Ik vertel ze altijd eerlijk hoe het zit en ze krijgen hier cadeutjes vanwege het sinterklaasfeest.quote:Op zondag 19 november 2017 13:53 schreef Arja het volgende:
Ik ben er nog niet over uit hoe we met sint omgaan. Als ik aan projectie uit mijn jeugd doe herinner ik me dat ik het heel erg vond dat mijn ouders tegen me hadden gelogen en voelde me voor de gek gehouden.
Ik zou dus het liefst eerlijk zijn tegen Emmy en zeggen dat het een verklede man is die wel heeft bestaan. Ik denk dat dat niks af hoeft te doen aan de beleving van de magie. Maar ja ze moet het natuurlijk niet aan andere kindjes gaan vertellen. Dus dat is wel een dilemma
Wij vieren dit jaar alleen kerst trouwens
Is toch niks mis mee? Gewoon een drijfveer erachter. Ik zadel m'n dochter niet graag met trauma's op. Kan ze nooit allemaal voorkomen (ook niet nodig, ik ben ook maar een mens) maar waar mogelijk wil ik graag dat zij zich gerespecteerd voelt.quote:Op zondag 19 november 2017 18:48 schreef LeSage het volgende:
Jeetje, ik geloof dat er nogal wat onverwerkte jeugdtrauma’s naar boven komen geborreld zeg. Ik laat het hier maar bij
Gelukkig houdt niet ieder kind een trauma over aan het voorgelogen worden over het niet-bestaan van sinterklaas en kan het volgens mij geen kwaad whatever je keuze is in deze. Je bedoelt ‘t vast niet zo maar het staat er een beetje lomp, ik zou me haast schuldig gaan voelen als ik mijn dochter er wel in zou laten geloven .quote:Op zondag 19 november 2017 20:10 schreef Unihipili het volgende:
[..]
Is toch niks mis mee? Gewoon een drijfveer erachter. Ik zadel m'n dochter niet graag met trauma's op. Kan ze nooit allemaal voorkomen (ook niet nodig, ik ben ook maar een mens) maar waar mogelijk wil ik graag dat zij zich gerespecteerd voelt.
+1 op alles.quote:Op zondag 19 november 2017 20:30 schreef Burdie het volgende:
Oh, ik vind het wel interessant te lezen hoe anderen het doen en zien met Sinterklaas .
Ik vind het niet fijn om mijn kind iets te vertellen wat niet waar is, en merk aan mezelf dat ik dat gevoel ook krijg bij het Sinterklaasverhaal. Maar ik vind het ook lastig om een andere, beter passende manier te vinden, want ik 'betrap' mezelf er wel steeds op dat ik dingen zeg als: "hoe wist de Sint nou dat je dat wilde hebben?!" Nouja, work in progress, zegmaar.
Bij Nijntje en Het Zandkasteel sta ik ook niet steeds te roepen dat het niet echt is, ik zou zelf willen dat het stukje magie voor mijn kinderen zit in het feit dat het echt zou kùnnen zijn.
Waarom 'moet' ze een staartje? Dametje hier wil geen staartje 9 van de 10 keer. Dan probeer ik soms een speldje of diadeem, en anders niks. Floddertje look rockt ze ook prima.quote:Op zondag 19 november 2017 22:23 schreef hetzusjevan het volgende:
[..]
Gelukkig houdt niet ieder kind een trauma over aan het voorgelogen worden over het niet-bestaan van sinterklaas en kan het volgens mij geen kwaad whatever je keuze is in deze. Je bedoelt ‘t vast niet zo maar het staat er een beetje lomp, ik zou me haast schuldig gaan voelen als ik mijn dochter er wel in zou laten geloven .
Voor dit jaar doen we sowieso niks met sinterklaas dus we hebben nog een jaar om er over na te denken. Maar net zoals molo heb ik fijne herinneringen aan het feest ^^.
