De kogel is door de kerk, we gaan voltijds aanvragen. Was ff hard janken toen ik dat moest toegeven, maar het moet.
Met pakjesavond bleek even heel duidelijk waar het grootste probleem ligt: de nachten. Tot 23:00 bleef Lukas schreeuwen, zingen, huilen en bonken en om 5:45 begon het weer. Dat was normaal ook zo een paar keer per week, maar omdat we er nu een tijdje uit zijn geweest merkten we het nu dus opnieuw op.
Ook was het ineens verdacht stil, dus ik ging even kijken (dacht even dat hij misschien weer een aanval had, heel eng gevoel), had hij een bloedneus en zat hij met het bloed te spelen. "Lief!" zei hij en smeerde het lekker uit over zijn gezicht, handen, lakens en muur. Die troep maakt me niets uit, maar als hij echt een serieuze bloeding had, dan zou hij ook geen alarm slaan dus. 's Ochtends weer een bloedneus (ws. gepeuterd) en hetzelfde tafereel.
Het zegt wellicht genoeg dat ik tot nu toe die nachtvoedingen van de baby er gewoon ff naast doe, maar gisteren voor het eerst geradbraakt uit bed kwam.
Het goede nieuws is -behalve dat hij geen epileptische aanvallen meer gehad heeft- dat MEE meteen aansluitende overbrugging heeft geregeld
in het logeerhuis (kvt) waar hij nu zit, dus voorlopig kunnen we zelf blijven bepalen wanneer hij langskomt en wij dat aankunnen.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team