R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Heb ik bij mensen die me het leven zuur gemaakt hebben ook ja. Maar niet bij zo'n situatie waar mensen achter je rug over je praten. Volgens mij voel je je extreem aangevallen maar zo zitten mensen nou eenmaal in elkaar, die roddelen. Ik maak me er zelf ook wel eens schuldig aan.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Schrijf de dingen die je durft te zeggen alvast op. Dat helpt mij vaak erg, en ik slaap er ook rustiger door. Ik pak het dan ook meteen aan het begin van de afspraak op tafel en leg het op het bureau. Als ik er dan zelf niet over begin is mijn psycholoog wel zo slim.quote:Op maandag 20 november 2017 22:46 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Ik heb morgen weer een gesprek met de psycholoog. Nu wil ik haar graag vertellen over afgelopen zaterdag.
Mijn valkuil bij dit soort dingen is dat ik dan uitgebreid vertel over wat er goed ging maar niet dat ik de dagen ervoor zo enorm opzag tegen het aan de groep vertellen wat er is gebeurd en dat dat moet stoppen. Ik heb echt veel tijd nagedacht over wat ik precies wilde zeggen, het uiteindelijk opgeschreven en wel 10 keer geoefend. Ik heb nog steeds moeite mwt dingen onthouden. En dit werd eigenlijk in mijn hoofd nest een vage brij.
Komt denk ik omdat ik eigenlijk had willen zeggen 'ik heb gehoord dat een groepje achter mijn rug kletst over hoe ik er psychisch bijzit en probeert me dwars te zitten. Dat soort achterbaks schoolpleingedrag en laat je maar lekker thuis, en als je een confrontatie niet aankan moet je eens goed nadenken of je psychisch wel in staat bent aan dit soort groepsactiviteiten mee te doen.'
En ik heb ook wel genoten van hoe betrapt ze keken. Denk niet dat ik er een seconde om zou rouwen als ze onder een vrachtwagen zouden lopen.
Maar ik vind t ergens erg dat ik dat soort dingen denk. Hoewel ik gedachten heb dat ze wat mij betreft kunnen doodvallen, en ze ook echr niks goeds toewens, wil ik tegelijk ook niet een mens zijn die anderen iets slechts toewenst. Hebben meer mensen dit soort gedachten?
En ik heb dat laatste soort gedachtes niet. Ik van het het extreme andere soort en ik haat het. Mijn ex heeft me zoveel geflikt en mijn hele meubilair staat er nog steeds zeg maar. Het is waarom ik vast loop in het leven o.a. Als ik iemand een fiets zie stelen zie ik als het ware al voor me hoe zijn kind thuis honger heeft. Niet om het goed te praten. Waardoor ik dus ook veel opkrop want daardoor kunnen mensen wel over mijn grenzen gaan. En uiteindelijk ploft dat. En die ontploffingen leveren ellende op. Dus ga ik mezelf weer haten dat ik zo ben. En Nouja dat is een neergaande cirkel die ooit begonnen is bij misbruik in een ver verleden.
Ik heb wel een periode gehad dat ik een een "mindfullness" riviertje had, waar ik mensen die me slecht behandelde inschopte. Maar daar voelde ik me dan meteen weer schuldig om.
Ik heb wel een allergie. Dat zijn mensen die niet leren zeg maar. Die blind zijn voor wat ze doen. Maar die ga ik dan niet haten ofzo. Daar kan ik heel leuk mee kletsen. Als ze me op persoonlijk niveau maar met rust laten en niet gaan zitten veroordelen.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 20-11-2017 23:12:48 ]
Vergeet niet dat die positieve dingen ook heel belangrijk zijn. Want daaruit blijkt dat je het dus wel kunt. Maar schrijf het gewoon op inderdaad. Oefenen hoeft niet eens, je kunt het natuurlijk ook gewoon je psycholoog laten lezen.quote:
Ik heb morgen weer een gesprek met de psycholoog. Nu wil ik haar graag vertellen over afgelopen zaterdag.
Mijn valkuil bij dit soort dingen is dat ik dan uitgebreid vertel over wat er goed ging maar niet dat ik de dagen ervoor zo enorm opzag tegen het aan de groep vertellen wat er is gebeurd en dat dat moet stoppen. Ik heb echt veel tijd nagedacht over wat ik precies wilde zeggen, het uiteindelijk opgeschreven en wel 10 keer geoefend. Ik heb nog steeds moeite mwt dingen onthouden. En dit werd eigenlijk in mijn hoofd nest een vage brij.
Komt denk ik omdat ik eigenlijk had willen zeggen 'ik heb gehoord dat een groepje achter mijn rug kletst over hoe ik er psychisch bijzit en probeert me dwars te zitten. Dat soort achterbaks schoolpleingedrag en laat je maar lekker thuis, en als je een confrontatie niet aankan moet je eens goed nadenken of je psychisch wel in staat bent aan dit soort groepsactiviteiten mee te doen.'
En ik heb ook wel genoten van hoe betrapt ze keken. Denk niet dat ik er een seconde om zou rouwen als ze onder een vrachtwagen zouden lopen.
Maar ik vind t ergens erg dat ik dat soort dingen denk. Hoewel ik gedachten heb dat ze wat mij betreft kunnen doodvallen, en ze ook echr niks goeds toewens, wil ik tegelijk ook niet een mens zijn die anderen iets slechts toewenst. Hebben meer mensen dit soort gedachten?
Ik heb met mijn psycholoog sowieso de afspraak dat ik haar van alles mag mailen als het nodig is. Ik maak er in principe weinig gebruik van maar ik mail dagelijks sowieso een dagoverzicht met activiteiten en nog wat andere zaken. Als er dan echt iets is komt dan via dat document sowieso wel naar boven en hebben we het daarover. Is dat geen idee voor jou?
Ik had er de pest in dat ik moest vandaag. En ik heb mezelf zelfs nog een kledingwinkel ingekregen om van de overgebleven jascentjes winterkleding te halen vandaag. En ik heb er nog een pest humeur aan overgehouden.
Sorry. Dat heb ik niet zo vaak dat ik echt zo duidelijk echt de pest er in heb.
Sorry. Dat heb ik niet zo vaak dat ik echt zo duidelijk echt de pest er in heb.
Welkom bij de club.quote:Op dinsdag 21 november 2017 01:04 schreef Fripsel het volgende:
Ik had er de pest in dat ik moest vandaag. En ik heb mezelf zelfs nog een kledingwinkel ingekregen om van de overgebleven jascentjes winterkleding te halen vandaag. En ik heb er nog een pest humeur aan overgehouden.
Sorry. Dat heb ik niet zo vaak dat ik echt zo duidelijk echt de pest er in heb.
Had vandaag ook de pest in ja, heb er weer wat verhitte discussies op nagehouden elders. 
Als ik het dan teruglees moet ik wel lachen dat ik zo opgefokt ben soms.
Als ik het dan teruglees moet ik wel lachen dat ik zo opgefokt ben soms.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Ik denk dat je wel gelijk hebt en ik me erg aangevallen voel. Kan echt woest worden dat ze t lef hebben om over zoiets persoonlijks van mij te gaan zitten kletsen en zonder dat ze zeker zijn van hun aanname actie ondernemen die mijn plannen dwarszit. Juist dat ze in mijn optiek helemaal niet kunnen inschatten hoe ik erbij zit en toch de aanname doen dat het niet goed genoeg is zonder ook maar iets te checken prikt behoorlijk. Nu kijken hoe ik het los kan laten want ik denk niet dat ik nog iets anders constructiefs kan doen.quote:
Heb ik bij mensen die me het leven zuur gemaakt hebben ook ja. Maar niet bij zo'n situatie waar mensen achter je rug over je praten. Volgens mij voel je je extreem aangevallen maar zo zitten mensen nou eenmaal in elkaar, die roddelen. Ik maak me er zelf ook wel eens schuldig aan.
Het is bij mij heel dubbel. Ik weet echt wel hoe ik dit soort situaties constructief kan aanpakken rn doe dat ook meestal wel.quote:
[..]
Vergeet niet dat die positieve dingen ook heel belangrijk zijn. Want daaruit blijkt dat je het dus wel kunt. Maar schrijf het gewoon op inderdaad. Oefenen hoeft niet eens, je kunt het natuurlijk ook gewoon je psycholoog laten lezen.
Ik heb met mijn psycholoog sowieso de afspraak dat ik haar van alles mag mailen als het nodig is. Ik maak er in principe weinig gebruik van maar ik mail dagelijks sowieso een dagoverzicht met activiteiten en nog wat andere zaken. Als er dan echt iets is komt dan via dat document sowieso wel naar boven en hebben we het daarover. Is dat geen idee voor jou?
Mijn gedachten zijn meestal wat minder constructief. En dit soort dingen kan me lang bezighouden. En daar heb ik meestal vooral mezelf mee want ik kan mezelf wel zover beheersen dat ik er niks mee doe. Ik loop er alleen steeds mee rond en over na te denken.
Kan de psychiater situatie niet loslaten. Voel me er zo gefrustreerd om. Hoor hem zo zo laconiek zeggen "merk je niks van, dat je stopt met de quatiapine, geen afkickverschijnselen, is echt alleen de slaap". En dat ik zo'n domme koe ben om dat aan te nemen. En als ik dat dan later nog eens check bij hem pas gaan googlen? en erachter komen dat die uitwerking doorgaat tot overdag.
Terwijl het mijn allerergste traumaflashbacks met 95% verminderd heeft. Het is toch zijn taak om dat soort dingen te checken.
Ik kan het niet loslaten. En het is niet de eerste fout. En dat dan gewoon om een andere psychiater vragen niet genoeg is terwijl ze vanaf het begin al zeggen "als de klik er niet is, of er is iets, gewoon aangeven".
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 21-11-2017 14:58:28 ]
Terwijl het mijn allerergste traumaflashbacks met 95% verminderd heeft. Het is toch zijn taak om dat soort dingen te checken.
Ik kan het niet loslaten. En het is niet de eerste fout. En dat dan gewoon om een andere psychiater vragen niet genoeg is terwijl ze vanaf het begin al zeggen "als de klik er niet is, of er is iets, gewoon aangeven".
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 21-11-2017 14:58:28 ]
Knuffels. Wat een kutsituatie zeg. Ik zou t iig wel doorzetten. Het is toch ook niks als je elke keer vol stress zit omdat je er niet op durft te vertrouwen dat het goed gaat.quote:
Kan de psychiater situatie niet loslaten. Voel me er zo gefrustreerd om. Hoor hem zo zo laconiek zeggen "merk je niks van, dat je stopt met de quatiapine, geen afkickverschijnselen, is echt alleen de slaap". En dat ik zo'n domme koe ben om dat aan te nemen. En als ik dat dan later nog eens check bij hem pas gaan googlen? en erachter komen dat die uitwerking doorgaat tot overdag.
Terwijl het mijn allerergste traumaflashbacks met 95% verminderd heeft. Het is toch zijn taak om dat soort dingen te checken.
Ik kan het niet loslaten. En het is niet de eerste fout. En dat dan gewoon om een andere psychiater vragen niet genoeg is terwijl ze vanaf het begin al zeggen "als de klik er niet is, of er is iets, gewoon aangeven".
Ik heb met mn psycholoog besproken dat ik mn boosheid zo moeilijk kan loslaten. Ze vroeg best goed door en eigenlijk kwamen we erop dat ik van mezelf nooit boos mag zijn omdat ik dat heel beangstigend vind. In mijn hoofd koppel ik dat aan de woede van mijn vader vroeger en dat was wel iets om bang van te zijn.
