R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
I rest my case.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:00 schreef Andromache het volgende:
Jongens, ontzettend bedankt voor alle reacties.
Ik moet het even laten bezinken en goed nadenken wat ik als reactie wil schrijven.
Ik ben gelukkig zonder een man, maar ook met een man die mij warmte en een beschermend gevoel geeft en in wiens armen ik kan liggenquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:05 schreef Martin_marvellous het volgende:
[..]
ben jij gelukkig zonder man? Je weet toch, jullie hebben ons écht nodig
ik denk nog steeds dat je het laatste prefereert.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:41 schreef TheInnocent het volgende:
[..]
Ik ben gelukkig zonder een man, maar ook met een man die mij warmte en een beschermend gevoel geeft en in wiens armen ik kan liggen
[ Bericht 0% gewijzigd door Martin_marvellous op 11-08-2017 12:50:41 ]
quote:
Jongens, ontzettend bedankt voor alle reacties.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Nouja. Ik verwoord het msschien verkeerd. Maar ja. Ik kan niet hoog functioneren als ik ook moet omgaan met enorm veel angsten. Dat bedoel ik. Niet dat ik dan niets meer kan.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:29 schreef Seven. het volgende:
[..]
Kun jij serieus niet werken als je je echt in gaat voelen in je verlatingsangst?
Jeetje, dat klinkt best wel ernstig.. Ben je niet bang dat het vroeg of laat allemaal als een orkaan tot uitbarsting komt? Ik vind het idee dat ik dat niet zou kunnen juist weer eng, maar zo zie je maar weer dat iedereen daarin weer anders reageert.
Mooi gezegdquote:
(Ik heb niet het hele topic gelezen, sorry als ik iets dubbels zeg) Misschien moet je eerst leren om tevreden vrijgezel te zijn. Dat je je goed voelt in je eigen aanwezigheid. Dat je alleen echt gelukkig kan zijn. Meestal is dat de stap waardoor relaties al dan niet slagen. Je hangt dan je geluk te veel aan een ander op, terwijl je dat eigenlijk vanuit jezelf moet laten komen.
Met jou als persoon is echt niks mis en je bent een heel mooi mens. Probeer dat (eventueel met wat hulp) in te gaan zien. Dan kom je ook vanzelf een partner tegen die je wel accepteert zoals je bent en weet je de foute mensen af te wijzen. Zet eerst jezelf op nummer één
Knuffel
.
tijd om de spoken in je leven aan te pakken?quote:
[..]
Nouja. Ik verwoord het msschien verkeerd. Maar ja. Ik kan niet hoog functioneren als ik ook moet omgaan met enorm veel angsten. Dat bedoel ik. Niet dat ik dan niets meer kan.
TS hunkert naar de geborgenheid en veiligheid van een relatie, anderen in haar omgeving hebben dit immers ook. In een soort wanhoop de verkeerde mannen aanklampen om dit te krijgen, maar iedere keer gaat het mis. All over the place zijn en denken dat huisje boompje beestje binnen drie maanden voor de deur staat.
Welke kerel is dan nog te vertrouwen als het zo vaak mis gaat? Zal deze keer ook wel weer fout gaan.
Welke kerel is dan nog te vertrouwen als het zo vaak mis gaat? Zal deze keer ook wel weer fout gaan.
In een notendop maar dat is precies hoe het werkt. De vraag is dan ook hoe TS dit kan doorbreken.quote:
TS hunkert naar de geborgenheid en veiligheid van een relatie, anderen in haar omgeving hebben dit immers ook. In een soort wanhoop de verkeerde mannen aanklampen om dit te krijgen, maar iedere keer gaat het mis. All over the place zijn en denken dat huisje boompje beestje binnen drie maanden voor de deur staat.
Welke kerel is dan nog te vertrouwen als het zo vaak mis gaat? Zal deze keer ook wel weer fout gaan.
Resistance is futile.
Zorgen dat dat huisje boompje beestje minder belangrijk wordt. Evt door therapie.quote:
[..]
In een notendop maar dat is precies hoe het werkt. De vraag is dan ook hoe TS dit kan doorbreken.
En zij die geen huisje boompje beestje nastreven? Tegan en ik willen allebei geen 'doorsnee gezinnetje'.quote:
[..]
Zorgen dat dat huisje boompje beestje minder belangrijk wordt. Evt door therapie.
Resistance is futile.
Nee maar jij hebt evengoed een duidelijk beeld van wat je graag zou willen.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 16:11 schreef Seven. het volgende:
[..]
En zij die geen huisje boompje beestje nastreven? Tegan en ik willen allebei geen 'gezinnetje'.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Ja, dit verbaast je misschien maar ik wil graag een alternatief gezinnetje, dus met een leuke homo of een leuk homostel. Ik heb zelfs een beetje iets tegen het idee van een traditioneel gezin voor mezelf (ik zie ook dat het wel heel leuk kan zijn voor anderen maar ik denk niet dat vader/moeder/kindje voor mij zou werken). En ik wil een huis kopen en daar Seven. overheen kalken, iets wat mij (en mij alleen) op het lijf geschreven is. Dus ik heb een duidelijk beeld van de komende tien jaar. Maar die dingen zijn niet afhankelijk van mijn partner en deze dingen stel ik me ook voor met hulp van buitenaf maar niet samen met iemand. Ik ga daar gewoon voor, ik laat verlatingsangst echt niet in de weg komen van in mijn eigen dromen.quote:
[..]
Nee maar jij hebt evengoed een duidelijk beeld van wat je graag zou willen.
Eigenlijk is de droom in deze aan mezelf bewijzen dat ik wél in staat ben tot het aangaan van een normale relatie. Misschien moet ik dat minder belangrijk maken, best wel een dingetje geworden in mijn hoofd.
Resistance is futile.
Maar waarom wil je dat jezelf bewijzen? Wat is het nut ervan?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 16:20 schreef Seven. het volgende:
Eigenlijk is de droom in deze aan mezelf bewijzen dat ik wél in staat ben tot het aangaan van een normale relatie.
Waarom zou je iets 'normaals' willen als dat niet perse is wat bij je past.
Als je droom is een leuke relatie te hebben, snap ik het helemaal, maar als het om 'bewijzen' gaat, dan verliest het al snel gevoel en is het meer een doel die je wilt bereiken.
Door je filter aan te passen wat betreft mannen. Wacht een aantal dates met seks, hoe moeilijk dat ook is. App je date niet kapot. Leg niet je ziel bloot binnen een aantal dates. Laat de kinderwens van de andere kant komen en antwoord daar bevestigend op (punt). Gedraag je niet als getrouwd stel binnen afzienbare tijd.quote:
[..]
In een notendop maar dat is precies hoe het werkt. De vraag is dan ook hoe TS dit kan doorbreken.
Kortom trap op die rem en kijk eerst eens wat je aan de andere kant hebt zitten. Wat voor vlees heb ik überhaupt in de kuip?
Nou ja, eigen moet ik zeggen, dat ik dit aan mijn familie kan bewijzen!quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 16:28 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Maar waarom wil je dat jezelf bewijzen? Wat is het nut ervan?
Waarom zou je iets 'normaals' willen als dat niet perse is wat bij je past.
Als je droom is een leuke relatie te hebben, snap ik het helemaal, maar als het om 'bewijzen' gaat, dan verliest het al snel gevoel en is het meer een doel die je wilt bereiken.
Ik heb wel klein complexje doordat ik mijn eigen relaties aan die van mijn broer en zussen en ouders spiegel.
Resistance is futile.
