Het grote FEIJENOORD topic #2107: Ventegod

iet voor niets noemen ze hem al sinds zijn tiende Samba Sam. Zijn lichtvoetige speelstijl is dan ook allesbehalve typisch Zweeds. Sam Larsson (24) voetbalde zich al in de basis bij Feyenoord, maar het echte spel gaat nu pas beginnen. In zijn ideale scenario staat hij straks als vader op de Coolsingel en vertrekt hij daarna met Zweden naar het WK.

Ove. Met die drie letters hoort een artikel met een Zweed te beginnen in Rotterdam. ‘Ove? Ove Tjindvol? Natuurlijk ken ik die’, zegt Sam Larsson. ‘Ik was in het begin hier bijna elke dag op stap met Jan Mastenbroek, die ons overal mee heeft geholpen. Hij is zijn beste vriend. Als je als Zweed bij Feyenoord komt, weet je meteen wat Ove Kindvall hier betekende en betekent. Ik heb hem nooit zien spelen, maar ik weet wie hij is. Of ik weet wie na hem en Harry Bild de meest scorende Zweed hier was? Henke Larsson?’ Zijn gezicht staat al vanaf het eerste woord op ernstig, maar nu lachen zijn ogen als hij met uitgestreken gezicht branie toont. ‘Maakte hij 26 doelpunten? Moet mij ook lukken. Ove kan ik niet meer inhalen, maar ik ga hier de beste Larsson worden.’

Een grapje met een serieuze ondertoon. Het gebeurt zelden dat een voetballer al ruim voor de ochtendtraining tijd heeft voor een interview. Sam Larsson wel. De aanvaller is precies op tijd, maar had voor de zekerheid toch even gebeld dat hij misschien iets later zou kunnen zijn. Niet dus. Twee blauwe ogen kijken ons aan, een ferme handdruk ‘Als je het niet erg vindt, spreek ik Engels, dan kan ik me preciezer uitdrukken. Ik had gedoe met de automatische garagedeur. Maar dat werd gelukkig snel opgelost.’

Larsson woont zoals bijna de halve selectie van Feyenoord in een van de fameuze wolkenkrabbers op de Kop van Zuid. Waar nog niet eens zo lang geleden aankopen werden geparkeerd in een flatje op het morsige Zuidplein, kijken de huidige matadoren kilometers over de stad heen en kunnen ze bij goed weer Scheveningen zelfs zien. Met alle hippe eettentjes, de boottaxi’s en mooie gebouwen is Rotterdam steeds meer the place to be. En dat lijken de nieuwe spelers ook uit te stralen. Larsson komt zelf uit Gothenburg, net als Rotterdam een havenstad en de tweede stad van het land. Steden met een heel ander ritme dan het mooie en rustige Heerenveen. In Rotterdam staat voor de Zweedse aanvaller meteen ‘de belangrijkste lente van mijn leven’ voor de deur. Half februari hoopt hij vader te worden ‘In het paspoort van ons meisje komt dan Rotterdam te staan. Made in Holland ook’, lacht hij. ‘Grote stappen inderdaad, maar ook mooie. Met meer verantwoordelijkheden, ik verheug me enorm erop.’

Zijn eerste honderd dagen in De Kuip zijn voorbij. Eindelijk zijn er weer goede resultaten. Met winst op FC Groningen, Vitesse en Napoli. En Larsson zelf verschijnt steeds vaker in de basis. Ook afgelopen zondag op bezoek bij FC Utrecht zou hij aan de aftrap hebben gestaan, als de sneeuw geen spelbreker was geworden. ‘Ik kwam natuurlijk als laatste binnen, toen de voorbereiding er al op zat. We hebben het als team erg zwaar en moeilijk gehad. Ik hoop dat we nu de goede weg weer te pakken hebben.’

De opluchting bij Feyenoord was bijna voelbaar toen de ploeg in Groningen met drie punten van het veld stapte. ‘Daar voelde het al zo goed dat we eindelijk weer eens wonnen. Soms snap je het gewoon zelf niet meer. Iedere wedstrijd zo veel kansen en steeds weer puntenverlies. We vochten elke wedstrijd voor die tweede treffer, maar steeds lukte het niet en daarom blijf je bezorgd. Als je zo vaak aan het kortste eind trekt, dan weet je het gewoon niet meer zeker. Ja, pas als de scheidsrechter affluit.’

Veel tijd om tot rust te komen was er de afgelopen maanden niet. De Champions League hakte er behoorlijk in. De landskampioen liep tegen alle beginnersfouten aan. Vooral de masterclass aan de Maas van Manchester City leverde keiharde lessen op. Feyenoord was domweg naïef. Larsson zag het vanaf de bank en mocht bij 0-4 nog even invallen. ‘Daar heb ik zo lang op gewacht. Ze hadden de wedstrijd al binnen tien minuten in het slot gegooid en dan ben je volkomen kansloos tegen zo’n ploeg.’ Net als zijn medespelers waande hij zich in een FIFA-spelletje, maar dan wel bij het verkeerde team. ‘Ik had nog nooit tegen zo’n goed elftal op het veld gestaan. Ik denk dat Feyenoord in welke vorm of op welk moment dan ook, nooit hoeft te denken dat je daartegen zomaar even een resultaat gaat halen. Laat staan als je al zo snel achter komt. Ach, ze hebben in die fase iedereen laten zien hoe goed ze waren. Dat team was echt van een ander niveau, zo eerlijk moet je zijn.’

Een paar dagen eerder had hij zijn debuut gemaakt, uit tegen Heracles Almelo. Net als bij IFK Göteborg, SC Heerenveen en het nationale elftal scoorde hij direct. ‘Het was een lange run over het hele veld. Hun keeper was mee naar voren gegaan, het doel was leeg. Ik zag Steven Berghuis naast me mee rennen, maar het had er stom uitgezien als ik de bal had afgegeven. Ik was frisser dan mijn tegenstander, ik had die bal gewoon in het doel kunnen rennen. Het was een lelijke goal. Het zal wel raar klinken, maar daardoor was ik er extra blij mee. Een van mijn doelstellingen is meer lelijke doelpunten te gaan maken.’

Feyenoord kwam na die 2-4 op twaalf punten uit vier wedstrijden en heel Rotterdam en Nederland was benieuwd naar de krachtsverhoudingen met Manchester City. Meetbaar is het niet, maar de mentale dreun leek nog weken na te werken. Want Feyenoord begon die wedstrijd nog als ongeslagen koploper van de Eredivisie, verloor een paar dagen later ook bij PSV en zette een ongekende vrije val in. Pas in het bekerduel met de amateurs van Swift kon trainer Giovanni van Bronckhorst een paar spelers sparen. Hét moment voor de bankzitters om hun ambities te etaleren. Wat volgde was een schandalige vertoning, waar slechts één speler zijn trainer liet zien dat hij zijn kans wilde pakken. ‘Mijn eerste hattrick als prof’, vervolgt Larsson. En eindelijk weer eens een doelpunt uit een vrije trap, iets waar Het Legioen al een jaar op wachtte. ‘Maar daarna heb ik er zes over geschoten’, zegt hij grimmig. ‘Daar baal ik verschrikkelijk van, want ik ben gek op vrije trappen. Ik blijf al heel lang na de trainingen er altijd op oefenen. In Heerenveen had ik veel tijd, ik denk dat ik mijn meeste tijd in Nederland op het veld heb besteed aan het nemen van vrije trappen. In Zweden ging ik altijd voor de zwabberbal, maar dat leverde te weinig doelpunten op. Nu schiet ik meer met de binnenkant van mijn voet, dat bevalt goed.’

Met zijn drie doelpunten tegen Swift voorkwam Larsson een blamage. In de Eredivisie bleef Feyenoord sloten punten morsen. En passant verloor het ook nog even drie wedstrijden op rij in Europa. Willem van Hanegem had niet eens zin om naar het uitduel in Manchester te gaan kijken. Volkomen masochistisch om te gaan zien hoe zijn liefde de neurologie in zou worden gespeeld, volgens De Kromme. Maar niets bleek minder waar. Met Sam Larsson als een van de uitblinkers verloor Feyenoord pas in de slot-minuten (1-0). Weer de boze blik. ‘Daar heb ik ook een vrije trap gemist. Die gasten in de muur waren stuk voor stuk twee meter, maar toch... Dat zijn de momenten.’

Mooi, die kritische blik, maar ons viel vooral het speelse gemak op waarmee hij zich zo nu en dan vrij wist te spelen. Larsson knikt. ‘Uit ging het beter. Het voelde goed, ook voor mij. Als je tegen extreem goede ploegen speelt, die beter zijn dan wij, betekent dat nog niet dat je kansloos bent. Alleen ligt de oplossing wel bij jezelf. Want als je wél onder de eerste heftige druk uitkomt, kun je altijd heel veel ruimte vinden. Dat lukte in Manchester aardig. We verdedigden niet alleen goed, maar kregen door goed op die ruimtes te anticiperen ook kansen. Dat is een les die je als ploeg kan oppikken op dit niveau. Ook tegen Shakhtar Donetsk zag je dat we ons nu wél in kansrijke posities wisten te spelen. Jammer alleen dat we, net zoals in de competitie, de kansen toen net niet afmaakten. Maar samen weet je dan wel dat je op de goede weg bent, dat je moet blijven werken.’

Vreemd genoeg bleek het duel in Manchester wederom een keerpunt. Eindelijk was er weer een goed gevoel. Best bizar na de vijfde Europese nederlaag op rij en de uitschakeling. Eigenlijk etaleerde alleen Berghuis de juiste ambitie. De vleugelspeler had geen enkele zin over opgeheven hoofden te praten terwijl hij net als verliezer van het veld was gestapt. Maar de opluchting om hem heen gaf ook wel aan hoe diep die eerste 0-4 erin had gehakt. Daarna won Feyenoord dus met Larsson in de basis van FC Groningen en Vitesse.

Steeds vaker laat Larsson in balbezit dingen aan de bal zien die ze in Rotterdam niet zo gewend zijn. Zónder bal lijkt hij vaak wat verloren. Daarmee lijkt Feyenoord na Steven Berghuis een tweede vleugelspits te hebben die lak heeft aan verdedigers en brutaal de wereld uitdaagt. Uit het niets schildert hij soms de bal met een voetbeweging vol effect en finesse op de schoen of het hoofd van een medespeler. Zijn hele houding is er een van controle en uitdaging. Een speler bij wie je, als hij de bal heeft, niet even op je telefoon naar de tussenstanden gaat kijken. Op 31 december kan 2017 toch de boeken in als een geweldig jaar voor de Zweed. Daar leek het lange tijd helemaal niet op. Integendeel, hij maakte dit jaar kennis met de keerzijde van de miljardensport. Larsson wilde in januari al weg bij Heerenveen, en belandde in de zomer in een echte transferoorlog, kreeg het stempel enfant terrible dat slecht in de groep lag en was een ordinaire geldwolf. Natuurlijk las en hoorde hij het zelf ook. ‘Dat ik pas 24 ben, maakt niet uit, deze kant hoort blijkbaar ook bij het voetbal. Dat kun je dan maar beter ervaren hebben. Ik denk dat het moeilijker was voor mijn familie, dat deel maakte het voor mij ook moeilijk. Het is altijd goed een echt heftige transferperiode mee te maken. Dan weet je dat het leven groter is dan voetbal. Dat is het sowieso ook op heel andere manieren, ik wist toen net dat ik vader zou worden. Dat nieuws was meer dan een welkome afleiding. Als je dat weet, valt de rest vanzelf weg.’

Hij heeft het onderkoelde dat veel Scandinaviërs typeert. Weegt zijn woorden en praat als een man, vele malen volwassener dan menig leeftijdsgenoot. Geen kleine jongen, die het afgelopen jaar verzoop in de harde wereld van de dollars. ‘Het is wel verbijsterend wat er ineens over je wordt geschreven en gezegd. Er kwam zo veel onzin in de media en de clubleiding van Heerenveen ging daar echt niet altijd even netjes en goed mee om. Ik heb keurig mijn mond gehouden. Het begon allemaal op het moment dat ze meer geld voor me wilden. Volgens mij zaten we gewoon op één lijn: ik wilde weg en zij wilden verkopen. Dus het was voor mij raar dat het zo werd uitgespeeld, dat was in elk geval niet mijn intentie.’

Ook Feyenoord schrok aanvankelijk van het bedrag dat SC Heerenveen vroeg voor de Zweed. Technisch directeur Martin van Geel bedankte beleefd voor de vraagprijs van zeven miljoen en haalde Jean-Paul Boëtius terug. Larsson trainde de hele zomer alleen en wachtte zo rustig mogelijk af. Toen Feyenoord aan het eind van de zomerstop weer kwam, was de prijs ineens gehalveerd. ‘Zó fijn dat ik eindelijk hier toch terechtkwam. Feyenoord had zich inderdaad al in het begin van de zomer gemeld, net zoals veel andere clubs. Maar Heerenveen wilde elke keer veel te veel geld. Doodzonde, want het was zo onnodig, iedereen wist wat de prijs ongeveer moest zijn. Maar ja, dat is voorbij.’ Het gevolg was wel dat Larsson met een flinke trainingsachterstand moest aansluiten bij de selectie van de kampioen. ‘Ik was totaal eager om mezelf te laten zien. De eerste twee weken ging het goed, maar daarna kreeg ik een dip. Niet eens fysiek, want ik had hard getraind voor mezelf. Maar je moet je ritme weer vinden. De andere spelers en tegenstanders hadden al acht wedstrijden achter de rug, ik nul. Ik baal wel dat het langer duurde dan ik wilde. Nee, niet vanwege de buitenwacht, ik heb hoge standards voor mezelf. Met hulp van de fysio ben ik nu op het niveau dat ik wil. Nu kan ik eindelijk kansen voor mezelf en mijn ploeggenoten creëren.’

Het niveau is voor hem geen enkel probleem. ‘Natuurlijk kom je met betere spelers te trainen. Iemand als Nicolai Jørgensen is echt niet alleen mens, maar ook beest. Zo fanatiek, zo sterk. Karim El Ahmadi is indrukwekkend, ach, we hebben enorm veel kwaliteiten. Het fijne is dat je hier meestal veel meer controle hebt, waardoor ik vaker in de gebieden kom waar ik mijn specifieke kwaliteiten kan benutten. Bij Heerenveen werd dat steeds moeilijker, op een gegeven moment kende iedereen ons spel en hadden we zelf geen Plan B. Dan wordt het lastig te excelleren. Van druk heb ik geen last. Ja, van de druk die ik mezelf soms opleg. Ik ben altijd erg streng voor mezelf. Dat de druk in de top daarbij komt, helpt me alleen maar, denk ik. Mijn interne druk is sowieso hoger, maar gecombineerd met de druk bij deze club met die enorme aanhang hoop ik dat het positief gaat uitwerken.’ Larsson kent de verhalen ook over spelers die bezweken onder de druk van De Kuip. ‘Daar heb ik geen last van. Je kunt hier voelen wat het betekent, zodra je de tunnel uitloopt. Ik vond het met Heerenveen al prachtig in deze entourage te spelen. Maar het is natuurlijk nog veel mooier als je ze in je rug hebt.’

Nu hij regelmatig in de basis staat, schalt zijn naam ook al vaak van de tribunes. Alles lijkt erop te wijzen dat de man met nummer 11 op zijn rug een vaste schakel gaat worden als Feyenoord na de winterstop eigenlijk voor het eerst echt in de sterkste opstelling kan gaan spelen. ‘Dat nummer 11 is mooi, maar als je kijkt naar de kwaliteiten, wacht ons allemaal een dagelijks gevecht voor je plaats. Zo moet het ook zijn bij een club als deze. Je moet altijd op de toppen van je kunnen presteren en die onderlinge competitie maakt je beter.’

Dat is ook precies wat nodig is om na de Champions League straks ook het WK in Rusland te mogen ervaren. Een paar weken geleden zag hij vier medespelers terugkeren met een WK-ticket in hun zak. ‘Ik verwacht dat ik de vijfde ga worden. Ik denk dat de trainer me erbij wil hebben, hij stelde me niet voor niets al op toen ik bij SC Heerenveen speelde. Het jaar 2018 wordt het belangrijkste uit mijn leven.’

Zweden hield Nederland van de tweede positie in de WK-kwalificatiepoule. De manier waaróp bevestigde Larsson nog maar eens dat je niet alleen wint met betere spelers of verfijnde acties. ‘Hoe jullie verdedigen is totaal anders dan bij ons. Wij werken in blokken, zijn georganiseerder, daarom gaat Zweden naar het WK en Nederland niet. Zo kun je zelfs Italië verslaan. Wij hebben individueel geen betere spelers, maar wel een trainer die op een indrukwekkende manier de groep heeft samengesteld en zijn plan vanaf de eerste seconde duidelijk heeft gemaakt. Dat begon bij de defensie, maar ook aan de bal wist iedereen precies wat hij moest doen en voerden we die strategie zonder enige twijfel uit. Dat is hoe het moet werken, hoe je tot resultaten komt.’

Over resultaten gesproken. ‘Ja, zolang het wiskundig nog mogelijk is, gaan we honderd procent zeker nog voor de titel. Ik denk dat de lente en het tweede deel van het seizoen míjn deel van het jaar gaat worden. Of beter gezegd: óns deel van het jaar. We moeten in de tweede competitie-helft pieken en dan zo goed mogelijk finishen. Ik wil hier kampioen worden. We beginnen in januari meteen lekker bij Ajax. Dat is de eerste kans om dat gat te dichten. We hebben nu zó vaak van onszelf verloren, die periode is klaar. Iedereen raakt langzaam maar zeker weer fit, we hebben genoeg kwaliteit om al die komende wedstrijden te winnen. Onmogelijk? Als we nu de titel nog winnen, is dat extra amazing. Ik moet zelf veel scoren en assists geven, ik was bij Heerenveen al een van de spelers met de meeste assists in de Eredivisie. Dan moet ik er bij Feyenoord nog meer kunnen aangeven. Ik ben veel vaker dichter bij het doel, maakte voorheen alleen mooie doelpunten, dus kijk niet raar als ik heel hard juich wanneer ik een lelijke goal maak. Want alleen met mooi voetbal win je niet. Ik moet ook een lelijkere speler worden. Dat klinkt raar, maar het is wel zo.’ Nemen we afscheid van Samba Sam dan? ‘Haha, nee, die houden we er ook in. Er zijn ergere bijnamen, toch? Het moet een combinatie van beide worden.’

Grinnikend staat hij op om zich te melden voor de activatietraining. Hij neemt een laatste slok water. ‘Ik wil een lelijke speler worden. Mooie kop, toch?’