Ik ben gelukkig zonder een man, maar ook met een man die mij warmte en een beschermend gevoel geeft en in wiens armen ik kan liggenquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:05 schreef Martin_marvellous het volgende:
[..]
ben jij gelukkig zonder man? Je weet toch, jullie hebben ons écht nodig
ik denk nog steeds dat je het laatste prefereert.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:41 schreef TheInnocent het volgende:
[..]
Ik ben gelukkig zonder een man, maar ook met een man die mij warmte en een beschermend gevoel geeft en in wiens armen ik kan liggen
quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:00 schreef Andromache het volgende:
Jongens, ontzettend bedankt voor alle reacties. Even stil van. Ik moet het even laten bezinken en goed nadenken wat ik als reactie wil schrijven.
Nouja. Ik verwoord het msschien verkeerd. Maar ja. Ik kan niet hoog functioneren als ik ook moet omgaan met enorm veel angsten. Dat bedoel ik. Niet dat ik dan niets meer kan.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:29 schreef Seven. het volgende:
[..]
Kun jij serieus niet werken als je je echt in gaat voelen in je verlatingsangst?
Jeetje, dat klinkt best wel ernstig.. Ben je niet bang dat het vroeg of laat allemaal als een orkaan tot uitbarsting komt? Ik vind het idee dat ik dat niet zou kunnen juist weer eng, maar zo zie je maar weer dat iedereen daarin weer anders reageert.
Mooi gezegd .quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:41 schreef ChildoftheStars het volgende:
(Ik heb niet het hele topic gelezen, sorry als ik iets dubbels zeg) Misschien moet je eerst leren om tevreden vrijgezel te zijn. Dat je je goed voelt in je eigen aanwezigheid. Dat je alleen echt gelukkig kan zijn. Meestal is dat de stap waardoor relaties al dan niet slagen. Je hangt dan je geluk te veel aan een ander op, terwijl je dat eigenlijk vanuit jezelf moet laten komen.
Met jou als persoon is echt niks mis en je bent een heel mooi mens. Probeer dat (eventueel met wat hulp) in te gaan zien. Dan kom je ook vanzelf een partner tegen die je wel accepteert zoals je bent en weet je de foute mensen af te wijzen. Zet eerst jezelf op nummer één
Knuffel
tijd om de spoken in je leven aan te pakken?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 13:21 schreef Tegan het volgende:
[..]
Nouja. Ik verwoord het msschien verkeerd. Maar ja. Ik kan niet hoog functioneren als ik ook moet omgaan met enorm veel angsten. Dat bedoel ik. Niet dat ik dan niets meer kan.
In een notendop maar dat is precies hoe het werkt. De vraag is dan ook hoe TS dit kan doorbreken.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 13:51 schreef HaHaJa het volgende:
TS hunkert naar de geborgenheid en veiligheid van een relatie, anderen in haar omgeving hebben dit immers ook. In een soort wanhoop de verkeerde mannen aanklampen om dit te krijgen, maar iedere keer gaat het mis. All over the place zijn en denken dat huisje boompje beestje binnen drie maanden voor de deur staat.
Welke kerel is dan nog te vertrouwen als het zo vaak mis gaat? Zal deze keer ook wel weer fout gaan.
Zorgen dat dat huisje boompje beestje minder belangrijk wordt. Evt door therapie.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 16:00 schreef Seven. het volgende:
[..]
In een notendop maar dat is precies hoe het werkt. De vraag is dan ook hoe TS dit kan doorbreken.
En zij die geen huisje boompje beestje nastreven? Tegan en ik willen allebei geen 'doorsnee gezinnetje'.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 16:02 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Zorgen dat dat huisje boompje beestje minder belangrijk wordt. Evt door therapie.
Nee maar jij hebt evengoed een duidelijk beeld van wat je graag zou willen.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 16:11 schreef Seven. het volgende:
[..]
En zij die geen huisje boompje beestje nastreven? Tegan en ik willen allebei geen 'gezinnetje'.
Ja, dit verbaast je misschien maar ik wil graag een alternatief gezinnetje, dus met een leuke homo of een leuk homostel. Ik heb zelfs een beetje iets tegen het idee van een traditioneel gezin voor mezelf (ik zie ook dat het wel heel leuk kan zijn voor anderen maar ik denk niet dat vader/moeder/kindje voor mij zou werken). En ik wil een huis kopen en daar Seven. overheen kalken, iets wat mij (en mij alleen) op het lijf geschreven is. Dus ik heb een duidelijk beeld van de komende tien jaar. Maar die dingen zijn niet afhankelijk van mijn partner en deze dingen stel ik me ook voor met hulp van buitenaf maar niet samen met iemand. Ik ga daar gewoon voor, ik laat verlatingsangst echt niet in de weg komen van in mijn eigen dromen.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 16:12 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Nee maar jij hebt evengoed een duidelijk beeld van wat je graag zou willen.
Maar waarom wil je dat jezelf bewijzen? Wat is het nut ervan?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 16:20 schreef Seven. het volgende:
Eigenlijk is de droom in deze aan mezelf bewijzen dat ik wél in staat ben tot het aangaan van een normale relatie.
Door je filter aan te passen wat betreft mannen. Wacht een aantal dates met seks, hoe moeilijk dat ook is. App je date niet kapot. Leg niet je ziel bloot binnen een aantal dates. Laat de kinderwens van de andere kant komen en antwoord daar bevestigend op (punt). Gedraag je niet als getrouwd stel binnen afzienbare tijd.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 16:00 schreef Seven. het volgende:
[..]
In een notendop maar dat is precies hoe het werkt. De vraag is dan ook hoe TS dit kan doorbreken.
Nou ja, eigen moet ik zeggen, dat ik dit aan mijn familie kan bewijzen!quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 16:28 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Maar waarom wil je dat jezelf bewijzen? Wat is het nut ervan?
Waarom zou je iets 'normaals' willen als dat niet perse is wat bij je past.
Als je droom is een leuke relatie te hebben, snap ik het helemaal, maar als het om 'bewijzen' gaat, dan verliest het al snel gevoel en is het meer een doel die je wilt bereiken.
Dat is sowieso iets wat je niet moet willen doen. Maar denk dat jij dat ook wel snaptquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 16:36 schreef Seven. het volgende:
Nou ja, eigen moet ik zeggen, dat ik dit aan mijn familie kan bewijzen!
Ik heb wel klein complexje doordat ik mijn eigen relaties aan die van mijn broer en zussen en ouders spiegel.
Dit is een belangrijke.quote:
Ommegot nu wil ik ook hapnoquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 17:14 schreef Moonah het volgende:
[..]
Dit is een belangrijke.
Ik heb het topic met interesse (en herkenning ) gelezen.
'Probleem' van therapie vind ik zelf dat het vaak zo cogntief, rationeel blijft. Je wéét wel hoe het zit, maar het vóelt niet zo. Bij mij was dat tenminste zo, na een jaar individuele psychotherapie en daarna een opname van 3 maanden. Ik wist precies hoe het allemaal werkte bij mij. Maar dat 'gat in mijn buik' bleef....
Toen ben ik haptotherapie gaan doen. De therapeute die me daarbij begeleidde heeft mij daadwerkelijk met mijn gevoel in contact gebracht. Zij heeft mij ahw opnieuw 'opgevoed'. Dwz we zijn samen door allerlei fases van mijn leven gegaan. Niet rationeel, zoals bij de eerdere therapieën, maar in contact met mijn gevoel. Ik kan het niet omschrijven hoe het gaat. Mensen hebben vaak het beeld van 'zweverig', maar dat viel (bij mijn therapeute iig) erg mee.
Metafoor die voor mij geldt: mijn fundament was erg wankel. Ik deed ontzettend mijn best daar de prachtigste huizen op te bouwen, maar die stortten uiteindelijk allemaal in. Tijdens de cognitieve benadering kreeg ik inzicht in de bouwtekeningen. Tijdens de haptotherapie leerde ik om op het zwakke fundament een piepklein huisje te bouwen, mijn huisje. Dat werd in eerste instantie gestut door mijn therapeute. Maar ik leerde ook hulp en steun te vragen bij anderen, zodat mijn huisje nog meer gestut werd. Van daaruit ben ik verder gaan bouwen. Geen luchtkastelen meer, maar een fijn huis dat bij mij past.
Tijdens de hapto heb ik ook afscheid genomen van alle toekomstplaatjes die ik in mijn hoofd had gemaakt, ik hoefde ze bij wijze van spreken alleen nog maar in te kleuren (en dat mislukte dus telkens). Ook van mijn kinderwens heb ik met deze haptotherapeute oprecht afscheid genomen. Mijn fundament is wat het is. Bij heftige tegenslag val ik nog wel eens zachtjes terug in oude patronen. Maar ik heb ze leren herkennen en kan ze nu snel ombuigen.
Feitelijk ben ik geheeld tijdens dit proces. En van daaruit bleek dat ik wél een stabiele en gezonde relatie aan kan gaan (inmiddels 16 jaar) en hebben we samen een zoon (bijna 11).
Al met al, er is dus echt hoop. Je kunt jezelf met de juiste hulp helen, maar het kost tijd, veel tijd.
Sterkte dames, en veel succes!
Gheghe, misschien is dat het effect van hapNo.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 17:26 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Ommegot nu wil ik ook hapno
Maar dan wil ik straks ook ineens een kind
Ach aardappelaardappel.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 17:30 schreef Moonah het volgende:
[..]
Gheghe, misschien is dat het effect van hapNo.
Ik heb hapTo gedaan.
Herkenbaar. Ik benader mezelf snel negatief, dat er iets mis is met mij. Waar dat vandaan komt? Vast de omgang met leeftijdsgenoten vroeger. Dat zonderlinge gevoel. Ik ben nu eigenlijk wel blij dat ik onafhankelijk was en principieel tegen merkkleding en meeloperij was, want daar heb ik nu profijt van in mijn karakter. Maar de reflex is een zelfbenadering van 'oei'.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 06:22 schreef Martin_marvellous het volgende:
[..]
Er zijn twee dingen die je kunt doen om je situatie aan te pakken.
1. Stop jezelf als probleemgeval te zien. Ik begrijp dat je je soms zo voelt en dat je zo bent gaan denken over jezelf, maar het is onjuist.
Ik heb een heel sterk beeld meegekregen, dat een relatie hoort, dat een gezin de norm is. Ik ben daar tamelijk traditioneel in. Dus ik deed het gedoe van mijn ex eigenlijk af als 'hij draait nog wel bij'. Ik dacht echt tot twee maanden voor het uitging dat ik hem nog wel bij kon draaien, we gingen steeds meer zijn angsten erover concreet maken met 'waar gaan we dan wonen, en wat voor soort huis, en hoe gaat dat dan dit dat', maar daarna nam hij rap afstand. Ik nam met steeds minder genoegen in de loop der tijd trouwens ook wat betreft mate van contact, hij nam nooit op als ik belde want hij wilde op zichzelf zijn. Dat heb ik geaccepteerd omdat de rest zo goed was als we bij elkaar waren. Maar ja. Hij past niet echt bij me op het diepe niveau. Het is wel goed zo.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 07:19 schreef jaha het volgende:
Wat je hier volgens mij fout doet is je geluk zoeken bij de gratie van de aanwezigheid van iemand anders, terwijl je voor jezelf gelukkig moet zijn. Als je dat was geweest had je het waarschijnlijk ook zelf uitgemaakt: "Oh je hebt geen gevoelens voor me en je wil geen kinderen met me? Wat doe je dan nog bij me?"
Nee, absoluut niet, haar moeder is zwaar mishandeld door mijn opa met frustraties over zijn Indië-soldatenverleden en waarschijnlijk ook iets van vroeger dat hij als slimme man nooit heeft kunnen studeren (arbeiders-/schippersmilieu). Beppe bleef ook bij pake kost wat kost. En ik heb het idee dat er verhoudingsgewijs meer mis is gegaan bij mijn moeder dan bij mijn tantes want die zijn een stuk zelfstandiger dan zij.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:07 schreef -Strawberry- het volgende:
Hoe is de relatie van je moeder met haar ouders? Is zij veilig gehecht denk je?
Dit doet me denken aan mijn cursus mindfulness waar ik minder mee doe momenteel. Hieronder ook de tip van haptotherapie, die ik al eerder gekregen heb. Ik ga daar alsnog mee aan de slag dit najaar. Maar op dat denken kon ik altijd terugvallen, hè? Dat is professioneel/intellectueel mijn grote kracht.quote:
Bedankt voor je supermooie verhaal Inderdaad, haptotherapie is waarschijnlijk iets voor mij.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 17:14 schreef Moonah het volgende:
[..]
Toen ben ik haptotherapie gaan doen. [knip]
Ik ben tamelijk laat aan een echt goede vorm van therapie begonnen, eerstelijns-RET was onvoldoende, wat wel bleek na een aantal herhalingen. Ik vind zeker dat na 2011 de intensiteit van mijn klachten is veranderd. Ik vermoed echter wel dat destijds misschien niet helemaal de goede diagnose is gesteld, omdat ik toch veel blijf herkennen in ADD nu met een serieuze en veeleisende baan, maar ook wel wat borderlinetrekjes. Ik ben kwetsbaar, en ik wil die kwetsbaarheden verminderen. Ik ga eind deze maand naar de huisarts voor een verwijsbrief.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:23 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Soms genezen persoonlijkheidsstoornissen dan ook niet en blijft het een patroon. Intensiteit kan wel veranderen. Als je eenmaal volwassen bent is het sowieso lastig om echt te veranderen. Misschien is is dat het voornaamste probleem.
Geen grip, dat gevoel, dat klopt, maar ik ben het er niet mee eens dat ik er niets aan gedaan heb. Ik heb therapie aangepakt, ik heb me aangesloten, ik heb vrienden gemaakt, ik ben van laatst-gekozen-met-gym naar regelmatig sporten gegaan, ik heb mijn hele leven omgegooid door ook zelf 250 km verderop te gaan wonen in 2013 wat me toen erg goed deed, ik heb de spellenclub opgepakt, ga als het moet zelf naar festivals, ik probeer echt te veranderen in de omgang met mannen (ik heb net 5 appjes van date en hij wacht maar even een paar uur, zo werkt dit toch? ). Ik zal inderdaad nooit de superdaadkrachtige worden op emotioneel niveau, ik ben eerder angstig, maar ik kom er langzaam wel waar ik zijn moet.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:57 schreef zeer het volgende:
Ik weet niet of je schrijfstijl representatief is voor hoe je zelf in elkaar zit maar wat een enorm zeurderige tekst vol met zelfmedelijden. Ik denk niet dat je echt onveilig gehecht bent in groep 2 of what ever omdat dat een proces is wat veel eerder in een leven speelt. Heb eerder het idee dat je altijd het gevoel hebt gehad geen grip te hebben op je leven, als kind omdat dat niet kan en als volwassene omdat je dat gewoon niet deed. Misschien is het nu tijd om dat wel te doen.
Misschien vergoeilijk ik vroeger inderdaad. Ik ben gewoon niet zwaar mishandeld, ze waren geen alcoholisten, ze hebben binnen de eenmaal uitgekomen moeilijkheden allebei op hun manier hun best gedaan om een dak boven ons hoofd te houden. En inmiddels was ik al bijna volwassen, dus ja... ? Het houdt ergens op, het wijzen met de vinger, ik hou heel veel van hen.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:42 schreef Cyanide- het volgende:
Volgens mij is TS een gevalletje manisch-depri danwel borderline, aangezien het het ene moment allemaal fantastisch is en de oplossing is gevonden, en een dag later is het leven weer onwijs kut en waarom ben je er nog en wat al niet meer.
Daarnaast trek je nogal voorbarige conclusies door te wauwelen over die hechting, en dan eigenlijk aan te geven dat het gezinsleven - op wat uitschieters na - tot je puberteit eigenlijk best ok was. Dat staat vrij haaks op elkaar.
Je hebt simpelweg professionele hulp nodig. En je zal daarin vooral moeten werken aan die complete fixatie met een relatie, kinderen en het hele 'huisje, boompje, beestje' los te laten. Want ik lees je posts amper, maar áls ik weleens wat lees gaat het vrijwel altijd daar over, en kan je niet normaal meer op een eerste date zonder direct al te denken hoe die man er uit ziet in een Volvo, met een labrador, en jouw spruitjes op z'n schoot.
Ik wil iets schrijven op deze reactie maar ik weet niet goed wat. Mag ik slechts zeggen dat ik denk dat je analyse juist is?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:20 schreef RM-rf het volgende:
[..]
Dit denk ik ook.
Op het moment dat je van mening bent dat een relatie absoluut _moet_ slagen, geeft dat al een enorme druk.
Het kan een erg geruststellende gedachte zijn om de optie van het beeindigen van een relatie niet als slecht te zien of een 'falen'.
Soms blijken gewoon twee personen niet goed samen een relatie te kunnen hebben, dan is het ook niet erg of soms beter om op een gegeven moment te besluiten gescheiden wegen te gaan.
Ook daarna kan die relatie nog steeds waardevol zijn geweest en je kunt ervan geleerd hebben of fijne momenten genoten hebben samen, ook al blijf je niet eeuwig samen.
Hierbij speelt misschien voor TS ook mee dat ze dat voorbeeld van haar moeder heeft, die kennelijk zelf besloten had ondanks alle problemen, zelfs mishandeling en instabiel gedrag, d'r vader niet te verlaten, vermoedelijk ook 'voor het gezin' ;
Niet alle tips en keuzes van die "rots-in-de-branding"-moeder zijn echter altijd zo perfect en behulpzaam gebleken voor TS,
Net als dat haar moeders "schelden-doet-geen-pijn"-mantra, de pijn van het pesten niet wegnam is het voor TS misschien goed te realiseren dat ze een ander leven leidt dan haar moeder en ook andere keuzes zal moeten maken.