Dat is sowieso iets wat je niet moet willen doen. Maar denk dat jij dat ook wel snaptquote:
Nou ja, eigen moet ik zeggen, dat ik dit aan mijn familie kan bewijzen!
Ik heb wel klein complexje doordat ik mijn eigen relaties aan die van mijn broer en zussen en ouders spiegel.
Dit is een belangrijke.quote:
Ik heb het topic met interesse (en herkenning
) gelezen. 'Probleem' van therapie vind ik zelf dat het vaak zo cogntief, rationeel blijft. Je wéét wel hoe het zit, maar het vóelt niet zo. Bij mij was dat tenminste zo, na een jaar individuele psychotherapie en daarna een opname van 3 maanden. Ik wist precies hoe het allemaal werkte bij mij. Maar dat 'gat in mijn buik' bleef....
Toen ben ik haptotherapie gaan doen. De therapeute die me daarbij begeleidde heeft mij daadwerkelijk met mijn gevoel in contact gebracht. Zij heeft mij ahw opnieuw 'opgevoed'. Dwz we zijn samen door allerlei fases van mijn leven gegaan. Niet rationeel, zoals bij de eerdere therapieën, maar in contact met mijn gevoel. Ik kan het niet omschrijven hoe het gaat. Mensen hebben vaak het beeld van 'zweverig', maar dat viel (bij mijn therapeute iig) erg mee.
Metafoor die voor mij geldt: mijn fundament was erg wankel. Ik deed ontzettend mijn best daar de prachtigste huizen op te bouwen, maar die stortten uiteindelijk allemaal in. Tijdens de cognitieve benadering kreeg ik inzicht in de bouwtekeningen. Tijdens de haptotherapie leerde ik om op het zwakke fundament een piepklein huisje te bouwen, mijn huisje. Dat werd in eerste instantie gestut door mijn therapeute. Maar ik leerde ook hulp en steun te vragen bij anderen, zodat mijn huisje nog meer gestut werd. Van daaruit ben ik verder gaan bouwen. Geen luchtkastelen meer, maar een fijn huis dat bij mij past.
Tijdens de hapto heb ik ook afscheid genomen van alle toekomstplaatjes die ik in mijn hoofd had gemaakt, ik hoefde ze bij wijze van spreken alleen nog maar in te kleuren (en dat mislukte dus telkens). Ook van mijn kinderwens heb ik met deze haptotherapeute oprecht afscheid genomen. Mijn fundament is wat het is. Bij heftige tegenslag val ik nog wel eens zachtjes terug in oude patronen. Maar ik heb ze leren herkennen en kan ze nu snel ombuigen.
Feitelijk ben ik geheeld tijdens dit proces. En van daaruit bleek dat ik wél een stabiele en gezonde relatie aan kan gaan (inmiddels 16 jaar) en hebben we samen een zoon (bijna 11).
Al met al, er is dus echt hoop. Je kunt jezelf met de juiste hulp helen, maar het kost tijd, veel tijd.
Sterkte dames, en veel succes!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ommegot nu wil ik ook hapnoquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 17:14 schreef Moonah het volgende:
[..]
Dit is een belangrijke.
Ik heb het topic met interesse (en herkenning
'Probleem' van therapie vind ik zelf dat het vaak zo cogntief, rationeel blijft. Je wéét wel hoe het zit, maar het vóelt niet zo. Bij mij was dat tenminste zo, na een jaar individuele psychotherapie en daarna een opname van 3 maanden. Ik wist precies hoe het allemaal werkte bij mij. Maar dat 'gat in mijn buik' bleef....
Toen ben ik haptotherapie gaan doen. De therapeute die me daarbij begeleidde heeft mij daadwerkelijk met mijn gevoel in contact gebracht. Zij heeft mij ahw opnieuw 'opgevoed'. Dwz we zijn samen door allerlei fases van mijn leven gegaan. Niet rationeel, zoals bij de eerdere therapieën, maar in contact met mijn gevoel. Ik kan het niet omschrijven hoe het gaat. Mensen hebben vaak het beeld van 'zweverig', maar dat viel (bij mijn therapeute iig) erg mee.
Metafoor die voor mij geldt: mijn fundament was erg wankel. Ik deed ontzettend mijn best daar de prachtigste huizen op te bouwen, maar die stortten uiteindelijk allemaal in. Tijdens de cognitieve benadering kreeg ik inzicht in de bouwtekeningen. Tijdens de haptotherapie leerde ik om op het zwakke fundament een piepklein huisje te bouwen, mijn huisje. Dat werd in eerste instantie gestut door mijn therapeute. Maar ik leerde ook hulp en steun te vragen bij anderen, zodat mijn huisje nog meer gestut werd. Van daaruit ben ik verder gaan bouwen. Geen luchtkastelen meer, maar een fijn huis dat bij mij past.
Tijdens de hapto heb ik ook afscheid genomen van alle toekomstplaatjes die ik in mijn hoofd had gemaakt, ik hoefde ze bij wijze van spreken alleen nog maar in te kleuren (en dat mislukte dus telkens). Ook van mijn kinderwens heb ik met deze haptotherapeute oprecht afscheid genomen. Mijn fundament is wat het is. Bij heftige tegenslag val ik nog wel eens zachtjes terug in oude patronen. Maar ik heb ze leren herkennen en kan ze nu snel ombuigen.
Feitelijk ben ik geheeld tijdens dit proces. En van daaruit bleek dat ik wél een stabiele en gezonde relatie aan kan gaan (inmiddels 16 jaar) en hebben we samen een zoon (bijna 11).
Al met al, er is dus echt hoop. Je kunt jezelf met de juiste hulp helen, maar het kost tijd, veel tijd.
Sterkte dames, en veel succes!
Maar dan wil ik straks ook ineens een kind
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Gheghe, misschien is dat het effect van hapNo.quote:
[..]
Ommegot nu wil ik ook hapno
Maar dan wil ik straks ook ineens een kind
Ik heb hapTo gedaan.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ach aardappelaardappel.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 17:30 schreef Moonah het volgende:
[..]
Gheghe, misschien is dat het effect van hapNo.
Ik heb hapTo gedaan.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Megamultiquotereactie, dank allen nogmaals!
Maar de reflex is een zelfbenadering van 'oei'.
Inderdaad, haptotherapie is waarschijnlijk iets voor mij.
). Ik zal inderdaad nooit de superdaadkrachtige worden op emotioneel niveau, ik ben eerder angstig, maar ik kom er langzaam wel waar ik zijn moet.
Wat betreft het heen en weer schieten, ik denk dat dat het verschil is tussen wat ik voel en wat ik als zeer intelligent persoon rationeel kan bedenken/accepteren.
Hulp ga ik zoeken, ik sta al op een wachtlijst voor een persoonlijkheidsonderzoek, een nieuwe diagnose, ik heb trouwens al hulp maar in de eerste lijn. Stelt het je trouwens gerust dat mijn offline leven vooral draait om muziek, spellen doen, uitgaan, dansen?
En mijn vader was hier laatst een hele middag en dat was supergezellig! Vriendschappen mogen meer diepgang krijgen. Van de 15 heb ik niet met allemaal een dusdanig diepe band dat ik al mijn kwetsbaarheden durf te tonen. Ongeveer de helft wel. Of nee... ik heb niet het idee dat zij hun kwetsbaarheden aan mij tonen, want dat bewaren ze voor hun partner! Waar mijn vriendinnetje van volleybal wel over haar problemen met mij praat, mis ik dat juist een beetje van de andere kant van de oude vriendenclub, waardoor me daar toch een pietsie dat gevoel van onveiligheid bekruipt als ik me daar kwetsbaar toon.
