R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Wat raden jullie als vrijwilligerswerk aan? Ik moet echt weer ergens mee gaan beginnen.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Bibliotheek (ik ga morgen op gesprek), taalmaatje, horeca in het buurthuis, kaartjes controleren bij het theater/museum..?quote:Op maandag 20 november 2017 19:17 schreef Quotidien het volgende:
Wat raden jullie als vrijwilligerswerk aan? Ik moet echt weer ergens mee gaan beginnen.
Mon 'en!
Taalmaatje lijkt me wel wat, alleen jammer dat die hier niet zitten.quote:Op maandag 20 november 2017 19:19 schreef bloempjuh het volgende:
[..]
Bibliotheek (ik ga morgen op gesprek), taalmaatje, horeca in het buurthuis, kaartjes controleren bij het theater/museum..?
Valt sowieso geen fuck te vinden hier in Limburg.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Je kan bij de gemeente vragen om hulp om te zoeken naar vrijwilligerswerk dat bij je past.quote:
[..]
Taalmaatje lijkt me wel wat, alleen jammer dat die hier niet zitten.
Waar liggen je interesses in het algemeen?
https://www.humanitas.nl/programmas/taalmaatjes/locaties/quote:
[..]
Taalmaatje lijkt me wel wat, alleen jammer dat die hier niet zitten.
http://maatschappelijknetwerklimburg.nl/nieuws-item/taalmaatjes
?
Mon 'en!
Ik zal eens bij mijn jongerencoach informeren. Mijn interesses zijn door de jaren eigenlijk een voor een afgestorven.quote:
[..]
Je kan bij de gemeente vragen om hulp om te zoeken naar vrijwilligerswerk dat bij je past.
Waar liggen je interesses in het algemeen?
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Hmm. Zijn er wel dingen waar je aan denkt, die een lichtpuntje doen branden maar die je dan afkapt met de gedachte "word hem toch niet?".quote:
[..]
Ik zal eens bij mijn jongerencoach informeren. Mijn interesses zijn door de jaren eigenlijk een voor een afgestorven.
Ja maar dat zijn alleen persoonlijke doelen. Dus niet echt iets dat zo een twee aansluit op vrijwilligerswerk.quote:
[..]
Hmm. Zijn er wel dingen waar je aan denkt, die een lichtpuntje doen branden maar die je dan afkapt met de gedachte "word hem toch niet?".
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Ik zou ze toch opschrijven. Misschien kan je jongerencoach er wel iets uithalen waarmee vrijwilligerswerk een opstapje kan zijn.quote:
[..]
Ja maar dat zijn alleen persoonlijke doelen. Dus niet echt iets dat zo een twee aansluit op vrijwilligerswerk.
Ja ik hou ontzettend van honden dus iets met dieren zou wel tof zijn, maar daar is hier ook niks in te vinden helaas.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Op school heb ik een brainstorm techniek geleerd, waarbij je eerst moet schrijven/ideeen spuien, en dan pas mag oordelen. Want als je alles meteen al afschiet, kom je nooit ergens toe heel kort gezegd.quote:
Ja ik hou ontzettend van honden dus iets met dieren zou wel tof zijn, maar daar is hier ook niks in te vinden helaas.
Als jij nou schrijft, dan laat je al super veel initiatief zien en loop je ter plekke ook niet zo vast in het doemdenken, en dan kan de jongerencoach mooi zijn werk doen door te kijken naar wat nou realistisch is en niet.
Probeer het eens.
Gewoon schrijven, ieder mogelijk lichtpuntje. En er verder NIKS mee doen. Briefje wegleggen. Klaar.
Misschien vrijwilligerswerk in een dierenasiel?quote:
Ja ik hou ontzettend van honden dus iets met dieren zou wel tof zijn, maar daar is hier ook niks in te vinden helaas.
Er is hier in de buurt echt niks met dieren te vinden. Anders was ik daar al opgesprongen.quote:
[..]
Misschien vrijwilligerswerk in een dierenasiel?
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Ik heb morgen weer een gesprek met de psycholoog. Nu wil ik haar graag vertellen over afgelopen zaterdag.
Mijn valkuil bij dit soort dingen is dat ik dan uitgebreid vertel over wat er goed ging maar niet dat ik de dagen ervoor zo enorm opzag tegen het aan de groep vertellen wat er is gebeurd en dat dat moet stoppen. Ik heb echt veel tijd nagedacht over wat ik precies wilde zeggen, het uiteindelijk opgeschreven en wel 10 keer geoefend. Ik heb nog steeds moeite mwt dingen onthouden. En dit werd eigenlijk in mijn hoofd nest een vage brij.
Komt denk ik omdat ik eigenlijk had willen zeggen 'ik heb gehoord dat een groepje achter mijn rug kletst over hoe ik er psychisch bijzit en probeert me dwars te zitten. Dat soort achterbaks schoolpleingedrag en laat je maar lekker thuis, en als je een confrontatie niet aankan moet je eens goed nadenken of je psychisch wel in staat bent aan dit soort groepsactiviteiten mee te doen.'
En ik heb ook wel genoten van hoe betrapt ze keken. Denk niet dat ik er een seconde om zou rouwen als ze onder een vrachtwagen zouden lopen.
Maar ik vind t ergens erg dat ik dat soort dingen denk. Hoewel ik gedachten heb dat ze wat mij betreft kunnen doodvallen, en ze ook echr niks goeds toewens, wil ik tegelijk ook niet een mens zijn die anderen iets slechts toewenst. Hebben meer mensen dit soort gedachten?
Mijn valkuil bij dit soort dingen is dat ik dan uitgebreid vertel over wat er goed ging maar niet dat ik de dagen ervoor zo enorm opzag tegen het aan de groep vertellen wat er is gebeurd en dat dat moet stoppen. Ik heb echt veel tijd nagedacht over wat ik precies wilde zeggen, het uiteindelijk opgeschreven en wel 10 keer geoefend. Ik heb nog steeds moeite mwt dingen onthouden. En dit werd eigenlijk in mijn hoofd nest een vage brij.
Komt denk ik omdat ik eigenlijk had willen zeggen 'ik heb gehoord dat een groepje achter mijn rug kletst over hoe ik er psychisch bijzit en probeert me dwars te zitten. Dat soort achterbaks schoolpleingedrag en laat je maar lekker thuis, en als je een confrontatie niet aankan moet je eens goed nadenken of je psychisch wel in staat bent aan dit soort groepsactiviteiten mee te doen.'
En ik heb ook wel genoten van hoe betrapt ze keken. Denk niet dat ik er een seconde om zou rouwen als ze onder een vrachtwagen zouden lopen.
Maar ik vind t ergens erg dat ik dat soort dingen denk. Hoewel ik gedachten heb dat ze wat mij betreft kunnen doodvallen, en ze ook echr niks goeds toewens, wil ik tegelijk ook niet een mens zijn die anderen iets slechts toewenst. Hebben meer mensen dit soort gedachten?
Heb ik bij mensen die me het leven zuur gemaakt hebben ook ja. Maar niet bij zo'n situatie waar mensen achter je rug over je praten. Volgens mij voel je je extreem aangevallen maar zo zitten mensen nou eenmaal in elkaar, die roddelen. Ik maak me er zelf ook wel eens schuldig aan.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Schrijf de dingen die je durft te zeggen alvast op. Dat helpt mij vaak erg, en ik slaap er ook rustiger door. Ik pak het dan ook meteen aan het begin van de afspraak op tafel en leg het op het bureau. Als ik er dan zelf niet over begin is mijn psycholoog wel zo slim.quote:
Ik heb morgen weer een gesprek met de psycholoog. Nu wil ik haar graag vertellen over afgelopen zaterdag.
Mijn valkuil bij dit soort dingen is dat ik dan uitgebreid vertel over wat er goed ging maar niet dat ik de dagen ervoor zo enorm opzag tegen het aan de groep vertellen wat er is gebeurd en dat dat moet stoppen. Ik heb echt veel tijd nagedacht over wat ik precies wilde zeggen, het uiteindelijk opgeschreven en wel 10 keer geoefend. Ik heb nog steeds moeite mwt dingen onthouden. En dit werd eigenlijk in mijn hoofd nest een vage brij.
Komt denk ik omdat ik eigenlijk had willen zeggen 'ik heb gehoord dat een groepje achter mijn rug kletst over hoe ik er psychisch bijzit en probeert me dwars te zitten. Dat soort achterbaks schoolpleingedrag en laat je maar lekker thuis, en als je een confrontatie niet aankan moet je eens goed nadenken of je psychisch wel in staat bent aan dit soort groepsactiviteiten mee te doen.'
En ik heb ook wel genoten van hoe betrapt ze keken. Denk niet dat ik er een seconde om zou rouwen als ze onder een vrachtwagen zouden lopen.
Maar ik vind t ergens erg dat ik dat soort dingen denk. Hoewel ik gedachten heb dat ze wat mij betreft kunnen doodvallen, en ze ook echr niks goeds toewens, wil ik tegelijk ook niet een mens zijn die anderen iets slechts toewenst. Hebben meer mensen dit soort gedachten?
En ik heb dat laatste soort gedachtes niet. Ik van het het extreme andere soort en ik haat het. Mijn ex heeft me zoveel geflikt en mijn hele meubilair staat er nog steeds zeg maar. Het is waarom ik vast loop in het leven o.a. Als ik iemand een fiets zie stelen zie ik als het ware al voor me hoe zijn kind thuis honger heeft. Niet om het goed te praten. Waardoor ik dus ook veel opkrop want daardoor kunnen mensen wel over mijn grenzen gaan. En uiteindelijk ploft dat. En die ontploffingen leveren ellende op. Dus ga ik mezelf weer haten dat ik zo ben. En Nouja dat is een neergaande cirkel die ooit begonnen is bij misbruik in een ver verleden.
Ik heb wel een periode gehad dat ik een een "mindfullness" riviertje had, waar ik mensen die me slecht behandelde inschopte. Maar daar voelde ik me dan meteen weer schuldig om.
Ik heb wel een allergie. Dat zijn mensen die niet leren zeg maar. Die blind zijn voor wat ze doen. Maar die ga ik dan niet haten ofzo. Daar kan ik heel leuk mee kletsen. Als ze me op persoonlijk niveau maar met rust laten en niet gaan zitten veroordelen.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 20-11-2017 23:12:48 ]
Vergeet niet dat die positieve dingen ook heel belangrijk zijn. Want daaruit blijkt dat je het dus wel kunt. Maar schrijf het gewoon op inderdaad. Oefenen hoeft niet eens, je kunt het natuurlijk ook gewoon je psycholoog laten lezen.quote:
Ik heb morgen weer een gesprek met de psycholoog. Nu wil ik haar graag vertellen over afgelopen zaterdag.
Mijn valkuil bij dit soort dingen is dat ik dan uitgebreid vertel over wat er goed ging maar niet dat ik de dagen ervoor zo enorm opzag tegen het aan de groep vertellen wat er is gebeurd en dat dat moet stoppen. Ik heb echt veel tijd nagedacht over wat ik precies wilde zeggen, het uiteindelijk opgeschreven en wel 10 keer geoefend. Ik heb nog steeds moeite mwt dingen onthouden. En dit werd eigenlijk in mijn hoofd nest een vage brij.
Komt denk ik omdat ik eigenlijk had willen zeggen 'ik heb gehoord dat een groepje achter mijn rug kletst over hoe ik er psychisch bijzit en probeert me dwars te zitten. Dat soort achterbaks schoolpleingedrag en laat je maar lekker thuis, en als je een confrontatie niet aankan moet je eens goed nadenken of je psychisch wel in staat bent aan dit soort groepsactiviteiten mee te doen.'
En ik heb ook wel genoten van hoe betrapt ze keken. Denk niet dat ik er een seconde om zou rouwen als ze onder een vrachtwagen zouden lopen.
Maar ik vind t ergens erg dat ik dat soort dingen denk. Hoewel ik gedachten heb dat ze wat mij betreft kunnen doodvallen, en ze ook echr niks goeds toewens, wil ik tegelijk ook niet een mens zijn die anderen iets slechts toewenst. Hebben meer mensen dit soort gedachten?
Ik heb met mijn psycholoog sowieso de afspraak dat ik haar van alles mag mailen als het nodig is. Ik maak er in principe weinig gebruik van maar ik mail dagelijks sowieso een dagoverzicht met activiteiten en nog wat andere zaken. Als er dan echt iets is komt dan via dat document sowieso wel naar boven en hebben we het daarover. Is dat geen idee voor jou?
Ik had er de pest in dat ik moest vandaag. En ik heb mezelf zelfs nog een kledingwinkel ingekregen om van de overgebleven jascentjes winterkleding te halen vandaag. En ik heb er nog een pest humeur aan overgehouden.
Sorry. Dat heb ik niet zo vaak dat ik echt zo duidelijk echt de pest er in heb.
Sorry. Dat heb ik niet zo vaak dat ik echt zo duidelijk echt de pest er in heb.
Welkom bij de club.quote:
Ik had er de pest in dat ik moest vandaag. En ik heb mezelf zelfs nog een kledingwinkel ingekregen om van de overgebleven jascentjes winterkleding te halen vandaag. En ik heb er nog een pest humeur aan overgehouden.
Sorry. Dat heb ik niet zo vaak dat ik echt zo duidelijk echt de pest er in heb.
Had vandaag ook de pest in ja, heb er weer wat verhitte discussies op nagehouden elders. Als ik het dan teruglees moet ik wel lachen dat ik zo opgefokt ben soms.
Als ik het dan teruglees moet ik wel lachen dat ik zo opgefokt ben soms.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Ik denk dat je wel gelijk hebt en ik me erg aangevallen voel. Kan echt woest worden dat ze t lef hebben om over zoiets persoonlijks van mij te gaan zitten kletsen en zonder dat ze zeker zijn van hun aanname actie ondernemen die mijn plannen dwarszit. Juist dat ze in mijn optiek helemaal niet kunnen inschatten hoe ik erbij zit en toch de aanname doen dat het niet goed genoeg is zonder ook maar iets te checken prikt behoorlijk. Nu kijken hoe ik het los kan laten want ik denk niet dat ik nog iets anders constructiefs kan doen.quote:
Heb ik bij mensen die me het leven zuur gemaakt hebben ook ja. Maar niet bij zo'n situatie waar mensen achter je rug over je praten. Volgens mij voel je je extreem aangevallen maar zo zitten mensen nou eenmaal in elkaar, die roddelen. Ik maak me er zelf ook wel eens schuldig aan.
Het is bij mij heel dubbel. Ik weet echt wel hoe ik dit soort situaties constructief kan aanpakken rn doe dat ook meestal wel.quote:
[..]
Vergeet niet dat die positieve dingen ook heel belangrijk zijn. Want daaruit blijkt dat je het dus wel kunt. Maar schrijf het gewoon op inderdaad. Oefenen hoeft niet eens, je kunt het natuurlijk ook gewoon je psycholoog laten lezen.
Ik heb met mijn psycholoog sowieso de afspraak dat ik haar van alles mag mailen als het nodig is. Ik maak er in principe weinig gebruik van maar ik mail dagelijks sowieso een dagoverzicht met activiteiten en nog wat andere zaken. Als er dan echt iets is komt dan via dat document sowieso wel naar boven en hebben we het daarover. Is dat geen idee voor jou?
Mijn gedachten zijn meestal wat minder constructief. En dit soort dingen kan me lang bezighouden. En daar heb ik meestal vooral mezelf mee want ik kan mezelf wel zover beheersen dat ik er niks mee doe. Ik loop er alleen steeds mee rond en over na te denken.
Kan de psychiater situatie niet loslaten. Voel me er zo gefrustreerd om. Hoor hem zo zo laconiek zeggen "merk je niks van, dat je stopt met de quatiapine, geen afkickverschijnselen, is echt alleen de slaap". En dat ik zo'n domme koe ben om dat aan te nemen. En als ik dat dan later nog eens check bij hem pas gaan googlen? en erachter komen dat die uitwerking doorgaat tot overdag.
Terwijl het mijn allerergste traumaflashbacks met 95% verminderd heeft. Het is toch zijn taak om dat soort dingen te checken.
Ik kan het niet loslaten. En het is niet de eerste fout. En dat dan gewoon om een andere psychiater vragen niet genoeg is terwijl ze vanaf het begin al zeggen "als de klik er niet is, of er is iets, gewoon aangeven".
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 21-11-2017 14:58:28 ]
Terwijl het mijn allerergste traumaflashbacks met 95% verminderd heeft. Het is toch zijn taak om dat soort dingen te checken.
Ik kan het niet loslaten. En het is niet de eerste fout. En dat dan gewoon om een andere psychiater vragen niet genoeg is terwijl ze vanaf het begin al zeggen "als de klik er niet is, of er is iets, gewoon aangeven".
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 21-11-2017 14:58:28 ]
Knuffels. Wat een kutsituatie zeg. Ik zou t iig wel doorzetten. Het is toch ook niks als je elke keer vol stress zit omdat je er niet op durft te vertrouwen dat het goed gaat.quote:
Kan de psychiater situatie niet loslaten. Voel me er zo gefrustreerd om. Hoor hem zo zo laconiek zeggen "merk je niks van, dat je stopt met de quatiapine, geen afkickverschijnselen, is echt alleen de slaap". En dat ik zo'n domme koe ben om dat aan te nemen. En als ik dat dan later nog eens check bij hem pas gaan googlen? en erachter komen dat die uitwerking doorgaat tot overdag.
Terwijl het mijn allerergste traumaflashbacks met 95% verminderd heeft. Het is toch zijn taak om dat soort dingen te checken.
Ik kan het niet loslaten. En het is niet de eerste fout. En dat dan gewoon om een andere psychiater vragen niet genoeg is terwijl ze vanaf het begin al zeggen "als de klik er niet is, of er is iets, gewoon aangeven".
Ik heb met mn psycholoog besproken dat ik mn boosheid zo moeilijk kan loslaten. Ze vroeg best goed door en eigenlijk kwamen we erop dat ik van mezelf nooit boos mag zijn omdat ik dat heel beangstigend vind. In mijn hoofd koppel ik dat aan de woede van mijn vader vroeger en dat was wel iets om bang van te zijn.
Ze moedigde me aan om te gaan kijken naar manieren om mijn boosheid te ventileren, naar buiten te laten komen. Mogelijk met sport, of door een kussen in elkaar te slaan. Ik vind dat echt moeilijk om me alleen al voor te stellen dat ik mn boosheid fysiek eruit gooi. Maar ze heeft wel gelijk denk ik dat door het steeds binnen te houden het groter wordt en dan dat soort gedachten de kop opsteken.
Ze moedigde me aan om te gaan kijken naar manieren om mijn boosheid te ventileren, naar buiten te laten komen. Mogelijk met sport, of door een kussen in elkaar te slaan. Ik vind dat echt moeilijk om me alleen al voor te stellen dat ik mn boosheid fysiek eruit gooi. Maar ze heeft wel gelijk denk ik dat door het steeds binnen te houden het groter wordt en dan dat soort gedachten de kop opsteken.
Ja maar het begint echt als een zinloos cirkeltje te voele . Waar je door je eigen klachten heen moet vechten om je punt te maken. En daardoor raak ik in paniek in zo'n gesprek.quote:
[..]
Knuffels. Wat een kutsituatie zeg. Ik zou t iig wel doorzetten. Het is toch ook niks als je elke keer vol stress zit omdat je er niet op durft te vertrouwen dat het goed gaat.
En ze hebben bij mij bijvoorbeeld ook de mogelijkheid van een theatrale persoonlijkheidsstoornis boven mijn hoofd geplakt. En dan word ik nu dus weer door hun in een situatie gedwongen, waardoor dat beeld versterkt gaat worden.
Ik heb dat theatrale nagevraagd bij mensen die mij voor het GGZ en de paniek kende. En die kennen mij absoluut niet zo. Die vinden mij nuchter en logisch.
Dus voor mij voelt het een beetje alsof je iemand die heel erg misselijk is van de griep, steeds maar eten blijft geven waardoor hij gaat kotsen. En dan op gegeven moment gaat zeggen, Hmm volgens mij is er iets mis met een kotsreflex.
Ik begin er gewoon echt een beetje naar van te worden. Dat ik zo moet vechten en knokken om gewoon behandeld te worden waarvoor ik behandeld wil worden.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 21-11-2017 16:05:47 ]
Mja normaal kan ik het best goed wel weer loslaten en doorgaan. Maar dit gedoe met de zorg begint me echt op te wreten.quote:
Ik heb met mn psycholoog besproken dat ik mn boosheid zo moeilijk kan loslaten. Ze vroeg best goed door en eigenlijk kwamen we erop dat ik van mezelf nooit boos mag zijn omdat ik dat heel beangstigend vind. In mijn hoofd koppel ik dat aan de woede van mijn vader vroeger en dat was wel iets om bang van te zijn.
Ze moedigde me aan om te gaan kijken naar manieren om mijn boosheid te ventileren, naar buiten te laten komen. Mogelijk met sport, of door een kussen in elkaar te slaan. Ik vind dat echt moeilijk om me alleen al voor te stellen dat ik mn boosheid fysiek eruit gooi. Maar ze heeft wel gelijk denk ik dat door het steeds binnen te houden het groter wordt en dan dat soort gedachten de kop opsteken.
