SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Waar is het nou dan misgegaan met mij? Heb ik nou zo'n kutjeugd gehad? Nee toch? Wat dan? Waarom vertoon ik gedrag van een onveilig gehechte? Ligt het aan vroeger of aan te veel tegen mijn zin gescharrel? Ben ik verpest? Hoe ga ik iets vinden met een veilig gehechte? Hoe ga ik mezelf veilig voelen zonder relatie terwijl ik ook zo graag mijn leven wil delen, seks en knuffels wil, een warm gezin wil net als vroeger tot ca. 15 en vooral het grote familieverband dat zo warm was?
[ Bericht 1% gewijzigd door Andromache op 11-08-2017 02:20:52 ]== houdt van sterke anekdotes voor op feesten en partijen ==
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
Moest je huilen als je ouders je (even) verlieten? Kon je snel getroost worden toen ze terugkwamen?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 02:25 schreef Andromache het volgende:
Ik sliep door alles heen en was niet extreem afhankelijk, integendeel zelfs, ik was een ontdekkertje en loste veel creatief op.
Dit is jouw enige 'probleem'.quote:Ik ben de oudste, dat ik opeens kwam is de reden dat dit gezin überhaupt heeft kunnen ontstaan, ik gaf mezelf de schuld van wat er allemaal gebeurde.
Gevoelige en intelligente personen liggen vaak wat moeilijk in de groep, maar hebben wel vriendschap en erkenning nodig. Vandaar dat ze een vriendje of vriendinnetje willen. Klinkt fijn als je 12 bent omdat je dan een romantisch beeld hebt van een relatie (dat vaak totaal niet stookt met de realiteit, maar daar ben je dan nog niet achter)quote:Maar goed. Toen ging ik naar de middelbare school, maar ik was nog steeds wat zonderling. Ik werd niet meer gepest. Ik kreeg een vriendinnengroep die.het ook niet helemaal was, want dat waren ook buitenbeentjes, en ik wilde juist uit, een vriendje, ja met die gedachten begon ik rond mijn 12e. Waarom eigenlijk?
Wat je hier volgens mij fout doet is je geluk zoeken bij de gratie van de aanwezigheid van iemand anders, terwijl je voor jezelf gelukkig moet zijn. Als je dat was geweest had je het waarschijnlijk ook zelf uitgemaakt: "Oh je hebt geen gevoelens voor me en je wil geen kinderen met me? Wat doe je dan nog bij me?"quote:Ik had levenslust, ging verhuizen,ontmoette hier op Fok iemand waarvan ik dacht dat hij de liefde van mijn leven was, eindelijk iemand met wie het zo goed paste, al die tranen, al dat verdriet, en toen kwam hij, wat hebben wij het geweldig gehad samen en wat voelde ik me fijn bij zijn familie. Maar zijn gevoel ging weg, hij wilde toch geen kinderen, we gingen niet samenwonen, en toen heb ik 2 jaar gehuild en gewanhoopt en doorlopend gedacht dat ik dood wilde, ondertussen nog wel een huis gekocht en opgeknapt (yay).
Ik vermoed dat je zelf zeer intelligent bent en ook eerder therapeuten bezocht hebben die je vermoedelijk al eerder op bepaalde zaken hebben kunnen wijzen.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 02:11 schreef Andromache het volgende:
Ik ga maar eens zelf met de billen bloot (...)
Waar is het nou dan misgegaan met mij? Heb ik nou zo'n kutjeugd gehad? Nee toch? Wat dan?
(...) een warm gezin wil net als vroeger tot ca. 15 en vooral het grote familieverband dat zo warm was?
Ik vind moeders in deze ook niet zo'n rots in de branding. Toen de scheiding erdoor kwam en TS haar nodig had, was zij niet in staat om Andro's problemen erbij te verwerken. En door te blijven, hield zij de instabiele omgeving in stand.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 07:21 schreef RM-rf het volgende:
[..]
Ik vermoed dat je zelf zeer intelligent bent en ook eerder therapeuten bezocht hebben die je vermoedelijk al eerder op bepaalde zaken hebben kunnen wijzen.
Van wat je beschrijft over je jeugd heb ik helemaal niet de indruk dat die zo hecht en gelukkig was, eerder behoorlijk instabiel en ook onder een nogal onvoorspelbare dreiging;
Vooral wegens die lastig in te schatten vader die ook zijn eigen problemen had.
Je moeder is daarin juist wel een baken van stabiliteit en in je eigen woorden: "Rots in de Branding" geweest en mogelijk dat je nu ook vooral uit loyaliteit en dankbaarheid tegenover haar over die jeugd enkel goeds wil spreken.
Ik kan me best voorstellen dat vanuit zo'n situatie je bepaalde negatieve dingen meekrijgt;
Je geeft zelf ook aan dat je eigenlijk vanaf je 19e al voor zaken therapie hebt ontvangen;
Wat vermoedelijk verklaart waarom je die jeugd ook uiteindelijk zelf best grondig kunt analyseren, maar ook bepaalde zelfverdeigingsmechanismen daarin inbouwt tegen een 'negatief oordeel.
Jammer is dat alle analyse en het zoeken naar verklaringen verder niet die problemen wegneemt.
Ik ook!quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 02:25 schreef Andromache het volgende:
Ik sliep door alles heen en was niet extreem afhankelijk, integendeel zelfs, ik was een ontdekkertje en loste veel creatief op.
quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 07:21 schreef RM-rf het volgende:
Jammer is dat alle analyse en het zoeken naar verklaringen verder niet die problemen wegneemt.
Ikzelf niet. Mijn moeder zegt wel eens 'we konden jou rustig tot half 10 in bed laten liggen'. Ik had schijnbaar een huiluurtje maar verder huilde ik als baby'tje nooit. Wat ik wel deed, zodra ik het kon, echt heel jong nog, mijn hoofd wegdraaien als iemand me een kusje wilde geven. Ikzelf ben er van overtuigd dat mijn probleem al begon in mijn baby-tijd. Misschien heeft TS wat aan mijn inzicht.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 02:34 schreef Andyy het volgende:
[..]
Moest je huilen als je ouders je (even) verlieten? Kon je snel getroost worden toen ze terugkwamen?
Was je ontroostbaar als ze weg waren en weer terug kwamen? Of deed het je allemaal niks, als in geen reactie?
(Als baby zijnde)
Lastig te beantwoorden waarschijnlijk
Tot op zekere hoogte ben ik het hier mee eens. Groetjes van iemand die net als TS, niet in staat is om dit onveilige hechtingspatroon te doorbreken.quote:
Ok.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 07:29 schreef Seven. het volgende:
[..]
Tot op zekere hoogte ben ik het hier mee eens. Groetjes van iemand die net als TS, niet in staat is om dit onveilige hechtingspatroon te doorbreken.
Mijn broertje had dit ook. Als baby een tijd in de couveuse gelegen. Schuwde vanaf dat moment ook fysiek contact. Is wel een beetje goedgekomen, maar de tekenen van onveilige hechting zijn er nog wel. Hij heeft ook erge verlatingsangst en instabiele relaties.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 07:28 schreef Seven. het volgende:
[..]
Ikzelf niet. Mijn moeder zegt wel eens 'we konden jou rustig tot half 10 in bed laten liggen'. Ik had schijnbaar een huiluurtje maar verder huilde ik als baby'tje nooit. Wat ik wel deed, zodra ik het kon, echt heel jong nog, mijn hoofd wegdraaien als iemand me een kusje wilde geven. Ikzelf ben er van overtuigd dat mijn probleem al begon in mijn baby-tijd. Misschien heeft TS wat aan mijn inzicht.
Je hoeft geen geniale Freud te zijn om uit het verhaal van TS de conclusie te trekken dat haar bindings-problemen zeker deels veroorzaakt zijn door het beeld dat de relatie van haar ouders gewekt heeft:quote:
Hug voor je broertje. Ik ben zelf binnen 15 minuten geboren, de dokter was net te laat om mij op te vangen dus ik schoof zo het matras op. Soms denk ik wel eens dat daar het gedonder begonnen is. .quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:03 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Mijn broertje had dit ook. Als baby een tijd in de couveuse gelegen. Schuwde vanaf dat moment ook fysiek contact. Is wel een beetje goedgevonden, maar de tekenen van onveilige hechting zijn er nog wel. Hij heeft ook erge verlatingsangst en instabiele relaties.
Soms genezen persoonlijkheidsstoornissen dan ook niet en blijft het een patroon. Intensiteit kan wel veranderen. Als je eenmaal volwassen bent is het sowieso lastig om echt te veranderen. Misschien is is dat het voornaamste probleem.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:16 schreef RM-rf het volgende:
[..]
Je hoeft geen geniale Freud te zijn om uit het verhaal van TS de conclusie te trekken dat haar bindings-problemen zeker deels veroorzaakt zijn door het beeld dat de relatie van haar ouders gewekt heeft:
De instabiele vader met (financiele) problemen en de moeder die juist daartegen een 'rots was volgens TS (maar wiens 'raadgevingen ook niet altijd werkten zoals de "schelden doet geen pijn"-tip)
Punt is dat die vaststelling binnen therapie een leuke AHA-erlebnis geeft, enkel daarna dat nog lang niet betekent dat iemand opeens wél die relatie kan vasthouden of een ander partnertype uitzoekt of bepaalde gedragspatronen in een relatie zich veranderen.
Ik heb de indruk dat de TS al erg lang therapieën volgt (sinds haar 19e geeft ze aan).
Uit haar beschrijving krijg ik ook de indruk dat dat levensverhaal best uitgekauwd is.
Dat heeft op momenten ook zeker geholpen, enkel heeft het kennelijk ook nooit kunnen veranderen hoe ze in relaties staat...
Ik vermoed ook dat dat misschien ook iets is dat TS misschien ook niet verder kan verwachten, en ze dan ook moet overwegen wat een alternatief zou zijn:
Wat als ze accepteert dat een gezinsleven zoals haar ouders dat hadden misschien geen realistisch streefdoel voor haar is (wat niet betekent dat je geheel geen relatie kunt hebben, hooguit afstappen van de Idee van een gezinsleven zoals zij dat vroeger ervaren heeft en naar eigen zeggen dat als streven heeft... hoeveel therapeuten en analyses je daar ook aanzet; dat gaat ze nooit op een gelukkige wijze bereiken)
Ik bedoel het precies andersom. TS is een intelligente vrouw die kans heeft gelukkig te worden zoals iedereen. Ze staat zichzelf alleen 'n beetje in de weg nu. Zeggen dat ze dit moet accepteren vind ik niet terecht, ook al duurt het al zo lang.quote:
*hug*quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:24 schreef Cue_ het volgende:
Opzich wel redelijke herkenning. Wel een stabiele jeugd gehad, niet gepest. Maar wel altijd het buitenbeentje geweest.
