Het peutertopic (2-4 jaar) deel 232

quote:

Op maandag 26 maart 2018 23:11 schreef Fazzoletti het volgende:
Is 4,5 laat ja? Ik heb echt geen benul wat de gemiddelde leeftijd is...

4 km goed bezig Frans!

Volgens mij was ik bijna zes toen ik leerde fietsen. Ik vind vier best jong.

Melba gaat nu als een speer op zijn loopfiets maar die heeft de hoogste stand bijna bereikt. Als die te klein wordt wil ik proberen over te gaan op een fietsje zonder zijwieltjes. De balans heeft hij allang en trappen kan hij nog van zijn driewieler. We’ll see!

N is op de fiets ook geen held; haar driewiel-loopfiets gaat prima, maar een tweewieler durft ze nog niet op. Klimmen durft ze wel, in de indoorspeeltuin en op glijbanen enzo.

Beterschap voor N en de Minion!

Praten gaat hier ook heel goed, ze maakt ook woordgrapjes. Net aan het zingen van ‘Nin ne nomer naan ne naar net nand’, dus elke eerste letter een N gemaakt.
Tellen kan ze tot 20, maar het echte begrip gaat tot 4-5 ( leuk om te zien hoe dat langzaam van 2 naar 3 naar 4 gaat).

Andere dingen kan ze dan weer niet; is het bijv. normaal dat ze nog geen puzzel van 4 stukjes kan? Ze is 2 en bijna 8 maanden. Tekenen wil ze ook niet graag, ik denk dat dat komt omdat ze zelf vindt dat ze het niet goed kan.

Ik vind het erg leuk om te lezen wat jullie peuters wel/niet kunnen. Omdat ik maar 1 peuter heb vind ik het soms fijn te vergelijken wat ‘normaal’ is en wat niet. Ik heb met 3 forummers een app-groepje en daarin bespreek ik altijd mijn twijfels over wat Sjaak kan of niet en of mijn gevoel met hem klopt of niet. Hier op het forum vind ik het toch een soort van vervelend om te delen wat zijn nieuwe skills zijn. Aangezien ik in het dieettopic nu ook al mijn gewicht heb durven delen, ga ik hier ook gewoon wat delen.

Ons ‘probleem’ is namelijk dat Sjaak ontzettend voor loopt op leeftijdsgenoten. Hij telt tot 40 (met goed begrip ook), maakt puzzels van 50 stukjes (met meer stukjes hebben we niet in huis en dit gaat eigenlijk al makkelijk). Hij kent al een jaar het hele alfabet en hij begint nu met lezen. Hij herkent woorden als Boom, Ik, Zon (woorden die in veel boekjes langskomen) maar hij begint nu door te krijgen hoe het werkt als je letters aan elkaar plakt. Het is echt geweldig om te zien hoe je de radertjes in het brein ziet werken en hoe blij hij is als hij het heeft uitgevogeld.
Hij speelt graag met Lego City, bouwt dan samen met ons het boekje na. Hij wordt tweetalig opgevoed en weet feilloos het verschil tussen Engels en Nederlands, weet dat ook te benoemen en vertaalt woorden ook letterlijk.

Het probleem wat ik ermee heb is dat Sjaak niet alleen kan spelen en ons/mij altijd nodig heeft om te spelen. Hij heeft die uitdaging nodig en ik kan hem die niet altijd bieden. Hij speelt graag met kinderen die 1 tot 1,5 jaar ouder zijn dan hij, maar die ken ik maar weinig. Iedere keer als ik eindelijk iets heb waar hij graag mee speelt dan is hij er al klaar mee en moet ik weer iets nieuws zoeken.
Sjaak is ook erg perfectionistisch en snel gefrustreerd. Dat is een erg lastige combinatie, kan ik je vertellen. Het moet in 1 keer goed en anders vliegt het door de kamer. Gelukkig houdt Sjaak van buiten en natuur, dus gaan we zo vaak mogelijk naar het bos waar hij zich uit kan leven.

We zijn hem aan het laten testen om te kijken hoe groot de voorsprong is, maar Sjaak laat zich niet zo makkelijk testen, dus we lopen daar vast op het moment. Ik had de hoop dat we daar wat handvaten zouden krijgen, maar dat is tot nu toe niet gelukt. Woensdag is daar het evaluatiegesprek en ik hoop dat daar dan nog wat uit komt.

