R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik schreef laatst al een keer over het feit dat ik me heel erg sociaal geïsoleerd en alleen voel. Sindsdien zijn er nog wat dingen gebeurt, en uiteindelijk heb ik een week of 8 terug echt besloten te gaan veranderen en te proberen mijn verlegenheid te overwinnen, meer vrienden te maken en alles weer op orde te krijgen..
Het probleem is echter, het wil niet lukken, sterker nog, het wordt allemaal steeds erger...
De situatie was ongeveer als volgt: Maar heel wenig vrienden, wordt nooit meegevraagd ergens naartoe, dus ik zit na school altijd maar thuis achter mijn pc te hangen. En nja, wat meiden betreft, dat was echt niets, bijna nooit contact mee, zelfs op msn had ik maar 3 meiden (terwijl ik meer dan 100 contactpersonen heb). (Dit slechts om aan te tonen hoe weinig ervaring ik met meiden heb en hoe weinig meiden nu eigenlijk ten minste iets van interesse in me tonen)
Nja, door die situatie ben ik heel erg gestressed en neerslachtig geworden, en ik besloot echt te willen veranderen. De adviezen van vorige keer waren er vooral op gericht dat ik moest proberen met meer mensen te praten enzo. Dit blijft voor mij erg lastig, ik blijf erg verlegen, maar ik probeer het meer. Het resultaat is meer mensen die zo nu en dan ook iets zeggen uit zichzelf, alleen... deze mensen kan ik vooralsnog niet echt tot vrienden rekenen, hoe kom je van zo nu en dan met iemand praten naar vrienden?
Over vrienden gesproken, eigenlijk heb ik op school maar 2 mensen met wie ik echt bevriend ben en waar ik elke pauze bij sta (met ongeveer 6 man). Maar de laatste paar weken beginnen die andere 4 mensen heel erg hinderlijk te doen. Ze staan me steeds af te kraken enzo... Het vervelende is, mijn vrienden doen niets ertegen En ik kan ook niet weg, want liever slechte mensen waar je bij staat dan elke pauze helemaal in je eentje door te brengen
Ik denk dat ik het wel enigzins snap, die mensen zijn me denk ik gewoon zat omdat ik niet spontaan/leuk genoeg ben, en omdat ik de laatste maanden zo neerslachtig ben geweest.
Ook met mijn schoolprestaties gaat het niet goed, doordat ik me zo rot voel kan ik me niet meer tot huiswerk en leren aanzetten, en mijn schoolprestaties gaan echt heel hard onderuit.. Ook andere dingen en werk ben ik aan het opstapelen, en de druk van alles waarmee ik achter loop voegt nog meer stress toe waardoor ik nog meer laat slippen.
Dan heb ik ook nog mijn ouders, voor mijn ouders probeer ik geheim te houden hoe ik me voel.. Thuis bij mijn ouders speel ik altijd net of alles prima gaat. Soms rijdt ik met een omweg naar huis en zeg ik tegen mijn ouders dat ik met vrienden iets ben wezen doen... En.. ik wil ze niet teleurstellen, maar ik ben bang dat ik binnenkort fouten ga maken, vooral nu het steeds verder misgaat.
En ik zou het eigenlijk zo graag willen vertellen hoe ik me voel aan iemand... maar het kan niet, omdat ik niemand heb om mee te praten over hoe ik me voel
Nja, wat betreft meiden een pluspuntje. Ik heb er nu een paar bij op msn, en een paar keer in het echt de moed gehad met een meisje te praten. Het probleem is alleen, ik krijg nooit van die ontspannen, leuke gesprekken die ik andere jongens wel met meiden zie voeren. Het blijft altijd bij zo'n standaardverhaaltje..
Ik moet gewoon mijn leven op orde krijgen, een doel voor mijn leven vinden (het voelt doelloos en leeg), en mijn verlegengeid/sociale angsten overwinnen.... Iemand tips/advies?
Het probleem is echter, het wil niet lukken, sterker nog, het wordt allemaal steeds erger...
De situatie was ongeveer als volgt: Maar heel wenig vrienden, wordt nooit meegevraagd ergens naartoe, dus ik zit na school altijd maar thuis achter mijn pc te hangen. En nja, wat meiden betreft, dat was echt niets, bijna nooit contact mee, zelfs op msn had ik maar 3 meiden (terwijl ik meer dan 100 contactpersonen heb). (Dit slechts om aan te tonen hoe weinig ervaring ik met meiden heb en hoe weinig meiden nu eigenlijk ten minste iets van interesse in me tonen)
Nja, door die situatie ben ik heel erg gestressed en neerslachtig geworden, en ik besloot echt te willen veranderen. De adviezen van vorige keer waren er vooral op gericht dat ik moest proberen met meer mensen te praten enzo. Dit blijft voor mij erg lastig, ik blijf erg verlegen, maar ik probeer het meer. Het resultaat is meer mensen die zo nu en dan ook iets zeggen uit zichzelf, alleen... deze mensen kan ik vooralsnog niet echt tot vrienden rekenen, hoe kom je van zo nu en dan met iemand praten naar vrienden?
Over vrienden gesproken, eigenlijk heb ik op school maar 2 mensen met wie ik echt bevriend ben en waar ik elke pauze bij sta (met ongeveer 6 man). Maar de laatste paar weken beginnen die andere 4 mensen heel erg hinderlijk te doen. Ze staan me steeds af te kraken enzo... Het vervelende is, mijn vrienden doen niets ertegen En ik kan ook niet weg, want liever slechte mensen waar je bij staat dan elke pauze helemaal in je eentje door te brengen
Ik denk dat ik het wel enigzins snap, die mensen zijn me denk ik gewoon zat omdat ik niet spontaan/leuk genoeg ben, en omdat ik de laatste maanden zo neerslachtig ben geweest.
Ook met mijn schoolprestaties gaat het niet goed, doordat ik me zo rot voel kan ik me niet meer tot huiswerk en leren aanzetten, en mijn schoolprestaties gaan echt heel hard onderuit.. Ook andere dingen en werk ben ik aan het opstapelen, en de druk van alles waarmee ik achter loop voegt nog meer stress toe waardoor ik nog meer laat slippen.
Dan heb ik ook nog mijn ouders, voor mijn ouders probeer ik geheim te houden hoe ik me voel.. Thuis bij mijn ouders speel ik altijd net of alles prima gaat. Soms rijdt ik met een omweg naar huis en zeg ik tegen mijn ouders dat ik met vrienden iets ben wezen doen... En.. ik wil ze niet teleurstellen, maar ik ben bang dat ik binnenkort fouten ga maken, vooral nu het steeds verder misgaat.
En ik zou het eigenlijk zo graag willen vertellen hoe ik me voel aan iemand... maar het kan niet, omdat ik niemand heb om mee te praten over hoe ik me voel
Nja, wat betreft meiden een pluspuntje. Ik heb er nu een paar bij op msn, en een paar keer in het echt de moed gehad met een meisje te praten. Het probleem is alleen, ik krijg nooit van die ontspannen, leuke gesprekken die ik andere jongens wel met meiden zie voeren. Het blijft altijd bij zo'n standaardverhaaltje..
Ik moet gewoon mijn leven op orde krijgen, een doel voor mijn leven vinden (het voelt doelloos en leeg), en mijn verlegengeid/sociale angsten overwinnen.... Iemand tips/advies?
Wat voor hobby's/interesses heb je?
Doe daar iets mee. Of zoek een hobby die je interesse heeft en waar je mensen door ontmoet.
En probeer niets te forceren. Het kan 5 jaar tijd nemen om te komen waar je wilt zijn.
Doe daar iets mee. Of zoek een hobby die je interesse heeft en waar je mensen door ontmoet.
En probeer niets te forceren. Het kan 5 jaar tijd nemen om te komen waar je wilt zijn.
Misschien moet je het toch eens zoeken in het professionele circuit. Ga naar je huisarts en spreek er eens met hem/haar over.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
ik zou toch met je ouders praten, zij zijn op dit moment de twee mensen die je het beste kennen en die jou goede tips kunnen geven.
Cocktail? Anyone?
nou nou, ga eerst eens proberen deze 'problemen' niet als problemen te zien. Het zijn uitdagingen. Je gaat er níet aan dood als je er niets aan zou doen.
Dat ten eerste.
Ten tweede denk ik dat je je verwachtingen te hoog legt. Je verandert niet in een week van een stil, verlegen persoon naar een uitbundig, extravert type. Dat kost nou eenmaal veel tijd, misschien zelfs meerdere jaren.
