quote:
Op zaterdag 8 april 2006 13:30 schreef zwareshag het volgende:[..] Ik heb onlangs mijn eerste jazz CD aangeschaft, My Favourite Things van John Coltrane. Ik dacht dat ik na jarenlang veel en intensief luisteren naar bovenstaande artiesten jazz wel kon waarderen maar het tegendeel is waar. Eerlijk gezegd kan ik de CD die ik heb gekocht niet echt waarderen. Maar ik zou heel graag jazz willen kunnen waarderen, omdat ik wel toe ben aan een nieuwe muzikale uitdaging. Muziek is mijn grootste hobby en dan is het geweldig als er weer eens een nieuwe wereld voor je open gaat
.
Kan iemand mij tips geven met welke albums ik moet beginnen en vooral wat ik in jazz moet "zien", wat er zo mooi aan kan zijn?
Alvast bedankt
.
Het heeft bij mij heel lang geduurd voordat ik Coltrane kon waarderen. Ik heb hem echt jarenlang genegeerd. Althans, geprobeerd, want Miles Davis vind ik wel zeer te pruimen en daar doet Coltrane op een aanzienlijk aantal opnames mee.
Ik, en met mij velen, hebben zich door Miles voor laten bereiden op het waarderen van ander werk. Daar zou je dus eventueel mee kunnen beginnen. Het standaardbeginnerswerk is Kind of Blue, dat bovenaan vele jazztoplijstjes staat (deze plaat is overigens enigzins 'soft', maar wel mooi) - en ook daar doet Coltrane mee, maar ingetogener dan op zijn soloplaten. De eerste 'niet Miles'-Coltrane-opname die ik overigens zeer ging waarderen is het vorig jaar ontdekte concert uit 1957 met Thelonious Monk. Die kan ik je van harte aanbevelen;
hier vind je een recensie.
Wat je erin moet zien is een goeie vraag. Muziek is een spel van spanning en ontspanning - dat gaat via een aantal eigenschappen die de muziek op ieder moment heeft. Geluidssterkte, veelheid of spaarzaamheid van noten, en de consonantie/dissonantie van die noten. Een goede solist (en band) vertelt met die elementen een verhaal. Dat kan ontroerend, spannend, overdonderend of nerveus - of wat dan ook zijn - het is maar net wie je voor je hebt (en door wie die weer omringd is). Veel stukken nemen je als het ware mee op reis - er wordt een uitgangspunt geschets en dat wordt ontwikkeld. Vaak kom je na die reis weer op het beginpunt uit (en soms tussendoor) maar dat hoeft niet per sé. En goede jazz ontstijgt de standaardprocedure van een thema op een schema met om de beurt een solo.
Ook het werk van pianist Brad Mehldau vind ik interessant omdat hij een goede balans weet te vinden tussen complexiteit en schoonheid. De VPRO heeft een concert in twee delen van hem (
1,
2) online staan. Het eerste nummer uit het 2e deel (August Ending) vind ik een goed voorbeeld van die balans. En het tweede nummer (Viver de Amor) eindigt anders dan het begint (je bent ditmaal niet thuis op het end van de reis
), mooi einde IMO.
Sowieso moet je die hele VPRO-site (
http://www.vpro.nl/programma/jazzopvier) eens checken want er staan best veel interessante opnamens voor noppes. Ik heb net een willekeurige keuze gemaakt en zit naar een
concertopname van het Marty Ehrlich Quartet te luisteren. Nooit van gehoord maar het bevalt tot nu toe uitstekend.
[ Bericht 0% gewijzigd door Philosocles op 08-04-2006 21:37:32 ]