In welke zin kan je hem niet altijd de uitdaging bieden? Dat je niet altijd wat nieuws kan bedenken? Of dat je ook wel eens iets voor jezelf wil doen?

quote:

Op dinsdag 27 maart 2018 15:37 schreef SaskiaR het volgende:
In welke zin kan je hem niet altijd de uitdaging bieden? Dat je niet altijd wat nieuws kan bedenken? Of dat je ook wel eens iets voor jezelf wil doen?

Allebei. Ik houd Sjaak niet bij qua ontwikkeling, hij gaat te snel voor mij. Ik ben gewend om te werken met mensen met een beperking en kan alles in het leven simpeler maken, maar ik heb nog nooit de andere kant op gedacht.
Daarnaast heeft Sjaak me dus altijd nodig, vlakbij hem (max 1,5m afstand) tijdens het spelen. Anders lukt het hem niet. Hij wil dan dat ik meedoe in zijn spel en hem uitdaag met ‘probleempjes’, bijvoorbeeld met de houten treinrails. Dan moet er een bijna botsing zijn en hij wil die dan oplossen. Ik moet die bijna botsing veroorzaken van hem, anders is het niet leuk.

quote:

Op dinsdag 27 maart 2018 14:00 schreef SaskiaR het volgende:
N is op de fiets ook geen held; haar driewiel-loopfiets gaat prima, maar een tweewieler durft ze nog niet op. Klimmen durft ze wel, in de indoorspeeltuin en op glijbanen enzo.

Beterschap voor N en de Minion!

Praten gaat hier ook heel goed, ze maakt ook woordgrapjes. Net aan het zingen van ‘Nin ne nomer naan ne naar net nand’, dus elke eerste letter een N gemaakt.
Tellen kan ze tot 20, maar het echte begrip gaat tot 4-5 ( leuk om te zien hoe dat langzaam van 2 naar 3 naar 4 gaat).

Andere dingen kan ze dan weer niet; is het bijv. normaal dat ze nog geen puzzel van 4 stukjes kan? Ze is 2 en bijna 8 maanden. Tekenen wil ze ook niet graag, ik denk dat dat komt omdat ze zelf vindt dat ze het niet goed kan.

Volgens mij prima normaal, ligt er net aan wat je kind leuk vind en waar ze mee bezig is.
L kon puzzelen al prima toen, W was er volgens mij toen niet mee bezig..
Tekenen: L wil dat ook niet zo.. hij krast af en toe wat, maar t wordt nog niks (hij is 3,5).
W heeft ook lang alleen gekrast, zelfs het eerste halfjaar in de kleuterklas nog. Maar nu bij 5,5 kun je bij de tekeningen duidelijk zien dat ze oudste kleuter is en tekent ze best goed. Volgens juf heeft ze een uitzonderlijk ruimtelijk inzicht. Goed met de blokken en vormen, maar tekent ook probleemloos een redelijk leesbare kaart met de route van huis naar school (niet geheel op schaal uiteraard). verder zat ze op de cito met zowel rekenen als taal net boven het gemiddelde..

Die vergelijking vind ik ook lastig, MwC. Ik werk zelf met kleuters dus kan voor sommige dingen vergelijken met kinderen op mijn werk.
J doet op een aantal gebieden mee met Sjaak, als ik het zo lees, maar we hebben voorlopig nog weinig waar we tegen aan lopen. Nu ik dit zo lees, snap ik heel goed dat je Sjaak wilde laten testen. Hopelijk komt er iets uit waar jullie wat aan hebben

Lastig van Sjaak.. hier redelijk gemiddelde kinderen qua intelligentie.
Overbuurmeisje (I) is ook behoorlijk snel. Zit inmiddels met haar 5 jaar in groep 3 en leest op hoogste niveau en loopt voor met rekenen. Die heeft ook meestal iemand nodig om zich te vermaken, dus haar moeder is vaak blij als W wil spelen. Samen met W wordt er heerlijk gespeeld en ze hebben er beiden gelukkig geen last van dat I veel verder is qua taal/rekenen. W snapt wél altijd wat I bedoelt/wil en ze overleggen goed over wat ze gaan doen.
broertje van overbuurmeisje is ook snel (bijna 3, maar cogitief wat verder dan mijn 3,5 jarige) en die speelt ook heel leuk met L. We wisselen hier dus regelmatig kinderen uit. De dames naar het ene en de heren in het andere huis. Soms spelen ze met 4, maar dan is het leeftijdsverschil van 2 jaar toch behoorlijk groot..
Dus ik zou zeggen, kijk eens of er leuke kinderen in de buurt te vinden zijn..

quote:

Op dinsdag 27 maart 2018 17:09 schreef Hupje het volgende:
Die vergelijking vind ik ook lastig, MwC. Ik werk zelf met kleuters dus kan voor sommige dingen vergelijken met kinderen op mijn werk.
J doet op een aantal gebieden mee met Sjaak, als ik het zo lees, maar we hebben voorlopig nog weinig waar we tegen aan lopen. Nu ik dit zo lees, snap ik heel goed dat je Sjaak wilde laten testen. Hopelijk komt er iets uit waar jullie wat aan hebben

Ik heb van iemand de landelijke dinges gekregen die kleuters moeten kunnen na ieder kwartaal in de kleuterklas. Sjaak kan het meeste tot en met het eerste kwartaal van groep 2 (cognitief heb ik het dan over, sociaal-emotioneel heb ik geen idee). Vind ik lastig om mee om te gaan, maar ik heb in ieder geval een soort richtlijn nu.

Gezellig dat jouw J meedoen met Sjaak Die vergelijking lijkt mij dan weer handig, dan weet je ook hoe je dingen aan kan bieden, als dat bij jouw J aansluit.

Mevrouw cactus, wat lastig lijkt me dat, hoe je hem moet begeleiden en uitdaging bieden. Dat het goed moet, heeft R ook. Lukt het niet, dan is het klaar. Tekenen lukt niet en ook puzzelen niet. Tweetalig zijn wel, net als bij jullie met vertalen van woorden, hij kan me geregeld helpen met vertalen, kent alle woorden wel in twee talen en schakelt feilloos. Bijzonder is dat he
Bouwen begint hier wat te komen maar vooral Duplo en niet echt iets maken. Puzzels is drama, 4 stukjes soms moeilijk (3,5) maar ook gewoon zijn interesse niet. Bewegen, loopfiets en skelter, met auto's, vliegtuigen spelen en fantasie spellen doen is het einde. Bordspellen doen gaat ook erg goed meestal tenzij geen geduld. Toren van Pisa, zo leuk. Domino, spel van brandweerman Sam.
Oh en zelf spelen is heeeeeeel lastig hier. Tenzij poepen, dan speelt hij zoooo lief zelf.

quote:

Op dinsdag 27 maart 2018 19:21 schreef Hilmo het volgende:
Oh en zelf spelen is heeeeeeel lastig hier. Tenzij poepen, dan speelt hij zoooo lief zelf.

Leuk om de fietservaringen te lezen, komt wel goed dus met mijn kind

Gisteren had F z'n 1e speeldate. Ging eigenlijk best goed. Dat jongetje kon ik wel handelen, ik zag er meer tegenop dat ik moest socializen met z'n moeder Maar dat viel alles mee, een kopje thee en even kletsen, daarna vertrok ze om hem 2 uur later te komen ophalen. Ze vonden het allebei best spannend van te voren maar het ging hartstikke goed

quote:

Op dinsdag 27 maart 2018 15:23 schreef MevrouwCactus het volgende:

Het probleem wat ik ermee heb is dat Sjaak niet alleen kan spelen en ons/mij altijd nodig heeft om te spelen. Hij heeft die uitdaging nodig en ik kan hem die niet altijd bieden. Hij speelt graag met kinderen die 1 tot 1,5 jaar ouder zijn dan hij, maar die ken ik maar weinig. Iedere keer als ik eindelijk iets heb waar hij graag mee speelt dan is hij er al klaar mee en moet ik weer iets nieuws zoeken.
Sjaak is ook erg perfectionistisch en snel gefrustreerd. Dat is een erg lastige combinatie, kan ik je vertellen. Het moet in 1 keer goed en anders vliegt het door de kamer. Gelukkig houdt Sjaak van buiten en natuur, dus gaan we zo vaak mogelijk naar het bos waar hij zich uit kan leven.

We zijn hem aan het laten testen om te kijken hoe groot de voorsprong is, maar Sjaak laat zich niet zo makkelijk testen, dus we lopen daar vast op het moment. Ik had de hoop dat we daar wat handvaten zouden krijgen, maar dat is tot nu toe niet gelukt. Woensdag is daar het evaluatiegesprek en ik hoop dat daar dan nog wat uit komt.

Maar biedt je hem dan niet uitdaging door juist niet met hem te gaan spelen en hem daarmee dus niet te geven wat hij vraagt? De uitdaging ligt volgens mij dan daarin, dat hij zelf leert zich te vermaken en zelf dus iets zoekt. Verveling hoort daar soms ook bij.

Ik zie duidelijk waar mijn kind goed in is, maar ook wat ze moeilijk vindt. Als ik haar vooral geef wat ze graag wil, en dat steeds voor haar regel, komt ze niet verder. Het is niet jouw taak om je kind voortdurend die uitdagingen te geven. Je kunt de randvoorwaarden scheppen (speelgoed aanbieden op zijn niveau), maar dan ligt de bal bij hem, denk ik.

Verder lees ik over perfectionisme. Dat vind ik voor een zo'n jong kind wel al een 'groot' woord, omdat het lijkt te gaan om een eigenschap van het kind. Terwijl die frustraties ook heel erg bij de leeftijd horen. Veel peuters (en kleuters) zijn in hun hoofd al verder dan wat ze werkelijk kunnen. Dat kan verbaal zijn, of tekenen of jezelf kunnen aankleden, puzzelen etc etc. Dat leidt tot die frustratie maar ook onzekerheid. Ik zie het bij I ook, en het verschuift, waar ze eerst ook boos kon worden over iets niet kunnen tekenen doet ze nu niets liever, omdat ze het beter kan.

quote:

Op dinsdag 27 maart 2018 15:40 schreef MevrouwCactus het volgende:

[..]

Allebei. Ik houd Sjaak niet bij qua ontwikkeling, hij gaat te snel voor mij. Ik ben gewend om te werken met mensen met een beperking en kan alles in het leven simpeler maken, maar ik heb nog nooit de andere kant op gedacht.
Daarnaast heeft Sjaak me dus altijd nodig, vlakbij hem (max 1,5m afstand) tijdens het spelen. Anders lukt het hem niet. Hij wil dan dat ik meedoe in zijn spel en hem uitdaag met ‘probleempjes’, bijvoorbeeld met de houten treinrails. Dan moet er een bijna botsing zijn en hij wil die dan oplossen. Ik moet die bijna botsing veroorzaken van hem, anders is het niet leuk.

Laat je hem ook weleens gewoon even aanmodderen ook als hij hulp vraagt?

Melba vraagt soms ook wel om aandacht maar hij krijgt niet altijd hulp bij t spelen. Dat is iets wat hij heeft geleerd zeg maar. Nou ja goed, je hebt t in actie gezien maar dat is ook wel iets wat we een beetje bewust zo gestuurd hebben zeg maar.

Verder herken ik wel wat Franny zegt. Idd wel aanbod wua speelgoed en activiteiten maar niet overal op reageren. Ik laat hem best wel begaan verder vaak.

Ik heb hier laatst natuurlijk een uitgebreid verhaal gehouden, maar probeer nu ook wel een beetje te relativeren. De frustraties die me door het gesprek op t kdv zorgen baarden vind ik zelf eigenlijk heel logisch. En ik zie ook dat juist op die punten zijn ontwikkeling zit. Voel me veel zekerder dan toen ik van de week/vorige week postte.

quote:

Op donderdag 29 maart 2018 20:37 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Maar biedt je hem dan niet uitdaging door juist niet met hem te gaan spelen en hem daarmee dus niet te geven wat hij vraagt? De uitdaging ligt volgens mij dan daarin, dat hij zelf leert zich te vermaken en zelf dus iets zoekt. Verveling hoort daar soms ook bij.

Ik zie duidelijk waar mijn kind goed in is, maar ook wat ze moeilijk vindt. Als ik haar vooral geef wat ze graag wil, en dat steeds voor haar regel, komt ze niet verder. Het is niet jouw taak om je kind voortdurend die uitdagingen te geven. Je kunt de randvoorwaarden scheppen (speelgoed aanbieden op zijn niveau), maar dan ligt de bal bij hem, denk ik.

Verder lees ik over perfectionisme. Dat vind ik voor een zo'n jong kind wel al een 'groot' woord, omdat het lijkt te gaan om een eigenschap van het kind. Terwijl die frustraties ook heel erg bij de leeftijd horen. Veel peuters (en kleuters) zijn in hun hoofd al verder dan wat ze werkelijk kunnen. Dat kan verbaal zijn, of tekenen of jezelf kunnen aankleden, puzzelen etc etc. Dat leidt tot die frustratie maar ook onzekerheid. Ik zie het bij I ook, en het verschuift, waar ze eerst ook boos kon worden over iets niet kunnen tekenen doet ze nu niets liever, omdat ze het beter kan.

Ik zie een verschil in frustratie bij andere peuters omdat iets niet lukt en frustratie bij Sjaak omdat iets niet perfect lukt. Ik vind het moeilijk te omschrijven, maar ik merk wel degelijk verschil.

Als Sjaak niet de aandacht krijgt die hij wil, dan weet hij oprecht niet wat hij moet doen. Hij komt mij (of vrouw) dan altijd opzoeken. Hij kan letterlijk niet alleen spelen. Dat lukt niet als hij alleen is, maar in een groep speelt hij ook niet prettig als wij in dezelfde ruimte zijn. Ook dan komt hij ons halen en moeten we met hem meespelen. Op de peuteropvang speelt hij ook vrijwel alleen met de leidsters, omdat hij dat het fijnst vindt. Hij speelt niet/nauwelijks met andere kinderen. Behalve als het heel druk is, veel prikkels etc. Dan kan hij wel in een hoekje alleen spelen, zodat hij niet mee hoeft te doen met de rest.
Ik kan de bal dus wel bij hem leggen, maar er gebeurt dan echt niets. We hebben het op veel verschillende manieren geprobeerd en nog niets is gelukt. Behalve die ene keer dat we bij Kwak en Melba aan het spelen waren, toen heeft hij voor het eerst zelf (met Melba) gespeeld en mocht ik aan de eettafel blijven zitten. Ik heb daar toen ook mijn verbazing uitgesproken, was zo blij om te zien dat het wel lukte. Daarna is het even goed gegaan thuis maar hij verviel al snel weer in het ons opzoeken. Ik hoop daar dan ook wat hulp bij te krijgen via het bureau waar we Sjaak laten testen.

Wat ik bedoel is: melba zoekt mij ook wel op, maar ik zeg dan gewoon nee. En dan gaat hij echt wel iets doen op een gegeven moment.

En ik zeg echt niet altijd nee, maar soms wel. Of ik zeg “als de wijzer op de 12 staat kom ik spelen, ga nu eerst zelf maar spelen”. En dan dweilt hij weleens zuchtend over de bank, maar komt uiteindelijk wel ergens mee. Ik doe dan ook echt mijn eigen ding tot die tijd die ik heb afgesproken.

Dat hebben we hem wel echt moeten leren hoor! Ik denk dat Sjaak en Melba wel merkten dat wij even bezig waren en dat hij met Melba meedeed die dan weet dat hij nog even moet wachten.

Je bent heel attent naar hem, en dat is supermooi om te zien, maar zo direct heb ik eigenlijk nooit gereageerd op Melba’s ge “mamaaa” bijvoorbeeld.

quote:

Op donderdag 29 maart 2018 22:23 schreef kwakz0r het volgende:
Wat ik bedoel is: melba zoekt mij ook wel op, maar ik zeg dan gewoon nee. En dan gaat hij echt wel iets doen op een gegeven moment.

En ik zeg echt niet altijd nee, maar soms wel. Of ik zeg “als de wijzer op de 12 staat kom ik spelen, ga nu eerst zelf maar spelen”. En dan dweilt hij weleens zuchtend over de bank, maar komt uiteindelijk wel ergens mee. Ik doe dan ook echt mijn eigen ding tot die tijd die ik heb afgesproken.

Dat hebben we hem wel echt moeten leren hoor!

Dit zijn dingen die we uiteraard al hebben geprobeerd (langere tijd ook), maar toch lijkt het hier niet te werken. Als ik dan “nee” zeg, blijft Sjaak daarin hangen. “Mama zegt nee!” Hij blijft dit dan ook herhalen, tot wel 50x. Komt dus echt niet voorbij dat stuk en kan dan niet iets zelf gaan doen.

We hebben een tijdje een TimeTimer gehad (geleend van het werk) en Sjaak verzette die dan gewoon, zodat het tijd was om weer met hem te spelen . Als we die buiten bereik zetten, of een klok gebruiken die hoog hangt, blijft hij echt alleen om me heen hangen tot het tijd is om weer samen te spelen. Hem wegsturen resulteert in oprecht huilen en bijna paniek. Sjaak doet niet aan nephuilen op zo’n moment, hij vindt het echt heel verschrikkelijk.

Dit soort dingen maakt het zo ontzettend lastig. Ik wil hier een heleboel in, maar wat we tot nu toe hebben geprobeerd werkt niet. Ik snap ook wel dat het moeilijk is om je voor te stellen hoe het gaat, als je dit niet gewend bent. Alle kinderen kunnen toch alleen spelen?

Snap ik!

Lastig hoor.

Cactus, geloof me: niet ieder kind kan alleen spelen. En ook niet elk kind kan met leeftijdsgenootjes spelen. Sommige kinderen zijn geboren spelers, sommigen moeten het echt hebben van strategiën leren. Samen spelen vergt heel veel «taal», codes die kinderen onderling zien en afspreken zonder een woord er over uit te spreken.
Ik zie het veel bij kinderen die thuis het enige kind kind zijn en dus een groot deel van de tijd tussen volwassenen rondbrengen, sat die het benaderen van spelende kinderen en alleen spelen lastig vinden

Wat denk je dat de reden is dat hij op het kdv vooral met leidsters speelt? Wat spelen de anderen kinderen? Is dat iets wat bij zijn interessen aansluit?
Hoe speel je zelf met hem? Als kind of als volwassene?

quote:

Op vrijdag 30 maart 2018 08:55 schreef Stormqueen het volgende:
Mauw kan ook niet alleen spelen. En die is opzekers ook niet hoogbegaafd ofzo. Noud kan het trouwens wel, het verschilt echt enorm per kind.

Oh oh oh! Ze is geplaatst op de montessorischool!!

wat fijn!!

Alleen spelen lukt hier alleen als ik hem bewust negeer. Klinkt heel naar, maar hij wil altijd dat je meespeelt. Als ik dan gewoon niet mee doe blijkt dat hij het prima alleen kan. Weinig keus ook, want soms moet M. bijvoorbeeld de fles. Dan moet hij gewoon wachten.

Fijn van de school SQ!!

Fijn van de school SQ! Een zorg minder!

quote:

Op vrijdag 30 maart 2018 08:55 schreef Stormqueen het volgende:
Mauw kan ook niet alleen spelen. En die is opzekers ook niet hoogbegaafd ofzo. Noud kan het trouwens wel, het verschilt echt enorm per kind.

Oh oh oh! Ze is geplaatst op de montessorischool!!

Ooooohhh wat fijn!! Gefeliciteerd!!

quote:

Op donderdag 29 maart 2018 22:51 schreef Roomsnoes het volgende:
Cactus, geloof me: niet ieder kind kan alleen spelen. En ook niet elk kind kan met leeftijdsgenootjes spelen. Sommige kinderen zijn geboren spelers, sommigen moeten het echt hebben van strategiën leren. Samen spelen vergt heel veel «taal», codes die kinderen onderling zien en afspreken zonder een woord er over uit te spreken.
Ik zie het veel bij kinderen die thuis het enige kind kind zijn en dus een groot deel van de tijd tussen volwassenen rondbrengen, sat die het benaderen van spelende kinderen en alleen spelen lastig vinden

Wat denk je dat de reden is dat hij op het kdv vooral met leidsters speelt? Wat spelen de anderen kinderen? Is dat iets wat bij zijn interessen aansluit?
Hoe speel je zelf met hem? Als kind of als volwassene?

Ik speel zelf als volwassene met Sjaak ja, bij oma is dat ook zo. Wat ik van het kdv hoor is dat hij niet samen wil spelen omdat hij zijn eigen regels/spel wil volgen en de andere kinderen niet met hem mee willen spelen, maar ook hun eigen regels willen. De leidsters spelen wel met hem mee en volgen zijn spel.

Bij oudere kinderen sluit Sjaak overigens wel aan en volgt hij hun spel. En bij Melba van Kwak dus

Wat fijn SQ! Een zorg minder lijkt me

Over 2 weken gaat F voor het eerst wennen op school, ik ben zo benieuwd hoe hij het zal vinden