Ik onveilig gehecht? Hoezo, wanneer?

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2017 02:25 schreef Andromache het volgende:
Ik sliep door alles heen en was niet extreem afhankelijk, integendeel zelfs, ik was een ontdekkertje en loste veel creatief op.

quote:

Ik ben de oudste, dat ik opeens kwam is de reden dat dit gezin überhaupt heeft kunnen ontstaan, ik gaf mezelf de schuld van wat er allemaal gebeurde.

quote:

Maar goed. Toen ging ik naar de middelbare school, maar ik was nog steeds wat zonderling. Ik werd niet meer gepest. Ik kreeg een vriendinnengroep die.het ook niet helemaal was, want dat waren ook buitenbeentjes, en ik wilde juist uit, een vriendje, ja met die gedachten begon ik rond mijn 12e. Waarom eigenlijk?

quote:

Ik had levenslust, ging verhuizen,ontmoette hier op Fok iemand waarvan ik dacht dat hij de liefde van mijn leven was, eindelijk iemand met wie het zo goed paste, al die tranen, al dat verdriet, en toen kwam hij, wat hebben wij het geweldig gehad samen en wat voelde ik me fijn bij zijn familie. Maar zijn gevoel ging weg, hij wilde toch geen kinderen, we gingen niet samenwonen, en toen heb ik 2 jaar gehuild en gewanhoopt en doorlopend gedacht dat ik dood wilde, ondertussen nog wel een huis gekocht en opgeknapt (yay).

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2017 02:11 schreef Andromache het volgende:
Ik ga maar eens zelf met de billen bloot (...)

Waar is het nou dan misgegaan met mij? Heb ik nou zo'n kutjeugd gehad? Nee toch? Wat dan?

(...) een warm gezin wil net als vroeger tot ca. 15 en vooral het grote familieverband dat zo warm was?

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2017 07:21 schreef RM-rf het volgende:

[..]

Ik vermoed dat je zelf zeer intelligent bent en ook eerder therapeuten bezocht hebben die je vermoedelijk al eerder op bepaalde zaken hebben kunnen wijzen.

Van wat je beschrijft over je jeugd heb ik helemaal niet de indruk dat die zo hecht en gelukkig was, eerder behoorlijk instabiel en ook onder een nogal onvoorspelbare dreiging;
Vooral wegens die lastig in te schatten vader die ook zijn eigen problemen had.

Je moeder is daarin juist wel een baken van stabiliteit en in je eigen woorden: "Rots in de Branding" geweest en mogelijk dat je nu ook vooral uit loyaliteit en dankbaarheid tegenover haar over die jeugd enkel goeds wil spreken.

Ik kan me best voorstellen dat vanuit zo'n situatie je bepaalde negatieve dingen meekrijgt;
Je geeft zelf ook aan dat je eigenlijk vanaf je 19e al voor zaken therapie hebt ontvangen;
Wat vermoedelijk verklaart waarom je die jeugd ook uiteindelijk zelf best grondig kunt analyseren, maar ook bepaalde zelfverdeigingsmechanismen daarin inbouwt tegen een 'negatief oordeel.

Jammer is dat alle analyse en het zoeken naar verklaringen verder niet die problemen wegneemt.

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2017 02:25 schreef Andromache het volgende:
Ik sliep door alles heen en was niet extreem afhankelijk, integendeel zelfs, ik was een ontdekkertje en loste veel creatief op.

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2017 07:21 schreef RM-rf het volgende:
Jammer is dat alle analyse en het zoeken naar verklaringen verder niet die problemen wegneemt.

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2017 02:34 schreef Andyy het volgende:

[..]

Moest je huilen als je ouders je (even) verlieten? Kon je snel getroost worden toen ze terugkwamen?
Was je ontroostbaar als ze weg waren en weer terug kwamen? Of deed het je allemaal niks, als in geen reactie?
(Als baby zijnde)
Lastig te beantwoorden waarschijnlijk

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2017 07:27 schreef Martin_marvellous het volgende:

[..]

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2017 07:29 schreef Seven. het volgende:

[..]

Tot op zekere hoogte ben ik het hier mee eens. Groetjes van iemand die net als TS, niet in staat is om dit onveilige hechtingspatroon te doorbreken.

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2017 07:28 schreef Seven. het volgende:

[..]

Ikzelf niet. Mijn moeder zegt wel eens 'we konden jou rustig tot half 10 in bed laten liggen'. Ik had schijnbaar een huiluurtje maar verder huilde ik als baby'tje nooit. Wat ik wel deed, zodra ik het kon, echt heel jong nog, mijn hoofd wegdraaien als iemand me een kusje wilde geven. Ikzelf ben er van overtuigd dat mijn probleem al begon in mijn baby-tijd. Misschien heeft TS wat aan mijn inzicht.

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2017 07:27 schreef Martin_marvellous het volgende:

[..]

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2017 08:03 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Mijn broertje had dit ook. Als baby een tijd in de couveuse gelegen. Schuwde vanaf dat moment ook fysiek contact. Is wel een beetje goedgevonden, maar de tekenen van onveilige hechting zijn er nog wel. Hij heeft ook erge verlatingsangst en instabiele relaties.

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2017 08:16 schreef RM-rf het volgende:

[..]

Je hoeft geen geniale Freud te zijn om uit het verhaal van TS de conclusie te trekken dat haar bindings-problemen zeker deels veroorzaakt zijn door het beeld dat de relatie van haar ouders gewekt heeft:
De instabiele vader met (financiele) problemen en de moeder die juist daartegen een 'rots was volgens TS (maar wiens 'raadgevingen ook niet altijd werkten zoals de "schelden doet geen pijn"-tip)


Punt is dat die vaststelling binnen therapie een leuke AHA-erlebnis geeft, enkel daarna dat nog lang niet betekent dat iemand opeens wél die relatie kan vasthouden of een ander partnertype uitzoekt of bepaalde gedragspatronen in een relatie zich veranderen.


Ik heb de indruk dat de TS al erg lang therapieën volgt (sinds haar 19e geeft ze aan).
Uit haar beschrijving krijg ik ook de indruk dat dat levensverhaal best uitgekauwd is.

Dat heeft op momenten ook zeker geholpen, enkel heeft het kennelijk ook nooit kunnen veranderen hoe ze in relaties staat...
Ik vermoed ook dat dat misschien ook iets is dat TS misschien ook niet verder kan verwachten, en ze dan ook moet overwegen wat een alternatief zou zijn:

Wat als ze accepteert dat een gezinsleven zoals haar ouders dat hadden misschien geen realistisch streefdoel voor haar is (wat niet betekent dat je geheel geen relatie kunt hebben, hooguit afstappen van de Idee van een gezinsleven zoals zij dat vroeger ervaren heeft en naar eigen zeggen dat als streven heeft... hoeveel therapeuten en analyses je daar ook aanzet; dat gaat ze nooit op een gelukkige wijze bereiken)

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2017 08:16 schreef RM-rf het volgende:

[..]

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2017 08:24 schreef Cue_ het volgende:
Opzich wel redelijke herkenning. Wel een stabiele jeugd gehad, niet gepest. Maar wel altijd het buitenbeentje geweest.
Ouders waren lieve mensen, maar we deden niet aan knuffelen ofzo. Dus de gezinsmomenten kwamen uit af en toe een spelletje, maar dat was vooral op latere leeftijd. En als ik naar m'n ouders ga is dat momenteel echt als "op bezoek/visite" dan gezellig naar mijn pa of ma.

Dit merk ik ook binnen vriendschappen, vind het lastig om gewoon op de bank te hangen en gewoon relaxen / tv te kijken ofzo met vrienden. Ook daar is het echt bezoek en als je uitgepraat raakt tijd om naar huis te gaan.

Mbt relaties, tja, niet heel erg aanwezig en idd ook m'n rondsletperiode gehad. Deels omdat je daardoor 'bevestiging' krijgt, aandacht etc etc. Wel klaar met het scharrelen maar merk het nog wel tijdens het uitgaan dat toch wel een soort contact moet hebben met mannen anders is het niet leuk.

Door deze periode wel heel erg ook m'n gevoelens aan de kant gezet ofzo, waardoor verliefd worden lastig is, kwetsbaar opstellen is ook lastig. Mijn planning aanpassen aan anderen is lastig. En zo nog wel wat dingen wss.

Voordeel voor mij is dat ik niet het huisje boompje beestje echt nastreef of een kinderwens heb. Waardoor ik meer het gevoel heb dat ik genoeg tijd heb om het langzaam aan te doen.

Hmm, niet echt tips ofzo in mijn relaas zie ik nu Sorry