Sowieso heb ik wat twijfels bij dat idee van de TS over haar 'warme gezinsleven': "... terwijl ik ook zo graag (...) een warm gezin wil net als vroeger tot ca. 15 en vooral het grote familieverband dat zo warm was?"
In hoeverre is dat beeld over haar verleden iets dat ze deels ook misschien geconstrueerd heeft door bv. de herinneringen over het misbruik en de pesterijen later te 'vergoeilijken'?
Nou, het was goed of redelijk goed zolang ik wat met hem had, maar toen hij afstand begon te nemen en het uit ging, was alles weer terug wat ik dacht kwijt te zijn, claimen, dat heel sterke gevoel dat ik toch verlaten word, want hee, dat was zojuist gebeurd door iemand bij wie ik dacht dat dat nooit zou gebeuren omdat we het zo gezellig en leuk hadden en werkelijk enorm konden lachen met elkaar. Alles weer in duigen.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:34 schreef Lienekien het volgende:
Wat mij in de OP opvalt, is dat degene met wie je (Andro) dacht een langdurige relatie op te kunnen bouwen, toch niet op één lijn zat met je. Dat is pech hebben. Maar dat heeft toch niks te maken met hechtingsproblematiek bij jou?
En waarom overkomt ons dat dan? Gewoon pech?quote:Ik krijg de indruk, overigens ook als ik Sevens belevenissen lees, dat het wel vaker is dat jullie gewoon niet de juiste treffen die wil wat jij ook wil. Met de juiste partner zouden een hoop struggles misschien helemaal niet meer zo aan de orde zijn.
Dit. Ik denk dat dat ook niet haalbaar is à la een topsporter ofzo.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:46 schreef Friek_ het volgende:
Ik lees in de tekst van Andro niet veel zelfmedelijden - eerder dat ze gewoon oprecht vertelt hoe ze het zelf ervoer. Snap wel dat mensen graag wat meer 'power' willen zien en een houding a la 'ik laat me niet bepalen door mijn verleden', maar zo'n houding is waarschijnlijk voor haar (nog) niet weggelegd.
Dat is toch niet zo? Met verenigingsgenoten knuffel ik niet op de bank, en die neem ik ook beslist niet mee naar de familie met kerst, omdat die vanwege hun 'functie' simpelweg nooit zo dichtbij kunnen en zullen komen als een levenspartner. Sorry, maar ik vind dat te ver gezocht. Aan de bar leuk, met een enkele vriendin van de volleybal heb ik nu een heel leuke en ook best diepgaande vriendschap, echt een ontzettend lief en leuk mens.quote:Ik snap heel goed dat je graag een relatie wil voor dat veilige, warme gevoel en om de eenzaamheid te bestrijden, maar dat is naar mijn smaak geen gezonde insteek op de vraag waarom je een relatie met iemand wil. Het probleem is dat het een behoorlijk instrumentele benadering is: de ander als middel om een bepaald doel te bereiken. Nee, je wil een relatie met iemand vanwege diegene zelf. Zolang je blijft hangen in die benadering zul je als een neuroot op zoek blijven naar een kerel die eindelijk dat kan geven. Terwijl je die ook via andere wegen kan voorzien in die specifieke behoeften (vriendschap, verenigingsleven, etc). En bovendien: het is geen schande om alleen te blijven.
Ik zou veel meer naar mijn ouders toe willen maar ik moet altijd nog zo veel van mezelf. Als je mijn to-do-list eens zou zien.. waar ik nooit iets aan doe. Dat zijn smoesjes. Daarom probeer ik morgenavond mijn moeder op te zoeken En mijn vader was hier laatst een hele middag en dat was supergezellig! Vriendschappen mogen meer diepgang krijgen. Van de 15 heb ik niet met allemaal een dusdanig diepe band dat ik al mijn kwetsbaarheden durf te tonen. Ongeveer de helft wel. Of nee... ik heb niet het idee dat zij hun kwetsbaarheden aan mij tonen, want dat bewaren ze voor hun partner! Waar mijn vriendinnetje van volleybal wel over haar problemen met mij praat, mis ik dat juist een beetje van de andere kant van de oude vriendenclub, waardoor me daar toch een pietsie dat gevoel van onveiligheid bekruipt als ik me daar kwetsbaar toon.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 11:21 schreef TheInnocent het volgende:
Ik krijg het idee dat je denkt dat een man je van de eenzaamheid zal redden. Heb je geen leuk leven met vrienden, leuk werk, sociale activiteiten, hobbies, warm contact met ouders en goede vriendinnen die je steun bieden? Probleem is denk ik dat je dan afhankelijk wordt van de man, terwijl je een gelukkig leven zou moeten kunnen hebben met of zonder die man.
Nou, drie maanden overdrijf je schromelijk. Maar voor de rest heb je gelijk, zo gaat het dus en daar baal ik van.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 13:51 schreef HaHaJa het volgende:
TS hunkert naar de geborgenheid en veiligheid van een relatie, anderen in haar omgeving hebben dit immers ook. In een soort wanhoop de verkeerde mannen aanklampen om dit te krijgen, maar iedere keer gaat het mis. All over the place zijn en denken dat huisje boompje beestje binnen drie maanden voor de deur staat.
Welke kerel is dan nog te vertrouwen als het zo vaak mis gaat? Zal deze keer ook wel weer fout gaan.
Ho ho, ik zeg niet dat je er niks aan gedaan hebt en dat je je leven niet probeert te veranderen. Op basis van het verhaal in je OP krijg ik alleen het gevoel dat je jezelf als een slachtoffer ziet, wat je in feite ook bent omdat andere mensen je gevormd hebben tot wie je bent, maar dat dat op *dit* moment in je leven enorm destructief werkt omdat dat wat je gemist heb als kind je nooit meer gaat krijgen. Het heeft dus imho ook helemaal geen zin om je hele geschiedenis kapot te analyseren zodat je het _precieze_ moment kunt bepalen wanneer jij geworden bent tot wat je bent maar dat verandert letterlijk he-le-maal niks.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 17:47 schreef Andromache het volgende:
Geen grip, dat gevoel, dat klopt, maar ik ben het er niet mee eens dat ik er niets aan gedaan heb. Ik heb therapie aangepakt, ik heb me aangesloten, ik heb vrienden gemaakt, ik ben van laatst-gekozen-met-gym naar regelmatig sporten gegaan, ik heb mijn hele leven omgegooid door ook zelf 250 km verderop te gaan wonen in 2013 wat me toen erg goed deed, ik heb de spellenclub opgepakt, ga als het moet zelf naar festivals, ik probeer echt te veranderen in de omgang met mannen (ik heb net 5 appjes van date en hij wacht maar even een paar uur, zo werkt dit toch? ). Ik zal inderdaad nooit de superdaadkrachtige worden op emotioneel niveau, ik ben eerder angstig, maar ik kom er langzaam wel waar ik zijn moet.
Het belangrijkste is denk ik dat als je met oude (dysfunctionele) patronen leeft, je vaak een partner treft die daarop aansluit. Op de lange termijn leidt dat meestal niet tot stabiliteit omdat die patronen in het heden niet meer nuttig zijn en ze meestentijds tegen je werken. En dús ook de relatie die daarop gebaseerd is.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 18:01 schreef Lienekien het volgende:
Ja, voor een deel is het pech, als je iemand treft waarmee jij wel maar hij niet met jou een langdurige relatie wilt.
Voor een deel is het misschien ook zoeken op de verkeerde plek (zoiets als Tinder lijkt me meer iets voor veel en vluchtig dan voor altijd).
En voor een deel misschien wel dat je er zelf niet genoeg in investeert, misschien toch de relatie opblaast door gedrag dat die ander bij je wegdrijft.
Zie bv het bekende voorbeeld van vrouwen die in hun jeugd mishandeld zijn. Zij treffen (zoeken....) vaak ook een partner die hen mishandelt.
Oh Moonah . Ik heb net mijn 3e sessie gehad, ik voel het nog steeds in mijn maag! Vandaag voor het eerst heel concreet gevoeld, alsof de inhoud van mijn hersenpan een pirouette deed. Precies wat jij beschrijft, CBT is prachtig maar anyseren hoe je iets moet voelen als je opgesloten zit in je eigen hoofd, is totaal zinloos. Prachtig om patronen mee te doorgronden maar niet om in contact te komen met je gevoel.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 17:14 schreef Moonah het volgende:
[..]
Dit is een belangrijke.
Ik heb het topic met interesse (en herkenning ) gelezen.
'Probleem' van therapie vind ik zelf dat het vaak zo cogntief, rationeel blijft. Je wéét wel hoe het zit, maar het vóelt niet zo. Bij mij was dat tenminste zo, na een jaar individuele psychotherapie en daarna een opname van 3 maanden. Ik wist precies hoe het allemaal werkte bij mij. Maar dat 'gat in mijn buik' bleef....
Toen ben ik haptotherapie gaan doen. De therapeute die me daarbij begeleidde heeft mij daadwerkelijk met mijn gevoel in contact gebracht. Zij heeft mij ahw opnieuw 'opgevoed'. Dwz we zijn samen door allerlei fases van mijn leven gegaan. Niet rationeel, zoals bij de eerdere therapieën, maar in contact met mijn gevoel. Ik kan het niet omschrijven hoe het gaat. Mensen hebben vaak het beeld van 'zweverig', maar dat viel (bij mijn therapeute iig) erg mee.
Metafoor die voor mij geldt: mijn fundament was erg wankel. Ik deed ontzettend mijn best daar de prachtigste huizen op te bouwen, maar die stortten uiteindelijk allemaal in. Tijdens de cognitieve benadering kreeg ik inzicht in de bouwtekeningen. Tijdens de haptotherapie leerde ik om op het zwakke fundament een piepklein huisje te bouwen, mijn huisje. Dat werd in eerste instantie gestut door mijn therapeute. Maar ik leerde ook hulp en steun te vragen bij anderen, zodat mijn huisje nog meer gestut werd. Van daaruit ben ik verder gaan bouwen. Geen luchtkastelen meer, maar een fijn huis dat bij mij past.
Tijdens de hapto heb ik ook afscheid genomen van alle toekomstplaatjes die ik in mijn hoofd had gemaakt, ik hoefde ze bij wijze van spreken alleen nog maar in te kleuren (en dat mislukte dus telkens). Ook van mijn kinderwens heb ik met deze haptotherapeute oprecht afscheid genomen. Mijn fundament is wat het is. Bij heftige tegenslag val ik nog wel eens zachtjes terug in oude patronen. Maar ik heb ze leren herkennen en kan ze nu snel ombuigen.
Feitelijk ben ik geheeld tijdens dit proces. En van daaruit bleek dat ik wél een stabiele en gezonde relatie aan kan gaan (inmiddels 16 jaar) en hebben we samen een zoon (bijna 11).
Al met al, er is dus echt hoop. Je kunt jezelf met de juiste hulp helen, maar het kost tijd, veel tijd.
Sterkte dames, en veel succes!
Als ik jou verhaal zo lees, is het allemaal een uit de hand gelopen iets.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 17:47 schreef Andromache het volgende:
Megamultiquotereactie, dank allen nogmaals!
[..]
Herkenbaar. Ik benader mezelf snel negatief, dat er iets mis is met mij. Waar dat vandaan komt? Vast de omgang met leeftijdsgenoten vroeger. Dat zonderlinge gevoel. Ik ben nu eigenlijk wel blij dat ik onafhankelijk was en principieel tegen merkkleding en meeloperij was, want daar heb ik nu profijt van in mijn karakter. Maar de reflex is een zelfbenadering van 'oei'.
[..]
Ik heb een heel sterk beeld meegekregen, dat een relatie hoort, dat een gezin de norm is. Ik ben daar tamelijk traditioneel in. Dus ik deed het gedoe van mijn ex eigenlijk af als 'hij draait nog wel bij'. Ik dacht echt tot twee maanden voor het uitging dat ik hem nog wel bij kon draaien, we gingen steeds meer zijn angsten erover concreet maken met 'waar gaan we dan wonen, en wat voor soort huis, en hoe gaat dat dan dit dat', maar daarna nam hij rap afstand. Ik nam met steeds minder genoegen in de loop der tijd trouwens ook wat betreft mate van contact, hij nam nooit op als ik belde want hij wilde op zichzelf zijn. Dat heb ik geaccepteerd omdat de rest zo goed was als we bij elkaar waren. Maar ja. Hij past niet echt bij me op het diepe niveau. Het is wel goed zo.
[..]
Nee, absoluut niet, haar moeder is zwaar mishandeld door mijn opa met frustraties over zijn Indië-soldatenverleden en waarschijnlijk ook iets van vroeger dat hij als slimme man nooit heeft kunnen studeren (arbeiders-/schippersmilieu). Beppe bleef ook bij pake kost wat kost. En ik heb het idee dat er verhoudingsgewijs meer mis is gegaan bij mijn moeder dan bij mijn tantes want die zijn een stuk zelfstandiger dan zij.
[..]
Dit doet me denken aan mijn cursus mindfulness waar ik minder mee doe momenteel. Hieronder ook de tip van haptotherapie, die ik al eerder gekregen heb. Ik ga daar alsnog mee aan de slag dit najaar. Maar op dat denken kon ik altijd terugvallen, hè? Dat is professioneel/intellectueel mijn grote kracht.
[..]
Bedankt voor je supermooie verhaal Inderdaad, haptotherapie is waarschijnlijk iets voor mij.
[..]
Ik ben tamelijk laat aan een echt goede vorm van therapie begonnen, eerstelijns-RET was onvoldoende, wat wel bleek na een aantal herhalingen. Ik vind zeker dat na 2011 de intensiteit van mijn klachten is veranderd. Ik vermoed echter wel dat destijds misschien niet helemaal de goede diagnose is gesteld, omdat ik toch veel blijf herkennen in ADD nu met een serieuze en veeleisende baan, maar ook wel wat borderlinetrekjes. Ik ben kwetsbaar, en ik wil die kwetsbaarheden verminderen. Ik ga eind deze maand naar de huisarts voor een verwijsbrief.
[..]
Geen grip, dat gevoel, dat klopt, maar ik ben het er niet mee eens dat ik er niets aan gedaan heb. Ik heb therapie aangepakt, ik heb me aangesloten, ik heb vrienden gemaakt, ik ben van laatst-gekozen-met-gym naar regelmatig sporten gegaan, ik heb mijn hele leven omgegooid door ook zelf 250 km verderop te gaan wonen in 2013 wat me toen erg goed deed, ik heb de spellenclub opgepakt, ga als het moet zelf naar festivals, ik probeer echt te veranderen in de omgang met mannen (ik heb net 5 appjes van date en hij wacht maar even een paar uur, zo werkt dit toch? ). Ik zal inderdaad nooit de superdaadkrachtige worden op emotioneel niveau, ik ben eerder angstig, maar ik kom er langzaam wel waar ik zijn moet.
[..]
Misschien vergoeilijk ik vroeger inderdaad. Ik ben gewoon niet zwaar mishandeld, ze waren geen alcoholisten, ze hebben binnen de eenmaal uitgekomen moeilijkheden allebei op hun manier hun best gedaan om een dak boven ons hoofd te houden. En inmiddels was ik al bijna volwassen, dus ja... ? Het houdt ergens op, het wijzen met de vinger, ik hou heel veel van hen.
Wat betreft het heen en weer schieten, ik denk dat dat het verschil is tussen wat ik voel en wat ik als zeer intelligent persoon rationeel kan bedenken/accepteren.
Hulp ga ik zoeken, ik sta al op een wachtlijst voor een persoonlijkheidsonderzoek, een nieuwe diagnose, ik heb trouwens al hulp maar in de eerste lijn. Stelt het je trouwens gerust dat mijn offline leven vooral draait om muziek, spellen doen, uitgaan, dansen?
[..]
Ik wil iets schrijven op deze reactie maar ik weet niet goed wat. Mag ik slechts zeggen dat ik denk dat je analyse juist is?
[..]
Nou, het was goed of redelijk goed zolang ik wat met hem had, maar toen hij afstand begon te nemen en het uit ging, was alles weer terug wat ik dacht kwijt te zijn, claimen, dat heel sterke gevoel dat ik toch verlaten word, want hee, dat was zojuist gebeurd door iemand bij wie ik dacht dat dat nooit zou gebeuren omdat we het zo gezellig en leuk hadden en werkelijk enorm konden lachen met elkaar. Alles weer in duigen.
[..]
En waarom overkomt ons dat dan? Gewoon pech?
[..]
Dit. Ik denk dat dat ook niet haalbaar is à la een topsporter ofzo.
[..]
Dat is toch niet zo? Met verenigingsgenoten knuffel ik niet op de bank, en die neem ik ook beslist niet mee naar de familie met kerst, omdat die vanwege hun 'functie' simpelweg nooit zo dichtbij kunnen en zullen komen als een levenspartner. Sorry, maar ik vind dat te ver gezocht. Aan de bar leuk, met een enkele vriendin van de volleybal heb ik nu een heel leuke en ook best diepgaande vriendschap, echt een ontzettend lief en leuk mens.
[..]
