Heb de eerste vakantieweek mede gebruikt voor het lezen van Onder Marokkanen van Igor Wijnker.
Leuk geschreven en een interessant boek. Het geeft wel een aardig beeld van de Marokkaanse samenleving in Nederland en alle goede / minder goede kanten daaraan. Maar wat me vooral opvalt is het rommeltje dat er aan de beleidskant gemaakt wordt. Aangezien ik zelf aardig kan oordelen hoe het er bij een groot deel van de amateurclubs aan toe gaat, vind ik dit toch zeer wonderlijk.
Natuurlijk, het beleid van een club met overwegend Nederlandse leden valt niet te vergelijken met dat bij een vrijwel volledig Marokkaanse vereniging. Maar eigenlijk is er gewoon geen beleid. De voorzitter is de grote man en regelt alles, ook qua geld, maar om nu te zeggen dat dit allemaal zo goed gaat? De meeste bestuursleden, op de volledig Chabab-gekke Habib na, doen eigenlijk niks. Zo wordt er geen contributie geïnd, in elk geval niet actief. Er wordt niets geregeld met de gemeente, zodat de accommodatie niet kan worden aangepast en er later zelfs een frisbee-vereniging aanspraak mag maken op een veld. Zonder dat ze dit krijgen overigens.
Dan zijn er zo'n 50 spelers ingeschreven als lid van de A-selectie van Chabab. Dat moet ook wel, want om de haverklap verdwijnen er selectiespelers. Soms omdat ze niet meer willen spelen, omdat ze zijn aangetast in hun trots. Of omdat ze het land uitgezet worden, zoals de Nigeriaan Charlie. Sowieso is het lastig werken met die Nigerianen, die naar eigen zeggen allemaal prof zijn, één zelfs van Levski Sofia. Ze krijgen via de club een woning en wat geld voor strippenkaarten. De premies zijn hun verdere inkomsten. Nog zoiets: ze krijgen alleen een premie bij winst, zodat bij een gelijke stand erg veel risico wordt genomen en er soms onnodig wordt verloren.
Ondertussen kan Igor Wijnker eigenlijk relatief eenvoudig opklimmen tot bestuurslid, mede omdat ze denken dat hij als Nederlander alles wel kan regelen.
Voorbeeld van het beleid dat er dus eigenlijk niet is: Op een dag besluiten ze om entreegeld te vragen, zagen ze bij een andere club en leek wel wat. Dan wordt er snel een hokje neergezet en vragen ze 2 euro 50. Maar ja, wie niet wil betalen, mag doorlopen. Bij het tellen van de recette blijkt dan ook dat die veel te laag uitvalt gezien het aantal toeschouwers. Zo zijn er talloze voorbeelden. Bijvoorbeeld als er een nieuw beleidsplan is geschreven. "Goed plan toch Igor?" zegt de voorzitter dan. Igor vindt het echter niet zo sterk en doet suggesties ter verbetering. "Ja, ik vond het ook niet zo'n goed plan," zegt die voorzitter dan.
Verder zijn de verschillen tussen Marokkanen en Nederlanders duidelijk beschreven, zonder een oordeel te vellen. Mede omdat Wijnker overal aan meedoet, ook aan de Ramadan, heeft hij recht van spreken. Kortom, een interessant boek, dat je af en toe hoofdschuddend leest.
ASWH, de trots van de regiowww.thuisuiteten.nl