Zwangerschap en geboorte deel 1779

Haha dat geloof ik meteen SQ!

Zonde eigenlijk, dat je de relatieve rust bij nr. 1 nog niet echt kunt 'waarderen' hè? Kan me voorstellen dat je dat bij nr. 2 wel mist inderdaad

Een moeilijke maar wel goede en begrijpelijke beslissing, Fazz, .

Lemijn, als ik me probeer te herinneren hoe het de eerste weken/maanden met I was, dan merk ik dat veel van die periode wazig is. Dat zegt wel iets, denk ik. .

Wat ik wel weet nog: de eerste paar weken was ik euforisch. Dat het gewoon gelukt was allemaal, een kind op de wereld zetten, met alles er op en eraan, en ik had het nog goed overleefd ook! En verder was er veel adrenaline, want wow ik moest die baby ook in leven houden! En ja, die overweldigende liefde die je voelt, dat is ongelooflijk om te voelen en te ervaren.
Na een paar weken was die euforie wel een beetje over, werd die adrenaline minder, en begon ik te voelen hoe zwaar het was: de gebroken nachten, een baby die overdag alleen op mij/in draagdoek kon slapen, de borstvoeding, het 'in dienst staan van'. Na een maand of vier/vijf kreeg ik op een keer 's avonds echt een hysterische huilbui van ongeveer twee uur (terwijl I heel lief in haar bedje lag te slapen) waarin ik alleen maar kon denken: ik trek dit niet meer, ik wil hier weg, alles draait alleen maar om de baby, ik word gek, ik kan dit niet aaaaaaah.

Ik dacht toen ook echt even dat ik een beetje gek werd. Maar gelukkig viel dat mee. . Ik heb daar wel van geleerd. Ten eerste wil ik nu sneller dan ik bij I heb gedaan tijd voor mezelf gaan vrijmaken, dus avondjes uit, een middag voor mezelf, met vriendinnen afspreken. Ten tweede hoop ik ook dat ik nu wat beter kan relativeren als de baby huilt en ik even niet weet wat er is. Ik vond dat bij I echt moeilijk.

Ik wil fazz nog even een dikke knuffel geven heel goed dat je nu voor je gezin kiest. Niet makkelijk, maar het enige juiste denk ik!

Oh Franny, ik zoek inderdaad helemaal niet meer naar redenen waarom baby huilt hij huilt, soit. Gaat wel weer over.
De rest van de wereld heeft daar meer moeite mee. Mijn oma vond het vandaag ook maar gek dat hij nog huilde terwijl hij al had gegeten

Ja, en ik wil niemand meer horen over dat je 'aan het huiltje precies kunt horen wat er aan de hand is.' Daar hadden mijn vriend en ik ons in verdiept tijdens de zwangerschap. Maar toen I er eenmaal was en ik haar hoorde huilen, kon ik allemaal denken: mijn baby huilt, wat is er wat is er wat is er. Alsof er een soort alarm in mijn lijf afging en ik niet meer helder kon denken.

Fazz, je hebt de juiste beslissing gemaakt, jouw gezin is het belangrijkst. Fijn dat het zo goed met je meisje gaat!

Ik vond de prille babytijd met O erg zwaar, ondanks dat hij een makkelijke baby was die na voedingen zo sliep en in de eerste week al doorsliep (wat helaas maar een maandje duurde, maar meestal is het een goede slaper). Ik vond alleen die continue afhankelijkheid en de het gebrek aan vrijheid dat borstvoeding met zich meebrengt erg wennen en was blij toen de fase (iig overdag) klaar was. En ik ging er naïef vanuit dat pasgeboren baby's ook gewoon om 7 uur gingen slapen, wat half 12 bleek te zijn, dus die vrije avond was een hoax. En aangezien ik het met een makkelijke baby al redelijk pittig vond zie ik ook echt op tegen het eerste jaar met de tweeling. Vooral als man en ik elkaar na een vervelende bui van O aankijken met de opmerking "straks hebben we dit keer 3...". En 1 plakbaby kan ik wel handelen, maar 2 tegelijk... en dan ook nog een dreumes die af en toe aan me vastgeplakt wil zitten... Vaarwel sociaal leven

We stellen ons iig in op een jaar overleven ipv leuk leven. Maar we hebben beide dan ook niks met mini-baby's.

Het is ook pittig FF. En inderdaad, de eerste tijd is ook overleven. Pak de hulp die je pakken kan, blijf voor jezelf zorgen en los elkaar af. Als je eenmaal een ritme op hebt gebouwd wordt het makkelijker. Nog steeds pittig maar dan loopt de machine in elk geval.... En er waren ook genoeg momenten dat ik genoot van de rust als ik "alleen maar de tweeling" had omdat ik M ergens kon onderbrengen

Fazz: waardeloos dat het moet, maar goed dat je voor jezelf en je gezin hebt gekozen voor nu

De rest: heerlijk om te lezen. Ik ben zo benieuwd hoe ik reageer. Het is net alsof ik vast in de toekomst naar mezelf wil kijken. Aan de ene kant verwacht ik een beetje die euforie, van dat het een-de-lijk gelukt is en er echt een baby naast me ligt, maar aan de andere kant heb ik wel geleerd van deze zwangerschap: de realiteit heeft altijd meer nuances dan je fantasie. De realiteit is gewoon je leven en jezelf, met iets erbij.
Ik denk dat ik het slaapgebrek en de afhankelijkheid van de baby wel aankan (met hier en daar een huilbui of paniekaanval natuurlijk), omdat ik niet na 10 weken weer hoef te werken en daardoor hopelijk wat minder stress ervaar over die dingen. Maar of dat waar gaat zijn?

Oh Franny, zo herkenbaar! Ik geloofde mensen ook gewoon niet als ze na x weken zeggen "nu ken ik mijn kind en weet ik precies wat de huiltjes betekenen". Of nou ja. Het was gewoon jaloezie denk ik, maar ik kon me er niks bij voorstellen. En nog steeds niet echt, al is bij L. haar huiltje als ze moe is echt overduidelijk. Verder klinken honger/vieze luier/pijn/elk ander ongemak me gewoon hetzelfde in mijn oren.

Ik vraag me inmiddels ook af waarom ik 1 baby zo lastig vond. Het cliché dat je er gewoon in meegroeit is zo ontzettend waar (sorry twist ).

FF, ik heb nu al met je te doen als ik aan jullie komende jaar denk. Maar hoe geweldig moet het zijn om iets later drie van die leukerds te hebben zo dicht op elkaar? _{Kunnen ze lekker elkaar de hersens inslaan terwijl jij en man genieten van jullie welverdiende rust.}

quote:

Op zondag 9 april 2017 20:54 schreef Kyara het volgende:
Het is ook pittig FF. En inderdaad, de eerste tijd is ook overleven. Pak de hulp die je pakken kan, blijf voor jezelf zorgen en los elkaar af. Als je eenmaal een ritme op hebt gebouwd wordt het makkelijker. Nog steeds pittig maar dan loopt de machine in elk geval.... En er waren ook genoeg momenten dat ik genoot van de rust als ik "alleen maar de tweeling" had omdat ik M ergens kon onderbrengen

Ik heb echt respect voor jou ook, met M die nog een stuk jonger was dan O nu is... Maar we hebben gelukkig 1 dag kdv straks voor ze alle drie (als ik werk) en m'n schoonmoeder wil ondanks dat het straks dus niet meer structureel is wel graag regelmatig op O blijven passen, en wellicht gaat hij nog een ochtendje peuterschool doen (eerst even afwachten hoe het op het kdv gaat straks), dus dat geeft mij ook wat meer 'rust' met alleen de tweeling idd.

Mijn schoonmoeder is er overigens van overtuigd dat de tweeling (en de baby van m'n schoonzusje) nooit zo leuk gaan worden als O is, en dat hij altijd haar favoriet blijft. Ze heeft het dan ook altijd over dat we O straks bij haar kunnen brengen of dat ze hem op komt halen, nooit de tweeling. Nou kent ze de tweeling ook nog niet natuurlijk, maar ik vind het maar raar. Vooral ook voor haar eigen dochter die dus in mei een baby verwacht en nu al hoort dat die nooit zo leuk zal worden

Ik vind jullie bikkels.
Ben blij dat mijn oudste voor zichzelf kan zorgen.

Dank dames Het geeft ook wel rust nu dit besloten is, wat de toekomst brengt zien we dan wel weer.

quote:

Op zondag 9 april 2017 20:35 schreef Franny_G het volgende:
Ik dacht toen ook echt even dat ik een beetje gek werd. Maar gelukkig viel dat mee. . Ik heb daar wel van geleerd. Ten eerste wil ik nu sneller dan ik bij I heb gedaan tijd voor mezelf gaan vrijmaken, dus avondjes uit, een middag voor mezelf, met vriendinnen afspreken. Ten tweede hoop ik ook dat ik nu wat beter kan relativeren als de baby huilt en ik even niet weet wat er is. Ik vond dat bij I echt moeilijk.

Dit heb ik me ook voorgenomen Vorige keer heb ik dat toch te weinig gedaan. Vriend zei dan dat hij die avond met vrienden weg ging en dan bedacht ik me pas 'Oh, ik had eigenlijk ook wel wat willen afspreken' Ook wil ik eerder weer gaan sporten, dat heb ik vorige keer veels te lang uitgesteld terwijl het zo fijn is (achteraf dan )

Interessant om alle ervaringen te lezen. Ook de tweede keren ten opzichte van de eerste keren...
Ik ben ook wel heel benieuwd hoe ik het ga ervaren, een tweede kindje.

Wat FF zegt herken ik wel en L was ook zeker geen moeilijke baby. Wat ik vooral moeilijk vond was dat ik me niet zo vrij voelde wat betreft het geven van borstvoeding in het openbaar, maar ik wilde het wel heel graag geven. Ik voelde me heel erg in mijn vrijheid beperkt aangezien ik hooguit 1,5 uur van huis kon zijn en dan weer terug om te voeden. Door de vermoeidheid had ik toen ook niet echt het idee dat dit zou veranderen in de loop van de tijd. Op één of andere manier dacht ik dat dit eeuwig zo zou blijven (door de vermoeidheid was mijn realiteitszin denk ik ook een beetje weg haha). Ik hoop dat ik nu beter weet dat deze periode niet blijft duren en er daardoor ook meer van kan genieten.

Het lijkt me wel heel lastig om je aandacht te moeten verdelen over dreumes en baby, dus dat zal wel een uitdaging zijn.

& natuurlijk kan de nieuwe baby weer heel anders zijn dan L, dus ik vind het allemaal best wel spannend, maar ik heb er ook heel veel zin in .

Ik ben superblij dat man ook 4 weken vrij heeft...

& een knuffel voor Fazz. Wat rot dat dit nu weer een rol speelt in deze speciale tijd.

Faz, ik wil je nog even een dikke kus geven! Ik weet hoe het is om het contact met een ouder te verbreken. Je moet maar zo denken, haar verlies! Zij heeft de kans verpest om een relatie op te bouwen met jouw awesome kinderen!

Dikke kus!

Ik denk dat ik een beetje vertekende herinneringen heb aan de eerste tijd met mijn dochters want in mijn hoofd was het één grote roze wolk. Ik weet nog wel dat ik bij de eerste heel erg overvallen werd door de clusteravonden die ze de eerste twee maanden had. Bij de twee wist ik dat die er aan kwamen en toen vond ik het wel prima.
Bij de tweede veel naweeën gehad, daar zie ik nu ook wel tegen op. Ik word af en toe ook al gek van de voorweeën, die had ik bij nr 2 ook zo'n vier weken lang en nu lijkt er nog wel een schepje bovenop gedaan, zijn ook pijnlijker en belemmeren me af entoe best wel.

Ik voel me de laatste paar dagen trouwens erg lekker. Vind alles best pittig en mijn lijf wil echt niet meer mee werken maar kan me nu daar heel makkelijk aan overgeven en geniet echt van dit laatste stukje. Zit helemaal in mijn hoogzwangere vibe. Krijg zelfs te horen dat ik straal, dat is echt voor het eerst deze zwangerschap.

35 weken

Ik begrijp je zorgen heel goed, Logi. Het is ook heel spannend allemaal.

Als dit meisje net zo sterk is als haar mama dan gaat ze het prima doen. . En in het ziekenhuis zijn ze voorbereid op haar komst en zal ze alle zorg krijgen die ze nodig heeft. .

Wat fijn om jullie eerlijke verhalen te lezen over hoe jullie de eerste tijd beleefd hebben, heel wisselend zeg!

Faz wat heftig toch Ik vind je heel sterk

Trek je maar lekker terug in je hoogzwangere bubbel, Thistle

Messina 35 weken

Logi, ik kan het me heel goed voorstellen en sluit me helemaal aan bij de lieve woorden van Franny

Logi, bij mijn schoonzus is ook hun dochter met 36 weken gehaald. Ze deed het prima! Het is een mooie termijn, niet ideaal, maar wel naar omstandigheden. Nog even volhouden

Hier overigens alles rustig, voor nu richt ik op Pasen om mijn ei te leggen

Waar ik de afgelopen weken nog twijfelde of en wat ik nou voelde, ben ik nu 100% zeker dat het die kleine wervelwind is de hele dag, schokjes, plopjes en gewiebel, zo knus

Logisch dat je je zorgen maakt, Logi!
Maar jullie zijn in goede handen

ldg, heerlijk is dat gevoel
Vanaf het moment dat ik hem regelmatig ging voelen maakte ik me een stuk minder zorgen.

Ik heb wel het idee dat hij helemaal niet zoveel bewegingen maakt in verhouding tot zwangerschap nummer 1. Vraag me af of dat komt omdat hij wat apart ligt. Ik heb inmiddels een hele waslijst aan vragen voor de gynaecoloog morgen.

Logi

Ldg, wat fijn zeg

Ben in eens super slaperig maar moet mijn dochter zo van school halen dus kan niet weg dommelen, beetje jammer. Straks maar een zak krentenbollen halen en ze voor de tv zetten, kan ik even slapen.

LDG heerlijk gevoel he

Logi

Ldg das zo tof he

We zijn net weer goedgekeurd bij de vk, heel blij dat mijn bloeddruk de laatste drie weken stabiel is gebleven en nu zelfs ruim onder de maximum marge voor mijn termijn zit. We zaten in de spreekkamer met echo-apparaat dus die gebruikte ze voor de hartslag en toen we zeiden dat we haar gezichtje nog nooit hebben kunnen zien keek ze even snel en nu hebben we een wazig fotootje met een wipneusje en een kusmondje Ik weet dat het nog hooguit 4 weken duurt voordat ik dat bekkie in het echt kan zien maar ik ben hier zo blij mee