R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Mijn excuses, niet mijn bedoeling om zo lang aandacht te schenken aan iemand die het nodig vindt om lekker om zich heen te trappen. Normaal gesproken is zoiets na 2 posts ook weer uitgesproken maar blijkbaar wilde die daar niet vriendelijk op gewezen worden dus dan maar lekker niet.quote:
Ik zal 't laten hangen iig
Dat doe je zelf door het als los losstaande elementen te willen zien terwijl er zoiets als oorzaak gevolg is.quote:Op maandag 4 december 2017 19:19 schreef Moira. het volgende:
[..]
Nee, je haalt continue verschillende dingen door elkaar. Dat ging alweer heel ergens anders over. Het ging mij om jouw reactie, niet om zijn reactie.
Dat jij vindt dat jouw reactie goed te praten valt vanwege zijn reactie (die je zelf anders opvat dan anderen doen en dan hij zelf heeft bedoeld) maakt je reactie nog niet minder een onnodige sneer.
En die sneren vond ik naar en dat gaf ik eerlijk en vriendelijk aan. En toen vond ik 't nog naarder dat je maar tegen mij begon te sneren. En toen vond ik 't nog naarder dat je zei dat je expres tegen schenen aan het schoppen was want blijkbaar vind je ruziemaken leuker dan vriendelijk doen, en ondertussen lekker door blijven sneren.
Ga je maar lekker op iemand anders af reageren, ik heb dat nergens aan verdiend iig. Daarom: zoek het lekker zelf uit als je zo doet.
En ik heb nergens gezegd dat ik expres tegen schenen aan het schoppen ben. Ik ga mijn mond niet houden als ik niet degene ben die begint met lullige opmerkingen maken. Denk jij überhaupt wel na als je zo’n discussie aangaat?
En als jullie nou gewoon beide je waffel houden? Of het lekker via DM uitvechten? Hoeven wij deze schoolplein-discussie niet mee te lezen.
quote:Op maandag 4 december 2017 19:24 schreef Fripsel het volgende:
En ik heb nergens gezegd dat ik expres tegen schenen aan het schoppen ben.
Uhuh, 'tis goed met je. Lekker anderen de schuld blijven geven. Ik doe er niet meer aan mee. Dag hoor.quote:
quote:Op maandag 4 december 2017 19:27 schreef Elvi het volgende:
En als jullie nou gewoon beide je waffel houden? Of het lekker via DM uitvechten? Hoeven wij deze schoolplein-discussie niet mee te lezen.
Hier ben ik het mee eens. Blijft een welles-niettes spelletje zo, en de users van dit topic, die daadwerkelijk hun problemen delen, worden volledig ondergesneeuwd. Dat kan niet de bedoeling zijn.quote:
En als jullie nou gewoon beide je waffel houden? Of het lekker via DM uitvechten? Hoeven wij deze schoolplein-discussie niet mee te lezen.
Dus bij deze; de discussie is in dit topic klaar.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Mooi toch als de emoties er vanaf spatten? Beetje reuring in de tent.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Ik heb wel wat teruggelezen, maar het heeft volgens mij geen zin meer om daar nog op te reageren.
Ik beperk me dus tot de voor mij makkelijkste vraag:
Voor O&N heb ik nog geen plannen, maar daar maak ik me geen zorgen om. Als 't moet blijf ik gewoon thuis en doe ik niks bijzonders, maar de laatste paar jaar heb ik 't met vrienden gevierd (wat wel een groot succes was).
Zelf heb ik niks met de winter (vooral de koude nattigheid vind ik niks), maar de lichtjes vind ik wel leuk. De lichtjes in Duitsland vind ik trouwens wel leuker.
De muziek in de supermarkten vind ik helemaal niks...
Ik vind 't wel leuk dat het er is, maar meer omdat het beter is dan een december zonder feestdagen erin.
Wat je opmerking betreft over het niet fijn vinden van deze tijd, ik heb daar (denk ik) weinig last van en het doet me meestal niet zoveel. -Als- ik al iets zou merken, dan zou het een gevoel van eenzaamheid zijn maar ik ben eigenlijk de laatste jaren nooit meer eenzaam geweest. Vroeger was het anders, maar dat was denk ik omdat ik de warmte van goed gezelschap miste.
Ik beperk me dus tot de voor mij makkelijkste vraag:
Voor Sinterklaas heb ik verder geen plannen. Voor kerst ben ik wel bij familie uitgenodigd, maar ik heb gelijk bij het telefonisch ontvangen van de uitnodiging gezegd dat ik niet kan garanderen dat ik wel wil gaan (het kost altijd wel veel energie en ik heb er vaak ook eerlijk gezegd niet genoeg zin in om redenen).quote:
Wat vinden jullie ervan dat de feestmaand eraan komt? Ik lees hier elk jaar dat het voor velen een nare tijd is, maar ik vind het zelf juist een fijne tijd.
Voor O&N heb ik nog geen plannen, maar daar maak ik me geen zorgen om. Als 't moet blijf ik gewoon thuis en doe ik niks bijzonders, maar de laatste paar jaar heb ik 't met vrienden gevierd (wat wel een groot succes was).
Zelf heb ik niks met de winter (vooral de koude nattigheid vind ik niks), maar de lichtjes vind ik wel leuk. De lichtjes in Duitsland vind ik trouwens wel leuker.
De muziek in de supermarkten vind ik helemaal niks...
Ik vind 't wel leuk dat het er is, maar meer omdat het beter is dan een december zonder feestdagen erin.
Wat je opmerking betreft over het niet fijn vinden van deze tijd, ik heb daar (denk ik) weinig last van en het doet me meestal niet zoveel. -Als- ik al iets zou merken, dan zou het een gevoel van eenzaamheid zijn maar ik ben eigenlijk de laatste jaren nooit meer eenzaam geweest. Vroeger was het anders, maar dat was denk ik omdat ik de warmte van goed gezelschap miste.
Ik heb ze gelukkig niet (meer) dagelijks, maar lig nu op de bank na een 'complete melt-down'. Zó erg in paniek dat ik niet meer kon ademen, lopen, denken...
Godsakkerju, was even vergeten hoe éng dat voelt.
Godsakkerju, was even vergeten hoe éng dat voelt.
Mon 'en!
Gaat het nu wel weer een beetjequote:
Ik heb ze gelukkig niet (meer) dagelijks, maar lig nu op de bank na een 'complete melt-down'. Zó erg in paniek dat ik niet meer kon ademen, lopen, denken...
Godsakkerju, was even vergeten hoe éng dat voelt.
?Lijkt me doodeng. Ben je alleen?
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Is niet bepaald tof, nee. Partner is hier die me troostte en mijn ademhaling stuurde (in... hold... out). Volgens hem heb ik minutenlang amper adem gehaald, alleen heel oppervlakkige hyperventilatie.quote:
[..]
Gaat het nu wel weer een beetje
Lijkt me doodeng. Ben je alleen?
Hij heeft me daarna met dekentje op de bang geïnstalleerd en verboden op te staan.
Als ik alleen was geweest, was ik waarschijnlijk flauw gevallen of iets dergelijks.
Stom brein.
Mon 'en!
Gelukkig was er iemand thuis dan, pfff...quote:
[..]
Is niet bepaald tof, nee. Partner is hier die me troostte en mijn ademhaling stuurde (in... hold... out). Volgens hem heb ik minutenlang amper adem gehaald, alleen heel oppervlakkige hyperventilatie.
Hij heeft me daarna met dekentje op de bang geïnstalleerd en verboden op te staan.
Als ik alleen was geweest, was ik waarschijnlijk flauw gevallen of iets dergelijks.
Stom brein.
Sterkte
.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Is je huisarts je zorgverlener? Zoek een psychiater op die jou kan helpen... eerstelijns zorg is niet berekend op 2delijns problematiek, medicatie is vaak niet het enige wat je nodig hebt.quote:
Hallo allen,
Ik heb mijzelf aangemeld om dit even van mij af te schrijven, met de hoop dat iemand nog iets wijs erover kan zeggen wellicht.
Zo’n jaar geleden is mijn angststoornis een echte beperking geworden, ik werkte altijd vijf dagen per week en deed daarnaast van alles. Het afgelopen jaar met therapie en wisselend Oxazepam geprobeerd weer te kunnen gaan functioneren, maar meer dan twee halve dagen was al snel te veel. Nu ben ik drie weken geleden begonnen met Citalopram 10mg. Ik wist dat de eerste twee weken erger zouden worden, maar zo angstig heb ik mij nog nooit gevoeld. Na een paar dagen heeft de huisarts 3x Oxazepam per dag voorgeschreven. Hiermee kon ik in ieder geval rustig worden.