Ouders waren lieve mensen, maar we deden niet aan knuffelen ofzo. Dus de gezinsmomenten kwamen uit af en toe een spelletje, maar dat was vooral op latere leeftijd. En als ik naar m'n ouders ga is dat momenteel echt als "op bezoek/visite" dan gezellig naar mijn pa of ma.
Dit merk ik ook binnen vriendschappen, vind het lastig om gewoon op de bank te hangen en gewoon relaxen / tv te kijken ofzo met vrienden. Ook daar is het echt bezoek en als je uitgepraat raakt tijd om naar huis te gaan.
Mbt relaties, tja, niet heel erg aanwezig en idd ook m'n rondsletperiode gehad. Deels omdat je daardoor 'bevestiging' krijgt, aandacht etc etc. Wel klaar met het scharrelen maar merk het nog wel tijdens het uitgaan dat toch wel een soort contact moet hebben met mannen anders is het niet leuk.
Door deze periode wel heel erg ook m'n gevoelens aan de kant gezet ofzo, waardoor verliefd worden lastig is, kwetsbaar opstellen is ook lastig. Mijn planning aanpassen aan anderen is lastig. En zo nog wel wat dingen wss.
Voordeel voor mij is dat ik niet het huisje boompje beestje echt nastreef of een kinderwens heb. Waardoor ik meer het gevoel heb dat ik genoeg tijd heb om het langzaam aan te doen.
Hmm, niet echt tips ofzo in mijn relaas zie ik nu Sorry
Dat ben ik dan weer met jou eens. Het kán wel dusdanig bijgestuurd worden, dat je er heel goed mee om leert te gaan. Maar dat is nu net de moeilijkheid. TS weet niet hoe ze het bij moet sturen. Alleen een stukje bewustwording brengt niet genoeg teweeg om de richting te veranderen.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:28 schreef Martin_marvellous het volgende:
[..]
Ik bedoel het precies andersom. TS is een intelligente vrouw die kans heeft gelukkig te worden zoals iedereen. Ze staat zichzelf alleen 'n beetje in de weg nu. Zeggen dat ze dit moet accepteren vind ik niet terecht, ook al duurt het al zo lang.
Er is àltijd tijd om te veranderen, ts! Élk moment is goed genoeg om je gedachtenpatronen aan te pakken, je bent van nature een compleet mens en daardoor in staat normale relaties op te bouwen. Ik geloof in je.
Het is nooit te laat, ook al is ze 80 dan nòg kan ze gelukkig worden! De natuur is geweldig krachtig.
Weet je wel hoe moeilijk dat is? Want het is met het 'voelen' dat je dus keihard op je bek gaat.quote:
Ik ben gezegend met het talent om niet zo goed te kunnen denken, dus het voelen voert bij mij toch al de boventoon.quote:
Met voelen of willen?quote:Want het is met het 'voelen' dat je dus keihard op je bek gaat.
Je hebt helemaal gelijk, schat!quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:32 schreef Seven. het volgende:
[..]
Weet je wel hoe moeilijk dat is? Want het is met het 'voelen' dat je dus keihard op je bek gaat.
Ben ook alweer 10 jaar vrijgezel, dus dat kan redelijk kloppenquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:30 schreef Seven. het volgende:
*hug*
En jij stelt je inderdaad nooit kwetsbaar op. Ik bedacht mij gisteren nog, die Cue_ heeft toch wel een vergelijkbaar probleem natuurlijk (je post al vanaf dag 1 mee in singles topic en dat topic is bijna 10 jaar oud) maar ze praat er gewoon nooit op een kwetsbare over. Je deelt je belevenissen wel, maar je schakelt het gevoel daarbij uit. En dus is Seven. die dramakoningin want ik flikker alles op fok en Cue_ het lieve meisje.
Ik heb aangegeven dat je van therapie geen andere persoon wordt en ben óók gewoon zelf van mening dat iemand boven de dertig bepaalde karaktereigenschappen of je persoonlijkheid niet _kunt_ veranderen, ook niet als je hard "Tjakka" of "I think I can!" roept.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:28 schreef Martin_marvellous het volgende:
[..]
Ik bedoel het precies andersom. TS is een intelligente vrouw die kans heeft gelukkig te worden zoals iedereen. Ze staat zichzelf alleen 'n beetje in de weg nu. Zeggen dat ze dit moet accepteren vind ik niet terecht, ook al duurt het al zo lang.
Er is àltijd tijd om te veranderen, ts! Élk moment is goed genoeg om je gedachtenpatronen aan te pakken, je bent van nature een compleet mens en daardoor in staat normale relaties op te bouwen. Ik geloof in je.
Het is nooit te laat, ook al is ze 80 dan nòg kan ze gelukkig worden! De natuur is geweldig krachtig.
daar ben ik het wel mee eens. Veel passieve excuses, weinig/geen actieve rol voor jezelf.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:57 schreef zeer het volgende:
Ik weet niet of je schrijfstijl representatief is voor hoe je zelf in elkaar zit maar wat een enorm zeurderige tekst vol met zelfmedelijden. Ik denk niet dat je echt onveilig gehecht bent in groep 2 of what ever omdat dat een proces is wat veel eerder in een leven speelt. Heb eerder het idee dat je altijd het gevoel hebt gehad geen grip te hebben op je leven, als kind omdat dat niet kan en als volwassene omdat je dat gewoon niet deed. Misschien is het nu tijd om dat wel te doen.
Dat gevoel van geen controle hebben over je eigen leven, gaat hand in hand met verlatingsangst. Wat TS ook heeft.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:57 schreef zeer het volgende:
Ik weet niet of je schrijfstijl representatief is voor hoe je zelf in elkaar zit maar wat een enorm zeurderige tekst vol met zelfmedelijden. Ik denk niet dat je echt onveilig gehecht bent in groep 2 of what ever omdat dat een proces is wat veel eerder in een leven speelt. Heb eerder het idee dat je altijd het gevoel hebt gehad geen grip te hebben op je leven, als kind omdat dat niet kan en als volwassene omdat je dat gewoon niet deed. Misschien is het nu tijd om dat wel te doen.
Hier ben ik het niet mee eens. TS is allang in therapie geweest. TS heeft zelf niet voor deze jeugd gekozen en TS kan niet verweten worden dat ze in dit patroon gerold is. TS weet waarschijnlijk niet meer waar ze het moet zoeken en wat ze nog wel kan doen.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:02 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
daar ben ik het wel mee eens. Veel passieve excuses, weinig/geen actieve rol voor jezelf.
Voer d'r vooral nog meer excuses. Verandering vraagt om veranderen, niet om blijven hangen in een bepaald beeld wat je van jezelf hebt om een-soort-van-in-het-rijne te komen met je verleden en hoe je nu bent.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:02 schreef Seven. het volgende:
[..]
Dat gevoel van geen controle hebben over je eigen leven, gaat hand in hand met verlatingsangst. Wat TS ook heeft.
>mensen zoals jij zitten dan lekker op hun high horse te verkondigen dat het alleen maar passieve excuses zijn.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:06 schreef Seven. het volgende:
[..]
Hier ben ik het niet mee eens. TS is allang in therapie geweest. TS heeft zelf niet voor deze jeugd gekozen en TS kan niet verweten worden dat ze in dit patroon gerold is. TS weet waarschijnlijk niet meer waar ze het moet zoeken en wat ze nog wel kan doen.
Wat dat betreft is Fok wel een kutmedium. Soms kan het heel verhelderend zijn maar mensen zoals jij zitten dan lekker op hun high horse te verkondigen dat het alleen maar passieve excuses zijn.
Ik heb een beetje de indruk dat die zelfbeschrijvende tekst ook een beetje het resultaat is van jarenlang praten met therapeuten over je verleden...quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:06 schreef Seven. het volgende:
[..]
Hier ben ik het niet mee eens. TS is allang in therapie geweest.
Hahaha, dat is ook wel herkenbaar.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:11 schreef RM-rf het volgende:
[..]
Ik heb een beetje de indruk dat die zelfbeschrijvende tekst ook een beetje het resultaat is van jarenlang praten met therapeuten over je verleden...
Langzaam ga je je dan ook aanpassen op wat de therapeuten graag horen of op inspelen.
Doe even normaal. Door te stellen dat TS slappe excuses maakt, stel je TS verantwoordelijk voor de situatie waarin ze zit. Dat is domweg niet het geval. Dat ze passief overkomt op jou, is een ander verhaal. TS komt op mij moe gestreden over. Jij ook, get off your high horse. TS heeft niets aan jouw waardeoordeel.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:08 schreef zeer het volgende:
[..]
Voer d'r vooral nog meer excuses. Verandering vraagt om veranderen, niet om blijven hangen in een bepaald beeld wat je van jezelf hebt om een-soort-van-in-het-rijne te komen met je verleden en hoe je nu bent.
TS is toch een volwassen vrouw of niet?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:16 schreef Seven. het volgende:
Doe even normaal. Door te stellen dat TS slappe excuses maakt, stel je TS verantwoordelijk voor de situatie waarin ze zit. Dat is domweg niet het geval.
Victim blaming. Ik weet haast zeker dat ze dankzij jouw waardevolle inzichten straks vooruitgang zal boeken. . Heb jij nou echt het inlevingsvermogen van een steen? Je snapt niet dat je houding totaal averechts werkt? Of denk jij dat andere mensen tegen jou op zullen kijken of zo, 'kijk die zeer eens, hij schopt TS wel even onder d'r luie reet'. Compleet waardeloos.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:20 schreef zeer het volgende:
[..]
TS is toch een volwassen vrouw of niet?
Please zeg, je hebt helemaal gelijk dat TS geen fijne jeugd heeft gehad maar als zij hier en in het nu wilt veranderen zal ze moeten dealen met hoe het hier en nu is. O.b.v. de tekst in OP krijg ik het gevoel dat ze dat niet doet, maar erg de verantwoordelijkheid legt bij haar jeugd wat imho een stap verder gaat dan de reden daar zoeken, dat helpt haar gewoon niet.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:25 schreef Seven. het volgende:
[..]
Victim blaming. Ik weet haast zeker dat ze dankzij jouw waardevolle inzichten straks vooruitgang zal boeken. . Heb jij nou echt het inlevingsvermogen van een steen? Je snapt niet dat je houding totaal averechts werkt? Of denk jij dat andere mensen tegen jou op zullen kijken of zo, 'kijk die zeer eens, hij schopt TS wel even onder d'r luie reet'. Compleet waardeloos.
In zekere zin is ieder mens verantwoordelijk hoe hij/zij reageert op de levenssituatie.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:16 schreef Seven. het volgende:
[..]
Doe even normaal. Door te stellen dat TS slappe excuses maakt, stel je TS verantwoordelijk voor de situatie waarin ze zit.
In de natuur is kracht aanwezig, genezing is mogelijk op iedere leeftijd ongeacht de conditie.quote:TS, ik lees net dat onveilige hechting te herstellen is tot het 6e levensjaar. Daaruit maak ik op dat onveilige hechting voor die tijd ontstaat en na die tijd wordt het een patroon dat moeilijker te herstellen is omdat de kans op terugval reëeel aanwezig is.
Normaal gesproken begint dat met een stukje bewustwording. Maar wat doe je als het soulsearchen weinig verandering teweeg brengt? Hoe veranderen mensen die wel normaal kunnen voelen hun gedrag?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:30 schreef Martin_marvellous het volgende:
[..]
In zekere zin is ieder mens verantwoordelijk hoe hij/zij reageert op de levenssituatie.
[..]
In de natuur is kracht aanwezig, genezing is mogelijk op iedere leeftijd ongeacht de conditie.
neem eerst mogelijke alle obstakels weg.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:38 schreef Seven. het volgende:
[..]
Normaal gesproken begint dat met een stukje bewustwording. Maar wat doe je als het soulsearchen weinig verandering teweeg brengt? Hoe veranderen mensen die wel normaal kunnen voelen hun gedrag?
quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 02:11 schreef Andromache het volgende:
Ik ga maar eens zelf met de billen bloot n.a.v. het actuele topic over verlatingsangst. Het leek me netter jegens TO om haar topic haar topic te laten.
Goed. Zoals veel mediumoudgedienden wel weten, is mijn liefdes- en gevoelsleven een lichte kernramp, al jarenlang. Ik heb veel moeite met mijn single bestaan, heb veel last van eenzaamheid, en in de liefde wil het niet vlotten, ik heb nog steeds geen warm huisje-boompje-beestje en dat doet verdriet. Dat laatste heb ik zelf vast een paar keer gesaboteerd doordat ik me verlatingsangstig heb opgesteld, en hoogstwaarschijnlijk nog steeds doe, alhoewel ik het wel veel beter herken tegenwoordig, weet wat het is en wat ik kan doen om mezelf te troosten. In de basis gaat het erom dat ik bij elke man van tevoren denk dat hij toch wel weer weggaat, want dat hebben ze de afgelopen jaren allemaal gedaan. En het wordt ook steeds meer een echte waarheid en niet alleen maar in mijn hoofd/gevoel/reflexen. Want zie me hier nu eens zitten, bijna 35, ik zit al jaren alleen op de bank! De self-fulfilling prophecy zit inmiddels in gewapend beton!
Als je last hebt van verlatingsangst of bindingsangst, dan zeggen de experts dat je onveilig gehecht bent. Maar dan vraag ik me af, hoezo, wanneer dan? Was mijn jeugd en liefdesleven nu echt zo kut? Waar heb ik dit opgedaan?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Waar is het nou dan misgegaan met mij? Heb ik nou zo'n kutjeugd gehad? Nee toch? Wat dan? Waarom vertoon ik gedrag van een onveilig gehechte? Ligt het aan vroeger of aan te veel tegen mijn zin gescharrel? Ben ik verpest? Hoe ga ik iets vinden met een veilig gehechte? Hoe ga ik mezelf veilig voelen zonder relatie terwijl ik ook zo graag mijn leven wil delen, seks en knuffels wil, een warm gezin wil net als vroeger tot ca. 15 en vooral het grote familieverband dat zo warm was?
ok, ik respecteer je.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:41 schreef RM-rf het volgende:
[..]
Ik heb aangegeven dat je van therapie geen andere persoon wordt en ben óók gewoon zelf van mening dat iemand boven de dertig bepaalde karaktereigenschappen of je persoonlijkheid niet _kunt_ veranderen, ook niet als je hard "Tjakka" of "I think I can!" roept.
Om die reden raad ik aan je dan te concentreren op het omgaan met bepaalde eigenschappen die je weet.
Én te proberen bepaalde patronen te doorbreken zoals het streven naar een relatie "zoals je ouders die hadden", maar juist te kijken wat nu goed bij je eigen persoonlijkheid past (dat kunnen best andere relatievormen of wijzers van samen je leven delen dan het gezinsleven van dertig jaar terug)
Overigens heb ik geen probleem ermee als jij een andere mening hebt en zal ook niet gelijk treurige ";)" gaan posten als jij je mening geeft, misschien kun jij ook dat respect opbrengen
En welke obstakels zijn dat in het geval van TS?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:42 schreef Martin_marvellous het volgende:
[..]
neem eerst mogelijke alle obstakels weg.
je lichaam & ziel weten zelf verder wel wat ze te doen staat.
Hoppa, dit dus.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:42 schreef Cyanide- het volgende:
Volgens mij is TS een gevalletje manisch-depri danwel borderline, aangezien het het ene moment allemaal fantastisch is en de oplossing is gevonden, en een dag later is het leven weer onwijs kut en waarom ben je er nog en wat al niet meer.
Daarnaast trek je nogal voorbarige conclusies door te wauwelen over die hechting, en dan eigenlijk aan te geven dat het gezinsleven - op wat uitschieters na - tot je puberteit eigenlijk best ok was. Dat staat vrij haaks op elkaar.
Je hebt simpelweg professionele hulp nodig. En je zal daarin vooral moeten werken aan die complete fixatie met een relatie, kinderen en het hele 'huisje, boompje, beestje' los te laten. Want ik lees je posts amper, maar áls ik weleens wat lees gaat het vrijwel altijd daar over, en kan je niet normaal meer op een eerste date zonder direct al te denken hoe die man er uit ziet in een Volvo, met een labrador, en jouw spruitjes op z'n schoot.