Ik was vroeger ook altijd redelijk verlegen, maar de laatste jaren gaat het wat beter.
Ik heb nog wel een tipje. Ga ergens werken, bijbaantje bijvoorbeeld, waar je met veel mensen in contact komt. Bijvoorbeeld bij een café, restaurantje o.i.d.
Oefening baart kunst, maar wees niet te gehaast!
Dat ten eerste.
Ten tweede denk ik dat je je verwachtingen te hoog legt. Je verandert niet in een week van een stil, verlegen persoon naar een uitbundig, extravert type. Dat kost nou eenmaal veel tijd, misschien zelfs meerdere jaren.
Ik was vroeger ook altijd redelijk verlegen, maar de laatste jaren gaat het wat beter.
Ik heb nog wel een tipje. Ga ergens werken, bijbaantje bijvoorbeeld, waar je met veel mensen in contact komt. Bijvoorbeeld bij een café, restaurantje o.i.d.
Oefening baart kunst, maar wees niet te gehaast!
ja, goede tip!!!!quote:[b]
Ik heb nog wel een tipje. Ga ergens werken, bijbaantje bijvoorbeeld, waar je met veel mensen in contact komt. Bijvoorbeeld bij een café, restaurantje o.i.d.
Oefening baart kunst, maar wees niet te gehaast!
kijk goed naar andere mensen, leer wat hun meningen zijn, daar leer je ook heel veel vn.
Cocktail? Anyone?
Ga sporten. Ga naar buiten. Ga wat doen. DOE IETS! Actie! Maakt niet eens zoveel uit wat, als je maar je luie ass achter die pc vandaan komt man. Mensen tegenkomen doe je dan vanzelf. Want die kom je hier echt niet tegen.
Hoe oud ben je trouwens?
Hoe oud ben je trouwens?
Zo'n 100 miljoen jaar geleden leefde in het drassig park dat wij thans als Holland kennen een groep dinosaurussen die echt wreed uit hun dak gingen! DE GABBERSAURUS!!
Jep, maar zoals ik zeg, ik ben heel erg bang dat ik ze teleurstel of kwets... Ik bedoel, ik moet ze gaan vertellen dat hun zoon een onsociale idioot is Ik kan dat hen toch niet aandoen..?quote:Op donderdag 3 mei 2007 21:35 schreef mariskasl het volgende:
ik zou toch met je ouders praten, zij zijn op dit moment de twee mensen die je het beste kennen en die jou goede tips kunnen geven.
Jep, ik heb er ook al keer over denken om op school hulp te vragen. (Er is bij ons op school ook maatschappelijk werker/vertrouwenspersoon) Het probleem is echter, bij elk type professionele hulp, ik moet mijn ouders erbij betrekken :/quote:Op donderdag 3 mei 2007 21:34 schreef Tinkepink het volgende:
Misschien moet je het toch eens zoeken in het professionele circuit. Ga naar je huisarts en spreek er eens met hem/haar over.
Daarnaast denk ik dat ik het als er mensen om me heen zouden zijn die me wat advies gaven en bij wie ik mijn verhaal kwijt zou kunnen, ik geen probleem had...
Dus de oplossing is gewoon socialer worden, en met de juiste hulp (van bv. hier) moet dat kunnen lukken, denk ik. (Ondanks dat het echt een heel zware klus gaat worden denk ik... )
Jep, maar das lastiger dan het klinkt.. Ik zou ook iets anders willen doen, maar niemand nodigd me eens uit om iets te doen ofzo...quote:Op donderdag 3 mei 2007 21:42 schreef JeOma het volgende:
Ga sporten. Ga naar buiten. Ga wat doen. DOE IETS! Actie! Maakt niet eens zoveel uit wat, als je maar je luie ass achter die pc vandaan komt man. Mensen tegenkomen doe je dan vanzelf. Want die kom je hier echt niet tegen.
17... maar als ik nu niets eraan ga doen dan zal het onafhankelijk van hoe oid ik wordt of ben niet beter worden ben ik bang..quote:Op donderdag 3 mei 2007 21:42 schreef JeOma het volgende:
Hoe oud ben je trouwens?
