bommen maken met je pa... heeel normaal!!!

quote:

,,Ik heb eerst alle kennis vergaard. Weet wat de gevaren zijn. Ik doe niets zonder dat mijn vader erbij komt. Hij ziet erop toe dat ik elke stap goed en veilig doe.’’

quote:

Lijmsliertje kost explosievenfanaat been

UTRECHT - Tuurlijk is het erg een been te verliezen. Toch heeft 15-jarige Bastiaan de Graaf achteraf geluk gehad, constateert hij nuchter vanuit zijn ziekenbed in het Wilhelmina Kinder Ziekenhuis in Utrecht.

De ontploffing van zijn zelfgemaakte explosief zondagavond in de Utrechtse binnenstad had in het ergste geval zijn dood kunnen zijn.

Nu moet de scholier de rest van zijn leven verder met een prothese aan zijn rechterbeen.

Bastiaan heeft een grote fascinatie voor explosieven. Hij weet heel goed waar hij mee bezig is, wanneer hij een bom maakt, vertelt hij twee dagen na de knal nuchter. Het gaat hem niet om de knal, maar om het proces. Het is de kick iets in elkaar te knutselen. Hoe moeilijker hoe beter. De knal is de bevrediging.

,,Ik heb eerst alle kennis vergaard. Weet wat de gevaren zijn. Ik doe niets zonder dat mijn vader erbij komt. Hij ziet erop toe dat ik elke stap goed en veilig doe.’’

Ondanks alle voorzorg kan het door onvoorzichtigheid misgaan, zoals dit weekeinde.

Samen met twee vrienden had Bastiaan zaterdag een explosief (mengsel van ammoniumnitraat en glycerinetrinitraat) gemaakt. Goed voor een knal met de kracht van ongeveer twintig kanonslagen. De bedoeling was deze op een afgelegen plek te laten ontploffen. ,,De enige die hierbij gevaar lopen zijn wijzelf.’’

Toen hij zondagavond na het paasmaal in zijn eentje ging kijken of alles nog goed was, zag Bastiaan dat de wc-rol waarin het mengsel verpakt zat, op de werkbank was gaan lekken. Hij pakte een spuitbus met lijm en spoot de bom hiermee in.

Vervolgens zette Bastiaan het explosief vijftig centimeter verderop. Om de bom op een later tijdstip van hinderlijke lijmresten te ontdoen, pakte de 15-jarige Utrechter een aansteker om te zien of de lijm brandbaar was. Ja dus.

De gymnasiumscholier had echter niet in de gaten dat aan het explosief een lijmsliertje zat. Toen zijn bom ook vlam vatte, gooide Bastiaan hem op de grond en probeerde het vuur met zijn voet uit te trappen.

Toen ontplofte het explosief.

,,Ik kon mijn tenen nog bewegen,’’ herinnert het slachtoffer zich de pijnlijke gevolgen van de harde klap. In het ziekenhuis moest zijn been er toch af, omdat zijn botten totaal waren verbrijzeld.