Herkenbaar. Ik benader mezelf snel negatief, dat er iets mis is met mij. Waar dat vandaan komt? Vast de omgang met leeftijdsgenoten vroeger. Dat zonderlinge gevoel. Ik ben nu eigenlijk wel blij dat ik onafhankelijk was en principieel tegen merkkleding en meeloperij was, want daar heb ik nu profijt van in mijn karakter.quote:
[..]
Er zijn twee dingen die je kunt doen om je situatie aan te pakken.
1. Stop jezelf als probleemgeval te zien. Ik begrijp dat je je soms zo voelt en dat je zo bent gaan denken over jezelf, maar het is onjuist.
Maar de reflex is een zelfbenadering van 'oei'. Ik heb een heel sterk beeld meegekregen, dat een relatie hoort, dat een gezin de norm is. Ik ben daar tamelijk traditioneel in. Dus ik deed het gedoe van mijn ex eigenlijk af als 'hij draait nog wel bij'. Ik dacht echt tot twee maanden voor het uitging dat ik hem nog wel bij kon draaien, we gingen steeds meer zijn angsten erover concreet maken met 'waar gaan we dan wonen, en wat voor soort huis, en hoe gaat dat dan dit dat', maar daarna nam hij rap afstand. Ik nam met steeds minder genoegen in de loop der tijd trouwens ook wat betreft mate van contact, hij nam nooit op als ik belde want hij wilde op zichzelf zijn. Dat heb ik geaccepteerd omdat de rest zo goed was als we bij elkaar waren. Maar ja. Hij past niet echt bij me op het diepe niveau. Het is wel goed zo.quote:
Wat je hier volgens mij fout doet is je geluk zoeken bij de gratie van de aanwezigheid van iemand anders, terwijl je voor jezelf gelukkig moet zijn. Als je dat was geweest had je het waarschijnlijk ook zelf uitgemaakt: "Oh je hebt geen gevoelens voor me en je wil geen kinderen met me? Wat doe je dan nog bij me?"
Nee, absoluut niet, haar moeder is zwaar mishandeld door mijn opa met frustraties over zijn Indië-soldatenverleden en waarschijnlijk ook iets van vroeger dat hij als slimme man nooit heeft kunnen studeren (arbeiders-/schippersmilieu). Beppe bleef ook bij pake kost wat kost. En ik heb het idee dat er verhoudingsgewijs meer mis is gegaan bij mijn moeder dan bij mijn tantes want die zijn een stuk zelfstandiger dan zij.quote:
Hoe is de relatie van je moeder met haar ouders? Is zij veilig gehecht denk je?
Dit doet me denken aan mijn cursus mindfulness waar ik minder mee doe momenteel. Hieronder ook de tip van haptotherapie, die ik al eerder gekregen heb. Ik ga daar alsnog mee aan de slag dit najaar. Maar op dat denken kon ik altijd terugvallen, hè? Dat is professioneel/intellectueel mijn grote kracht.quote:
Bedankt voor je supermooie verhaalquote:
[..]
Toen ben ik haptotherapie gaan doen. [knip]
Inderdaad, haptotherapie is waarschijnlijk iets voor mij. Ik ben tamelijk laat aan een echt goede vorm van therapie begonnen, eerstelijns-RET was onvoldoende, wat wel bleek na een aantal herhalingen. Ik vind zeker dat na 2011 de intensiteit van mijn klachten is veranderd. Ik vermoed echter wel dat destijds misschien niet helemaal de goede diagnose is gesteld, omdat ik toch veel blijf herkennen in ADD nu met een serieuze en veeleisende baan, maar ook wel wat borderlinetrekjes. Ik ben kwetsbaar, en ik wil die kwetsbaarheden verminderen. Ik ga eind deze maand naar de huisarts voor een verwijsbrief.quote:
[..]
Soms genezen persoonlijkheidsstoornissen dan ook niet en blijft het een patroon. Intensiteit kan wel veranderen. Als je eenmaal volwassen bent is het sowieso lastig om echt te veranderen. Misschien is is dat het voornaamste probleem.
Geen grip, dat gevoel, dat klopt, maar ik ben het er niet mee eens dat ik er niets aan gedaan heb. Ik heb therapie aangepakt, ik heb me aangesloten, ik heb vrienden gemaakt, ik ben van laatst-gekozen-met-gym naar regelmatig sporten gegaan, ik heb mijn hele leven omgegooid door ook zelf 250 km verderop te gaan wonen in 2013 wat me toen erg goed deed, ik heb de spellenclub opgepakt, ga als het moet zelf naar festivals, ik probeer echt te veranderen in de omgang met mannen (ik heb net 5 appjes van date en hij wacht maar even een paar uur, zo werkt dit toch?quote:
Ik weet niet of je schrijfstijl representatief is voor hoe je zelf in elkaar zit maar wat een enorm zeurderige tekst vol met zelfmedelijden. Ik denk niet dat je echt onveilig gehecht bent in groep 2 of what ever omdat dat een proces is wat veel eerder in een leven speelt. Heb eerder het idee dat je altijd het gevoel hebt gehad geen grip te hebben op je leven, als kind omdat dat niet kan en als volwassene omdat je dat gewoon niet deed. Misschien is het nu tijd om dat wel te doen.
). Ik zal inderdaad nooit de superdaadkrachtige worden op emotioneel niveau, ik ben eerder angstig, maar ik kom er langzaam wel waar ik zijn moet. Misschien vergoeilijk ik vroeger inderdaad. Ik ben gewoon niet zwaar mishandeld, ze waren geen alcoholisten, ze hebben binnen de eenmaal uitgekomen moeilijkheden allebei op hun manier hun best gedaan om een dak boven ons hoofd te houden. En inmiddels was ik al bijna volwassen, dus ja... ? Het houdt ergens op, het wijzen met de vinger, ik hou heel veel van hen.quote:
Volgens mij is TS een gevalletje manisch-depri danwel borderline, aangezien het het ene moment allemaal fantastisch is en de oplossing is gevonden, en een dag later is het leven weer onwijs kut en waarom ben je er nog en wat al niet meer.
Daarnaast trek je nogal voorbarige conclusies door te wauwelen over die hechting, en dan eigenlijk aan te geven dat het gezinsleven - op wat uitschieters na - tot je puberteit eigenlijk best ok was. Dat staat vrij haaks op elkaar.
Je hebt simpelweg professionele hulp nodig. En je zal daarin vooral moeten werken aan die complete fixatie met een relatie, kinderen en het hele 'huisje, boompje, beestje' los te laten. Want ik lees je posts amper, maar áls ik weleens wat lees gaat het vrijwel altijd daar over, en kan je niet normaal meer op een eerste date zonder direct al te denken hoe die man er uit ziet in een Volvo, met een labrador, en jouw spruitjes op z'n schoot.
Wat betreft het heen en weer schieten, ik denk dat dat het verschil is tussen wat ik voel en wat ik als zeer intelligent persoon rationeel kan bedenken/accepteren.
Hulp ga ik zoeken, ik sta al op een wachtlijst voor een persoonlijkheidsonderzoek, een nieuwe diagnose, ik heb trouwens al hulp maar in de eerste lijn. Stelt het je trouwens gerust dat mijn offline leven vooral draait om muziek, spellen doen, uitgaan, dansen?
Ik wil iets schrijven op deze reactie maar ik weet niet goed wat. Mag ik slechts zeggen dat ik denk dat je analyse juist is?quote:
[..]
Dit denk ik ook.
Op het moment dat je van mening bent dat een relatie absoluut _moet_ slagen, geeft dat al een enorme druk.
Het kan een erg geruststellende gedachte zijn om de optie van het beeindigen van een relatie niet als slecht te zien of een 'falen'.
Soms blijken gewoon twee personen niet goed samen een relatie te kunnen hebben, dan is het ook niet erg of soms beter om op een gegeven moment te besluiten gescheiden wegen te gaan.
Ook daarna kan die relatie nog steeds waardevol zijn geweest en je kunt ervan geleerd hebben of fijne momenten genoten hebben samen, ook al blijf je niet eeuwig samen.
Hierbij speelt misschien voor TS ook mee dat ze dat voorbeeld van haar moeder heeft, die kennelijk zelf besloten had ondanks alle problemen, zelfs mishandeling en instabiel gedrag, d'r vader niet te verlaten, vermoedelijk ook 'voor het gezin' ;
Niet alle tips en keuzes van die "rots-in-de-branding"-moeder zijn echter altijd zo perfect en behulpzaam gebleken voor TS,
Net als dat haar moeders "schelden-doet-geen-pijn"-mantra, de pijn van het pesten niet wegnam is het voor TS misschien goed te realiseren dat ze een ander leven leidt dan haar moeder en ook andere keuzes zal moeten maken.
Sowieso heb ik wat twijfels bij dat idee van de TS over haar 'warme gezinsleven': "... terwijl ik ook zo graag (...) een warm gezin wil net als vroeger tot ca. 15 en vooral het grote familieverband dat zo warm was?"
In hoeverre is dat beeld over haar verleden iets dat ze deels ook misschien geconstrueerd heeft door bv. de herinneringen over het misbruik en de pesterijen later te 'vergoeilijken'?
Nou, het was goed of redelijk goed zolang ik wat met hem had, maar toen hij afstand begon te nemen en het uit ging, was alles weer terug wat ik dacht kwijt te zijn, claimen, dat heel sterke gevoel dat ik toch verlaten word, want hee, dat was zojuist gebeurd door iemand bij wie ik dacht dat dat nooit zou gebeuren omdat we het zo gezellig en leuk hadden en werkelijk enorm konden lachen met elkaar. Alles weer in duigen.quote:
Wat mij in de OP opvalt, is dat degene met wie je (Andro) dacht een langdurige relatie op te kunnen bouwen, toch niet op één lijn zat met je. Dat is pech hebben. Maar dat heeft toch niks te maken met hechtingsproblematiek bij jou?
En waarom overkomt ons dat dan? Gewoon pech?quote:Ik krijg de indruk, overigens ook als ik Sevens belevenissen lees, dat het wel vaker is dat jullie gewoon niet de juiste treffen die wil wat jij ook wil. Met de juiste partner zouden een hoop struggles misschien helemaal niet meer zo aan de orde zijn.
Dit. Ik denk dat dat ook niet haalbaar is à la een topsporter ofzo.quote:
Ik lees in de tekst van Andro niet veel zelfmedelijden - eerder dat ze gewoon oprecht vertelt hoe ze het zelf ervoer. Snap wel dat mensen graag wat meer 'power' willen zien en een houding a la 'ik laat me niet bepalen door mijn verleden', maar zo'n houding is waarschijnlijk voor haar (nog) niet weggelegd.
Dat is toch niet zo? Met verenigingsgenoten knuffel ik niet op de bank, en die neem ik ook beslist niet mee naar de familie met kerst, omdat die vanwege hun 'functie' simpelweg nooit zo dichtbij kunnen en zullen komen als een levenspartner. Sorry, maar ik vind dat te ver gezocht. Aan de bar leuk, met een enkele vriendin van de volleybal heb ik nu een heel leuke en ook best diepgaande vriendschap, echt een ontzettend lief en leuk mens.quote:Ik snap heel goed dat je graag een relatie wil voor dat veilige, warme gevoel en om de eenzaamheid te bestrijden, maar dat is naar mijn smaak geen gezonde insteek op de vraag waarom je een relatie met iemand wil. Het probleem is dat het een behoorlijk instrumentele benadering is: de ander als middel om een bepaald doel te bereiken. Nee, je wil een relatie met iemand vanwege diegene zelf. Zolang je blijft hangen in die benadering zul je als een neuroot op zoek blijven naar een kerel die eindelijk dat kan geven. Terwijl je die ook via andere wegen kan voorzien in die specifieke behoeften (vriendschap, verenigingsleven, etc). En bovendien: het is geen schande om alleen te blijven.
Ik zou veel meer naar mijn ouders toe willen maar ik moet altijd nog zo veel van mezelf. Als je mijn to-do-list eens zou zien.. waar ik nooit iets aan doe. Dat zijn smoesjes. Daarom probeer ik morgenavond mijn moeder op te zoekenquote:
Ik krijg het idee dat je denkt dat een man je van de eenzaamheid zal redden. Heb je geen leuk leven met vrienden, leuk werk, sociale activiteiten, hobbies, warm contact met ouders en goede vriendinnen die je steun bieden? Probleem is denk ik dat je dan afhankelijk wordt van de man, terwijl je een gelukkig leven zou moeten kunnen hebben met of zonder die man.
En mijn vader was hier laatst een hele middag en dat was supergezellig! Vriendschappen mogen meer diepgang krijgen. Van de 15 heb ik niet met allemaal een dusdanig diepe band dat ik al mijn kwetsbaarheden durf te tonen. Ongeveer de helft wel. Of nee... ik heb niet het idee dat zij hun kwetsbaarheden aan mij tonen, want dat bewaren ze voor hun partner! Waar mijn vriendinnetje van volleybal wel over haar problemen met mij praat, mis ik dat juist een beetje van de andere kant van de oude vriendenclub, waardoor me daar toch een pietsie dat gevoel van onveiligheid bekruipt als ik me daar kwetsbaar toon. Nou, drie maanden overdrijf je schromelijk. Maar voor de rest heb je gelijk, zo gaat het dus en daar baal ik van.quote:
TS hunkert naar de geborgenheid en veiligheid van een relatie, anderen in haar omgeving hebben dit immers ook. In een soort wanhoop de verkeerde mannen aanklampen om dit te krijgen, maar iedere keer gaat het mis. All over the place zijn en denken dat huisje boompje beestje binnen drie maanden voor de deur staat.
Welke kerel is dan nog te vertrouwen als het zo vaak mis gaat? Zal deze keer ook wel weer fout gaan.
== houdt van sterke anekdotes voor op feesten en partijen ==
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
Ja, voor een deel is het pech, als je iemand treft waarmee jij wel maar hij niet met jou een langdurige relatie wilt.
Voor een deel is het misschien ook zoeken op de verkeerde plek (zoiets als Tinder lijkt me meer iets voor veel en vluchtig dan voor altijd).
En voor een deel misschien wel dat je er zelf niet genoeg in investeert, misschien toch de relatie opblaast door gedrag dat die ander bij je wegdrijft.
Voor een deel is het misschien ook zoeken op de verkeerde plek (zoiets als Tinder lijkt me meer iets voor veel en vluchtig dan voor altijd).
En voor een deel misschien wel dat je er zelf niet genoeg in investeert, misschien toch de relatie opblaast door gedrag dat die ander bij je wegdrijft.
The love you take is equal to the love you make.
Ho ho, ik zeg niet dat je er niks aan gedaan hebt en dat je je leven niet probeert te veranderen. Op basis van het verhaal in je OP krijg ik alleen het gevoel dat je jezelf als een slachtoffer ziet, wat je in feite ook bent omdat andere mensen je gevormd hebben tot wie je bent, maar dat dat op *dit* moment in je leven enorm destructief werkt omdat dat wat je gemist heb als kind je nooit meer gaat krijgen. Het heeft dus imho ook helemaal geen zin om je hele geschiedenis kapot te analyseren zodat je het _precieze_ moment kunt bepalen wanneer jij geworden bent tot wat je bent maar dat verandert letterlijk he-le-maal niks.quote:
Geen grip, dat gevoel, dat klopt, maar ik ben het er niet mee eens dat ik er niets aan gedaan heb. Ik heb therapie aangepakt, ik heb me aangesloten, ik heb vrienden gemaakt, ik ben van laatst-gekozen-met-gym naar regelmatig sporten gegaan, ik heb mijn hele leven omgegooid door ook zelf 250 km verderop te gaan wonen in 2013 wat me toen erg goed deed, ik heb de spellenclub opgepakt, ga als het moet zelf naar festivals, ik probeer echt te veranderen in de omgang met mannen (ik heb net 5 appjes van date en hij wacht maar even een paar uur, zo werkt dit toch?
Als ik jou was zou ik op zoek gaan naar een psycholoog die met jou op zoek wilt gaan naar wat je nú nodig hebt om te kunnen functioneren op de manier zoals jíj dat wilt. In mijn ervaring praten psychologen je naar de bek en willen ze je diagnosticeren op basis van je verleden terwijl je problemen zich in het heden afspelen.
Het belangrijkste is denk ik dat als je met oude (dysfunctionele) patronen leeft, je vaak een partner treft die daarop aansluit. Op de lange termijn leidt dat meestal niet tot stabiliteit omdat die patronen in het heden niet meer nuttig zijn en ze meestentijds tegen je werken. En dús ook de relatie die daarop gebaseerd is.quote:
Ja, voor een deel is het pech, als je iemand treft waarmee jij wel maar hij niet met jou een langdurige relatie wilt.
Voor een deel is het misschien ook zoeken op de verkeerde plek (zoiets als Tinder lijkt me meer iets voor veel en vluchtig dan voor altijd).
En voor een deel misschien wel dat je er zelf niet genoeg in investeert, misschien toch de relatie opblaast door gedrag dat die ander bij je wegdrijft.
Zie bv het bekende voorbeeld van vrouwen die in hun jeugd mishandeld zijn. Zij treffen (zoeken....) vaak ook een partner die hen mishandelt.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Oh Moonahquote:
[..]
Dit is een belangrijke.
Ik heb het topic met interesse (en herkenning
'Probleem' van therapie vind ik zelf dat het vaak zo cogntief, rationeel blijft. Je wéét wel hoe het zit, maar het vóelt niet zo. Bij mij was dat tenminste zo, na een jaar individuele psychotherapie en daarna een opname van 3 maanden. Ik wist precies hoe het allemaal werkte bij mij. Maar dat 'gat in mijn buik' bleef....
Toen ben ik haptotherapie gaan doen. De therapeute die me daarbij begeleidde heeft mij daadwerkelijk met mijn gevoel in contact gebracht. Zij heeft mij ahw opnieuw 'opgevoed'. Dwz we zijn samen door allerlei fases van mijn leven gegaan. Niet rationeel, zoals bij de eerdere therapieën, maar in contact met mijn gevoel. Ik kan het niet omschrijven hoe het gaat. Mensen hebben vaak het beeld van 'zweverig', maar dat viel (bij mijn therapeute iig) erg mee.
Metafoor die voor mij geldt: mijn fundament was erg wankel. Ik deed ontzettend mijn best daar de prachtigste huizen op te bouwen, maar die stortten uiteindelijk allemaal in. Tijdens de cognitieve benadering kreeg ik inzicht in de bouwtekeningen. Tijdens de haptotherapie leerde ik om op het zwakke fundament een piepklein huisje te bouwen, mijn huisje. Dat werd in eerste instantie gestut door mijn therapeute. Maar ik leerde ook hulp en steun te vragen bij anderen, zodat mijn huisje nog meer gestut werd. Van daaruit ben ik verder gaan bouwen. Geen luchtkastelen meer, maar een fijn huis dat bij mij past.
Tijdens de hapto heb ik ook afscheid genomen van alle toekomstplaatjes die ik in mijn hoofd had gemaakt, ik hoefde ze bij wijze van spreken alleen nog maar in te kleuren (en dat mislukte dus telkens). Ook van mijn kinderwens heb ik met deze haptotherapeute oprecht afscheid genomen. Mijn fundament is wat het is. Bij heftige tegenslag val ik nog wel eens zachtjes terug in oude patronen. Maar ik heb ze leren herkennen en kan ze nu snel ombuigen.
Feitelijk ben ik geheeld tijdens dit proces. En van daaruit bleek dat ik wél een stabiele en gezonde relatie aan kan gaan (inmiddels 16 jaar) en hebben we samen een zoon (bijna 11).
Al met al, er is dus echt hoop. Je kunt jezelf met de juiste hulp helen, maar het kost tijd, veel tijd.
Sterkte dames, en veel succes!
. Ik heb net mijn 3e sessie gehad, ik voel het nog steeds in mijn maag! Vandaag voor het eerst heel concreet gevoeld, alsof de inhoud van mijn hersenpan een pirouette deed. Precies wat jij beschrijft, CBT is prachtig maar anyseren hoe je iets moet voelen als je opgesloten zit in je eigen hoofd, is totaal zinloos. Prachtig om patronen mee te doorgronden maar niet om in contact te komen met je gevoel.
Resistance is futile.
Als ik jou verhaal zo lees, is het allemaal een uit de hand gelopen iets.quote:
Megamultiquotereactie, dank allen nogmaals!
[..]
Herkenbaar. Ik benader mezelf snel negatief, dat er iets mis is met mij. Waar dat vandaan komt? Vast de omgang met leeftijdsgenoten vroeger. Dat zonderlinge gevoel. Ik ben nu eigenlijk wel blij dat ik onafhankelijk was en principieel tegen merkkleding en meeloperij was, want daar heb ik nu profijt van in mijn karakter.
[..]
Ik heb een heel sterk beeld meegekregen, dat een relatie hoort, dat een gezin de norm is. Ik ben daar tamelijk traditioneel in. Dus ik deed het gedoe van mijn ex eigenlijk af als 'hij draait nog wel bij'. Ik dacht echt tot twee maanden voor het uitging dat ik hem nog wel bij kon draaien, we gingen steeds meer zijn angsten erover concreet maken met 'waar gaan we dan wonen, en wat voor soort huis, en hoe gaat dat dan dit dat', maar daarna nam hij rap afstand. Ik nam met steeds minder genoegen in de loop der tijd trouwens ook wat betreft mate van contact, hij nam nooit op als ik belde want hij wilde op zichzelf zijn. Dat heb ik geaccepteerd omdat de rest zo goed was als we bij elkaar waren. Maar ja. Hij past niet echt bij me op het diepe niveau. Het is wel goed zo.
[..]
Nee, absoluut niet, haar moeder is zwaar mishandeld door mijn opa met frustraties over zijn Indië-soldatenverleden en waarschijnlijk ook iets van vroeger dat hij als slimme man nooit heeft kunnen studeren (arbeiders-/schippersmilieu). Beppe bleef ook bij pake kost wat kost. En ik heb het idee dat er verhoudingsgewijs meer mis is gegaan bij mijn moeder dan bij mijn tantes want die zijn een stuk zelfstandiger dan zij.
[..]
Dit doet me denken aan mijn cursus mindfulness waar ik minder mee doe momenteel. Hieronder ook de tip van haptotherapie, die ik al eerder gekregen heb. Ik ga daar alsnog mee aan de slag dit najaar. Maar op dat denken kon ik altijd terugvallen, hè? Dat is professioneel/intellectueel mijn grote kracht.
[..]
Bedankt voor je supermooie verhaal
[..]
Ik ben tamelijk laat aan een echt goede vorm van therapie begonnen, eerstelijns-RET was onvoldoende, wat wel bleek na een aantal herhalingen. Ik vind zeker dat na 2011 de intensiteit van mijn klachten is veranderd. Ik vermoed echter wel dat destijds misschien niet helemaal de goede diagnose is gesteld, omdat ik toch veel blijf herkennen in ADD nu met een serieuze en veeleisende baan, maar ook wel wat borderlinetrekjes. Ik ben kwetsbaar, en ik wil die kwetsbaarheden verminderen. Ik ga eind deze maand naar de huisarts voor een verwijsbrief.
[..]
Geen grip, dat gevoel, dat klopt, maar ik ben het er niet mee eens dat ik er niets aan gedaan heb. Ik heb therapie aangepakt, ik heb me aangesloten, ik heb vrienden gemaakt, ik ben van laatst-gekozen-met-gym naar regelmatig sporten gegaan, ik heb mijn hele leven omgegooid door ook zelf 250 km verderop te gaan wonen in 2013 wat me toen erg goed deed, ik heb de spellenclub opgepakt, ga als het moet zelf naar festivals, ik probeer echt te veranderen in de omgang met mannen (ik heb net 5 appjes van date en hij wacht maar even een paar uur, zo werkt dit toch?
[..]
Misschien vergoeilijk ik vroeger inderdaad. Ik ben gewoon niet zwaar mishandeld, ze waren geen alcoholisten, ze hebben binnen de eenmaal uitgekomen moeilijkheden allebei op hun manier hun best gedaan om een dak boven ons hoofd te houden. En inmiddels was ik al bijna volwassen, dus ja... ? Het houdt ergens op, het wijzen met de vinger, ik hou heel veel van hen.
Wat betreft het heen en weer schieten, ik denk dat dat het verschil is tussen wat ik voel en wat ik als zeer intelligent persoon rationeel kan bedenken/accepteren.
Hulp ga ik zoeken, ik sta al op een wachtlijst voor een persoonlijkheidsonderzoek, een nieuwe diagnose, ik heb trouwens al hulp maar in de eerste lijn. Stelt het je trouwens gerust dat mijn offline leven vooral draait om muziek, spellen doen, uitgaan, dansen?
[..]
Ik wil iets schrijven op deze reactie maar ik weet niet goed wat. Mag ik slechts zeggen dat ik denk dat je analyse juist is?
[..]
Nou, het was goed of redelijk goed zolang ik wat met hem had, maar toen hij afstand begon te nemen en het uit ging, was alles weer terug wat ik dacht kwijt te zijn, claimen, dat heel sterke gevoel dat ik toch verlaten word, want hee, dat was zojuist gebeurd door iemand bij wie ik dacht dat dat nooit zou gebeuren omdat we het zo gezellig en leuk hadden en werkelijk enorm konden lachen met elkaar. Alles weer in duigen.
[..]
En waarom overkomt ons dat dan? Gewoon pech?
[..]
Dit. Ik denk dat dat ook niet haalbaar is à la een topsporter ofzo.
[..]
Dat is toch niet zo? Met verenigingsgenoten knuffel ik niet op de bank, en die neem ik ook beslist niet mee naar de familie met kerst, omdat die vanwege hun 'functie' simpelweg nooit zo dichtbij kunnen en zullen komen als een levenspartner. Sorry, maar ik vind dat te ver gezocht. Aan de bar leuk, met een enkele vriendin van de volleybal heb ik nu een heel leuke en ook best diepgaande vriendschap, echt een ontzettend lief en leuk mens.
[..]
Ik zou veel meer naar mijn ouders toe willen maar ik moet altijd nog zo veel van mezelf. Als je mijn to-do-list eens zou zien.. waar ik nooit iets aan doe. Dat zijn smoesjes. Daarom probeer ik morgenavond mijn moeder op te zoeken
[..]
Nou, drie maanden overdrijf je schromelijk. Maar voor de rest heb je gelijk, zo gaat het dus en daar baal ik van.
Ten eerste je jeugd:
-je ouders namen het blijkbaar niet altijd voor je op. Zie dat gedoe met de juf op school. Hoe zij met jou als baby om gingen is waarschijnlijk moeilijk te achterhalen, zelf weet je daar natuurlijk niet veel van. Verder af en toe de ruzies met je vader. Je waardeert vooral gezellige momenten met de hele familie, maar beschrijft vrij afstandelijk de relatie met je ouders. Knuffelden en speelden zij met je? Werd je getroost bij een ongelukje met pijn? Zijn ze nog steeds van "Los het zelf op?". Of kan je er tegenwoordig wel bij uithuilen?
-ik denk zelf dat jij moeite had met mensen om te gaan. Ik plak er geen label op, misschien heeft een therapeut dat inmiddels gedaan, maar feit blijft dat vanuit de vroege jeugd jijzelf beschrijft moeite te hebben contact te maken met anderen. In de loop van de tijd is het jou wel gelukt om goed met mensen om te gaan (ik lees vanaf de studententijd een toename van contacten), maar dat heeft wel veel bloed, zweet en tranen gekost...
-dus dat heeft wel enorme impact gehad op jouw zelfbeeld gehad: je wilde steeds meer vanaf dat moment dat je niet geaccepteerd werd juist aardig gevonden worden ipv gepest (wie niet?). Met als gevolg dat je juist meer gepest werd. Je twijfelt daardoor chronisch of jij er wel mag zijn. Natuurlijk mag je er zijn! Echter kan een man die negatieve zelfwaardering echt niet zomaar weg halen. Je moet er eerst zelf in geloven
-mogelijk heeft jouw wens (even psychologie van de koude grond) naar een gezin "omdat dat in ons gezin zo hoort" dieper met een verlangen naar acceptatie en liefde van je ouders te maken. In plaats van "tanden op elkaar" hoop je eindelijk te horen dat je er echt bij hoort!
Ja, leuk Godshand, maar wat NU?
Hierboven is al wat gesuggereerd, haptotherapie kan helpen, maar vooral zou ik werken aan je zelfbeeld. Een open deur, maar leer (geld eigenlijk net als Seven. hoewel haar problemen weer andere oorzaken hebben) jezelf te accepteren. Leer tevreden alleen te zijn en alleen te geloven dat jij er mag zijn. Vanuit dat punt kan je van anderen gaan houden om wie zij zijn, en niet als potentiële zaad- en gezinsdonoren. Dan hoeft er geen verlatingsangst meer zijn, als ze dan jou verlaten, pech gehad, je bent nog goede vrienden met je zelf
Dat gezin komt later wel en anders maar niet
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Voor de duidelijkheid: wat bedoel je dan precies met aansluiten? Want zo te lezen bedoel je dat niet in positieve zin.quote:
[..]
Het belangrijkste is denk ik dat als je met oude (dysfunctionele) patronen leeft, je vaak een partner treft die daarop aansluit. Op de lange termijn leidt dat meestal niet tot stabiliteit omdat die patronen in het heden niet meer nuttig zijn en ze meestentijds tegen je werken. En dús ook de relatie die daarop gebaseerd is.
The love you take is equal to the love you make.
Dat kan zowel in positieve zin als in negatieve zin uitpakken. Als je je als slachtoffer opstelt en je treft een partner die de redder wil spelen kan het best kans van slagen hebben. Tref je als slachtoffer echter iemand die je nog meer naar beneden haalt, lijkt het me niet zo'n geslaagde combinatie.quote:
[..]