Ik zou veel meer naar mijn ouders toe willen maar ik moet altijd nog zo veel van mezelf. Als je mijn to-do-list eens zou zien.. waar ik nooit iets aan doe. Dat zijn smoesjes. Daarom probeer ik morgenavond mijn moeder op te zoeken En mijn vader was hier laatst een hele middag en dat was supergezellig! Vriendschappen mogen meer diepgang krijgen. Van de 15 heb ik niet met allemaal een dusdanig diepe band dat ik al mijn kwetsbaarheden durf te tonen. Ongeveer de helft wel. Of nee... ik heb niet het idee dat zij hun kwetsbaarheden aan mij tonen, want dat bewaren ze voor hun partner! Waar mijn vriendinnetje van volleybal wel over haar problemen met mij praat, mis ik dat juist een beetje van de andere kant van de oude vriendenclub, waardoor me daar toch een pietsie dat gevoel van onveiligheid bekruipt als ik me daar kwetsbaar toon.
[..]
Nou, drie maanden overdrijf je schromelijk. Maar voor de rest heb je gelijk, zo gaat het dus en daar baal ik van.
Voor de duidelijkheid: wat bedoel je dan precies met aansluiten? Want zo te lezen bedoel je dat niet in positieve zin.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 18:30 schreef Moonah het volgende:
[..]
Het belangrijkste is denk ik dat als je met oude (dysfunctionele) patronen leeft, je vaak een partner treft die daarop aansluit. Op de lange termijn leidt dat meestal niet tot stabiliteit omdat die patronen in het heden niet meer nuttig zijn en ze meestentijds tegen je werken. En dús ook de relatie die daarop gebaseerd is.
Dat kan zowel in positieve zin als in negatieve zin uitpakken. Als je je als slachtoffer opstelt en je treft een partner die de redder wil spelen kan het best kans van slagen hebben. Tref je als slachtoffer echter iemand die je nog meer naar beneden haalt, lijkt het me niet zo'n geslaagde combinatie.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 19:12 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Voor de duidelijkheid: wat bedoel je dan precies met aansluiten? Want zo te lezen bedoel je dat niet in positieve zin.
Hoe bedoel je rationeel? Je beoordeelt het op basis van je herinneringen en die kunnen rooskleuriger zijn dan de werkelijkheid.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 07:23 schreef Seven. het volgende:
Hoewel het rationeel misschien een liefdevol gezin was, je ouders hebben je (onbewust) wel ernstig tekort gedaan. . Geen grapje, mijn jeugd was vele malen stabieler dan de jouwe en ik worstel met hetzelfde probleem. Je had als kind geen controle over je eigen omstandigheden en als puber ben je met seks/vriendjes wel die controle uit gaan oefenen. Ik vind het bepaald geen verrassing dat jij in je latere leeftijd onveilige patronen bent gaan ontwikkelen.
Ja de hele psychologie en psychiatrie zitten er naast inderdaad.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 22:06 schreef Mojo.jojo het volgende:
Wat een non-dusiscussie over fouten van ouders. Sorry hoor.
Als ze perfect waren geweest had je nu zelf geen reet gekund. Je moet in je leven toch echt wel wat weerstand kunnen ervaren om te groeien. Zonder tegenwind kan je niet vliegen.
Gelukkig heb je als kind normaalgesproken alle kansen om te leren, te ontwikkelen, fouten te maken en zelfstandig(er) te worden.
Het is maar net wat je er zelf mee doet. Echt, mensen die doen alsof 90% van hun leven hen overkomt.
Nee, maar TS wel. Dat is gewoon een ruggegraatloze jankerd met issues die alle oorzaken voor haar problemen buiten haarzelf zoekt. Boehoe wat heeft ze het zwaar gehad zeg doordat niet altijd alles voor de wind ging.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 22:09 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Ja de hele psychologie en psychiatrie zitten er naast inderdaad.
Voel je je beter nu je deze gifbeker uitgekotst hebt?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 22:57 schreef IkStampOpTacos het volgende:
[..]
Nee, maar TS wel. Dat is gewoon een ruggegraatloze jankerd met issues die alle oorzaken voor haar problemen buiten haarzelf zoekt. Boehoe wat heeft ze het zwaar gehad zeg doordat niet altijd alles voor de wind ging.
Ach joh, ik schenk hier geeneens aandacht aan, ik weet dat hij het helemaal mis heeft maar achter een schermpje is het makkelijk vuilspuiten.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 23:45 schreef Seven. het volgende:
[..]
Voel je je beter nu je deze gifbeker uitgekotst hebt?
Maar er dan met een omweg tóch aandacht aan besteden. De parallellen met het grote plaatje hier zijn..lichtelijk ironisch.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 23:58 schreef Andromache het volgende:
[..]
Ach joh, ik schenk hier geeneens aandacht aan, ik weet dat hij het helemaal mis heeft maar achter een schermpje is het makkelijk vuilspuiten.
Hate to break it to ya, maar...ja.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 17:47 schreef Andromache het volgende:
En waarom overkomt ons dat dan? Gewoon pech?
Tuurlijk. Niks aan het handje. Je moet vooral niet willen weten wat er mis is. Laat staan het begrijpen. Zo pakken psychologen en psychiaters het ook aanquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 06:22 schreef Martin_marvellous het volgende:
[..]
Dit is jouw enige 'probleem'.
Er zijn twee dingen die je kunt doen om je situatie aan te pakken.
1. Stop jezelf als probleemgeval te zien. Ik begrijp dat je je soms zo voelt en dat je zo bent gaan denken over jezelf, maar het is onjuist.
2. Ga niet op zoek naar de antwoorden op je vragen.
Klinkt misschien gek, maar het is slecht voor je.
Als je wilt kan ik je helpen andere vragen te stellen, en bovenstaande punten voor je toelichten. Geef het even aan als je dat wilt.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Het is keihard en de tere zieltjes hier zullen wel moord en brand gaan schreeuwen, maar kort door de bocht ben je (TS) gewoon een rare1 (Ik heb je optreden bij Per Seconde Wijzer gezien en ik schrok eerlijk gezegd een beetje)
Het is natuurlijk een glijdende schaal en de grens is arbitrair, maar 'normale' mensen zien dat echt binnen een seconde. Ook kinderen zien dat meteen. Daarom werd je ook gepest vroeger. Of hoorde je er in ieder geval nooit helemaal bij (precies je pijnpunt).
Gelukkig zijn volwassen mensen doorgaans minder hard voor elkaar en heb je nu grote groep vrienden
Ook ben je niet echt knap. Dat is wederom keihard om tegen iemand te zeggen, maar het is wel belangrijk om te begrijpen waarom je zo weinig succes hebt op het relatievlak. Want als het op relaties aankomt hebben volwassenen nog precies dezelfde hardheid als kinderen hebben: raar of lelijk!? => bleh, motten we niet!
Dat seks met mannen wèl een bereikbaar station voor je is, komt door het simpele feit dat mannen voor alleen seks veel lagere eisen stellen dan voor een relatie. Voor een relatie denkt zelfs een man toch wel drie keer na.
Hoe nu je probleem / problemen op te lossen!? Ten eerste is de classificatie 'raar' natuurlijk een erg grove tweedeling. Bij jou komt het m.i. vooral neer op een zeer diepgewortelde onzekerheid. Waarschijnlijk gecombineerd met een hele trits aan andere psychologische probleempjes en afwijkingen. Van dysthymie via relatief hoge intelligentie (is niet de norm, dus letterlijk gezien ook iets raars) tot een afwijkende mening en gedachtenwereld.
Dus probeer vooral zelfzekerheid te kweken waardoor je niet zo angstig en gejaagd overkomt op mensen/mannen. Bij normale mensen geeft die zelfzekerheid een soort rust. Ze twijfelen gewoon niet of veel en veel minder aan zichzelf en wat ze doen.
Professionele hulp hierbij lijkt me wel een goed idee, want in tegenstelling tot sommige adviezen hier lijkt me je problemen niet begrijpen of zelfs ontkennen niet tot een automagische oplossing van alles leiden.
Voor uiterlijke aantrekkelijkheid hebben vrouwen al lang kasten vol met oplossingen. Letterlijk kasten vol. Namelijk kleding en make up. Natuurlijk kun je daar niet alles mee bereiken, maar stiekem toch heel veel.
Tevens zit er een verband tussen dat zonderlinge en aantrekkelijkheid. Mensen die raar worden gevonden worden zelden aantrekkelijk gevonden.
PS 1. Ik weet echt wel wie het zegt. Ik ben zelf ook altijd een beetje een buitenbeentje geweest. Volgens mij vinden mensen mij nog net bij de groep 'normale' mensen behoren, maar dan wel eentje die zich niet genoeg conformeert en daar kotsen veel mensen behoorlijk op.
Ook doe ik echt lang niet alles goed in mijn leven. Verre van. Dus ook wat dat betreft is het geen kritiek. Ik wil alleen de rook van desinformatie en pseudopsychologische lulkoek een beetje wegblazen hier.
PS 2. Ik vind je verlangen naar een lieve vriend waarmee je ziel en zaligheid kunt delen meer dan begrijpelijk. Totale lulkoek dat dat juist je probleem zou zijn. Vrijwel alle mensen hebben dat verlangen. Sterker nog, daar draait het hele leven om. Anders zou de overgrote meerderheid niet in een relatie zitten of iig heel veel moeite doen om een partner te krijgen. Wat zeg ik!? Zonder dat mechanisme zouden we niet bestaan!
1 Ze noemt zichzelf ook zonderling dus ZO raar is die kwalificatie niet.
[ Bericht 1% gewijzigd door Puntenjager op 12-08-2017 01:42:48 ]I've got 99 problems, but a bitch ain't one.
heb het niet gelezen behalve iets over een knappe vrouwquote:Op zaterdag 12 augustus 2017 02:03 schreef hetzalallemaalwel het volgende:
[..]
waarom lees jij tldr topics?
Mensen die lelijk zijn worden ook veel nagekeken. Ik weet trouwens niet of je knap of lelijk bent, want ik heb die aflevering nooit gezien.quote:Op zaterdag 12 augustus 2017 01:55 schreef Andromache het volgende:
Hey Puntenjager bedankt maar ik ben wel knap, dat zegt iedereen ook, en sorry, ik word veel nagekeken door mannen. Spijt me maar is echt zo! Met bril lijk ik alleen veel strenger.
Picsquote:Op zaterdag 12 augustus 2017 01:55 schreef Andromache het volgende:
Hey Puntenjager bedankt maar ik ben wel knap, dat zegt iedereen ook, en sorry, ik word veel nagekeken door mannen. Spijt me maar is echt zo! Met bril lijk ik alleen veel strenger.
Misschien kleed je je gewoon opvallend?quote:Op zaterdag 12 augustus 2017 01:55 schreef Andromache het volgende:
Hey Puntenjager bedankt maar ik ben wel knap, dat zegt iedereen ook, en sorry, ik word veel nagekeken door mannen. Spijt me maar is echt zo! Met bril lijk ik alleen veel strenger.
Ja. Bij jongens vooral als hun vader de slechte ouder is geloof ik.quote:Op zaterdag 12 augustus 2017 12:23 schreef Vimbavimba het volgende:
en als je een 'slechte' ouder hebt en een 'goede' kan je dan ook hechtingsproblemen krijgen?
slecht als in het kind niet aankunnen.
en bij meisje de moeder?quote:Op zaterdag 12 augustus 2017 12:44 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Ja. Bij jongens vooral als hun vader de slechte ouder is geloof ik.
Neequote:Op zaterdag 12 augustus 2017 12:23 schreef Vimbavimba het volgende:
en als je een 'slechte' ouder hebt en een 'goede' kan je dan ook hechtingsproblemen krijgen?
slecht als in het kind niet aankunnen.
Nee.quote:Op zaterdag 12 augustus 2017 12:44 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Ja. Bij jongens vooral als hun vader de slechte ouder is geloof ik.
Oh echt wel. In ieder geval dat van een slechte ouder en hechtingsproblemen (want mijn ervaring).quote:
Dat weet ik zo niet, maar de vader en vooral de voorbeeldfunctie is belangrijker van vader tot zoon. Zoon heeft ook meer kans op zelfmoord of alcoholmisbruik als de vader datzelfde doet dan wanneer de moeder die problemen heeft.quote:
Dat komt al veel eerder, als baby zijnde ontwikkel je al een hechtingsstijl die naar mijn weten grotendeels genetisch bepaald is.quote:
Ja, er wordt hier telkens met anekdotes en pseudo psychologie gegooid. Daar heeft TS echt wat aanquote:Op zaterdag 12 augustus 2017 13:26 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Oh echt wel. In ieder geval dat van een slechte ouder en hechtingsproblemen (want mijn ervaring).
Volgens mij is het eerder zo dat je als kind geneigd bent dan de goede ouder te idealiseren. Terwijl beide ouders vaak onderdeel zijn van een bepaald patroon.quote:Op zaterdag 12 augustus 2017 12:23 schreef Vimbavimba het volgende:
en als je een 'slechte' ouder hebt en een 'goede' kan je dan ook hechtingsproblemen krijgen?
slecht als in het kind niet aankunnen.
Het gaat erom dat jij zegt dat het niet kan. Dat klopt gewoon niet. Dan moet je zeggen dat het meestal geen hechtingsproblemen veroorzaakt en daar een bron bij geven als je blijkbaar beter bent dan de pseudo psychologen hier.quote:Op zaterdag 12 augustus 2017 13:34 schreef Andyy het volgende:
[..]
Dat komt al veel eerder, als baby zijnde ontwikkel je al een hechtingsstijl die naar mijn weten grotendeels genetisch bepaald is.
[..]
Ja, er wordt hier telkens met anekdotes en pseudo psychologie gegooid. Daar heeft TS echt wat aan
quote:Op zaterdag 12 augustus 2017 01:22 schreef Puntenjager het volgende:
[..]
Tuurlijk. Niks aan het handje. Je moet vooral niet willen weten wat er mis is. Laat staan het begrijpen. Zo pakken psychologen en psychiaters het ook aanHet heeft alles met gedrag te maken. Uiterlijk, tsja, de lelijkste personen kunnen nog wel een relatie hebben. Natuurlijk helpt uiterlijk bij het contact, maar ik weet zeker dat het uiteindelijk niet gaat helpen als je een stabiele relatie wil, zeg maar.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Het is keihard en de tere zieltjes hier zullen wel moord en brand gaan schreeuwen, maar kort door de bocht ben je (TS) gewoon een rare1 (Ik heb je optreden bij Per Seconde Wijzer gezien en ik schrok eerlijk gezegd een beetje)
Het is natuurlijk een glijdende schaal en de grens is arbitrair, maar 'normale' mensen zien dat echt binnen een seconde. Ook kinderen zien dat meteen. Daarom werd je ook gepest vroeger. Of hoorde je er in ieder geval nooit helemaal bij (precies je pijnpunt).
Gelukkig zijn volwassen mensen doorgaans minder hard voor elkaar en heb je nu grote groep vrienden
Ook ben je niet echt knap. Dat is wederom keihard om tegen iemand te zeggen, maar het is wel belangrijk om te begrijpen waarom je zo weinig succes hebt op het relatievlak. Want als het op relaties aankomt hebben volwassenen nog precies dezelfde hardheid als kinderen hebben: raar of lelijk!? => bleh, motten we niet!
Dat seks met mannen wèl een bereikbaar station voor je is, komt door het simpele feit dat mannen voor alleen seks veel lagere eisen stellen dan voor een relatie. Voor een relatie denkt zelfs een man toch wel drie keer na.
Hoe nu je probleem / problemen op te lossen!? Ten eerste is de classificatie 'raar' natuurlijk een erg grove tweedeling. Bij jou komt het m.i. vooral neer op een zeer diepgewortelde onzekerheid. Waarschijnlijk gecombineerd met een hele trits aan andere psychologische probleempjes en afwijkingen. Van dysthymie via relatief hoge intelligentie (is niet de norm, dus letterlijk gezien ook iets raars) tot een afwijkende mening en gedachtenwereld.
Dus probeer vooral zelfzekerheid te kweken waardoor je niet zo angstig en gejaagd overkomt op mensen/mannen. Bij normale mensen geeft die zelfzekerheid een soort rust. Ze twijfelen gewoon niet of veel en veel minder aan zichzelf en wat ze doen.
Professionele hulp hierbij lijkt me wel een goed idee, want in tegenstelling tot sommige adviezen hier lijkt me je problemen niet begrijpen of zelfs ontkennen niet tot een automagische oplossing van alles leiden.
Voor uiterlijke aantrekkelijkheid hebben vrouwen al lang kasten vol met oplossingen. Letterlijk kasten vol. Namelijk kleding en make up. Natuurlijk kun je daar niet alles mee bereiken, maar stiekem toch heel veel.
Tevens zit er een verband tussen dat zonderlinge en aantrekkelijkheid. Mensen die raar worden gevonden worden zelden aantrekkelijk gevonden.
PS 1. Ik weet echt wel wie het zegt. Ik ben zelf ook altijd een beetje een buitenbeentje geweest. Volgens mij vinden mensen mij nog net bij de groep 'normale' mensen behoren, maar dan wel eentje die zich niet genoeg conformeert en daar kotsen veel mensen behoorlijk op.
Ook doe ik echt lang niet alles goed in mijn leven. Verre van. Dus ook wat dat betreft is het geen kritiek. Ik wil alleen de rook van desinformatie en pseudopsychologische lulkoek een beetje wegblazen hier.
PS 2. Ik vind je verlangen naar een lieve vriend waarmee je ziel en zaligheid kunt delen meer dan begrijpelijk. Totale lulkoek dat dat juist je probleem zou zijn. Vrijwel alle mensen hebben dat verlangen. Sterker nog, daar draait het hele leven om. Anders zou de overgrote meerderheid niet in een relatie zitten of iig heel veel moeite doen om een partner te krijgen. Wat zeg ik!? Zonder dat mechanisme zouden we niet bestaan!
1 Ze noemt zichzelf ook zonderling dus ZO raar is die kwalificatie niet.
Wanhoop. Aanhankelijkheid. Te graag willen. Het helpt gewoon niet bij het wíllen van een partner en dat lees ik hier. Dat ellenlange zeuren dat het niet lukt, de zoektocht. Hoe zij in het leven staat gaat dat gewoon niet lukken, tenzij ze iemand neemt die ook zo wanhopig op zoek is naar iemand.
Ik heb over uiterlijk ook wel geleerd: ik heb een heel knappe vriendin - met make-up, maar toch - en ze heeft altijd de meest 'aantrekkelijke' vriendjes. Als in: ze worden aantrekkelijk gevonden door een grote groep vrouwen. Rijke voetballers, bekend, charmant, blabla, maar ze wordt uiteindelijk altijd verneukt. Eventjes een relatie, maar geen van de jongens wil haar voor een langdurige relatie. En waardoor? Wanhoop, te graag willen, aanhankelijk zijn. Leuk voor even, maar mensen knappen dan af. En mijns inziens terecht.
En inderdaad: hulp zoeken. Want het maakt het gewoon moeilijker als je zo in het leven staat.
Klopt, ik ben een echte psycholoogquote:Op zaterdag 12 augustus 2017 13:40 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Het gaat erom dat jij zegt dat het niet kan. Dat klopt gewoon niet. Dan moet je zeggen dat het meestal geen hechtingsproblemen veroorzaakt en daar een bron bij geven als je blijkbaar beter bent dan de pseudo psychologen hier.
quote:Op zaterdag 12 augustus 2017 13:41 schreef -Strawberry- het volgende:
Andy sorry je hebt wel gelijk wat betreft een hechtingsstoornis. Problemen tussen ouders en kind, de band tussen hen en de hechting is een stuk breder, maar betreft inderdaad geen hechtingsproblematiek in de klinische zin van het woord.
is dat echt zo?quote:Op zaterdag 12 augustus 2017 01:55 schreef Andromache het volgende:
Hey Puntenjager bedankt maar ik ben wel knap, dat zegt iedereen ook, en sorry, ik word veel nagekeken door mannen. Spijt me maar is echt zo! Met bril lijk ik alleen veel strenger.
Ehh. Je begrijpt me verkeerd. :|quote:Op zaterdag 12 augustus 2017 01:22 schreef Puntenjager het volgende:
[..]
Tuurlijk. Niks aan het handje. Je moet vooral niet willen weten wat er mis is. Laat staan het begrijpen. Zo pakken psychologen en psychiaters het ook aan
|Hoe vaak je dit advies niet leest hier in R&P. Vooral bij mannen die geen vrouw weten te versieren => Vooral niks doen! |
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Stel dat een jongen op vroege leeftijd, bijv. als kleuter, het overlijden van zijn vader kan herinneren en opgevoed is door een alleenstaande moeder.. denk je dan niet dat deze zich ook moeilijk zal hechten? Het zien van het leed, de opvoeding zonder een vader, de angst dat hij pijn zal veroorzaken als hij er niet meer zal zijn als vader? Ik zeg hier maar wat, maar ergens denk ik dat mensen zich dan op een andere manier ontwikkelen.. niet makkelijker er op vertrouwen dat "het wel goed komt"..quote:
Ik ga in op het hechtingsstijl deel, niet wat er op latere leeftijd gebeurd. Uiteraard heeft dat invloed op het kindquote:Op zaterdag 12 augustus 2017 14:20 schreef TheInnocent het volgende:
[..]
Stel dat een jongen op vroege leeftijd, bijv. als kleuter, het overlijden van zijn vader kan herinneren en opgevoed is door een alleenstaande moeder.. denk je dan niet dat deze zich ook moeilijk zal hechten? Het zien van het leed, de opvoeding zonder een vader, de angst dat hij pijn zal veroorzaken als hij er niet meer zal zijn als vader? Ik zeg hier maar wat, maar ergens denk ik dat mensen zich dan op een andere manier ontwikkelen.. niet makkelijker er op vertrouwen dat "het wel goed komt"..
Het is keer op keer aangetoond dat hechtingsstijl een significante predictor is voor latere relaties in het leven.quote:Op zaterdag 12 augustus 2017 14:27 schreef S95Sedan het volgende:
Hechtingstoornis of hoe je het ook wil noemen is geen excuus om zelf ervoor te zorgen dat het beter wordt..
Wat bedoel je met hechtingsstijl? Hoe weet iemand wat voor stijl die heeft?quote:Op zaterdag 12 augustus 2017 14:31 schreef Andyy het volgende:
[..]
Ik ga in op het hechtingsstijl deel, niet wat er op latere leeftijd gebeurd. Uiteraard heeft dat invloed op het kind
[..]
Het is keer op keer aangetoond dat hechtingsstijl een significante predictor is voor latere relaties in het leven.
Attachment theorie. Is heel simpel te testen door bv een baby alleen achter te laten en de reacties te observeren. Ouders weten vast wel of een kind ging huilen als zij even weg gingen en of ze makkelijk te troosten waren daarnaquote:Op zaterdag 12 augustus 2017 14:32 schreef TheInnocent het volgende:
[..]
Wat bedoel je met hechtingsstijl? Hoe weet iemand wat voor stijl die heeft?
Dus is het een excuus?quote:Op zaterdag 12 augustus 2017 14:31 schreef Andyy het volgende:
[..]
Ik ga in op het hechtingsstijl deel, niet wat er op latere leeftijd gebeurd. Uiteraard heeft dat invloed op het kind
[..]
Het is keer op keer aangetoond dat hechtingsstijl een significante predictor is voor latere relaties in het leven.
Het is geen excuus, het is een verklaring. Maar een psycholoog kan daarbij helpenquote:Op zaterdag 12 augustus 2017 14:34 schreef S95Sedan het volgende:
[..]
Dus is het een excuus?
Als je niet tevreden bent waar je staat in het leven dan ben je zelf verantwoordelijk voor om daar wat aan te veranderen. En al kan je dat niet alleen dan zijn er tegenwoordig echt talloze hulpmiddelen die je een zet in de goede richting kunnen bieden maar een excuus is het gewoon niet.
Dat staat los van milieufactoren, dus wat het kind meemaakt als peuter, kleuter, puber, de periode dat iemand persoonlijkheid ontwikkelt. Denk je niet dat het een combinatie van factoren is?quote:Op zaterdag 12 augustus 2017 14:34 schreef Andyy het volgende:
[..]
Attachment theorie. Is heel simpel te testen door bv een baby alleen achter te laten en de reacties te observeren. Ouders weten vast wel of een kind ging huilen als zij even weg gingen en of ze makkelijk te troosten waren daarna
Precies.quote:Op zaterdag 12 augustus 2017 14:27 schreef S95Sedan het volgende:
Allemaal leuk en aardig (ik heb niet alles gelezen overigens) maar uiteindelijk ben je zelf alleen degene die verandering in je leven kan veroorzaken. En juist door vast te houden aan onredelijke beelden of dingen die in het verleden geweest zijn blijf je hangen.
Ik denk dat het ook wel gezegd is maar probeer te leren om te accepteren dat je het verleden niet meer kan veranderen maar wel wat nog moet komen in de toekomst
Hechtingstoornis of hoe je het ook wil noemen is geen excuus om zelf ervoor te zorgen dat het beter wordt..
quote:Op zaterdag 12 augustus 2017 14:44 schreef TheInnocent het volgende:
[..]
Dat staat los van milieufactoren, dus wat het kind meemaakt als peuter, kleuter, puber, de periode dat iemand persoonlijkheid ontwikkelt. Denk je niet dat het een combinatie van factoren is?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.natuuurlijk niet. heeft allemaal met hechtingsstijl te maken, alleen échte psychologen kunnen haar nog redden ..
[ Bericht 2% gewijzigd door Martin_marvellous op 12-08-2017 20:57:54 ]
Ook nieuwsgierig.quote:Op zondag 13 augustus 2017 18:07 schreef Marrije het volgende:
Welke aflevering van per seconde wijzer?
Waarom denken mensen van andere mensen dat ze graag een relatie willen omdat het moet? Dat is een betere vraag voor jezelf. Want ik kan je zo al vertellen dat mensen (gemiddeld gesproken) geen relatie willen omdat het moet.quote:Op zondag 13 augustus 2017 21:30 schreef Voetbalmeisje het volgende:
Waarom willen mensen eigenlijk zo graag 'n relatie als in dat het MOET.
Dat bedoel ik niet, maar waarom willen mensen zo graag een relatie. Waarom moet dat van die mensen perse? Ik snap dat niet. Het komt of het komt niet.quote:Op zondag 13 augustus 2017 21:39 schreef jodelahity het volgende:
[..]
Waarom denken mensen van andere mensen dat ze graag een relatie willen omdat het moet? Dat is een betere vraag voor jezelf. Want ik kan je zo al vertellen dat mensen (gemiddeld gesproken) geen relatie willen omdat het moet.
