'Maarten is gelukkig Maarten Martens gebleven' Gepost door: Roadster | zaterdag 05 mei 2007 - 10:33:50 | Reageer: 0
![]()
Met meer dan de gemiddelde belangstelling wordt morgen, zo'n tien kilometer over de grens bij Philippine, de bekerfinale Ajax-AZ gevolgd.
De sympathie geldt niet de Amsterdammers maar de Almaarders. Bij AZ speelt immers de bekendste inwoner van het 2900 inwoners tellende Bassevelde: Maarten Martens. Ooit door Anderlecht gescout op achtjarige leeftijd toen hij 19 kilo woog. Aan de vooravond van het duel in de Kuip een gesprek met Josian en Patrick Martens, zijn ouders.
door Karel Pleunis
VOETBAL - In het kleinste stadion van de eredivisie, onder de rook van de Neerlands enige echte voetbaltempel, wilde AZ afgelopen zondag groots triomferen. Josian, Patrick Martens en oma kwamen uit Bassevelde om het mee te maken.
Een kleine drie uur later duidde een vluchtige zwaai het moment van herkenning aan. Vervolgens stapte Maarten Martens (22) zwijgzaam de spelersbus in om zich aan te sluiten bij een gezelschap voetballers dat vooral doelloos voor zich uit zat te staren na het 3-2-verlies bij Excelsior.
Bassevelde, een kleine week verder.
Als Patrick Martens één van de vele fotoboeken uit de kast trekt, valt vooral een prent op met Jean-Marie Pfaff, de legendarische Belgische doelman. En... een klein manneke in een geel shirt en veel te grote, zwarte voetbalbroek.
Een foto van de aftrap, eentje waarop hij met leeftijdsgenoten het veld oprent. En een heel bijzondere; die van een penalty van de kleine Martens op de grote Pfaff. "Hij zat erin. Maar belangrijker, zie je zijn houding ten opzichte van de bal. Veel beter kan toch niet", vertelt Patrick Martens met gepaste trots.
Josian Martens lacht. "Ja, we zijn fier op hem. Maar wij zijn er niet door veranderd, we zijn gewoon gebleven. Maarten is gelukkig ook Maarten Martens gebleven. Ja, iets socialer wellicht. Hij mengt zich wat makkelijker tussen mensen. Maar hij zal nooit voorop lopen. In een ruimte met veel volk komt hij liefst ongezien langs de zijkant binnen. De komst van Carolien in zijn leven heeft hem goed gedaan. Wij dachten altijd dat hij nog niet om meiskes gaf. Mis. Zij kende hem niet als voetballer, niet als iemand met geld. Dat vonden we wel prettig. Ze hebben elkaar in het snookercentrum ontmoet. In dat spelletje is hij namelijk ook goed. Dat verfijnde, dat subtiele hè. Dat past bij hem. Nu wonen ze samen aan de rand van Alkmaar, in dezelfde wijk als Jenner en Koevermans. Kinderen bellen aan. 'Mag ik een handtekening? Maarten, kom je mee een balletje trappen?' Soms doet hij dat ook.
Carolien werkt bij DSB, bij Scheringa. Dat was een voorwaarde toen hij van RKC naar Alkmaar de overstap maakte. Want wat zou zij hele dagen alleen thuis moeten doen?"
"Ze hebben hem bij Anderlecht veel te gemakkelijk laten gaan", vertelt Patrick Martens. "Hij was acht jaar toen ze hem ontdekten. Zijn opa en vrienden reden drie tot vier keer per week naar Brussel. Daar past dankbaarheid bij. Toen hij zestien werd, kwam hij op het internaat. We moesten hem toen min of meer loslaten. Maar op de belangrijke momenten, bij besprekingen, vroeg hij me steeds om advies. Ook nu nog. Dat streelt me als ouder."
"Het is geen verwijt", zegt hij. Wel een constatering. "We hebben veel aan Anderlecht te danken. Zijn jeugdopleiding was geweldig. Ze hebben ons ook voorspeld dat dat kleine manneke van 19 kilo uit zou groeien tot een vent tussen de 1.76 meter en 1.78. meter. Het is dat laatste geworden. Maar Hugo Broos (trainer, KP) gaf hem nooit een echte kans. Anderlecht hield vast aan spelers die zich in het tweede niet hoefden te bewijzen en zeker waren van de bank en invalbeurten bij het eerste. Maarten speelde de pannen van het dak in het tweede, mocht daarom een enkele keer op de bank zitten, maar kreeg geen speelminuten. Terwijl je jonge spelers vertrouwen moet geven. Het is de typisch Belgische mentaliteit die me tegen ging staan. Wat je van ver haalt, is blijkbaar altijd beter. Ja, hij twijfelde, Maarten hield van Anderlecht. Ik heb hem geadviseerd naar Nederland te verkassen. Het voetbal is er beter, aanvallender, creatiever."
Anderlecht verhuurde hem aan RKC "Ik denk dat ze het in Waalwijk clever hebben gespeeld", beweert hij. "Niet elke wedstrijd een basisplaats om in Brussel geen slapende honden wakker te maken. Marcel Brands (destijds manager RKC, nu AZ, KP) kon hem een jaar huren. Vervolgens hebben ze hem voor 100.000 euro overgenomen, een lachertje. Voor het veelvoudige, het bedrag ken ik niet, is hij naar Alkmaar verhuisd. Ook omdat Brands hem kende."
Een foto in de huiskamer herinnert aan Maarten Martens, inmiddels ook tweevoudig Rode Duivel, die scoort in Zürich. Beelden van Werder Bremen-Espanyol brengen de pijn van de uitschakeling.
"We proberen hem zoveel mogelijk te volgen, overal bij te zijn. Uit en thuis. Ja, Alkmaar is een eind weg, maar hij speelt er bij een club die hem op waarde schat. Zijn contract, dat nog vier jaar liep, is opnieuw verlengd met een jaar en de club heeft woord gehouden. Een goed seizoen zou ook financieel beloond worden. Dat is gebeurd. En hij leert er dagelijks bij. Van Gaal komt naar buiten toe arrogant over, maar Maarten zegt dat hij enorm veel van hem opsteekt. Van Gaal legt trainingen voortdurend stil, hij corrigeert, prikkelt. Waar anderen veel aan hun assistenten overlaten, doet hij alles zelf. Adri Koster was ook zo'n grote, vindt hij. Die werd slachtoffer van de uitverkoop in Waalwijk. Erwin Koeman staat minder hoog op de lijst. Hij trainde te slap. Maarten trainde toen voor zichzelf bij."
Morgen gaat het richting Rotterdam voor de bekerfinale, maar Josian en Patrick Martens hebben er niet het goede gevoel bij.
"Een duel tussen de twee verliezers van het afgelopen weekeinde", zegt Patrick Martens. "Zo mag je dat wel noemen. Maarten was er woensdag nog kapot van. Bij Ajax is de klap waarschijnlijk minder hard aangekomen. En na de bekerfinale wacht woensdag FC Twente weer in de play-offs. Ik moet het allemaal nog zien."
Ze gaan en ze hopen. Samen ook met die ene, voormalige buurvrouw die Maarten Martens duidelijk wilde maken dat ze hem niet vergeten is. 'Het was zo'n goed jong, waar kan ik hem blij mee maken', vroeg ze aan moeder Josian. 'Ik zou het echt niet weten, hij heeft alles', antwoordde ze.
"Toen kwam er een envelop met daarin 25 euro. 'Daar moet hij maar iets leuks van doen'. Tja, zo'n gebaar..."
Bron: BNdeStem