Voor de duidelijkheid: wat bedoel je dan precies met aansluiten? Want zo te lezen bedoel je dat niet in positieve zin.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Hoe bedoel je rationeel? Je beoordeelt het op basis van je herinneringen en die kunnen rooskleuriger zijn dan de werkelijkheid.quote:
Hoewel het rationeel misschien een liefdevol gezin was, je ouders hebben je (onbewust) wel ernstig tekort gedaan.
Het is veilig om te -blijven- denken dat je ouders niets verkeerd hebben gedaan. Juist wanneer je van ze houdt.
Alle mensen waar ik van hou hebben in hun leven dingen verkeerd gedaan. Ook jij. Ook ik. Ook mijn ouders.
Ik vond het moeilijk dat heel sec te zien.
Ja, zij waren degene die me hadden moeten beschermen tegen bepaalde dingen die toch zijn gebeurd. En daarin schoten ze te kort en daardoor raakte ik op een bepaalde manier beschadigd. Punt.
Dat uitgangspunt klinkt hard. En eerlijk is eerlijk, ik zal het nooit zo tegen ze uitspreken. En daar komt juist het mooie.... omdat ik ook begrijp dat het ze niet gelukt is. Ik begrijp dat ze in de omstandigheden waarin ons gezin op dat moment zat, ze eigenlijk ook maar wat deden, ze vooral reageerden. Internet bestond nog niet, op veel dingen rustte nog een taboe en als er al passende hulp beschikbaar zou zijn geweest, waren mijn ouders iig niet mondig en onderlegd genoeg om die te vinden.
Ze probeerden, ze reageerden, vaak met de handen in het haar. Maar wél met de beste intenties en vol liefde en goede bedoelingen.
Ondanks dat ik nooit heb genoemd dat -heel zwart wit- ik beschadigd ben geraakt in die periode, waarin alleen zij mij hadden kunnen beschermen, heeft mijn vader (en mijn vader is de spreekbuis van mijn moeder, die nooit geleerd heeft over emoties en moeilijke dingen te praten) later vaak genoemd dat hij inziet dat die periode voor mij kut moet zijn geweest en dat ze dat waarschijnlijk -voor mij- beter aan hadden moeten pakken. Maar dat hij hoopte dat ik begreep dat zij eigenlijk ook maar wat deden in het gevecht waar ze in zaten en dat ze altijd van uit de beste intenties hebben gehandeld en besloten, met heel veel liefde voor en bezorgdheid om hun kinderen.
Dus misschien zit de sleutel tot jouw succes wel in toegeven dat het niet zo gek is dat jij onveilig gehecht bent en dat je daardoor in je volwassen leven tegen dingen oploopt. Dat je in die periode gedrag hebt aangeleerd dat tóén helpend, maar nu enkel destructief is.
En dat je dat wilt rechtzetten. Omdat je het waard bent.
* DancingPhoebe flipt hair
Alle mensen waar ik van hou hebben in hun leven dingen verkeerd gedaan. Ook jij. Ook ik. Ook mijn ouders.
Ik vond het moeilijk dat heel sec te zien.
Ja, zij waren degene die me hadden moeten beschermen tegen bepaalde dingen die toch zijn gebeurd. En daarin schoten ze te kort en daardoor raakte ik op een bepaalde manier beschadigd. Punt.
Dat uitgangspunt klinkt hard. En eerlijk is eerlijk, ik zal het nooit zo tegen ze uitspreken. En daar komt juist het mooie.... omdat ik ook begrijp dat het ze niet gelukt is. Ik begrijp dat ze in de omstandigheden waarin ons gezin op dat moment zat, ze eigenlijk ook maar wat deden, ze vooral reageerden. Internet bestond nog niet, op veel dingen rustte nog een taboe en als er al passende hulp beschikbaar zou zijn geweest, waren mijn ouders iig niet mondig en onderlegd genoeg om die te vinden.
Ze probeerden, ze reageerden, vaak met de handen in het haar. Maar wél met de beste intenties en vol liefde en goede bedoelingen.
Ondanks dat ik nooit heb genoemd dat -heel zwart wit- ik beschadigd ben geraakt in die periode, waarin alleen zij mij hadden kunnen beschermen, heeft mijn vader (en mijn vader is de spreekbuis van mijn moeder, die nooit geleerd heeft over emoties en moeilijke dingen te praten) later vaak genoemd dat hij inziet dat die periode voor mij kut moet zijn geweest en dat ze dat waarschijnlijk -voor mij- beter aan hadden moeten pakken. Maar dat hij hoopte dat ik begreep dat zij eigenlijk ook maar wat deden in het gevecht waar ze in zaten en dat ze altijd van uit de beste intenties hebben gehandeld en besloten, met heel veel liefde voor en bezorgdheid om hun kinderen.
Dus misschien zit de sleutel tot jouw succes wel in toegeven dat het niet zo gek is dat jij onveilig gehecht bent en dat je daardoor in je volwassen leven tegen dingen oploopt. Dat je in die periode gedrag hebt aangeleerd dat tóén helpend, maar nu enkel destructief is.
En dat je dat wilt rechtzetten. Omdat je het waard bent.
* DancingPhoebe flipt hair
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Wat een non-dusiscussie over fouten van ouders. Sorry hoor.
Als ze perfect waren geweest had je nu zelf geen reet gekund. Je moet in je leven toch echt wel wat weerstand kunnen ervaren om te groeien. Zonder tegenwind kan je niet vliegen.
Gelukkig heb je als kind normaalgesproken alle kansen om te leren, te ontwikkelen, fouten te maken en zelfstandig(er) te worden.
Het is maar net wat je er zelf mee doet. Echt, mensen die doen alsof 90% van hun leven hen overkomt.
Als ze perfect waren geweest had je nu zelf geen reet gekund. Je moet in je leven toch echt wel wat weerstand kunnen ervaren om te groeien. Zonder tegenwind kan je niet vliegen.
Gelukkig heb je als kind normaalgesproken alle kansen om te leren, te ontwikkelen, fouten te maken en zelfstandig(er) te worden.
Het is maar net wat je er zelf mee doet. Echt, mensen die doen alsof 90% van hun leven hen overkomt.
Ja de hele psychologie en psychiatrie zitten er naast inderdaad.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 22:06 schreef Mojo.jojo het volgende:
Wat een non-dusiscussie over fouten van ouders. Sorry hoor.
Als ze perfect waren geweest had je nu zelf geen reet gekund. Je moet in je leven toch echt wel wat weerstand kunnen ervaren om te groeien. Zonder tegenwind kan je niet vliegen.
Gelukkig heb je als kind normaalgesproken alle kansen om te leren, te ontwikkelen, fouten te maken en zelfstandig(er) te worden.
Het is maar net wat je er zelf mee doet. Echt, mensen die doen alsof 90% van hun leven hen overkomt.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Nee, maar TS wel. Dat is gewoon een ruggegraatloze jankerd met issues die alle oorzaken voor haar problemen buiten haarzelf zoekt. Boehoe wat heeft ze het zwaar gehad zeg doordat niet altijd alles voor de wind ging.quote:
[..]
Ja de hele psychologie en psychiatrie zitten er naast inderdaad.
It's my life, it's now or never, I ain't gonna live forever.
-
Headstrong to take on anyone.
-
Headstrong to take on anyone.
Voel je je beter nu je deze gifbeker uitgekotst hebt?quote:
[..]
Nee, maar TS wel. Dat is gewoon een ruggegraatloze jankerd met issues die alle oorzaken voor haar problemen buiten haarzelf zoekt. Boehoe wat heeft ze het zwaar gehad zeg doordat niet altijd alles voor de wind ging.
Resistance is futile.
Ach joh, ik schenk hier geeneens aandacht aan, ik weet dat hij het helemaal mis heeft maar achter een schermpje is het makkelijk vuilspuiten.quote:
[..]
Voel je je beter nu je deze gifbeker uitgekotst hebt?
== houdt van sterke anekdotes voor op feesten en partijen ==
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
Maar er dan met een omweg tóch aandacht aan besteden. De parallellen met het grote plaatje hier zijn..lichtelijk ironisch.quote:
[..]
Ach joh, ik schenk hier geeneens aandacht aan, ik weet dat hij het helemaal mis heeft maar achter een schermpje is het makkelijk vuilspuiten.
Breitling - Instruments for Professionals
Hate to break it to ya, maar...ja.quote:
En waarom overkomt ons dat dan? Gewoon pech?
In ieder geval de meest waarschijnlijke verklaring.
When you're racing, it's life. Anything that happens before or after is just waiting.
Tuurlijk. Niks aan het handje. Je moet vooral niet willen weten wat er mis is. Laat staan het begrijpen. Zo pakken psychologen en psychiaters het ook aanquote:
[..]
Dit is jouw enige 'probleem'.
Er zijn twee dingen die je kunt doen om je situatie aan te pakken.
1. Stop jezelf als probleemgeval te zien. Ik begrijp dat je je soms zo voelt en dat je zo bent gaan denken over jezelf, maar het is onjuist.
2. Ga niet op zoek naar de antwoorden op je vragen.
Klinkt misschien gek, maar het is slecht voor je.
Als je wilt kan ik je helpen andere vragen te stellen, en bovenstaande punten voor je toelichten. Geef het even aan als je dat wilt.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Het is keihard en de tere zieltjes hier zullen wel moord en brand gaan schreeuwen, maar kort door de bocht ben je (TS) gewoon een rare1 (Ik heb je optreden bij Per Seconde Wijzer gezien en ik schrok eerlijk gezegd een beetje)
Het is natuurlijk een glijdende schaal en de grens is arbitrair, maar 'normale' mensen zien dat echt binnen een seconde. Ook kinderen zien dat meteen. Daarom werd je ook gepest vroeger. Of hoorde je er in ieder geval nooit helemaal bij (precies je pijnpunt).
Gelukkig zijn volwassen mensen doorgaans minder hard voor elkaar en heb je nu grote groep vrienden
Ook ben je niet echt knap. Dat is wederom keihard om tegen iemand te zeggen, maar het is wel belangrijk om te begrijpen waarom je zo weinig succes hebt op het relatievlak. Want als het op relaties aankomt hebben volwassenen nog precies dezelfde hardheid als kinderen hebben: raar of lelijk!? => bleh, motten we niet!
Dat seks met mannen wèl een bereikbaar station voor je is, komt door het simpele feit dat mannen voor alleen seks veel lagere eisen stellen dan voor een relatie. Voor een relatie denkt zelfs een man toch wel drie keer na.
Hoe nu je probleem / problemen op te lossen!? Ten eerste is de classificatie 'raar' natuurlijk een erg grove tweedeling. Bij jou komt het m.i. vooral neer op een zeer diepgewortelde onzekerheid. Waarschijnlijk gecombineerd met een hele trits aan andere psychologische probleempjes en afwijkingen. Van dysthymie via relatief hoge intelligentie (is niet de norm, dus letterlijk gezien ook iets raars) tot een afwijkende mening en gedachtenwereld.
Dus probeer vooral zelfzekerheid te kweken waardoor je niet zo angstig en gejaagd overkomt op mensen/mannen. Bij normale mensen geeft die zelfzekerheid een soort rust. Ze twijfelen gewoon niet of veel en veel minder aan zichzelf en wat ze doen.
Professionele hulp hierbij lijkt me wel een goed idee, want in tegenstelling tot sommige adviezen hier lijkt me je problemen niet begrijpen of zelfs ontkennen niet tot een automagische oplossing van alles leiden.
Voor uiterlijke aantrekkelijkheid hebben vrouwen al lang kasten vol met oplossingen. Letterlijk kasten vol. Namelijk kleding en make up. Natuurlijk kun je daar niet alles mee bereiken, maar stiekem toch heel veel.
Tevens zit er een verband tussen dat zonderlinge en aantrekkelijkheid. Mensen die raar worden gevonden worden zelden aantrekkelijk gevonden.
PS 1. Ik weet echt wel wie het zegt. Ik ben zelf ook altijd een beetje een buitenbeentje geweest. Volgens mij vinden mensen mij nog net bij de groep 'normale' mensen behoren, maar dan wel eentje die zich niet genoeg conformeert en daar kotsen veel mensen behoorlijk op.
Ook doe ik echt lang niet alles goed in mijn leven. Verre van. Dus ook wat dat betreft is het geen kritiek. Ik wil alleen de rook van desinformatie en pseudopsychologische lulkoek een beetje wegblazen hier.
PS 2. Ik vind je verlangen naar een lieve vriend waarmee je ziel en zaligheid kunt delen meer dan begrijpelijk. Totale lulkoek dat dat juist je probleem zou zijn. Vrijwel alle mensen hebben dat verlangen. Sterker nog, daar draait het hele leven om. Anders zou de overgrote meerderheid niet in een relatie zitten of iig heel veel moeite doen om een partner te krijgen. Wat zeg ik!? Zonder dat mechanisme zouden we niet bestaan!
1 Ze noemt zichzelf ook zonderling dus ZO raar is die kwalificatie niet.
[ Bericht 1% gewijzigd door Puntenjager op 12-08-2017 01:42:48 ]I've got 99 problems, but a bitch ain't one.
Hey Puntenjager bedankt maar ik ben wel knap, dat zegt iedereen ook, en sorry, ik word veel nagekeken door mannen. Spijt me maar is echt zo! Met bril lijk ik alleen veel strenger.
== houdt van sterke anekdotes voor op feesten en partijen ==
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
heb het niet gelezen behalve iets over een knappe vrouwquote:
[..]
waarom lees jij tldr topics?
Mensen die lelijk zijn worden ook veel nagekeken. Ik weet trouwens niet of je knap of lelijk bent, want ik heb die aflevering nooit gezien.quote:
Hey Puntenjager bedankt maar ik ben wel knap, dat zegt iedereen ook, en sorry, ik word veel nagekeken door mannen. Spijt me maar is echt zo! Met bril lijk ik alleen veel strenger.
Bedankt Hans.
Picsquote:
Hey Puntenjager bedankt maar ik ben wel knap, dat zegt iedereen ook, en sorry, ik word veel nagekeken door mannen. Spijt me maar is echt zo! Met bril lijk ik alleen veel strenger.
Misschien kleed je je gewoon opvallend?quote:
Hey Puntenjager bedankt maar ik ben wel knap, dat zegt iedereen ook, en sorry, ik word veel nagekeken door mannen. Spijt me maar is echt zo! Met bril lijk ik alleen veel strenger.
en als je een 'slechte' ouder hebt en een 'goede' kan je dan ook hechtingsproblemen krijgen?
slecht als in het kind niet aankunnen.
slecht als in het kind niet aankunnen.
FOK! is net een groot tijdschrift
Ja. Bij jongens vooral als hun vader de slechte ouder is geloof ik.quote:
en als je een 'slechte' ouder hebt en een 'goede' kan je dan ook hechtingsproblemen krijgen?
slecht als in het kind niet aankunnen.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |