Het grote rammelaarstopic deel 57

quote:

Op maandag 24 juli 2017 03:58 schreef dodoria het volgende:
Ik kom maar eens heel voorzichtig hier binnen geslopen. Het wordt tijd dat ik eerlijk aan mezelf (en aan het fok forum naturlijk) toegeef dat ik toch echt weer flink aan het rammelen ben. We hebben al 2 kindjes (1 en 3 jaar oud) en mijn verlangen naar nog een kindje wordt steeds groter. Ik begrijp dat het misschien wat hebebrig over komt, vooral omdat ik weet hoe veel mensen ontzettend hard moeten werken voor uberhaupt 1 kindje, en het sommigen zelfs helemaal niet gegund is.
Op dit moment hebben we nog wat beren op de weg, maar ergens in de komende 12 maanden hoop ik dat we er toch wel voor kunnen gaan.

De huidige beren op de weg:
-Ik heb beide zwangerschappen hyperemesis gravidarum gehad, bij de laatste zwangerschap zelfs 9 maanden lang iedere dag overgegeven, wat dus betekent dat bij een zwangerschap er erg veel werk op de schouders van mijn man terecht komt. Hij ziet vooral erg op tegen 9 maanden dat ik uit de running zou kunnen zijn.
-Man is op dit moment thuisblijf-papa. Zwangerschapsverlof is hier (buitenland) niet betaald, dus als ik zwanger zou worden zou het wel fijn zijn als man een tijdje voor inkomen kan zorgen.
-We hebben een genetische afwijking en 50/50 kans dat een volgend kindje dezelfde afwijking heeft als ikzelf en mijn twee andere kinderen. In principe is er prima mee te leven, maar het vergt wel wat extra intensieve zorg in de eerste jaren, vandaar ook dat ik waarschijnlijk extra lang zwangerschapsverlof zal nemen.
-En als laatste....3 kinderen ... wordt dat niet ontzettend druk? Worden we dan niet gillend gek? En krijg ik na 3 zwangerschappen uberhaupt ooit nog een slank figuur terug?

Maar ja, dan kijk ik naar mijn huidige twee kinderen en zie ik hoe veel liefde er tussen die twee is. Hoe lief ze samen zijn (meestal), alle knuffels die ze elkaar geven en hoe ze het liefst samen naast elkaar zitten en elkaars handje vasthouden en dan voel ik dat mijn kinderen mijn grootste rijkdom zijn en dan wil mijn hart er meer....

Ik vind dat nog wel beste beren op een weg als ik het zo lees. Zeker gezien de opsomming van een genetische afwijking, aanslag op jouw lichaam, het effect en de impact van 9 maanden uit de running zijn op jouw kinderen en man (en dat hij tegelijkertijd voor inkomen, huishouden en gezin moet zorgen) en jouw zorgen om een strak lichaam (echt serieus???? En dan je bericht starten met dat je begrip hebt voor mensen waarbij het niet lukt?? Ga je schamen)
Ik weet niet hoe sterk het gevoel kan zijn voor een 3e kindje en ik zal me dat voorlopig ook niet kunnen voorstellen. Maar het komt over als 'we nemen er nog even één omdat ze zo leuk met elkaar om gaan, handjes vasthouden, kusjes geven, maar er zijn ook veel (zwaarwegende) redenen om het niet te doen. Dus we gaan er over een jaar voor omdat ik er graag meer wil want het is zo schattig...'

Ja je komt erg hebberig over. Denk toch wat meer met je verstand dan met je hart, hoe moeilijk dat ook is. Geniet lekker van de twee mooie lieverds die je hebt en zorg ervoor dat ze enorm veel liefde, zorg en aandacht krijgen. Een extra kindje kan deze balans ook compleet verstoren als je pech hebt.

Ik vind hebberig een rare term voor iets fundamenteels als een kinderwens. We willen toch allemaal graag een kind, omdat we het graag willen, diep van binnen, en waarom eigenlijk precies, dat kunnen we geen van allen écht verklaren. Dat de wens voor een derde gepaard gaat met twijfels van 'wat betekent dat voor ons huidige gezin' lees ik heel vaak. Maar een kind heb je hopelijk een leven lang, en de beren gaan voor een deel over tijdelijke problemen (geld, ziekte tijdens de zwangerschap). Daar mag je je best door laten weerhouden, maar dat hoeft natuurlijk niet. Ik lees het dan ook deels echt als beren: problemen die voorbijgaan of mee kunnen vallen. Daarbij lees ik zorgen over een strak lichaam echt een beetje als bijgesleept argument. Niet als iets waar iemand zich uiteindelijk door zal laten weerhouden. En denken de meeste van ons niet op enig moment 'oh jee, wordt dit ooit weer wat' over hun lichaam? Ik wel hoor!

