[OUD SC] Overlopers

Ik denk dat ik te sociaal gestoord ben om uberhaupt door te hebben of buren me wel of niet mogen.
Ik zeg onze buurvrouw altijd gedag en ik krijg ook dag terug, dus dat lijkt me ok.
Mijn vorige buurvrouw vond mijn hoi altijd een aanleiding om me tips te geven over mn tuin / huishouden / opvoeding. Ze heeft zelfs eens vrienden van ons aangesproken omdat het altijd zo'n troep was bij ons thuis.

quote:

Op vrijdag 7 april 2017 22:43 schreef Ticootje het volgende:
Ik denk dat ik te sociaal gestoord ben om uberhaupt door te hebben of buren me wel of niet mogen.
Ik zeg onze buurvrouw altijd gedag en ik krijg ook dag terug, dus dat lijkt me ok.
Mijn vorige buurvrouw vond mijn hoi altijd een aanleiding om me tips te geven over mn tuin / huishouden / opvoeding. Ze heeft zelfs eens vrienden van ons aangesproken omdat het altijd zo'n troep was bij ons thuis.

Oh, echt
Ik heb een goed contact met mijn buren. Ze geven ook wel vaak tips, maar van hen kan ik het hebben. Ze vertelden me laatst dat mijn zoon elke dag als hij thuis komt uit school een extra rondje langs hun huis rijdt om even te zwaaien. Als je dat voor elkaar hebt gekregen bij mijn zoon, dan heb je het recht verdiend om mij opvoedtips geven.

quote:

Op vrijdag 7 april 2017 22:55 schreef livelink het volgende:

[..]

Oh, echt
Ik heb een goed contact met mijn buren. Ze geven ook wel vaak tips, maar van hen kan ik het hebben. Ze vertelden me laatst dat mijn zoon elke dag als hij thuis komt uit school een extra rondje langs hun huis rijdt om even te zwaaien. Als je dat voor elkaar hebt gekregen bij mijn zoon, dan heb je het recht verdiend om mij opvoedtips geven.

Ik werd gebeld: "zeg, spoort jouw buuf wel?"

quote:

Op vrijdag 7 april 2017 23:00 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Ik werd gebeld: "zeg, spoort jouw buuf wel?"

Goede vraag wel.

quote:

Op vrijdag 7 april 2017 23:09 schreef livelink het volgende:

[..]

Goede vraag wel.

Uhuh

Veel contact hebben we nog niet met onze buren. Zo'n verbouwing brengt je wel in contact met vooral de nieuwsgierige buurvrouwen.
Met de buurman links hadden we contact maar inmiddels niet meer. Die heb ik vriendelijk verzocht op te rotten met zn gezeik over de manier waarop wij onze auto parkeren. Mijn man had dat al een paar keer vriendelijk gezegd maar dat begreep hij niet ofzo. Sindsdien fiets hij heel snel ons huis voorbij

quote:

Op vrijdag 7 april 2017 22:55 schreef livelink het volgende:

[..]

Oh, echt
Ik heb een goed contact met mijn buren. Ze geven ook wel vaak tips, maar van hen kan ik het hebben. Ze vertelden me laatst dat mijn zoon elke dag als hij thuis komt uit school een extra rondje langs hun huis rijdt om even te zwaaien. Als je dat voor elkaar hebt gekregen bij mijn zoon, dan heb je het recht verdiend om mij opvoedtips geven.

quote:

Op vrijdag 7 april 2017 23:00 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Ik werd gebeld: "zeg, spoort jouw buuf wel?"

blijkbaar ben je een wijs mens dat ze met zulke vragen bij je komen

quote:

Op zaterdag 8 april 2017 08:03 schreef Tally het volgende:
Mijn man had dat al een paar keer vriendelijk gezegd maar dat begreep hij niet ofzo. Sindsdien fiets hij heel snel ons huis voorbij

Blijkbaar komt het vriendelijk niet over .

quote:

Op vrijdag 7 april 2017 22:43 schreef Ticootje het volgende:
Ik denk dat ik te sociaal gestoord ben om uberhaupt door te hebben of buren me wel of niet mogen.
Ik zeg onze buurvrouw altijd gedag en ik krijg ook dag terug, dus dat lijkt me ok.
Mijn vorige buurvrouw vond mijn hoi altijd een aanleiding om me tips te geven over mn tuin / huishouden / opvoeding. Ze heeft zelfs eens vrienden van ons aangesproken omdat het altijd zo'n troep was bij ons thuis.

OMG

Hier een pleintje met 14 woningen, waarbij een deel nog de bewoners van toen ik nog thuis woonde, en de rest is nieuwer maar we lopen elkaar de deur niet plat. We hebben wel eens per jaar een BBQ, en een van de buren organiseert altijd een nieuwjaarsborrel.
Dan spreek je ook degenen weer even die je niet gesproken hebt.
Verder prima contact met de buren waarvan de oprit aan de onze grenst, en de onder-één-kap buurvrouw gaat ook prima, maar die ken ik ook al 37 jaar en we zijn op dezelfde dag jarig

Ik denk dat het wel leuk kan zijn als je een klik met je buren hebt! Wij zijn ook zo sociaal awkward, gelukkig hebben we de kinderen nog en onze buren ook (zitten zelfs op dezelfde school, evenals kinderen van de overburen) daardoor is er altijd wel iets om even luchtig over te kwebbelen.
Maar al die mensen die hier wonen zijn zo super anders dan wij, dat er verder gewoon niks is. En ik kan gewoon niet veel meer dan "hoi"

Ik ben ook zo'n awkward penguin, als ik alleen was geweest had ik na 5,5 jaar nog niemand in het gebouw gekend denk ik. Gelukkig is mijn man heel anders en hebben we zo toch wat contact met mensen.

Wij hebben aan de ene kant 6 Polen wonen als buren en die groeten allemaal vriendelijk. Hebben we nooit overlast van, ze zijn erg netjes. Aan de andere kant hebben we 3 studenten wonen, die voor peuken in onze tuin zorgen en feestjes voor op straat houden. Daar zeiken we dus veel tegen, maar wel terecht in mijn ogen. Ze blijven wel vriendelijk en bieden steeds hun excuses aan, maar vervolgens vinden we weer lege pakken drinken in de tuin, die vallen van hun dakterras af... dat soort mensen.

Onze straat heeft verder nog 4 studentenhuizen die allemaal prima zijn, 1x per jaar een groot feest hebben en dat aankondigen met een briefje in de brievenbus We hebben ook nog 6 andere gezinnen in de straat, dat is op "hoi"-niveau zeg maar.

Vrienden van ons zijn een paar jaar geleden in een nieuwe straat gaan wonen. En die hebben daar een leuke vriendengroep uit. Gaan zelfs samen weekendje weg met de mensen uit een paar huizen.

Daarvoor zijn mijn buren écht te saai.

quote:

Op zaterdag 8 april 2017 09:18 schreef lunapuella het volgende:
Ik ben ook zo'n awkward penguin, als ik alleen was geweest had ik na 5,5 jaar nog niemand in het gebouw gekend denk ik. Gelukkig is mijn man heel anders en hebben we zo toch wat contact met mensen.

Oh dit ja... Mijn man kent inmiddels allerlei ouders van dingen waar hij met N heengaat... Als ik naar zulke dingen ga, spreek ik nooit iemand

quote:

Op zaterdag 8 april 2017 08:03 schreef Tally het volgende:
Veel contact hebben we nog niet met onze buren. Zo'n verbouwing brengt je wel in contact met vooral de nieuwsgierige buurvrouwen.
Met de buurman links hadden we contact maar inmiddels niet meer. Die heb ik vriendelijk verzocht op te rotten met zn gezeik over de manier waarop wij onze auto parkeren. Mijn man had dat al een paar keer vriendelijk gezegd maar dat begreep hij niet ofzo. Sindsdien fiets hij heel snel ons huis voorbij

Hij durft de auto zelf niet meer te gebruiken

Hier hele lieve buren. Veel Turkse gezinnen die lekker theedrinken in de voortuin enzo, en waarbij ik graag aanschuif . Buurmannen die graag even helpen bij klussen waarvan ik vind dat ik ze niet alleen hoef te kunnen

Mocht ik ooit kunnen verhuizen, zou ik dat echt wel missen, geloof ik .

As if.

Buren ik hou er van. Maar ik ben dan ook bestuurslid van de bewonersvereniging en mijn man is voorzitter van het buurthuis onze wijk is heel hecht en knus en ik zie mezelf hier wel oud worden

De wijk waar wij heen verhuizen is ook zo knus ik overweeg ook stiekem al om de bestuursvacature in de wijkvereniging op te pakken. eerst maar eens verhuizen en lid worden

Ik heb een issue op mijn werk. Zo'n 3 maanden geleden heb ik intern gesolliciteerd en ben afgewezen. Vorig jaar heb ik ook al een keer intern gesolliciteerd en ook afgewezen. Ik heb na de laatste afwijzing de conclusie getrokken dat ik moet stoppen met het zoeken naar een andere baan binnen het bedrijf en dat ik gewoon blij moet zijn met de functie die ik heb en met de manager die mij in ieder geval wel wil hebben

Maar degene die 3 maanden geleden wel was aangenomen zit inmiddels overspannen thuis en gisteren heeft zijn manager een gesprek met mij gevraagd en me gevraagd of ik alsnog de functie wil nemen. En daar zit ik nu mee. Ten eerste ben ik duidelijk de 2e keus, ten tweede wil ik de baan van de collega die nu overspannen thuis zit niet afpakken en ten derde voel ik me toch meer loyaal naar mijn huidige manager en heb ik juist met hem afgesproken dat ik meer uren ga werken.

Maar het werk lijkt me wel erg leuk...en ik zit nu op een project dat ik helemaal niet zo leuk vind.

Dus ik heb aangegeven dat ik uit loyaliteit naar mijn collega en mijn manager geen interesse meer heb in die functie, maar dat ik het prima vind als hij met mijn manager tot een oplossing komt dat ik misschien tijdelijk die functie kan vervullen totdat de overspannen collega weer terug is. Dus ik hoor het wel. Maar ik baal wel van de hele situatie, want dit is stom genoeg niet de eerste keer dat ik word afgewezen voor een functie en later alsnog wordt gevraagd. Tot nog toe heb ik dan altijd principieel geweigerd, omdat het gevoel van 2e keus te zijn niet goed voelt. Waarom zien die stomme managers gewoon niet direct dat ik de beste ben

Volgens mij heb jij prima gereageerd Livelink. En het siert je dat je zo loyaal bent.

Ja maar ja maar misschien verkoop je jezelf op het eerste gezicht niet zo goed als je bent en hebben ze het nu via via gehoord? Niet iedereen die goed is in iets, kan daar ook anderen even goed van overtuigen. Als je het tof vindt om te doen, zou ik zeggen gewoon doen!
Boeien dat ze het niet meteen zagen, in het werk laten zien wat je waard bent is veel belangrijker.

Ik ben ook weleens in tweede instantie aangenomen, toen er plek bleek voor nog iemand. En vervolgens kwam die eerste persoon niet door de proeftijd.

Volgens mij is het enige waar je op kan varen, dat je blijkbaar wel geschikt bent bevonden. Want anders vroegen ze je nu niet. Dus met principieel doen zit je jezelf in de weg.

even een ander geluid: hoezo zit die collega dan al na een paar maanden overspannen thuis? al na 3 maanden?

quote:

Op zaterdag 8 april 2017 19:42 schreef simmu het volgende:
even een ander geluid: hoezo zit die collega dan al na een paar maanden overspannen thuis? al na 3 maanden?

Ja, dat weet ik niet precies. Kan werkgerelateerd zijn, maar ook om andere reden zijn. Volgens mij is het altijd een combinatie van dingen.

Maar ik voel me inderdaad wel een beetje gekwetst, Lemijn. Ik werk daar nu al 10 jaar. Ze kennen mij en mijn capaciteiten wel. Dus ze hebben me wel gegrond afgewezen, zeg maar.
En ik zeg ook niet dat het onterecht was. Die collega die de baan wel heeft gekregen is heel erg goed, dus dat ze voor hem hebben gekozen begrijp ik best. Maar dat neemt niet weg dat ik nu moet opboksen tegen dat gevoel van tweede keus zijn.

Maar ga je er door het niet te doen niet al vanuit dat het opboksen tegen het gevoel tweede keus te zijn niet gaat lukken?

Maakt dan niet dat je alles op alles zal zetten om ze maar te bewijzen dat ze in eerste instantie ongelijk hadden je niet te kiezen?

Het kan natuurlijk ook zo zijn dat er andere zaken met die keuze destijd hebben meegespeeld. Jouw manager die niet zonder je kon, andere verschuivingen. Je weet het niet.

Ik zou wel duidelijke afspraken maken over hoe verder als die ander terug komt en of die terug komt. Als je een inval wordt, omdat ze met de rug tegen de muur staan en er eigenlijk niet 100% achter staan om wat voor reden dan ook, dan zou ik het laten. Ik kan me niet voorstellen dat uit zo'n situatie iets goed kan komen en dan zou ik mij gebruikt voelen.