Dat er een probleem is is duidelijk. Maar waar komt het probleem precies vandaan?
(geen zin in dit hele verhaal? onderaan deze post staat een samenvatting.)
Gebrek aan discipline? Discriminatie? Onverschilligheid van ouders?
Ja. Maar... gelden die 'oorzaken' alleen voor Marokkanen? -Ik ken namelijk genoeg Nederlandse jongeren die
grenzeloos verwend zijn (echt van die misselijkmakende types die slechts interesse hebben voor
dingen die te koop zijn.)
-Ik ken ook Nederlandse jongeren die gediscrimineerd worden, bijvoorbeeld omdat ze puistjes hebben, een beetje 'sociaal onhandig' zijn enzovoorts.
-Veel Nederlandse ouders zijn ook onverschillig. Tel maar op je vingers na: hoeveel veertienjarige blonde breezersletjes, verslaafd aan aandacht, ken je? Hoevaak kom je in de bus zo'n onverschillig blank ***-jonk tegen die het vertikt om in een retevolle bus twee zitplaatsen vrij te maken (bezet door ZIJN tas en ZIJN benen)??
Inmiddels ben ik geen puber meer, maar als ik terugkijk op mijn eigen puberteit dan kan ik de volgende conclusie trekken: de tijden dat ik onverschillig, sletterig en dwars deed waren de tijden dat ik thuis niet de zorg, aandacht en discipline kreeg die ik nodig had. Gelukkig waren er andere mensen in mijn leven die me op dat moment behoedden voor enorme missers.
Volgens mij zijn de problemen onder Marokkaanse jongeren het topje van de ijsberg. De grote ijsberg van de ikke-ikke-mentaliteit, de leegte... Iedereen denkt dat je identiteit en eigenwaarde kunt KOPEN, waardoor eigenwaarde afhankelijk wordt van geld en spullen. Men haalt 'image' en eigenwaarde door elkaar.
Een image krijg je bijvoorbeeld door te doen wat Elle Girl etc. je opdraagt. Eigenwaarde staat los van bezit.
Als je eigenwaarde hebt kun je zelf nog trots op jezelf zijn als je NIETS hebt.
Zo zou het dus kunnen dat een bosjesman tien keer meer eigenwaarde heeft dan die jongen die in de bus zo cool zit te wezen met zijn geile gelkoppie en trendy koptelefoontje.
De reden dat 'de Marokkanen' zo extreem zijn in hun reacties op deze inhoudsloosheid, is denk ik omdat zij tot de groep behoren die het minste hebben:
- over het algemeen minder 'eerlijk' zakgeld;
- geen ouders die kunnen steunen bij de opleiding; (ouders die zelf weinig of geen Nederlands onderwijs hebben gevolgd, weten niet goed wat een opleiding inhoudt.)
- minder grote (schriftelijke) taalvaardigheid, die juist zo nodig is voor die opleiding;
- ouders hebben vaak weinig weet van 'wat er gaande is'.
Een vicieuze cirkel ontstaat:
1ouders doen een poging 2lukt niet helemaal 3reactie van nederlanders is afwijzend 4ouders raken onzeker door reactie en eigen gebrek aan kennis 5door onzekerheid mislukt de volgende poging weer, enzovoorts. De onzekerheid en onkunde blijft of wordt zelfs groter! Is het onmenselijk om dan na een tijdje de moed te verliezen?
Het gaat hier over JONGEREN. Een jongere is iemand die aan het opgroeien is. Daar is steun en begeleiding bij nodig.
Het feit dat jongeren graag aansluiting zoeken bij een groep is heel menselijk. Zet een groot aantal jongeren bij elkaar die zich niet happy voelen en voila: een anti-groepje is geboren. Met de zgn. 'Lonsdalejongeren' gebeurt in feite precies hetzelfde. Het grootste gedeelte daarvan is ook afkomstig uit de armste lagen van de samenleving.
Een oplossing is zo een twee drie moeilijk te vinden. Het kernprobleem is denk ik: de weg kwijt zijn en niemand hebben om je erop te sturen.
Discipline is zeker belangrijk, maar een 'drill' zonder waardevolle dingen te leren (zoals inlevingsvermogen, goed lezen, afmaken waar je aan begint) zijn minstens zo belangrijk.
Ik zou het alleen jammer vinden wanneer alleen 'de Marokkanen' deze steun krijgen. Kijk, de oppervlakkige en egoistische (en stiekem ongelukkige) Nederlandse pubers hebben hier ook baat bij. Want stel bijvoorbeeld dat de armoede stijgt: waar moeten zij dan op terugvallen, als ze geen geld meer hebben om zichzelf steeds tevreden mee te kopen?
Samenvatting van mijn mening:
Heel veel jongeren in Nederland staan onverschillig en negatief in het leven, zowel dutchies als niet-dutchies.
Dat sommige Marokkanen hierin 'extreem' zijn komt doordat zij minder middelen hebben om op terug te vallen. (middelen = geld, taalvaardigheid, ouders die 'thuis' zijn in hoe het er hier aan toe gaat.)
Steun aan deze jongeren moet gericht zijn op het ontwikkelen van zelfredzaamheid en eigenwaarde.
[ Bericht 9% gewijzigd door Liesjuuh op 03-04-2007 13:45:56 ]
~ ~ ~ Zalig zijn de armen van geest ~ ~ ~