Misschien zit daar, bij het daten, nog wel het grootste obstakel inderdaad. Die obsessie met een gezin stichten. Alsof je nooit gelukkig kunt zijn zonder. Dat is al een oordeel over vrouwen in de dertig die single zijn, maar als je dan ook nog eens echt wanhopig bent dan merk je dat echt wel tijdens het daten. En niks zo onprettig als wanhoop.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:42 schreef Cyanide- het volgende:
Volgens mij is TS een gevalletje manisch-depri danwel borderline, aangezien het het ene moment allemaal fantastisch is en de oplossing is gevonden, en een dag later is het leven weer onwijs kut en waarom ben je er nog en wat al niet meer.
Daarnaast trek je nogal voorbarige conclusies door te wauwelen over die hechting, en dan eigenlijk aan te geven dat het gezinsleven - op wat uitschieters na - tot je puberteit eigenlijk best ok was. Dat staat vrij haaks op elkaar.
Je hebt simpelweg professionele hulp nodig. En je zal daarin vooral moeten werken aan die complete fixatie met een relatie, kinderen en het hele 'huisje, boompje, beestje' los te laten. Want ik lees je posts amper, maar áls ik weleens wat lees gaat het vrijwel altijd daar over, en kan je niet normaal meer op een eerste date zonder direct al te denken hoe die man er uit ziet in een Volvo, met een labrador, en jouw spruitjes op z'n schoot.
Ja, of in ieder geval dat geforceerde loslaten, zo is zo'n beetje iedere relatie al gedoemd voor hij uberhaupt gestart is. Geen enkele man vindt het fijn als er vanaf date 1 een soort immense druk op ligt want ze móet kinderen, ze móet een gezin, ze móet gelukkig in de liefde worden. Zo werkt het niet.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:55 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Misschien zit daar, bij het daten, nog wel het grootste obstakel inderdaad. Die obsessie met een gezin stichten. Alsof je nooit gelukkig kunt zijn zonder. Dat is al een oordeel over vrouwen in de dertig die single zijn, maar als je dan ook nog eens echt wanhopig bent dan merk je dat echt wel tijdens het daten. En niks zo onprettig als wanhoop.
Misschien zou therapie zich daar op moeten richten? Die kinderwens wat meer loslaten?
dit is een goede instelling.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:56 schreef Tegan het volgende:
Sterkte TS. Deels heel herkenbaar verhaal voor mij . Wat voor mij helpt is dat ik geen kinderwens heb en/of toekomstwens. Ik wil gewoon iedere dag niet verdrietig zijn. Ik zoek de kleinere geluksmomenten op. En een eventuele partner is een aanvulling geen invulling. Doet me daarom veel minder als ik nu verlaten zou worden...
dit klinkt meer als overleven dan leven tbhquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:56 schreef Tegan het volgende:
Ik wil gewoon iedere dag niet verdrietig zijn.
Inderdaad, zo is het. Maar goed, misschien komt die wens ook wel voort uit een soort verlatingsangst? Dat ze dan niet meer alleen is? Misschien hangt het samen.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:57 schreef Cyanide- het volgende:
[..]
Ja, of in ieder geval dat geforceerde loslaten, zo is zo'n beetje iedere relatie al gedoemd voor hij uberhaupt gestart is. Geen enkele man vindt het fijn als er vanaf date 1 een soort immense druk op ligt want ze móet kinderen, ze móet een gezin, ze móet gelukkig in de liefde worden. Zo werkt het niet.
Zo voelt het ook wel soms. Maarja het alternatief is me altijd klote voelen en niet kunnen werken etc. Dan is dit toch wel een goed leventje . Ik vind het idee dat ik nog vijftig jaar voor mezelf moet zorgen en werk moet hebben erg zwaar, maar er is niemand die dat niet heeft en/of mijn druk gaat verlichten.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:02 schreef zeer het volgende:
[..]
dit klinkt meer als overleven dan leven tbh
gelukkigquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:06 schreef Tegan het volgende:
Dan is dit toch wel een goed leventje .
Je maakt hier de inschattingsfout dat mensen oneindig 'maakbaar' zijn en dus deels verantwoordelijk zijn voor de situatie waarin ze nu zitten, door hun eigen gedrag (of dat niet te veranderen). Als je in een put zit dan moet je gewoon een knopje omgooien en positief gaan denken, dan komt alles op zijn tijd goed toch?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:26 schreef zeer het volgende:
[..]
Please zeg, je hebt helemaal gelijk dat TS geen fijne jeugd heeft gehad maar als zij hier en in het nu wilt veranderen zal ze moeten dealen met hoe het hier en nu is. O.b.v. de tekst in OP krijg ik het gevoel dat ze dat niet doet, maar erg de verantwoordelijkheid legt bij haar jeugd wat imho een stap verder gaat dan de reden daar zoeken, dat helpt haar gewoon niet.
Hechtingsstijltheorie is een significante voorspeller voor het hebben van stabiele of instabiele relaties laterquote:
Freud is onzin en huis tuin en keuken psychologie ookquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:16 schreef RM-rf het volgende:
[..]
Je hoeft geen geniale Freud te zijn om uit het verhaal van TS de conclusie te trekken dat haar bindings-problemen zeker deels veroorzaakt zijn door het beeld dat de relatie van haar ouders gewekt heeft:
De instabiele vader met (financiele) problemen en de moeder die juist daartegen een 'rots was volgens TS (maar wiens 'raadgevingen ook niet altijd werkten zoals de "schelden doet geen pijn"-tip)
Hechtingsstijl is daarvoor al bepaald,als baby zijnde al.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:57 schreef zeer het volgende:
Ik denk niet dat je echt onveilig gehecht bent in groep 2 of what ever
Bron? Volgens mij is dat onmogelijkquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:14 schreef Seven. het volgende:
TS, ik lees net dat onveilige hechting te herstellen is tot het 6e levensjaar.
Dit denk ik ook.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:55 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Misschien zit daar, bij het daten, nog wel het grootste obstakel inderdaad. Die obsessie met een gezin stichten. Alsof je nooit gelukkig kunt zijn zonder. Dat is al een oordeel over vrouwen in de dertig die single zijn, maar als je dan ook nog eens echt wanhopig bent dan merk je dat echt wel tijdens het daten. En niks zo onprettig als wanhoop.
Misschien zou therapie zich daar op moeten richten? Die kinderwens wat meer loslaten?
Bedoel je dat TS mogelijk een gezin als de oplossing ziet voor de verlatingsangst? Interessante gedachte.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:05 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Inderdaad, zo is het. Maar goed, misschien komt die wens ook wel voort uit een soort verlatingsangst? Dat ze dan niet meer alleen is? Misschien hangt het samen.
Onvoorwaardelijke liefde van een kindquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:26 schreef Seven. het volgende:
[..]
Bedoel je dat TS mogelijk een gezin als de oplossing ziet voor de verlatingsangst? Interessante gedachte.
Kun jij serieus niet werken als je je echt in gaat voelen in je verlatingsangst?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:06 schreef Tegan het volgende:
[..]
Zo voelt het ook wel soms. Maarja het alternatief is me altijd klote voelen en niet kunnen werken etc. Dan is dit toch wel een goed leventje . Ik vind het idee dat ik nog vijftig jaar voor mezelf moet zorgen en werk moet hebben erg zwaar, maar er is niemand die dat niet heeft en/of mijn druk gaat verlichten.
Uhh, dat is gewoon een feit... Daar windt ze zelf ook geen doekjes om. De Eindoplossing is in haar geval een gezinnetje, dan is alles vergeven en vergeten en zal ze Het Ultieme Geluk bereiken.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:26 schreef Seven. het volgende:
[..]
Bedoel je dat TS mogelijk een gezin als de oplossing ziet voor de verlatingsangst? Interessante gedachte.
quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:30 schreef Cyanide- het volgende:
[..]
Uhh, dat is gewoon een feit... Daar windt ze zelf ook geen doekjes om. De Eindoplossing is in haar geval een gezinnetje, dan is alles vergeven en vergeten en zal ze Het Ultieme Geluk bereiken.
Een psycholoog die ergens een columnpje geschreven heeft, ik hecht er niet teveel waarde aan. Maar ik geloof persoonlijk wel dat je je hechtingsstijl kunt veranderen. En dat die ook verschillend is. Ik ben ook van verlatingsangst wel eens omgeslagen naar bindingsangst bijvoorbeeld. Dus er is wel hoop maar TS (en met haar alle anderen die hier meeposten en meelezen) hebben gewoon ontzettend veel moeite met begrijpen wát ze dan moeten veranderen. Ik weet het zelf ook nog steeds niet meer ik denk dat ik op een goed spoor zit.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:20 schreef Andyy het volgende:
[..]
Hechtingsstijltheorie is een significante voorspeller voor het hebben van stabiele of instabiele relaties later
[..]
Freud is onzin en huis tuin en keuken psychologie ook
[..]
Hechtingsstijl is daarvoor al bepaald,als baby zijnde al.
[..]
Bron? Volgens mij is dat onmogelijk
Ik denk namelijk dat ik alleen van mijn eigen kind onvoorwaardelijk kan houden.. .quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:27 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Onvoorwaardelijke liefde van een kind
Ik maak TS geenszins uit voor een zeurkous maar heb het idee dat ze de verantwoordelijkheid bij anderen neerlegt (papa die dr sloeg, mama die geen tijd had, kinderen die haar pestte) wat ook super logisch is als je als kind in die situatie zit maar dat nu de realiteit is dat ze een volwassen vrouw is in een totaal andere situatie en dat ze dus beter als zodanig om kan gaan met haar verleden en toekomst.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:18 schreef Stoney3K het volgende:
[..]
Je maakt hier de inschattingsfout dat mensen oneindig 'maakbaar' zijn en dus deels verantwoordelijk zijn voor de situatie waarin ze nu zitten, door hun eigen gedrag (of dat niet te veranderen). Als je in een put zit dan moet je gewoon een knopje omgooien en positief gaan denken, dan komt alles op zijn tijd goed toch?
In de praktijk werkt het zo alleen totaal niet, want om uit zo'n negatieve gedachtenspiraal te komen is enorme wilskracht nodig en een support network dat je op kan vangen als dat niet direct lukt.
Reacties zoals jij ze schrijft bewerkstelligen precies het omgekeerde: TS uitmaken voor zeurkous omdat ze haar gevoelens van zich af schrijft en haar (impliciet) voor faalhaas uit maken omdat ze het patroon niet zelf verandert helpt haar alleen maar van de regen in de drup.
