in mijn eentje rond... ik heb weinig het gevoel dat ik daar wat mee op schiet.. Ik moet gewoon een manier zoeken om makkelijker met mensen in contact te komen.
quote:Miss wel een goed idee, maar ik denk niet dat er überhaupt iemand is die iemand met mijn sociale vaardigheden in dienst zou willen nemen..Op vrijdag 4 mei 2007 00:55 schreef Surroor het volgende:
Benzin, ik heb je nog nergens (of ik heb er overheen gelezen) zien reageren op de mensen die je adviseren een bijbaantje te zoeken. Wat denk je daarvan?
Daarnaast zie ik ook juist door mijn problemen een beetje op tegen het helpen van klanten/mensen enzo...
Ik heb er weleens over gedacht, maar ik durf niet echt de stap te nemen om iets te doen.
quote:Ja, dat klopt eigenlijk wel denk ik... Als ik meer mensen om me heen zou hebben zou ik me gewoon beter voelen, en het gevoel hebben dat mensen om me geven of me iig beetje belangrijk vinden.. Hoe moet ik mezelf dan anders leuk vinden?Op vrijdag 4 mei 2007 01:34 schreef Black_Tulip het volgende:
Wat je verder nog van plan bent, een gevoel van eigenwaarde ontwikkelen is echt het belangrijkste. Ik heb het idee dat jij het andersom voor elkaar probeert te krijgen: eerst vrienden maken en daaraan je eigenwaarde ontlenen.
quote:Goede vraag.. Ik denk dat dat een beetje het probleem is waardoor de laatste tijd de paar mensen die ik nog had me in de steek hebben gelaten.. Ik ben al nooit echt een overdreven leuk/spontaan persoon geweest, maar de laatste tijd ben ik zo neerslachtig geweest..Op vrijdag 4 mei 2007 01:34 schreef Black_Tulip het volgende:
Hoe denk je mensen ervan te kunnen overtuigen dat jij leuk bent als je jezelf maar niks vindt?
quote:Dat klopt, dat noemde ik ook al.. Helaas weet ik uit eerdere ervaring dat de school dan ook gelijk de ouders erbij gaat betrekken en de ouders bellen. En dat wilde ik dus juist niet :/ Anders had ik daar al lang mee gaan praten.Op vrijdag 4 mei 2007 01:39 schreef Aventura het volgende:
Ts; je zegt dat je niemand hebt om mee te praten. Nou, op elke middelbare school is een vertrouwenspersoon in dienst.
quote:Ik heb het helemaal gelezen, jullie hebben ook de moeite gedaan mijn monsterpost te lezen, en zelfs erop te antwoorden met nuttig advies, dan moet ik wel al dat advies lezenOp vrijdag 4 mei 2007 01:44 schreef Gronnaephos het volgende:
Als je dit teveel tekst vind (kan ik me voorstellen, ik hou nu eenmaal van te lange verhalen typen)
quote:Jep, en op een gegeven moment ga je zelfs absoluut zinloze youtube filmpjes zitten kijken.. En het is inderdaad zo nutteloos, ik zou die tijd veel beter kunnen gebruiken om achterstallig werk in te halen, maar daar kan ik mezelf niet toe aan zetten omdat ik me zo gestresst voel laatste tijd.. Maar inderdaad, achteraf voelt dat steeds zo nutteloos..Op vrijdag 4 mei 2007 01:44 schreef Gronnaephos het volgende:
Probeer je PC niet als remedie tegen verveling te zien. Doe ik ook nog steeds en ik merk dat het zo nutteloos is, constant een beetje over fora en nieuwssites surfen.
quote:Nja, als ik niet achter de pc zit speel ik gitaarOp vrijdag 4 mei 2007 01:44 schreef Gronnaephos het volgende:
Als je muzikaal denkt te zijn, doe er wat mee.
Heb ik mezelf geleerd eigenlijk.. Ik kan geen noot lezen en ik speel puur op gevoel/gehoor.. Maar dat is ook echt de enige afwisseling die ik heb... En daarbij zit ik ook alleen quote:Is ondertussen alweer paar jaar geleden gebeurd, heel ingewikkeld verhaal. Ik was gewoon voor het eerst verliefd en sloeg een beetje door in laten merken dat ik haar leuk vondOp vrijdag 4 mei 2007 07:08 schreef zwaaibaai het volgende:
In weze heb je wel gelijk, maar ik heb zijn topics in het verleden snel bekeken, en het lijkt er op dat er veel meer aan de hand is. Iets met een obsessie voor een meisje, wat ernstig op stalken lijkt.
Sinds een tijdje is het tussen mij en dat meisje zelfs weer goed.. (Zij is eigenlijk het enige meisje waar ik regelmatig mee praat, alleen ook niet echt over hoe ik me voel Maar, ik kan met haar in ieder geval wel lol hebben zo nu en dan) quote:Dat is miss met alles het probleem, niemand ziet hoe ik me voel. Maar als ik rond kijk op internet blijk ik lang niet de enige te zijn die me zo voel, en dat terwijl ik op school bv. van niemand zou weten dat hij/zij zich zo voelt.Op vrijdag 4 mei 2007 07:08 schreef zwaaibaai het volgende:
En het feit dat hij er al jaren letterlijk onder lijdt en maar geen uitweg ziet, is te meer een reden om wat grover geschut in te schakelen. Op een of ander manier heeft zijn school het niet door.
Oftewel, dit is schijnbaar een 'onzichtbaar' probleem.
Maar al die mensen hebben wel gelijk, als ik gewoon iemand zou hebben waarvan ik wist dat ik diegene 100% kon vertrouwen en daarmee kon praten was het niet zo uit de hand gelopen..
Maar ik ben ervan overtuigd dat het (ondanks dat het zwaar gaat worden) op te lossen moet zijn, en ik wil het deze keer ook echt gaan proberen..
quote:Dus je kunt jezelf alleen waarderen, accepteren, 'leuk vinden', wanneer je merkt dat anderen dat doen?Op vrijdag 4 mei 2007 09:45 schreef benzin het volgende:
Als ik meer mensen om me heen zou hebben zou ik me gewoon beter voelen, en het gevoel hebben dat mensen om me geven of me iig beetje belangrijk vinden.. Hoe moet ik mezelf dan anders leuk vinden?
Probeer te ontdekken wat je leuk vindt om te doen, zonder na te denken wat anderen ervan vinden. Ontdekken wat je beste eigenschappen zijn, etc etc. Misschien is dat wel iets dat met de jaren moet komen...
quote:Maak je nu een grapjeOp vrijdag 4 mei 2007 03:52 schreef Off-ShoRe het volgende:
[..]
hey! ik wil ook wel oefenen! ik heb veel oefening nodig dus wat dacht je van een uurtje of drie per week?
quote:Volgens mij kun je er hele boekwerken aan wijden, maar TS zit volgens mij in een cirkeltje en je omschrijft precies het probleem. Ik heb sterk het gevoel dat TS zich erg afhankelijk voelt van anderen. Dan zit je dus gewoon compleet 100% de verkeerde kant op te denken vanaf de kern van het probleem: je moet jezelf leuk vinden. Dan ga je dat uitstralen. Niemand wil een of andere gare depri verbleekte kerel zonder eigenwaarde. Dus, wat ik al zei: get your lazy ass out there. Naar buiten. En wat je zegt: dan loop je daar een beetje rond, da's niet leuk. Ga dan op sport. Ga bij de scouting (bijvoorbeeld)Op vrijdag 4 mei 2007 10:03 schreef DennisMoore het volgende:
[..]
Dus je kunt jezelf alleen waarderen, accepteren, 'leuk vinden', wanneer je merkt dat anderen dat doen?
Probeer te ontdekken wat je leuk vindt om te doen, zonder na te denken wat anderen ervan vinden. Ontdekken wat je beste eigenschappen zijn, etc etc. Misschien is dat wel iets dat met de jaren moet komen...
ga op dansles, ga op karate, ga Spaanse les volgen.ALLES, ALLES is goed, maar NIET achter je pc'tje blijven klagen waarom niemand naar jou toekomt.
quote:Je hebt ons toch!Op donderdag 3 mei 2007 21:31 schreef benzin het volgende:
En ik zou het eigenlijk zo graag willen vertellen hoe ik me voel aan iemand... maar het kan niet, omdat ik niemand heb om mee te praten over hoe ik me voel
quote:Dankje. Ik kon zelf geen goed antwoord verzinnen...Op vrijdag 4 mei 2007 10:03 schreef DennisMoore het volgende:
Probeer te ontdekken wat je leuk vindt om te doen, zonder na te denken wat anderen ervan vinden. Ontdekken wat je beste eigenschappen zijn, etc etc. Misschien is dat wel iets dat met de jaren moet komen...
Zelfvertrouwen en eigenwaarde komen inderdaad met de jaren overigens. Dus de TS moet niet hopen op een simplistische, snelle oplossing waardoor het allemaal weer goed is. Het wordt allemaal langzaam maar zeker beter
Ik probeer wel eens met hem te praten erover en wat je gelijk ziet is dat hij ontzettend weinig zelfvertrouwen heeft. Hij moet binnenkort op kamers, maar hij geloof niet dat iemand hem in huis wil hebben. Ook werk vinden ziet hij niet ziiten. Callcenter werk is hier eenvoudig te vinden, maar hij is bang dat hij de articulatie ervoor niet heeft (hij praat heel onduidelijk).
Zelf was ik ook een erg verlegen meisje (toen ik 15 was). Ik ben veranderd omdat ik heel uitbundig vriendje had met een gezellige vriendengroep, ik werkte, studeerde en het komt gewoon met de jaren. Ook ik heb maar weinig vrienden. Klasgenoten spreek ik af en toe, maar doe ik ook niet veel mee buiten school en ik heb eigenlijk maar 1 vriendin waar ik mee kan praten en waarmee ik dingen doe.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat je het zelf in de hand hebt. En dat het ERG goed is dat je zelf wilt veranderen, dat je het zelf ziet en er ook aandacht aan wil besteden. Maar het kost moeite en je hebt ook gewoon geluk nodig. Je weet niet welke mensen je tegen gaat komen en je weet niet of daar goede vriendschappen uit gaan komen. Daar kun je niks over zeggen en dat overkomt je.
De tips van zoek een bijbaantje, dat is serieus iets wat je kunt doen. Desnoods bij een callcenter, daar leer je namelijk wel veel menmsen kennen en klets je al snel met iedereen.
En wees niet bang dat je niet in een paar weken kan veranderen. Bij mij heeft het ook zo'n 6 jaar geduurt en het is ook nog steeds niet geweldig hoor.
Het is al een goed begin dat je t zelf ziet en het wil veranderen.
Sorry voor langdradigheid
quote:Dat dus.Op donderdag 3 mei 2007 21:56 schreef DennisMoore het volgende:
Je moet leren dat je eigen geluk niet afhangt van het aantal vrienden dat je hebt, en van 't feit of je kunt scoren bij meisjes of niet.
Een sociaal leven is geen verplichting, het moet van niemand. Je doet het alleen als je het zelf leuk vindt.
Het doel in je leven mag niet zijn om veel vrienden te hebben of veel succes met de meiden. Je moet een doel zoeken (bij mijn pa was dat bijvoorbeeld mensen helpen) en op de weg naar dat doel kom je mensen tegen. En soms een meisje...
hoeft toch ook allemaal niet? ik ben ook helemaal niet sociaal en ik ben graag alleen.
en dus? ik denk niet dat het iets is wat je jezelf kan aanleren (misschien wel wat verbeteren?)
als ik jou was zou ik gewoon lekker omgaan met degene die lief voor je zijn en die chickies komen vanzelf wel.
succes.
Het probleem is dat jij het niet voelt als een ontspannen gesprek en je volgens mij veel te veel nadenkt bij alles wat je zegt. Soms gewoon eruit flappen dat je heel verlegen bent en niet goed weet wat je verder moet vertellen omdat je je een beetje ongemakkelijk over jezelf voelt is echt geen schande. Dan weten mensen waardoor het komt en ben je niet een rare gozer die een rood hoofd krijgt en niet terugpraat.
Met kleine stapjes beginnen. Ga anders een boodschappen doen voor je moeder, dan moet je met de cassiere praten en in de winkel vraag je, ookal weet je waar het staat, aan een leuk meisje of zij weet waar iets staat.
Mensen zien jou waarschijnlijk heel anders dan je jezelf ziet.
En ik zou toch ook met een vertrouwenspersoon/mentor gaan praten. Die gaan je ouders echt niet opbellen als jij alleen wat hulp vraagt omdat je je sociaal wat onzeker voelt. En al zou dat wel gebeuren? Volgens mij zou dat toch ook wel goed zijn een beetje.
Als je wil oefenen mag je mij ook "gebruiken" en ik denk nog vele fokkers met mij.
quote:Klinkt erg, ERG, onzeker! Je hebt absoluut geen zelfvertrouwen over jezelf. Neem die stap, en zoek een bijbaan!!Op vrijdag 4 mei 2007 09:45 schreef benzin het volgende:
Miss wel een goed idee, maar ik denk niet dat er überhaupt iemand is die iemand met mijn sociale vaardigheden in dienst zou willen nemen..
Daarnaast zie ik ook juist door mijn problemen een beetje op tegen het helpen van klanten/mensen enzo...
Ik heb er weleens over gedacht, maar ik durf niet echt de stap te nemen om iets te doen.
En dan zien wat er zal gebeuren.
Mijn eerste bijbaan was als vakkenvuller in de AH. Ik wist nog niets, ik dacht dat het alleen rekken vullen was, en klaar. Maar de verkoopleider vertelde me dat ik het niet moet onderschatten, dat werk. Okay, het IS niet moeilijk. Maar het is WENNEN. Eerste dag werkte ik ook niet alleen, maar met iemand die er al langer werkte. Die dingen (wat je moet doen) krijg je te leren, je hoeft het niet te KUNNEN.
Ik zeg je hè, Benzin, een bijbaan zal je echt goed doen!! Er zijn mensen om je heen, je begint te spreken. Echt goed voor je sociale vaardigheden. En je krijgt geld.
Trouwens, ik. Ik ben een stotteraar. Zelfs ik heb twee weken als Call Center gewerkt. Eerste keer durfde ik absoluut niets tegen de klant (aan de telefoon) te zeggen! Mijn begeleider stond erbij, en zei dat ik me nergens zorgen hoeft te maken. Ze gaf me stappen van een makkelijkere manier van spreken. Dat deed ik, en ik kon het! Okay, niet perfect, maar ik vond het leuk. En dat gaf mij zelfvertrouwen, zo ben ik doorgegaan. Na twee weken vond ik een ander bijbaantje, dus ben ik hiermee wel gestopt.
[ Bericht 0% gewijzigd door Surroor op 04-05-2007 14:11:46 ]
quote:How sweet!
iedereen die met tips komt hoe je je kunt verheffen uit de stront, om die rotstank van je weg te krijgen, zal afgewezen worden omdat het altijd neerkomt op jezelf te verheffen en zelf in de kou te stappen.
zolang de TS nog teveel hecht aan dhet behaaglijk gevoel dat de stronthoop hem biedt, zal hij nooit werkelijk moeite doen zijn situatie zélf te verbeteren en blijft hij de verandering van anderen verwachten.
Tenzij hij uiteindelijk wel écht moet, omdat iedereen zich van hem afwend en de stand écht ondraaglijk geworden is, of hij eens door iemand een goede schop onder zn reet krijgt.
quote:HerkenningOp vrijdag 4 mei 2007 14:17 schreef KroJo het volgende:
de TS komt over alsof iemand die in de stronthoop zit, en klaagt over de stank, maar anderszijds het wel een lekker warm plekje vind ...
iedereen die met tips komt hoe je je kunt verheffen uit de stront, om die rotstank van je weg te krijgen, zal afgewezen worden omdat het altijd neerkomt op jezelf te verheffen en zelf in de kou te stappen.
zolang de TS nog teveel hecht aan dhet behaaglijk gevoel dat de stronthoop hem biedt, zal hij nooit werkelijk moeite doen zijn situatie zélf te verbeteren en blijft hij de verandering van anderen verwachten.
Tenzij hij uiteindelijk wel écht moet, omdat iedereen zich van hem afwend en de stand écht ondraaglijk geworden is, of hij eens door iemand een goede schop onder zn reet krijgt.
quote:Whehe, leuke metafoor.
quote:Ik weet het, en je hebt echt 100% gelijk.. Ik zit steeds een excuus te bedenken. Het is zo makkelijk vast te stellen wat mijn probleem is, en anderen kunnen ook vanalles vertellen wat ik moet doen, maar voor mij is het echt doodeng om al die dingen te doen...Op vrijdag 4 mei 2007 14:17 schreef KroJo het volgende:
de TS komt over alsof iemand die in de stronthoop zit, en klaagt over de stank, maar anderszijds het wel een lekker warm plekje vind ...
iedereen die met tips komt hoe je je kunt verheffen uit de stront, om die rotstank van je weg te krijgen, zal afgewezen worden omdat het altijd neerkomt op jezelf te verheffen en zelf in de kou te stappen.
zolang de TS nog teveel hecht aan dhet behaaglijk gevoel dat de stronthoop hem biedt, zal hij nooit werkelijk moeite doen zijn situatie zélf te verbeteren en blijft hij de verandering van anderen verwachten.
Het is voor mij eigenlijk kiezen tussen 2 vervelende plekken, buiten de stronthoop, en in de stronthoop.. En hoe graag ik ook naar buiten dus wil, en het vast uiteindelijk goed komt, is het nu voor mij verschrikkelijk eng om bv. naar buiten te gaan, eng om naar een feestje toe te gaan, eng om een baantje te zoeken.
En dat is gewoonweg de reden van wat ik doe, ik ben erg verlegen en onzeker, en eigenlijk is het probleem de oplossing. "Ik kom nooit buiten" --> "Ga naar buiten".
Dat klinkt zo makkelijk en logisch, maar als je er echt mee zit is het zo enorm lastig.. Maar zoals gezegd, ik wil wel echt proberen te veranderen.. Maar maar weinig mensen zien volgens mij in hoe lastig dit voor me is.. (sommigen echter wel
)En dat is sowieso het probleem. Ik zou heel graag spontaan willen zijn, en met mensen praten enzo, maar doordat ik zo verlegen ben doe ik dat eigenlijk nauwelijks. En als je nauwelijks iets zegt, ben je raar... Er is volgens mij echt heel weinig begrip onder de meeste mensen.
quote:Kijk, dat laatste bedoel ik dus, als je stil bent wordt je gelijk als raar gezien. En feitelijk zou ik ook graag superspontaan willen zijn.Op vrijdag 4 mei 2007 13:44 schreef gluteus_maximus het volgende:
Het probleem is dat jij het niet voelt als een ontspannen gesprek en je volgens mij veel te veel nadenkt bij alles wat je zegt. Soms gewoon eruit flappen dat je heel verlegen bent en niet goed weet wat je verder moet vertellen omdat je je een beetje ongemakkelijk over jezelf voelt is echt geen schande. Dan weten mensen waardoor het komt en ben je niet een rare gozer die een rood hoofd krijgt en niet terugpraat.
Maar dit klopt wel ja, ik denk heel veel na over wat ik moet zeggen, en daardoor weet ik ook vaak tijdens een gesprek(je) niets te zeggen, terwijl ik achteraf dan spijt heb dat ik dingen niet gezegd heb, en dan weet ik ineens 1001 dingen die ik had kunnen zeggen.
Dus ik weet zelfs bijna zeker dat ik het moet kunnen, maar op zo'n moment raak ik veel te gespannen, en zeker als het met iemand die ik niet (goed) ken of een leuk meisje is..
quote:Daar is wel wat mis mee. Zoals ik net schrijf, verlegen zijn staat gelijk aan raar zijn. Daarnaast zou er niet teveel mee mis zijn, maar ik zou zelf gewoon graag spontaner zijn. Ik heb daar om een of andere duistere reden voor mijn gevoel behoefte aan.Op vrijdag 4 mei 2007 12:50 schreef birdydontfly het volgende:
hey benzin er is niks mis met het feit dat je niet zo sociaal bent.
hoeft toch ook allemaal niet? ik ben ook helemaal niet sociaal en ik ben graag alleen.
en dus? ik denk niet dat het iets is wat je jezelf kan aanleren (misschien wel wat verbeteren?)
quote:Ik ben ook erg onzeker, maar daarom ben ik juist zo bang voor die stap. Ik weet niet wat mijn collega's van me zullen vinden enzo, want ik kom dan eigenlijk in een omgeving waarin ik niemand ken enzo, en ik ben dan eigenlijk vooral erg bang dat ik alleen blijf.. Dan heb ik alleen nog maar een extra plek waar ik ook alleen ben.Op vrijdag 4 mei 2007 14:05 schreef Surroor het volgende:
Klinkt erg, ERG, onzeker! Je hebt absoluut geen zelfvertrouwen over jezelf. Neem die stap, en zoek een bijbaan!!
Ik ben zo iemand die eigenlijk altijd afzonderlijk staat/zit, op foto's sta ik ook altijd aan de rand op wel 1 meter afstand van de persoon naast me. En dat is gewoon omdat ik bang ben voor wat mensen van me vinden.. Ik ben ook altijd bang dat mensen me niet zien zitten, ofdat ik teveel ruimte inneem, dat ik in de weg loop etc.
Soms zou ik willen dat ik schijt had aan wat anderen van me vinden, maar helaas, dat heb ik niet..
Anyway, omdat iedereen het aanraadt zal ik eens zoeken naar bijbaantjes in de buurt...
quote:Precies, dan zal je zien dat het wel erg meevalt.Op vrijdag 4 mei 2007 16:41 schreef benzin het volgende:
Anyway, omdat iedereen het aanraadt zal ik eens zoeken naar bijbaantjes in de buurt...
quote:Op vrijdag 4 mei 2007 14:34 schreef Aneurism het volgende:
Je bent een loser en je zoekt op elk advies een kutsmoes om aan te tonen hoe zielig je wel niet bent, dat je iets niet wilt blablablaBLA! Dude, het is jouw probleem, los het zelf op als je niets wilt proberen.
Dat is tenminste een bruikbare tip voor TS quote:Probeer het eens. Het werkt erg verfrissend. En als je het nog niet kan, doe alsof. Hoe vaker je doet alsof, hoe sneller het geen 'alsof doen' meer is, maar je er ook echt in gaat geloven. Probeer jezelf ervan te overtuigen dat jij het recht hebt om te zijn wie je bent, ook al ben je nu niet zo tevreden met jezelf. Overtuig eerst jezelf en ga dan anderen proberen te overtuigen. En als je merkt dat er echt gewoon nog wat aan je sociale vaardigheden schort, probeer die te verbeteren. Geef niet op bij tegenslagen. Het komt allemaal goedOp vrijdag 4 mei 2007 16:41 schreef benzin het volgende:
Soms zou ik willen dat ik schijt had aan wat anderen van me vinden, maar helaas, dat heb ik niet..
[/peptalk]
quote:In de eerste paar regels wou ik je eigenlijk een schop onder je kont geven. Hup dingen ondernemen.Op vrijdag 4 mei 2007 16:41 schreef benzin het volgende:
Ik ben ook erg onzeker, maar daarom ben ik juist zo bang voor die stap. Ik weet niet wat mijn collega's van me zullen vinden enzo, want ik kom dan eigenlijk in een omgeving waarin ik niemand ken enzo, en ik ben dan eigenlijk vooral erg bang dat ik alleen blijf.. Dan heb ik alleen nog maar een extra plek waar ik ook alleen ben.
Soms zou ik willen dat ik schijt had aan wat anderen van me vinden, maar helaas, dat heb ik niet..
Anyway, omdat iedereen het aanraadt zal ik eens zoeken naar bijbaantjes in de buurt...
Gelukkig maak je het met de stap van het gaan zoeken van een baan weer goed.
Als ik je een zeer welgemeende tip mag geven.
Probeer jezelf niet vooraf al als afgewezen te zien.
Je zegt dat je 'bang' bent om te gaan werken, omdat je vreest voor wat die collega's wel niet van je zullen vinden, en bang om daar weer alleen te zijn.
Wat je dus eigenlijk aan het doen bent is je vooraf, zonder dat er maar iets gebeurt is, jezelf al naar beneden te halen.
Doe dat niet!
Probeer juist positief in het leven te staan.
Ga een baan zoeken waar je gedwongen veel met mensen te maken hebt.
Wees aardig tegen iedereen.
Lach naar de mensen.
Praat met de mensen.
Vraag hoe het met hun gaat.
Onthou wat ze bezig houdt, en vraag een week later weer hoe het met dat onderwerp is.
Oftewel, doe ervaring op in het omgaan met mensen.
In het kort: ga opzoek naar een baan.
Succes
Zie het zo, stel dat iemand anders de OP had getypt. Wat had jij dan voor advies gegeven? Dat is meestal nog het beste
Die tips over bijbaantjes zijn trouwens ook terecht
Als jij jezelf niet leuk vind, hoe moet je een ander dan duidelijk maken wat voor een schatje en leuke knul je eigenlijk wel niet bent?
Op de mensen buiten kom je over als dat "rare" ventje. Jij moet hen laten zien dat je helemaal niet raar bent en eigenlijk heel erg aardig!
Waarom moeten hun jou uitnodigen als ze ergens heen gaan?
Dat kan jij ook doen. Het is niet makkelijk voor de eerste keer maar als er eens een film die je graag wilt zien in de bios draait, vraag eens of iemand die ook wilt zien en misschien zin heeft om mee te gaan.
De bios is altijd een goed begin punt. Tijdens de film hoef je niet te praten.
En een vechtsport zoals eerder genoemd is een heel goed idee. Het klinkt eng maar het is leuk en gezond.
Het is een stuk makkelijker een kort gesprekje aan te knopen als je met iemand aan het sparren bent.
Je krijgt door de training perfecte zelfbeheersing en je straalt meer vertrouwen uit. En na de training kan je ff nabeppen in de kleedkamer. Of gewoon luisteren als je dat prettiger vind, op den duur val je vanzelf wel bij.
Gewoon een weerbaarheidscursus volgen is ook leuk, en je leert jezelf weerbaar op te stellen, fysiek en verbaal. En je komt in contact met mensen door de oefeningen die je moet doen, en het is niet zo inspannend als een vechtsport.
En praat met je ouders.
Ga een keer met je ouders mee ergens naar toe, zoals de kroeg in. Je hebt mensen bij je die je vertrouwd en je zit in een sociale omgeving. Het is echt niet raar om wat leuks te doen met je pa en ma, en je ouders en jij zullen t waarschijnlijk nog leuk vinden ook.
Ik wed dat ze al lang weten dat er iets speelt, maar alleen weten ze nog niet wat. Ze zullen blij zijn als je het verteld.Dan kunnen ze je gaan helpen. Eerder niet.
Maar bedenk 1 ding.
Je moet wel willen veranderen voordat je kan veranderen.
En niet denken dat je het in een weekend heb opgelost. Het neemt tijd en lef in beslag.
Hier achter ons pctje kunnen wij alleen maar tips geven uit eigen ervaringen, maar JIJ moet het doen.
Als je achter je pctje blijft plakken zit je er over 20 jaar nog. En zo interesant is t internet ook niet... buiten is het veel leuker!
Je kan het
werk er zelf ook in en in de loop der tijd ga je met steeds meer mensen goed om
en er zijn een hoop lekkere wijven
Jongen, het zal ff moeilijk zijn, maar het is het zo waard! ZOEK HULP!
Ga naar je huisarts en laat je doorverwijzen.
Ik heb (ongeveer) hetzelfde meegemaakt en ik ben zo blij dat ik die hulp gevraagd heb. HEt was niet makkelijk, maar wel nodig en nuttig.
En vertel het je ouders.... de meeste ouders willen een gelukkig kind. Tuurlijk is het fantastisch als je kind gewild en succesvol is, maar geloof me, ze willen weten hoe je je voelt.
als je meer wil weten, PM dan maar
[ Bericht 1% gewijzigd door wendytje op 06-05-2007 09:03:34 (typo) ]
quote:Op vrijdag 4 mei 2007 17:57 schreef Luigi_ het volgende:
[..]
JA! Als hij op alles een weerwoordje heeft, schijt dan maar op!
Maar zo te zien is het wel een uitstekende chick magnet, dat gejank.
[ Bericht 7% gewijzigd door #ANONIEM op 05-05-2007 21:49:54 ]
quote:Het is misschien wel beetje lomp geformuleerd, maar zeker wel een kern van waarheid. Ik was vroeger ook godsgruwelijk verlegen. Zelfs als we op bezoek gingen bij familie of goede kennissen duurde het een uur voordat ik ook maar iets durfde te zeggen.Op vrijdag 4 mei 2007 14:34 schreef Aneurism het volgende:
Je bent een loser en je zoekt op elk advies een kutsmoes om aan te tonen hoe zielig je wel niet bent, dat je iets niet wilt blablablaBLA! Dude, het is jouw probleem, los het zelf op als je niets wilt proberen.
In de brugklas had ik eindelijk door dat je op die manier niet zo snel nieuwe vrienden maakt en al helemaal niet met meisjes (begint dan ook eindelijk een opkomende interesse te worden he
). Dus ik ben toen echt begonnen met leren om mn mond wat vaker open te trekken. In het begin was het meer grote mond tegen leraren enzo, maar later leer je dat het ook iets genuanceerder kan. Paar jaar later kon ik echt gewoon op elke willekeurige vreemde afstappen en er een praatje mee beginnen.Oftewel, als je het zelf écht wil, lukt het je ook. Je moet alleen de ballen hebben om die eerste stap te zetten. Maargoed, mijn ervaring is dus als je het echt wil, dan blijkt het dat je die ballen echt wel hebt. Maargoed, in het geval van de TS, overal met een excuus onderuit komen geeft toch aan dat je er zelf nog niet 100% achter staat en dan zal het je ook nooit lukken.
quote:Jep, en weer is alles erger geworden. Ik probeer nu iets meer met mensen te praten, maar het gaat nog steeds moeizaam, meestal eer ik erover uit ben wat ik wil gaan zeggen is de kans weg. Of ik wil echt wat zeggen, en op het laatste moment durf ik niet meerOp donderdag 3 mei 2007 21:31 schreef benzin het volgende:
Het probleem is echter, het wil niet lukken, sterker nog, het wordt allemaal steeds erger...
quote:En gisteren kreeg ik ruzie daar, en nja.. Eigenlijk voel ik me door een van hen nu zo beledigd, maar ik heb in principe nu de keuze uit:Op donderdag 3 mei 2007 21:31 schreef benzin het volgende:
Over vrienden gesproken, eigenlijk heb ik op school maar 2 mensen met wie ik echt bevriend ben en waar ik elke pauze bij sta (met ongeveer 6 man). Maar de laatste paar weken beginnen die andere 4 mensen heel erg hinderlijk te doen. Ze staan me steeds af te kraken enzo... Het vervelende is, mijn vrienden doen niets ertegen
1. Mijn trots (voor zover ik die heb) inleveren, mijn excuses aanbieden (terwijl die gast juist iets deed en ik niet) en er toch weer bij gaan staan en me steeds door hen laten afzeiken..
2. Daar wegblijven en andere mensen zoeken. Mja, het probleem is dat ik dus weinig andere mensen ken en heb.. En ook dus moeilijk anderen ontmoet enzo. Dus ik vrees dat dat dan gewoon betekent dat ik als een echte loser elke pauze alleen zal zijn. Aangezien ik nog ruim 1 jaar naar school moet, is dit eigenlijk geen optie. Het is alletwee gigantisch rot, maar eigenlijk is alleen zijn geen optie
Daarnaast is die gast ook redelijk populair, dus inmiddels heeft hij wat er gebeurt is verdraaid aan praktisch iedereen vertelt. Nou vinden trouwens veel jongens dat praktisch mooi (Veel gasten hebben een hekel aan hem) Daarentegen, bij meiden sta ik al enorm slecht in aanzien (een jongen die niet praat omdat hij verlegen is wordt volgens mij automatisch gezien als een creep) en bij meiden doet hij het wel redelijk goed, dus ik ben nog een eind verder onderuit gegaan op de 'jongensschaal'
En wat betreft jullie suggesties om het in ieder geval aan mijn ouders te vertellen, dat heb ik gedeeltelijk gedaan. Ik heb veel dingen nog verzwegen enzo, maar ik heb wel gezegd dat ik eigenlijk vond dat ik te weinig vrienden had. Nja, daarop hebben ze gezegd dat ik wat minder achter computer moest gaan zitten dan, en meer naar buiten
Nja, ik heb dus geen enkel idee wat ik buiten moet, maar ben er nmiet tegeningegaan.. Dus nu moet ik elke dag een uur naar buiten. (Lees ik zit een uur buiten in een steegje te wachten tot het uur om is) Ik heb niet het gevoel dat ik daar dus wat mee op ben geschoten, laat staan om alle andere dingen ook aan mijn ouders te vertellen.. Wat betreft een baan zoeken, op het moment had ik weinig tijd vanwege school, en ook ben ik nog steeds bezig moed te verzamelen. Wat als ik nu op het werk ook buiten de boot val? Ik zit er dus over te denken om miss in de zomervakantie vakantiewerk te gaan doen, gewoon als een soort test.. Als het niet lukt hoef ik maar paar weken te overleven.
Tja, eigenlijk zou ik bijna mijn excuses moeten aanbieden voor mijn lafheid, jullie hebben me zoveel advies gegeven, en eigenlijk doe ik er maar zo weinig mee omdat ik zo laf ben.. Maar ik hoop dat jullie begrijpen dat dat gewoon echt moeilijk is, zeker als je eindelijk het lef hebt en dingen probeert, en het mislukt allemaal keer op keer
Ik heb soms het gevoel dat alles wat ik probeer uit mijn rotsituatie vandaan te komen nooit goed uitpakt.
Toch moet ik dit opgelost krijgen, gewoonweg omdat ik me niet zo ongelukkig en geisoleerd wil blijven voelen.
Dan LIGT het ook aan jou Ga godverdomme de stad in dan, ga daar rondslenteren, ga mensen ontmoeten, ga een broodje kopen bij de broodjeszaak met de leukste meisjes achter de bar, ga dan IETS doen.
Je verzint ALLEEN maar excuses. Te druk voor school om een bijbaantje te zoeken. RIGHT
Ik doe een fulltime hbo opleiding en heb nog de tijd kunnen vinden voor een bijbaantje.En wat betreft die gozers... tuurlijk ga jij niet je excuus aanbieden als jij niks gedaan hebt. Het is toch gvd niet jouw fout.
Daar komen ook leuke mensen, en ze zijn over het algemeen OF:- dik en onzelfverzekerd
- afgetraind en zelfverzekerd
Kijk naar het verschil in houding tussen zulke mensen, wat maakt dat mensen er zelfverzekerd uitzien?
En wat is nou het ergste dat KAN gebeuren als je iemand aanspreekt... Dat diegene je een kneus vindt en verder niet meer met je praat. Resultaat, geen contact.
Heb je wél contact als je uberhaupt niet begint met aanspreken? NEE TOCH!
WAT HEB JE TE VERLIEZEN?
quote:Maar wat is er het nut van in je eentje door de stad te gaan lopen in je eentje? Das erger, aangezien dan ook mensen zien dat je alleen bent. En hoe kan ik in de stad mensen ontmoeten dan?Op woensdag 23 mei 2007 15:20 schreef erikkll het volgende:
Jij moet van je ouders naar buiten en gaat vervolgens een uur in een steegje zitten?
Ga godverdomme de stad in dan, ga daar rondslenteren, ga mensen ontmoeten, ga een broodje kopen bij de broodjeszaak met de leukste meisjes achter de bar, ga dan IETS doen.
quote:Ja, maar dat geef ik ook wel toe.. Ik zoek excuses omdat ik het doodeng vind zulke stappen te zetten, en ergens weet ik dat ik het gewoon zou moeten doen, maar het is echt zo lastig jezelf dan ook echt te dwingen het te doen.Op woensdag 23 mei 2007 15:20 schreef erikkll het volgende:
Je verzint ALLEEN maar excuses. Te druk voor school om een bijbaantje te zoeken. RIGHT
quote:Nee... Dat wil ik ook liever niet. Maar nog ruim een jaar alleen zijn op school...Op woensdag 23 mei 2007 15:20 schreef erikkll het volgende:
En wat betreft die gozers... tuurlijk ga jij niet je excuus aanbieden als jij niks gedaan hebt. Het is toch gvd niet jouw fout.
Ik MOET mijn excuses wel aanbieden, ik heb geen andere keuze Eigenlijk wordt de loop van mijn leven ook meer bepaalt door anderen dan ik, omdat ik een lafbek ben, en dit is ook zo'n geval, die gast kan mij nu pratisch dwingen om iets tegen mijn wil in te doen, waarmee ik dan ook weer aan een hoop andere mensen laat zien dat ik zwak ben. Ik heb gewoon geen keuze 
een paar jaar geleden was ik ook best wel onzeker over mezelf en op sociaal gebied was ik ook niet zo sterk. ik heb toen toch bepaalde stappen ondernomen ook al vond ik het wel moeilijk, maar niet geschoten is sowieso altijd mis! ik ben dus onder stijldansen gegaan, want dat vond ik echt iets ideaals voor ontwikkeling in de sociale omgang. het is ook zeker goed als je beter wilt worden met meisjes. je bent dan echt constant met mensen samen. ik heb er ook erg veel van geleerd en ik ben sterker geworden in de omgang, dus ik kan het je echt aanraden. ook ben ik naar een psycholoog gegaan en het kon me echt geen moer schelen wat mn ouders er van vonden want het ging tenslotte om mezelf en niet om hun. de psycholoog had me getest en daaruit bleek dat ik veel kenmerken van pdd-nos heb (vorm van autisme) en daardoor zijn veel dingen me duidelijker geworden o.a. waar ik met bepaalde dingen wat meer moeite heb. door dit alles ben ik zeker wel wat sterker in mijn schoenen komen te staan en durf ik ook veel meer dan voordat ik die stappen heb genomen. ik wens je iig veel succes met alles wat je nog gaat ondernemen. en geloof me je hebt er echt veel aan.
quote:Als ik door Amsterdam loop (soms alleen, soms niet) denk ik ook echt bij elke voorbijganger die niet in gezelschap van iemand is 'Goh, die is alleen, die zal vast geen vrienden hebben'Op woensdag 23 mei 2007 15:28 schreef benzin het volgende:
[..]
Maar wat is er het nut van in je eentje door de stad te gaan lopen in je eentje? Das erger, aangezien dan ook mensen zien dat je alleen bent. En hoe kan ik in de stad mensen ontmoeten dan?
Tuurlijk niet joh, doe het nou maar gewoon..
Hem ontlopen en hem niet aankijken zal hij intimiderend vinden, mits je het op arrogante wijze doet. Hoofd omhoog, schouders naar achter en lekker onverschillig voor je uitkijken terwijl je langs hem loopt in de gang. Ik kan je niks garanderen, maar ik denk dat hij je dan ook wat minder gaat sarren en je hopelijk weer eens netjes gaat behandelen.
Tenslotte: bewaar die 2 vrienden en spreek eens wat af met z'n drieën, vraag ze wat zij nou eigenlijk van die (vermoedelijke) blaaskaak vinden, waarschijnlijk hebben ze ook een beetje afgunst voor hem en zitten ze a.h.w. onder de plak.
Dus! Geen excuusjes, doe arrogant (ook al ben je het niet), negeer die drol tot hij zich normaal tegen je gaat gedragen en bewaar je vrienden. Bovendien moet je de oude adviezen in acht houden: zoek een baantje!!! Ontslag kan atlijd!
quote:denk jij bij iedereen die je ziet "Goh, hij loopt alleen, hij heeft niemand om zich mee te vermaken"? Nee? Nou, dat doen anderen ook niet hoorOp woensdag 23 mei 2007 15:28 schreef benzin het volgende:
[..]
Maar wat is er het nut van in je eentje door de stad te gaan lopen in je eentje? Das erger, aangezien dan ook mensen zien dat je alleen bent. En hoe kan ik in de stad mensen ontmoeten dan?
[..]
En al denken ze het wel; Het IS toch ook zo? Maak je niet zo druk.quote:Er KAN in feite niks mis gaan, vanaf beneden kun je alleen maar omhoog.Ja, maar dat geef ik ook wel toe.. Ik zoek excuses omdat ik het doodeng vind zulke stappen te zetten, en ergens weet ik dat ik het gewoon zou moeten doen, maar het is echt zo lastig jezelf dan ook echt te dwingen het te doen.
quote:Ja, houd op met zelfmedelijden hebben dan. Jij biedt hem NIET je excuses aan en desnoods zoek je andere vrienden. En dat gaat NIET lukken als je niemand aanspreekt. PRATEN IS NIET ENGNee... Dat wil ik ook liever niet. Maar nog ruim een jaar alleen zijn op school...
quote:eens!Op woensdag 23 mei 2007 18:42 schreef Gronnaephos het volgende:
Dat van je excuses aanbieden aan die gast ofzo is echt belachelijk! Je gaat gewoon bij die 2 goeie vrienden staan alsof er niks aan de hand is en je praat ALLEEN met hen en in ieder geval NIET met die populaire eikel. Als hij je loopt te kutten, negeren (dat kun je toch wel goed?) net zolang tot hij doorkrijgt dat hij misschien wel eens even z'n excuses aan mag bieden voor wat HIJ gedaan heeft! Ik weet dat het heel kut is en je je misschien als een loser gaat voelen als je daar met je rooie kop pogingen doet niet zijn kant op te kijken en quasi-onverschillig in je koffie staat te staren, maar volgens mij is het toch echt te beste oplossing.
Hem ontlopen en hem niet aankijken zal hij intimiderend vinden, mits je het op arrogante wijze doet. Hoofd omhoog, schouders naar achter en lekker onverschillig voor je uitkijken terwijl je langs hem loopt in de gang. Ik kan je niks garanderen, maar ik denk dat hij je dan ook wat minder gaat sarren en je hopelijk weer eens netjes gaat behandelen.
Tenslotte: bewaar die 2 vrienden en spreek eens wat af met z'n drieën, vraag ze wat zij nou eigenlijk van die (vermoedelijke) blaaskaak vinden, waarschijnlijk hebben ze ook een beetje afgunst voor hem en zitten ze a.h.w. onder de plak.
Dus! Geen excuusjes, doe arrogant (ook al ben je het niet), negeer die drol tot hij zich normaal tegen je gaat gedragen en bewaar je vrienden. Bovendien moet je de oude adviezen in acht houden: zoek een baantje!!! Ontslag kan atlijd!
Een volgende stap is dat je zelf interesses krijgt die leuk zijn om te vertellen. Ontwikkel jezelf en kijk wat je leuk vindt, en verdiep je hier beetje in. Als iemand dan een gesprek met jou probeerd aan te knopen over jouw hobby's heb je ook wat te vertellen (ga nooit vanuit jezelf allerlei verhalen vertellen, zitten ook niet veel mensen op te wachten).
Uiteindelijk doel is dat je vriendengroep uit mensen bestaat met een of meerdere gedeelde interesses, maar dat kan pas als je heel veel mensen heb ontmoet (en ook mee gepraat hebt), dus dat komt vanzelf wel.
quote:Mag ik ook?Op donderdag 3 mei 2007 21:58 schreef Principessa.Farfalla het volgende:
Je mag wel met mij msnen om te oefenen ?
quote:Op woensdag 23 mei 2007 15:08 schreef benzin het volgende:
Nja, daarop hebben ze gezegd dat ik wat minder achter computer moest gaan zitten dan, en meer naar buiten
Gast, hou op. Schei uit..kga kapot hier
quote:helaas, bovenstaande post verbreekt de rust.Op woensdag 23 mei 2007 15:31 schreef Boixos_Nois het volgende:
offtopic: wat heerlijk, ik lees veel R&P topics, vaak, (lees altijd) wordt de ts wel gebashed, en in dit topic is het voor zover ik kan zien gewoon nog niet voorgekomen...hulde
quote:voor jouw informatie.... als jij iets mis vindt aan jezelf, dan denk je dat IEDEREEN dat ook ziet en vind!!Op woensdag 23 mei 2007 18:46 schreef erikkll het volgende:
denk jij bij iedereen die je ziet "Goh, hij loopt alleen, hij heeft niemand om zich mee te vermaken"? Nee? Nou, dat doen anderen ook niet hoor
En dat gaat NIET lukken als je niemand aanspreekt. PRATEN IS NIET ENG
en praten is HEEL eng als je onzeker bent.
Benzin.... neem de stap naar professionele hulp.
Je ouders willen je hulp bieden, maar zien niet hoe diep je al in de put zit, omdat jij je zo groot houdt.....
Neem de volgende stap..... en PM maar.....
quote:Iets grappig vinden = ts bashen?Op donderdag 24 mei 2007 18:46 schreef Grumpey het volgende:
[..]
helaas, bovenstaande post verbreekt de rust.
zielig kindje
quote:Dat denk ik niet alleen.. Het is ook zo. Vanwege die ruzie waar ik het net over had besloot ik maar om vandaag mijn pauzes maar alleen door te brengen.Op donderdag 24 mei 2007 18:47 schreef wendytje het volgende:
dan denk je dat IEDEREEN dat ook ziet en vind!!
Ik was een heel eind van school gelopen en zat in het gras. Toen kwamen er wat mensen voorbij fietsen. 'Kijk nou, die jongen zit bij zijn vrienden'
Echt, ik weet zeker, iedereen kan gewoon zien dat ik alleen ben, dat ik onzeker ben.. En niemand doet iets.. behalve het nog erger maken en om me lachen. Dit is wel 1 van de eerste keren dat iemand zoiets zei, maar toch, het moet gewoon zo zijn dat iedereen het kan zien :/
En daarom kan ik dus gewoon niet ergens heengaan, ik kan niet alleen, om deze reden, en daarnaast kan ik ook niet met anderen, want ik heb nauwelijks vrienden.. En als die ergens heengaan, dan ben ik meestal niet uitgenodigd.
Ik begin me echt af te vragen of dit ooit nog wel goed gaat komen, en als het toch niet goed gaat komen waarom ik dat überhaupt nog aan het proberen ben.
Klinkt misschien crue maar dat kan ook al een verschil maken, Ik ken bijv wel mensen die het tandenpoetsen of kauwgom nog niet uitgevonden hebben das al veel minder lekker om bij te staan en dan maak je toch minder snel contact
waar woon je dan? anders kom je hier vanavond maar een biertje drinken haha
quote:dat gaat over veranderen, misschien zit het wel in hem maar komt het er gewoon nog niet uit door deze omstandigheden.Op donderdag 24 mei 2007 21:01 schreef Xebrozius het volgende:
Uit onderzoek is serieus gebleken dat 1 op de 3700 mensen in staat is daadwerkelijk te veranderen wat betreft leefpatroon en leefstijl. Bespaar je de moeite en richt je op andere dingen die je gelukkig maken. Altijd dat gezeik dat mensen meer in hun mars hebben, dat ze beter kunnen zijn als persoon.
Wat wil je zijn? Een mens of een reclame op tv?
Rot toch op met dat zelfmedelijden en doe dingen waar jij je wel goed door voelt. Altijd dat gezanik over potentie, inhoud, intelligentie of sociale ladders. Leert men dan tegenwoordig nergens meer dat het leven niet bestaat uit verandering maar uit adaptatie.
Sowieso lekker om meteen 3 enorme dingen te veranderen, en je verwacht dat je dat gaat lukken?
Stel je niet zo aan en ga gewoon vaker uit huis om wat te ondernemen, en dan moet je maar zien waar het eindigt. Alsof je alleen niets kunt doen.
Als ik jou was zou ik een cursus zweefvliegen doen o.i.d. Schudt je meteen lekker wakker...
[ Bericht 36% gewijzigd door bersenka op 24-05-2007 21:06:24 ]
Wat wil je zijn? Een mens of een reclame op tv?
Rot toch op met dat zelfmedelijden en doe dingen waar jij je wel goed door voelt. Altijd dat gezanik over potentie, inhoud, intelligentie of sociale ladders. Leert men dan tegenwoordig nergens meer dat het leven niet bestaat uit verandering maar uit adaptatie.
Sowieso lekker om meteen 3 enorme dingen te veranderen, en je verwacht dat je dat gaat lukken?
Kom op zeg, wees een realistisch... Het enige wat ik nog mis in je verhaal zijn de zelfmoordneigingen en je bent het perfecte stereotype voor een geknakte ziel. Stel je niet zo aan en ga gewoon vaker uit huis om wat te ondernemen, en dan moet je maar zien waar het eindigt. Alsof je alleen niets kunt doen.
Als ik jou was zou ik een cursus zweefvliegen doen o.i.d. Schudt je meteen lekker wakker...
quote:Dit vind ik zo erg om te lezen...Dan heb ik ook nog mijn ouders, voor mijn ouders probeer ik geheim te houden hoe ik me voel.. Thuis bij mijn ouders speel ik altijd net of alles prima gaat. Soms rijdt ik met een omweg naar huis en zeg ik tegen mijn ouders dat ik met vrienden iets ben wezen doen... En.. ik wil ze niet teleurstellen, maar ik ben bang dat ik binnenkort fouten ga maken, vooral nu het steeds verder misgaat.
Lieve schat, dit is zo herkenbaar voor mij...de schijn ophouden voor je ouders om ze maar niet teleur te stellen... Ik was precies zo toen ik 14/15 was. Ik kan je nu wel gaan vertellen dat je gewoon op mensen moet afstappen, dat je op een sportclub moet gaan etc. etc. maar vrienden maken is gewoon niet makkelijk. Hoe ouder je bent, hoe moeilijker dat wordt. Bij mij ging het pas over toen ik naar het HBO ging, en helemaal toen ik daarna ging werken. Je bent dan ouder, kunt de dingen beter relativeren, je omgeving verandert en je krijgt doelen voor ogen waardoor je je leven meer richting kan geven.
Er is gewoon geen pasklare oplossing voor je probleem. Je moet het gewoon de tijd geven en niet krampachtig contacten proberen te leggen als je je daar niet bij op je gemak voelt.
(dat je op je 17e nog geen doelen in het leven hebt is trouwens helemaal niet raar...eerder logisch)
quote:Nja, het is niet zo dat ik superveel aan mijn uiterlijk doe, geen gezichtscrèmes en weetikwatOp donderdag 24 mei 2007 20:57 schreef bersenka het volgende:
Hoe zit het dan qua uiterlijk? Doe je daar veel aan? Of zie je er bijv alternatief uit?
, maar ik poets wel mijn tanden iig Ik ben meestal gewoon heel gemiddeld/simpel gekleed, trui en spijkerbroek, met dit weer t-shirtje en spijkerbroek. Ik ben ook niet echt lelijk, enigzins redelijk.. Het probleem waarom anderen me niet zien zitten is denk ik gewoon puur het feit dat ik verlegen ben en dus niet veel zeg, en dan wordt je volgens mij gelijk als raar/anders beschouwd..
Daar ligt het probleem eigenlijk, Je moet wat meer zelfvertrouwen uitstralen, je moet blij zijn met wat je nu hebt en de rest is mooi meegenomen.
Je hebt die gasten helemaal niet nodig.
Er zit een jongen bij mij op school en hij werd ook altijd door iedereen afgekraakt, het doet hem nu niks meer en hij is echt lang en breed uit het isolement nu. Ja hij blijft af en toe de pispaal, maar blijkbaar is zo iemand nodig in een groep. (dat heb ik nooit begrepen maar goed)
Maar hij doet wel gewoon mee en staat niet de hele pauze alleen en zileig te zijn in de gang.
Ik zelf ben ook wel een redeliik rust type, maar ik heb me wel altijd weten te handhaven in de groep. Ik denk dat je gewoon blij moet zijn met wat je hebt, de rest komt vanzelf wel.
quote:Misschien moet je onderzoeken waarom je verlegen bent en waar dat vandaan komt. Genoeg interessante lectuur daarover in de bieb bijvoorbeeld.Op donderdag 24 mei 2007 21:53 schreef benzin het volgende:
[..]
Nja, het is niet zo dat ik superveel aan mijn uiterlijk doe, geen gezichtscrèmes en weetikwat
Ik ben meestal gewoon heel gemiddeld/simpel gekleed, trui en spijkerbroek, met dit weer t-shirtje en spijkerbroek. Ik ben ook niet echt lelijk, enigzins redelijk.. Het probleem waarom anderen me niet zien zitten is denk ik gewoon puur het feit dat ik verlegen ben en dus niet veel zeg, en dan wordt je volgens mij gelijk als raar/anders beschouwd..
Verlegenheid heeft altijd een reden. Meestal is het omdat je jezelf wijsmaakt dat je het toch niet kan, dat je toch geen vlotte babbel kunt maken met iemand, dat je toch stom bent enz.
Terwijl dat gewoonlijk pure onzin is, ieder mens kan het leren om leuk gesprekje te houden.
Verder. Ik ga ook altijd lekker in mijn eentje een broodje halen. Soms ga haal ik een paar broodjes, ook voor andere mensen. En dat allemaal in mijn eentje! Alsof je verplicht iets met iemand anders zou moeten doen. Er gaan zelfs duizenden mensen alleen op reis/vakantie. (Waarschijnlijk is dat aantal 10x zo groot) En ja, daar ken ik er ook genoeg van. Als jij alleen op het gras gaat zitten, dan moet je niet eens nadenken over wat andere mensen denken over jou.
Als ik alleen in het park ga zitten, dan kan dat ook gewoon. En net zoals Xebrozius zegt rot op met dat zelfmedelijden, er zijn leukere dingen om te doen dan je druk te maken over hoe zielig je wel NIET bent. En zoals iedereen eigenlijk al heeft gemeld, het gebeurt allemaal in kleine stapjes. Zoals even een naar de supermarkt en wat te drinken halen, soms kun je er leuke gesprekken aan over houden.
Hoe oud ben je eigenlijk benzin?
quote:17Op donderdag 24 mei 2007 22:18 schreef LazyDave het volgende:
Hoe oud ben je eigenlijk benzin?
quote:Je zit nog op de middelbare school? Welke klas? Wat wil je hierna doen?
Man man man, ik herken wel wat van je problemen, maar er is echt niemand anders dan jezelf om er iets aan te doen. Toen ik een jaar of zestien was, was ik ook niet de meest zelfverzekerde jongen in de klas, ik ging ook niet naar disco's of clubs. Dansles was voor mij ook een goede, ik werd gevraagd door een meisje dat ook niet de meest uitmuntende social skills had. 2 jaar later woonden we samen, 250 kilometer van waar ik eerst woonde. Ik ging op mijn 16e vakken vullen bij de Appie, veel mensen leren kennen, je moet voor jezelf opkomen.
8 jaar daarna, na mijn studie, ben ik in mijn eentje naar de andere kant van de wereld verhuisd, heb een heel nieuwe vriendengroep opgebouwd. Het is niet makkelijk en ik heb ook weken op mezelf geleefd. Wat ik maar wil zeggen, JIJ hebt het in je handen, het is JOUW leven. Als jij een uur in een steegje gaat zitten omdat als je over straat loopt de denkt dat anderen denken dat jij een loner bent, dan word/blijf je een loner.
Loop in dat uur naar de Appie, koop wat dingen, praat me de cassiere, kijk of ze vakkenvullers zoeken en doe iets.
ga op een sport, kut conditie? begin met hardlopen/fietsen en/of thuis oefeningen.
bereid je voor op je vervolg opleiding (en dus andere school) en maak daar een nieuwe start.
wat zeker ook helpt en misschien moeilijk is om naar school te stappen.
bij een beetje school, voor namelijk mbo/hbo scholen hebben ze een psycholoog die je goed kan helpen.
[ Bericht 36% gewijzigd door roburt op 25-05-2007 12:23:57 ]
1. loop over een drukke straat
2. stap open en bloot een sexshop binnen in in die straat
3. koop een pakje condooms, glijmiddel of desnoods een sexfilm en merk dat de kassier(e) reageert alsof je een pak melk en een tros bananen afrekent. Normaal dus.
4. loop weer naar buiten
Gevolg: de adrenaline giert door je lijf (dat geeft een heel raar gevoel). Je kijkt om je heen en je ziet dat de wereld niet vergaan is. Vanaf nu zul je vreemden makkelijker kunnen aanspreken. In het begin zul je namelijk datzelfde gevoel krijgen. Het gevoel dat je ook hebt als je voor de telefoon jezelf zit op te laden om dat meisje,dat je leuk vindt op te bellen en uit te vragen.
Wanneer dat gevoel verdwijnt, dan ben je geslaagd
quote:VWO5, en ik ben van plan een HBO-opleiding te gaan doen als ik mijn examen haal.. Maar ik zit er steeds meer aan te denken om dat niet meer te gaan doen, gewoonweg omdat er nooit iets lijkt te lukken in mijn leven. Ik kan wel een mooi diploma hebben, maar ik bedoel, wie wil er nou een of andere idioot zonder sociale vaardigheden inhuren?Op vrijdag 25 mei 2007 09:08 schreef Libris het volgende:
Je zit nog op de middelbare school? Welke klas? Wat wil je hierna doen?
quote:Dit is gewoon zielig doen om het zielig zijn.Op vrijdag 25 mei 2007 15:48 schreef benzin het volgende:
VWO5, en ik ben van plan een HBO-opleiding te gaan doen als ik mijn examen haal.. Maar ik zit er steeds meer aan te denken om dat niet meer te gaan doen, gewoonweg omdat er nooit iets lijkt te lukken in mijn leven. Ik kan wel een mooi diploma hebben, maar ik bedoel, wie wil er nou een of andere idioot zonder sociale vaardigheden inhuren?
Je zal wellicht nooit een sociaal licht worden. Ik zou zeggen, verlies je dan lekker in je studie. Zuig alle kennis op en slaag cum laude. Als ik hier op mijn werk rondkijk (software bedrijf) zijn er wel meer sociale nitwits. Als je dan toch een sociale nitwit bent, zorg dan dat je een vetbetaalde die gewaardeerd wordt om zijn kennis. Wist je dat het heel veel voldoening geeft als iemand met een probleem op je afstapt en je vertelt hem het antwoord of helpt hem het juiste antwoord te vinden?
Die gasten die er een heel studentenleven op nahouden slagen ook, dus laat staan als je driedubbel zoveel tijd hebt om te studeren...
Nog 1: ipv forumpjes en youtube te checken, leer een instrument spelen. Je hebt tijd zat.... geeft superveel voldoening als mensen jaloers naar je luisteren als jij effe super op je gitaar staat te jammen.
quote:Idd, ik erger me op basis van dit topic alleen al aan zijn zielige en pessimistische houding en vertoning. Niet vreemd dat hij het pispaaltje is op school.Op vrijdag 25 mei 2007 17:34 schreef Knipoogje het volgende:
[..]
Dit is gewoon zielig doen om het zielig zijn.
quote:WatOp vrijdag 25 mei 2007 15:48 schreef benzin het volgende:
[..]
VWO5, en ik ben van plan een HBO-opleiding te gaan doen als ik mijn examen haal.. Maar ik zit er steeds meer aan te denken om dat niet meer te gaan doen, gewoonweg omdat er nooit iets lijkt te lukken in mijn leven. Ik kan wel een mooi diploma hebben, maar ik bedoel, wie wil er nou een of andere idioot zonder sociale vaardigheden inhuren?
ook al zegt, het is ontzettend kansloos om je talenten te vergooien, maak van wat je wél hebt iets moois! Je zit in 5vwo, da's al een goed begin! Volgend jaar even dat schooltje afmaken en dan kan het echte leven beginnen, studeren! En dan geen HBO he, ik hoor daar over het algemeen niet veel positiefs over qua niveau en de omgang van docenten met leerlingen. Neen, je doet vwo dus je gaat maar mooi een studie doen op een universiteit. Het is echt leuk om te doen en als je gewoon probeert actief mee te doen, kan je leven compleet omslaan. Nu ben ik nooit zo erg verlegen geweest als jij, maar ik ben volgens anderen wel erg in positieve zin veranderd sinds ik m'n studentenleven ben begonnen.O ja, dat je nu je pauzes alleen doorbrengt is natuurlijk niet cool he, je hebt toch verdomme nog steeds 2 vrienden met wie je nog wél een praatje kunt maken? Ga gewoon bij die 2 zitten of lok ze, voor ze in de kantine zijn, naar een andere plek en niet in de buurt van die popie jopie anuspoepert. Alleen gaan zitten en jezelf nóg verder afzonderen leidt alleen nog tot meer problemen. Die wil je oplossen, getuige dit topic, ga dan niet NOG verder de problemen opzoeken
quote:Dat is juist niet wat ik wil.. Ik wil gewaardeerd worden om wie ik ben, niet op mijn intelligentie..Op vrijdag 25 mei 2007 17:34 schreef Knipoogje het volgende:
Als ik hier op mijn werk rondkijk (software bedrijf) zijn er wel meer sociale nitwits. Als je dan toch een sociale nitwit bent, zorg dan dat je een vetbetaalde die gewaardeerd wordt om zijn kennis.
quote:Ik speel gitaarOp vrijdag 25 mei 2007 17:34 schreef Knipoogje het volgende:
Nog 1: ipv forumpjes en youtube te checken, leer een instrument spelen. Je hebt tijd zat.... geeft superveel voldoening als mensen jaloers naar je luisteren als jij effe super op je gitaar staat te jammen.
Er is alleen nooit iemand die luistert hoe ik zit te jammenquote:ok dan.. Dan probeer ik datOp vrijdag 25 mei 2007 21:12 schreef Gronnaephos het volgende:
Alleen gaan zitten en jezelf nóg verder afzonderen leidt alleen nog tot meer problemen. Die wil je oplossen, getuige dit topic, ga dan niet NOG verder de problemen opzoeken
Het is ook zo dat ik aantal lessen heb die geen van mijn vrienden volgt. Meestal zit ik daar dus alleen. Maar bij een van die lessen is er een meisje dat ook alleen zit, is het miss raadzaam om daarnaast te gaan zitten?
quote:Jezus man, jij hebt gewoon een schop onder je reet nodig. Stel je in godsnaam niet zo aan, ben je nou een vent of niet?Op vrijdag 25 mei 2007 15:48 schreef benzin het volgende:
[..]
VWO5, en ik ben van plan een HBO-opleiding te gaan doen als ik mijn examen haal.. Maar ik zit er steeds meer aan te denken om dat niet meer te gaan doen, gewoonweg omdat er nooit iets lijkt te lukken in mijn leven. Ik kan wel een mooi diploma hebben, maar ik bedoel, wie wil er nou een of andere idioot zonder sociale vaardigheden inhuren?
.quote:Zorg dan dat je er echt goed in bent. Geen idee wat je skill is nu, maar als je echt goed bent en een uitgebreid repertoire hebt ga je een leuke tijd tegemoet tijdens je studententijd. Neem uiteraard die gitaar mee op het kamp (no fuckin way dat je dat aan je voorbij moet laten gaan...vergeet niet dat niemand je kent, dus je kunt opnieuw beginnen). Tijdens kampvuur liedjes spelen=gegarandeerd succes (als je goed kan spelen dan he)Op zaterdag 26 mei 2007 13:41 schreef benzin het volgende:
Ik speel gitaar
[..]
Ik zou niet bij dat meisje gaan zitten. Dat kan nogal een genant moment opleveren als ze dat niet ziet zitten of raar opkijkt terwijl er net anderen kijken. Je kan beter er een beetje in gesprek mee raken en als je haar wat beter kent 'toevallig' zorgen dat je met haar aan het praten bent terwijl jullie de klas binnenlopent. En dan uiteraard naast haar zitten.... Tenminste, dat was mijn taktiek om tijdens een proefwerk naast het slimste grietje uit de klas te gaan zitten
En leeftijd dus ook. 17 is nog jong en als je straks een paar jaar verder bent dan ziet het er in een keer anders uit wellicht. Als je ouder wordt dan wordt het leven op een aantal vlakken makkelijker. ( en ook soms wat moeilijker
)Daarom; koop een geurtje dat je lekker vind, doe gel in je haren of nog beter; neem een ander kapsel ( hier zullen mensen je dan ook weer op aanspreken, zodat je gelijk een gespreksonderwerp hebt ), koop nieuwe schoenen, nieuwe kleren, koop dingen die je echt mooi vind. En ga dingen doen die je leuk vind; of iig die je graag leuk zou willen vinden; ga een broodje kopen bij de broodjeszaak, reken een pakje kauwgom af bij het mooiste kassameisje bij de AH. Ga een kledingzaak binnen, en zeg dat je iets nieuws wilt, maar je weet niet persé wat; die mensen zijn er om jou te helpen en vervelen zich kapot, dus ze helpen je maar wat graag met een nieuwe outfit uitkiezen.
Als je elke dag een uur naar buiten moet/gaat, ga dan hardlopen; daar krijg je een goede conditie en een fit lichaam van, en hardlopend of wandelend in de buitenlucht ( bij voorkeur in een rustige omgeving ) kun je alles overdenken en tot inzichten komen om jezelf te veranderen. Je gaat toch wel eens mee naar verjaardagen van vrienden of familie? Vraag mensen daar naar hun interesses, houden ze van gitaarspelen of hebben ze een bijzondere hobby? hoe gaat t op t werk, en hoe is t met de ouders? Als je maar iets zegt; meestal ontstaat er dan vanzelf een gesprek, en als dat de eerste keer niet zo is, dan de volgende keer wel.
Je moet je realiseren dat je door een blokkade moet stoten; een muur die je zelf gebouwd hebt. Zoiets gaat heel langzaam en neemt jááááren in beslag, maar uiteindelijk wordt je er wel gelukkiger van. Zoals je ziet in dat topic zijn er talloze mensen die hetzelfde meegemaakt hebben ( ikke ook ) en daar ook doorheen gebroken zijn. Je moet alleen niet wachten op kansen die je aangereikt krijgt; want ik kan je verzekeren dat je niets voor niks krijgt in zo'n situatie. Je moet ALLES zelf doen, en natuurlijk is een psycholoog een optie, maar volgens mij weet je zelf precies wat het probleem is en wat de oplossing is. De oplossing is vreselijk moeilijk en confronterend, maar probeer elke dag iets te ondernemen wat je nog nooit gedaan hebt. Probeer elke dag iets tegen iemand te zeggen, en kijk hoe mensen reageren. Probeer elke een route te lopen/fietsen die je normaliter nooit neemt, probeer elke dag iets nieuws op je gitaar uit.
Het is heel makkelijk om te zeggen; van de zomer neem ik een bijbaan; volgende week ga ik iets tegen iemand zeggen en morgen ga ik wel even langs de supermarkt, maar uitstellen is geen oplossing. Als je iets veranderd wilt zien, moet je het NU doen. Je wilt toch NU niet eenzaam zijn, NU een oplossing? Ga dan NU naar buiten en doe er wat aan! Misschien mislukt t wel, maar dan heb je het in ieder geval geprobeerd; dat is beter dan bij voorbaat opgeven.
quote:hoe gaat het nu dan?Op zaterdag 26 mei 2007 13:41 schreef benzin het volgende:
[..]
Dat is juist niet wat ik wil.. Ik wil gewaardeerd worden om wie ik ben, niet op mijn intelligentie..
[..]
Ik speel gitaar
[..]
ok dan.. Dan probeer ik dat
Het is ook zo dat ik aantal lessen heb die geen van mijn vrienden volgt. Meestal zit ik daar dus alleen. Maar bij een van die lessen is er een meisje dat ook alleen zit, is het miss raadzaam om daarnaast te gaan zitten?
quote:Ik raak steeds verder in de problemen..