Kunnen verschillende redenen voor zijn. Omdat men denkt gelukkiger te zijn. Omdat men denkt dat het zo hoort. Tegen het alleen zijn. Omdat iemand graag een kind wil maar dan alleen op de traditionele heteronormatieve manier bijvoorbeeld.quote:Op zondag 13 augustus 2017 21:30 schreef Voetbalmeisje het volgende:
Waarom willen mensen eigenlijk zo graag 'n relatie als in dat het MOET.
Wat seven zegt is op 4 punten al volledig. Zelf zou ik stellen dat het gewoon zo geprogrammeerd is in ons. Overleven is het doel, voortplanten, en we hebben de luxe om een monogame relatie te kunnen aangaan daarbij. Als jij honger hebt wil je ook eten toch? Als mensen graag een kind willen voelen ze dat ook enigzins op die manier (goed hierop kan ik afgestraft worden maar het idee is duidelijk). Of als ze dus een relatie willen. Of vriendschap. Of warmte door een CV ketel, wat dan ook. Het is niet dat het moet, maar ze willen het graag genoeg.quote:Op zondag 13 augustus 2017 21:41 schreef Voetbalmeisje het volgende:
[..]
Dat bedoel ik niet, maar waarom willen mensen zo graag een relatie. Waarom moet dat van die mensen perse? Ik snap dat niet. Het komt of het komt niet.
Ik heb er wel even naar gekeken. Ziet er interessant uit, volgens mij doet een vriendin van mij dat ook. Jammer dat het niet compleet vergoed wordt.quote:Op maandag 14 augustus 2017 10:30 schreef Seven. het volgende:
TS, heb je mijn post over hapto al gelezen?
Zulke algemene uitspraken zijn echt onzinnig om te doen.quote:Op maandag 14 augustus 2017 15:48 schreef Rockefellow het volgende:
Als je als vrouw van 35 nog geen gezin hebt terwijl je dit wel ambieert ben je gewoon fucked. De kans dat je nog een geschikte partner vindt is zeer minimiem waardoor de kans zeer groot is dat je eventuele kinderen met vergelijkbare problematiek opzadelt.
Als je wil, kan ik mijn topic wel blijven updaten, misschien krijg je dan een idee of het bij je zou passen. . Ik ben iig blij dat ik het een kans heb gegeven, ik luister nu al veel beter naar mijn lijf.quote:Op maandag 14 augustus 2017 16:01 schreef DancingPhoebe het volgende:
Ik ga toch ook eens haptonomie proberen denk ik. Dan maar zelf betalen.
Niet alleen onzinnig, ook domweg niet waar.quote:Op maandag 14 augustus 2017 15:55 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Zulke algemene uitspraken zijn echt onzinnig om te doen.
Ja graag. Al ga ik het denk sowieso eens op zoek naar een geschikte in de buurtquote:Op maandag 14 augustus 2017 16:10 schreef Seven. het volgende:
[..]
Als je wil, kan ik mijn topic wel blijven updaten, misschien krijg je dan een idee of het bij je zou passen. . Ik ben iig blij dat ik het een kans heb gegeven, ik luister nu al veel beter naar mijn lijf.
Het lijkt mij wel zinnig om te beseffen dat het gedroomde huisje-boompje-beestje scenario zo goed als praktisch onhaalbaar is geworden. Alle hulp die nu wordt ingeschakeld zal dat dus ook niet dat als doel moeten hebben. Terwijl het wel de trigger was om hulp te zoeken.quote:Op maandag 14 augustus 2017 15:55 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Zulke algemene uitspraken zijn echt onzinnig om te doen.
Mannen zullen geneigd zijn eerder met een jonger exemplaar een gezin te stichten, daarnaast zijn er zijn een hoop piraten die jacht maken op gewillige dames met deze problematiek. Types waar TS ook nog gevoelig voor lijkt. Dat maakt het bijzonder ingewikkeld een fatsoenlijke partner te vinden om een gezin mee te stichten.quote:Op maandag 14 augustus 2017 16:12 schreef Seven. het volgende:
[..]
Niet alleen onzinnig, ook domweg niet waar.
Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen. Wat een onzin dat je op die leeftijd geen fatsoenlijke partner meer zou kunnen vinden. Je maakt hier echt een fikse denkfout.quote:Op maandag 14 augustus 2017 16:28 schreef Rockefellow het volgende:
[..]
Het lijkt mij wel zinnig om te beseffen dat het gedroomde huisje-boompje-beestje scenario zo goed als praktisch onhaalbaar is geworden. Alle hulp die nu wordt ingeschakeld zal dat dus ook niet dat als doel moeten hebben. Terwijl het wel de trigger was om hulp te zoeken.
Lijkt mij niet onzinniger dan andere uitspraken in dit topic.
[..]
Mannen zullen geneigd zijn eerder met een jonger exemplaar een gezin te stichten, daarnaast zijn er zijn een hoop piraten die jacht maken op gewillige dames met deze problematiek. Types waar TS ook nog gevoelig voor lijkt. Dat maakt het bijzonder ingewikkeld een fatsoenlijke partner te vinden om een gezin mee te stichten.
Als je 35 - en ook nog eens mentaal zoekende - bent lijkt het me niet onverstandig om in ieder geval voorzichtig aan het idee te wennen dat het niet meer gaat gebeuren. Niet met een fatsoenlijke partner in ieder geval.
Een fatsoenlijke partner om kinderen mee te maken? Zeer kleine kans.quote:Op maandag 14 augustus 2017 16:34 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen. Wat een onzin dat je op die leeftijd geen fatsoenlijke partner meer zou kunnen vinden. Je maakt hier echt een fikse denkfout.
Dat snap ik.quote:En daar laat ik het maar bij.
Hoi! Ja, maar ik had niet de tijd en de rust om het volledig tot me te nemen. Dit komt later. Dank in ieder geval voor je openhartige bijdrage!quote:Op maandag 14 augustus 2017 10:30 schreef Seven. het volgende:
TS, heb je mijn post over hapto al gelezen?
Nee, je snapt er juist niks van. Geeft niet, verder.quote:Op maandag 14 augustus 2017 16:37 schreef Rockefellow het volgende:
[..]
Een fatsoenlijke partner om kinderen mee te maken? Zeer kleine kans.
[..]
Dat snap ik.
1 Aspect waar Rockefellow natuurlijk gewoon gelijk in heeft is de eindigheid van de vruchtbaarheid van een vrouw. Op je 35ste is er nog niet zo veel aan de hand, maar na je 40ste begint het toch erg moeilijk te worden. Zelfs met medische noodgrepen.quote:Op maandag 14 augustus 2017 16:41 schreef DancingPhoebe het volgende:
Wat een onzin.
Mijn vriend ontmoet als thirty-somethinger en hij -zelf fourty somethinger- had met liefde nog aan een gezin begonnen met me.
Een paar jaar daarvoor tijdje gedate met een eind dertiger, die met de vriendin die hij na mij kreeg een gezinnetje is gesticht.
Daarna een man die even oud was en zichzelf pas op die leeftijd pas voor het eerst vader zag worden, indien geschikte partner.
Daartussen vooral veel mannen (vnl) gesproken van begin / half 30 die vooral langzaam hun wildste haren aan het kwijtraken waren en aan gezinnetje begonnen te denken.
Allemaal erg anecdotal, maar gezien het feit dat ik écht weinig beb gedate vind ik dit een bizar hoge score.
Dat was ook eigenlijk mijn grootste datefrustratie. Dat ook alle mannen uiteindelijk huisjeboompjebaby willen.
Jeetje wat treurig. Waarom zoek je geen vent die er hetzelfde instaat als jij?quote:Op zaterdag 19 augustus 2017 10:19 schreef Andromache het volgende:
De angst. Ik zit er nu middenin. Het is net aan, we vinden het allebei lastig om kwetsbaarheid te tonen, hij zegt niet zo'n apper te zijn, ik kan hem pas dinsdag voor het eerst weer fatsoenlijk zien en afgelopen maandagochtend was de laatste keer dat ik hem zag. Ik vind het vreselijk, ik wil elke dag bevestiging, het liefst, dat hij me na dit weekend nog wil zien, dat ik er toe doe voor hem, dat hij niet weggaat. Laatste appje was van hem, beetje kortaf, terwijl ik drie appjes achter elkaar heb gestuurd. Ik ga mezelf dwingen om niks te sturen zolang hij niks stuurt. Ik wil dat hij initiatief neemt en dat ik hem niet wegjaag doordat ik weer wat plan om elkaar te zien. De laatste keer ging op zijn initiatief trouwens.
Ik ben gewoon zo bang dat er weer iemand bij me weggaat. Zo bang. Zie hier de gedachten. Laat dit weekend snel voorbij gaan en laat me weer snel de knusheid met hem ervaren en laat er ontwikkeling in zitten. Want hij is denk ik echt de moeite waard.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |