Het lange verhaal:
"Nu nog vastzetten op moment, de heel plate en de chain guard terugzetten en dan is Eendje hopelijk beter dan gisteren." werd even iets anders.
Vastzetten op moment ging goed, heel plate terugzetten ook, chain guard terugzetten ook. Dat wel. De battery box moest ik ook weer vastschroeven want tijdens het gefrot met die shock (de '11 zou er vanaf de zijkant in moeten kunnen vallen) had ik op den duur besloten de battery box er maar uit te halen. Dat zou het makkelijker maken, dacht ik. Al die boutjes los, trekken, nope, niks. Blijkt er allemaal vrij belangrijke elektronica aan de buitenkant van die box te zijn bevestigd waardoor ik die niet zomaar uit het frame kon tillen. Ik kon zo ook niet zien hoe dat los moest (en niet hoe ik dat weer hetzelfde vast zou kunnen maken), dus maar de boel gelaten. Uiteindelijk viel de shock er inderdaad vrij makkelijk in via de zijkant, toen ik opeens de goede positie en hoek te pakken had.
Maar goed, battery box dus weer vastgeschroefd, zadel erop geklikt, motor naar buiten gereden, pak aangetrokken, klaar voor een testritje.
...
Geen startmotor. Jiffy in, jiffy uit, koppeling in, koppeling uit, stond toch echt in z'n neutraal, deed allemaal niks. De lichten wel, maar de startknop leek wel dood. Motor weer naar binnen gerold, en ik kon mezelf wel voor m'n kop slaan, want ik had vast te hard aan die battery box getrokken en ergens iets los gehaald of, erger nog, stuk gemaakt. Dus al die contactjes stevig aangedrukt zo goed als 't ging, maar nog niks. Ik kon 't ook allemaal niet goed zien zo, dus ik besloot de zijkappen eraf te halen. Dat ging best prima, maar ik kon nog steeds niks zien wat los of stuk was.
Appje van BlackLining: "Killswitch?"
Wel verdomme.
Dus! Zijkappen weer gemonteerd, zadel erop geklikt, motor naar buiten gereden, pak aangetrokken, klaar voor een testritje.
Heerlijk gereden! Helemaal blij, reed geweldig, stiekem ook best trots dat ik dat helemaal zelf gedaan had.
Dus terug in de garage, ik wil nog even een beetje opruimen en m'n noordgereedschap weer terug onder het zadel leggen. Sleutel omgedraaid, niks. Vreemd. Dus ik voel naar die kabel van dat slot, trek eraan, en...
...heb 'm in m'n handen.
Die seat lock cable moest los om de zijkappen eraf te halen en die had ik niet weer gemonteerd. Dus nu zat 't zadel vast. Muurvast.
Gelukkig heb ik kleine handen, dacht ik. Ik kon met m'n hand makkelijk tussen de zijkap/subframe en het spatbord, en met m'n vinger in dat mechaniekje. Ik kon het rondje waar dat kabelbolletje in moest vallen
voelen zitten, maar ik kreeg er geen grip op. Ik kreeg ook nét m'n vinger er niet achter gehaakt om eraan te trekken, want daarvoor was 't net te diep en het plastic van dat mechaniek sneed zo al als de tyfus in dat stukje tussen m'n wijs- en middelvinger.
Ik heb achtereenvolgens proefondervindelijk ondervonden dat een imbussleutel vastgetapet aan een schroevendraaier te lang kan zijn om de bocht onder het zadel te maken, dat de gebogen kop van de imbussleutel te lang kan zijn om het mechaniekje in te komen, dat schilderstape niet sterker is dan het slotmechaniek, dat het heel lastig is een imbussleutel fatsoenlijk aan een dopverlengstuk vast te tapen zonder dat de imbus vrij rond kan draaien, dat er niet genoeg ruimte was voor mijn vinger plus een imbussleutel, dat ducttape van je vingertop aftrekken veel pijn doet, en dat dit niet ging werken zo.
Toen pas besloot ik 't achterspatbord eronderuit te schroeven. Dat ging wonderlijk makkelijk, ik was met vijf schroefjes klaar. Ding donderde er zo onderuit, toen kon ik van rechts met een imbus in het mechaniek en van links met mijn vinger de imbuskop in 't gaatje duwen, zodat ik met één fikse duw het zadel weer los had.
Direct 't slot weer goed gemonteerd en getest, toen 't spatbord er weer onder geschroefd en TOEN was alles oprecht weer beter dan de dag ervoor.
Nu heb ik overal op m'n vingers kleine schaafwondjes van scherpe plastic randjes en over m'n hele onderarmen blauwe plekken van het subframe.
[ Bericht 0% gewijzigd door Sarasi op 14-08-2018 13:21:09 ]