Blijf vooral doorgaan met de gesprekken met de meiden op MSN, als je ze een beetje beter hebt leren kennen, kun je eens voorstellen iets leuks met een van hen te gaan doen. Sporten bij een leuke sportclub is goed voor je en je kunt na afloop even aan de bar wat gezonds drinken en een beetje kletsen met degene achter de bar en zo een beetje een bekende worden van de zaak. Dan is het ook prettiger om mensen aan te spreken die je leuk lijken. Datzelfde kun je ook doen in een kroeg, gewoon veel contact zoeken met degenen achter de bar, help een keertje glazen ophalen of zoiets of geef een drankje weg, contact met anderen wordt dan ook gemakkelijker. Tijd voor een nieuwe look, ga wat leuke kleren kopen en doe iets aan je haar, koop een lekker after shave, goed voor jezelf zorgen geeft je zelfvertrouwen.
Doe het wel nu iig, ik ben nu 20 en heb zon beetje al mijn tiener jaren verknald achter de computer.
Je moet leren dat je eigen geluk niet afhangt van het aantal vrienden dat je hebt, en van 't feit of je kunt scoren bij meisjes of niet.
Een sociaal leven is geen verplichting, het moet van niemand. Je doet het alleen als je het zelf leuk vindt.
Dat wat je nu zo erg vindt... vraag je eens af waaróm dat nou zo erg zou zijn.
Is dat:
- omdat je je verveelt in je eentje?
- omdat je denkt dat anderen je minder vinden als ze weten dat je alleen bent?
- omdat het lijkt te horen veel vrienden te hebben?
- omdat je er je gevoel voor eigenwaarde uit haalt?
Ik denk dat pas als je de rust hebt gevonden om tevreden te zijn met jezelf zoals je nu bent, om minstens jezelf te accepteren zoals je nu bent... pas dán heb je een goed vertrekpunt om stapje voor stapje je leven leuker te maken.
Maar stap 1: leer schijt hebben aan wat anderen vinden.
Een sociaal leven is geen verplichting, het moet van niemand. Je doet het alleen als je het zelf leuk vindt.
Dat wat je nu zo erg vindt... vraag je eens af waaróm dat nou zo erg zou zijn.
Is dat:
- omdat je je verveelt in je eentje?
- omdat je denkt dat anderen je minder vinden als ze weten dat je alleen bent?
- omdat het lijkt te horen veel vrienden te hebben?
- omdat je er je gevoel voor eigenwaarde uit haalt?
Ik denk dat pas als je de rust hebt gevonden om tevreden te zijn met jezelf zoals je nu bent, om minstens jezelf te accepteren zoals je nu bent... pas dán heb je een goed vertrekpunt om stapje voor stapje je leven leuker te maken.
Maar stap 1: leer schijt hebben aan wat anderen vinden.
Als ik dit zo lees he, jij bent veel te afwachtend man. Je verwacht van ONS hulp. Je verwacht dat ANDERE mensen JOU aanspreken. Dat anderen JOU uitnodigen. Waarom verwacht je dat? Waarom wacht je daarop? Je leeft zelf hoor. Als ik thuis zit (ok, ik ben ruim 10 jaar ouder dan jij, maar het is wel herkenbaar) komt er ook niet snel iemand naar me toe om te vragen om wat te gaan doen hoor.quote:Op donderdag 3 mei 2007 21:43 schreef benzin het volgende:
[..]
Jep, maar das lastiger dan het klinkt.. Ik zou ook iets anders willen doen, maar niemand nodigd me eens uit om iets te doen ofzo...
[..]
ZELF (ja, ZELF, JIJ dus, niet iemand anders, niet je vader, niet je broertje, niet je neefje, niet een buurjongen, maar JIJ) naar buiten gaan. Initiatief tonen. Desnoods ga je eerst gewoon op fitness ofzo. Spreek je de eerste maand niemand aan. So what? Spreekt niemand jou aan. So what? Maar je komt wel buiten. Je komt onder de mensen. Dat is een begin. Wat hierboven ook al ergens staat: verwacht geen wonderen, je bent echt niet binnen een maand opeens een extraverte hippe vogel waar iedereen (m/v) opaf stormt.
Maar het blijft een feit dat JIJ wat moet doen. Dat gaat niet vanzelf. En zeker (100% zekerheid, zonder afronding) dat dat niet gebeurt als jij achter je pc blijft klagen.
Klinkt makkelijk. Is makkelijk. Sterkte dude.
