Theorie en praktijk van de Rapley-methode

quote:

Op vrijdag 28 oktober 2005 22:54 schreef bixister het volgende:

[..]

eh, dat lijkt me wel ja.

Haha zo'n halve appel naar binnendrukken. 'Wat nou kokhalsreflex, smoesjes! Dooreten!'

nahja, domme vraag dus whahahahaha

sorry, ik ben ook niet zo van dat soort theorieen helemaal doorlezen

Ik heb wel het hele document van de methode gelezen, met dank aan Poemojn uiteraard. Maar ik heb afwisselend eten gegeven. Soms een prutje, soms vast, soms met een vorkje prikken, soms met de hand. Wat me soms niet beviel was de teringzooi die je altijd hebt. Jolie heeft dus ook nooit vleesbeleg in d'r handje gehad omdat ik bang ben voor maden enzo. Als we even snel aten, voerde ik gewoon. Voor de rest heeft ze alles zelf mogen doen, prakjes en vast voedsel. Nu eet ze best goed met een vork en een lepel kan ze ook goed naar d'r mond brengen maar ze legt het eten er met d'r andere hand op. Scheppen kan ze nog niet. Ik vind dit al knap, ze leert het wel.

vind ik ook reteknap hoor! en wij doen 't eigenlijk precies zo luchtbel (afgezien van de angst voor maden maar anna krijgt nog nauwelijks vlees en al helemaal niet op brood). ik hoop dat anna over een half jaar ook al zo handig is met vork en lepel als jolie!

quote:

Op vrijdag 28 oktober 2005 22:45 schreef bixister het volgende:

nog even wat voor mij de belangrijkste kern van dat rapleyen is in vergelijking met 'gewoon' gepureerd eten geven: het feit dat je het initiatief om te eten meer bij je kind laat, in plaats van dat het went aan die passieve rol van gevoerd te worden.

Maar het heerlijke van baby zijn is toch ook wel t vertroetelen. Ik bedoel als het kind dat fijn vind. Als ik bv kijk naar Bo die wilde echt al heel snel alles zelf. Ik heb een foto van 4 maanden dat ze zelf dr flesje vasthoud. En dan ging ze echt sputteren als ik t over wilde nemen. Nou prima dan mag dat zelf. Jans daarentegen vond en vind het heerlijk om "verzorgd' te worden. Ook prima.
In hoeverre kijken jullie die deze methode volgend daarin naar het kind?
Ik bedoel het is een baby he. Ze kunnen nog heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel lang alles zelf doen

Ja Jessie daarom deed ik dus gewoon wat uitkwam en goed voelde op dat moment. Eten we nu soep bijvoorbeeld dan laat ik d'r echt niet aan d'r lot over hoor! En soms vond ik het juist wel makkelijk. Jolie eet daarom alleen toetje als mijn zus hier eet op dinsdag, als Jolie niet bij de oppas eet dan krijgt ze thuis een stuk fruit na het eten. Kan ze lekker makkelijk zelf opeten en kan ik m'n eten opeten. Omdat je er toch nog zo veel mee bezig bent tijdens het echte eten.

Bix, ze prikt nog wel eens mis hoor maar probeert het dan gewoon nog eens. Iets nieuws pakt ze nog altijd met de hand. Chocoladepudding bijvoorbeeld

oh jessie maar vertroeteld wordt ze volop hoor. en wat dat eigen initiatief betreft: ik heb 't idee dat ik haar juist een heel groot plezier doe door haar die controle te geven.
en soep mag ze inderdaad nog niet zelf doen. (vindt ze wel lekker trouwens!)

dat volgen van 't kind is juist een van de uitgangspunten van rapley als ik 't goed begrepen heb.

O daar ben ik ook niet bang voor hoor
Maar ik vind met die theorieen die dan ineens "in " zijn dat het vaak zo heilig lijkt ineens. Alsof baby's zonder tanden en nog geen fijne motoriek maar ineens alles zelf moeten kunnen want zelf de controle hebben dat is het!!! En persoonlijk denk ik dat veel (niet alle maar veel) baby's t heerlijk vinden om nog lekker passief gevoerd te worden met zacht voedsel.
Maar dat heb iik bv ook met inbakeren wat ineens weer terug "in" is. Dan hoor je ook zo vaak Ja maar ze hebben zo'n tijd lekker opgevouwen knus in je buik gezeten, dus het voelt voor de baby's veilig als ze zo ingepakt zitten. Ik denk dan ja ze komen er niet voor niks na 9 maanden uit. Maar goed. Ik geloof wel dat overal een kern in zal zitten. Ik zal alleen niet snel overal een trouwe aanhanger van zijn denk ik

ik voel me juist ook een beetje zo'n (ook al zo inne) 'shopper' die overal uitpikt wat mij 't best uitkomt.
maar 't is volgens mij alleen maar goed om kritisch naar dit soort dingen te kijken. ik vond het na lezing van 't hele verhaal en diverse voorbeelden wel zeker de moeite waard om er een serieuze poging aan te wagen. en tot nu toe is 't me eigenlijk alleen maar meegevallen. maar ik denk ook heus niet dat dit voor alle kinderen meteen De Methode zou moeten zijn hoor. alleen dat er nog altijd overal in die 'jonge ouders achtige' blaadjes staat dat je alle eten in het begin (en liefst al zo vroeg mogelijk) echt superfijn moet pureren begin ik nu wel echt wat vreemd te vinden. ik kan me ook niet aan de indruk onttrekken daar een heleboel lobby van Olvarit en co achter zit.

Je ook gewoon laten leiden door je kind denk ik. Hier heb ik drie heel verschillende eters in huis. Storm is probleemgevalletje met eten, eet vaak slecht, kan een half uur op een stukje rundvlees kauwen enz. Sverre (te vroeg geboren en of het daardoor komt?) weigerde stukjes te eten. Die heeft heel lang gepureerd gekregen anders at hij gewoon niet. En Lune is een heel erg zelf doen typetje, die weigerde heel resoluut met 13 maanden om nog geprakt te eten. Toen hebben we Sverre ook gewoon eten voorgezet, we vonden het voor hem ook tijd worden, hij was al twee geweest. Hij heeft drie weken heel slecht gegeten en toen ging het beter. Maar fruit eet hij nog altijd niet zo. Een paar keer per week krijgt hij van mij wat geprakt fruit, soms ''dwing'' ik hem een stukje appel te eten, terwijl Lune een appel afbijt of een banaan uit het vuistje eet. Kinderen zijn zo verschillend

Kinderen hebben ook aardappels nodig, dat geef je toch ook niet in stukken. Dat is veel te droog.
Ik zal het ook wel zo'n beetje aanpakken hoor zoals Bix het doet en Luchtbel. En als het een prutje is voer ik het haar gewoon.

Het moet allemaal wel een beetje vrijblijvend zijn denk ik. En inderdaad elk kind verschilt.

Zonder tanden kunnen ze al prima stukjes eten hoor! Anders hadden we alles moeten pureren totdat ze (voldoende?) tanden hadden, terwijl de tanden pas rond 1 jaar doorkwamen! Toen de kinderen 1 jaar waren aten ze in principe met de pot mee, maar wel wat fijner gesneden. Dat fijnsnijden doen we voor Judith nog steeds, als het eten erg hard is (ze heeft nog maar 1 kies).
De Rapley-methode hebben we trouwens nooit toegepast, maar we hebben niet lang gewacht met stukjes eten te geven (ondanks dat ze nog geen tanden hadden).

Myrthe vindt t juist geweldig lekker om een aardappel uit het vuistje te eten. Ze heeft vrijwel altijd volgens de Rapleymethode te eten gekregen. Alleen als ze iets niet lekker vindt, zoals broccoli, prak ik het door de aardappelen (en dan eet ze het wel zelf op met haar vorkje).

ik ben daarin een echte muts denk ik, maar ik het gewoonweg niet aangedurft omwille het kokhalzen van Thijs in het begin.
Maar nu eet hij met gemak stukken banaan uit het vuistje, appel snijd ik in dunneplakjes, met peer het zeflde.

Ik sijn gewoon alles fijn en zo eet Thijs

Hier wordt ook volop gerapleyd en ook hier wordt zo nu en dan flink gekokhalsd. Ik vind het niet eng, eigenlijk alleen maar schattig. Juul stopt alles wel in z'n mond en kauwen gaat ook steeds iets beter, maar het doorslikken wil nog niet echt vlotten. Bij sommige dingen schijnt ie gewoon echt niet te begrijpen dat het tot de categorie 'voedsel' behoort. Brood slokt ie zo naar binnen en levert niet echt veel problemen op, maar daar krijgt ie vooralsnog alleen korsten van. Fruit krijgt ie gepureerd, maar soms peer, mango, avocado of banaan zo uit het vuistje en dat gaat goed. Soms vraag ik me wel af of ie genoeg binnenkrijgt, maar omdat ie nog zo jong is, maak ik me daar voorlopig maar geen zorgen over. Als het over een maand ofzo wat beter gaat, ben ik al heel blij.

Mmm, ik blijf het eng vinden hoor, mijn eigen kind kennend dan. Veel te gulzig.
Ik denk niet dat ik dit ga doen. Maar dat is geen waardeoordeel over mensen die het wel doen trouwens.

Wij hebben zonder het te weten van het begin af aan geripleyd bij Isa. Die vond die gemalen hapjes maar niks. Ik heb haar vanaf het begin al banaan uit het vuistje gegeven en broodkorstjes. In het begin heeft ze zich wel een paar keer erg verslikt, maar ze heeft heel snel geleerd om dat goed op te lossen en nu gebeurt het bijna nooit meer. Omdat ze toch wel genoeg binnenkreeg met bv, zijn we vanaf een maand of 8 haar gewoon min of meer met ons laten mee-eten aan tafel. Dat wil zeggen dat ze in de tijd dat wij aan tafel zaten ook gewoon een bordje voor haar neus kreeg, met wat hapjes van ons eten erop dat voor haar geschikt was (of als alles te scherp was bijvoorbeeld, dan zorgde ik dat ik iets apart had gehouden). In het begin kreeg ze heel weinig binnen, maar ze sabbelde wel aan alles, nam er kleine hapjes van, proefde, voelde, etc. Het wordt inderdaad een enorme zooi, maar daar moet je toch een keer doorheen denk ik dan.

Vanaf één jaar oud eet ze gewoon met ons mee. Eigen bordje, eigen vorkje, gewoon opscheppen uit de pan want dat vindt ze het leukste. Ze eet vrijwel nooit alles op, maar maakt altijd zelf een selectie. De ene keer eet ze bijna alleen maar groente, de andere keer vooral rijst of pasta of aardappelen, en dan een keer weer vooral vlees/vis. We doen er nooit moeilijk over, als ze geen trek meer heeft dan niet. Soms eet ze heel veel, soms haast niets. Ik kan het er toch niet in dwingen.

Ik weet niet of het aan de methode ligt, maar Isa kan vanaf anderhalf jaar oud al behoorlijk keurig met een vorkje eten en met een lepeltje gaat het de laatste tijd ook heel goed. Zelfs appelmoes en yoghurt gaan bijna zonder knoeien naar binnen. Verder eet ze echt alles, er is bijna niets dat ze niet lekker vindt. Vooral (rauwe) vis, mosselen en champignons vindt ze geweldig. Ze kan ook vrijwel alles eten zonder te verslikken, ze snapt heel goed wat ze moet doen als er iets in haar verkeerde keelgat schiet en raakt ook niet in paniek. Ze kucht het er gewoon weer uit en neemt dan een slokje water. Tot slot vind ik het prettig dat ze op deze manier leert dat eten een sociaal gebeuren is, waarbij je samen aan tafel zit, kletst, wat met je vorkje prikt, wat eet, etc. Dat vind ik een belangrijke waarde om haar mee te geven. Eten is niet alleen voedingsstoffen tot je nemen, het is veel meer dan dat. En als ze het zo kan ervaren, dan ben ik heel blij.

Ahum.
Vandaag heeft-ie een half banaantje uit het vuistje gegeten...
En een stukje appel.
(Wel een ontzettend geknoei, dat wel).

Maar het ging dus eigenlijk hartstikke (hoewel, dat woord hier gebruiken een beetje eng is) goed!

Leuk!

wel leuk dat het dan dus toch goed gaat Icaa!

stoer van je Icaä! en leuk dat 't goed ging. go David!

Goed van je David !! Myrthe heeft gisteren heerlijk met d'r handjes door d'r fruithap geroerd maar aflikken die vingers ho maar. Stukjes eten stopt ze wel in haar mond maar ze slikt er niets van door, dus dat schiet niet op he :-) Alles wordt weer naar buiten gekokhalsd, ook als er bijvoorbeeld een net iets te groot kruimeltje liga door de fruithap zit dan spuugt ze het meteen weer uit.

Leuk inderdaad Icaä, voor herhaling vatbaar dus?

Vandaag kwam ik erachter dat meloen ook al wat beter naar binnen gaat. Meloen en peer gaven hier altijd wat problemen omdat het zo glibberig is, maar Tomas heeft nu door dat hij met 2 handen de boel wat beter onder controle kan houden. Ik krijg het idee dat hij het ook steeds leuker begint te vinden, al die verschillende soorten voedsel.