Ik kan me voorstellen dat Dodoria's relaas zuur is om te lezen voor de rammelaars of probeerders die nog geheel met lege handen staan. Maar het is appels met peren vergelijken, wat mij betreft.

Jouw wens, met alle twijfels, mag hier net zo goed zijn Dodoria! Succes met beslissen.

Peacefull, wat een respectloze reactie. Iemand schrijft eerlijk over een verlangen en alle beren op de weg daarbij. Je kunt niet voor een ander bepalen of die beren op de weg onoverkomelijk zijn of niet. En waarom zij zich zo moeten schamen, weet ik al helemaal niet.

En als dat strakke lichaam voor iemand wél een legitieme reden is, dan is dat zo. Iemand mag zelf beslissen waar ze om welke redenen dan ook waarde aan hecht. Je kunt dat niet met je eigen situatie vergelijken, want je staat niet in de schoenen van de ander. En dit is echt geen plek voor schaamte. Be curious, not judgemental en zo.

Dodoria, ik vind het knap dat je zo bewust bij je rammels stilstaat. Succes met het maken van de keuze

Dank voor jullie lieve woorden. Op dit moment is het inderdaad niet het juiste moment, dat is ook de reden dat we er niet voor gaan nu. Dus ik wilde juist van me af schrijven omdat ik mijn rammelende eierstokken dus in bedwang houd.

Het spijt me dat mijn woorden je zo raken peaceful. Ik begrijp zeker hoe je je voelt als het niet lukt om zwanger te worden. Ik heb zelf ook in dat schuitje gezeten voordat ik kinderen had. Ik zie in je reactie hoe hoog het je zit en ik snap dat mijn afwegingen dan pijnlijk kunnen zijn.

Inderdaad Lemijn, eigenlijk komt iedere kinderwens toch voort uit een soort oerinstinct. Rationeel gezien weet ik ook wel dat het beter voor de wereld zou zijn als ik geen kinderen had gekregen, maar dat instinct zat toch bij mij, net als bij velen, te diep om te negeren. Dankjewel voor je berichtje.

Ah excuses voor de niet kusje-kroel post. En respectloos weet ik niet zo Franny. Als iemand er voor kiest om de beren op de weg op een openbaar forum te plaatsen dan haken mensen daarop in. Ieders recht toch? Niet alleen de mensen die vinden dat die beren onoverkomelijk zijn. Ik vind die beren nogal grote beren. Tuurlijk zal het gezin zich naar verloop van tijd z'n weg wel weten te vinden en dat hoop ik ook van harte, met name voor de goede ontwikkeling en het welzijn van de kinderen. Ik zie te veel dat volwassenen handelen vanuit een eigen verlangen (die heel sterk is en kan zijn, dat weten we allemaal), maar te weinig stil staan bij de gevolgen en impact die het kan hebben op de reeds aanwezige kindjes (en man). Zeker gezien de beschreven beren. Het gevoel is heel sterk, maar het verstand mag daarbij niet zomaar weggedrukt worden onder het mom van: ze zijn zo lief voor elkaar en houden zo leuk elkaars handje vast. Ik heb daar serieus mijn twijfels bij en volgens mij mag ik die uiten, ook al past die niet in de gangbare richtlijnen. Niks valt hier met elkaar te vergelijken, geen enkele situatie valt 1 op 1 op elkaar te leggen, maar dan mag er niet op gereageerd worden omdat het dan appels met peren vergelijken is? Volgens mij schrijft iemand haar twijfels op en daar mag op gereageerd worden. Ik vind mijn reactie niet respectloos, hij valt alleen niet in jullie straatje.
Het stuk wat ik niet tof vind is eerst reageren met begrip hebben voor mensen die nog met lege handen staan en daarna met een argument komen over een strak lichaam. Dan heb je wmb dus geen enkel idee. Dat dat voor mensen een deal is Cass snap ik echt niet als je bewust begint aan een zwangerschap. Je weet dat je lichaam kan veranderen. Dat klote en kut vinden snap ik allemaal, maar je krijgt er zo iets enorm moois voor terug! Iets wat nog steeds mensen niet gegund is. En dan is een strak lichaam voor mij echt geen dealbreaker.

quote:

Op maandag 24 juli 2017 12:29 schreef dodoria het volgende:


Het spijt me dat mijn woorden je zo raken peaceful. Ik begrijp zeker hoe je je voelt als het niet lukt om zwanger te worden. Ik heb zelf ook in dat schuitje gezeten voordat ik kinderen had. Ik zie in je reactie hoe hoog het je zit en ik snap dat mijn afwegingen dan pijnlijk kunnen zijn.

Tof van je. En lees mij bericht vooral met rust, niet met boosheid. Dan valt het mee, woorden zijn alleen zo hard en ik weet ze niet altijd mooi te verzachten zoals sommigen dat hier wel kunnen.

Zo hee, Peacefull. dat is nogal een blik aannames dat je daar open trekt. Jammer dat je je kennelijk aangesproken voelt, maar volgens mij zijn dit hele pure wensen en gedachtes van Dodoria.

Het is duidelijk dat jíj vindt dat ze het niet moet doen. Maar daar gaat het hier toch niet over?

Even ter verduidelijking, een flubberbuik en striae zijn dus geen redenen voor mij om geen kindje te willen hoor. Het was meer een soort 'afterthought' omdat ik alle redenen om het niet te doen aan het opnoemen was. Als dat het enige was dan hoefde ik er geen seconde over na te denken hoor.

quote:

Op maandag 24 juli 2017 12:36 schreef Peacefulll het volgende:
Ik zie te veel dat volwassenen handelen vanuit een eigen verlangen (die heel sterk is en kan zijn, dat weten we allemaal), maar te weinig stil staan bij de gevolgen en impact die het kan hebben op de reeds aanwezige kindjes (en man).

De keuze voor een kind is altijd een egoïstische keuze. Ik lees dat dodoria twijfelt, juist vanwege de gevolgen voor reeds aanwezige kinderen en man. Gevolgen waarvan ze zelf overigens aangeeft dat ze tijdelijk zijn. Wat is het probleem dan precies? Dat ze iets goeds kan 'verpesten' door een egoïstische kinderwens? Loopt niet iedereen dat risico?

Eigenlijk wat Burdie zegt.
Het is een egoïstische keuze...

Dodoria, ik snap je helemaal..

Al heb ik niet zulke grote "beren op de weg".
Maar als we voor een derde gaan, verpesten we dan niet de perfecte balans in ons gezin, die we nu mogen ervaren?
Wat nou als een derde kindje niet gezond is/zich niet fijn voelt/ alle aandacht vraagt / ....(vul maar in)
Wat nou als ik weer ziek word..
En ik weet ook dat als ik voor een derde ga, best wel wat mensen verdrietig en gekwetst zullen zijn. Niet omdat ze het ons niet gunnen, maar omdat kinderen krijgen en kunnen opvoeden in onze omgeving niet vanzelfsprekend is.

Genoeg redenen om tevreden te zijn met mijn gezinnetje nu...
Maar als manlief en ik kijken naar ons gezin overheerst er een gevoel dat we nog niet compleet zijn.. Er is nog ruimte in ons hart voor dat derde kleine jongetje (jaja, zou ook een meisje kunnen zijn)..

Dus als we in november een definitief besluit nemen om te stoppen met de pil is dit ook enorm egoïstisch..

Burdie en Loj, jullie verwoorden eigenlijk precies hoe ik het voel.

Lastig Loj als je weet dat het anderen verdriet zou doen als julile nog een kindje zouden krijgen. Maar ik vraag me af of je daarom zelf dan ook maar geen kindje meer moet proberen te krijgen. Daar worden die vrienden natuurlijk ook niet beter van. Het is lastig he, met zo een gevoelige kwestie lijkt het wel of je het nooit goed kan doen.

Ik heb dit soort dingen altijd erg moeilijk gevonden maar met de jaren heb ik wel dit geleerd: je mag kiezen voor je eigen geluk, ook als andere mensen ongelukkig zijn of je het gevoel of idee geven dat jouw geluk ze kwetst. Zeker als het om grote levenskeuzes gaat. Je kunt alleen maar verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven en dat is vaak al heftig en moeilijk genoeg. Dus ik vind her niet egoïstisch of hebberig of wat dan ook. Dat soort woorden of denkwijzen staan alleen maar in de weg bij het volgen van je eigen pad.

Mooi gezegd Franny.

Het is hard dat het voor sommigen moeilijk of onmogelijk is om hun kinderwens te realiseren. Maar dit betekent niet dat mensen voor wie het wel zo mag zijn zich geremd moeten voelen, of verantwoording af moeten leggen.

Het benoemen dat een kinderwens egoistisch is, vind ik altijd zo'n dooddoener. Alsof dat iets slechts is. Er zijn zat keuzes in het leven egoistisch en daar is niets mis mee.

Ik vind dit topic juist de plek om dit te kunnen uiten, zonder veroordeeld te worden voor je overwegingen. Want als er iets soms niet rationeel te verklaren is, dan is het wel de wens voor een kind.

Ik sluit me bij Roomsnoes aan.

En dan in de aanvulling; nog zo'n dooddoener is "maar je hebt al een kind/twee kinderen, dus wees daar dan blij mee."

Als de wens voor nog een kindje er is; is dat vaak net zo sterk als je wens voor de eerste. Dus als het om wat voor reden dan ook niet kan/lukt, is dat net zo goed rot.

quote:

Op dinsdag 25 juli 2017 10:33 schreef Tink89 het volgende:
Aan de ene kant ben ik het daar mee eens (ontzettend eens zelfs!), maar aan de andere kant zijn er natuurlijk nog twee kinderen in het gezin aanwezig en hun belang is ook ontzettend groot. Ik kan me daarom - ook al ben ik het niet eens met de toon en de conclusie - voorstellen dat mensen zeggen:'joh, vergeet die andere twee niet...'.

Ook mee eens, maar dat is de "rationele" keuze tov dat gevoelsmatige. Je kunt beslissen niks met je gevoel te doen, maar dat mag dan uiteraard wel zeer doen (en dat doet niks af aan dat je dan alsnog wel flink kan rammelen). Ik krijg altijd een beetje het gevoel dat je, als je blij moet zijn met wat je hebt (want een ander heeft misschien wel minder), niet meer mag treuren om dingen die je wel verlangt, maar om wat voor reden dan ook niet kunt hebben. En dat klopt naar mijn idee niet.

En voor jou! Kun je wat afleiding vinden ergens? Nog een vakantie voor de boeg misschien? Dan gaan de dagen hopelijk wat sneller..

Oh toch wel wat mensen die gaan doorschuiven of voor wie het dichterbij komt, leuk!

Dodoria, er is al veel over gezegd, maar ik vind het iig niet hebberig, je hebt nou eenmaal die wens en dat gevoel en daar kun je niet omheen. Dit lijkt me het juiste topic om daarover te luchten totdat jullie een definitieve keuze gemaakt hebben. Succes met jullie keuze.

Verder kan ik me helemaal vinden in jouw woorden sillie.

Jouw situatie lijkt me lastig Tink, ik lees dat je er erg veel mee bezig bent (de dagen aftellen). Ik hoop dat je wat afleiding kunt vinden. Het wordt er immers niet makkelijker op als je er zoveel mee bezig bent, lijkt me? Ik hoop iig op goed nieuws voor je.

Ik zit een beetje in hetzelfde schuitje als Camac zo te lezen: ben ook al een tijdje met foliumzuur bezig nu. Mijn eisprong komt eraan en ik denk dat we er nu voor het eerst maar eens bewust op gaan letten.. dus ik schuif langzaam een topic op, denk ik.

Ah ja dat zijn wel de begrijpelijke momenten. Sowieso, pms dagen . Leuk van je logeetjes! Veel plezier .

Feyre, we zitten inderdaad in hetzelfde schuitje. Inmiddels al 3 weken aan foliumzuur, nog 1 week aan mijn laatste pilstrip te gaan. Volgende week schuif ik door

Wat fijn Feyre en Camac! En hopelijk kunnen jullie dan heel snel daarna nóg een topic opschuiven!

Welkom nog dodoria! Ik sluit me helemaal aan bij wat de meeste posters hierboven over jouw post/je wens hebben gezegd. Ik kan me goed voorstellen dat de beren je op dit moment tegenhouden, maar kan me ook indenken dat de wens voor een derde zo sterk is dat het heel moeilijk is als je in een situatie zit waarin je er (nog) niet voor kan gaan! Zeker omdat een aantal van de beren tijdelijk van aard is. En dit lijkt me inderdaad bij uitstek het topic om die overdenkingen en emoties kwijt te kunnen.

Hier niet zoveel veranderd. We wachten op de uitslag van de dragerschapstest, vriend heeft nog geen baan (helaas bij alledrie de dingen die er liepen, niet geworden) en is er ook mentaal nog niet klaar voor. Ik verwacht hier nog minimaal een maand of 3 rond te hangen, zo niet langer.

Rammelaars, ik hoop jullie snel tegen te komen in WOHTS of Z&G. Tot snel.

Zal ik eens voorzichtig hier laten weten dat ik enorm rammel maar dat er voorlopig geen acties ondernomen worden om daar iets aan te veranderen...