R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ja ik snap het.quote:Op woensdag 18 april 2018 19:02 schreef ConqueringChaos het volgende:
Heel logisch ook. Hij manipuleert jou, weet precies welke knoppen hiji moet drukken om jou te laten flippen.
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar dacht wilde toch even wat zeggen.
Misschien is het een idee om te kijkem met je therapie hoe je wat afstand kan nemen van je vader? Nit perse contact verbreken, maar gewon hoe je het voor jou draaglijk contact kan maken.
Klinkt wat dramatisch maar je snapt wel wat ik bedoel?
Voor mij is in ieder geval wel helder dat mensen die zo mijn eigenwaarde afbreken uit mijn systeem moeten.
Het punt is hij manipuleert niet alleen mij maar anderen ook. Hij zou iedereen tegen mij op kunnen zetten. Mijn moeder manipuleert hij ook. Ze heeft zeg maar voor 50% door waar hij mee bezig is, maar dat subtiele snapt ze niet. Hij beheert een deel van haar financieën en zal dat niet loslaten.
Maar het ergste vind ik de omgeving. Degenen die weten dat hij mij tekort heeft gedaan, beamen dat wel naar mij toe, maar trekken hun bek niet open naar hem toe en doen poeslief tegen hem. Bijna de hele familie is gestoord.
Mensen weten vaak wel met wijze woorden te komen, maar echt actie ondernemen om iemand te helpen, komt zo weinig voor. Ik denk dat dit gewoon het leven is en dat iedereen ook jullie daarmee te maken hebben. Mensen met problemen worden gemeden, dus als je zwak bent, sta je er alleen voor.
Hallo, ben al maanden aan het twijfelen om hier te posten dus dat ga ik nu toch maar doen. 
Heb sinds mn 15/16e last van sociale angst. Ben nu 29 en op mn 20ste heb ik een uitgebreid onderzoek gehad om te kijken waarom ik zo sociaal fobisch ben, daaruit is ontwijkende persoonlijkheidsstoornis gediagnosticeerd met twijfels over autisme... Dus nu weet ik nog steeds niet waar het precies aan ligt.
Ga binnenkort weer een psychologisch onderzoek starten om het zeker te weten. Zelf denk ik niet dat ik autistisch ben, maar het is wel belangrijk om het zeker te weten om een goede behandeling te krijgen voor mn klachten. Hoop dat het nu uitgesloten kan gaan worden alleen heb ik er niet zo veel vertrouwen in omdat ik nogal gesloten ben door mn angsten en dat ze daardoor niet goed weten wat er met me aan de hand is.
Zijn er hier mensen die een beetje hetzelfde hebben als mij? En hoe is de diagnose bij jou tot stand gekomen? Was er ook twijfel over autisme of een andere stoornis?
Heb sinds mn 15/16e last van sociale angst. Ben nu 29 en op mn 20ste heb ik een uitgebreid onderzoek gehad om te kijken waarom ik zo sociaal fobisch ben, daaruit is ontwijkende persoonlijkheidsstoornis gediagnosticeerd met twijfels over autisme... Dus nu weet ik nog steeds niet waar het precies aan ligt. Ga binnenkort weer een psychologisch onderzoek starten om het zeker te weten. Zelf denk ik niet dat ik autistisch ben, maar het is wel belangrijk om het zeker te weten om een goede behandeling te krijgen voor mn klachten. Hoop dat het nu uitgesloten kan gaan worden alleen heb ik er niet zo veel vertrouwen in omdat ik nogal gesloten ben door mn angsten en dat ze daardoor niet goed weten wat er met me aan de hand is.
Zijn er hier mensen die een beetje hetzelfde hebben als mij? En hoe is de diagnose bij jou tot stand gekomen? Was er ook twijfel over autisme of een andere stoornis?
Ik herken dat wel, alleen bij mij is dat vooral hoe ik naar mezelf kijk. Ik heb wel vriendinnen met hun eigen psygische dingen waarbij ik dit soort dingen wel kwijt kan over get algemeen. Bij familie kan ik het zelf niet, ik denk ook door teveel zelfoordelen en bang dat hun die dan ook hebben. Of door idd het verleden waardoor dan vaak bleek dat het niet zo makkelijk ging dat communiceren met elkaar.quote:
[..]
Mensen weten vaak wel met wijze woorden te komen, maar echt actie ondernemen om iemand te helpen, komt zo weinig voor. Ik denk dat dit gewoon het leven is en dat iedereen ook jullie daarmee te maken hebben. Mensen met problemen worden gemeden, dus als je zwak bent, sta je er alleen voor.
Ik heb geen diagnose daaraan gerelateerd. Wel heb ik in mijn kliniekcarriere dit vaak te horen gekregen. Dat ik erg ontwijkend was, autisme is nooit genoemd. Misschien is het wel fijn om je eens in de lezen in ontwijkende persoonlijkheid en kijken wat het inhoud, en of je dingen herkent. Dat heb ik gedaan, en gaf wel wat inzicht.quote:Op woensdag 2 mei 2018 20:55 schreef VerdachtParkietje het volgende:
Hallo, ben al maanden aan het twijfelen om hier te posten dus dat ga ik nu toch maar doen.
Ga binnenkort weer een psychologisch onderzoek starten om het zeker te weten. Zelf denk ik niet dat ik autistisch ben, maar het is wel belangrijk om het zeker te weten om een goede behandeling te krijgen voor mn klachten. Hoop dat het nu uitgesloten kan gaan worden alleen heb ik er niet zo veel vertrouwen in omdat ik nogal gesloten ben door mn angsten en dat ze daardoor niet goed weten wat er met me aan de hand is.
Zijn er hier mensen die een beetje hetzelfde hebben als mij? En hoe is de diagnose bij jou tot stand gekomen? Was er ook twijfel over autisme of een andere stoornis?
"Although the world is full of suffering, it is also full of overcoming it."
Heel erg herkenbaar!quote:
Zijn er hier mensen die een beetje hetzelfde hebben als mij? En hoe is de diagnose bij jou tot stand gekomen? Was er ook twijfel over autisme of een andere stoornis?
Het valt mij wederom weer op dat er uitsluitend naar een diagnose gekeken wordt, maar niet naar het probleem.
Het is inderdaad zo dat mensen die eerst de diagnose ontwijkende persoonlijkheidsstoornis en/of narcistische persoonlijkheidsstoornis hadden uiteindelijk autisme blijken te hebben. In veel gevallen werkte de eerdere behandeling dan averechts. Maar dat hoeft ook niet persé. Ik heb ooit zo'n behandeling gehad en achteraf bleken meerdere mensen autisme te hebben. Bij sommigen van hen had ondanks dat de groepsbehandeling toch goed geholpen.
Als je snapt wat ASS ongeveer is, dan weet je dat die groep mensen heel erg divers is. Behandelaars nemen tegenwoordig standaard aan: schematherapie werkt niet goed bij autisme. Ze moeten even doordenken waarom het dan niet werkt.
Mensen met ASS hebben wat minder zelfreflectie en inlevingsvermogen dan mensen die geen ASS hebben. Voor bijvoorbeeld schematherapie zijn dat wel belangrijke eigenschappen, want het is de bedoeling dat je door de ervaring van therapie gaat ontdekken waarom jij bij moeilijke situaties zo reageert waardoor je problemen stand blijven houden, hoe dat in verband staat met het contact met andere mensen en hoe je je gedrag moet aanpassen zodat je die problemen minder hebt. Voor iedereen is dit anders; daarom moet je er met behulp van therapie zelf achterkomen.
Mensen met ASS kunnen dit vaak minder goed, raken ervan in de juist en de stress neemt dan toe. Maar er zijn ook mensen met ASS die dit voldoende met bijvoorbeeld logisch beredeneren kunnen compenseren en wel baat hebben bij zo'n therapie.
De hamvraag bij jou is dan niet zozeer of jij autisme hebt, maar of jij baat hebt bij zo'n setting en ook of dit je aanspreekt. In groepstherapie kunnen erkenning en herkenning juist zo ontzettend goed zijn.
Ik vrees echter dat de behandelaars toch in hokjes blijven denken, dus ik vrees ook dat het hey beste is dat je een ASS-onderzoek aangaat. Bij de GGZ zijn wachtlijsten erg lang, maar bij andere instellingen en specialisten hoeft het maar een paar maanden te duren.
Laat je zo snel mogelijk testen. Des te sneller ben je van het gezeik af en krijg je de hulp die je nodig hebt.
Dit is echt heel herkenbaar voor mij!quote:
Dus nu weet ik nog steeds niet waar het precies aan ligt.
Zijn er hier mensen die een beetje hetzelfde hebben als mij? En hoe is de diagnose bij jou tot stand gekomen? Was er ook twijfel over autisme of een andere stoornis?
En helaas ook dat de focus wordt gelegd op je diagnose in plaats van op je problemen waarvoor je een oplossing wilt zoeken.
Ik vrees dat je heel weinig kan inbrengen tegen de kijk van de behandelaars. Het advies wat ik je kan geven, is om je toch op autisme te laten testen om daar zo snel mogelijk duidelijkheid in te krijgen. Want anders laten ze je gerust nog jaren door aanmodderen, omdat ze niet weten in welk hokje je geplaatst moet worden.
Behandelaars zien het vaak tegenwoordig zo dat je voor persoonlijkheidsstoornissen bijvoorbeeld schematherapie moet volgen. Dat is op zich een heel goede therapie. Het is in groepsverband; persoonlijk vind ik dat zelf heel erg prettig en helend, want je vindt dan in je groepsgenoten herkenning en erkenning. Er kunnen weleens conflicten zijn met groepsgenoten, maar ondanks dat dat niet leuk is, kan het wel erg leerzaam zijn en effectief voor jouw persoonlijke ontwikkeling. Ik vind het verder veel meer motiverend en prikkelend dan een-op-een gesprekken met een behandelaars.
Mensen met autisme hebben een minder ontwikkelde theory of mind. Ze kunnen zich daardoor minder goed verplaatsen in een ander en hebben ook minder zelfreflectie. De kans is daardoor groot dat schematherapie voor hen juist averechts gaat werken, omdat je daar juist voornamelijk bezig bent je te verdiepen in je eigen emoties maar ook in die van je groepsgenoten. Mensen met ASS kunnen dat vaak minder goed, raken in de war omdat de dingen die ze meekrijgen niet concreet genoeg zijn en de stress neemt juist toe.
Toch zijn er wel degelijk mensen met ASS die wel baat hebben gehad bij zo'n therapie. Als je naast autisme wel een normale tot hogere intelligentie hebt, leer je veel gebreken die ASS met zich meebrengt te compenseren met je andere vaardigheden. Het werkt dan anders in je hoofd, maar het werkt wel! En mensen met ASS hebben net zoveel behoefte aan herkenning en erkenning als ieder ander.
Helaas is de psychische hulpverlening vaak een stuk meer zwartwit. Er zijn instellingen waar je over een paar maanden al getest kan worden op autisme. Ik zou dat echt doen! Is de uitslag positief, dan zijn er wel andere mogelijkheden, zoals een bepaalde vorm van mindfullness of EMDR. Lotgenoten kan je zoeken via maatschappelijke instanties. Of je nou autisme hebt of niet, ik raad je echt aan om te proberen het sociale contact op te blijven zoeken. Je moet dan weliswaar wat rekening houden dat je dat niet zoekt bij gelegenheden met teveel prikkels of je voldoende kan voorbereiden daarop. Maar je weet waarschijnlijk zelf al dat jezelf isoleren sowieso slecht is voor je.
Is de uitslag negatief, dan zal je wel aangemeld worden voor bijvoorbeeld schematherapie.
Tja, helaas werkt het tegenwoordig vaak zo.
Ah ... ik had eerder al een reactie gepost 
Ik dacht dat ik een heel verhaal had getypt maar dat er wat mis ging bij het posten
Ik dacht dat ik een heel verhaal had getypt maar dat er wat mis ging bij het posten
Fijn om te lezen, ook twee keerquote:
Ah ... ik had eerder al een reactie gepost
Ik dacht dat ik een heel verhaal had getypt maar dat er wat mis ging bij het posten
. Ik zit min of meer in hetzelfde schuitje. Behandeld voor depressieve klachten die in de basis tamelijk hardnekkig blijken te zijn. Toen ik op aanraden van mijn vorige behandelaar het een en ander over schematherapie las, voelde dat als een openbaring. Inmiddels ben ik er met het nodige zelfonderzoek wel uit wat er aan de hand is, hoe dat komt en wat ik daaraan kan en wil doen (het enige positieve aan de afwachtlijst is dat je wel de tijd MOET nemen om na te denken).Maar mijn nieuwe behandelaar wil toch eerst testen op ASS omdat mijn klachten van een afstandje gezien ook daardoor zouden kunnen komen. Terwijl het dat niet is; ik heb drie mensen met ASS (of een vermoeden van) in mijn naaste omgeving ter vergelijking om het zeker te weten. Bij de intake flipte ik zowat toen dat ter sprake kwam omdat ik me niet serieus genomen voelde. Ik moet mezelf er dagelijks weer van overtuigen dat het alleen maar een hoepeltje is waar ik doorheen moet springen om te krijgen wat ik nodig heb, maar vooralsnog levert het vooral de stress, paranoia en wraakgevoelens op waar ik zo graag vanaf wil.
Never explain, never apologize.
Dit is heel herkenbaar!quote:
Maar mijn nieuwe behandelaar wil toch eerst testen op ASS omdat mijn klachten van een afstandje gezien ook daardoor zouden kunnen komen. Terwijl het dat niet is; ik heb drie mensen met ASS (of een vermoeden van) in mijn naaste omgeving ter vergelijking om het zeker te weten. Bij de intake flipte ik zowat toen dat ter sprake kwam omdat ik me niet serieus genomen voelde. Ik moet mezelf er dagelijks weer van overtuigen dat het alleen maar een hoepeltje is waar ik doorheen moet springen om te krijgen wat ik nodig heb, maar vooralsnog levert het vooral de stress, paranoia en wraakgevoelens op waar ik zo graag vanaf wil.
Ik voel me ook heel erg miskend als mensen hun vermoedens uitspreken dat ik misschien autisme zou kunnen hebben. Tegelijkertijd ook weer een hoop schuldgevoelens, want dan zeg ik tegen mezelf "Waarom vind ik dit erg? Voel ik mij beter dan mensen die wel autisme hebben?" Daarbij ken ik ook mensen met (sommigen vermoedelijk) ASS en ik kijk absoluut niet op hen neer. Ik zie ook de mooie kanten die met autisme gepaard gaan, zoals een opmerkelijk scherpzinnige detailwaarneming maar ook dat ze vaak heel loyaal zijn en je niet laten vallen als je ze nodig hebt.
Ik heb ooit een keer mijn verjaardag gevierd en op een na kwam niemand opdagen. Allemaal verhaaltjes dat ze niet goed in hun vel zitten bla bla bla. Degene die wel op kwam dagen, is niet bepaald de meest empathische persoon en kan nogal lomp en tactloos zijn. Maar tegelijkertijd is ze wel heel loyaal en als ze iets voor een ander kan doen, doet ze het ook. Ze heeft de diagnose narcisme gekregen, maar behalve het gebrek aan inlevingsvermogen en daarom soms lomp en te direct ontdek ik verder bij haar geen kenmerken van narcisme. Ik vermoed dat ze Asperger heeft, want dat verklaart veel van de problemen waar ze zelf ook mee zit. Ze is verder erg intelligent, waarmee behandelaars haar Asperger niet hebben herkend. Maar ze moest destijds net als ik een persoonlijkheidsonderzoek doen. Bij zulke onderzoeken is het gewoon een optelsommetje van kenmerken en als je alleen als uitgangspunt persoonlijkheidsstoornissen neemt, kwam er bij haar narcisme uit, denk ik.
Ik heb daar trouwens ook een andere diagnose gekregen dan degene die ik nu heb. Ik heb ADHD en borderline. Maar dat werd allebei destijds niet herkend. En hoewel minimaal 75% wel borderline had daar, hadden de behandelaars een heel ouderwetse kijk daarop.
~~~~~~~~~
Als behandelaars hun vermoedens uitspreken of ik autisme kan hebben, ga ik meteen aan mezelf twijfelen. Dan denk ik "Ik herken mezelf er niet in, maar misschien komt het juist door de autisme." Ik ken mezelf als iemand die zich juist goed in anderen kan inleven, maar ook daar ga ik dan aan twijfelen.
Eind vorig werd ik maar weer getest op ASS. Opnieuw een negatieve uitslag. Maar ik zou wel volgens de DSM-IV PDD-NOS hebben en niet goed in staat zijn mensen correct in te schatten. Ik las allemaal dingen in het rapport waarvan mijn bek openviel. Heel veel kenmerken die je ook aan ADHD kan toewijzen, werden toegewezen aan autisme. Ik had aangegeven dat veel mensen meestal wel aan mij kunnen zien welke emoties ik heb, maar daar was ze het niet mee eens. Tijdens het gesprek, ging ze in traumatische ervaringen in mijn jeugd. Ik voelde een paniekaanval opkomen en om dat te verhinderen, blokkeerde ik mijn gevoel, maar ik zei wel dat het erg moeilijk voor mij was om over te praten. Maar aangezien ze dat niet aan mijn gezicht kon opmaken, werd het aangevinkt als autistiform kenmerk.
Ik zou ook geen borderline hebben, want ik vertoonde geen manipulatief en claimend gedrag. Ik dacht "Als je dat zegt, haal je die wijsheid alleen maar uit een boekje, maar heb je echt geen idee wat borderline nou eigenlijk is". Denk eens na waarom borderliners manipulatief en claimend gedrag kunnen vertonen. Borderliners hebben zo'n diepgewortelde zelfhaat in zich zitten, een gevoel dat je heel slecht en minderwaardig bent. Als je denkt dat je vanuit de kern van je wezen een heel slecht mens bent, is het heel begrijpelijk dat - veel maar niet alle - borderliners een masker opzetten om zichzelf te verbergen. Want als ze zichzelf laten zien, zal iedereen zich van hen afkeren. Het is puur een gevoel en als je dat rationeel gaat bedenken, weet je ook wel dat het gevoel niet klopt. Maar toch is het er: een rotte plek in de kern van je ziel.
Ik wilde een second opinion aanvragen om dit recht te zetten. De psychiater die ik nu heb, heeft dat afgeraden. De diagnose is dat ik geen autisme heb. Een ASS-onderzoek blijft een moment-opname en ik kan riskeren dat ik met een second opinion wel een positieve uitslag krijg, want heel veel symptomen van borderline en ADHD kunnen aangezien worden voor autisme. Volgens de huidige cijfers heeft zo'n 30% van mensen met ADHD ook autisme.
Soms is het snel duidelijk dat iemand naast ADHD ook autisme heeft, maar het kan ook zeer moeilijk te ontdekken zijn. Als je dat wilt ontdekken, moet je denk ik zo'n iemand voor langere tijd observeren: dan pas ga je ontdekken of sociale problemen veroorzaakt worden door aandachtsproblemen en onzekerheid of dat er echt sprake is van gebrek aan wederkerigheid. Mensen met autisme kunnen bijvoorbeeld door intelligentie en levenservaring dat heel erg goed compenseren en zodoende sociaal goed functioneren. Het kan heel lang duren, maar uiteindelijk ga je toch merken dat ze moeite hebben om hun beleving af te stemmen op die van een ander.
Daarbij moet je altijd naar je gevoel luisteren. Het kan heel moeilijk zijn om de diagnose autisme te accepteren, maar als het klopt, moet je dat ergens al weten, kan je het matchen met de problemen waar je tegenaan loopt en kan je jezelf identificeren met mensen die ook ASS hebben.
Waar ik overigens wel nog benieuwd naar ben: is het inderdaad gebruikelijk om, voorafgaand aan een persoonlijkheidsonderzoek, een autismeonderzoek te doen om ASS uit te kunnen sluiten? Zo werd het mij gepresenteerd. Maar mijn ervaring met autismeonderzoek bij anderen is juist de blinde fixatie op de onderbouwing van (een vermoeden van) autisme zonder oog voor andere mogelijke oorzaken. Vandaar ook mijn achterdocht.
Never explain, never apologize.
Bij mij was het wel zo idd als in het eerste geval. Bij mij moest het eerst uitgesloten worden voor ik mn PS klinische behandeling kon doen. Was bij mij echt een formaliteit want ik en niemand in mn omgeving herkende zich in ASS bij mij. Dus was al vrij snel uitgesloten. Maar het gebeurt dus wel vaker op deze manier.quote:
Waar ik overigens wel nog benieuwd naar ben: is het inderdaad gebruikelijk om, voorafgaand aan een persoonlijkheidsonderzoek, een autismeonderzoek te doen om ASS uit te kunnen sluiten? Zo werd het mij gepresenteerd. Maar mijn ervaring met autismeonderzoek bij anderen is juist de blinde fixatie op de onderbouwing van (een vermoeden van) autisme zonder oog voor andere mogelijke oorzaken. Vandaar ook mijn achterdocht.
Ik weet niet of het gebruikelijk is. Bij mij ging het niet zo. Eerst was er het vermoeden van een persoonlijkheidsstoornis en werd ik verwezen naar de afdeling die daarvoor bedoeld was. Het persoonlijkheidsonderzoek en de daaruit geconcludeerde diagnoses kwamen pas toen ik al was begonnen met een deeltijdbehandeling. Met die behandeling ben ik voortijdig gestopt omdat het niet goed ging en toen stelde mijn hoofdbehandelaar een autismeonderzoek voor omdat hij ASS vermoedde.quote:
Waar ik overigens wel nog benieuwd naar ben: is het inderdaad gebruikelijk om, voorafgaand aan een persoonlijkheidsonderzoek, een autismeonderzoek te doen om ASS uit te kunnen sluiten? Zo werd het mij gepresenteerd. Maar mijn ervaring met autismeonderzoek bij anderen is juist de blinde fixatie op de onderbouwing van (een vermoeden van) autisme zonder oog voor andere mogelijke oorzaken. Vandaar ook mijn achterdocht.
Why are you wearing that stupid man suit?
Ik heb geen autisme onderzoek gehad,allee adhd/add en borderline.
Ken verder genoeg mensen die onderzoek hebben gehad vooe hun diagnose persoonlijkheidsstoornis zonder autisme onderzoek.
Dus wat kuolema zegt, ik weet niet of het perse gebruikelijk is.
Ken verder genoeg mensen die onderzoek hebben gehad vooe hun diagnose persoonlijkheidsstoornis zonder autisme onderzoek.
Dus wat kuolema zegt, ik weet niet of het perse gebruikelijk is.
"Although the world is full of suffering, it is also full of overcoming it."
Ik kreeg ook alleen maar een onderzoek naar persoonlijkheidsstoornissen. Heb geen idee hoe een onderzoek naar autisme eruit ziet.quote:
Ik heb geen autisme onderzoek gehad,allee adhd/add en borderline.
Ken verder genoeg mensen die onderzoek hebben gehad vooe hun diagnose persoonlijkheidsstoornis zonder autisme onderzoek.
Dus wat kuolema zegt, ik weet niet of het perse gebruikelijk is.
soooo, da's mooi!
In mijn geval een screener (AQ-test), anamnese over de kindertijd (Rimland) en een gesprek met mijn partner erbij. Cognitieve tests zijn ook normaal, maar die doen ze nu niet. Het is iets meer dan een formaliteit, maar ik zie ook dat er geen standaard werkwijze is. Als ik het zo inschat (ervaringen Hestia en kuolema) lijkt het inderdaad vooral zorgvuldigheid om met ASS te beginnen.
Bedankt voor het delen van jullie ervaringen, ik voel me nu een stuk rustiger. Had het kennelijk toch meer nodig dan ik dacht om even te spiegelen.
Bedankt voor het delen van jullie ervaringen, ik voel me nu een stuk rustiger. Had het kennelijk toch meer nodig dan ik dacht om even te spiegelen.
Never explain, never apologize.
Ja zo ging het bij mij ook. Zowrl ikzelf als mijn moeder moesten vragenlijsten invullen en ik heb een paar gesprekken gehad met onder andere mijn toenmalige partner erbij. Die zichzelf meer herkende in alles wat die man vroeg dan ikquote:
In mijn geval een screener (AQ-test), anamnese over de kindertijd (Rimland) en een gesprek met mijn partner erbij. Cognitieve tests zijn ook normaal, maar die doen ze nu niet. Het is iets meer dan een formaliteit, maar ik zie ook dat er geen standaard werkwijze is. Als ik het zo inschat (ervaringen Hestia en kuolema) lijkt het inderdaad vooral zorgvuldigheid om met ASS te beginnen.
Bedankt voor het delen van jullie ervaringen, ik voel me nu een stuk rustiger. Had het kennelijk toch meer nodig dan ik dacht om even te spiegelen.
Denk dat als mijn ex zelf die test toen gedaan had er wel ASS was uitgekomen
Owja en ik moest ook mijn schoolrapporten meenemen.
Fijn dat je je nu wat rustiger voelt!
Vanwaar de schoolrapporten?quote:
[..]
Ja zo ging het bij mij ook. Zowrl ikzelf als mijn moeder moesten vragenlijsten invullen en ik heb een paar gesprekken gehad met onder andere mijn toenmalige partner erbij. Die zichzelf meer herkende in alles wat die man vroeg dan ik
Denk dat als mijn ex zelf die test toen gedaan had er wel ASS was uitgekomen
Owja en ik moest ook mijn schoolrapporten meenemen.
Fijn dat je je nu wat rustiger voelt!
soooo, da's mooi!
Omdat daar vaak ook gegevens in staan die van belang kunnen zijn over hoe je meekomt op school, of je veel interesse voor 1 iets hebt, hoe de sociale omgang met de leerkracht/medeleerlingen is etc.quote:
[..]
Ja zo ging het bij mij ook. Zowrl ikzelf als mijn moeder moesten vragenlijsten invullen en ik heb een paar gesprekken gehad met onder andere mijn toenmalige partner erbij. Die zichzelf meer herkende in alles wat die man vroeg dan ik
Denk dat als mijn ex zelf die test toen gedaan had er wel ASS was uitgekomen
Owja en ik moest ook mijn schoolrapporten meenemen.
Fijn dat je je nu wat rustiger voelt!
Ach zo. En daarom quote je jezelf? Zegt weer iets over jou.quote:
[..]
Omdat daar vaak ook gegevens in staan die van belang kunnen zijn over hoe je meekomt op school, of je veel interesse voor 1 iets hebt, hoe de sociale omgang met de leerkracht/medeleerlingen is etc.
soooo, da's mooi!
Haha oeps, foutje op mn telefoon dat ik vanmiddag verkeerde gequote heb danquote:
[..]
Ach zo. En daarom quote je jezelf? Zegt weer iets over jou.
Uhuh... sure...quote:
[..]
Haha oeps, foutje op mn telefoon dat ik vanmiddag verkeerde gequote heb dan
soooo, da's mooi!
Ja. Niet echt logisch om mezelf te quoten als ik antwoord op jouw vraag geef hequote:
En bij mij was ASS uitgesloten dus
Haha, ik snap je. Je hebt helemaal gelijk.quote:
[..]
Ja. Niet echt logisch om mezelf te quoten als ik antwoord op jouw vraag geef he
En bij mij was ASS uitgesloten dus
Blij om te lezen dat je geen ASS hebt/had. Moet een opluchting voor je zijn geweest.
soooo, da's mooi!
Nee want dat wist ik van te voren al wel hoor. Was echt al wel duidelijk dat dat niet de oorzaak van mijn problemen was. Dus was bij mij echt een formaliteit en was dus geen opluchting toen het idd bevestigd werd, want dat wist ik dus wel wel.quote:
[..]
Haha, ik snap je. Je hebt helemaal gelijk.
Blij om te lezen dat je geen ASS hebt/had. Moet een opluchting voor je zijn geweest.
Geen moment getwijfeld?quote:
[..]
Nee want dat wist ik van te voren al wel hoor. Was echt al wel duidelijk dat dat niet de oorzaak van mijn problemen was. Dus was bij mij echt een formaliteit en was dus geen opluchting toen het idd bevestigd werd, want dat wist ik dus wel wel.
soooo, da's mooi!
