R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Helemaal mee eens. Ik zou waarschijnlijk nog boos zijn geworden ookquote:Op woensdag 6 december 2017 09:11 schreef Nijna het volgende:
Summer2bird, herkenbaar van die surprise...
Dan steek je er zelf zoveel tijd in en maakt een ander zich er zo gemakkelijk vanafik vind je teleurstelling niet ondankbaar klinken. Je bent teleurgesteld, jij steekt ergens tijd in en je hebt dan toch een soort verwachting dat anderen dat ook doen... (tenminste dat heb ik dan wel, ben ook wel eens teleurgesteld met de surprises).
.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Het is maar een surprise.
Wees blij dat jij een leuke kan maken.
[ Bericht 50% gewijzigd door #ANONIEM op 06-12-2017 09:56:53 ]
Wees blij dat jij een leuke kan maken.
[ Bericht 50% gewijzigd door #ANONIEM op 06-12-2017 09:56:53 ]
Niet enkel dat. Een cadeautje onder budget, matig ingepakt. Is niet tof.quote:Op woensdag 6 december 2017 09:56 schreef scrupuleus het volgende:
Het is maar een surprise.
Wees blij dat jij een leuke kan maken.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Zulke mensen blijf je toch houden.quote:
[..]
Niet enkel dat. Een cadeautje onder budget, matig ingepakt. Is niet tof.
Ik ook. Ik had dan echt aan alles laten merken dat ik het een klotestreek vind.quote:Op woensdag 6 december 2017 09:13 schreef Samzz het volgende:
[..]
Helemaal mee eens. Ik zou waarschijnlijk nog boos zijn geworden ook
Heeft dit iets te maken met moeite hebben met grenzen aangeven?quote:
[..]
Kort gezegd vind ik het heel lastig om mensen dichtbij te laten komen, en onbewust bestaat mijn vriendenkring uit mensen die ik makkelijk op afstand kan houden of zelf niet dichtbij komen. Het zijn veel mensen die sociaal niet heel sterk zijn, terwijl ik juist enorm neurotisch en overgevoelig ben in sociaal contact. Dat is echt geen handige combinatie.
Nee dit heeft te maken met het heel moeilijk vinden om mensen te durven vertrouwen.quote:Op woensdag 6 december 2017 11:31 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Heeft dit iets te maken met moeite hebben met grenzen aangeven?
Vertrouwen in welk opzicht? Je hebt hier in 't verleden mindere ervaringen mee neem ik aan?quote:
[..]
Nee dit heeft te maken met het heel moeilijk vinden om mensen te durven vertrouwen.
Op wat voor wijze uit zich dat neurotische en dat overgevoelige?quote:Het zijn veel mensen die sociaal niet heel sterk zijn, terwijl ik juist enorm neurotisch en overgevoelig ben in sociaal contact. Dat is echt geen handige combinatie.
Maar dat kan hand in hand gaan met je grenzen he.quote:
[..]
Nee dit heeft te maken met het heel moeilijk vinden om mensen te durven vertrouwen.
Ik was me daar zelf nooit zo bewust van, maar als mensen rekening houden met je grenzen, hoef je ook niet zo bang te zijn om ze te vertrouwen. Of als je zelf je grenzen niet duidelijk ken om wat voor reden dan ook, is het makkelijker voor mensen om er overheen te gaan, en moeilijker om mensen te vertrouwen.
Ik heb in mijn jeugd 'geleerd' dat ik enkel op mezelf kan vertrouwen. Helaas was mijn gezin een grote puinhoop en wespennest. Ik kon niet terecht bij mijn ouders en er waren weinig anderen die voor me opkwamen. Vertrouwen werd keer op keer gebroken waardoor ik het nu heel lastig vind om anderen te vertrouwen.quote:
[..]
Vertrouwen in welk opzicht? Je hebt hier in 't verleden mindere ervaringen mee neem ik aan?
[..]
Op wat voor wijze uit zich dat neurotische en dat overgevoelige?
Als mensen niet aan mijn verwachtingen voldoen voel ik me enorm afgewezen en wordt ik boos, verdrietig en gestresst. Meestal krijgt het contact dan een flinke knauw en ik wil ook nog wel eens goed boos worden op een minder constructieve manier.
Dit is iets dat zich nogal regelmatig voordoet omdat mijn sociale kring vooral bestaat uit sociaal minder sterke mensen. Het is een soort vicieuze cirkel waar ik uit moet komen.
Ok, zo’n kut gesprek als ik vorige week met de psychiater heb gehad, en hoe kutter dat gesprek nog was met hem aan de telefoon maandag..
De psycholoog gaf me groot gelijk vandaag en gaat een andere voor me regelen en heeft meteen de nieuwe trauma psycholoog aan me voorgesteld en vond dat ik groot gelijk had dat het niet goed gegaan was met de overname. Heb haar heel erg bedankt voor het gesprek.
De psycholoog gaf me groot gelijk vandaag en gaat een andere voor me regelen en heeft meteen de nieuwe trauma psycholoog aan me voorgesteld en vond dat ik groot gelijk had dat het niet goed gegaan was met de overname. Heb haar heel erg bedankt voor het gesprek.
Dat is zeker zo. In mijn sociale kring wordt weinig rekening gehouden met grenzen, omdat mensen ofwel niet begrijpen dat andere mensen ook grenzen hebben, dus geen onwil maar onkunde. Of er geen rekening mee willen houden omdat ze vinden dat die grenzen er niet zouden moeten zijn.quote:
[..]
Maar dat kan hand in hand gaan met je grenzen he.
Ik heb zelf hard gewerkt om mijn grenzen duidelijker en beter aan te geven. Hierdoor merk ik dat mijn sociale kring steeds minder 'past' omdat mensen er overheen blijven gaan. En juist dat is een gevoelig punt bij mij. Ik reageer er zelf niet goed op als dat toch gebeurt.
Wat fijn zeg! Eindelijk een stukje begrip en erkenning. Ik hoop dat het nu wat makkelijker gaat worden allemaal.quote:
Ok, zo’n kut gesprek als ik vorige week met de psychiater heb gehad, en hoe kutter dat gesprek nog was met hem aan de telefoon maandag..
De psycholoog gaf me groot gelijk vandaag en gaat een andere voor me regelen en heeft meteen de nieuwe trauma psycholoog aan me voorgesteld en vond dat ik groot gelijk had dat het niet goed gegaan was met de overname. Heb haar heel erg bedankt voor het gesprek.
Ik denk/weet dat jij niet de enige bent die hier last van heeft en ik vind het eigenlijk te makkelijk om dat probleem alleen bij ons weg te leggen. Niet dat we we daarmee heel veel mee kunnen. Individualistische maatschappij dit/dat.quote:
[..]
Dat is zeker zo. In mijn sociale kring wordt weinig rekening gehouden met grenzen, omdat mensen ofwel niet begrijpen dat andere mensen ook grenzen hebben, dus geen onwil maar onkunde. Of er geen rekening mee willen houden omdat ze vinden dat die grenzen er niet zouden moeten zijn.
Ik heb zelf hard gewerkt om mijn grenzen duidelijker en beter aan te geven. Hierdoor merk ik dat mijn sociale kring steeds minder 'past' omdat mensen er overheen blijven gaan. En juist dat is een gevoelig punt bij mij. Ik reageer er zelf niet goed op als dat toch gebeurt.
Ik vind het te bizar voor woorden dat ik bijvoorbeeld zelfs met mijn psychiater zo in de mot moet liggen om mijn grenzen aan te geven.
Het maakt de wereld niet perse leuker, maar zoals je zelf al zegt, het zegt misschien wel meer over andermans ego dan hoe slecht wij er nu daadwerkelijk mee om kunnen gaan denk ik soms.
Ik vind wat je hier beschrijft best ook wel herkenbaar, zeker dat stukje over je ouders. Ik denk dat dit 1 reden is waarom ik best makkelijk mensen "afwijs" als ik contact met ze niet meer zie zitten. Wat me wel goed geholpen heeft, is door kieskeuriger te zijn in het uitkiezen van met wie ik omga en betrouwbaarheid is daar bij eigenlijk gewoon het allerbelangrijkste punt.quote:
[..]
Ik heb in mijn jeugd 'geleerd' dat ik enkel op mezelf kan vertrouwen. Helaas was mijn gezin een grote puinhoop en wespennest. Ik kon niet terecht bij mijn ouders en er waren weinig anderen die voor me opkwamen. Vertrouwen werd keer op keer gebroken waardoor ik het nu heel lastig vind om anderen te vertrouwen.
Als mensen niet aan mijn verwachtingen voldoen voel ik me enorm afgewezen en wordt ik boos, verdrietig en gestresst. Meestal krijgt het contact dan een flinke knauw en ik wil ook nog wel eens goed boos worden op een minder constructieve manier.
Dit is iets dat zich nogal regelmatig voordoet omdat mijn sociale kring vooral bestaat uit sociaal minder sterke mensen. Het is een soort vicieuze cirkel waar ik uit moet komen.
Ben je onbetrouwbaar gebleken? "Daar is het gat van de deur
"Doordat ik hoofdzakelijk omga met mensen die (eigenlijk een beetje wat je beschrijft ook) sowieso niet m'n grenzen overschrijden, voel ik me ook veiliger bij deze mensen.
Ik heb gemerkt dat wanneer iemand geen gevaar voor me is, 't ook makkelijker voor me is ze te vertrouwen.
Mensen die het bijvoorbeeld niet zo nauw nemen met het nakomen van afspraken, daar ben ik zeg maar 'een beetje allergisch' voor. Voor mij is afspraak gewoon afspraak en die blijf ik gewoon nakomen al heb ik nog zo'n grote ruzie met iemand.
Waarom kies je schijnbaar voor mensen die sociaal gezien wat minder begaafd zijn?
Vetgedrukte...ze vinden zeg maar dat je je dus aanstelt? Ik mag hopen dat dit geen vrienden van je zijnquote:
[..]
Dat is zeker zo. In mijn sociale kring wordt weinig rekening gehouden met grenzen, omdat mensen ofwel niet begrijpen dat andere mensen ook grenzen hebben, dus geen onwil maar onkunde. Of er geen rekening mee willen houden omdat ze vinden dat die grenzen er niet zouden moeten zijn.
Ken je überhaupt iemand die wel op een goede manier je grenzen respecteert en met jou omgaat op een manier die wel voor je werkt? Zoiets zou heel leerzaam kunnen zijn.quote:Ik heb zelf hard gewerkt om mijn grenzen duidelijker en beter aan te geven. Hierdoor merk ik dat mijn sociale kring steeds minder 'past' omdat mensen er overheen blijven gaan. En juist dat is een gevoelig punt bij mij. Ik reageer er zelf niet goed op als dat toch gebeurt.
Als mensen continu je grenzen overschrijden, dan voelt dat klote. Je kunt jezelf dan zelfs waardeloos gaan voelen. Tis ook niet erg gezond met dit soort mensen om te blijven gaan.
Het mes snijdt aan twee kanten denk ik. Maar ik ben degene die er veel last van heeft dus zal ik moeten uitzoeken wat er moet veranderen en waar ik invloed op heb.quote:
[..]
Ik denk/weet dat jij niet de enige bent die hier last van heeft en ik vind het eigenlijk te makkelijk om dat probleem alleen bij ons weg te leggen. Niet dat we we daarmee heel veel mee kunnen. Individualistische maatschappij dit/dat.
Ik vind het te bizar voor woorden dat ik bijvoorbeeld zelfs met mijn psychiater zo in de mot moet liggen om mijn grenzen aan te geven.
Het maakt de wereld niet perse leuker, maar zoals je zelf al zegt, het zegt misschien wel meer over andermans ego dan hoe slecht wij er nu daadwerkelijk mee om kunnen gaan denk ik soms.
Ik denk dat ik de mensen in mijn sociale kring niet kan veranderen.
Wel kan ik andere mensen zoeken om mee om te gaan. Daarvoor moet ik leren meer vertrouwen te geven om vriendschappen op te kunnen bouwen met socialere mensen.
Ook moet ik aan mijn gevoeligheid werken, ik wil dat ik makkelijker kan omgaan met teleurstelling en mogelijk ook minder hoge eisen stel aan mensen. Hoe dat precies werkt voor mij ga ik nog onderzoeken met mijn psycholoog.
Complimenten voor jouw instellingquote:
[..]
Het mes snijdt aan twee kanten denk ik. Maar ik ben degene die er veel last van heeft dus zal ik moeten uitzoeken wat er moet veranderen en waar ik invloed op heb.
Ik denk dat ik de mensen in mijn sociale kring niet kan veranderen.
Wel kan ik andere mensen zoeken om mee om te gaan. Daarvoor moet ik leren meer vertrouwen te geven om vriendschappen op te kunnen bouwen met socialere mensen.
Ook moet ik aan mijn gevoeligheid werken, ik wil dat ik makkelijker kan omgaan met teleurstelling en mogelijk ook minder hoge eisen stel aan mensen. Hoe dat precies werkt voor mij ga ik nog onderzoeken met mijn psycholoog.
. Het is niet makkelijk, maar wat ben jij goed bezig!
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Wat voor mij daarin helpt is om het om te draaien. Komt het wel eens voor dat ik iemand teleurstel? En waar heeft dat dan mee te maken? Is het echt slechte intentie van mijn kant? Ging er gewoon iets mis in de verwachtingsmanagement? Heb ik echt een hartgrondige hekel aan die persoon omdat die toevallig net iets anders wil/doet/zegt, dan ik had gehoopt. Nope, vaak is het onachtzaamheid, op zn ergst, soms gewoon conflicterende belangen. Sometimes I fuck up. En andere mensen soms ook en dan ben ik het "slachtoffer".quote:
[..]
Het mes snijdt aan twee kanten denk ik. Maar ik ben degene die er veel last van heeft dus zal ik moeten uitzoeken wat er moet veranderen en waar ik invloed op heb.
Ik denk dat ik de mensen in mijn sociale kring niet kan veranderen.
Wel kan ik andere mensen zoeken om mee om te gaan. Daarvoor moet ik leren meer vertrouwen te geven om vriendschappen op te kunnen bouwen met socialere mensen.
Ook moet ik aan mijn gevoeligheid werken, ik wil dat ik makkelijker kan omgaan met teleurstelling en mogelijk ook minder hoge eisen stel aan mensen. Hoe dat precies werkt voor mij ga ik nog onderzoeken met mijn psycholoog.
Eigenlijk dus gewoon de initiele gedachte/emotie bevragen. Is het fair dat ik hier zo gebeten op reageer? Is dat in proportie? En is het verdriet dat ik voel daadwerkelijk de schuld van de ander? Of heb ik bijvoorbeeld mijn verwachtingen niet duidelijk kenbaar gemaakt? Heel veel brokkelt veel van die negatieve lading dan als sneeuw voor de zon af. Wat soms kut is, want dan wil je eigenlijk heel graag in die boosheid/gekwetsheid/verdriet zwelgen
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Ik sla op tilt als mensen onbetrouwbaar blijken. Soms vind ij het heel moeilijk om dan het contact af te breken terwijl dat wel het juiste zou zijn, maar als het lukt gaat dat ook wel lomp hard. Ik zou daar graag een hoop rust in brengen zodat het wat meer een overwogen keuze wordt zonder dat ik dagen of weken gestresst ben.quote:
[..]
Ik vind wat je hier beschrijft best ook wel herkenbaar, zeker dat stukje over je ouders. Ik denk dat dit 1 reden is waarom ik best makkelijk mensen "afwijs" als ik contact met ze niet meer zie zitten. Wat me wel goed geholpen heeft, is door kieskeuriger te zijn in het uitkiezen van met wie ik omga en betrouwbaarheid is daar bij eigenlijk gewoon het allerbelangrijkste punt.
Ben je onbetrouwbaar gebleken? "Daar is het gat van de deur
Doordat ik hoofdzakelijk omga met mensen die (eigenlijk een beetje wat je beschrijft ook) sowieso niet m'n grenzen overschrijden, voel ik me ook veiliger bij deze mensen.
Ik heb gemerkt dat wanneer iemand geen gevaar voor me is, 't ook makkelijker voor me is ze te vertrouwen.
Mensen die het bijvoorbeeld niet zo nauw nemen met het nakomen van afspraken, daar ben ik zeg maar 'een beetje allergisch' voor. Voor mij is afspraak gewoon afspraak en die blijf ik gewoon nakomen al heb ik nog zo'n grote ruzie met iemand.
Waarom kies je schijnbaar voor mensen die sociaal gezien wat minder begaafd zijn?
[..]
Vetgedrukte...ze vinden zeg maar dat je je dus aanstelt? Ik mag hopen dat dit geen vrienden van je zijn
[..]
Ken je überhaupt iemand die wel op een goede manier je grenzen respecteert en met jou omgaat op een manier die wel voor je werkt? Zoiets zou heel leerzaam kunnen zijn.
Als mensen continu je grenzen overschrijden, dan voelt dat klote. Je kunt jezelf dan zelfs waardeloos gaan voelen. Tis ook niet erg gezond met dit soort mensen om te blijven gaan.
Mensen die sociaal niet zo sterk staan komen niet zo makkelijk dichtbij. En ik heb 'geleerd' dat mensen die dichtbij komen je pijn doen.
Die mensen die mijn grenzen niet respecteren staan nu op een stukje afstand. Het zijn kennissen in plaats van vrienden geworden en dat is prima. Ik kan ze wel aan.
Mijn psycholoog gaat er goed mee om. En een aantal andere mensen redelijk hoor. Van de meeste mensen die in de groep 'niet kunnen' vallen heb ik wat afstand genomen omdat hoewel ze er weinig aan kunnen doen, het contact elke keer mijn energie opvreet.
Dank jequote:
[..]
Complimenten voor jouw instelling
Hoe makkelijk ik t hier uitleg daar is het in t is echt heel lastig. Kost enorm veel energie en stress en allerlei lastige gevoelens. Maar ik doe mn best.
Je slaat wel redelijk de spijker op zijn kop.quote:
[..]
Wat voor mij daarin helpt is om het om te draaien. Komt het wel eens voor dat ik iemand teleurstel? En waar heeft dat dan mee te maken? Is het echt slechte intentie van mijn kant? Ging er gewoon iets mis in de verwachtingsmanagement? Heb ik echt een hartgrondige hekel aan die persoon omdat die toevallig net iets anders wil/doet/zegt, dan ik had gehoopt. Nope, vaak is het onachtzaamheid, op zn ergst, soms gewoon conflicterende belangen. Sometimes I fuck up. En andere mensen soms ook en dan ben ik het "slachtoffer".
Eigenlijk dus gewoon de initiele gedachte/emotie bevragen. Is het fair dat ik hier zo gebeten op reageer? Is dat in proportie? En is het verdriet dat ik voel daadwerkelijk de schuld van de ander? Of heb ik bijvoorbeeld mijn verwachtingen niet duidelijk kenbaar gemaakt? Heel veel brokkelt veel van die negatieve lading dan als sneeuw voor de zon af. Wat soms kut is, want dan wil je eigenlijk heel graag in die boosheid/gekwetsheid/verdriet zwelgen
Wat ik zelf hier heel lastig in vind is dat ook al is iets niemands 'schuld' of iets onbedoeld gebeurd mijn emotie heel moeilijk zakt. Ik ga van 1 naar 100 in 3 seconden en dat blijft vaak lang hangen.
Hoewel ik best de situatie in proportie kan plaatsen, onderzoek waar mijn heftige emotie vandaan komt wil het daarna vaak niet goed kalmeren. Ik weet niet goed hoe dat aan te vliegen, een deel van mijn problemen komt echt doordat mijn emoties zo sterk binnenkomen dat ik er amper vat op heb.
Nou ja, in essentie is het ook simpel, maar ik snap idd dat de uitvoering echt verrekte moeilijk en energievretend is. Meer dan je best doen kun je niet.quote:
[..]
Dank je
Hoe makkelijk ik t hier uitleg daar is het in t is echt heel lastig. Kost enorm veel energie en stress en allerlei lastige gevoelens. Maar ik doe mn best.
Ik denk wel dat het echt helpt wanneer je voor jezelf hebt gedefinieerd waar je zelf aan kunt werken. Complimenten.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Een beetje lol hebben met jezelf? Dat je ook een idioot bent dat je er "weer intrapt", maar dat dat ook mag, dat je leert en beter wordt en groeit.quote:
[..]
Je slaat wel redelijk de spijker op zijn kop.
Wat ik zelf hier heel lastig in vind is dat ook al is iets niemands 'schuld' of iets onbedoeld gebeurd mijn emotie heel moeilijk zakt. Ik ga van 1 naar 100 in 3 seconden en dat blijft vaak lang hangen.
Hoewel ik best de situatie in proportie kan plaatsen, onderzoek waar mijn heftige emotie vandaan komt wil het daarna vaak niet goed kalmeren. Ik weet niet goed hoe dat aan te vliegen, een deel van mijn problemen komt echt doordat mijn emoties zo sterk binnenkomen dat ik er amper vat op heb.
Beetje zelfcompassie met humor... Wat voor mij ook heel goed werkt is het uitspreken naar iemand anders toe. Zo heb ik vrij actief appcontact gedurende de dag met een aantal mensen. Als ik dan een grap kan maken over mijn eigen idiote reactie en dat ik er dan heel erg om moet lachen met die persoon, dan zakt het negatieve gevoel wat er bijhoort nog veel verder weg.
Je mag namelijk ook een niet passende reactie op wat dan ook hebben. Dat je die reactie hebt is het gevolgd van hoe jij geworden bent. Heel sterk gezegd en heel erg extreem doorgetrokken: mensen hebben jou iets aangedaan waardoor jouw hoofd (en lijf) nu zo idioot reageert en jij doet je best om dat aan te pakken, alleen soms lukt het nog niet helemaal. Dat is kut, maar soms ook grappig als je het van een afstandje bekijkt
Een beetje zoals een sitcom... Alles wat er gebeurt zou verschrikkelijk zijn wanneer je er zelf mee te maken krijgt, maar als je er canned laughter aan toevoegt is het ineens een comedy. Ik probeer mezelf dan maar te bekijken als een comedy character en lachen om mezelf en mijn idiote trekjes.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Jezelf niet al te serieus proberen te nemen dus. Letterlijk. Maar dat klinkt zo dismissive vind ik
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Ik zal dit onthouden voor als t weer gebeurt en kijk of het me lukt er wat luchtiger mee om te gaan. Ik vind het wel moeilijk me dit voor te stellen, op zo'n moment vind ik echt niets grappig.quote:
[..]
Een beetje lol hebben met jezelf? Dat je ook een idioot bent dat je er "weer intrapt", maar dat dat ook mag, dat je leert en beter wordt en groeit.
Beetje zelfcompassie met humor... Wat voor mij ook heel goed werkt is het uitspreken naar iemand anders toe. Zo heb ik vrij actief appcontact gedurende de dag met een aantal mensen. Als ik dan een grap kan maken over mijn eigen idiote reactie en dat ik er dan heel erg om moet lachen met die persoon, dan zakt het negatieve gevoel wat er bijhoort nog veel verder weg.
Je mag namelijk ook een niet passende reactie op wat dan ook hebben. Dat je die reactie hebt is het gevolgd van hoe jij geworden bent. Heel sterk gezegd en heel erg extreem doorgetrokken: mensen hebben jou iets aangedaan waardoor jouw hoofd (en lijf) nu zo idioot reageert en jij doet je best om dat aan te pakken, alleen soms lukt het nog niet helemaal. Dat is kut, maar soms ook grappig als je het van een afstandje bekijkt