Ik lees hier ook vooral een verhaal van iemand die een beetje ten einde raad aan het raken is en niet meer weet waar ze het moet zoeken, en dus vooral even een steuntje in de rug zoekt.
Je gelooft het, maar kan het ook? Volgens mij niet.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:36 schreef Seven. het volgende:
[..]
Een psycholoog die ergens een columnpje geschreven heeft, ik hecht er niet teveel waarde aan. Maar ik geloof persoonlijk wel dat je je hechtingsstijl kunt veranderen.
Laat ik het anders stellen. Ik weet dat het kan want ik ken ook andere hechtingsstijlen uit mijn eigen ervaring.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:47 schreef Andyy het volgende:
[..]
Je gelooft het, maar kan het ook? Volgens mij niet.
grgr een psycholoog
Anekdotisch bewijs is geen bewijs. Je kan er mee leren omgaan, maar het kan niet verandert wordenquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:49 schreef Seven. het volgende:
[..]
Laat ik het anders stellen. Ik weet dat het kan want ik ken ook andere hechtingsstijlen uit mijn eigen ervaring.
En ik weiger te geloven dat er geen hoop is.
Negerwat?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:35 schreef zovty het volgende:
[..]
Ik ben gezegend met het talent om niet zo goed te kunnen denken,
je kunt je inzicht veranderen over hoe je naar jezelf kijkt. Simpel gezegd ga je dan beseffen dat er eigenlijk geen probleem was in eerste instantie. Jij hebt dus gelijk, maar seven heeft óók gelijk. Dit is talloze malen bewezen.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:52 schreef Andyy het volgende:
[..]
Anekdotisch bewijs is geen bewijs. Je kan er mee leren omgaan, maar het kan niet verandert worden
Toch mooi dat mensen zoiets in één en dezelfde post durven neer te knallen.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:42 schreef Cyanide- het volgende:
Volgens mij is TS een gevalletje manisch-depri danwel borderline [...].
Daarnaast trek je nogal voorbarige conclusies [...].
Ik stel nimmer teleur.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 11:01 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Toch mooi dat mensen zoiets in één en dezelfde post durven neer te knallen.
quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 11:01 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Toch mooi dat mensen zoiets in één en dezelfde post durven neer te knallen.
quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 11:01 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Toch mooi dat mensen zoiets in één en dezelfde post durven neer te knallen.
Is er dan wel een oplossing?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:52 schreef Andyy het volgende:
[..]
Anekdotisch bewijs is geen bewijs. Je kan er mee leren omgaan, maar het kan niet verandert worden
Oh woooooowwww, wel heel extreem.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 11:16 schreef DancingPhoebe het volgende:
Andro, om het even in extremen te trekken: wanneer een kindje Syrië moet ontvluchten, met alle ontberingen van dien, misschien wel jarenlange ellende en gruwelijkheden meemaken en zien gebeuren en god weet hoe veel tijd er overheen gaat voor er weer een rustige thuishaven is. Maar dat kindje heeft wél continu beide ouders, die veel van elkaar en dat kindje hielden, om zich heen gehad.
Had dat kindje dan een veilige jeugd?
Ligt er denk ik ook aan of/hoe dat kind ervaren heeft dat die ouders van hem hielden.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 11:16 schreef DancingPhoebe het volgende:
Had dat kindje dan een veilige jeugd?
Nou ja laten we voor het voorbeeld even aannemen dat het textbook perfect parenting was, waar zelfs de kleine imperfecties perfect waren. Ofzo.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 11:21 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Ligt er denk ik ook aan of/hoe dat kind ervaren heeft dat die ouders van hem hielden.
(muggenzifterij misschien wel, maargoed)
Bedoel, mijn ouders zullen ook wel van mij houden, maar het is niet dat ik dat bewust zie of merk zeg maar.
En zeker in extreme situaties lijkt mij dat dat wel een groot verschil maakt.
ok. ik hoor 't graag van je.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:00 schreef Andromache het volgende:
Jongens, ontzettend bedankt voor alle reacties. Even stil van. Ik moet het even laten bezinken en goed nadenken wat ik als reactie wil schrijven.
ben jij gelukkig zonder man? Je weet toch, jullie hebben ons écht nodigquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 11:21 schreef TheInnocent het volgende:
Ik krijg het idee dat je denkt dat een man je van de eenzaamheid zal redden. Heb je geen leuk leven met vrienden, leuk werk, sociale activiteiten, hobbies, warm contact met ouders en goede vriendinnen die je steun bieden? Probleem is denk ik dat je dan afhankelijk wordt van de man, terwijl je een gelukkig leven zou moeten kunnen hebben met of zonder die man.
Volgens wetenschap worden vrouwen pas depressief zonder vriendinnen, en mannen depri zonder een vrouw... dus eigenlijk hebben jullie ons echt nodigquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:05 schreef Martin_marvellous het volgende:
[..]
ben jij gelukkig zonder man? Je weet toch, jullie hebben ons écht nodig
ik geloof niet in de wetenschap, dus kom maar met 'n beter argument.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:38 schreef TheInnocent het volgende:
[..]
Volgens wetenschap worden vrouwen pas depressief zonder vriendinnen, en mannen depri zonder een vrouw... dus eigenlijk hebben jullie ons echt nodig
I rest my case.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:00 schreef Andromache het volgende:
Jongens, ontzettend bedankt voor alle reacties. Even stil van. Ik moet het even laten bezinken en goed nadenken wat ik als reactie wil schrijven.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |