Ze hopen je een spiegel voor te kunnen houden waardoor je zelf knelpunten in je eigen gedrag gaat herkennen om het zo anders te doen. Maar de meesten kunnen dit niet of willen het niet. Die gaan dan verder met een andere vorm van therapie, vaak MBT.quote:Op maandag 3 december 2018 17:02 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Ik zou daarop hebben willen antwoorden: als het allemaal uit mezelf moest komen, waarom hebben jullie in het verleden dan aan onderzoeken/gesprekken met mij verdiend?
Nee, dat is een bekend fenomeen. Er zijn immers een paar mensen die bij een psycholoog belanden, niet iedereen. Dus er zijn bepaalde mensen die hun gedrag moeten veranderen omdat ze in de gaten gehouden worden en anders hun problemen hun eigen schuld zijn, maar de rest van de mensen gaat vrijuit en kan ieder gedrag vertonen dat ze willen omdat bezoek aan een psycholoog nu eenmaal niet afgedwongen kan worden. Deze aanpak werkt alleen als iedereen deze therapie volgt.quote:Op maandag 3 december 2018 19:13 schreef LordofLeaves het volgende:
Ze hopen je een spiegel voor te kunnen houden waardoor je zelf knelpunten in je eigen gedrag gaat herkennen om het zo anders te doen. Maar de meesten kunnen dit niet of willen het niet. Die gaan dan verder met een andere vorm van therapie, vaak MBT.
Je moet niks. Mensen die zich laten behandelen voor persoonlijkheidsstoornissen kiezen daar over het algemeen zelf voor. Die mensen zijn niet tevreden over zichzelf en hun leven en besluiten psychische ondersteuning in te schakelen.quote:Op maandag 3 december 2018 22:31 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Nee, dat is een bekend fenomeen. Er zijn immers een paar mensen die bij een psycholoog belanden, niet iedereen. Dus er zijn bepaalde mensen die hun gedrag moeten veranderen omdat ze in de gaten gehouden worden en anders hun problemen hun eigen schuld zijn, maar de rest van de mensen gaat vrijuit en kan ieder gedrag vertonen dat ze willen omdat bezoek aan een psycholoog nu eenmaal niet afgedwongen kan worden. Deze aanpak werkt alleen als iedereen deze therapie volgt.
Niet altijd. Ik werd bijvoorbeeld naar een psycholoog gestuurd vanuit school en vanwege druk uit de omgeving begon ik eraan. Sommigen hebben de autoriteit om druk uit te oefenen zoals leraren en ouders. Succesvolle narcisten bijvoorbeeld daarentegen, zullen vanwege de eigen succesvolle positie waarin ze onafhankelijk zijn nooit zwichten voor deze druk. Wat voor bron heb je dat mensen die zich niet psychologisch behandelen voor problemen met anderen, per definitie onsuccesvol zijn?quote:Op maandag 3 december 2018 23:29 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Je moet niks. Mensen die zich laten behandelen voor persoonlijkheidsstoornissen kiezen daar over het algemeen zelf voor. Die mensen zijn niet tevreden over zichzelf en hun leven en besluiten psychische ondersteuning in te schakelen.
Een groot deel van de mensen met zulke problemen laat zich niet behandelen. Die kunnen bijvoorbeeld niet inzien dat ze de oorzaken van hun problemen weleens bij zichzelf moeten zoeken. Onderschat het niet: het zijn er veel en ze hebben echt geen succesvol leven.
Er zijn helaas niet zoveel alternatieven. Ik had heel graag op een andere manier behandeld willen worden. Dat je bijvoorbeeld met een groep voor een jaar ergens gaat leven waar het qua luxe veel primitiever is dan je gewend bent en met elkaar moet samenwerken om er wat van te maken. Er is dan wel therapie waar je het over jezelf en je gevoelens kan hebben. Maar je wordt ook fysiek uitgedaagd en geconfronteerd. Dat kan behoorlijk afzien zijn, maar als je het volhoudt kom je er veel sterker uit. En fysiek zie je er ook veel beter uit.
Ik zou niet weten waar ik dit moet vinden. De therapie die ik ken, lijkt exact het tegenovergestelde. Dat je wordt aangemoedigd om te janken en je zwak op te stellen. En je wordt helemaal gehersenspoeld want "gevoelens en kwetsbaarheid tonen is juist sterk". Ik begrijp echt wel wat daarachter zit, dat je je beter voelt als je je hart lucht en dat mensen het prettiger vinden als je meer open bent over jezelf. Maar er zit ook een schaduwkant aan, namelijk dat er misbruik gemaakt kan worden van jou.
Zo is het leven niet. Ik wil ook niet dat het leven makkelijker wordt, maar dat ikzelf sterker wordt. Ik wil niet blijven hangen en mijn angsten uitdagen. Daarom kan ik er niet zo goed tegen als mensen zeggen dat ik mezelf moet nemen zoals ik ben. Zij mogen mij goed vinden, maar het gaat om mezelf en ik wil meer uit mezelf en het leven halen.
In die zin kan ik mezelf al waarderen, want ik heb daarmee al de mindset die je ook aantreft bij mensen die succes hebben in het leven. Bij mij zit vooral het kunnen overzien van wat ik wil in de weg. Ik wil vanalles doen, maar voer op een goede dag nog veel te weinig uit, laat staan dat het routine wordt. Ik wil dat dit mij minder in de weg gaat staan.
Ik geloof er wel in dat ik het zou kunnen bereiken. Maar helaas - en misschien is dat tegelijkertijd de uitdaging - is het niet makkelijk en moet je het of helemaal zelf doen of heel goed blijven zoeken naar iemand die op jouw golflengte zit.
Ja en nee. Je wordt gescreend of je wel of niet geschikt bent voor een bepaalde therapievorm. Ik kon bijvoorbeeld niet deelnemen aan MBT, puur omdat ik wist waar mijn knelpunten zaten. Nu ben ik stiekem wel benieuwd wat voor therapieën er worden aangeboden in een TBS instelling. Dat moet toch hele andere koek zijn dan bijvoorbeeld de Vers training voor borderliners.quote:Op maandag 3 december 2018 22:31 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Nee, dat is een bekend fenomeen. Er zijn immers een paar mensen die bij een psycholoog belanden, niet iedereen. Dus er zijn bepaalde mensen die hun gedrag moeten veranderen omdat ze in de gaten gehouden worden en anders hun problemen hun eigen schuld zijn, maar de rest van de mensen gaat vrijuit en kan ieder gedrag vertonen dat ze willen omdat bezoek aan een psycholoog nu eenmaal niet afgedwongen kan worden. Deze aanpak werkt alleen als iedereen deze therapie volgt.
Maar hoe beoordeelden ze dan dat jij wist waar je knelpunten zitten? Namen ze gewoon genoegen met jouw uitleg?quote:Op dinsdag 4 december 2018 09:43 schreef LordofLeaves het volgende:
Ja en nee. Je wordt gescreend of je wel of niet geschikt bent voor een bepaalde therapievorm. Ik kon bijvoorbeeld niet deelnemen aan MBT, puur omdat ik wist waar mijn knelpunten zaten. Nu ben ik stiekem wel benieuwd wat voor therapieën er worden aangeboden in een TBS instelling. Dat moet toch hele andere koek zijn dan bijvoorbeeld de Vers training voor borderliners.
Zo herkenbaar. Die indruk heb ik ook. Ik vraag me soms dan ook wel af of we psychologen en psychotherapeuten nodig hebben om aan onszelf te werken? Of kan een coach ook volstaan? Iemand die je steeds weer spiegelt en je teruggeeft wat je doet/in gang zet.quote:Op maandag 3 december 2018 00:41 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Hoe de vorige therapie precies verlopen was, wat allemaal wel goed ging en waardoor het na de therapie nog steeds niet lukt om de draad helemaal zelf op te pakken ... ze kijken daar niet eens naar.
Ik ben hier wel heel erg boos om dat ik altijd zo wordt behandeld. Maar ik maak overal dezelfde soort verhalen op. Dit is zoals het tegenwoordig gaat. Vroeger ging je naar een priester om te biechten en dan moest je daarna 10 weesgegroetjes doen. En iedereen was ervan overtuigd dat dat het juiste was. En tegenwoordig ga je naar de psycholoog.
Ook herkenbaar. Groepstherapie heeft voor mij geen revolutionaire verandering betekend (wat ik eigenlijk wel vind dat ik dat mag verwachten), maar het heeft me wel stapje voor stapje weer dingen doen inzien waar ik zelf al geen zicht meer op had. Kleine dingen, zoals opzien tegen mijn verjaardag en dat eigenlijk maar voorbij willen laten gaan (lekker makkelijk). Waarbij groepstherapie zegt: wat zou je willen? En vervolgens: hoe ga je dat vormgeven? Soort van empowerment ofzo. Dat zijn toch de kleine overwinningen.quote:Ik zeg niet dat het allemaal onzin is. Groepstherapie heeft mij zeker wel geholpen met herkenning en erkenning maar ook minder leuke confrontaties. Je kan bijvoorbeeld een schijthekel hebben aan iemand in je groep omdat die persoon narcistisch is en over je heen walst. Maar je zal in je leven altijd wel dat soort mensen tegenkomen. Je kan ervoor weglopen, maar je kan ook proberen dat niet te doen. Stukje bij beetje leer je steeds beter om niet over je heen te laten lopen. En stukje bij beetje ga je inzien dat die persoon meer is dan alleen een klootzak. Dat het moeilijke gedrag in verband staat met zijn problemen en dat hij ook niet zo'n tof leven heeft. En je gaat meer begrijpen wat er nou achter zit waarom het zoveel negatieve gevoelens bij jou oproept.
Die bewegingsruimte is ook herkenbaar. Ik heb lang gevochten met/tegen klachten en voor het leven, maar op een gegeven moment kon mijn geest die druk niet meer aan en heb ik het gevecht moeten opgeven en heb ik het toegelaten. Nu, langzaam een klein beetje opkrabbelend, merk ik dat ik weer iets weerbaarder wordt tegen alle invloeden van buitenaf. Dat ik mezelf er iets beter tegen kan beschermen, en dat ik zelf wat beter kan acteren op wat ìk wil. En dat daardoor het herstel van binnenuit ruimte krijgt. Ik denk dat dat één van de cruxen is van therapie.quote:Dat is eigenlijk in een notendop hoe therapie voor persoonlijkheidsstoornissen je kan helpen. Het valt niet te sturen of af te dwingen. Je kan ook niet concreet benoemen in hoeverre je erdoor bent veranderd. Als het aanslaat - en bij de meesten is dat wel het geval - merk je dat je gedachten niet meer zo star zijn. Je krijgt zeg maar wat meer bewegingsruimte in je denken en voelen. Het zou kunnen dat daardoor oud zeer naar boven komt en dat je psychische klachten krijgt die er voorheen niet waren. Maar vroeg of laat gebeurt dat dan sowieso. Je kan het dan ook beschouwen dat je gezond genoeg bent dat je geest die klachten toelaat. Want je geest wilt niet dat je alles opkropt om maar mee te kunnen doen met de rest. Je geest wilt van die spanning af.
Yep, we weten prima wat we willen en hoe we het kunnen. We hebben alleen wat hulp nodig bij het voor elkaar boksen.quote:Maar meestal voelen mensen zich toch gelukkiger en wat meer in contact staan met hoe ze werkelijk zijn ipv negatieve aannames over zichzelf.
Pas sinds de laatste jaren realiseer ik mij dat mensen met persoonlijkheidsstoornissen die wel bereid zijn aan zichzelf te werken eigenlijk mentaal erg sterk zijn. Niet iedereen durft naar zichzelf te kijken. Kijk bijvoorbeeld maar naar het nieuws hoeveel mensen in de slachtofferrol zitten te janken en de vinger naar anderen wijzen.
Ook erg herkenbaar. Zelf merk ik momenteel dat ik vooral in 'gevecht' ben met de hulpverlening en dat ik met ze stoei (of eigenlijk met iedereen in mijn omgeving. Ik zet me enorm tegen mensen af momenteel). En dan ben ik weer weg/thuis, en dan realiseer ik me pas wat ik zelf gedaan heb en wat de ander mij eigenlijk wilde zeggen. En vaak dan dat de ander het beste met me voor had, maar dat ik dat niet zag uit wantrouwen of omdat ik teveel met mezelf bezig was. Ik leer wel steeds beter om te kijken/luisteren i.p.v. in mijn eigen kringetje te blijven draaien (maar dat zijn eerste stappen).quote:Op maandag 3 december 2018 19:13 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]
Ze hopen je een spiegel voor te kunnen houden waardoor je zelf knelpunten in je eigen gedrag gaat herkennen om het zo anders te doen. Maar de meesten kunnen dit niet of willen het niet. Die gaan dan verder met een andere vorm van therapie, vaak MBT.
Yes. Ik zou ook wel op een empathische manier stevig willen worden aangepakt. Samen werken aan iets, maar ook dat je er mag zijn zoals je bent (op z'n slechtst). Duidelijkheid, spiegels, volgens mij zijn we daar allemaal het meest bij gebaat. Maar ook ruimte voor je verhaal, ruimte voor kwetsbaarheid, voor fouten, voor verdriet, voor spijt en voor gemis. Waarom heeft de GGZ dat niet?quote:Op maandag 3 december 2018 23:29 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik zou niet weten waar ik dit moet vinden. De therapie die ik ken, lijkt exact het tegenovergestelde. Dat je wordt aangemoedigd om te janken en je zwak op te stellen. En je wordt helemaal gehersenspoeld want "gevoelens en kwetsbaarheid tonen is juist sterk". Ik begrijp echt wel wat daarachter zit, dat je je beter voelt als je je hart lucht en dat mensen het prettiger vinden als je meer open bent over jezelf. Maar er zit ook een schaduwkant aan, namelijk dat er misbruik gemaakt kan worden van jou.
Ik zal het ze eens vragen als ik eindelijk intake heb bij FPP...quote:Op dinsdag 4 december 2018 09:43 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]
Ja en nee. Je wordt gescreend of je wel of niet geschikt bent voor een bepaalde therapievorm. Ik kon bijvoorbeeld niet deelnemen aan MBT, puur omdat ik wist waar mijn knelpunten zaten. Nu ben ik stiekem wel benieuwd wat voor therapieën er worden aangeboden in een TBS instelling. Dat moet toch hele andere koek zijn dan bijvoorbeeld de Vers training voor borderliners.
Ze had vrij snel door dat ik niet achterste van mijn tong liet zien. Ik liet haar werken voor haar geld Wel bereid om mee te helpen, ik dacht ook na over de dingen die ze zei.quote:Op zondag 2 december 2018 18:08 schreef Przwlskprd het volgende:
[..]
Fijn dat je wel in één keer bij een goede therapeut zat. Wat maakte haar goed?
En wat maakte dat je doorgestuurd werd naar een gespecialiseerde instelling? Waarom was haar hulp ontoereikend?
Om op de vraag van LordofLeaves terug te komen (wat wil ik weten). Ik zit vooral met de vraag: wat voor hulp heb ik nodig en waar vind ik dat? Zelfs als je bij een goede 'doorsnee' therapeut zit, kan hij/zij je dan voldoende helpen? Of ben je echt aangewezen op gespecialiseerde instellingen? Wat doen/kunnen zij meer/beter dan een vrijgevestigde psychotherapeut?
[..]
Een instelling o.a. gespecialiseerd in persoonlijkheidsstoornissen. Om de herkenbaarheid van regio e.d. laat ik de naam (en namen van de andere opties in de buurt) even weg, oke?
Bedankt overigens. Ik ben een beetje laat met reageren, maar ik waardeer het zeker.
quote:
Een paar posts hierboven heb ik aangegeven waarom ik mijn psych goed vind... Zij gaat nergens van uit en ziet waar het schip strand. Ze stelt vragen, vraagt door, maar komt zelden zelf met een antwoord. Dus je zult moeten nadenken over jezelf.quote:Op maandag 3 december 2018 00:41 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
En verder denken ze niet na. Het is gewoon het afvinken van gedragskenmerken. Wat jij voelt en erover denkt, daar besteden ze nauwelijks aandacht aan. De psychische zorg lijkt net een fabriek. Ik zie het zo voor me dat alle aanmeldingen op een lopende band voorbij gaan.
Het gaat zo:
- Hij vertoont gedrag dit en dat, dus hij heeft die stoornis.
- Dat kan behandeld worden met deze drie vormen van therapie ... oei, ik zie dat hij die therapie allemaal al heeft gehad. Dan betekent dat hij uitbehandeld is. Nou, het wordt niet meer beter. Ik zal wel een verwijsbriefje schrijven naar de huisarts dat hij ondersteund moet worden door een maatschappelijk werker.
Hoe de vorige therapie precies verlopen was, wat allemaal wel goed ging en waardoor het na de therapie nog steeds niet lukt om de draad helemaal zelf op te pakken ... ze kijken daar niet eens naar.
Ik ben hier wel heel erg boos om dat ik altijd zo wordt behandeld. Maar ik maak overal dezelfde soort verhalen op. Dit is zoals het tegenwoordig gaat. Vroeger ging je naar een priester om te biechten en dan moest je daarna 10 weesgegroetjes doen. En iedereen was ervan overtuigd dat dat het juiste was. En tegenwoordig ga je naar de psycholoog.
Ik zeg niet dat het allemaal onzin is. Groepstherapie heeft mij zeker wel geholpen met herkenning en erkenning maar ook minder leuke confrontaties. Je kan bijvoorbeeld een schijthekel hebben aan iemand in je groep omdat die persoon narcistisch is en over je heen walst. Maar je zal in je leven altijd wel dat soort mensen tegenkomen. Je kan ervoor weglopen, maar je kan ook proberen dat niet te doen. Stukje bij beetje leer je steeds beter om niet over je heen te laten lopen. En stukje bij beetje ga je inzien dat die persoon meer is dan alleen een klootzak. Dat het moeilijke gedrag in verband staat met zijn problemen en dat hij ook niet zo'n tof leven heeft. En je gaat meer begrijpen wat er nou achter zit waarom het zoveel negatieve gevoelens bij jou oproept.
Dat is eigenlijk in een notendop hoe therapie voor persoonlijkheidsstoornissen je kan helpen. Het valt niet te sturen of af te dwingen. Je kan ook niet concreet benoemen in hoeverre je erdoor bent veranderd. Als het aanslaat - en bij de meesten is dat wel het geval - merk je dat je gedachten niet meer zo star zijn. Je krijgt zeg maar wat meer bewegingsruimte in je denken en voelen. Het zou kunnen dat daardoor oud zeer naar boven komt en dat je psychische klachten krijgt die er voorheen niet waren. Maar vroeg of laat gebeurt dat dan sowieso. Je kan het dan ook beschouwen dat je gezond genoeg bent dat je geest die klachten toelaat. Want je geest wilt niet dat je alles opkropt om maar mee te kunnen doen met de rest. Je geest wilt van die spanning af.
Maar meestal voelen mensen zich toch gelukkiger en wat meer in contact staan met hoe ze werkelijk zijn ipv negatieve aannames over zichzelf.
Pas sinds de laatste jaren realiseer ik mij dat mensen met persoonlijkheidsstoornissen die wel bereid zijn aan zichzelf te werken eigenlijk mentaal erg sterk zijn. Niet iedereen durft naar zichzelf te kijken. Kijk bijvoorbeeld maar naar het nieuws hoeveel mensen in de slachtofferrol zitten te janken en de vinger naar anderen wijzen.
Ze namen mijn uitleg voor zoete koek aan ja. Maar ik heb er wel fouten gemaakt. Zo liet ik nooit echt het achterste van mijn tong zien, waardoor ik ook vrij snel was uitbehandeld. Ik had meer moeten zeggen. Vaker moeten aankaarten dat alles volledig kut is en mijn leven helemaal niet loopt, al beweerde ik anders.quote:Op dinsdag 4 december 2018 11:56 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Maar hoe beoordeelden ze dan dat jij wist waar je knelpunten zitten? Namen ze gewoon genoegen met jouw uitleg?
De mensen die bij een tbs belanden zijn alleen de gepakte criminelen en de rest van de criminelen of mensen die alleen maar egoistisch en niet crimineel zijn hoeft het alsnog niet te volgen. Maar ik ben er ook erg benieuwd naar ja. Is daar niet ooit al eens een tv programma over geweest, net als met al dat soort dingen?
Overigens, als iemand die in vers groep zat met borderliners met moordneigingen die een beetje werden bagatelliseerd HOOP ik dat het in een tbs kliniek anders eraan toegaat.
Dat stoeien met die mensen herken ik wel. Ik probeerde ze zo te manipuleren dat mijn dossier snel dicht kon. Ook bij de Vers training altijd op tijd komen en iedere opdracht gemaakt, puur om te laten zien dat er niks mis was. Ondertussen smeekte ik om het einde van mijn leven. Tja...quote:Op dinsdag 4 december 2018 12:29 schreef Przwlskprd het volgende:
Ook erg herkenbaar. Zelf merk ik momenteel dat ik vooral in 'gevecht' ben met de hulpverlening en dat ik met ze stoei (of eigenlijk met iedereen in mijn omgeving. Ik zet me enorm tegen mensen af momenteel). En dan ben ik weer weg/thuis, en dan realiseer ik me pas wat ik zelf gedaan heb en wat de ander mij eigenlijk wilde zeggen. En vaak dan dat de ander het beste met me voor had, maar dat ik dat niet zag uit wantrouwen of omdat ik teveel met mezelf bezig was. Ik leer wel steeds beter om te kijken/luisteren i.p.v. in mijn eigen kringetje te blijven draaien (maar dat zijn eerste stappen).
Ah nee, dit is echt niet mijn ding.quote:
Had je zo'n slecht gebit dan? Vind het nogal een ingreep. Ben je nog wel op de crematie geweest?quote:Op dinsdag 4 december 2018 12:44 schreef Burner82 het volgende:
Ik zit op het randje van wat ik nog kan hebben.. Gisterochtend tandarts gehad omdat ik vorige week pijn had: hij kon niks meer doen, kaakchirurg en alles eruit onder. In de middag belde een goede vriend, of ik 's avonds tijdens de herdenkingsmis van zijn vader de muziek kon starten... Vandaag was de crematie, maar onderweg erheen, ging mijn auto stuk.. kreeg hem nog net bij de garage... Kosten: 550 euro die ik niet heb...
Ja, zo slecht, nee, niet meer daar gekomen...quote:Op dinsdag 4 december 2018 19:25 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]
Ah nee, dit is echt niet mijn ding.
[..]
Had je zo'n slecht gebit dan? Vind het nogal een ingreep. Ben je nog wel op de crematie geweest?
Balen man, zowel voor je gebit als de crematie. Hoe staat je auto ervoor?quote:Op dinsdag 4 december 2018 19:28 schreef Burner82 het volgende:
[..]
Ja, zo slecht, nee, niet meer daar gekomen...
Staat in mijn post: 550 euro (die ik niet heb..) Koppeling is naar de klote.quote:Op dinsdag 4 december 2018 19:29 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]
Balen man, zowel voor je gebit als de crematie. Hoe staat je auto ervoor?
Pffff... is die auto de dure reparatie nog wel waard?quote:Op dinsdag 4 december 2018 19:38 schreef Burner82 het volgende:
[..]
Staat in mijn post: 550 euro (die ik niet heb..) Koppeling is naar de klote.
Nee, maar is goedkoper dan een andere auto...quote:Op dinsdag 4 december 2018 19:40 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]
Pffff... is die auto de dure reparatie nog wel waard?
Nou, lekker dan.quote:Op dinsdag 4 december 2018 19:44 schreef Burner82 het volgende:
[..]
Nee, maar is goedkoper dan een andere auto...
och ja, voorlopig maar met de fiets naar het werkquote:
Moet je ver reizen dan?quote:Op dinsdag 4 december 2018 19:47 schreef Burner82 het volgende:
[..]
och ja, voorlopig maar met de fiets naar het werk
Dat valt mee gelukkig. Denk zo een 20 minuten met de fiets.quote:
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |