7.6.9.6.https://mailchi.mp/6ab43d(...)-nieuwsbrief-1163070quote:
7.6.9.6. Zeven.Zes.Negen.Zes. Als je het uitspreekt is het een melodietje.
Hoog, laag, hoger, laag.
Het is ook de titel van de nieuwe Spinvisplaat. Een cijfercombinatie die, als het niet toevallig je pincode is, geen betekenis of gevoelswaarde heeft. Een blanco woord dus. Als verse sneeuw, waar nog niemand betekenis op heeft gelegd. Een aantal liedjes waren eigenlijk al klaar toen Trein Vuur Dageraad, de vorige plaat, uitkwam. Een aantal liedjes hebben dit album niet gehaald en zullen wel weer op het volgende staan. Zo gaat dat, ik werk doorlopend en met een gestaag tempo en zo nu en dan snij ik uit wat klaar is een nieuwe plaat.
Toch is het met 7.6.9.6. anders gelopen. Toen in maart van dit jaar het muziekleven werd stilgelegd was de plaat voor het grootste gedeelte klaar, maar nog lang niet af. De agenda was opeens helemaal leeg en ik werkte verder. In die tijd kwamen er een aantal zaken samen. Door deze ontstane ‘splendid isolation’ kwam ik in een situatie die ik alleen nog kende van vroeger, uit de tijd waarin ik de eerste Spinvis maakte. Ik hoefde nergens heen, niemand belde en geen mens zat op me wachten. De geplande studiosessies met de strijkers werden afgezegd wegens te gevaarlijk en ik kreeg losse sporen opgestuurd, opgenomen in kamers en schuurtjes in alle delen van het land. Ook de backing vocals zijn een voor een via WeTransfer tot mij gekomen. Ik heb de plaat zelf gemixt. Niet omdat ik daar de beste in ben, maar omdat alles er op wees dat het ‘zo’n soort’ plaat zou moeten worden.
Volgend jaar is het 20 jaar geleden dat de eerste Spinvisplaat uitkwam. Daarbij komt dat ik volgend jaar ook nog eens 60 jaar word. Mijmeren over vroeger is niet zo aan mij besteed, maar deze tijden brachten me er toch toe om het leven tot nu toe eens te overzien. Ik heb nooit een dagboek bijgehouden. Jammer genoeg. Ik bewonder mensen die dat doen.
Wat een beetje in de buurt komt zijn de collages die ik maak. Ook daar was weer tijd voor. Het zijn fotocollages van alles wat ik in mijn telefoon en op harde schijven tegenkom. Geen chronologisch verhaal, geen memoires, maar een impressie van door elkaar geraakte gezichten, plaatsen en tijden. Een beetje zoals het geheugen ook van alles door elkaar haalt. Het ging snel, ik had de geest, en maakte er een stuk of vijf per dag. Het zijn er uiteindelijk driehonderd geworden. Alles is samengebracht in een boek dat ook 7.6.9.6. heet.
Zo dacht ik ook na over mijn werk en over popmuziek. Een liedje is een product. Iemand maakt het en iemand koopt het. Iedere kopie is een nieuw origineel. Het heeft geen massa, geen lichaam. Het is een idee.
Een tijdje terug lag de originele Spinviscassette, die op de voorkant van het debuut is afgebeeld, in een vitrine van een museum in Gent. Dat was zeker eervol maar voelde ook ongepast. De punk in mij is al lang aan de horizon weggepogod, maar hier had hij om gelachen. Na een tijdje twijfelen heb ik besloten om de cassette symbolisch te vernietigen. Een C-60 cassette heeft zo’n 85 meter tape. Daar heb ik 750 stukjes van 11 cm van geknipt. Zo’n reepje icoon zit bij de luxe versie van de plaat. Zonde?...welnee. Een vitrine is een graf. Nu leeft het weer. Het idee. Niet het ding.
En, tja, je kunt dat allemaal wel mooi verzinnen maar zonder mensen die er in geloven en er de onvoorwaardelijke schouders onder zetten wordt het alsnog niks. Ik denk dat ze meelezen, dus ik ga hier niet te veel over zeggen, maar dat de mensen van Excelsior, en met name Ferry natuurlijk, al die spinsels van mij al 20 jaar ondersteunen, leven inblazen en onvermoeibaar aanmoedigen is toch echt een door Gods Genade gegeven geschenk. Echt, lieve mensen, je moest eens weten.
De eerste single, De Dag Dat Richard Krajicek Wimbledon Won, (die, heel hip, niet op het album staat) doet het goed op de radio in NL en BE. 3FM heeft hem zelfs op de daglijst gezet, wat toch niet mis is.
En vandaag, samen met deze nieuwsbrief, komt ook een klein voorgerecht van 7.6.9.6. uit. Een EP met drie nummers die ook op het album staan. En, oef, ik ben nu toch wel benieuwd naar uw oordeel. Gespannen, ook.
Wat nog meer? We hebben een heel fijne muziekfilm gemaakt op Vlieland, geheel mogelijk gemaakt door de organisatie van Into The Great Wide Open, daarover later meer. En we kunnen nu weer voetje voor voetje optreden in het land.
Komende maanden ben ik vooral weer op pad met Saartje (Van Camp, cello, zang, toetsen en van alles) en Niels (Jonker, geluid/techniek). Zo met z’n drieën is dat best te doen, de kosten zijn relatief laag en in de pas met de huidige gages. Zo moet het maar voorlopig, maar zodra het even kan willen we de nieuwe muziek natuurlijk in volle glorie en vol ornaat presenteren met ons voltallig ensemble.
Hou je haaks, kom terug...
Spinvis
Drie nieuwe nummers staan op de verschillende streamingdiensten:
* Scherven van Jou
* Verzonnen Man
* 7.6.9.6.