Vorige week Oxazepam proberen af te bouwen, om te zien of de Citalopram aan zou slaan, maar ik was nog steeds angstig. Nu was het advies van de huisarts te verdubbelen naar 20mg Citalopram, zonder Oxazepam. Nu zo angstig dat ik met moeite eet en slapeloos blijf en mij afvraag hoe ik de dag moet doorkomen. Ik zit al drie weken thuis en het is voor mij nog nooit zo continue angstig geweest.
Hebben jullie nog een advies, of een tip om hiermee door te gaan? Het voelt ontzettend zwaar om steeds die angst te moeten doormaken en alles wat ik voor ogen had deze maanden te moeten afzeggen. De huisarts zegt vol te moeten houden maar elke aanval die ik heb zie alleen stoppen als optie, of mijzelf verdoven met de kalmeringstabletten die ik nog over had. Voor nu lig ik liever moe op de bank dan continue angstig te zijn.
Volgende week een gesprek met de bedrijfsarts maar ik heb werkelijk geen idee hoe ik daar überhaupt zal komen.
Ik heb het even heel moeilijk.
Met wie ik ben en met mijn enorme onzekerheid altijd.
Ik heb 2 weken aan een surprise gewerkt. 2 weken alles zo mooi proberen te maken als ik kon, het gedicht had ik zelfs uitgeprint op rood dik papier en met een vlam de randen gebrand en de strik had ik zelf genaaid.
Degene die het ook kreeg was ook heel blij.
Maar nu kreeg ik mijn cadeau. Het zat niet ingepakt en het was zwaar onder budget.
Ook niet wat ik had gevraagd.
Ik heb het er moeilijk mee. Ik wil niet ondankbaar klinken, maar het is weer heel typisch.
Het is ook zo typerend voor mij. Ik stop idioot veel liefde en zorg in iets kleinzinnigs en onbelangrijks wat niemand snapt en ga dan enorm op mijn bek.
Het is van altijd maar iedereen en alles willen pleasen, die eeuwige onzekerheid die mijn hele leven, alle beslissingen domineren, het zijn al die regeltjes van wat ik niet mag doen bij mensen omdat ik wil dat ze me mogen.
Het is overweldigend en toch mijn leven.
Dat je geen muziek anderen mag laten horen uit angst dat ze het niet leuk vinden.
Dat je niet mag eten in het bijzijn van anderen.
Dat je overal sorry op moet zeggen. Zelfs het gedrag van anderen.
Dat je geen series of films zelf durft te kiezen als er iemand bij is.
Dat je niet eens het radiokanaal durft te kiezen in de auto.
Dat je enorme paniek hebt als je de richting aan moet geven maar toch het met een lach weet te presteren.
Dat je het liefst alleen bent want samen is toch zo spannend.
Dat je je rot voelt omdat facebookmensen zeggen dat jouw kattenvoer slecht is.
Dat je elke reactie overal op het internet wel 10 keer herleest en vervolgens toch delete want mensen zouden maar boos kunnen worden.
Dat je bang bent voor de dokter/psychiater/psychologe.
Dat je voor 70 mensen een kerstkaart moet schrijven omdat je niet wilt dat iemand zich buitengesloten voelt en boos wordt.
Dat je elk gesprek naderhand gaat lopen analyseren en herluisteren in je hoofd.
Dat je bijna niks durft te schilderen/maken omdat het allemaal lelijk wordt.
En nog zo 10.
Met wie ik ben en met mijn enorme onzekerheid altijd.
Ik heb 2 weken aan een surprise gewerkt. 2 weken alles zo mooi proberen te maken als ik kon, het gedicht had ik zelfs uitgeprint op rood dik papier en met een vlam de randen gebrand en de strik had ik zelf genaaid.
Degene die het ook kreeg was ook heel blij.
Maar nu kreeg ik mijn cadeau. Het zat niet ingepakt en het was zwaar onder budget.
Ook niet wat ik had gevraagd.
Ik heb het er moeilijk mee. Ik wil niet ondankbaar klinken, maar het is weer heel typisch.
Het is ook zo typerend voor mij. Ik stop idioot veel liefde en zorg in iets kleinzinnigs en onbelangrijks wat niemand snapt en ga dan enorm op mijn bek.
Het is van altijd maar iedereen en alles willen pleasen, die eeuwige onzekerheid die mijn hele leven, alle beslissingen domineren, het zijn al die regeltjes van wat ik niet mag doen bij mensen omdat ik wil dat ze me mogen.
Het is overweldigend en toch mijn leven.
Dat je geen muziek anderen mag laten horen uit angst dat ze het niet leuk vinden.
Dat je niet mag eten in het bijzijn van anderen.
Dat je overal sorry op moet zeggen. Zelfs het gedrag van anderen.
Dat je geen series of films zelf durft te kiezen als er iemand bij is.
Dat je niet eens het radiokanaal durft te kiezen in de auto.
Dat je enorme paniek hebt als je de richting aan moet geven maar toch het met een lach weet te presteren.
Dat je het liefst alleen bent want samen is toch zo spannend.
Dat je je rot voelt omdat facebookmensen zeggen dat jouw kattenvoer slecht is.
Dat je elke reactie overal op het internet wel 10 keer herleest en vervolgens toch delete want mensen zouden maar boos kunnen worden.
Dat je bang bent voor de dokter/psychiater/psychologe.
Dat je voor 70 mensen een kerstkaart moet schrijven omdat je niet wilt dat iemand zich buitengesloten voelt en boos wordt.
Dat je elk gesprek naderhand gaat lopen analyseren en herluisteren in je hoofd.
Dat je bijna niks durft te schilderen/maken omdat het allemaal lelijk wordt.
En nog zo 10.
Twiddel
Ik ben dit aan 't lezen. Momentje.quote:
Het altijd anderen willen pleasen herken ik wel. Het is idd enorme onzekerheid.quote:
Ik heb het even heel moeilijk.
Met wie ik ben en met mijn enorme onzekerheid altijd.
Ik heb 2 weken aan een surprise gewerkt. 2 weken alles zo mooi proberen te maken als ik kon, het gedicht had ik zelfs uitgeprint op rood dik papier en met een vlam de randen gebrand en de strik had ik zelf genaaid.
Degene die het ook kreeg was ook heel blij.
Maar nu kreeg ik mijn cadeau. Het zat niet ingepakt en het was zwaar onder budget.
Ook niet wat ik had gevraagd.
Ik heb het er moeilijk mee. Ik wil niet ondankbaar klinken, maar het is weer heel typisch.
Het is ook zo typerend voor mij. Ik stop idioot veel liefde en zorg in iets kleinzinnigs en onbelangrijks wat niemand snapt en ga dan enorm op mijn bek.
Het is van altijd maar iedereen en alles willen pleasen, die eeuwige onzekerheid die mijn hele leven, alle beslissingen domineren, het zijn al die regeltjes van wat ik niet mag doen bij mensen omdat ik wil dat ze me mogen.
Het is overweldigend en toch mijn leven.
Dat je geen muziek anderen mag laten horen uit angst dat ze het niet leuk vinden.
Dat je niet mag eten in het bijzijn van anderen.
Dat je overal sorry op moet zeggen. Zelfs het gedrag van anderen.
Dat je geen series of films zelf durft te kiezen als er iemand bij is.
Dat je niet eens het radiokanaal durft te kiezen in de auto.
Dat je enorme paniek hebt als je de richting aan moet geven maar toch het met een lach weet te presteren.
Dat je het liefst alleen bent want samen is toch zo spannend.
Dat je je rot voelt omdat facebookmensen zeggen dat jouw kattenvoer slecht is.
Dat je elke reactie overal op het internet wel 10 keer herleest en vervolgens toch delete want mensen zouden maar boos kunnen worden.
Dat je bang bent voor de dokter/psychiater/psychologe.
Dat je voor 70 mensen een kerstkaart moet schrijven omdat je niet wilt dat iemand zich buitengesloten voelt en boos wordt.
Dat je elk gesprek naderhand gaat lopen analyseren en herluisteren in je hoofd.
Dat je bijna niks durft te schilderen/maken omdat het allemaal lelijk wordt.
En nog zo 10.
Een aantal van de dingen die je opnoemde, zijn dingen (passies, dingen waar je hart voor klopt, etc) die jou boeien en die je graag met anderen wilt delen. Maar je doet het niet uit angst een negatieve respons te krijgen?
Stel dat je zegt "Vind jij LotR ook zo geweldig!?" en de ander zegt "LotR is kut!
" dan is dat natuurlijk niet leuk. Het kan voelen als een afwijzing van jouzelf.Dit soort vragen zijn trouwens wel een goede methode om gelijkgestemden te vinden. Mensen die veel vergelijkbare interesses hebben en meer op je lijken, zullen andere (nieuwe) dingen (zoals een nieuwe film die erg lijkt op LotR) waarschijnlijk ook leuk vinden.
Maar dat weet je pas nadat je het hebt gevraagd.
Bedenk je dat wanneer iemand jouw opmerking niet leuk vindt, het niet meteen hoeft te betekenen dat ze jou als persoon afkeuren
Een aantal dingen die mensen zeggen (zoals dat van dat kattenvoer) kan zelfs pure onzin zijn. Neem dat niet altijd te letterlijk. Vraag ze desnoods -waarom- dat kattenvoer dan zo slecht voor je katten zou zijn? Vaak roepen ze maar wat of weten ze niet waar ze het over hebben. En dan nog, wat moet je dan? Klakkeloos hun voorkeursmerk voortaan kopen? Daar heb je ook niks aan. (ik dacht dat je er maar 1 had, maar misschien heb je er nu wel meer
).70 kerstkaarten sturen is trouwens wel enorm veel. Ik had trouwens datzelfde probleem en ik heb dat 'opgelost' (je raadt vast al wat er gaat komen nu
) door simpelweg niemand meer een kerstkaart te sturen. Kan ik gewoon zeggen "Sorry maar ik doe daar niet aan mee" of "Ow, ik vergeet dat altijd weer" en niemand die daar over begint te zeiken.Wat ik weleens doe is iemand bellen of een persoonlijk berichtje sturen, via sms of mail of wat dan ook. Maar niet als gewoonte maar meer als ik daar een reden voor heb (en niet als reden omdat ik de hele wereld niet teleur wil stellen).
Sowieso is het onmogelijk om de hele wereld te vriend te houden.
Tip: Vindt mensen die dezelfde dingen als jij leuk vindt en bespreek de dingen die je wilt bespreken dan met deze mensen.
Zelf heb ik bijvoorbeeld wel wat mensen die meer verstand hebben van (ik zeg maar wat) games maar ik ken ook mensen die op hele andere vlakken 'kundig' zijn.
Vaak zijn dit ook mensen die ik soms zelfs maandenlang niet spreek maar voor mij is dit al een reden om dit soort mensen juist wel af en toe te contacteren.
Ik heb ook 't idee dat je je voor jezelf schaamt of voor wat je van jezelf vindt.
Vindt mensen met wie je gelijkenissen hebt en ga met deze mensen om. Na verloop van tijd zal je denk ik wel gaan merken dat je steeds meer dingetjes zal gaan relativeren en dat het steeds ietsje minder zwart wordt.
Wat voor dingen vind je leuk? Je kunt er altijd een topic over openen of een oude kicken
En ik heb 't volgens mij al eens eerder tegen je gezegd, ik heb zelf niet de indruk dat je een naar persoon bent. Gewoon geeneen
edit: Dat van je surprise, echt prachtig dat je dat hebt gedaan! Zelf had ik wel ideeën om een leuke surprise te maken, maar uiteindelijk heb ik 't (ook qua tijd) bij een bescheiden gedicht gehouden.
Bedenk je dat je soms moet plannen of iemand wel de moeite waard is om je energie in te steken.
Soms is iemand gewoon een lul of passen jullie gewoon niet bij elkaar (vandaar ook dat leren kennen van andere mensen).
Als iemand onder budget zit, dan is dat wel lullig.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.edit2:
't ding is ook dat je autistisch bent, dus als je een hele aparte hobby hebt (zoals het verzamelen van (ik zeg maar even wat) blauwe Hongaarse badeendjes, dan is 't op zich niet zo heel vreemd dat de meesten dit heel apart zouden kunnen gaan vinden, maar er zijn anderen die ook van die hele aparte dingen hebben en daar zijn wel weer raakvlakken te vinden (bijvoorbeeld dat je het zonde vindt/moeite hebt om dingen weg te gooien of dat je zelf nieteens weet -waarom- je het eigenlijk leuk vindt. Soms vind je dingen "gewoon" leuk en kan je daar niet echt een reden voor bedenken.
Dat van bijvoorbeeld de radio in de auto, je zou kunnen vragen of de autoradio aan mag of op een andere zender. Zelf heb ik hem trouwens 't liefste uit of heb ik m'n eigen muziek mee.
Ik denk dat 't belangrijk is als je mensen kent die een geduldige houding bij je kunnen aannemen en je niet meteen afstraffen voor "falen".
En mensen die boos op je worden is altijd terechte klacht. Gekwetst worden is een naar ding, zeker als het buiten je macht was enof je wel je best was blijven doen.
In hoeverre besef je je dat je onzeker bent? (beetje rare vraag eigenlijk, maar gaat ook meer om 't idee)
En welke dingen heb je al ondernomen wat je onzekerheid betreft?
Je vertelde eerder iets over je sociale kring, maar weet niet meer of dit (openbaar) in dit topic was.
[ Bericht 45% gewijzigd door magnetronkoffie op 05-12-2017 21:49:49 ]
even in nieuwe post
Vooraf simuleer ik. Na afloop denk ik over dingen na en analyseer ik idd en soms stel ik me "wat als?" scenario's voor en speel ik die in m'n hoofd af, keer op keer.
Gelukkig leer ik er wel van (soms).
Ik neem aan dat je je ook heel erg voor iemand of iets kunt inzetten?
Waarom ben je eigenlijk bang voor je dokter/psychologe/psychiater?quote:Dat je bang bent voor de dokter/psychiater/psychologe.
Dit lijkt een beetje op simuleren? Ik doe dit in elk geval vrij veel, vooral bij voor mij belangrijke gesprekken. Bij geschreven gesprekken lees ik ze geregeld na, soms zelfs maanden nadat het gesprek zelf al geweest is (want misschien heb ik iets gemist).quote:Dat je elk gesprek naderhand gaat lopen analyseren en herluisteren in je hoofd.
Vooraf simuleer ik. Na afloop denk ik over dingen na en analyseer ik idd en soms stel ik me "wat als?" scenario's voor en speel ik die in m'n hoofd af, keer op keer.
Gelukkig leer ik er wel van (soms).
Schaam je je voor alles wat je produceert?quote:Dat je bijna niks durft te schilderen/maken omdat het allemaal lelijk wordt.
Ik neem aan dat je je ook heel erg voor iemand of iets kunt inzetten?
Is primaquote:Op dinsdag 5 december 2017 21:51 schreef summer2bird het volgende:
Ik reageer morgen ff op je magnetron, moet nu ff tot rust komen zodat ik zo nog kan slapen
Je hebt morgen in elk geval wel wat te doen
Uiteindelijk toch gegaan? Hoe ging het?quote:
[..]
Nouja, dat is het dus. Ik doe dit voor het eerst en hoewel het me in grote lijnen is uitgelegd, tast ik nog wat in het donker. Zal het zo wel vragen aan psych ook.
En hoe ging het bij jou?quote:
Morgen heb ik de evaluatie van de eerste 10 gesprekken bij de psycholoog.
Waar ik eerder bang was voor een diagnose zie ik er nu eigenlijk wel naar uit om te horen wat haar bevindingen zijn. Ik denk dat ik voor t eerst in mijn leven open kaart heb gespeeld en t achterste van mijn tong heb laten zien zover als ik aandurfde.
Ik heb tot nu toe het gevoel dat zij, en ook de mensen uit jaar team best zorgvuldig zijn geweest en met me om zijn gegaan en dat heeft me best geholpen om opener te zijn.
En nu hoop ik dat door zo open mogelijk te zijn ze een idee heeft wat me kan helpen om mijn problemen te verminderen en wat makkelijker in het leven te staan. Ik wil t zo graag oplossen.
Ik hoop fijn!
Ik vind het totaal niet ondankbaar klinken. Zoiets is gewoon enorm kut en niet erg thoughtful van degene die jou had getrokken... Al helemaal omdat jij er wel die zorg en moeite in stopt is dat dan niet echt fair als je er dan zoiets voor terugkrijgt. Ik hoop dat diegene dat zelf achteraf ook in heeft gezien.quote:
Ik heb het even heel moeilijk.
Met wie ik ben en met mijn enorme onzekerheid altijd.
Ik heb 2 weken aan een surprise gewerkt. 2 weken alles zo mooi proberen te maken als ik kon, het gedicht had ik zelfs uitgeprint op rood dik papier en met een vlam de randen gebrand en de strik had ik zelf genaaid.
Degene die het ook kreeg was ook heel blij.
Maar nu kreeg ik mijn cadeau. Het zat niet ingepakt en het was zwaar onder budget.
Ook niet wat ik had gevraagd.
Ik heb het er moeilijk mee. Ik wil niet ondankbaar klinken, maar het is weer heel typisch.
Het is ook zo typerend voor mij. Ik stop idioot veel liefde en zorg in iets kleinzinnigs en onbelangrijks wat niemand snapt en ga dan enorm op mijn bek.
Wou ik er wel ff over gezegd hebben want dat klinkt gewoon als een kutstreek
Het was een heel goed gesprek. Op alle vlakken heb ik duidelijk vooruitgang geboekt en de psycholoog vond ook dat ik t meeste zelf heb gedaan door open te zijn maar ook goed te reflecteren en de gesprekken door te laten werken in de dagen erna. Ik zit er een stuk beter bij dan in het begin maar het is nog niet stevig genoeg om al de diepte in te gaan en naar t verleden te kijken. Ik had echt graag verder willen zijn, de diepte in gewild maar kan wel accepteren dat het zover nog niet is.quote:
[..]
En hoe ging het bij jou?
De komende periode gaan we besteden aan het in kaart brengen van mijn sociale omgang in mijn vrienden en kennissenkring om me heen.
Kort gezegd vind ik het heel lastig om mensen dichtbij te laten komen, en onbewust bestaat mijn vriendenkring uit mensen die ik makkelijk op afstand kan houden of zelf niet dichtbij komen. Het zijn veel mensen die sociaal niet heel sterk zijn, terwijl ik juist enorm neurotisch en overgevoelig ben in sociaal contact. Dat is echt geen handige combinatie.
Ik wil daarom meer inzicht krijgen in hoe dit voor mij werkt om op dat vlak te kunnen groeien want dat heb ik echt nodig om goed verder te kunnen.
Verder ga ik kijken of ik met t uwv kan afspreken dat ik vrijwilligerswerk kan gaan doen. Een stuk afleiding zal me goed doen en via mn broertje kan ik mogelijk hier bij de lokale omroep wat redactiewerk gaan doen. Dat lijkt me echt iets leuks.
Mee eens! Wat een schrale actie zeg!quote:
[..]
Ik vind het totaal niet ondankbaar klinken. Zoiets is gewoon enorm kut en niet erg thoughtful van degene die jou had getrokken... Al helemaal omdat jij er wel die zorg en moeite in stopt is dat dan niet echt fair als je er dan zoiets voor terugkrijgt. Ik hoop dat diegene dat zelf achteraf ook in heeft gezien.
Wou ik er wel ff over gezegd hebben want dat klinkt gewoon als een kutstreek
Heb je je teleurstelling uitgesproken? Hoe reageerden anderen?
Summer2bird, herkenbaar van die surprise...
Dan steek je er zelf zoveel tijd in en maakt een ander zich er zo gemakkelijk vanaf
ik vind je teleurstelling niet ondankbaar klinken. Je bent teleurgesteld, jij steekt ergens tijd in en je hebt dan toch een soort verwachting dat anderen dat ook doen... (tenminste dat heb ik dan wel, ben ook wel eens teleurgesteld met de surprises).
Dan steek je er zelf zoveel tijd in en maakt een ander zich er zo gemakkelijk vanaf
ik vind je teleurstelling niet ondankbaar klinken. Je bent teleurgesteld, jij steekt ergens tijd in en je hebt dan toch een soort verwachting dat anderen dat ook doen... (tenminste dat heb ik dan wel, ben ook wel eens teleurgesteld met de surprises).
Mama van 2 lieve meiden :)
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |