De feestbeschrijvingen van Amfibi zijn trouwens altijd briljant
"Hip-Hobbes: Nasty, Brutish & Short"
quote:
"Op de hitjesgolven van Hip-Hobbes zullen de bedwelmde dansers naar hun meer oorspronkelijke zelf gedragen worden - de natuurstaat leent zich voor een feestje.
U weet het: homo homini lupus est, maar wolven dansen in een roedel. Voegt u zich bij de roedel en kom bouncen als een soeverein. Drop it like it's Hobbes; het wordt nasty, brutish & short."
Of deze:
"Wein und Zeit: Martin en Maurice´ Merlot Party"
Maar deze spant de kroon: "Heidæggeren: Dasein in de Dancehall"
quote:
"De voorstelling van de dans als een instrument van de informatie heeft zich heden ten dage verspreid tot in het uiterste. De verhouding tussen het Dans-zijn en zijn dans maakt een transformatie door, waarvan we de reikwijdte nog niet overzien. Het verloop van deze verandering laat zich niet middellijk een halt toeroepen. Bovendien voltrekt ze zich in de grootst mogelijke nachtelijke stilte: de stilte van de alledaagsheid.
Weliswaar moeten we toegeven dat de dans in het alledaagse leven als een middel wordt ervaren, en als zodanig voor de gewoonlijke verhoudingen van het leven wordt ingezet. Echter, er bestaan nog andere verhoudingen dan de gewoonlijke. Vybz Kartel, de Waanzinnige, noemt ze ‘de diepere’. Zodra er sprake is van deze diepere verhoudingen, wordt op ditzelfde moment een andere, meer oorspronkelijke dans geïnitieerd: het daggeren.
Het daggeren is bij uitstek iets onalledaags en on-middel-lijks. Het is erop gericht om de ontbinding van dag en nacht opnieuw tot een verbinding te verzamelen. De plaats voor het zich-voltrekken van het daggeren is een doorgangsweg in het Huis van het Zijn: de danshal. De danshal is als doorgangsweg het doorgeefluik voor de overdracht van de dag in de nacht.
Deze nog ongehoorde vorm van dansen, die ik in mijn werk probeer voor te bereiden, is geen uit-daging, en toch is ze de moeilijkste opdracht voor het Dans-zijn, een opdracht waar hij keer op keer voor zal wegvluchten. Dit leidt er echter tegelijkertijd toe dat hij er noodzakelijk mee geconfronteerd zal blijven worden.
Het daggeren is geen uit-daging, maar een in-daging. Door het daggeren overstroomt de nacht van dag, en de dag doorklieft de nacht. Zodra de nacht wordt in-gedaagd, daagt het Dans-zijn op in zijn eigenlijkheid. Het Dans-zijn vindt immers zijn bestemming in een beantwoorden aan het Zijn. Het geeft gehoor aan het advies van de dageraad, en bereidt zich voor op een zich-verbergend ontbergen van de laatste god, de nog-te-komene."
Hier schreef
Aoibhin het volgende: Beter autist in de kist dan een feestje gemist w/ *O*