Wat lees je nu? Nummertje XIX

quote:

Op zondag 24 juli 2005 20:45 schreef renzell het volgende:
wat is dat toch met die Pratchett? Ineens hoor ik iedereen erover? Zijn dat echt leuke boeken? Ik vind ze er altijd zo 'slecht' uitzien.

Oh ja... ik lees trouwens Potter ^{ja hoor, lekker origineel...} en heb net 'Een schitterend gebrek' van Arthur Japin uit.

quote:

Op zondag 24 juli 2005 20:45 schreef renzell het volgende:
wat is dat toch met die Pratchett? Ineens hoor ik iedereen erover? Zijn dat echt leuke boeken? Ik vind ze er altijd zo 'slecht' uitzien.

quote:

Op maandag 25 juli 2005 09:23 schreef Spindizzy het volgende:
Nu bezig in:
J.V. Jones - De macht van Harvell
[afbeelding]

quote:

Op zaterdag 16 juli 2005 10:54 schreef marcb1974 het volgende:
Dan Brown - Juvenalis Dilemma

quote:

Op vrijdag 29 juli 2005 19:15 schreef spacemangraig het volgende:
Multatuli - Max Havelaar

quote:

Van de legendarische Billie Holiday verscheen onlangs een nieuwe biografie van Julia Blackburn. Het boek is gebaseerd op interviews met vrienden en bekenden van Billie Holiday, die Linda Kuehl meer dan 20 jaar geleden opnam, maar nooit uitschreef. Door haar zelfmoord in 1979 lag de informatie te verstoffen, totdat Blackburn aan de slag ging. Dat resulteerde in het boek With Billie, dat nieuw licht werpt op het leven van Holiday.

De een houdt het op Ella Fitzgerald, de ander op Sarah Vaughan, maar de meeste kenners en muziekhistorici zijn het er toch over eens dat Billie Holiday de grootste jazzvocaliste aller tijden is. Aangezien jazz in essentie een vocale kunstvorm is - denk aan de worksongs in de katoenvelden en de vocale stijl van de solisten in de orkesten van Ellington - gaan sommigen zelfs zo ver te beweren dat 'Lady Day' de meest getalenteerde jazzmusicus van de vorige eeuw is.

Haar muzikale erfenis is op honderden opnamen meer dan voortreffelijk vastgelegd, maar het beeld van de mens Billie Holiday ging tot dusver toch een beetje schuil achter een rookwolk van romantiek. Die rookwolk werd voor een groot deel in onze ogen geblazen door de zangeres zelf: in haar samen met William Dufty geschreven autobiografie Lady Sings the Blues creëerde zij een beeld van zichzelf dat lang niet altijd overeenkwam met de waarheid.

Dankzij het verschijnen van de biografie With Billie van Julia Blackburn kan dat geromantiseerde beeld worden bijgesteld. Het ontstaan van die biografie is weer een verhaal op zich. Blackburn wist de hand te leggen op het archief van Linda Kuehl, de vrouw die in de jaren 70 tientallen interviews met mensen die Holiday persoonlijk hadden gekend op de band vastlegde. Aangezien het merendeel van de ondervraagden elkaar behoorlijk tegensprak, bleef Kuehl zitten met 'berg tegenstrijdigheden', waar zij, inmiddels ook gedumpt door haar uitgever, geen boek meer van wist te maken.
Die desillusie was waarschijnlijk één van de redenen waarom zij in 1979 na afloop van een concert van Count Basie uit het raam van haar hotelkamer sprong. Blackburn heeft zich niet laten ontmoedigen door de 'berg tegenstrijdigheden' die zij ter beschikking kreeg om de biografie alsnog te gaan schrijven. Zij heeft geen poging gedaan om er één coherent verhaal van te maken, maar drukte alle transcripties letterlijk af. In het mozaïek dat op deze manier is ontstaan, kan iedere lezer zijn eigen 'Lady Day' zien.

De individuele scherven van dit portret werden aangedragen door pooiers, pianisten, FBI Agenten, vrienden, advocaten, collega's en vijanden. De namen van die personages - Wee Wee Hill, Moss Boss, Memry Midgett, Skinny 'Rim' Davenport - verraden al hóe kleurrijk de entourage van Billie Holiday was. En zoals diverse recensenten al hebben vastgesteld geldt het zelfde voor Blackburns biografie.