Zo'n 100 miljoen jaar geleden leefde in het drassig park dat wij thans als Holland kennen een groep dinosaurussen die echt wreed uit hun dak gingen! DE GABBERSAURUS!!
Haha, deze posting wil ik hierbij nomineren als "Liefste Post 2007". Erg goed.quote:Op donderdag 3 mei 2007 21:58 schreef Principessa.Farfalla het volgende:
Je mag wel met mij msnen om te oefenen ?
(als je effe een foto van jezelf plaatst? heb ik ook wel interesse)
Zo'n 100 miljoen jaar geleden leefde in het drassig park dat wij thans als Holland kennen een groep dinosaurussen die echt wreed uit hun dak gingen! DE GABBERSAURUS!!
Okey, @ je ouders. Het zijn je ouders. Als je vertelt waar je mee zit zullen ze er blij mee zijn dat je ze in vertrouwen neemt. En gast ouders weten vaak meer dan je verwacht. Toen ik gestopt was met full time blowen, vroeg me ma een paar weken later waarom. Terwijl ik altijd dacht dat ze niks wiste.quote:Op donderdag 3 mei 2007 21:43 schreef benzin het volgende:
Jep, maar zoals ik zeg, ik ben heel erg bang dat ik ze teleurstel of kwets... Ik bedoel, ik moet ze gaan vertellen dat hun zoon een onsociale idioot is Ik kan dat hen toch niet aandoen..?
Jep, ik heb er ook al keer over denken om op school hulp te vragen. (Er is bij ons op school ook maatschappelijk werker/vertrouwenspersoon) Het probleem is echter, bij elk type professionele hulp, ik moet mijn ouders erbij betrekken :/
Daarnaast denk ik dat ik het als er mensen om me heen zouden zijn die me wat advies gaven en bij wie ik mijn verhaal kwijt zou kunnen, ik geen probleem had...
Dus de oplossing is gewoon socialer worden, en met de juiste hulp (van bv. hier) moet dat kunnen lukken, denk ik. (Ondanks dat het echt een heel zware klus gaat worden denk ik... )
Jep, maar das lastiger dan het klinkt.. Ik zou ook iets anders willen doen, maar niemand nodigd me eens uit om iets te doen ofzo...
17... maar als ik nu niets eraan ga doen dan zal het onafhankelijk van hoe oid ik wordt of ben niet beter worden ben ik bang..
@ prof. hulp, die mensen hebben beroepsgeheim. Als jij niet wilt dat je ouders het weten, zullen ze het je ouders ook nooit vertellen.
En hulp vanaf internet? Ga naar een sport club of zo. Ga met de mensen die je wel kent de kroeg in. En zoals een keer eerder gezegt. Zoek een sociale baan bijv. in de horeca, werk ik zelf ook. Tuurlijk socialer wordt je niet zo maar. Dat kost tijd maar de horeca is daar zeker zeer hulpzaam bij .
En wacht niet altijd om uitgenodigd te worden. Nodig je zelf gewoon uit door te vragen of die mensen het goed vinden of je ook ff komt chillen.
17 het begin van de goodlife. Schijt aan shool, sky is the limit. ik bedoel gast je hebt echt letterlijk en figuurlijk je hele leven nog voor je. Gewoon schouders er onder en fuck die emo shit. Succes
Nessuno attaca noi senza essere punito.
Ben je bang voor hun reactie? waaruit blijkt dat? zijn ze niet toegankelijk?quote:Op donderdag 3 mei 2007 21:43 schreef benzin het volgende:
[..]
Jep, maar zoals ik zeg, ik ben heel erg bang dat ik ze teleurstel of kwets... Ik bedoel, ik moet ze gaan vertellen dat hun zoon een onsociale idioot is Ik kan dat hen toch niet aandoen..?
[..]
Naar het Riagg? en volgens mij kun je naar de huisarts gaan en daar eerst een gesprek hebben over hoe en wat. Waarom zou je je ouders daarin moeten betrekken? Je huisarts heeft geheimhouding o.i.d toch?quote:Jep, ik heb er ook al keer over denken om op school hulp te vragen. (Er is bij ons op school ook maatschappelijk werker/vertrouwenspersoon) Het probleem is echter, bij elk type professionele hulp, ik moet mijn ouders erbij betrekken :/
Aa' lasser en lle coia orn n' omenta gurtha
Misschien heb je wat aan deze site http://www.ikbenverlegen.nl
Ze hebben ook een speciaal forum: http://www.ikbenverlegen.nl/forum/index.php?sid=
Succes TS!
Ze hebben ook een speciaal forum: http://www.ikbenverlegen.nl/forum/index.php?sid=
Succes TS!
Volgens mij is de middelbare school sowieso een slechte plek om aan vrienden te komen als je "anders" bent. Als je straks gaat studeren zal dat makkelijker gaan, dus wel zorgen dat je je school haalt en er niet langer blijft rondhangen dan nodig is.
Verder is het denk ik goed om ergens bij te gaan.. maakt niet zoveel uit wat eigelijk... Klinkt misschien gek, maar heb je er wel eens aan gedacht om een vechtsport te gaan doen? Je komt zo op een leuke manier in contact met mensen, omdat je oefeningen vaak met zn 2en (telkens met iemand anders) doet en het is niet zo competetief als andere sporten. En als je iemand net gemept hebt is de drempel om een gesprekje aan te knopen niet zo hoog meer . Je gaat ook meer zelfvertrouwen uitstralen en hebt iets interesants om over te vertellen. Maargoed het maakt dus niet uit wat je gaat doen, of het nu schaken, tennis, amnesty, figuurzagen of zweefvliegen is, als je maar IETS in verenigingsverband gaat doen.
Verder is het denk ik goed om ergens bij te gaan.. maakt niet zoveel uit wat eigelijk... Klinkt misschien gek, maar heb je er wel eens aan gedacht om een vechtsport te gaan doen? Je komt zo op een leuke manier in contact met mensen, omdat je oefeningen vaak met zn 2en (telkens met iemand anders) doet en het is niet zo competetief als andere sporten. En als je iemand net gemept hebt is de drempel om een gesprekje aan te knopen niet zo hoog meer . Je gaat ook meer zelfvertrouwen uitstralen en hebt iets interesants om over te vertellen. Maargoed het maakt dus niet uit wat je gaat doen, of het nu schaken, tennis, amnesty, figuurzagen of zweefvliegen is, als je maar IETS in verenigingsverband gaat doen.
Helemaal eens!!quote:Op donderdag 3 mei 2007 22:00 schreef JeOma het volgende:
[..]
Haha, deze posting wil ik hierbij nomineren als "Liefste Post 2007". Erg goed.
(als je effe een foto van jezelf plaatst? heb ik ook wel interesse)
Echt lief!
Echt lief! OT: vele tips zijn al gegeven..
Kom op TS! Je kunt het
Benzin, ik heb je nog nergens (of ik heb er overheen gelezen) zien reageren op de mensen die je adviseren een bijbaantje te zoeken. Wat denk je daarvan?
Zo ken ik een meisje. Ze was erg verlegen, heel rustig type. Maar half jaar terug heeft ze een werk gevonden, een bijbaantje.
Ze werkt als parttimer in een Pathé bioscoop. En ik merk dat ze daardoor ERG veranderd is! Ze reageert nu erg vaak hyper. En dat omdat er mensen, collega's, om 'r heen zijn. Ze praat met die mensen, ook omdat zij terugpraten. Het heeft een bepaalde sfeer. Ze voelt 'r daarom daar ook thuis!
Ze vertelde mij gister nog, dat ze een erge gezellige Koninginnedag heeft gehad, samen met haar vrienden (tevens collega's) beetje zitten drinken en dansen! Dat is iets wat ik eigenlijk niet verwacht van haar. Dat verlegen, rustige type meisje..
Maar ja, eerlijk gezegd vind ik het wel jammer. Die verandering van verlegenheid naar overactiefheid, want nu is ze veel leuker dan mij. En dat mag niet! Aahahahhashhah!
Zo ken ik een meisje. Ze was erg verlegen, heel rustig type. Maar half jaar terug heeft ze een werk gevonden, een bijbaantje.
Ze werkt als parttimer in een Pathé bioscoop. En ik merk dat ze daardoor ERG veranderd is! Ze reageert nu erg vaak hyper. En dat omdat er mensen, collega's, om 'r heen zijn. Ze praat met die mensen, ook omdat zij terugpraten. Het heeft een bepaalde sfeer. Ze voelt 'r daarom daar ook thuis!
Ze vertelde mij gister nog, dat ze een erge gezellige Koninginnedag heeft gehad, samen met haar vrienden (tevens collega's) beetje zitten drinken en dansen! Dat is iets wat ik eigenlijk niet verwacht van haar. Dat verlegen, rustige type meisje..
Maar ja, eerlijk gezegd vind ik het wel jammer. Die verandering van verlegenheid naar overactiefheid, want nu is ze veel leuker dan mij. En dat mag niet! Aahahahhashhah!
We all go a little mad sometimes. Haven't you?
Hm ik herken heel veel van mezelf in het verhaal!
en idd heel veel mensen zeggen: zoek eens een bijbaantje,,,zoek eens een sport.....
maar om de een of andere reden zet ik mijzelf daar nooit toe....
IK heb pas geleden gesolliciteerd bij een sportzaak maar die wilden echt een verkoper en ik had nog niet echt die ervaring....
dus nu ligt mijn zoektocht weer stil!
wat sporten betreft wil ik beginnen met tennis als ik studeer.....maar dat duurt nog zo'n half jaar denk ik
maar toch, voor mij is het heel moeilijk om "zomaar" iets te zoeken....dat is een groot probleem bij mij!
en idd heel veel mensen zeggen: zoek eens een bijbaantje,,,zoek eens een sport.....
maar om de een of andere reden zet ik mijzelf daar nooit toe....
IK heb pas geleden gesolliciteerd bij een sportzaak maar die wilden echt een verkoper en ik had nog niet echt die ervaring....
dus nu ligt mijn zoektocht weer stil!
wat sporten betreft wil ik beginnen met tennis als ik studeer.....maar dat duurt nog zo'n half jaar denk ik
maar toch, voor mij is het heel moeilijk om "zomaar" iets te zoeken....dat is een groot probleem bij mij!
Ik doe niet meer aan een signature
Ik begrijp die RIAGG- en huisarts suggesties niet zo. Dat is toch veel te rigoureus? Voor zover ik nu lees is die jongen gewoon een beetje met zichzelf in de knoop. Hij is pas 17! Heel veel mensen van die leeftijd zitten in een dip, voelen zich soms helemaal alleen of zijn heel erg verlegen. Eigenlijk allemaal helemaal niet zo raar of abnormal. Al raad ik TS wel aan om op te houden schone schijn te spelen t/o zijn ouders. Snap wel dat hij ze niet ongerust wil maken, maar dat zullen ze zeker wel zijn als TS blijft zitten als gevolg van zijn problemen.
Ik denk ook dat je hier moet beginnen, TS. Wat je verder nog van plan bent, een gevoel van eigenwaarde ontwikkelen is echt het belangrijkste. Ik heb het idee dat jij het andersom voor elkaar probeert te krijgen: eerst vrienden maken en daaraan je eigenwaarde ontlenen. Ik kan je uit eigen ervaring vertellen dat die aanpak niet werkt. Hoe denk je mensen ervan te kunnen overtuigen dat jij leuk bent als je jezelf maar niks vindt?quote:Op donderdag 3 mei 2007 21:56 schreef DennisMoore het volgende:
Je moet leren dat je eigen geluk niet afhangt van het aantal vrienden dat je hebt, en van 't feit of je kunt scoren bij meisjes of niet.
Een sociaal leven is geen verplichting, het moet van niemand. Je doet het alleen als je het zelf leuk vindt.
Dat wat je nu zo erg vindt... vraag je eens af waaróm dat nou zo erg zou zijn.
Is dat:
- omdat je je verveelt in je eentje?
- omdat je denkt dat anderen je minder vinden als ze weten dat je alleen bent?
- omdat het lijkt te horen veel vrienden te hebben?
- omdat je er je gevoel voor eigenwaarde uit haalt?
Ik denk dat pas als je de rust hebt gevonden om tevreden te zijn met jezelf zoals je nu bent, om minstens jezelf te accepteren zoals je nu bent... pas dán heb je een goed vertrekpunt om stapje voor stapje je leven leuker te maken.
Maar stap 1: leer schijt hebben aan wat anderen vinden.
Het is altijd 't best om eerst dwars door de stront en bagger heen te vechten.
Kom je er dan niet uit dan ben je helaas gedoemd tot wat hulpverleners.
Kom je er dan niet uit dan ben je helaas gedoemd tot wat hulpverleners.
|
|