Ze moedigde me aan om te gaan kijken naar manieren om mijn boosheid te ventileren, naar buiten te laten komen. Mogelijk met sport, of door een kussen in elkaar te slaan. Ik vind dat echt moeilijk om me alleen al voor te stellen dat ik mn boosheid fysiek eruit gooi. Maar ze heeft wel gelijk denk ik dat door het steeds binnen te houden het groter wordt en dan dat soort gedachten de kop opsteken.
Ze moedigde me aan om te gaan kijken naar manieren om mijn boosheid te ventileren, naar buiten te laten komen. Mogelijk met sport, of door een kussen in elkaar te slaan. Ik vind dat echt moeilijk om me alleen al voor te stellen dat ik mn boosheid fysiek eruit gooi. Maar ze heeft wel gelijk denk ik dat door het steeds binnen te houden het groter wordt en dan dat soort gedachten de kop opsteken.
Ja maar het begint echt als een zinloos cirkeltje te voele . Waar je door je eigen klachten heen moet vechten om je punt te maken. En daardoor raak ik in paniek in zo'n gesprek.quote:
[..]
Knuffels. Wat een kutsituatie zeg. Ik zou t iig wel doorzetten. Het is toch ook niks als je elke keer vol stress zit omdat je er niet op durft te vertrouwen dat het goed gaat.
En ze hebben bij mij bijvoorbeeld ook de mogelijkheid van een theatrale persoonlijkheidsstoornis boven mijn hoofd geplakt. En dan word ik nu dus weer door hun in een situatie gedwongen, waardoor dat beeld versterkt gaat worden.
Ik heb dat theatrale nagevraagd bij mensen die mij voor het GGZ en de paniek kende. En die kennen mij absoluut niet zo. Die vinden mij nuchter en logisch.
Dus voor mij voelt het een beetje alsof je iemand die heel erg misselijk is van de griep, steeds maar eten blijft geven waardoor hij gaat kotsen. En dan op gegeven moment gaat zeggen, Hmm volgens mij is er iets mis met een kotsreflex.
Ik begin er gewoon echt een beetje naar van te worden. Dat ik zo moet vechten en knokken om gewoon behandeld te worden waarvoor ik behandeld wil worden.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 21-11-2017 16:05:47 ]
Mja normaal kan ik het best goed wel weer loslaten en doorgaan. Maar dit gedoe met de zorg begint me echt op te wreten.quote:
Ik heb met mn psycholoog besproken dat ik mn boosheid zo moeilijk kan loslaten. Ze vroeg best goed door en eigenlijk kwamen we erop dat ik van mezelf nooit boos mag zijn omdat ik dat heel beangstigend vind. In mijn hoofd koppel ik dat aan de woede van mijn vader vroeger en dat was wel iets om bang van te zijn.
Ze moedigde me aan om te gaan kijken naar manieren om mijn boosheid te ventileren, naar buiten te laten komen. Mogelijk met sport, of door een kussen in elkaar te slaan. Ik vind dat echt moeilijk om me alleen al voor te stellen dat ik mn boosheid fysiek eruit gooi. Maar ze heeft wel gelijk denk ik dat door het steeds binnen te houden het groter wordt en dan dat soort gedachten de kop opsteken.
Theatrale aandachtsstoornis? Volgens mij ken ik er wel een paar die daarmee rondlopen. 
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Wat rottig, dat ze je dat zo boven t hoofd hangen. Lijkt me een hoop onrust... ik zou zelf meteen gaan van 'ojee shit ze vinden me n aandachtshoer en nu gaan ze me negeren want ja dat doe je met zo iemand'. En dan voel je je nog n beetje kleiner. Bah.quote:
[..]
Ja maar het begint echt als een zinloos cirkeltje te voele . Waar je door je eigen klachten heen moet vechten om je punt te maken. En daardoor raak ik in paniek in zo'n gesprek.
En ze hebben bij mij bijvoorbeeld ook de mogelijkheid van een theatrale persoonlijkheidsstoornis boven mijn hoofd geplakt. En dan word ik nu dus weer door hun in een situatie gedwongen, waardoor dat beeld versterkt gaat worden.
Ik heb dat theatrale nagevraagd bij mensen die mij voor het GGZ en de paniek kende. En die kennen mij absoluut niet zo. Die vinden mij nuchter en logisch.
Dus voor mij voelt het een beetje alsof je iemand die heel erg misselijk is van de griep, steeds maar eten blijft geven waardoor hij gaat kotsen. En dan op gegeven moment gaat zeggen, Hmm volgens mij is er iets mis met een kotsreflex.
Ik begin er gewoon echt een beetje naar van te worden. Dat ik zo moet vechten en knokken om gewoon behandeld te worden waarvoor ik behandeld wil worden.
Precies. En zo is de schilderssituatie ook weggezet als een "kleinigheidje" terwijl de werkelijkheid echt bleek te zijn dat van de een op de dag hier mensen mijn tuin in en uit kwamen lopen zonder waarschuwing vooraf. Je kan er van alles van maken, ik ben een ptss patiënt. Mijn veiligheidsgevoel is aangetast. En het enige wat mijn vader heeft gedaan om dat te voorkomen is een sms'je sturen. En als ik hem daarop aanspreek ben ik de aansteller en word ik weer op andere stoornissen in de familie gewezen. Dat zette mijn psycholoog dan weg als een kleinigheidje en ik reageer te heftig want ze kende mijn vader niet. En naderhand bleek dat ze de beloofde schuurdeur niet geschilderd hebben, maar hij ging wel de volle mep betalen. Want die man moet ook zijn boterham betalen.quote:
[..]
Wat rottig, dat ze je dat zo boven t hoofd hangen. Lijkt me een hoop onrust... ik zou zelf meteen gaan van 'ojee shit ze vinden me n aandachtshoer en nu gaan ze me negeren want ja dat doe je met zo iemand'. En dan voel je je nog n beetje kleiner. Bah.
Wie is er dan nou eigenlijk echt "de gek"? Ik omdat ik in paniek raak omdat er nooit eens iemand luisterd. Of al die mensen die niet eens de tijd meer kunnen nemen om te luisteren..
Weet je zeker dat niemand naar je luistert? Zoja, waar komt dat door denk je?quote:
[..]
Wie is er dan nou eigenlijk echt "de gek"? Ik omdat ik in paniek raak omdat er nooit eens iemand luisterd. Of al die mensen die niet eens de tijd meer kunnen nemen om te luisteren..
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Ik denk door mijn paniek aanvallen en doordat het zorgsysteem zo ingeregeld is dat er geen tijd is om eerst een veilige omgeving met me te creëren voor ze diagnoses en trajecten gaan bepalen. Icm met een stukje pech.quote:
[..]
Weet je zeker dat niemand naar je luistert? Zoja, waar komt dat door denk je?
En ik heb ook vermoedens dat er aantekeningen staan in mijn dossier over mijn puberteit die meer gebaseerd zijn op het handelen van mijn moeder dan dat je die mij aan kan rekenen. Maar dat kan ik pas zeker weten als ik mijn dossier opentrek en daar heb ik niet zo'n zin in.
Ik kan me niet voorstellen dat het zo erg is dat ze je niet serieus willen nemen. Bij mij staat er ook een pikzwarte bladzijde in het dossier, maar mensen snappen wel dat dat mij als persoon niet definieert zeg maar en dat het uit een crisissituatie voortkomt. Maar ik zit niet bij je gesprekken en weet niet wat er in je dossier staat dus veel zinnigs kan ik er ook niet over zeggen.quote:
[..]
Ik denk door mijn paniek aanvallen en doordat het zorgsysteem zo ingeregeld is dat er geen tijd is om eerst een veilige omgeving met me te creëren voor ze diagnoses en trajecten gaan bepalen. Icm met een stukje pech.
En ik heb ook vermoedens dat er aantekeningen staan in mijn dossier over mijn puberteit die meer gebaseerd zijn op het handelen van mijn moeder dan dat je die mij aan kan rekenen. Maar dat kan ik pas zeker weten als ik mijn dossier opentrek en daar heb ik niet zo'n zin in.
Er is in ieder geval niets zo vervelend als niet gehoord worden.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Ik zeg dus ook niet dat ze niet willen luisteren. Ze moeten een traject volgen. Wat niet bij mijn klachten past. Daarnaast zijn het mensen, en zijn er dus inderdaad hulpverleners geweest die het niet konden begrijpen en dus niet wilde luisteren. En daarnaast heb je ook nog het leven, en kun je gewoon pech hebben.quote:
[..]
Ik kan me niet voorstellen dat het zo erg is dat ze je niet serieus willen nemen. Bij mij staat er ook een pikzwarte bladzijde in het dossier, maar mensen snappen wel dat dat mij als persoon niet definieert zeg maar en dat het uit een crisissituatie voortkomt. Maar ik zit niet bij je gesprekken en weet niet wat er in je dossier staat dus veel zinnigs kan ik er ook niet over zeggen.
Er is in ieder geval niets zo vervelend als niet gehoord worden.
En alles bij elkaar, ben ik er even klaar mee dat ik dat alleen maar recht kan breien door steeds maar heel hard "te moeten vechten" ipv "geholpen" te worden, door hoe de gezondheidszorg is uitgekleed en door hoe individualistisch de maatschappij is geworden en door erg mijn familie me heeft laten barsten.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 21-11-2017 19:29:30 ]
Is het een idee om dit te bespreken. Dus puur een afspraak om dit soort dingen uit te spreken.quote:
[..]
Ik zeg dus ook niet dat ze niet willen luisteren. Ze moeten een traject volgen. Wat niet bij mijn klachten past. Daarnaast zijn het mensen, en zijn er dus inderdaad hulpverleners geweest die het niet konden begrijpen en dus niet wilde luisteren. En daarnaast heb je ook nog het leven, en kun je gewoon pech hebben.
En alles bij elkaar, ben ik er even klaar mee dat ik dat alleen maar recht kan breien door steeds maar heel hard "te moeten vechten" ipv "geholpen" te worden, door hoe de gezondheidszorg is uitgekleed en door hoe individualistisch de maatschappij is geworden en door erg mijn familie me heeft laten barsten.
Dan kan je je verwachtingen vertellen, en als die niet overeenkomen met wat zij kunnen bieden kunnen jullie kijken naar een ander traject of een andere hulpverlener. Want zo aanmodderen lijkt mij ook niks.
Je kunt inderdaad lang blijven aanmodderen maar misschien moet je dit iets proactiever aanpakken. Bespreekbaar maken en anders verder kijken.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Ik heb het natuurlijk al besproken. Daarom wil ik nu niet WEER in gesprek met mijn psychiater. Ik geef duidelijk mijn grens aan zeg maar. Genoeg besproken, maar zelfs dat kan niet.
Of naja, niet duidelijk. Ik benoem het altijd. Niet op het moment zelf. Maar later. Al die fouten die ik hier benoem, heb ik besproken met ze. Behalve het laatste psychiater stuk.
[ Bericht 51% gewijzigd door #ANONIEM op 21-11-2017 20:09:51 ]
Of naja, niet duidelijk. Ik benoem het altijd. Niet op het moment zelf. Maar later. Al die fouten die ik hier benoem, heb ik besproken met ze. Behalve het laatste psychiater stuk.
[ Bericht 51% gewijzigd door #ANONIEM op 21-11-2017 20:09:51 ]
