Het peutertopic (2-4 jaar) deel 232

quote:

Op dinsdag 27 maart 2018 07:34 schreef Stormqueen het volgende:
Ik denk trouwens echt dat noud nog eerder kan fietsen dan mauw. Die probeert nu al op alle fietsjes te klimmen

Frans kon ook eerder opstappen dan V. Onze ambtenaren .

Overigens gaat het voorzichtige er bij V nu een beetje af. Money see monkey do, zijn vriendjes klimmen overal op dus zat V laatst ook in de boom achter het huis. Hartkloppingen, terwijl ik het bij Frans niet zo eng zou vinden . Element of surprise.

quote:

Op dinsdag 27 maart 2018 07:44 schreef AwayTL het volgende:
Overigens gaat het voorzichtige er bij V nu een beetje af. Money see monkey do, zijn vriendjes klimmen overal op dus zat V laatst ook in de boom achter het huis. Hartkloppingen, terwijl ik het bij Frans niet zo eng zou vinden . Element of surprise.

Dit stelt mij dan weer gerust, aangezien onze Minion ook echt overdreven voorzichtig is. Die staat nog steeds rustig 3 minuten stil bij een stoeprand om er dan pas op/af te stappen (en dan liefst nog aan een hand)
Maar die begint gelukkig ook al wel iets meer te klimmen nu

Binnenkort ook maar eens proberen of we het derde wiel van de wishbone bike af kunnen halen, kijken hoe dat gaat

Onze Minion heeft nu dus echt waterpokken _{(we dachten het een paar weken terug ook, maar dat bleek vals alarm ofzo)}, dus ik hou me aanbevolen voor tips!

Ah, die 5 heeft S, SQ! Als hij telt is het 1, 5, 3, 5, 1, 5!

Oma hoorde afgelopen week een ‘goffedomme’

Loopfiets is een dikke hit, hij kan sindskort met zijn voeten aan de grond, mijn mini. Andere fietsen hebben we niet maar op het kdv crosst hij rond op een driewieler en op een tweewielige step.

Tellen: 1, 2, 3, 7, 8, 9, 10. Als ik zeg dat er ook een 4, 5 en 6 zijn beweert hij stellig: "echt niet mama!"

Kleuren/tekenen is echt te suf, aldus Twix. Dus verder dan wat krassen komt hij niet. Creatief, nee dus.

Oh, en mijnes eet niet. En groeit ook niet goed. En slaapt in bed nog met een fiep. Maar hij is wel een meester in treinbanen bouwen, in overal op klimmen en in er ook weer zelfstandig vanaf springen. Alle voertuigen zijn hemels en hij schakelt probleemloos van zijn 1 naar zijn 2 in de vrachtauto van Opa _{don't ask} , "ikke nu sakelen Opa?".

quote:

Op dinsdag 27 maart 2018 07:59 schreef twist02 het volgende:

[..]

Dit stelt mij dan weer gerust, aangezien onze Minion ook echt overdreven voorzichtig is. Die staat nog steeds rustig 3 minuten stil bij een stoeprand om er dan pas op/af te stappen (en dan liefst nog aan een hand)
Maar die begint gelukkig ook al wel iets meer te klimmen nu

Binnenkort ook maar eens proberen of we het derde wiel van de wishbone bike af kunnen halen, kijken hoe dat gaat

Onze Minion heeft nu dus echt waterpokken _{(we dachten het een paar weken terug ook, maar dat bleek vals alarm ofzo)}, dus ik hou me aanbevolen voor tips!

In bad met havermout in een dichtgeknoopt washandje en nadien insmeren met Kidsclin hielp hier goed tegen de jeuk.
_{Dat hij vervolgens uitgedroogd in het ziekenhuis aan de sonde belandde omdat hij teveel pokken in zijn mond had en niet meer wilde drinken en eten, vergeten we even voor het gemak .}

Nee 4,5 is niet zo heel laat. (Ik was zelf echt ruim 7) Maar onze dochter fietste een jaar eerder (in leeftijd). Dus in die vergelijking noemde ik het laat Hij ging pas fietsen zonder zijwieltjes toen hij genoeg vertrouwen had dat hij het zelf kon.

Dat zie je terug in alles. Hij is heel voorzichtig en denkt overal over na. Die klimt bijvoorbeeld niet ergens op als hij niet weet hoe hij eraf kan komen. In tegenstelling tot de jongste van 2,5. Die een bepaalde twinkeling in zijn ogen heeft waar we ons hart bij vasthouden. Hij is de belichaming van ondeugend vrees ik. En lachen dat ie doet. Haha mam kijk eens. ik ben twee en ik zit bovenop het klimrek. En zijn te lieve berekenende broer hem maar vasthouden. ‘A! niet doen!’

zo heerlijk om te lezen, die typeringen van jullie peuters. Je kunt het zo voor je zien.

quote:

Op dinsdag 27 maart 2018 07:33 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

euj, wat goed! Zag ze ineens het licht?

Ja! Echt super! Na twee dagen was het licht weer weg.

quote:

Op dinsdag 27 maart 2018 08:31 schreef Hupje het volgende:
zo heerlijk om te lezen, die typeringen van jullie peuters. Je kunt het zo voor je zien.

Dit ja! En zo grappig dat ze allemaal zo hun eigen karakter hebben.

Net weer een: ‘mama thuisblijven, vind peulzaal niet leuheuk’ afgezet. En dan straks: ‘Mamaaaaaaa, nog keer peulzaal toe!!!!’

quote:

Op dinsdag 27 maart 2018 08:47 schreef Roomsnoes het volgende:

[..]

Ja! Echt super! Na twee dagen was het licht weer weg.

quote:

Op dinsdag 27 maart 2018 08:47 schreef Roomsnoes het volgende:

[..]

Ja! Echt super! Na twee dagen was het licht weer weg.

Grappig te lezen over fietsen, leuk dat er bij meer mensen een groot verschil zit tussen de kinderen..
W ging al lang lekker op de loopfiets en toen we bij 3,5 een fietsje kregen van kennissen wilde ze er direct op. bezwaar dat de zijwieltjes er nog niet opzaten werd wegegwuifd en ze fietste zo weg..
Hier is L (nu 3,5) de voorzichtige. Die sjeest keihard rond op zijn driewieler (ook op het ijs, schaatsjes zijn eng), maar op een loopfiets of fiets, weigert hij pertinent..Ben benieuwd wanneer hij een keer wil. Ik had bij hem ook eerst loopfietsen dan fiets zonder zijwielen in gedachten, maar misschien toch maar t kleine fietsje met zijwiletjes proberen. We moeten binnenkort wel iets, want zijn driewieler wordt te klein..

Oh en hij is zindelijk! Al een week gaat t goed! en vanochtend voor t eerst ook de luier droog uit bed
Hier trouwens eerst ook even een tussenfase waarop hij de ene dag persé een luier aanwilde en de volgende dag persé niet..

Waterpokken: hier had L geen last van jeuk, maar vond hij t pijn doen (voordeel was dat hij dus ook niet ging krabben).. Hier was t enige dat (een beetje) hielp paracetamol, ook omdat hij zo'n koorts had. Hij is er echt n ruime week héél ziek van geweest, hopelijk valt t bij jou mee. Sterkte iig.

[ Bericht 3% gewijzigd door watmoetikkiezen op 27-03-2018 10:30:35 ]

N. loopfietst zo weg, ik ben benieuwd hoe ze over een jaartje over een gewone fiets denkt. Leuk om te lezen hoor, over al die verschillende peuters. N. maakt momenteel heel veel grapjes _{en heeft daarnaast bijzonder weinig dramabuien.} We luisteren veel naar Disneyliedjes en als mevrouw Theepot dan zingt "'t is een gast, die ons met haar komst verrast", maakt N. daar van "die ons met haar kont verrast" en dan ligt ze helemaal in een scheur. Of: "mama, als ik morgen wakker ben, mag ik dan een scheet op mijn brood?" Zo zijn er nog wat voorbeelden, hilarisch vind ik het.

Ze praat ontzettend goed, maar wel nog steeds met een ontzettend hoog piepstemmetje, soms klinkt het meer als gillen, maar dan op normaal volume (moeilijk te omschrijven), doen meer kindjes dat hier? Van de kindjes in mijn omgeving herken ik het in elk geval niet zo.

Vanmiddag ga ik even met haar naar de dokter, want ondanks dat de griep/oorontsteking over lijkt hoest ze ineens echt vreselijk (ze moest er gisteren zelfs van overgeven) en zit haar hele been onder de uitslag (huidskleurige minibultjes). Hierna wil ik echt een paar maanden geen dokter meer zien, zo klaar mee.

quote:

Op dinsdag 27 maart 2018 07:20 schreef Roomsnoes het volgende:

[..]


+1. Mijnes is motorisch wat eh.. voorzichtig.

Oh en ik zei toch dat de mijnes ineens zindelijk was?

Ik denk idd dat durf een van de belangrijkste vereisten is voor fietsen zonder zijwieltjes. Mijn zoon fietste op zijn 4e verjaardag zo weg bij de 1e keer proberen en die is motorisch verder helemaal niet zo briljant, denk eerder zelfs wat ondergemiddeld.

En hoera voor twee dagen zindelijkheid! it's a start!

quote:

Op maandag 26 maart 2018 23:11 schreef Fazzoletti het volgende:
Is 4,5 laat ja? Ik heb echt geen benul wat de gemiddelde leeftijd is...

4 km goed bezig Frans!

Volgens mij was ik bijna zes toen ik leerde fietsen. Ik vind vier best jong.

Melba gaat nu als een speer op zijn loopfiets maar die heeft de hoogste stand bijna bereikt. Als die te klein wordt wil ik proberen over te gaan op een fietsje zonder zijwieltjes. De balans heeft hij allang en trappen kan hij nog van zijn driewieler. We’ll see!

N is op de fiets ook geen held; haar driewiel-loopfiets gaat prima, maar een tweewieler durft ze nog niet op. Klimmen durft ze wel, in de indoorspeeltuin en op glijbanen enzo.

Beterschap voor N en de Minion!

Praten gaat hier ook heel goed, ze maakt ook woordgrapjes. Net aan het zingen van ‘Nin ne nomer naan ne naar net nand’, dus elke eerste letter een N gemaakt.
Tellen kan ze tot 20, maar het echte begrip gaat tot 4-5 ( leuk om te zien hoe dat langzaam van 2 naar 3 naar 4 gaat).

Andere dingen kan ze dan weer niet; is het bijv. normaal dat ze nog geen puzzel van 4 stukjes kan? Ze is 2 en bijna 8 maanden. Tekenen wil ze ook niet graag, ik denk dat dat komt omdat ze zelf vindt dat ze het niet goed kan.

Ik vind het erg leuk om te lezen wat jullie peuters wel/niet kunnen. Omdat ik maar 1 peuter heb vind ik het soms fijn te vergelijken wat ‘normaal’ is en wat niet. Ik heb met 3 forummers een app-groepje en daarin bespreek ik altijd mijn twijfels over wat Sjaak kan of niet en of mijn gevoel met hem klopt of niet. Hier op het forum vind ik het toch een soort van vervelend om te delen wat zijn nieuwe skills zijn. Aangezien ik in het dieettopic nu ook al mijn gewicht heb durven delen, ga ik hier ook gewoon wat delen.

Ons ‘probleem’ is namelijk dat Sjaak ontzettend voor loopt op leeftijdsgenoten. Hij telt tot 40 (met goed begrip ook), maakt puzzels van 50 stukjes (met meer stukjes hebben we niet in huis en dit gaat eigenlijk al makkelijk). Hij kent al een jaar het hele alfabet en hij begint nu met lezen. Hij herkent woorden als Boom, Ik, Zon (woorden die in veel boekjes langskomen) maar hij begint nu door te krijgen hoe het werkt als je letters aan elkaar plakt. Het is echt geweldig om te zien hoe je de radertjes in het brein ziet werken en hoe blij hij is als hij het heeft uitgevogeld.
Hij speelt graag met Lego City, bouwt dan samen met ons het boekje na. Hij wordt tweetalig opgevoed en weet feilloos het verschil tussen Engels en Nederlands, weet dat ook te benoemen en vertaalt woorden ook letterlijk.

Het probleem wat ik ermee heb is dat Sjaak niet alleen kan spelen en ons/mij altijd nodig heeft om te spelen. Hij heeft die uitdaging nodig en ik kan hem die niet altijd bieden. Hij speelt graag met kinderen die 1 tot 1,5 jaar ouder zijn dan hij, maar die ken ik maar weinig. Iedere keer als ik eindelijk iets heb waar hij graag mee speelt dan is hij er al klaar mee en moet ik weer iets nieuws zoeken.
Sjaak is ook erg perfectionistisch en snel gefrustreerd. Dat is een erg lastige combinatie, kan ik je vertellen. Het moet in 1 keer goed en anders vliegt het door de kamer. Gelukkig houdt Sjaak van buiten en natuur, dus gaan we zo vaak mogelijk naar het bos waar hij zich uit kan leven.

We zijn hem aan het laten testen om te kijken hoe groot de voorsprong is, maar Sjaak laat zich niet zo makkelijk testen, dus we lopen daar vast op het moment. Ik had de hoop dat we daar wat handvaten zouden krijgen, maar dat is tot nu toe niet gelukt. Woensdag is daar het evaluatiegesprek en ik hoop dat daar dan nog wat uit komt.

In welke zin kan je hem niet altijd de uitdaging bieden? Dat je niet altijd wat nieuws kan bedenken? Of dat je ook wel eens iets voor jezelf wil doen?

quote:

Op dinsdag 27 maart 2018 15:37 schreef SaskiaR het volgende:
In welke zin kan je hem niet altijd de uitdaging bieden? Dat je niet altijd wat nieuws kan bedenken? Of dat je ook wel eens iets voor jezelf wil doen?

Allebei. Ik houd Sjaak niet bij qua ontwikkeling, hij gaat te snel voor mij. Ik ben gewend om te werken met mensen met een beperking en kan alles in het leven simpeler maken, maar ik heb nog nooit de andere kant op gedacht.
Daarnaast heeft Sjaak me dus altijd nodig, vlakbij hem (max 1,5m afstand) tijdens het spelen. Anders lukt het hem niet. Hij wil dan dat ik meedoe in zijn spel en hem uitdaag met ‘probleempjes’, bijvoorbeeld met de houten treinrails. Dan moet er een bijna botsing zijn en hij wil die dan oplossen. Ik moet die bijna botsing veroorzaken van hem, anders is het niet leuk.

quote:

Op dinsdag 27 maart 2018 14:00 schreef SaskiaR het volgende:
N is op de fiets ook geen held; haar driewiel-loopfiets gaat prima, maar een tweewieler durft ze nog niet op. Klimmen durft ze wel, in de indoorspeeltuin en op glijbanen enzo.

Beterschap voor N en de Minion!

Praten gaat hier ook heel goed, ze maakt ook woordgrapjes. Net aan het zingen van ‘Nin ne nomer naan ne naar net nand’, dus elke eerste letter een N gemaakt.
Tellen kan ze tot 20, maar het echte begrip gaat tot 4-5 ( leuk om te zien hoe dat langzaam van 2 naar 3 naar 4 gaat).

Andere dingen kan ze dan weer niet; is het bijv. normaal dat ze nog geen puzzel van 4 stukjes kan? Ze is 2 en bijna 8 maanden. Tekenen wil ze ook niet graag, ik denk dat dat komt omdat ze zelf vindt dat ze het niet goed kan.

Volgens mij prima normaal, ligt er net aan wat je kind leuk vind en waar ze mee bezig is.
L kon puzzelen al prima toen, W was er volgens mij toen niet mee bezig..
Tekenen: L wil dat ook niet zo.. hij krast af en toe wat, maar t wordt nog niks (hij is 3,5).
W heeft ook lang alleen gekrast, zelfs het eerste halfjaar in de kleuterklas nog. Maar nu bij 5,5 kun je bij de tekeningen duidelijk zien dat ze oudste kleuter is en tekent ze best goed. Volgens juf heeft ze een uitzonderlijk ruimtelijk inzicht. Goed met de blokken en vormen, maar tekent ook probleemloos een redelijk leesbare kaart met de route van huis naar school (niet geheel op schaal uiteraard). verder zat ze op de cito met zowel rekenen als taal net boven het gemiddelde..

Die vergelijking vind ik ook lastig, MwC. Ik werk zelf met kleuters dus kan voor sommige dingen vergelijken met kinderen op mijn werk.
J doet op een aantal gebieden mee met Sjaak, als ik het zo lees, maar we hebben voorlopig nog weinig waar we tegen aan lopen. Nu ik dit zo lees, snap ik heel goed dat je Sjaak wilde laten testen. Hopelijk komt er iets uit waar jullie wat aan hebben

Lastig van Sjaak.. hier redelijk gemiddelde kinderen qua intelligentie.
Overbuurmeisje (I) is ook behoorlijk snel. Zit inmiddels met haar 5 jaar in groep 3 en leest op hoogste niveau en loopt voor met rekenen. Die heeft ook meestal iemand nodig om zich te vermaken, dus haar moeder is vaak blij als W wil spelen. Samen met W wordt er heerlijk gespeeld en ze hebben er beiden gelukkig geen last van dat I veel verder is qua taal/rekenen. W snapt wél altijd wat I bedoelt/wil en ze overleggen goed over wat ze gaan doen.
broertje van overbuurmeisje is ook snel (bijna 3, maar cogitief wat verder dan mijn 3,5 jarige) en die speelt ook heel leuk met L. We wisselen hier dus regelmatig kinderen uit. De dames naar het ene en de heren in het andere huis. Soms spelen ze met 4, maar dan is het leeftijdsverschil van 2 jaar toch behoorlijk groot..
Dus ik zou zeggen, kijk eens of er leuke kinderen in de buurt te vinden zijn..

quote:

Op dinsdag 27 maart 2018 17:09 schreef Hupje het volgende:
Die vergelijking vind ik ook lastig, MwC. Ik werk zelf met kleuters dus kan voor sommige dingen vergelijken met kinderen op mijn werk.
J doet op een aantal gebieden mee met Sjaak, als ik het zo lees, maar we hebben voorlopig nog weinig waar we tegen aan lopen. Nu ik dit zo lees, snap ik heel goed dat je Sjaak wilde laten testen. Hopelijk komt er iets uit waar jullie wat aan hebben

Ik heb van iemand de landelijke dinges gekregen die kleuters moeten kunnen na ieder kwartaal in de kleuterklas. Sjaak kan het meeste tot en met het eerste kwartaal van groep 2 (cognitief heb ik het dan over, sociaal-emotioneel heb ik geen idee). Vind ik lastig om mee om te gaan, maar ik heb in ieder geval een soort richtlijn nu.

Gezellig dat jouw J meedoen met Sjaak Die vergelijking lijkt mij dan weer handig, dan weet je ook hoe je dingen aan kan bieden, als dat bij jouw J aansluit.

Mevrouw cactus, wat lastig lijkt me dat, hoe je hem moet begeleiden en uitdaging bieden. Dat het goed moet, heeft R ook. Lukt het niet, dan is het klaar. Tekenen lukt niet en ook puzzelen niet. Tweetalig zijn wel, net als bij jullie met vertalen van woorden, hij kan me geregeld helpen met vertalen, kent alle woorden wel in twee talen en schakelt feilloos. Bijzonder is dat he
Bouwen begint hier wat te komen maar vooral Duplo en niet echt iets maken. Puzzels is drama, 4 stukjes soms moeilijk (3,5) maar ook gewoon zijn interesse niet. Bewegen, loopfiets en skelter, met auto's, vliegtuigen spelen en fantasie spellen doen is het einde. Bordspellen doen gaat ook erg goed meestal tenzij geen geduld. Toren van Pisa, zo leuk. Domino, spel van brandweerman Sam.
Oh en zelf spelen is heeeeeeel lastig hier. Tenzij poepen, dan speelt hij zoooo lief zelf.

quote:

Op dinsdag 27 maart 2018 19:21 schreef Hilmo het volgende:
Oh en zelf spelen is heeeeeeel lastig hier. Tenzij poepen, dan speelt hij zoooo lief zelf.

Leuk om de fietservaringen te lezen, komt wel goed dus met mijn kind

Gisteren had F z'n 1e speeldate. Ging eigenlijk best goed. Dat jongetje kon ik wel handelen, ik zag er meer tegenop dat ik moest socializen met z'n moeder Maar dat viel alles mee, een kopje thee en even kletsen, daarna vertrok ze om hem 2 uur later te komen ophalen. Ze vonden het allebei best spannend van te voren maar het ging hartstikke goed

quote:

Op dinsdag 27 maart 2018 15:23 schreef MevrouwCactus het volgende:

Het probleem wat ik ermee heb is dat Sjaak niet alleen kan spelen en ons/mij altijd nodig heeft om te spelen. Hij heeft die uitdaging nodig en ik kan hem die niet altijd bieden. Hij speelt graag met kinderen die 1 tot 1,5 jaar ouder zijn dan hij, maar die ken ik maar weinig. Iedere keer als ik eindelijk iets heb waar hij graag mee speelt dan is hij er al klaar mee en moet ik weer iets nieuws zoeken.
Sjaak is ook erg perfectionistisch en snel gefrustreerd. Dat is een erg lastige combinatie, kan ik je vertellen. Het moet in 1 keer goed en anders vliegt het door de kamer. Gelukkig houdt Sjaak van buiten en natuur, dus gaan we zo vaak mogelijk naar het bos waar hij zich uit kan leven.

We zijn hem aan het laten testen om te kijken hoe groot de voorsprong is, maar Sjaak laat zich niet zo makkelijk testen, dus we lopen daar vast op het moment. Ik had de hoop dat we daar wat handvaten zouden krijgen, maar dat is tot nu toe niet gelukt. Woensdag is daar het evaluatiegesprek en ik hoop dat daar dan nog wat uit komt.

Maar biedt je hem dan niet uitdaging door juist niet met hem te gaan spelen en hem daarmee dus niet te geven wat hij vraagt? De uitdaging ligt volgens mij dan daarin, dat hij zelf leert zich te vermaken en zelf dus iets zoekt. Verveling hoort daar soms ook bij.

Ik zie duidelijk waar mijn kind goed in is, maar ook wat ze moeilijk vindt. Als ik haar vooral geef wat ze graag wil, en dat steeds voor haar regel, komt ze niet verder. Het is niet jouw taak om je kind voortdurend die uitdagingen te geven. Je kunt de randvoorwaarden scheppen (speelgoed aanbieden op zijn niveau), maar dan ligt de bal bij hem, denk ik.

Verder lees ik over perfectionisme. Dat vind ik voor een zo'n jong kind wel al een 'groot' woord, omdat het lijkt te gaan om een eigenschap van het kind. Terwijl die frustraties ook heel erg bij de leeftijd horen. Veel peuters (en kleuters) zijn in hun hoofd al verder dan wat ze werkelijk kunnen. Dat kan verbaal zijn, of tekenen of jezelf kunnen aankleden, puzzelen etc etc. Dat leidt tot die frustratie maar ook onzekerheid. Ik zie het bij I ook, en het verschuift, waar ze eerst ook boos kon worden over iets niet kunnen tekenen doet ze nu niets liever, omdat ze het beter kan.

quote:

Op dinsdag 27 maart 2018 15:40 schreef MevrouwCactus het volgende:

[..]

Allebei. Ik houd Sjaak niet bij qua ontwikkeling, hij gaat te snel voor mij. Ik ben gewend om te werken met mensen met een beperking en kan alles in het leven simpeler maken, maar ik heb nog nooit de andere kant op gedacht.
Daarnaast heeft Sjaak me dus altijd nodig, vlakbij hem (max 1,5m afstand) tijdens het spelen. Anders lukt het hem niet. Hij wil dan dat ik meedoe in zijn spel en hem uitdaag met ‘probleempjes’, bijvoorbeeld met de houten treinrails. Dan moet er een bijna botsing zijn en hij wil die dan oplossen. Ik moet die bijna botsing veroorzaken van hem, anders is het niet leuk.

Laat je hem ook weleens gewoon even aanmodderen ook als hij hulp vraagt?

Melba vraagt soms ook wel om aandacht maar hij krijgt niet altijd hulp bij t spelen. Dat is iets wat hij heeft geleerd zeg maar. Nou ja goed, je hebt t in actie gezien maar dat is ook wel iets wat we een beetje bewust zo gestuurd hebben zeg maar.

Verder herken ik wel wat Franny zegt. Idd wel aanbod wua speelgoed en activiteiten maar niet overal op reageren. Ik laat hem best wel begaan verder vaak.

Ik heb hier laatst natuurlijk een uitgebreid verhaal gehouden, maar probeer nu ook wel een beetje te relativeren. De frustraties die me door het gesprek op t kdv zorgen baarden vind ik zelf eigenlijk heel logisch. En ik zie ook dat juist op die punten zijn ontwikkeling zit. Voel me veel zekerder dan toen ik van de week/vorige week postte.

quote:

Op donderdag 29 maart 2018 20:37 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Maar biedt je hem dan niet uitdaging door juist niet met hem te gaan spelen en hem daarmee dus niet te geven wat hij vraagt? De uitdaging ligt volgens mij dan daarin, dat hij zelf leert zich te vermaken en zelf dus iets zoekt. Verveling hoort daar soms ook bij.

Ik zie duidelijk waar mijn kind goed in is, maar ook wat ze moeilijk vindt. Als ik haar vooral geef wat ze graag wil, en dat steeds voor haar regel, komt ze niet verder. Het is niet jouw taak om je kind voortdurend die uitdagingen te geven. Je kunt de randvoorwaarden scheppen (speelgoed aanbieden op zijn niveau), maar dan ligt de bal bij hem, denk ik.

Verder lees ik over perfectionisme. Dat vind ik voor een zo'n jong kind wel al een 'groot' woord, omdat het lijkt te gaan om een eigenschap van het kind. Terwijl die frustraties ook heel erg bij de leeftijd horen. Veel peuters (en kleuters) zijn in hun hoofd al verder dan wat ze werkelijk kunnen. Dat kan verbaal zijn, of tekenen of jezelf kunnen aankleden, puzzelen etc etc. Dat leidt tot die frustratie maar ook onzekerheid. Ik zie het bij I ook, en het verschuift, waar ze eerst ook boos kon worden over iets niet kunnen tekenen doet ze nu niets liever, omdat ze het beter kan.

Ik zie een verschil in frustratie bij andere peuters omdat iets niet lukt en frustratie bij Sjaak omdat iets niet perfect lukt. Ik vind het moeilijk te omschrijven, maar ik merk wel degelijk verschil.

Als Sjaak niet de aandacht krijgt die hij wil, dan weet hij oprecht niet wat hij moet doen. Hij komt mij (of vrouw) dan altijd opzoeken. Hij kan letterlijk niet alleen spelen. Dat lukt niet als hij alleen is, maar in een groep speelt hij ook niet prettig als wij in dezelfde ruimte zijn. Ook dan komt hij ons halen en moeten we met hem meespelen. Op de peuteropvang speelt hij ook vrijwel alleen met de leidsters, omdat hij dat het fijnst vindt. Hij speelt niet/nauwelijks met andere kinderen. Behalve als het heel druk is, veel prikkels etc. Dan kan hij wel in een hoekje alleen spelen, zodat hij niet mee hoeft te doen met de rest.
Ik kan de bal dus wel bij hem leggen, maar er gebeurt dan echt niets. We hebben het op veel verschillende manieren geprobeerd en nog niets is gelukt. Behalve die ene keer dat we bij Kwak en Melba aan het spelen waren, toen heeft hij voor het eerst zelf (met Melba) gespeeld en mocht ik aan de eettafel blijven zitten. Ik heb daar toen ook mijn verbazing uitgesproken, was zo blij om te zien dat het wel lukte. Daarna is het even goed gegaan thuis maar hij verviel al snel weer in het ons opzoeken. Ik hoop daar dan ook wat hulp bij te krijgen via het bureau waar we Sjaak laten testen.

Wat ik bedoel is: melba zoekt mij ook wel op, maar ik zeg dan gewoon nee. En dan gaat hij echt wel iets doen op een gegeven moment.

En ik zeg echt niet altijd nee, maar soms wel. Of ik zeg “als de wijzer op de 12 staat kom ik spelen, ga nu eerst zelf maar spelen”. En dan dweilt hij weleens zuchtend over de bank, maar komt uiteindelijk wel ergens mee. Ik doe dan ook echt mijn eigen ding tot die tijd die ik heb afgesproken.

Dat hebben we hem wel echt moeten leren hoor! Ik denk dat Sjaak en Melba wel merkten dat wij even bezig waren en dat hij met Melba meedeed die dan weet dat hij nog even moet wachten.

Je bent heel attent naar hem, en dat is supermooi om te zien, maar zo direct heb ik eigenlijk nooit gereageerd op Melba’s ge “mamaaa” bijvoorbeeld.

quote:

Op donderdag 29 maart 2018 22:23 schreef kwakz0r het volgende:
Wat ik bedoel is: melba zoekt mij ook wel op, maar ik zeg dan gewoon nee. En dan gaat hij echt wel iets doen op een gegeven moment.

En ik zeg echt niet altijd nee, maar soms wel. Of ik zeg “als de wijzer op de 12 staat kom ik spelen, ga nu eerst zelf maar spelen”. En dan dweilt hij weleens zuchtend over de bank, maar komt uiteindelijk wel ergens mee. Ik doe dan ook echt mijn eigen ding tot die tijd die ik heb afgesproken.

Dat hebben we hem wel echt moeten leren hoor!

Dit zijn dingen die we uiteraard al hebben geprobeerd (langere tijd ook), maar toch lijkt het hier niet te werken. Als ik dan “nee” zeg, blijft Sjaak daarin hangen. “Mama zegt nee!” Hij blijft dit dan ook herhalen, tot wel 50x. Komt dus echt niet voorbij dat stuk en kan dan niet iets zelf gaan doen.

We hebben een tijdje een TimeTimer gehad (geleend van het werk) en Sjaak verzette die dan gewoon, zodat het tijd was om weer met hem te spelen . Als we die buiten bereik zetten, of een klok gebruiken die hoog hangt, blijft hij echt alleen om me heen hangen tot het tijd is om weer samen te spelen. Hem wegsturen resulteert in oprecht huilen en bijna paniek. Sjaak doet niet aan nephuilen op zo’n moment, hij vindt het echt heel verschrikkelijk.

Dit soort dingen maakt het zo ontzettend lastig. Ik wil hier een heleboel in, maar wat we tot nu toe hebben geprobeerd werkt niet. Ik snap ook wel dat het moeilijk is om je voor te stellen hoe het gaat, als je dit niet gewend bent. Alle kinderen kunnen toch alleen spelen?

Snap ik!

Lastig hoor.

Cactus, geloof me: niet ieder kind kan alleen spelen. En ook niet elk kind kan met leeftijdsgenootjes spelen. Sommige kinderen zijn geboren spelers, sommigen moeten het echt hebben van strategiën leren. Samen spelen vergt heel veel «taal», codes die kinderen onderling zien en afspreken zonder een woord er over uit te spreken.
Ik zie het veel bij kinderen die thuis het enige kind kind zijn en dus een groot deel van de tijd tussen volwassenen rondbrengen, sat die het benaderen van spelende kinderen en alleen spelen lastig vinden

Wat denk je dat de reden is dat hij op het kdv vooral met leidsters speelt? Wat spelen de anderen kinderen? Is dat iets wat bij zijn interessen aansluit?
Hoe speel je zelf met hem? Als kind of als volwassene?

quote:

Op vrijdag 30 maart 2018 08:55 schreef Stormqueen het volgende:
Mauw kan ook niet alleen spelen. En die is opzekers ook niet hoogbegaafd ofzo. Noud kan het trouwens wel, het verschilt echt enorm per kind.

Oh oh oh! Ze is geplaatst op de montessorischool!!

wat fijn!!

Alleen spelen lukt hier alleen als ik hem bewust negeer. Klinkt heel naar, maar hij wil altijd dat je meespeelt. Als ik dan gewoon niet mee doe blijkt dat hij het prima alleen kan. Weinig keus ook, want soms moet M. bijvoorbeeld de fles. Dan moet hij gewoon wachten.

Fijn van de school SQ!!

Fijn van de school SQ! Een zorg minder!

quote:

Op vrijdag 30 maart 2018 08:55 schreef Stormqueen het volgende:
Mauw kan ook niet alleen spelen. En die is opzekers ook niet hoogbegaafd ofzo. Noud kan het trouwens wel, het verschilt echt enorm per kind.

Oh oh oh! Ze is geplaatst op de montessorischool!!

Ooooohhh wat fijn!! Gefeliciteerd!!

quote:

Op donderdag 29 maart 2018 22:51 schreef Roomsnoes het volgende:
Cactus, geloof me: niet ieder kind kan alleen spelen. En ook niet elk kind kan met leeftijdsgenootjes spelen. Sommige kinderen zijn geboren spelers, sommigen moeten het echt hebben van strategiën leren. Samen spelen vergt heel veel «taal», codes die kinderen onderling zien en afspreken zonder een woord er over uit te spreken.
Ik zie het veel bij kinderen die thuis het enige kind kind zijn en dus een groot deel van de tijd tussen volwassenen rondbrengen, sat die het benaderen van spelende kinderen en alleen spelen lastig vinden

Wat denk je dat de reden is dat hij op het kdv vooral met leidsters speelt? Wat spelen de anderen kinderen? Is dat iets wat bij zijn interessen aansluit?
Hoe speel je zelf met hem? Als kind of als volwassene?

Ik speel zelf als volwassene met Sjaak ja, bij oma is dat ook zo. Wat ik van het kdv hoor is dat hij niet samen wil spelen omdat hij zijn eigen regels/spel wil volgen en de andere kinderen niet met hem mee willen spelen, maar ook hun eigen regels willen. De leidsters spelen wel met hem mee en volgen zijn spel.

Bij oudere kinderen sluit Sjaak overigens wel aan en volgt hij hun spel. En bij Melba van Kwak dus

Wat fijn SQ! Een zorg minder lijkt me

Over 2 weken gaat F voor het eerst wennen op school, ik ben zo benieuwd hoe hij het zal vinden

quote:

Op donderdag 29 maart 2018 22:29 schreef MevrouwCactus het volgende:

Dit zijn dingen die we uiteraard al hebben geprobeerd (langere tijd ook), maar toch lijkt het hier niet te werken. Als ik dan “nee” zeg, blijft Sjaak daarin hangen. “Mama zegt nee!” Hij blijft dit dan ook herhalen, tot wel 50x. Komt dus echt niet voorbij dat stuk en kan dan niet iets zelf gaan doen.

We hebben een tijdje een TimeTimer gehad (geleend van het werk) en Sjaak verzette die dan gewoon, zodat het tijd was om weer met hem te spelen . Als we die buiten bereik zetten, of een klok gebruiken die hoog hangt, blijft hij echt alleen om me heen hangen tot het tijd is om weer samen te spelen. Hem wegsturen resulteert in oprecht huilen en bijna paniek. Sjaak doet niet aan nephuilen op zo’n moment, hij vindt het echt heel verschrikkelijk.

Dit soort dingen maakt het zo ontzettend lastig. Ik wil hier een heleboel in, maar wat we tot nu toe hebben geprobeerd werkt niet. Ik snap ook wel dat het moeilijk is om je voor te stellen hoe het gaat, als je dit niet gewend bent. Alle kinderen kunnen toch alleen spelen?

Nee, niet alle kinderen kunnen dat. Ene kind beter dan de ander, en het kan ook per fase/leeftijd verschillen. Ik denk dat je het zo moet zien: als een kind iets moeilijk vindt en daarvan over de rooie gaat dan vraagt het om hulp. En niet per se in de zin van dat jij hem dan helemaal gaat helpen en geruststellen, maar dat jij hem op weg helpt en begeleidt. Ik vind het heel begrijpelijk dat gewoon 'nee, ik ga nu niet met je spelen' niet werkt als een kind dat echt niet kan. Dat is alsof iemand van je vraagt om in een donker bos zonder hulpmiddelen zelf de weg te gaan vinden. Dus een klein beetje meegeven en stimuleren het zelf op te pakken. Ik zou dat ook eens op het kdv bespreken: hoe helpen ze hem daar om wel met leeftijdsgenootjes te spelen? Welke begeleiding bieden ze hem daarin?

Klein voorbeeldje van wat nu bij I speelt. Ze heeft nog wat moeite met zelf haar kleding aantrekken. Vaak nog achterstevoren en dat soort dingen. Daar is ze onzeker over en daar kan ze flink boos/gefrustreerd van zijn. Mijn vriend had van de week de volgende aanpak gekozen: 'Ik ga even naar de badkamer. Hier zijn je kleren. Als ik terugkom, heb jij je aangekleed, afgesproken?"

Ja, afgesproken, zei I dan terug. Maar als mijn vriend na tien minuten terugkwam, was ze nog niet aangekleed en voltrok zich een heel drama. Mijn vriend dacht dat hij haar stimuleerde en hielp door haar het zelf te laten uitzoeken. Niet dus. Ze raakte ervan in paniek en deed niets. En als ze daarop wordt aangesproken, wordt ze boos en verdrietig tegelijk. Wat wel werkte was, om erbij te blijven terwijl zij zich aankleedt. Niet helpen, alleen kijken en af en toe een kleine aanwijzing geven. Veel complimenten als iets lukt. En geruststellen als het even niet lukt.

Weet niet of dit echt een goed voorbeeld is hoor, maar het gesprek met mijn vriend hierover en ook het verschil in aanpak (en hoe dat bij I uitwerkte) was best interessant.

[ Bericht 19% gewijzigd door Franny_G op 30-03-2018 16:09:16 ]

quote:

Op vrijdag 30 maart 2018 08:55 schreef Stormqueen het volgende:
Mauw kan ook niet alleen spelen. En die is opzekers ook niet hoogbegaafd ofzo. Noud kan het trouwens wel, het verschilt echt enorm per kind.

Oh oh oh! Ze is geplaatst op de montessorischool!!

Oh wat fijn!

Dat is ook wel hoe ik het doe met Melba, Franny.
Ik doe suggesties voor wat hij zou kunnen doen. Maar ik ga idd niet zelf echt meespelen.

Maar goed, hij kan zich makkelijk een uur alleen vermaken als hij iets heeft gevonden wat hem zint dus inmiddels makkelijk praten

MevrouwCactus, mijn oudste kan zich ook maar matig alleen vermaken. Is altijd zo geweest en hij is inmiddels bijna 6. Hij leeft voor sociale contacten lijkt het. Hij begrijpt oprecht niet wat er nou leuker kan zijn dan samen spelen. Als we zeggen dat we niet (langer) willen spelen, is dat voor hem alsof we hem afwijzen. Het is zo lastig uit te leggen dat wij soms liever iets anders doen, want in zijn ogen is dat oersaai.

Hij probeert heel veel met zijn broertje te spelen, maar dat is niet heel succesvol meestal. A. speelt juist graag alleen, gaat dan helemaal op in zijn eigen fantasiespel en sluit I dan ook een beetje buiten. Tot grote frustratie van grote broer die dat dan gaat saboteren. Heel lastig vind ik dat. Maar leeftijdsgenootjes zijn nog het allerbeste speelmateriaal. Hij speelt het liefst elk vrij moment met een vriendje van school of met zijn neefjes en nichtjes. Dan heb je dus geen kind aan hem, terwijl hij anders echt veel aandacht ‘vraagt’. Ik heb die speeldates dus maar omarmd, want dat zijn in the end veel leukere middagen.

Ik hoop dat het samenspel met de broertjes ook over een jaartje een stuk beter gaat, en dan kunnen wij als ouders ook weer eens rustig een gesprek voeren met een kopje koffie .

Pfoe MwC, lastig hoor! Lijkt me vrij vermoeiend om altijd mee te moeten spelen. Misschien wat vaker afspreken met Melba? Ze zullen zo te lezen goed samen kunnen spelen omdat ze wat betreft niveau aan elkaar gewaagd zijn. Hopelijk komt er wat bruikbaars uit de testen en kunnen ze jullie daar handvatten geven om hier beter mee om te gaan.

Jeuj SQ! Wat een fijn nieuws! Dat is vast een opluchting na de zorgen die jullie erover gehad hebben.

quote:

Op dinsdag 27 maart 2018 14:00 schreef SaskiaR het volgende:
Praten gaat hier ook heel goed, ze maakt ook woordgrapjes. Net aan het zingen van ‘Nin ne nomer naan ne naar net nand’, dus elke eerste letter een N gemaakt.
Tellen kan ze tot 20, maar het echte begrip gaat tot 4-5 ( leuk om te zien hoe dat langzaam van 2 naar 3 naar 4 gaat).

Andere dingen kan ze dan weer niet; is het bijv. normaal dat ze nog geen puzzel van 4 stukjes kan? Ze is 2 en bijna 8 maanden. Tekenen wil ze ook niet graag, ik denk dat dat komt omdat ze zelf vindt dat ze het niet goed kan.

Ik denk dat dat vooral afhangt van waar de interesses van je kind liggen. Ik zie Wolk nog lang geen woordgrapjes maken, ze is ook nog niet zo bezig met taal. Puzzelen vindt ze wel erg leuk en ze besteed daar dus redelijk wat tijd aan. Inmiddels kan ze puzzels met een stuk of 15 stukjes probleemloos leggen, maar die heeft ze dus wel al 100 keer gemaakt dan he. Oefening baart kunst denk ik dan. Als puzzelen N. nog niet zo interesseert is het logisch dat ze dat niet kan.

Overigens kan het medium ook een verschil maken. Wolk kan al best leuk memory spelen in een app op de telefoon (ondanks soms gefrustreerd geroep van ''mam*, lukt niet! Jij helpen!'). Maar voor de reguliere versie met kaarten heeft ze gewoon echt het geduld niet, ze draait er 3 om en vervolgens gaat ze kijken hoeveel ze er op het hoofd van Bliksem kan stapelen.

_{*Ze noemt me serieus regelmatig mam in plaats van mama. Geen idee waar ze dat vandaan heeft. Schattig wel.}

[ Bericht 3% gewijzigd door LuDann op 30-03-2018 23:54:31 ]

quote:

Op vrijdag 30 maart 2018 22:21 schreef Phaidra het volgende:
MevrouwCactus, mijn oudste kan zich ook maar matig alleen vermaken. Is altijd zo geweest en hij is inmiddels bijna 6. Hij leeft voor sociale contacten lijkt het. Hij begrijpt oprecht niet wat er nou leuker kan zijn dan samen spelen. Als we zeggen dat we niet (langer) willen spelen, is dat voor hem alsof we hem afwijzen. Het is zo lastig uit te leggen dat wij soms liever iets anders doen, want in zijn ogen is dat oersaai.

Hij probeert heel veel met zijn broertje te spelen, maar dat is niet heel succesvol meestal. A. speelt juist graag alleen, gaat dan helemaal op in zijn eigen fantasiespel en sluit I dan ook een beetje buiten. Tot grote frustratie van grote broer die dat dan gaat saboteren. Heel lastig vind ik dat. Maar leeftijdsgenootjes zijn nog het allerbeste speelmateriaal. Hij speelt het liefst elk vrij moment met een vriendje van school of met zijn neefjes en nichtjes. Dan heb je dus geen kind aan hem, terwijl hij anders echt veel aandacht ‘vraagt’. Ik heb die speeldates dus maar omarmd, want dat zijn in the end veel leukere middagen.

Ik hoop dat het samenspel met de broertjes ook over een jaartje een stuk beter gaat, en dan kunnen wij als ouders ook weer eens rustig een gesprek voeren met een kopje koffie .

Lastige combo zo, ik kan me goed indenken dat dat lastig is. Merk je wel verbetering ten opzichte van eerder?

Wolk is hetzelfde als je oudste, die speelt ook het liefst de hele dag met andere kinderen. Ik kan haar nergens blijer mee maken dan de mededeling dat we met iemand hebben afgesproken.

Lu, hier ook vaak ‘mam’. En als ie iets nodig heeft ‘mammieeeee’. Zo gehaaid

Oh, dat is echt gehaaid ja! Je moederhart, te moeilijk mee zeggen.

We zijn erachter waarom Wolk toch weer vaak wakker wordt snachts. Ze krijgt haar tweede setjes kiezen. Best laat volgens mij? Ze klaagde over pijn in haar mond dus ik maakte me meteen zorgen over kaasmolaren enzo maar dat was het gelukkig niet. Tanden poetsen is ook meteen weer vrij dramatisch natuurlijk, want au.

quote:

Op zaterdag 31 maart 2018 07:53 schreef LuDann het volgende:
Oh, dat is echt gehaaid ja! Je moederhart, te moeilijk mee zeggen.

We zijn erachter waarom Wolk toch weer vaak wakker wordt snachts. Ze krijgt haar tweede setjes kiezen. Best laat volgens mij? Ze klaagde over pijn in haar mond dus ik maakte me meteen zorgen over kaasmolaren enzo maar dat was het gelukkig niet. Tanden poetsen is ook meteen weer vrij dramatisch natuurlijk, want au.

Niks laat hoor.

sterkte. Deze krengen duren soms ook voor ze goed door zijn.

Gisteren zo hard gelachen. Wurm verloor balans op een klein opstapje bij de vijverrand. (no worries hij kan er niet in vallen. Het is om net over de rand te kunnen kijken en de vissen eten te geven of om te vissen met een bamboe hengel)

Houd hij zijn bovenlijf valt en zegt: Pfoehhhh hoedje schrikt!

Oh, N heeft al ruim een half jaar haar laatste kiezen. En dan nog steeds van die zure tandenpoep soms he

Hebben jullie trouwens ook moeite met tandenpoetsen? N wil haar mond niet opendoen en gaat heel hard bijten op de borstel. Ze kijkt er al een filmpje bij, maar dat helpt dus niet.
Het gaat wel ok als ze het zelf mag doen, maar ik wil toch echt nog wel napoetsen.

Alleen spelen gaat hier ook niet echt, maar N maakt nu haar eigen vriendjes door met de knuffels te spelen. Ineens heeft ze een favoriete knuffel die precies moet doen wat zij doet enzo. Maar dan nog is het de hele tijd ‘mama kijk!’ of ‘mama help!’

Wurm en ik poetsen tegelijkertijd. Hij heeft een super soft volwassen tandenborstel. Daar poetst hij beter mee dan een kleintje.

Hij voorziet alles van tandenpasta.

Hij wil graag in de spiegel kijken naar wat hij doet. Voeten op de wasbak en een arm om mijn nek terwijl wij samen poetsen. Hij probeert steeds beter na te doen. We maken voor de voortanden poetsen tijgertanden gezicht GRrrrrrrrr zo kunnen we die goed poetsen.

Uitspugen, tuf wegspoelen en water drinken erna is ook een happening als ik hem zo mag geloven.

Napoetsen kondig ik altijd van te voren aan. Eerst zelf goed proberen en daarna is mama of papa aan de beurt. Dat is ondertussen geen probleem meer. In het begin klemde hij de borstel nog wel eens vast. Na honderdmiljoen keer aangeven dat het zo allemaal veel langer duurt begrijpt hij dat ook. (edit: hij heeft ook een tijdje mijn tanden na mogen poetsen)

Naast nagels knippen vind ik tandenpoetsen ook maar een ingewikkeld proces

Wij doen voorpoetsen hij kan dus pas zelf aan de slag (leuheeeeeuk) als ik klaar ben

O heeft er nooit problemen an gemaakt maar met een hoop humor kan ik er net wat beter bij. «Oioioi ik zie een stukje kip rondlopen!» dat soort. S van 1,5 is een ander verhaal. Maar als peuter poetst vindt hij alles wel best. Dus O heeft een taak gekregen en neemt die heel, heel serieus ze doet het nog goed ook.

Tandenpoetsen is nu met 3,5 wel beetje een punt maar meestal gaat het wel aardig. Gelukkig doen we 1x per dag elektrisch, want dan poets ik in elk geval 2 min. S'avonds met gewone borstel, dat gaat lang zo goed niet.

Interessant die tips voor zelf spelen. Als ik zeg van nu zelf spelen komt R op mij hangen en word ik helemaal kriebelig. Daar kan ik totaal niet tegen. En weglopen heeft geen zin, komt achter mij aan.

Hihi een setje van ses van ik leer naaien vindt R het einde haha.