R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik schreef laatst al een keer over het feit dat ik me heel erg sociaal geïsoleerd en alleen voel. Sindsdien zijn er nog wat dingen gebeurt, en uiteindelijk heb ik een week of 8 terug echt besloten te gaan veranderen en te proberen mijn verlegenheid te overwinnen, meer vrienden te maken en alles weer op orde te krijgen..
Het probleem is echter, het wil niet lukken, sterker nog, het wordt allemaal steeds erger...
De situatie was ongeveer als volgt: Maar heel wenig vrienden, wordt nooit meegevraagd ergens naartoe, dus ik zit na school altijd maar thuis achter mijn pc te hangen. En nja, wat meiden betreft, dat was echt niets, bijna nooit contact mee, zelfs op msn had ik maar 3 meiden (terwijl ik meer dan 100 contactpersonen heb). (Dit slechts om aan te tonen hoe weinig ervaring ik met meiden heb en hoe weinig meiden nu eigenlijk ten minste iets van interesse in me tonen)
Nja, door die situatie ben ik heel erg gestressed en neerslachtig geworden, en ik besloot echt te willen veranderen. De adviezen van vorige keer waren er vooral op gericht dat ik moest proberen met meer mensen te praten enzo. Dit blijft voor mij erg lastig, ik blijf erg verlegen, maar ik probeer het meer. Het resultaat is meer mensen die zo nu en dan ook iets zeggen uit zichzelf, alleen... deze mensen kan ik vooralsnog niet echt tot vrienden rekenen, hoe kom je van zo nu en dan met iemand praten naar vrienden?
Over vrienden gesproken, eigenlijk heb ik op school maar 2 mensen met wie ik echt bevriend ben en waar ik elke pauze bij sta (met ongeveer 6 man). Maar de laatste paar weken beginnen die andere 4 mensen heel erg hinderlijk te doen. Ze staan me steeds af te kraken enzo... Het vervelende is, mijn vrienden doen niets ertegen En ik kan ook niet weg, want liever slechte mensen waar je bij staat dan elke pauze helemaal in je eentje door te brengen
Ik denk dat ik het wel enigzins snap, die mensen zijn me denk ik gewoon zat omdat ik niet spontaan/leuk genoeg ben, en omdat ik de laatste maanden zo neerslachtig ben geweest.
Ook met mijn schoolprestaties gaat het niet goed, doordat ik me zo rot voel kan ik me niet meer tot huiswerk en leren aanzetten, en mijn schoolprestaties gaan echt heel hard onderuit.. Ook andere dingen en werk ben ik aan het opstapelen, en de druk van alles waarmee ik achter loop voegt nog meer stress toe waardoor ik nog meer laat slippen.
Dan heb ik ook nog mijn ouders, voor mijn ouders probeer ik geheim te houden hoe ik me voel.. Thuis bij mijn ouders speel ik altijd net of alles prima gaat. Soms rijdt ik met een omweg naar huis en zeg ik tegen mijn ouders dat ik met vrienden iets ben wezen doen... En.. ik wil ze niet teleurstellen, maar ik ben bang dat ik binnenkort fouten ga maken, vooral nu het steeds verder misgaat.
En ik zou het eigenlijk zo graag willen vertellen hoe ik me voel aan iemand... maar het kan niet, omdat ik niemand heb om mee te praten over hoe ik me voel
Nja, wat betreft meiden een pluspuntje. Ik heb er nu een paar bij op msn, en een paar keer in het echt de moed gehad met een meisje te praten. Het probleem is alleen, ik krijg nooit van die ontspannen, leuke gesprekken die ik andere jongens wel met meiden zie voeren. Het blijft altijd bij zo'n standaardverhaaltje..
Ik moet gewoon mijn leven op orde krijgen, een doel voor mijn leven vinden (het voelt doelloos en leeg), en mijn verlegengeid/sociale angsten overwinnen.... Iemand tips/advies?
Het probleem is echter, het wil niet lukken, sterker nog, het wordt allemaal steeds erger...
De situatie was ongeveer als volgt: Maar heel wenig vrienden, wordt nooit meegevraagd ergens naartoe, dus ik zit na school altijd maar thuis achter mijn pc te hangen. En nja, wat meiden betreft, dat was echt niets, bijna nooit contact mee, zelfs op msn had ik maar 3 meiden (terwijl ik meer dan 100 contactpersonen heb). (Dit slechts om aan te tonen hoe weinig ervaring ik met meiden heb en hoe weinig meiden nu eigenlijk ten minste iets van interesse in me tonen)
Nja, door die situatie ben ik heel erg gestressed en neerslachtig geworden, en ik besloot echt te willen veranderen. De adviezen van vorige keer waren er vooral op gericht dat ik moest proberen met meer mensen te praten enzo. Dit blijft voor mij erg lastig, ik blijf erg verlegen, maar ik probeer het meer. Het resultaat is meer mensen die zo nu en dan ook iets zeggen uit zichzelf, alleen... deze mensen kan ik vooralsnog niet echt tot vrienden rekenen, hoe kom je van zo nu en dan met iemand praten naar vrienden?
Over vrienden gesproken, eigenlijk heb ik op school maar 2 mensen met wie ik echt bevriend ben en waar ik elke pauze bij sta (met ongeveer 6 man). Maar de laatste paar weken beginnen die andere 4 mensen heel erg hinderlijk te doen. Ze staan me steeds af te kraken enzo... Het vervelende is, mijn vrienden doen niets ertegen En ik kan ook niet weg, want liever slechte mensen waar je bij staat dan elke pauze helemaal in je eentje door te brengen
Ik denk dat ik het wel enigzins snap, die mensen zijn me denk ik gewoon zat omdat ik niet spontaan/leuk genoeg ben, en omdat ik de laatste maanden zo neerslachtig ben geweest.
Ook met mijn schoolprestaties gaat het niet goed, doordat ik me zo rot voel kan ik me niet meer tot huiswerk en leren aanzetten, en mijn schoolprestaties gaan echt heel hard onderuit.. Ook andere dingen en werk ben ik aan het opstapelen, en de druk van alles waarmee ik achter loop voegt nog meer stress toe waardoor ik nog meer laat slippen.
Dan heb ik ook nog mijn ouders, voor mijn ouders probeer ik geheim te houden hoe ik me voel.. Thuis bij mijn ouders speel ik altijd net of alles prima gaat. Soms rijdt ik met een omweg naar huis en zeg ik tegen mijn ouders dat ik met vrienden iets ben wezen doen... En.. ik wil ze niet teleurstellen, maar ik ben bang dat ik binnenkort fouten ga maken, vooral nu het steeds verder misgaat.
En ik zou het eigenlijk zo graag willen vertellen hoe ik me voel aan iemand... maar het kan niet, omdat ik niemand heb om mee te praten over hoe ik me voel
Nja, wat betreft meiden een pluspuntje. Ik heb er nu een paar bij op msn, en een paar keer in het echt de moed gehad met een meisje te praten. Het probleem is alleen, ik krijg nooit van die ontspannen, leuke gesprekken die ik andere jongens wel met meiden zie voeren. Het blijft altijd bij zo'n standaardverhaaltje..
Ik moet gewoon mijn leven op orde krijgen, een doel voor mijn leven vinden (het voelt doelloos en leeg), en mijn verlegengeid/sociale angsten overwinnen.... Iemand tips/advies?
Wat voor hobby's/interesses heb je?
Doe daar iets mee. Of zoek een hobby die je interesse heeft en waar je mensen door ontmoet.
En probeer niets te forceren. Het kan 5 jaar tijd nemen om te komen waar je wilt zijn.
Doe daar iets mee. Of zoek een hobby die je interesse heeft en waar je mensen door ontmoet.
En probeer niets te forceren. Het kan 5 jaar tijd nemen om te komen waar je wilt zijn.
Misschien moet je het toch eens zoeken in het professionele circuit. Ga naar je huisarts en spreek er eens met hem/haar over.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
ik zou toch met je ouders praten, zij zijn op dit moment de twee mensen die je het beste kennen en die jou goede tips kunnen geven.
Cocktail? Anyone?
nou nou, ga eerst eens proberen deze 'problemen' niet als problemen te zien. Het zijn uitdagingen. Je gaat er níet aan dood als je er niets aan zou doen.
Dat ten eerste.
Ten tweede denk ik dat je je verwachtingen te hoog legt. Je verandert niet in een week van een stil, verlegen persoon naar een uitbundig, extravert type. Dat kost nou eenmaal veel tijd, misschien zelfs meerdere jaren.
Ik was vroeger ook altijd redelijk verlegen, maar de laatste jaren gaat het wat beter.
Ik heb nog wel een tipje. Ga ergens werken, bijbaantje bijvoorbeeld, waar je met veel mensen in contact komt. Bijvoorbeeld bij een café, restaurantje o.i.d.
Oefening baart kunst, maar wees niet te gehaast!
Dat ten eerste.
Ten tweede denk ik dat je je verwachtingen te hoog legt. Je verandert niet in een week van een stil, verlegen persoon naar een uitbundig, extravert type. Dat kost nou eenmaal veel tijd, misschien zelfs meerdere jaren.
Ik was vroeger ook altijd redelijk verlegen, maar de laatste jaren gaat het wat beter.
Ik heb nog wel een tipje. Ga ergens werken, bijbaantje bijvoorbeeld, waar je met veel mensen in contact komt. Bijvoorbeeld bij een café, restaurantje o.i.d.
Oefening baart kunst, maar wees niet te gehaast!
ja, goede tip!!!!quote:[b]
Ik heb nog wel een tipje. Ga ergens werken, bijbaantje bijvoorbeeld, waar je met veel mensen in contact komt. Bijvoorbeeld bij een café, restaurantje o.i.d.
Oefening baart kunst, maar wees niet te gehaast!
kijk goed naar andere mensen, leer wat hun meningen zijn, daar leer je ook heel veel vn.
Cocktail? Anyone?
Ga sporten. Ga naar buiten. Ga wat doen. DOE IETS! Actie! Maakt niet eens zoveel uit wat, als je maar je luie ass achter die pc vandaan komt man. Mensen tegenkomen doe je dan vanzelf. Want die kom je hier echt niet tegen.
Hoe oud ben je trouwens?
Hoe oud ben je trouwens?
Zo'n 100 miljoen jaar geleden leefde in het drassig park dat wij thans als Holland kennen een groep dinosaurussen die echt wreed uit hun dak gingen! DE GABBERSAURUS!!
Jep, maar zoals ik zeg, ik ben heel erg bang dat ik ze teleurstel of kwets... Ik bedoel, ik moet ze gaan vertellen dat hun zoon een onsociale idioot is Ik kan dat hen toch niet aandoen..?quote:Op donderdag 3 mei 2007 21:35 schreef mariskasl het volgende:
ik zou toch met je ouders praten, zij zijn op dit moment de twee mensen die je het beste kennen en die jou goede tips kunnen geven.
Jep, ik heb er ook al keer over denken om op school hulp te vragen. (Er is bij ons op school ook maatschappelijk werker/vertrouwenspersoon) Het probleem is echter, bij elk type professionele hulp, ik moet mijn ouders erbij betrekken :/quote:Op donderdag 3 mei 2007 21:34 schreef Tinkepink het volgende:
Misschien moet je het toch eens zoeken in het professionele circuit. Ga naar je huisarts en spreek er eens met hem/haar over.
Daarnaast denk ik dat ik het als er mensen om me heen zouden zijn die me wat advies gaven en bij wie ik mijn verhaal kwijt zou kunnen, ik geen probleem had...
Dus de oplossing is gewoon socialer worden, en met de juiste hulp (van bv. hier) moet dat kunnen lukken, denk ik. (Ondanks dat het echt een heel zware klus gaat worden denk ik... )
Jep, maar das lastiger dan het klinkt.. Ik zou ook iets anders willen doen, maar niemand nodigd me eens uit om iets te doen ofzo...quote:Op donderdag 3 mei 2007 21:42 schreef JeOma het volgende:
Ga sporten. Ga naar buiten. Ga wat doen. DOE IETS! Actie! Maakt niet eens zoveel uit wat, als je maar je luie ass achter die pc vandaan komt man. Mensen tegenkomen doe je dan vanzelf. Want die kom je hier echt niet tegen.
17... maar als ik nu niets eraan ga doen dan zal het onafhankelijk van hoe oid ik wordt of ben niet beter worden ben ik bang..quote:Op donderdag 3 mei 2007 21:42 schreef JeOma het volgende:
Hoe oud ben je trouwens?
Blijf vooral doorgaan met de gesprekken met de meiden op MSN, als je ze een beetje beter hebt leren kennen, kun je eens voorstellen iets leuks met een van hen te gaan doen. Sporten bij een leuke sportclub is goed voor je en je kunt na afloop even aan de bar wat gezonds drinken en een beetje kletsen met degene achter de bar en zo een beetje een bekende worden van de zaak. Dan is het ook prettiger om mensen aan te spreken die je leuk lijken. Datzelfde kun je ook doen in een kroeg, gewoon veel contact zoeken met degenen achter de bar, help een keertje glazen ophalen of zoiets of geef een drankje weg, contact met anderen wordt dan ook gemakkelijker. Tijd voor een nieuwe look, ga wat leuke kleren kopen en doe iets aan je haar, koop een lekker after shave, goed voor jezelf zorgen geeft je zelfvertrouwen.
Doe het wel nu iig, ik ben nu 20 en heb zon beetje al mijn tiener jaren verknald achter de computer.
Je moet leren dat je eigen geluk niet afhangt van het aantal vrienden dat je hebt, en van 't feit of je kunt scoren bij meisjes of niet.
Een sociaal leven is geen verplichting, het moet van niemand. Je doet het alleen als je het zelf leuk vindt.
Dat wat je nu zo erg vindt... vraag je eens af waaróm dat nou zo erg zou zijn.
Is dat:
- omdat je je verveelt in je eentje?
- omdat je denkt dat anderen je minder vinden als ze weten dat je alleen bent?
- omdat het lijkt te horen veel vrienden te hebben?
- omdat je er je gevoel voor eigenwaarde uit haalt?
Ik denk dat pas als je de rust hebt gevonden om tevreden te zijn met jezelf zoals je nu bent, om minstens jezelf te accepteren zoals je nu bent... pas dán heb je een goed vertrekpunt om stapje voor stapje je leven leuker te maken.
Maar stap 1: leer schijt hebben aan wat anderen vinden.
Een sociaal leven is geen verplichting, het moet van niemand. Je doet het alleen als je het zelf leuk vindt.
Dat wat je nu zo erg vindt... vraag je eens af waaróm dat nou zo erg zou zijn.
Is dat:
- omdat je je verveelt in je eentje?
- omdat je denkt dat anderen je minder vinden als ze weten dat je alleen bent?
- omdat het lijkt te horen veel vrienden te hebben?
- omdat je er je gevoel voor eigenwaarde uit haalt?
Ik denk dat pas als je de rust hebt gevonden om tevreden te zijn met jezelf zoals je nu bent, om minstens jezelf te accepteren zoals je nu bent... pas dán heb je een goed vertrekpunt om stapje voor stapje je leven leuker te maken.
Maar stap 1: leer schijt hebben aan wat anderen vinden.
Als ik dit zo lees he, jij bent veel te afwachtend man. Je verwacht van ONS hulp. Je verwacht dat ANDERE mensen JOU aanspreken. Dat anderen JOU uitnodigen. Waarom verwacht je dat? Waarom wacht je daarop? Je leeft zelf hoor. Als ik thuis zit (ok, ik ben ruim 10 jaar ouder dan jij, maar het is wel herkenbaar) komt er ook niet snel iemand naar me toe om te vragen om wat te gaan doen hoor.quote:Op donderdag 3 mei 2007 21:43 schreef benzin het volgende:
[..]
Jep, maar das lastiger dan het klinkt.. Ik zou ook iets anders willen doen, maar niemand nodigd me eens uit om iets te doen ofzo...
[..]
ZELF (ja, ZELF, JIJ dus, niet iemand anders, niet je vader, niet je broertje, niet je neefje, niet een buurjongen, maar JIJ) naar buiten gaan. Initiatief tonen. Desnoods ga je eerst gewoon op fitness ofzo. Spreek je de eerste maand niemand aan. So what? Spreekt niemand jou aan. So what? Maar je komt wel buiten. Je komt onder de mensen. Dat is een begin. Wat hierboven ook al ergens staat: verwacht geen wonderen, je bent echt niet binnen een maand opeens een extraverte hippe vogel waar iedereen (m/v) opaf stormt.
Maar het blijft een feit dat JIJ wat moet doen. Dat gaat niet vanzelf. En zeker (100% zekerheid, zonder afronding) dat dat niet gebeurt als jij achter je pc blijft klagen.
Klinkt makkelijk. Is makkelijk. Sterkte dude.
Zo'n 100 miljoen jaar geleden leefde in het drassig park dat wij thans als Holland kennen een groep dinosaurussen die echt wreed uit hun dak gingen! DE GABBERSAURUS!!
Haha, deze posting wil ik hierbij nomineren als "Liefste Post 2007". Erg goed.quote:Op donderdag 3 mei 2007 21:58 schreef Principessa.Farfalla het volgende:
Je mag wel met mij msnen om te oefenen ?
(als je effe een foto van jezelf plaatst? heb ik ook wel interesse)
Zo'n 100 miljoen jaar geleden leefde in het drassig park dat wij thans als Holland kennen een groep dinosaurussen die echt wreed uit hun dak gingen! DE GABBERSAURUS!!
Okey, @ je ouders. Het zijn je ouders. Als je vertelt waar je mee zit zullen ze er blij mee zijn dat je ze in vertrouwen neemt. En gast ouders weten vaak meer dan je verwacht. Toen ik gestopt was met full time blowen, vroeg me ma een paar weken later waarom. Terwijl ik altijd dacht dat ze niks wiste.quote:Op donderdag 3 mei 2007 21:43 schreef benzin het volgende:
Jep, maar zoals ik zeg, ik ben heel erg bang dat ik ze teleurstel of kwets... Ik bedoel, ik moet ze gaan vertellen dat hun zoon een onsociale idioot is Ik kan dat hen toch niet aandoen..?
Jep, ik heb er ook al keer over denken om op school hulp te vragen. (Er is bij ons op school ook maatschappelijk werker/vertrouwenspersoon) Het probleem is echter, bij elk type professionele hulp, ik moet mijn ouders erbij betrekken :/
Daarnaast denk ik dat ik het als er mensen om me heen zouden zijn die me wat advies gaven en bij wie ik mijn verhaal kwijt zou kunnen, ik geen probleem had...
Dus de oplossing is gewoon socialer worden, en met de juiste hulp (van bv. hier) moet dat kunnen lukken, denk ik. (Ondanks dat het echt een heel zware klus gaat worden denk ik... )
Jep, maar das lastiger dan het klinkt.. Ik zou ook iets anders willen doen, maar niemand nodigd me eens uit om iets te doen ofzo...
17... maar als ik nu niets eraan ga doen dan zal het onafhankelijk van hoe oid ik wordt of ben niet beter worden ben ik bang..
@ prof. hulp, die mensen hebben beroepsgeheim. Als jij niet wilt dat je ouders het weten, zullen ze het je ouders ook nooit vertellen.
En hulp vanaf internet? Ga naar een sport club of zo. Ga met de mensen die je wel kent de kroeg in. En zoals een keer eerder gezegt. Zoek een sociale baan bijv. in de horeca, werk ik zelf ook. Tuurlijk socialer wordt je niet zo maar. Dat kost tijd maar de horeca is daar zeker zeer hulpzaam bij .
En wacht niet altijd om uitgenodigd te worden. Nodig je zelf gewoon uit door te vragen of die mensen het goed vinden of je ook ff komt chillen.
17 het begin van de goodlife. Schijt aan shool, sky is the limit. ik bedoel gast je hebt echt letterlijk en figuurlijk je hele leven nog voor je. Gewoon schouders er onder en fuck die emo shit. Succes
Nessuno attaca noi senza essere punito.
Ben je bang voor hun reactie? waaruit blijkt dat? zijn ze niet toegankelijk?quote:Op donderdag 3 mei 2007 21:43 schreef benzin het volgende:
[..]
Jep, maar zoals ik zeg, ik ben heel erg bang dat ik ze teleurstel of kwets... Ik bedoel, ik moet ze gaan vertellen dat hun zoon een onsociale idioot is Ik kan dat hen toch niet aandoen..?
[..]
Naar het Riagg? en volgens mij kun je naar de huisarts gaan en daar eerst een gesprek hebben over hoe en wat. Waarom zou je je ouders daarin moeten betrekken? Je huisarts heeft geheimhouding o.i.d toch?quote:Jep, ik heb er ook al keer over denken om op school hulp te vragen. (Er is bij ons op school ook maatschappelijk werker/vertrouwenspersoon) Het probleem is echter, bij elk type professionele hulp, ik moet mijn ouders erbij betrekken :/
Aa' lasser en lle coia orn n' omenta gurtha
Misschien heb je wat aan deze site http://www.ikbenverlegen.nl
Ze hebben ook een speciaal forum: http://www.ikbenverlegen.nl/forum/index.php?sid=
Succes TS!
Ze hebben ook een speciaal forum: http://www.ikbenverlegen.nl/forum/index.php?sid=
Succes TS!
Volgens mij is de middelbare school sowieso een slechte plek om aan vrienden te komen als je "anders" bent. Als je straks gaat studeren zal dat makkelijker gaan, dus wel zorgen dat je je school haalt en er niet langer blijft rondhangen dan nodig is.
Verder is het denk ik goed om ergens bij te gaan.. maakt niet zoveel uit wat eigelijk... Klinkt misschien gek, maar heb je er wel eens aan gedacht om een vechtsport te gaan doen? Je komt zo op een leuke manier in contact met mensen, omdat je oefeningen vaak met zn 2en (telkens met iemand anders) doet en het is niet zo competetief als andere sporten. En als je iemand net gemept hebt is de drempel om een gesprekje aan te knopen niet zo hoog meer . Je gaat ook meer zelfvertrouwen uitstralen en hebt iets interesants om over te vertellen. Maargoed het maakt dus niet uit wat je gaat doen, of het nu schaken, tennis, amnesty, figuurzagen of zweefvliegen is, als je maar IETS in verenigingsverband gaat doen.
Verder is het denk ik goed om ergens bij te gaan.. maakt niet zoveel uit wat eigelijk... Klinkt misschien gek, maar heb je er wel eens aan gedacht om een vechtsport te gaan doen? Je komt zo op een leuke manier in contact met mensen, omdat je oefeningen vaak met zn 2en (telkens met iemand anders) doet en het is niet zo competetief als andere sporten. En als je iemand net gemept hebt is de drempel om een gesprekje aan te knopen niet zo hoog meer . Je gaat ook meer zelfvertrouwen uitstralen en hebt iets interesants om over te vertellen. Maargoed het maakt dus niet uit wat je gaat doen, of het nu schaken, tennis, amnesty, figuurzagen of zweefvliegen is, als je maar IETS in verenigingsverband gaat doen.
Helemaal eens!!quote:Op donderdag 3 mei 2007 22:00 schreef JeOma het volgende:
[..]
Haha, deze posting wil ik hierbij nomineren als "Liefste Post 2007". Erg goed.
(als je effe een foto van jezelf plaatst? heb ik ook wel interesse)
Echt lief!
Echt lief! OT: vele tips zijn al gegeven..
Kom op TS! Je kunt het
Benzin, ik heb je nog nergens (of ik heb er overheen gelezen) zien reageren op de mensen die je adviseren een bijbaantje te zoeken. Wat denk je daarvan?
Zo ken ik een meisje. Ze was erg verlegen, heel rustig type. Maar half jaar terug heeft ze een werk gevonden, een bijbaantje.
Ze werkt als parttimer in een Pathé bioscoop. En ik merk dat ze daardoor ERG veranderd is! Ze reageert nu erg vaak hyper. En dat omdat er mensen, collega's, om 'r heen zijn. Ze praat met die mensen, ook omdat zij terugpraten. Het heeft een bepaalde sfeer. Ze voelt 'r daarom daar ook thuis!
Ze vertelde mij gister nog, dat ze een erge gezellige Koninginnedag heeft gehad, samen met haar vrienden (tevens collega's) beetje zitten drinken en dansen! Dat is iets wat ik eigenlijk niet verwacht van haar. Dat verlegen, rustige type meisje..
Maar ja, eerlijk gezegd vind ik het wel jammer. Die verandering van verlegenheid naar overactiefheid, want nu is ze veel leuker dan mij. En dat mag niet! Aahahahhashhah!
Zo ken ik een meisje. Ze was erg verlegen, heel rustig type. Maar half jaar terug heeft ze een werk gevonden, een bijbaantje.
Ze werkt als parttimer in een Pathé bioscoop. En ik merk dat ze daardoor ERG veranderd is! Ze reageert nu erg vaak hyper. En dat omdat er mensen, collega's, om 'r heen zijn. Ze praat met die mensen, ook omdat zij terugpraten. Het heeft een bepaalde sfeer. Ze voelt 'r daarom daar ook thuis!
Ze vertelde mij gister nog, dat ze een erge gezellige Koninginnedag heeft gehad, samen met haar vrienden (tevens collega's) beetje zitten drinken en dansen! Dat is iets wat ik eigenlijk niet verwacht van haar. Dat verlegen, rustige type meisje..
Maar ja, eerlijk gezegd vind ik het wel jammer. Die verandering van verlegenheid naar overactiefheid, want nu is ze veel leuker dan mij. En dat mag niet! Aahahahhashhah!
We all go a little mad sometimes. Haven't you?
Hm ik herken heel veel van mezelf in het verhaal!
en idd heel veel mensen zeggen: zoek eens een bijbaantje,,,zoek eens een sport.....
maar om de een of andere reden zet ik mijzelf daar nooit toe....
IK heb pas geleden gesolliciteerd bij een sportzaak maar die wilden echt een verkoper en ik had nog niet echt die ervaring....
dus nu ligt mijn zoektocht weer stil!
wat sporten betreft wil ik beginnen met tennis als ik studeer.....maar dat duurt nog zo'n half jaar denk ik
maar toch, voor mij is het heel moeilijk om "zomaar" iets te zoeken....dat is een groot probleem bij mij!
en idd heel veel mensen zeggen: zoek eens een bijbaantje,,,zoek eens een sport.....
maar om de een of andere reden zet ik mijzelf daar nooit toe....
IK heb pas geleden gesolliciteerd bij een sportzaak maar die wilden echt een verkoper en ik had nog niet echt die ervaring....
dus nu ligt mijn zoektocht weer stil!
wat sporten betreft wil ik beginnen met tennis als ik studeer.....maar dat duurt nog zo'n half jaar denk ik
maar toch, voor mij is het heel moeilijk om "zomaar" iets te zoeken....dat is een groot probleem bij mij!
Ik doe niet meer aan een signature
Ik begrijp die RIAGG- en huisarts suggesties niet zo. Dat is toch veel te rigoureus? Voor zover ik nu lees is die jongen gewoon een beetje met zichzelf in de knoop. Hij is pas 17! Heel veel mensen van die leeftijd zitten in een dip, voelen zich soms helemaal alleen of zijn heel erg verlegen. Eigenlijk allemaal helemaal niet zo raar of abnormal. Al raad ik TS wel aan om op te houden schone schijn te spelen t/o zijn ouders. Snap wel dat hij ze niet ongerust wil maken, maar dat zullen ze zeker wel zijn als TS blijft zitten als gevolg van zijn problemen.
Ik denk ook dat je hier moet beginnen, TS. Wat je verder nog van plan bent, een gevoel van eigenwaarde ontwikkelen is echt het belangrijkste. Ik heb het idee dat jij het andersom voor elkaar probeert te krijgen: eerst vrienden maken en daaraan je eigenwaarde ontlenen. Ik kan je uit eigen ervaring vertellen dat die aanpak niet werkt. Hoe denk je mensen ervan te kunnen overtuigen dat jij leuk bent als je jezelf maar niks vindt?quote:Op donderdag 3 mei 2007 21:56 schreef DennisMoore het volgende:
Je moet leren dat je eigen geluk niet afhangt van het aantal vrienden dat je hebt, en van 't feit of je kunt scoren bij meisjes of niet.
Een sociaal leven is geen verplichting, het moet van niemand. Je doet het alleen als je het zelf leuk vindt.
Dat wat je nu zo erg vindt... vraag je eens af waaróm dat nou zo erg zou zijn.
Is dat:
- omdat je je verveelt in je eentje?
- omdat je denkt dat anderen je minder vinden als ze weten dat je alleen bent?
- omdat het lijkt te horen veel vrienden te hebben?
- omdat je er je gevoel voor eigenwaarde uit haalt?
Ik denk dat pas als je de rust hebt gevonden om tevreden te zijn met jezelf zoals je nu bent, om minstens jezelf te accepteren zoals je nu bent... pas dán heb je een goed vertrekpunt om stapje voor stapje je leven leuker te maken.
Maar stap 1: leer schijt hebben aan wat anderen vinden.
Het is altijd 't best om eerst dwars door de stront en bagger heen te vechten.
Kom je er dan niet uit dan ben je helaas gedoemd tot wat hulpverleners.
Kom je er dan niet uit dan ben je helaas gedoemd tot wat hulpverleners.
In mijn ogen is de enige vorm van 'hulpverlening' die hij nodig heeft, steun van zijn ouders en eventueel een derde. Ts; je zegt dat je niemand hebt om mee te praten. Nou, op elke middelbare school is een vertrouwenspersoon in dienst. Of stap anders naar je mentor. Het is hun taak om leerlingen met problemen te begeleiden, (want dat gaat bijna altijd gepaard met kelderende prestaties). Vraag er dus eens naar op school.
Op zich een zeer goed advies maar helaas werkt 't tegenwoordig anders. Steun van de ouders is meestal 't 1e wat wegvalt en mentors op school gaan daar helaas weinig aan veranderen.quote:Op vrijdag 4 mei 2007 01:39 schreef Aventura het volgende:
In mijn ogen is de enige vorm van 'hulpverlening' die hij nodig heeft, steun van zijn ouders en eventueel een derde. Ts; je zegt dat je niemand hebt om mee te praten. Nou, op elke middelbare school is een vertrouwenspersoon in dienst. Of stap anders naar je mentor. Het is hun taak om leerlingen met problemen te begeleiden, (want dat gaat bijna altijd gepaard met kelderende prestaties). Vraag er dus eens naar op school.
Steun van de ouders is meestal 't 1e wat wegvalt en mentors op school gaan daar helaas weinig aan veranderen.
Het is ook voor mij in bepaalde opzichten herkenbaar. Ik heb zelf ook een periode gehad dat ik uitgaan helemaal niet tof vond en ik liever gewoon een beetje achter m'n pc hing. Had ik gelukkig wel wat vrienden met wie ik in het weekend een biertje ging drinken en met één van die gasten ging ik dan maar eens naar een fatsoenlijke disco. Ik kwam er allemaal (oud-)klasgenoten en bekenden tegen, liep maar een beetje bij m'n maat in de buurt, maar al die herkenning van andere mensen die je ineens op een andere plek ziet, ergens waar ze over het algemeen lekker vrolijk en enthousiast zijn om je daar eens te zien, dat doet je goed.
Dat was zo ongeveer op m'n 16e/17e, echter ik bleef (en ben eigenlijk nog steeds een beetje) de clown om m'n onzekerheid en verlegenheid te verbergen achter een masker. Geen succes bij de dames en zo vaak als mensen om je kunnen lachen, kunnen ze je ook met een afkeurende blik aankijken. Ook ben ik tegen die tijd gaan werken, lekker dicht in de buurt, bij een gezellig informeel restaurant/terras met speeltuin, hups, meteen de bediening in (ik had er al een beetje ervaring mee) en dat beviel uitstekend. Ik ben nog steeds geen werkpaard, sterker nog, sinds ik studeer ben ik gewoon te lui om te werken, maar het sociale aspect van het werk is ook goed voor je ontwikkeling. Praten met collega's (allemaal vrouwen in de bediening) op vriendelijk niveau en later kwam er nog eentje die wel erg leuk was, maar waar ik niet ver mee kwam...
Enfin, ik ging afgelopen schooljaar studeren, redelijk dicht bij m'n ouders, maar ik wilde graag op kamers en dat vonden ze helemaal goed. Ik liet me in de introductie vallen en liep maar een beetje met het groepje mee, waarbij het elke avond, een ruime week lang, uitgaan was en overdag geinige activiteiten. Dat beviel me uitstekend en ik wist van mezelf al dat ik het verenigingsleven in wilde en heb me dan ook aangemeld voor een gezellige studentenvereniging. Nu wil ik niet zeggen dat dat moet hoor, je moet er van houden, maar met name dat, gecombineerd met de zelfstandigheid die ik kreeg en het toffe huis waar ik werd uitgenodigd om te komen wonen, hebben me veel goeds gedaan. Een reünie met m'n 6V-klas die ik een half jaar niet had gezien, bleek achteraf tot veel positieve reacties van m'n oud-klasgenoten over mij te leiden.
Als je dit teveel tekst vind (kan ik me voorstellen, ik hou nu eenmaal van te lange verhalen typen) de conclusies:
Ga eens (simpel) werk zoeken, pak de advertenties van het lokale krantje erbij en desnoods is het iets van vakkenvullen, je leert collega's kennen.
Probeer wat vrienden te strikken om gezellig een biertje te drinken op je vrijdag- of zaterdagavond.
Probeer je PC niet als remedie tegen verveling te zien. Doe ik ook nog steeds en ik merk dat het zo nutteloos is, constant een beetje over fora en nieuwssites surfen. Als je muzikaal denkt te zijn, doe er wat mee. Denk je creatief te zijn, pak potlood en papier en uit je gevoelens in de muziek of op papier. Lekker emo, maar het is wel een goed gevoel en je kunt bovendien praten over waar je goed in bent en wat je hobby's zijn.
Dat was zo ongeveer op m'n 16e/17e, echter ik bleef (en ben eigenlijk nog steeds een beetje) de clown om m'n onzekerheid en verlegenheid te verbergen achter een masker. Geen succes bij de dames en zo vaak als mensen om je kunnen lachen, kunnen ze je ook met een afkeurende blik aankijken. Ook ben ik tegen die tijd gaan werken, lekker dicht in de buurt, bij een gezellig informeel restaurant/terras met speeltuin, hups, meteen de bediening in (ik had er al een beetje ervaring mee) en dat beviel uitstekend. Ik ben nog steeds geen werkpaard, sterker nog, sinds ik studeer ben ik gewoon te lui om te werken, maar het sociale aspect van het werk is ook goed voor je ontwikkeling. Praten met collega's (allemaal vrouwen in de bediening) op vriendelijk niveau en later kwam er nog eentje die wel erg leuk was, maar waar ik niet ver mee kwam...
Enfin, ik ging afgelopen schooljaar studeren, redelijk dicht bij m'n ouders, maar ik wilde graag op kamers en dat vonden ze helemaal goed. Ik liet me in de introductie vallen en liep maar een beetje met het groepje mee, waarbij het elke avond, een ruime week lang, uitgaan was en overdag geinige activiteiten. Dat beviel me uitstekend en ik wist van mezelf al dat ik het verenigingsleven in wilde en heb me dan ook aangemeld voor een gezellige studentenvereniging. Nu wil ik niet zeggen dat dat moet hoor, je moet er van houden, maar met name dat, gecombineerd met de zelfstandigheid die ik kreeg en het toffe huis waar ik werd uitgenodigd om te komen wonen, hebben me veel goeds gedaan. Een reünie met m'n 6V-klas die ik een half jaar niet had gezien, bleek achteraf tot veel positieve reacties van m'n oud-klasgenoten over mij te leiden.
Als je dit teveel tekst vind (kan ik me voorstellen, ik hou nu eenmaal van te lange verhalen typen) de conclusies:
Ga eens (simpel) werk zoeken, pak de advertenties van het lokale krantje erbij en desnoods is het iets van vakkenvullen, je leert collega's kennen.
Probeer wat vrienden te strikken om gezellig een biertje te drinken op je vrijdag- of zaterdagavond.
Probeer je PC niet als remedie tegen verveling te zien. Doe ik ook nog steeds en ik merk dat het zo nutteloos is, constant een beetje over fora en nieuwssites surfen. Als je muzikaal denkt te zijn, doe er wat mee. Denk je creatief te zijn, pak potlood en papier en uit je gevoelens in de muziek of op papier. Lekker emo, maar het is wel een goed gevoel en je kunt bovendien praten over waar je goed in bent en wat je hobby's zijn.
Beter een goede buur dan een slechte signatuur
Professionele hulp is inderdaad totaal overbodig.
Vele tieners kampen met dit soort problemen, zoals al werd gezegd: eenzaamheid.
Wat inderdaad helpt is: bij een (sport)club gaan.. in zo'n team maak je vanzelf vrienden.
Ergens werken met veel klanten (restaurant) werkt ook inderdaad goed.
Gewoon dagelijks achter je computer blijven zitten na school en alleen assertiever te zijn en meer in te brengen in (groeps)gesprekken is natuurlijk niet genoeg. Probeer dagelijks hooguit een uurtje achter je computer door te brengen en zoek voor de rest van de tijd iets anders om te doen, iets waarmee je in contact komt met mensen.
Je moet overigens niet teveel nadenken over wat je moet zeggen als je tegen iemand (een meisje) praat, in krampachtige situaties val je vanzelf terug op de 'wat zijn je hobbies/heb je huisdieren?' vragen.. iets luchtigs, probeer het eens met iemand die je enigszins kent b.v. uit je klas. Daardoor ga je je vanzelf op je gemak voelen.
Verander dus meerdere aspecten van je leven, niet alleen de inbreng in gesprekken op school.
Die tijd achter je computer terugdringen.
Vele tieners kampen met dit soort problemen, zoals al werd gezegd: eenzaamheid.
Wat inderdaad helpt is: bij een (sport)club gaan.. in zo'n team maak je vanzelf vrienden.
Ergens werken met veel klanten (restaurant) werkt ook inderdaad goed.
Gewoon dagelijks achter je computer blijven zitten na school en alleen assertiever te zijn en meer in te brengen in (groeps)gesprekken is natuurlijk niet genoeg. Probeer dagelijks hooguit een uurtje achter je computer door te brengen en zoek voor de rest van de tijd iets anders om te doen, iets waarmee je in contact komt met mensen.
Je moet overigens niet teveel nadenken over wat je moet zeggen als je tegen iemand (een meisje) praat, in krampachtige situaties val je vanzelf terug op de 'wat zijn je hobbies/heb je huisdieren?' vragen.. iets luchtigs, probeer het eens met iemand die je enigszins kent b.v. uit je klas. Daardoor ga je je vanzelf op je gemak voelen.
Verander dus meerdere aspecten van je leven, niet alleen de inbreng in gesprekken op school.
Die tijd achter je computer terugdringen.
hey! ik wil ook wel oefenen! ik heb veel oefening nodig dus wat dacht je van een uurtje of drie per week?quote:Op donderdag 3 mei 2007 21:58 schreef Principessa.Farfalla het volgende:
Je mag wel met mij msnen om te oefenen ?
Ik doe hier niet aan mee.
In weze heb je wel gelijk, maar ik heb zijn topics in het verleden snel bekeken, en het lijkt er op dat er veel meer aan de hand is. Iets met een obsessie voor een meisje, wat ernstig op stalken lijkt. En het feit dat hij er al jaren letterlijk onder lijdt en maar geen uitweg ziet, is te meer een reden om wat grover geschut in te schakelen. Op één of ander manier heeft zijn school het niet door.quote:Op vrijdag 4 mei 2007 01:39 schreef Aventura het volgende:
In mijn ogen is de enige vorm van 'hulpverlening' die hij nodig heeft, steun van zijn ouders en eventueel een derde. Ts; je zegt dat je niemand hebt om mee te praten. Nou, op elke middelbare school is een vertrouwenspersoon in dienst. Of stap anders naar je mentor. Het is hun taak om leerlingen met problemen te begeleiden, (want dat gaat bijna altijd gepaard met kelderende prestaties). Vraag er dus eens naar op school.
burgerweeshuis
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
Gewoonweg omdat ik het:quote:Op donderdag 3 mei 2007 21:57 schreef JeOma het volgende:
Als ik dit zo lees he, jij bent veel te afwachtend man. Je verwacht van ONS hulp. Je verwacht dat ANDERE mensen JOU aanspreken. Dat anderen JOU uitnodigen. Waarom verwacht je dat? Waarom wacht je daarop?
1. zelf nooit zou vragen inderdaad
2. als iemand mij rgens heen zou vragen, met mij een gesprek zou starten, denk ik dat ik mezelf daardoor alleen al een stuk beter zou voelen.
3. Al zou ik iets willen doen, of naar buiten gaan... Inmiddels kan ik uit eigen ervaring zeggen dat er in je eentje nergens wat aan is. Dan loop ik gewoon buiten een beetje in mijn eentje rond... ik heb weinig het gevoel dat ik daar wat mee op schiet.. Ik moet gewoon een manier zoeken om makkelijker met mensen in contact te komen.
Miss wel een goed idee, maar ik denk niet dat er überhaupt iemand is die iemand met mijn sociale vaardigheden in dienst zou willen nemen..quote:Op vrijdag 4 mei 2007 00:55 schreef Surroor het volgende:
Benzin, ik heb je nog nergens (of ik heb er overheen gelezen) zien reageren op de mensen die je adviseren een bijbaantje te zoeken. Wat denk je daarvan?
Daarnaast zie ik ook juist door mijn problemen een beetje op tegen het helpen van klanten/mensen enzo...
Ik heb er weleens over gedacht, maar ik durf niet echt de stap te nemen om iets te doen.
Ja, dat klopt eigenlijk wel denk ik... Als ik meer mensen om me heen zou hebben zou ik me gewoon beter voelen, en het gevoel hebben dat mensen om me geven of me iig beetje belangrijk vinden.. Hoe moet ik mezelf dan anders leuk vinden?quote:Op vrijdag 4 mei 2007 01:34 schreef Black_Tulip het volgende:
Wat je verder nog van plan bent, een gevoel van eigenwaarde ontwikkelen is echt het belangrijkste. Ik heb het idee dat jij het andersom voor elkaar probeert te krijgen: eerst vrienden maken en daaraan je eigenwaarde ontlenen.
Goede vraag.. Ik denk dat dat een beetje het probleem is waardoor de laatste tijd de paar mensen die ik nog had me in de steek hebben gelaten.. Ik ben al nooit echt een overdreven leuk/spontaan persoon geweest, maar de laatste tijd ben ik zo neerslachtig geweest..quote:Op vrijdag 4 mei 2007 01:34 schreef Black_Tulip het volgende:
Hoe denk je mensen ervan te kunnen overtuigen dat jij leuk bent als je jezelf maar niks vindt?
Dat klopt, dat noemde ik ook al.. Helaas weet ik uit eerdere ervaring dat de school dan ook gelijk de ouders erbij gaat betrekken en de ouders bellen. En dat wilde ik dus juist niet :/ Anders had ik daar al lang mee gaan praten.quote:Op vrijdag 4 mei 2007 01:39 schreef Aventura het volgende:
Ts; je zegt dat je niemand hebt om mee te praten. Nou, op elke middelbare school is een vertrouwenspersoon in dienst.
Ik heb het helemaal gelezen, jullie hebben ook de moeite gedaan mijn monsterpost te lezen, en zelfs erop te antwoorden met nuttig advies, dan moet ik wel al dat advies lezenquote:Op vrijdag 4 mei 2007 01:44 schreef Gronnaephos het volgende:
Als je dit teveel tekst vind (kan ik me voorstellen, ik hou nu eenmaal van te lange verhalen typen)
Jep, en op een gegeven moment ga je zelfs absoluut zinloze youtube filmpjes zitten kijken.. En het is inderdaad zo nutteloos, ik zou die tijd veel beter kunnen gebruiken om achterstallig werk in te halen, maar daar kan ik mezelf niet toe aan zetten omdat ik me zo gestresst voel laatste tijd.. Maar inderdaad, achteraf voelt dat steeds zo nutteloos..quote:Op vrijdag 4 mei 2007 01:44 schreef Gronnaephos het volgende:
Probeer je PC niet als remedie tegen verveling te zien. Doe ik ook nog steeds en ik merk dat het zo nutteloos is, constant een beetje over fora en nieuwssites surfen.
Nja, als ik niet achter de pc zit speel ik gitaar Heb ik mezelf geleerd eigenlijk.. Ik kan geen noot lezen en ik speel puur op gevoel/gehoor.. Maar dat is ook echt de enige afwisseling die ik heb... En daarbij zit ik ook alleenquote:Op vrijdag 4 mei 2007 01:44 schreef Gronnaephos het volgende:
Als je muzikaal denkt te zijn, doe er wat mee.
Is ondertussen alweer paar jaar geleden gebeurd, heel ingewikkeld verhaal. Ik was gewoon voor het eerst verliefd en sloeg een beetje door in laten merken dat ik haar leuk vond Sinds een tijdje is het tussen mij en dat meisje zelfs weer goed.. (Zij is eigenlijk het enige meisje waar ik regelmatig mee praat, alleen ook niet echt over hoe ik me voel Maar, ik kan met haar in ieder geval wel lol hebben zo nu en dan)quote:Op vrijdag 4 mei 2007 07:08 schreef zwaaibaai het volgende:
In weze heb je wel gelijk, maar ik heb zijn topics in het verleden snel bekeken, en het lijkt er op dat er veel meer aan de hand is. Iets met een obsessie voor een meisje, wat ernstig op stalken lijkt.
Dat is miss met alles het probleem, niemand ziet hoe ik me voel. Maar als ik rond kijk op internet blijk ik lang niet de enige te zijn die me zo voel, en dat terwijl ik op school bv. van niemand zou weten dat hij/zij zich zo voelt.quote:Op vrijdag 4 mei 2007 07:08 schreef zwaaibaai het volgende:
En het feit dat hij er al jaren letterlijk onder lijdt en maar geen uitweg ziet, is te meer een reden om wat grover geschut in te schakelen. Op een of ander manier heeft zijn school het niet door.
Oftewel, dit is schijnbaar een 'onzichtbaar' probleem.
Maar al die mensen hebben wel gelijk, als ik gewoon iemand zou hebben waarvan ik wist dat ik diegene 100% kon vertrouwen en daarmee kon praten was het niet zo uit de hand gelopen..
Maar ik ben ervan overtuigd dat het (ondanks dat het zwaar gaat worden) op te lossen moet zijn, en ik wil het deze keer ook echt gaan proberen..
Dus je kunt jezelf alleen waarderen, accepteren, 'leuk vinden', wanneer je merkt dat anderen dat doen?quote:Op vrijdag 4 mei 2007 09:45 schreef benzin het volgende:
Als ik meer mensen om me heen zou hebben zou ik me gewoon beter voelen, en het gevoel hebben dat mensen om me geven of me iig beetje belangrijk vinden.. Hoe moet ik mezelf dan anders leuk vinden?
Probeer te ontdekken wat je leuk vindt om te doen, zonder na te denken wat anderen ervan vinden. Ontdekken wat je beste eigenschappen zijn, etc etc. Misschien is dat wel iets dat met de jaren moet komen...
Maak je nu een grapjequote:Op vrijdag 4 mei 2007 03:52 schreef Off-ShoRe het volgende:
[..]
hey! ik wil ook wel oefenen! ik heb veel oefening nodig dus wat dacht je van een uurtje of drie per week?
Volgens mij kun je er hele boekwerken aan wijden, maar TS zit volgens mij in een cirkeltje en je omschrijft precies het probleem. Ik heb sterk het gevoel dat TS zich erg afhankelijk voelt van anderen. Dan zit je dus gewoon compleet 100% de verkeerde kant op te denken vanaf de kern van het probleem: je moet jezelf leuk vinden. Dan ga je dat uitstralen. Niemand wil een of andere gare depri verbleekte kerel zonder eigenwaarde. Dus, wat ik al zei: get your lazy ass out there. Naar buiten. En wat je zegt: dan loop je daar een beetje rond, da's niet leuk. Ga dan op sport. Ga bij de scouting (bijvoorbeeld) ga op dansles, ga op karate, ga Spaanse les volgen.quote:Op vrijdag 4 mei 2007 10:03 schreef DennisMoore het volgende:
[..]
Dus je kunt jezelf alleen waarderen, accepteren, 'leuk vinden', wanneer je merkt dat anderen dat doen?
Probeer te ontdekken wat je leuk vindt om te doen, zonder na te denken wat anderen ervan vinden. Ontdekken wat je beste eigenschappen zijn, etc etc. Misschien is dat wel iets dat met de jaren moet komen...
ga op dansles, ga op karate, ga Spaanse les volgen.ALLES, ALLES is goed, maar NIET achter je pc'tje blijven klagen waarom niemand naar jou toekomt.
Zo'n 100 miljoen jaar geleden leefde in het drassig park dat wij thans als Holland kennen een groep dinosaurussen die echt wreed uit hun dak gingen! DE GABBERSAURUS!!
Je hebt ons toch!quote:Op donderdag 3 mei 2007 21:31 schreef benzin het volgende:
En ik zou het eigenlijk zo graag willen vertellen hoe ik me voel aan iemand... maar het kan niet, omdat ik niemand heb om mee te praten over hoe ik me voel
Op donderdag 22 juli 2010 01:22 schreef xmamacitax het volgende:
mijn nederlands is 1000 x beter dan de joune
mijn nederlands is 1000 x beter dan de joune
Dankje. Ik kon zelf geen goed antwoord verzinnen...quote:Op vrijdag 4 mei 2007 10:03 schreef DennisMoore het volgende:
Probeer te ontdekken wat je leuk vindt om te doen, zonder na te denken wat anderen ervan vinden. Ontdekken wat je beste eigenschappen zijn, etc etc. Misschien is dat wel iets dat met de jaren moet komen...
Zelfvertrouwen en eigenwaarde komen inderdaad met de jaren overigens. Dus de TS moet niet hopen op een simplistische, snelle oplossing waardoor het allemaal weer goed is. Het wordt allemaal langzaam maar zeker beter
Ik heb een broer van 23 en hij zit eigenlijk in hetzelfde schuitje. Hij heeft haast geen vrienden, ook nooit gehad. Zit veel thuis te lezen en achter de computer. Werkt niet, studeert tegenworodig ook haast niet meer en heeft weinig tot geen sociale contacten.
Ik probeer wel eens met hem te praten erover en wat je gelijk ziet is dat hij ontzettend weinig zelfvertrouwen heeft. Hij moet binnenkort op kamers, maar hij geloof niet dat iemand hem in huis wil hebben. Ook werk vinden ziet hij niet ziiten. Callcenter werk is hier eenvoudig te vinden, maar hij is bang dat hij de articulatie ervoor niet heeft (hij praat heel onduidelijk).
Zelf was ik ook een erg verlegen meisje (toen ik 15 was). Ik ben veranderd omdat ik heel uitbundig vriendje had met een gezellige vriendengroep, ik werkte, studeerde en het komt gewoon met de jaren. Ook ik heb maar weinig vrienden. Klasgenoten spreek ik af en toe, maar doe ik ook niet veel mee buiten school en ik heb eigenlijk maar 1 vriendin waar ik mee kan praten en waarmee ik dingen doe.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat je het zelf in de hand hebt. En dat het ERG goed is dat je zelf wilt veranderen, dat je het zelf ziet en er ook aandacht aan wil besteden. Maar het kost moeite en je hebt ook gewoon geluk nodig. Je weet niet welke mensen je tegen gaat komen en je weet niet of daar goede vriendschappen uit gaan komen. Daar kun je niks over zeggen en dat overkomt je.
De tips van zoek een bijbaantje, dat is serieus iets wat je kunt doen. Desnoods bij een callcenter, daar leer je namelijk wel veel menmsen kennen en klets je al snel met iedereen.
En wees niet bang dat je niet in een paar weken kan veranderen. Bij mij heeft het ook zo'n 6 jaar geduurt en het is ook nog steeds niet geweldig hoor.
Het is al een goed begin dat je t zelf ziet en het wil veranderen.
Sorry voor langdradigheid
Ik probeer wel eens met hem te praten erover en wat je gelijk ziet is dat hij ontzettend weinig zelfvertrouwen heeft. Hij moet binnenkort op kamers, maar hij geloof niet dat iemand hem in huis wil hebben. Ook werk vinden ziet hij niet ziiten. Callcenter werk is hier eenvoudig te vinden, maar hij is bang dat hij de articulatie ervoor niet heeft (hij praat heel onduidelijk).
Zelf was ik ook een erg verlegen meisje (toen ik 15 was). Ik ben veranderd omdat ik heel uitbundig vriendje had met een gezellige vriendengroep, ik werkte, studeerde en het komt gewoon met de jaren. Ook ik heb maar weinig vrienden. Klasgenoten spreek ik af en toe, maar doe ik ook niet veel mee buiten school en ik heb eigenlijk maar 1 vriendin waar ik mee kan praten en waarmee ik dingen doe.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat je het zelf in de hand hebt. En dat het ERG goed is dat je zelf wilt veranderen, dat je het zelf ziet en er ook aandacht aan wil besteden. Maar het kost moeite en je hebt ook gewoon geluk nodig. Je weet niet welke mensen je tegen gaat komen en je weet niet of daar goede vriendschappen uit gaan komen. Daar kun je niks over zeggen en dat overkomt je.
De tips van zoek een bijbaantje, dat is serieus iets wat je kunt doen. Desnoods bij een callcenter, daar leer je namelijk wel veel menmsen kennen en klets je al snel met iedereen.
En wees niet bang dat je niet in een paar weken kan veranderen. Bij mij heeft het ook zo'n 6 jaar geduurt en het is ook nog steeds niet geweldig hoor.
Het is al een goed begin dat je t zelf ziet en het wil veranderen.
Sorry voor langdradigheid
Cue, het komkommermeisje!
Het moet niet mooi zijn, het moet functioneel zijn!
Verliefdheid is een uitvinding voor mensen zonder geld zodat ze gratis seks kunnen hebben..
Het moet niet mooi zijn, het moet functioneel zijn!
Verliefdheid is een uitvinding voor mensen zonder geld zodat ze gratis seks kunnen hebben..
Dat dus.quote:Op donderdag 3 mei 2007 21:56 schreef DennisMoore het volgende:
Je moet leren dat je eigen geluk niet afhangt van het aantal vrienden dat je hebt, en van 't feit of je kunt scoren bij meisjes of niet.
Een sociaal leven is geen verplichting, het moet van niemand. Je doet het alleen als je het zelf leuk vindt.
Het doel in je leven mag niet zijn om veel vrienden te hebben of veel succes met de meiden. Je moet een doel zoeken (bij mijn pa was dat bijvoorbeeld mensen helpen) en op de weg naar dat doel kom je mensen tegen. En soms een meisje...
hey benzin er is niks mis met het feit dat je niet zo sociaal bent.
hoeft toch ook allemaal niet? ik ben ook helemaal niet sociaal en ik ben graag alleen.
en dus? ik denk niet dat het iets is wat je jezelf kan aanleren (misschien wel wat verbeteren?)
als ik jou was zou ik gewoon lekker omgaan met degene die lief voor je zijn en die chickies komen vanzelf wel.
succes.
hoeft toch ook allemaal niet? ik ben ook helemaal niet sociaal en ik ben graag alleen.
en dus? ik denk niet dat het iets is wat je jezelf kan aanleren (misschien wel wat verbeteren?)
als ik jou was zou ik gewoon lekker omgaan met degene die lief voor je zijn en die chickies komen vanzelf wel.
succes.
Some birds just.. don't.
Birdydontfly.com
Birdydontfly.com
En wat vind je van de aanbieding om met iemand op msn te oefenen? Dat je gewoon voorboorduurt op dit topic en dan verder gaat praten over muziek, films of een stomme repetitie. Praten is echt niet moeilijjk hoor, je hebt als snel een gesprek met iemand.
Het probleem is dat jij het niet voelt als een ontspannen gesprek en je volgens mij veel te veel nadenkt bij alles wat je zegt. Soms gewoon eruit flappen dat je heel verlegen bent en niet goed weet wat je verder moet vertellen omdat je je een beetje ongemakkelijk over jezelf voelt is echt geen schande. Dan weten mensen waardoor het komt en ben je niet een rare gozer die een rood hoofd krijgt en niet terugpraat.
Met kleine stapjes beginnen. Ga anders een boodschappen doen voor je moeder, dan moet je met de cassiere praten en in de winkel vraag je, ookal weet je waar het staat, aan een leuk meisje of zij weet waar iets staat.
Mensen zien jou waarschijnlijk heel anders dan je jezelf ziet.
En ik zou toch ook met een vertrouwenspersoon/mentor gaan praten. Die gaan je ouders echt niet opbellen als jij alleen wat hulp vraagt omdat je je sociaal wat onzeker voelt. En al zou dat wel gebeuren? Volgens mij zou dat toch ook wel goed zijn een beetje.
Als je wil oefenen mag je mij ook "gebruiken" en ik denk nog vele fokkers met mij.
Het probleem is dat jij het niet voelt als een ontspannen gesprek en je volgens mij veel te veel nadenkt bij alles wat je zegt. Soms gewoon eruit flappen dat je heel verlegen bent en niet goed weet wat je verder moet vertellen omdat je je een beetje ongemakkelijk over jezelf voelt is echt geen schande. Dan weten mensen waardoor het komt en ben je niet een rare gozer die een rood hoofd krijgt en niet terugpraat.
Met kleine stapjes beginnen. Ga anders een boodschappen doen voor je moeder, dan moet je met de cassiere praten en in de winkel vraag je, ookal weet je waar het staat, aan een leuk meisje of zij weet waar iets staat.
Mensen zien jou waarschijnlijk heel anders dan je jezelf ziet.
En ik zou toch ook met een vertrouwenspersoon/mentor gaan praten. Die gaan je ouders echt niet opbellen als jij alleen wat hulp vraagt omdat je je sociaal wat onzeker voelt. En al zou dat wel gebeuren? Volgens mij zou dat toch ook wel goed zijn een beetje.
Als je wil oefenen mag je mij ook "gebruiken" en ik denk nog vele fokkers met mij.
Klinkt erg, ERG, onzeker! Je hebt absoluut geen zelfvertrouwen over jezelf. Neem die stap, en zoek een bijbaan!!quote:Op vrijdag 4 mei 2007 09:45 schreef benzin het volgende:
Miss wel een goed idee, maar ik denk niet dat er überhaupt iemand is die iemand met mijn sociale vaardigheden in dienst zou willen nemen..
Daarnaast zie ik ook juist door mijn problemen een beetje op tegen het helpen van klanten/mensen enzo...
Ik heb er weleens over gedacht, maar ik durf niet echt de stap te nemen om iets te doen.
En dan zien wat er zal gebeuren.
Mijn eerste bijbaan was als vakkenvuller in de AH. Ik wist nog niets, ik dacht dat het alleen rekken vullen was, en klaar. Maar de verkoopleider vertelde me dat ik het niet moet onderschatten, dat werk. Okay, het IS niet moeilijk. Maar het is WENNEN. Eerste dag werkte ik ook niet alleen, maar met iemand die er al langer werkte. Die dingen (wat je moet doen) krijg je te leren, je hoeft het niet te KUNNEN.
Ik zeg je hè, Benzin, een bijbaan zal je echt goed doen!! Er zijn mensen om je heen, je begint te spreken. Echt goed voor je sociale vaardigheden. En je krijgt geld.
Trouwens, ik. Ik ben een stotteraar. Zelfs ik heb twee weken als Call Center gewerkt. Eerste keer durfde ik absoluut niets tegen de klant (aan de telefoon) te zeggen! Mijn begeleider stond erbij, en zei dat ik me nergens zorgen hoeft te maken. Ze gaf me stappen van een makkelijkere manier van spreken. Dat deed ik, en ik kon het! Okay, niet perfect, maar ik vond het leuk. En dat gaf mij zelfvertrouwen, zo ben ik doorgegaan. Na twee weken vond ik een ander bijbaantje, dus ben ik hiermee wel gestopt.
[ Bericht 0% gewijzigd door Surroor op 04-05-2007 14:11:46 ]
We all go a little mad sometimes. Haven't you?
de TS komt over alsof iemand die in de stronthoop zit, en klaagt over de stank, maar anderszijds het wel een lekker warm plekje vind ...
iedereen die met tips komt hoe je je kunt verheffen uit de stront, om die rotstank van je weg te krijgen, zal afgewezen worden omdat het altijd neerkomt op jezelf te verheffen en zelf in de kou te stappen.
zolang de TS nog teveel hecht aan dhet behaaglijk gevoel dat de stronthoop hem biedt, zal hij nooit werkelijk moeite doen zijn situatie zélf te verbeteren en blijft hij de verandering van anderen verwachten.
Tenzij hij uiteindelijk wel écht moet, omdat iedereen zich van hem afwend en de stand écht ondraaglijk geworden is, of hij eens door iemand een goede schop onder zn reet krijgt.
iedereen die met tips komt hoe je je kunt verheffen uit de stront, om die rotstank van je weg te krijgen, zal afgewezen worden omdat het altijd neerkomt op jezelf te verheffen en zelf in de kou te stappen.
zolang de TS nog teveel hecht aan dhet behaaglijk gevoel dat de stronthoop hem biedt, zal hij nooit werkelijk moeite doen zijn situatie zélf te verbeteren en blijft hij de verandering van anderen verwachten.
Tenzij hij uiteindelijk wel écht moet, omdat iedereen zich van hem afwend en de stand écht ondraaglijk geworden is, of hij eens door iemand een goede schop onder zn reet krijgt.
Herkenningquote:Op vrijdag 4 mei 2007 14:17 schreef KroJo het volgende:
de TS komt over alsof iemand die in de stronthoop zit, en klaagt over de stank, maar anderszijds het wel een lekker warm plekje vind ...
iedereen die met tips komt hoe je je kunt verheffen uit de stront, om die rotstank van je weg te krijgen, zal afgewezen worden omdat het altijd neerkomt op jezelf te verheffen en zelf in de kou te stappen.
zolang de TS nog teveel hecht aan dhet behaaglijk gevoel dat de stronthoop hem biedt, zal hij nooit werkelijk moeite doen zijn situatie zélf te verbeteren en blijft hij de verandering van anderen verwachten.
Tenzij hij uiteindelijk wel écht moet, omdat iedereen zich van hem afwend en de stand écht ondraaglijk geworden is, of hij eens door iemand een goede schop onder zn reet krijgt.
Ik doe niet meer aan een signature
Je bent een loser en je zoekt op elk advies een kutsmoes om aan te tonen hoe zielig je wel niet bent, dat je iets niet wilt blablablaBLA! Dude, het is jouw probleem, los het zelf op als je niets wilt proberen.
Ik weet het, en je hebt echt 100% gelijk.. Ik zit steeds een excuus te bedenken. Het is zo makkelijk vast te stellen wat mijn probleem is, en anderen kunnen ook vanalles vertellen wat ik moet doen, maar voor mij is het echt doodeng om al die dingen te doen...quote:Op vrijdag 4 mei 2007 14:17 schreef KroJo het volgende:
de TS komt over alsof iemand die in de stronthoop zit, en klaagt over de stank, maar anderszijds het wel een lekker warm plekje vind ...
iedereen die met tips komt hoe je je kunt verheffen uit de stront, om die rotstank van je weg te krijgen, zal afgewezen worden omdat het altijd neerkomt op jezelf te verheffen en zelf in de kou te stappen.
zolang de TS nog teveel hecht aan dhet behaaglijk gevoel dat de stronthoop hem biedt, zal hij nooit werkelijk moeite doen zijn situatie zélf te verbeteren en blijft hij de verandering van anderen verwachten.
Het is voor mij eigenlijk kiezen tussen 2 vervelende plekken, buiten de stronthoop, en in de stronthoop.. En hoe graag ik ook naar buiten dus wil, en het vast uiteindelijk goed komt, is het nu voor mij verschrikkelijk eng om bv. naar buiten te gaan, eng om naar een feestje toe te gaan, eng om een baantje te zoeken.
En dat is gewoonweg de reden van wat ik doe, ik ben erg verlegen en onzeker, en eigenlijk is het probleem de oplossing. "Ik kom nooit buiten" --> "Ga naar buiten".
Dat klinkt zo makkelijk en logisch, maar als je er echt mee zit is het zo enorm lastig.. Maar zoals gezegd, ik wil wel echt proberen te veranderen.. Maar maar weinig mensen zien volgens mij in hoe lastig dit voor me is.. (sommigen echter wel )
En dat is sowieso het probleem. Ik zou heel graag spontaan willen zijn, en met mensen praten enzo, maar doordat ik zo verlegen ben doe ik dat eigenlijk nauwelijks. En als je nauwelijks iets zegt, ben je raar... Er is volgens mij echt heel weinig begrip onder de meeste mensen.
Kijk, dat laatste bedoel ik dus, als je stil bent wordt je gelijk als raar gezien. En feitelijk zou ik ook graag superspontaan willen zijn.quote:Op vrijdag 4 mei 2007 13:44 schreef gluteus_maximus het volgende:
Het probleem is dat jij het niet voelt als een ontspannen gesprek en je volgens mij veel te veel nadenkt bij alles wat je zegt. Soms gewoon eruit flappen dat je heel verlegen bent en niet goed weet wat je verder moet vertellen omdat je je een beetje ongemakkelijk over jezelf voelt is echt geen schande. Dan weten mensen waardoor het komt en ben je niet een rare gozer die een rood hoofd krijgt en niet terugpraat.
Maar dit klopt wel ja, ik denk heel veel na over wat ik moet zeggen, en daardoor weet ik ook vaak tijdens een gesprek(je) niets te zeggen, terwijl ik achteraf dan spijt heb dat ik dingen niet gezegd heb, en dan weet ik ineens 1001 dingen die ik had kunnen zeggen.
Dus ik weet zelfs bijna zeker dat ik het moet kunnen, maar op zo'n moment raak ik veel te gespannen, en zeker als het met iemand die ik niet (goed) ken of een leuk meisje is..
Daar is wel wat mis mee. Zoals ik net schrijf, verlegen zijn staat gelijk aan raar zijn. Daarnaast zou er niet teveel mee mis zijn, maar ik zou zelf gewoon graag spontaner zijn. Ik heb daar om een of andere duistere reden voor mijn gevoel behoefte aan.quote:Op vrijdag 4 mei 2007 12:50 schreef birdydontfly het volgende:
hey benzin er is niks mis met het feit dat je niet zo sociaal bent.
hoeft toch ook allemaal niet? ik ben ook helemaal niet sociaal en ik ben graag alleen.
en dus? ik denk niet dat het iets is wat je jezelf kan aanleren (misschien wel wat verbeteren?)
Ik ben ook erg onzeker, maar daarom ben ik juist zo bang voor die stap. Ik weet niet wat mijn collega's van me zullen vinden enzo, want ik kom dan eigenlijk in een omgeving waarin ik niemand ken enzo, en ik ben dan eigenlijk vooral erg bang dat ik alleen blijf.. Dan heb ik alleen nog maar een extra plek waar ik ook alleen ben.quote:Op vrijdag 4 mei 2007 14:05 schreef Surroor het volgende:
Klinkt erg, ERG, onzeker! Je hebt absoluut geen zelfvertrouwen over jezelf. Neem die stap, en zoek een bijbaan!!
Ik ben zo iemand die eigenlijk altijd afzonderlijk staat/zit, op foto's sta ik ook altijd aan de rand op wel 1 meter afstand van de persoon naast me. En dat is gewoon omdat ik bang ben voor wat mensen van me vinden.. Ik ben ook altijd bang dat mensen me niet zien zitten, ofdat ik teveel ruimte inneem, dat ik in de weg loop etc.
Soms zou ik willen dat ik schijt had aan wat anderen van me vinden, maar helaas, dat heb ik niet..
Anyway, omdat iedereen het aanraadt zal ik eens zoeken naar bijbaantjes in de buurt...
Precies, dan zal je zien dat het wel erg meevalt.quote:Op vrijdag 4 mei 2007 16:41 schreef benzin het volgende:
Anyway, omdat iedereen het aanraadt zal ik eens zoeken naar bijbaantjes in de buurt...
We all go a little mad sometimes. Haven't you?
En wat als je een bijbaantje hebt/studeert/een vriendengroep hebt/ sport / enkele uitdagingen hebt en toch best vaak alleen zit en het gevoel hebt dat je toch moet veranderen??
"..what a man can do, and what a man can't do.."
|
|