Heeft iemand tips voor het volgende: ik mag Absoluut. Niet. aan E’s haartjes komen. Ze heeft nu eindelijk een beetje lang haar maar ze is niet gewend dat we er iets mee doen (dat ging eerder gewoon niet want ze had zo weinig). Als ik nu bijv. een staartje probeer te maken is het groot drama. Huilen, schreeuwen (“mama NIET staartje maken! E.va NIET staartje in! Staartje UIT!!” X100). Op haar inpraten en met een spiegel erbij werkt vooralsnog niet.. iemand nog de gouden tip zodat ze zich er comfortabeler bij gaat voelen?
Hoor hier niet maar toch even reageren.quote:Op zondag 19 november 2017 22:23 schreef hetzusjevan het volgende:
[..]
Gelukkig houdt niet ieder kind een trauma over aan het voorgelogen worden over het niet-bestaan van sinterklaas en kan het volgens mij geen kwaad whatever je keuze is in deze. Je bedoelt ‘t vast niet zo maar het staat er een beetje lomp, ik zou me haast schuldig gaan voelen als ik mijn dochter er wel in zou laten geloven .
Voor dit jaar doen we sowieso niks met sinterklaas dus we hebben nog een jaar om er over na te denken. Maar net zoals molo heb ik fijne herinneringen aan het feest ^^.
Heeft iemand tips voor het volgende: ik mag Absoluut. Niet. aan E’s haartjes komen. Ze heeft nu eindelijk een beetje lang haar maar ze is niet gewend dat we er iets mee doen (dat ging eerder gewoon niet want ze had zo weinig). Als ik nu bijv. een staartje probeer te maken is het groot drama. Huilen, schreeuwen (“mama NIET staartje maken! E.va NIET staartje in! Staartje UIT!!” X100). Op haar inpraten en met een spiegel erbij werkt vooralsnog niet.. iemand nog de gouden tip zodat ze zich er comfortabeler bij gaat voelen?
Ik ben de discussie nog niet aangegaan, maar ik ben ook bang dat ik raar gevonden ga worden idd..quote:Op zondag 19 november 2017 23:53 schreef Adrian4 het volgende:
[..]
+1 op alles.
Fijn om dit te lezen zeg. Mijn man zegt dat ik raar ben
Werkt samen kammen? Of het voordoen bij jezelf? Hier een dreumes met nog altijd superkorte haartjes (ze groeien gestaag hoor, maar het is zelfs nog te kort voor speldjes ), maar ze vindt het wel heeeel interessant als ik mijn haren kam. Dus kamt ze zelf mee met zo'n zachte babyborstel, en mag ik nog even na 'kammen' met mijn eigen kamquote:Op zondag 19 november 2017 22:23 schreef hetzusjevan het volgende:
[..]
Gelukkig houdt niet ieder kind een trauma over aan het voorgelogen worden over het niet-bestaan van sinterklaas en kan het volgens mij geen kwaad whatever je keuze is in deze. Je bedoelt ‘t vast niet zo maar het staat er een beetje lomp, ik zou me haast schuldig gaan voelen als ik mijn dochter er wel in zou laten geloven .
Voor dit jaar doen we sowieso niks met sinterklaas dus we hebben nog een jaar om er over na te denken. Maar net zoals molo heb ik fijne herinneringen aan het feest ^^.
Heeft iemand tips voor het volgende: ik mag Absoluut. Niet. aan E’s haartjes komen. Ze heeft nu eindelijk een beetje lang haar maar ze is niet gewend dat we er iets mee doen (dat ging eerder gewoon niet want ze had zo weinig). Als ik nu bijv. een staartje probeer te maken is het groot drama. Huilen, schreeuwen (“mama NIET staartje maken! E.va NIET staartje in! Staartje UIT!!” X100). Op haar inpraten en met een spiegel erbij werkt vooralsnog niet.. iemand nog de gouden tip zodat ze zich er comfortabeler bij gaat voelen?
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |