)Ik heb 15 jaar geleden gebroken met mijn ouders. Ik heb ze sindsdien niet meer gesproken gezien niets, en dat was me helemaal prima. Het was toendertijd of zelf afbreken en instorten, of kiezen om te leven (letterlijk) en weggaan.
Wat is nu het geval:
Ik heb vandaag een brief ontvangen van de gemeente waar mijn moeder heeft gewoond. Heeft gewoond, want in de brief stond dat zij is overleden.
Maar wat schets mijn verbazing, in die brief stond ook dat :
quote:met betrekking tot het vetgedrukte: ik ben nabestaande in de zin dat ik haar dochter ben, ja. Maar ik heb al 15 jaar niets meer te maken (gehad) met mijn moeder en wil dat dus ook niet. Met alle respect, maar ik wil helemaal niet betalen voor haar uitvaart of wat dan ook.De wet op de lijkbezorging is er op gericht dat als er niemand opdracht verleent voor de uitvaart van een persoon, de burgemeester van de gemeente waar de persoon overleden is, opdracht voor uitvaart moet verlenen. Daarbij wordt ervan uit gegaan dat er geen nabestaanden zijn. Zijn deze er wel, dan zijn deze nabestaanden verantwoordelijk voor (de kosten van) de uitvaart. Dit is wettelijk zo geregeld. Tevens is in de wet opgenomen dat de kosten voor de uitvaart op de nalatenschap van de nabestaanden verhaald kunnen worden. Als eerste zal dan gekeken worden welk deel van de kosten wij uit de nalatenschap van uw moeder kunnen vorderen.
Nou heb ik ooit eens gehoord dat je afstand kan doen van nalatenschap oid. Weet iemand hoe dit werkt, c.q. hoe ik dit het beste kan aanpakken?
Thanks.
(verkapt tvp, interessant, succes)
quote:Ik heb de brief net binnen en er staan zelfs 2 contactpersonen in de briefOp vrijdag 6 april 2007 10:00 schreef JeOma het volgende:
Hmm... aparte situatie! Staat er geen contact-persoon bij die brief? Die zou je 's kunnen bellen? Laat ze sowieso niets na? (dan kan het daarvan betaald worden) Kan me voorstellen dat je er sowieso niets mee te maken mee wilt hebben, zelfs al blijft er 10000 euro over...
(verkapt tvp, interessant, succes)
maar ik wil graag eerst wat inzicht hoe e.e.a. werkt, voordat ik toch ineens ergens aan vast zit omdat ik niet weet hoe de wetgeving wat dit betreft in elkaar steekt..En idd al laat ze een ton na, ik hoef er niets van.
Ik weet wel dat je de nalatenschap kunt verwerpen (niet aanvaarden), benificiar aanvaarden (dan aanvaard je de nalatenschap, nadat alle schulden afbetaald zijn), of aanvaarden (dan aanvaard je dus alles incl de schulden).
(n.b.: het kan zijn dat ik de komende paar uur niet meer langskom, ik heb zo een afspraak)
iemand nog ideeen of opties? ik ben op zijn vroegst pas vanaf de 16e in de mogelijkheid om naar een bureau voor rechtshulp te gaan....
quote:Zoek zelf eens met google naar "verwerpen nalatenschap". Levert veel info op.NALATENSCHAP VERWERPEN
Bent u erfgenaam van de overledene? Dan doet u er goed aan na te gaan of de nalatenschap u eventueel meer zal kosten dan opbrengen.
Als u zeker weet dat de erfenis meer schulden dan inkomsten bevat, dan kunt u de erfenis verwerpen. Want als u dat niet doet, dan zal uzelf de schulden moeten helpen betalen. Twijfelt u aan de grootte van de schulden of hebt u geen enkel idee over de omvang van de schulden en/of tegoeden van de nalatenschap, dan kunt u de nalatenschap aanvaarden "onder voorrecht van boedelbeschrijving": Dit wil zeggen dat u mag wachten om de erfenis definitief te aanvaarden of te verwerpen tot de inventaris is gemaakt (binnen de drie maanden na het overlijden).
Zowel voor de onmiddellijke verwerping als voor de aanvaarding onder voorrecht van boedelbeschrijving, moet u een schriftelijke verklaring ondertekenen op de griffie van de rechtbank van eerste aanleg, van de plaats waar de erfenis "opengevallen" is. Let op : als u twijfelt om de erfenis te aanvaarden of u bent zeker dat u ze zal verwerpen, stel dan geen daden van aanvaarding! Dit wil onder andere zeggen dat u geen goederen uit de erfenis mag aanvaarden, verkopen of weghalen, geen schulden mag betalen en ook niet in het huis van de overledene mag gaan wonen of het verhuren.
Hebt u geen twijfels na hoogstens drie maanden en 40 dagen dan mag u ze natuurlijk aanvaarden.
Als u na hoogstens drie maanden en 40 dagen helemaal niets gedaan heeft, dit wil zeggen dat de erfenis niet aanvaard en niet verworpen werd, dan voorziet de wet dat u de erfenis aanvaardt, met de eventuele schulden ervan.
quote:bron: http://www.uitvaartwinkel.com/index.php?pid=7&s_page_id=69&id=5372Notarieel advies
Vraag: weigeren kindsdeel
Binnenkort wordt ik geconfronteerd met een erfenis van mijn vader waar ik al jaren geen contact mee heb.
Ik wil deze erfenis weigeren. Kan ik dit en wat betekent dit voor mijn enige andere broer.
Krijgt hij dan mijn deel?
13 januari 2005
Antwoord:
Geachte heer/mevrouw,
Geen probleem, gewoon via de rechtbank verwerpen. Uw deel gaat dan naar uw kinderen. Heeft u die niet, of verwerpen die ook (pas op bij minderjarigen!), dan gaat uw deel naar de andere erfgenaam/erfgenamen (broer?)
En:
quote:bron: http://www.uitvaartwinkel.com/index.php?pid=7&s_page_id=69&id=5223Notarieel advies
Vraag: afwijzen kindsdeel
Geachte Heer,
Al jaren heb ik geen contact met mijn moeder(weduwe) en enkele broers en zusters.
Als er bij het overlijden van mijn moeder geen testament is, maar wel schulden, kan ik die dan afwijzen of ben ik verplicht hier aan mee te betalen?
Dank voor uw antwoord.
22 december 2004
Antwoord:
Geachte mevrouw,
Nee hoor, u kunt gewoon verwerpen of beneficiair aanvaarden. Let op bij verwerping: uw erfdeel (en dus ook de schulden) die schuiven dan door naar uw (eventuele) kinderen. Die hebben dus weer hetzelfde probleem.
Voor het verwerpen van de nalatenschap is een officiele verklaring nodig bij de griffie van de rechtbank. Na het verwerpen wordt de erfgenaam geacht nooit erfgenaam te zijn geweest.
3 maanden en 40 dagen?Je kunt er natuurlijk het beste zo vroeg mogelijk bij zijn, want het is niet in 1 dag allemaal geregeld.
De rechter kan het termijn in bepaalde gevallen verlengen.quote:Net als met pasen. Na 40 dagen is het Hemelvaart.Op vrijdag 6 april 2007 11:31 schreef Rewimo het volgende:
Klopt, dat staat hierboven: Hebt u geen twijfels na hoogstens drie maanden en 40 dagen dan mag u ze natuurlijk aanvaarden. Huh
quote:O, natuurlijk, nou snap ik hetOp vrijdag 6 april 2007 11:33 schreef JeOma het volgende:
Net als met pasen. Na 40 dagen is het Hemelvaart.
Maar de kans zit er dik in dat ze inmiddels wel al begraven is, en in dit geval kunnen erfgenamen aangesproken worden op de voldoening van de kosten. Ik weet niet of je nog broers en zussen hebt? Ieder kan afzonderlijk de nalatenschap aanvaarden of verwerpen.
Het volstaat inderdaad niet om een briefje aan de gemeente te sturen, hierboven werd al ergens gezegd dat er drie manieren zijn van omgaan met een erfenis. Verwerpen, beneficiair aanvaarden, of helemaal aanvaarden (inclusief de schulden). Mijn ervaring is dat de meeste mensen zuiver aanvaarden.
Bespaar jezelf de gang naar een rechtswinkel, ze zullen je hetzelfde zeggen als bovenstaande. Je zult ofwel naar de notaris moeten gaan (indien zij een testament opgemaakt had) of inderdaad moeten verwerpen bij de griffie.
[ Bericht 0% gewijzigd door Thisbe op 06-04-2007 12:21:54 ]
Je kunt dus afstand doen, op dat moment probeert de gemeente in eerste instantie (een deel van) de erfenis te claimen, maar is dat niet voldoende dan komen ze alsnog bij jou (en dan maakt afstand doen niets meer uit)
edit : wat regeltjes
quote:wet op de lijkbezorging.Artikel 22
De kosten, verbonden aan de bezorging van lijken waarvoor de burgemeester zorg draagt, daaronder begrepen lijken die uit zee worden aangebracht, komen ten laste van de gemeente. Voor zover zij door de bij de lijken gevonden, niet klaarblijkelijk aan anderen toebehorende goederen of gelden niet kunnen worden gedekt, kan de gemeente die kosten verhalen op de nalatenschap en, bij ongenoegzaamheid van deze, op de bloed- en aanverwanten, die krachtens de artikelen 392-396 van Boek I van het Burgerlijk Wetboek tot onderhoud van de overledene verplicht zouden zijn geweest, dan wel de reder indien en voor zover kosten van de lijkbezorging op grond van artikel 416 Wetboek van Koophandel voor diens rekening komen. Artikel 13 van de Invoeringswet Wet werk en bijstand is voor zover mogelijk van overeenkomstige toepassing.
Kosten zijn dus voor de gemeente, maar die mag de kosten verhalen op:
1. goederen gevonden bij de overledene
2. nalatenschap van de overledene
3. bloed en aanverwanten die op basis van art 1:392-396 BW tot onderhoud verplicht geweest waren
4. niet meer van toepassing verder.
quote:Burgerlijk wetboek boek 1Artikel 392
1. Tot het verstrekken van levensonderhoud zijn op grond van bloed- of aanverwantschap gehouden:
a. de ouders;
b. de kinderen;
c. behuwdkinderen, schoonouders en stiefouders.
2. Deze verplichting bestaat, behalve wat betreft ouders en stiefouders jegens hun minderjarige kinderen en stiefkinderen en jegens hun kinderen bedoeld in artikel 395a van dit boek, slechts in geval van behoeftigheid van de tot levensonderhoud gerechtigde.
3. De in het eerste lid genoemde personen zijn niet verplicht levensonderhoud te verstrekken, voor zover dit van de echtgenoot of een vroegere echtgenoot dan wel de geregistreerde partner of vroegere geregistreerde partner overeenkomstig het in de vijfde titel a, zesde, negende of tiende titel van dit boek bepaalde kan worden verkregen.
Als je moeder dus niet voldoende nalaat (en een vordering op de nalatenschap dus niet voldoende oplevert) dan kunnen ze alsnog bij de kinderen aankloppen (bij te weinig bezit is er in elk geval een behoefte bij de overledene geweest), vraag of dat aankloppen bij de kinderen lukt is wel afhankelijk van het feit of er een partner aanwezig is, waardoor jullie verantwoordelijkheid er niet meer is
[ Bericht 37% gewijzigd door frederik op 06-04-2007 12:55:23 ]
Het ligt allemaal een stuk genuanceerder dan de wetsartikelen die jullie aanhalen.
Ik hoef waarschijnlijk slechts te melden bij de gemeente van overlijden dat ik al x jaar totaal geen contact heb met mijn moeder en nergens wat te mee te maken wil hebben (alleen dan in wat nettere bewoording natuurlijk). Ik moet dinsdag even bellen met het notarissenkantoor, over hoe dat precies te doen. Meer niet.
Dat van die 3 maanden 40 dagen (
is inderdaad een rare termijn), geen idee waar um dat precies in zit, maar die is niet houdbaar in deze. Reden hiervoor is dat de gemeente mij heeft moeten zoeken. Voor het zelfde geld hadden ze me niet gevonden en was de termijn verstreken. Dan zou ik, als ze me daarna pas hadden gevonden opeens aan zoiets vastzitten. Zo werkt dat dus niet. Pas als officieel de vraag bij mij wordt gedropt of ik nalatenschap accepteer of niet, dan zou dat kunnen gaan gelden. Vooralsnog is mij nog niets gevraagd.quote:Op vrijdag 6 april 2007 12:09 schreef Thisbe het volgende:
Ik weet niet of je moeder al begraven is, maar zo niet: regel dat gewoon! Of je er nou dikke vriendjes mee was of niet, het is eigenlijk gewoon schandelijk dat nabestaanden dat aan de gemeente overlaten.
Wat schandalig is, is dat jij mijn besluit en wijze van handelen be-/veroordeeld zonder enige wetenschap of kennis van zaken. Ik zeg niet voor niets in mijn OP dat het letterlijk een kwestie van leven op dood was. Overigens betaal ik gewoon belasting, dus indirect betaal ik er sowieso al aan mee.En daarin staat dat de Burgemeester van een gemeente in eerste instantie de kosten van een begrafenis op zich neemt als niemand anders dat wil doen, maar dat deze daarna wel op zoek gaat naar een vergoeding van de kosten. Eerst via de goederen die de overledene bij zich droeg, daarna op een eventuele nalatenschap en als dat niet voldoende blijkt dan idd op bloed- en aanverwanten.
Het verwerpen van een erfenis/nalatenschap ontslaat bloed- en aanverwanten niet van de verplichting deze kosten te voldoen.
[edit: ik zie dat frederik het ook al had gezegd.
][edit2: Ik zie dat je zelf na navraag dus er wel achter gekomen bent dat je bezwaar aan kan tekenen.
]quote:Heb jij de vraag over de wet op de lijkbezorging ook voorgelegd bij het juridisch loket, of is daar alleen afstand van je erfrechten ter sprake gekomen?Op vrijdag 6 april 2007 15:41 schreef BrandX het volgende:
Ik heb net een uitvoerig gesprek gehad bij het Juridisch Loket.
Het ligt allemaal een stuk genuanceerder dan de wetsartikelen die jullie aanhalen.
Ik hoef waarschijnlijk slechts te melden bij de gemeente van overlijden dat ik al x jaar totaal geen contact heb met mijn moeder en nergens wat te mee te maken wil hebben (alleen dan in wat nettere bewoording natuurlijk). Ik moet dinsdag even bellen met het notarissenkantoor, over hoe dat precies te doen. Meer niet.
Dat van die 3 maanden 40 dagen (
[..]
Want dat zijn wel twee verschillende dingen.Zelfs juristen of juristen in opleiding kunnen dat wel eens over het hoofd zien.
Ik heb trouwens nog nooit gehoord van zo'n brief uit je op, ik weet dus ook niet hoe streng ze de wet hanteren (het kan een brief zijn in de vorm van "heb jij lusten, dan ook maar de bijbehorende lasten", en dat ze bij een afstandsverklaring niet verder gebruik maken van hun wettelijke mogelijkheden, het kan aan de andere kant net zo makkelijk dat ze je wel op persoonlijke titel, dus niet als erfgenaam, een rekening sturen). De afloop vertellen tzt zou ik dus waarderen
verwerpen nalatenschap
Vandaag met de notaristelefoon gebeld. Die wisten mij te vertellen hoe ik het verwerpen van het nalatenschap moet regelen. Meteen met de betreffende rechtbank gebeld. En hulde voor de gerechterlijke macht die ook eindelijk de 20ste eeuw heeft bereikt: ik krijg de volmacht over de post en kan hem ondertekend (met kopie van mijn identiteitsbewijs en uitreksel van het overlijdensregister van mijn moeder) terugsturen. Het uitreksel krijg ik ook gewoon over de post. Dat is prettig, want dan hoef ik niet in persoon naar de betreffende rechtbank en niet naar de betreffende gemeente. Dat is beiden nogal een eindje uit de buurt namelijk. Overigens kost de volmacht me enkel de griffiekosten van 98,-., wat het standaard griffiekosten-bedrag is.
Specialisatie
Goed, hiermee de verwerping op nalatenschap geregeld. Nu met betrekking tot de wet lijkbezorging.
Dat is een leuke, want in deze wet wordt verwezen naar de artikelen 392-396. De vraag die ook de notarissen niet direct wisten te beantwoorden is: als je je nalatenschap hebt verworpen, ben je dannog wel nabestaande in de zin van artikelen 392-396 enzoals bedoeld in de wet lijkbezorging. Nu blijkt dat er binnen Nederland slechts 5 (!) mensen zijn die helemaal top notch gespecialiseerd zijn in de nabestaanden wet en de wet lijkbezorging. Wat wel weer leuk is, is dat een van onze juristen hier (alleen consumentenrecht-specialisatie, dus konden alleen basisinfo geven), die haar man kent een van deze 5 personen. Op het moment dat het echt vastloopt, kan ik daar terecht voor advies.
Wat blijkt nou namelijk, in de praktijk is het zo dat mensen die gebroken hebben met hun ouders vaak nog wel contact hebben met overige familie en/of na overlijden de banden weer aanhalen. Zo niet in mijn geval (ik heb verder ook helemaal geen familie) wat mij een giga-uitzondering maakt.
Dus wat nu in mijn geval:
Het traject verloopt dan (in het negatiefste geval) als volgt:
Na de verwerping kan het dus zijn dat de gemeente mij komt opzoeken voor de kosten. Die kan ik weigeren. Als ze nergens anders terecht kunnen, komen ze bij mij terug. Als ik weer weiger, gaan ze het juridisch proberen. Weiger ik wederom, wordt de mate van aannemlijkheid (dus waarom ik weiger) onderzocht. Kan de gemeente zich daarin vinden, stoppen ze met het op mij verhalen van de kosten. Dat aannemelijk maken zal gezien de geschiedenis geen enkel probleem zijn.
Goed, van de week van alles regelen, brieven sturen, volmacht beantwoorden en afwachten of de gemeente langskomt. Ik hoef zelf richting de gemeente (nog) geen actie te ondernemen.
Alleen als leek, waarom zou er in de wet op de lijkbezorging eerst gesproken worden over de nalatenschap, en daarna over die groep 392-296?
Wanneer de groep 392-296 aangeslagen wordt moet er toch al afstand gedaan zijn door iemand, is er namelijk geen afstand gedaan dan kan de erfgenaam als aanvaardende partij voor alle schulden worden aangeslagen. Enige zou hier kunnen zijn wanneer de erfgenamen door een testament niet uit de groep 392-296 komen, en de erfgenamen benificair hebben aanvaard, waardoor er maar een deel van de kosten gedekt zijn, en er door de kinderen geen afstand gedaan is.
Voor jou hoop ik dat de gemeente zijn menselijke kant laat zien, en het houdt bij invorderen van de nalatenschap, en niet verder gaat vorderen als die nalatenschap niet voldoende is. Puur voor mijn eigen belangstelling hoop ik alleen wel op een doorzettende gemeente, en veel werk voor jou (en dat jij dan de uitkomst daarvan hier post). Alleen dat is wat flauw naar jou toe
quote:Vind ik echt wel heel makkelijk geoordeeld vanachter je toetsenbordje. Je zou natuurlijk ook kunnen stellen dat iemand die geen contact meer heeft met d'r kind er maar voor moet zorgen dat er een verzekering is die uitkeert of een spaarpotje. Ik zou me als ik TS was ook absoluut niet geroepen voelen om voor de kosten op te draaien.Op vrijdag 6 april 2007 12:09 schreef Thisbe het volgende:
Ik weet niet of je moeder al begraven is, maar zo niet: regel dat gewoon! Of je er nou dikke vriendjes mee was of niet, het is eigenlijk gewoon schandelijk dat nabestaanden dat aan de gemeente overlaten.
TS, ik wist niet dat er nog 'discussie' over mogelijk was met de gemeente, ik dacht zelf dat je als kind hoe dan ook dient te betalen (zelfs als je de erfenis verwerpt). Dat is overigens ook door een notaris zo uitgelegd, maar blijkbaar is er toch nog een mogelijkheid. Ik hoop dat ze je zoveel mogelijk met rust laten, want dit zal nare herinneringen boven brengen.
quote:Dit vind ik wat vreemd. Ik heb altijd begrepen dat je onderhoudsplichtig bent voor je eigen kinderen tot 23 jaar. Hoe kan het dan dat je onderhoudsplichtig bent voor je eigen ouders? In Nederland hebben we toch instanties die in dit onderhoud voorzien!!Op vrijdag 6 april 2007 12:45 schreef frederik het volgende:
3. bloed en aanverwanten die op basis van art 1:392-396 BW tot onderhoud verplicht geweest waren
Dit is een verplichting om de studiekosten te betalen, en te zorgen voor levensonderhoud voor kinderen jonger dan 21 (geen 23).
De onderhoudsplicht voor je eigen ouders is gebasseerd op artikel 392 (welke hierboven al eens gequote is), en is alleen van toepassing indien er behoefte is. De nederlandse instanties zorgen misschien ervoor dat er geen ouderen met behoeftes zijn?
quote:Maar ja, wat wordt verstaan onder behoefte?Op woensdag 11 april 2007 12:47 schreef frederik het volgende:
Gia, waar jij op doelt is de verplichting uit artikel 395a van boek 1 BW (waarnaar verwezen wordt in het citaat van art 392 welke ik eerder gegeven heb).
Dit is een verplichting om de studiekosten te betalen, en te zorgen voor levensonderhoud voor kinderen jonger dan 21 (geen 23).
De onderhoudsplicht voor je eigen ouders is gebasseerd op artikel 392 (welke hierboven al eens gequote is), en is alleen van toepassing indien er behoefte is. De nederlandse instanties zorgen misschien ervoor dat er geen ouderen met behoeftes zijn?
Mijn moeder komt met de AOW voor haar en mijn vader elke maand steevast 200 euro tekort.
Ze heeft nog nooit met geld om kunnen gaan. Ik kan dat van ons inkomen, met twee kinderen op MO toch ook niet missen!
Wat als zij schulden aangaan, bijvoorbeeld, lenen bij familie of de bank, en ze overlijden?
Dan kan ik toch gewoon beneficiair erven? Toch?
quote:Wat betreft schulden heeft dit hele verhaal geen gevolgen (die kun je gewoon benificair aanvaarden).Op woensdag 11 april 2007 17:11 schreef Gia het volgende:
[..]
Maar ja, wat wordt verstaan onder behoefte?
Mijn moeder komt met de AOW voor haar en mijn vader elke maand steevast 200 euro tekort.
Ze heeft nog nooit met geld om kunnen gaan. Ik kan dat van ons inkomen, met twee kinderen op MO toch ook niet missen!
Wat als zij schulden aangaan, bijvoorbeeld, lenen bij familie of de bank, en ze overlijden?
Dan kan ik toch gewoon beneficiair erven? Toch?
Waar je hier mee zit is dat wanneer er begraven wordt van de armen (door de gemeenschap) de kosten daarvan niet automatisch bij de gemeenschap liggen. Dat zegt dus niets over wie verantwoordelijk is voor de schulden door dat gat in de hand
quote:Nee, snap ik, wat ik eigenlijk wilde weten is hoe het zit met die onderhoudsplicht?Op woensdag 11 april 2007 18:30 schreef frederik het volgende:
[..]
Wat betreft schulden heeft dit hele verhaal geen gevolgen (die kun je gewoon benificair aanvaarden).
Waar je hier mee zit is dat wanneer er begraven wordt van de armen (door de gemeenschap) de kosten daarvan niet automatisch bij de gemeenschap liggen. Dat zegt dus niets over wie verantwoordelijk is voor de schulden door dat gat in de hand
Kan van mij, of mijn zussen, verlangt worden dat ik betaal voor het geval mijn moeder de huur, gas e.d. niet meer kan betalen? Toch niet, wel? Vallen dat soort schulden ook onder die schulden die je benificiair kunt wegbonjouren? (In ons geval zijn er namelijk geen of nauwelijks baten)
De enige rechthebbende is de behoeftige, en dat is ook de enige die dat kan opeisen. Niet een schuldeiser van de behoeftige. (eventueel zou een overheid zich nog een recht gegeven kunnen hebben, kijk naar het verhaalsrecht bij alimentatie, waarin een uitkering alsnog gevorderd kan worden bij de ex, al is er een eenmalige afkoopsom onderling afgesproken)
Als er na de dood schulden blijken te zijn maakt het dus niet uit of het schulden zijn welke ontstaan zijn door geen gebruik te maken van de claim mogelijkheden. Ze zijn in elk geval niet "gevaarlijk" (als in, met benificair aanvaarden heb je er geen last van)
Als je je vraag meer bedoelt of je ouders tijdens leven bij je kunnen aankloppen, dan moet ik even het antwoord schuldig blijven, ik zit niet voldoende in het familierecht. Twee dingen waar je mee zit zijn:
1. de personen uit 392 lid 1 komen pas in aanmerking als er bij de (ex) partner niets meer te halen valt.
2. Hoe hoog is de behoefte? Daarvoor zou je denk ik een gescheiden iemand eens voor aan moeten kijken, hoe de behoefte bij een alimentatie berekening berekend wordt (daar heb je namelijk ook behoefte aan de ene kant, en daadkracht aan de andere kant)
Maar nogmaals, als het je om personele verplichtingen gaat tijdens leven moet je bij mijn antwoorden iets meer rekening houden met fouten dan in andere gevallen waar ik antwoord
quote:Onder punt 1 heb je een interessante voor mij te pakken. Ik weet inmiddels dat mijn moeder hertrouwd is geweest voor 6,5 jaar met iemand die ik niet ken. Zij zijn na de scheiding bevriend gebleven, of zoals hij stelt: "na de scheiding ging het veel beter tussen ons" Hij heeft nog nauw contact met haar gehad, is ook degene die haar heeft gevonden. Ook meld hij dat m'n moeder nauwelijks bezittingen had, en dat hij wat kleren en sieraden weg heeft gegeven aan goede vriendinnen van mijn moeder.Op woensdag 11 april 2007 19:11 schreef frederik het volgende:
Als je je vraag meer bedoelt of je ouders tijdens leven bij je kunnen aankloppen, dan moet ik even het antwoord schuldig blijven, ik zit niet voldoende in het familierecht. Twee dingen waar je mee zit zijn:
1. de personen uit 392 lid 1 komen pas in aanmerking als er bij de (ex) partner niets meer te halen valt.
2. Hoe hoog is de behoefte? Daarvoor zou je denk ik een gescheiden iemand eens voor aan moeten kijken, hoe de behoefte bij een alimentatie berekening berekend wordt (daar heb je namelijk ook behoefte aan de ene kant, en daadkracht aan de andere kant)
Maar nogmaals, als het je om personele verplichtingen gaat tijdens leven moet je bij mijn antwoorden iets meer rekening houden met fouten dan in andere gevallen waar ik antwoord
Dat is voor mij belangrijke info natuurlijk, indien de gemeente daadwerkelijk bij mij aan gaat kloppen.
Maar als ik dan kijk in wat je eerder quotte in artikel 392 (zie hieronder), snap ik lid 3 niet helemaal. Zou je die eens in lekentaal voor mij kunnen vertalen?
quote:Artikel 392
1. Tot het verstrekken van levensonderhoud zijn op grond van bloed- of aanverwantschap gehouden:
a. de ouders;
b. de kinderen;
c. behuwdkinderen, schoonouders en stiefouders.
3. De in het eerste lid genoemde personen zijn niet verplicht levensonderhoud te verstrekken, voor zover dit van de echtgenoot of een vroegere echtgenoot dan wel de geregistreerde partner of vroegere geregistreerde partner overeenkomstig het in de vijfde titel a, zesde, negende of tiende titel van dit boek bepaalde kan worden verkregen.
Hetzelfde gaat op als degene die geld nodig heeft een ex heeft waarbij aangeklopt kan worden voor alimentatie.
Voor jullie kan dit een uitkomst zijn. Een alimentatieverplichting blijft namelijk 12 jaar bestaan (in het geval het huwelijk 5 jaar of langer heeft geduurd, anders is die verplichting even lang als het huwelijk geduurd heeft), dit tenzij er redenen zijn om de alimentatie te stoppen (een nieuwe relatie aangaan bijvoorbeeld).
Dat nieuwe huwelijk heeft 6,5 jaar geduurd, waardoor die termijn van 12 jaar geldt (ik ga er even vanuit dat ze niet opnieuw een andere relatie heeft gehad). Hierdoor kunnen jullie wel eens vrijgesteld zijn van de onderhoudsplicht.
En dus ook van de verplichting om de begravenis te betalen.
Zaak dus om te achterhalen of die ex-man nog alimentatie zou moeten kunnen betalen (niet of die dat moest doen, maar of die daartoe verplciht zou kunnen worden als ze nog leeftde).
Of begrijp ik je nu niet goed?
quote:Ik neem aan de partneralimentatie die de nieuwe partner zou moeten betalen aan je moeder in de eerste 12 jaar na het huwelijk.Op woensdag 11 april 2007 21:15 schreef BrandX het volgende:
Alimentatie is geen vraagstuk volgens mij, dwz: ik versta onder alimentatie gelden te betalen voor minderjarige kinderen. Ik ben 35 en was al ruim volwassen toen mijn moeder hertrouwde.
Of begrijp ik je nu niet goed?
Maar je hebt ook partneralimentatie. In het geval waarbij de ene heel veel verdient, en de ander veel minder (of 25 jaar huismoeder is geweest en helemaal niet heeft gewerkt en nu onbemiddelbaar is omdat ze te oud is)
Overigens heb ik vandaag de volmacht ontvangen voor het verwerpen van de nalatenschap, nu nog de overlijdensakte ontvangen van de gemeente, en dan is dat geregeld.
(en uiteraard blijf ik jullie op de hoogte houden van hoe het verder verloopt allemaal)
Voor de volledigheid zal ik die hieronder even neerzetten:
quote:In dit hele rijtje komt de ex- echtgenoot die alimentatieplichtig zou zijn bij leven dus niet voor.Artikel 392
1. Tot het verstrekken van levensonderhoud zijn op grond van bloed- of aanverwantschap gehouden:
a. de ouders;
b. de kinderen;
c. behuwdkinderen, schoonouders en stiefouders.
2. Deze verplichting bestaat, behalve wat betreft ouders en stiefouders jegens hun minderjarige kinderen en stiefkinderen en jegens hun kinderen bedoeld in artikel 395a van dit boek, slechts in geval van behoeftigheid van de tot levensonderhoud gerechtigde.
3. De in het eerste lid genoemde personen zijn niet verplicht levensonderhoud te verstrekken, voor zover dit van de echtgenoot of een vroegere echtgenoot dan wel de geregistreerde partner of vroegere geregistreerde partner overeenkomstig het in de vijfde titel a, zesde, negende of tiende titel van dit boek bepaalde kan worden verkregen.
Artikel 393 [Vervallen per 01-04-1998]
Artikel 394
De verwekker van een kind dat alleen een moeder heeft, alsmede de man die als levensgezel van de moeder ingestemd heeft met een daad die de verwekking van het kind tot gevolg kan hebben gehad, is als ware hij ouder verplicht tot het voorzien in de kosten van verzorging en opvoeding van het kind dan wel, na het bereiken van de meerderjarigheid van het kind, tot het voorzien in de kosten van levensonderhoud en studie overeenkomstig de artikelen 395a en 395b. Nadien bestaat deze verplichting slechts in geval van behoeftigheid van het kind.
Artikel 395
Een stiefouder is, onverminderd het bepaalde in artikel 395a van dit boek, alleen verplicht gedurende zijn huwelijk of zijn geregistreerd partnerschap levensonderhoud te verstrekken aan de tot zijn gezin behorende minderjarige kinderen van zijn echtgenoot of geregistreerde partner.
Artikel 395a
1. Ouders zijn verplicht te voorzien in de kosten van levensonderhoud en studie van hun meerderjarige kinderen die de leeftijd van een en twintig jaren niet hebben bereikt.
2. Een stiefouder is gedurende zijn huwelijk of zijn geregistreerd partnerschap jegens de tot zijn gezin behorende meerderjarige kinderen van zijn echtgenoot of geregistreerde partner die de leeftijd van een en twintig jaren niet hebben bereikt, verplicht te voorzien in de bij het vorige lid bedoelde kosten.
Artikel 395b
1. Heeft de rechter het bedrag bepaald, dat een ouder of stiefouder dan wel, overeenkomstig artikel 394, de verwekker of de man die in artikel 394 daarmee gelijk is gesteld ter zake van de verzorging en opvoeding van zijn minderjarig kind of stiefkind moet betalen en is deze verplichting tot aan het meerderjarig worden van het kind van kracht geweest, dan geldt met ingang van dit tijdstip de rechterlijke beslissing als een tot bepaling van het bedrag ter zake van levensonderhoud en studie als in artikel 395a van dit boek bedoeld.
2. Hetzelfde geldt, indien met toepassing van Hoofdstuk XIII van de Wet op de jeugdzorg het bedrag is vastgesteld dat de ouder of stiefouder ter bestrijding van de kosten van de in artikel 69, eerste lid van die wet bedoelde maatregelen aan het Landelijk Bureau Inning Onderhoudsbijdragen moet uitkeren.
Artikel 396
1. De verplichting van behuwdkinderen en van schoonouders tot het verstrekken van onderhoud vervalt, wanneer het huwelijk van het behuwdkind is ontbonden.
2. De verplichting bestaat niet jegens een behuwdkind, dat is gescheiden van tafel en bed en jegens een schoonouder, nadat deze is hertrouwd.
Indien je voor je uitzoekwerk dus de hulp van die ex nodig hebt kun je hem vertellen dat die jullie een groot plezier doet, maar daar zelf totaal niet slechter van wordt (voor het geval dat die denkt dat hij nu die begraveniskosten op zijn dak krijgt)
quote:Dat kan toch niet zomaar. Er is een schuld en dan geeft die man sieraden weg?Op woensdag 11 april 2007 20:27 schreef BrandX het volgende:
Ook meld hij dat m'n moeder nauwelijks bezittingen had, en dat hij wat kleren en sieraden weg heeft gegeven aan goede vriendinnen van mijn moeder.
Is het niet zo dat je, wanneer je iets van waarde uit de woning van een overledene haalt, je de erfenis aanvaardt?
quote:Dat is wat ik inderdaad ook begrepen heb. Daarom was ik blij met deze (door hem zelf gegeven) info.Op donderdag 12 april 2007 07:31 schreef Gia het volgende:
[..]
Dat kan toch niet zomaar. Er is een schuld en dan geeft die man sieraden weg?
Is het niet zo dat je, wanneer je iets van waarde uit de woning van een overledene haalt, je de erfenis aanvaardt?
quote:Hoe kan er nu sprake zijn van aanvaarding?Op donderdag 12 april 2007 07:31 schreef Gia het volgende:
[..]
Dat kan toch niet zomaar. Er is een schuld en dan geeft die man sieraden weg?
Is het niet zo dat je, wanneer je iets van waarde uit de woning van een overledene haalt, je de erfenis aanvaardt?
Daarvoor moet er eerst wel een testament zijn waarin die ex-partner als erfgenaam benoemd is (en dat testament moet ook nog eens geldig zijn, een ex- echtgenoot is 1 van de uitzonderingen waarbij een text uit het testament waardeloos kan zijn zonder dat het testament is herroepen).
In het geval hij geen erfgenaam is heeft die ex gewoon goederen aan de erfenis onttrokken, of daar sprake van diefstal is is even een juridisch punt (voor diefstal zijn een aantal voorwaarden nodig waaraan voldaan moet zijn wil het diefstal zijn)
quote:Ik ben het met je eens dat het weggeven door die ex onaanvaardbaar is.Op donderdag 12 april 2007 13:56 schreef Gia het volgende:
Tja, als TS de erfenis weigert, dan worden de bezittingen verbeurd, toch, om de begrafeniskosten van te betalen. Als er 'kostbare' bezittingen weg zijn, zou dat voor TS een grotere restschuld betekenen. Lijkt me onaanvaardbaar.
Dat weggeven is alleen waarschijnlijk geen daad van aanvaarding geweest.
BrandX heeft aangegeven dat ze de mogelijkheid heeft om de erfenis te verwerpen, dit geeft aan dat er in elk geval geen testament is waarin ze onterft is.
Zou die ex-man erfgenaam zijn (en dus een daad van aanvaarding kunnen uitvoeren), dan moet er een testament bestaan (een ex echtgenoot is geen standaard erfgenaam), waarin bovendien gemeld moet zijn dat die ex ook erfgenaam blijft na een eventuele scheiding, of waarvan de opmaakdatum voor de huwelijksbelofte tussen ex en de moeder van BrandX ligt (een text in een testament vervalt op het moment van scheiden, tenzij er sprake is van een testament wat ouder is als de trouwbelofte, of wanneer er in het testament anders neergezet is).
Jammergenoeg kan BrandX zich heel waarschijnlijk niet beroepen op een zuivere aanvaarding door die ex, maar zal ze (of de gemeente) moeten proberen om die goederen weer boven water te halen bij de niet rechtmatige eigenaar
quote:Tjonge jonge, wat een ellende en dat wanneer je er eigenlijk liever niks mee te maken wilt hebben. Je zou bijna gewoon maar betalen, om ervan af te zijn.Op donderdag 12 april 2007 15:15 schreef frederik het volgende:
Jammergenoeg kan BrandX zich heel waarschijnlijk niet beroepen op een zuivere aanvaarding door die ex, maar zal ze (of de gemeente) moeten proberen om die goederen weer boven water te halen bij de niet rechtmatige eigenaar
quote:BrandX moet mijn postings niet gaan opvatten alsof het allemaal dingen zijn die tegen haar spelen.Op donderdag 12 april 2007 16:19 schreef Gia het volgende:
[..]
Tjonge jonge, wat een ellende en dat wanneer je er eigenlijk liever niks mee te maken wilt hebben. Je zou bijna gewoon maar betalen, om ervan af te zijn.
Voorzover ik het nu zie spelen de volgende dingen:
- De gemeente wenst de kosten vergoed te krijgen
- Gaan ze alleen achter de nalatenschap aan, dan houdt het hierbij op, wat er verder met de nalatenschap gebeurd is geen zaak van BrandX (omdat ze verworpen heeft / gaat verwerpen).
- Indien de gemeente wel doorgaat (verder dan de nalatenschap dus), dan is eerst van belang of BrandX wel onderhoudsplichtig is. Zou die ex onderhoudsplichtig zijn, dan is BrandX dat niet, en kan de gemeente niet bij BrandX vorderen. Wat er met de nalatenschap gebeurd maakt voor BRandX niets uit, ze kan niet aangesproken worden op zorgplicht, en ze heeft verworpen
- Indien de gemeente verder gaat met claimen dan de nalatenschap, en die ex blijkt niet aansprakelijk te zijn dan is brandX pas aansprakelijk, en kan ze voor het verschil tussen de kosten en de opbrengst van de nalatenschap aangesproken worden. Pas dan maakt het voor BrandX dus wat uit wat er met de sieraden gebeurd is.
En volgens mij stopt het hele verhaal voor Brand X na het tweede punt (gemeente gaat niet verder), of het derde punt (die ex was onderhoudsplichtig).
Kortom, BrandX, zie het aub niet te vervelend in, je kunt wachten op de volgende stap van de gemeente, maar je kunt ze ook al voor zijn, en alvast bedenken wat je stappen zijn bij hun mogelijke stappen (en die heb ik je hopenlijk gegven)
quote:http://www.uitvaartwinkel.com/index.php?pid=1&s_page_id=68&id=6199Vraag: Betalen voor crematie vader?? (geen contact vader-zoon)
Ik heb absoluut geen contact met mijn vader en wil hem ook absoluut niet meer zien of kennen. Nu schijnt hij zijn begrafenis verzekering te hebben afgekocht en is hij dus niet verzekerd voor de kosten van zijn begrafenis cq crematie.
Als hij komt te overlijden kan ik dan worden verplicht om zijn begrafenis te bekostigen ook al heb ik niks met hem te maken?? Hij is niet meer getrouwd en heeft geen relatie.
Mvg Marcel Bxxxxxxxx
11 juli 2005
Antwoord:
Geachte heer,
Ja, dat risico loopt u. De wetgever meent dat de kosten van overlijden en uitvaart van mensen in principe gedragen moeten worden door hen zelf (nalatenschap), en anders door hun kinderen. In ieder geval zo min mogelijk door de belastingbetaler, die er zo min mogelijk de dupe van moet worden dat mensen niet de verantwoordelijkheid nemen om tijdig en voldoende te sparen of een verzekering te nemen.
Zo zit de wet in elkaar.
Uw situatie en uw vraag is niet uniek. In allerhande varianten is de vraag al tientallen keren gesteld en behandeld in de sub-rubrieken `Kosten uitvaart`, `Uitvaart door gemeente` en hele oude maar nog wel van toepassing zijnde vragen in de subrubriek `Erfenis/erfrecht` van de hoofdrubriek `Overige onderwerpen`.
Wellicht heeft uw vader toch nog wel wat spaargeld of goederen waar de kosten uit voldaan kunnen worden. En misschien heeft hij zijn verzekering niet opgezegd. Dat zou heel erg dom zijn, juist als de jaren naderen dat je hem het hardste nodig hebt. Misschien kloppen de geruchten niet.
En anders valt te overwegen dat u zelf een verzekering afsluit op het leven/overlijden van uw vader. Dat kan voordelig of verstandig zijn.
Het is uiteindelijk gelukkig met een sisser afgelopen. Dat wil zeggen:
Ik heb de volmacht getekend en teruggestuurd, daarmee was alles voor de rechtbank mbt verwerping in orde.
Toen de gemeente nog. Dat was nog ff apart, want inmiddels kreeg ik ook allerlei aanslagen vanuit de gemeente binnen: gemeentelijke belastingen en terugvordering van teveel ontvangen uitkering. Dat laatste: blijkbaar is er nog twee maanden uitkering gestort op mijn moeders rekening voordat haar overlijden verwerkt was bij de gemeente. Anyways: ik heb de gemeente een uitgebreide brief gestuurd, compleet met een stuk geschiedenis en de volmacht. In de geschiedenis was dus duidelijk aangegeven waarom ik geen contact meer had met mijn moeder met wat verdere uitleg en feiten. Ik kreeg na een paar weken een brief terug van de gemeente. Ze waren blijkbaar onder de indruk, ze zeiden dat zij verder zouden zorg dragen voor een begravenis, mij niet meer zouden lastig vallen en wensten mij heel veel sterkte, succes en geluk (ja dat stond echt in de brief) met de rest van mijn leven.
Iedereen nog bedankt voor het meedenken en de adviezen.
dat was inderdaad heel tof. Deed me toen veel goed in ieder geval.quote:Op zondag 5 mei 2013 13:24 schreef frederik het volgende:
Op een mooie manier afgerond, een menselijke reactie ook van de gemeente.
quote:
Bedankt voor de update. Dit is waarom Fok zo nuttig is
Soms lijkt het er net op dat er nog mensen bij gemeentes werken ipv alleen maar regeltjes-robots. Prima reactie en fijn dat het zo goed is afgelopen!quote:Op zondag 5 mei 2013 10:29 schreef BrandX het volgende:
Anyways: ik heb de gemeente een uitgebreide brief gestuurd, compleet met een stuk geschiedenis en de volmacht. In de geschiedenis was dus duidelijk aangegeven waarom ik geen contact meer had met mijn moeder met wat verdere uitleg en feiten. Ik kreeg na een paar weken een brief terug van de gemeente. Ze waren blijkbaar onder de indruk, ze zeiden dat zij verder zouden zorg dragen voor een begravenis, mij niet meer zouden lastig vallen en wensten mij heel veel sterkte, succes en geluk (ja dat stond echt in de brief) met de rest van mijn leven.