Zwangerschap en geboorte deel 1779

quote:

Op zaterdag 8 april 2017 14:50 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Ik hoop het voor jou/jullie.
jullie hebben je portie slapenloze nachten wel gehad...

Hier overigens geen problemen met baby en peuter. James komt hooguit 1x s'nachts en Saar eigenlijk alleen als er echt wat mis is.

het kan dus wel

Jullie mijn wederhelft heeft de jaloersmakende gave overal doorheen te slapen en het geluk dat zijn borsten niet lacteren

quote:

Op zaterdag 8 april 2017 15:06 schreef Skittles het volgende:

[..]

Jullie mijn wederhelft heeft de jaloersmakende gave overal doorheen te slapen en het geluk dat zijn borsten niet lacteren

oh ja die gave bezit R. ook.
die lacterende borsten hebben we allebei niet. maar hij weet s'nachts ook niet hoe de magnetroj werkt...

quote:

Op vrijdag 7 april 2017 18:03 schreef Messina het volgende:

[..]

Welkom nog!

Ik heb dwanggedachtes dat het mis gaat met de baby. Dit is zowel voor de keizersnede als erna. En die angsten gaan van redelijk reële scenarios tot de meest bizarre. Dat de schapen van de buren tegen m'n buik aan rammen, bijvoorbeeld. Totaal onrealistisch (en dat weet ik best, maar ik kan de angst niet van me afzetten).

[..]

Oh jeetje, wat heftig zeg! Wel fijn om te horen dat ze dat gelukkig serieus nemen!

quote:

Op zaterdag 8 april 2017 09:51 schreef Krisvc het volgende:
Trots en dolgelukkig zijn wij met de geboorte van Paarse Aap.

Ik voel op het moment zo weinig dat ik me afvraag of ik die tweede streep wel echt heb gezien.

Herkenbaar, vooral omdat ik ook nog geen echo heb gehad, ik denk dat als ik wat zie dat het dan tastbaarder is voor me, het voelt voor mij nog niet 'echt'. Hoeveel weken ben je nu?

quote:

Op zaterdag 8 april 2017 16:56 schreef rena het volgende:

[..]

Herkenbaar, vooral omdat ik ook nog geen echo heb gehad, ik denk dat als ik wat zie dat het dan tastbaarder is voor me, het voelt voor mij nog niet 'echt'. Hoeveel weken ben je nu?

Ik ben inmiddels 17 weken en heb al 2 echo's gehad en een keer een hartje gehoord, en voor mij is het ook nog steeds niet 'echt'. Ja, mijn tieten zijn gegroeid. Ja, mijn beginnende buikje is inmiddels moeilijk te verbergen. Maar t is allemaal nog niet tastbaar. Ik hoop dat het straks komt als ik het straks ga voelen. _{En dat het dan ook die angst meeneemt dat er iets niet goed is}.

Heel herkenbaar die onzekerheid. Zit er middenin op dit moment met 18 weken. Nog 4 nachtjes aftellen naar de volgende controle.
En mezelf steeds maar relativeren met borsten, buikje en geen signalen dat iets niet goed zou zijn.

Onzekerheid is hier ook herkenbaar, ook al heb ik net de 20weken echo gehad en zag alles er goed uit.
Soms voel ik een dag niks en soms juist veel.
Is ook niet zo gek dat ik soms niks voel, te druk bezig waardoor je er niet bewust mee bezig bent en de placenta aan de voorkant die dienstdoet als stootkussen.

Ik vind het juist zo bijzonder dat ik me deze keer veel minder druk maak dan de eerste keer. In het begin omdat ik het er te druk voor had, nu omdat ik denk: het komt vanzelf goed of niet goed, me druk maken heeft weinig nut. En dat is voor het eerst ooit dat die gedachte ook echt werkt!
Scheelt ook dat ik tot nu toe nog steeds misselijk ben en dus verwacht dat het wel goed zit

Ik ben al heel lang niet meer bang dat ie het zomaar niet meer doet. Daarvoor in de plaats denk ik soms dat ie de vliezen lostrapt en met het water mee naar buiten zwemt, veel te vroeg. Nogal onwaarschijnlijk natuurlijk maar dat is vaak zo met angsten. Ik vermoed dat eerdere werkervaringen me teveel beeldmateriaal voor vroeggeboortes heeft gegeven.

Wat gezellig om jullie bizarre dromen te lezen! Ik heb ze ook en ze zijn te raar of te ingewikkeld om ze neer te typen.

Nu het hier toch over dromen gaat. Gisterennacht om 4 uur wakker geworden en heel hard tegen man geroepen "ik wil niet meer slapen!". De ene na de andere nachrmerrie, al de hele week Ik wordt er gek van! Vannacht met precies hetzelfde gevoel wakker geworden, maar dan om half 3 ... Kan je hier iets aan doen? Het breekt me een beetje op 😳

Verder las ik dat er veel zonen komen deze zomer / najaar. Jongensmama-box met LeSage! Ik heb wel even aan het idee moeten wennen hoor, maar nu ben ik heel blij 😊

Ik wil de dames niet in de put praten, maar mijn ervaring is dat de onzekerheid blijft. Nu bij de tweede zwangerschap misschien nog wel meer juist. Het naive is er af, maar het vertrouwen in mijn lichaam is wel heel groot. Tegenstrijdig.

Is je kamer goed geventileerd Adrian? Er schijnt een verband te zijn tussen te weinig zuurstof 's nachts en nachtmerries.

Adrian da's niet tof Weet je of je misschien steeds in dezelfde houding wakker wordt dan? Ook dit kan met minder zuurstof te maken hebben, als je bijv op je rug slaapt en er ergens in je lichaam druk ontstaat. Dat verband met naar dromen heb ik zelf wel ervaren in bepaalde periodes.

Haha, mijn raam staat wagenwijd open maar in mijn droom moest ik vannacht opeens trouwen met een man en een witte jurk aan met sluier. Het enige wat het minder tot een nachtmerrie maakte is dat hij het helemaal niet erg vond dat ik de hele 5-daagde ceremonie ging slapen.
(dat is zelfs uit het leven gegrepen. je kan me zo blij maken met slapen)

Iets over wacht maar en geniet er nog maar van zo langg het kan Lemijn.

Hier ook mindere nacht, maar meer door lijf dan nachtmerries. Had ook te veel goede nachten achter elkaar

Wat vervelend van alle nachtmerries dames, lijkt me niet fijn!

Ja dat is het positieve hier: mijn lijf doet het prima 's nachts. 1x plassen en 0 bekkenpijn.

Die wacht-maar negeer ik even Kriscv

Ik ben zo benieuwd hoe het met de nieuwe moeders gaat die hier de afgelopen tijd zijn vertrokken. Bij het baby-topic gaat het vooral over de baby's. Hebben mensen die nog meelezen zin om daar iets over te vertellen? Hoe is het met je pasgeborene, ten opzichte van wat je erover dacht vantevoren? Slaap je echt zo weinig? Naar welk deel van de zwangerschap verlang je terug?

Lemijn, uit eigen ervaring: ja, je slaapt echt weinig, maar ik sliep beter dan tijdens de laatste weken zwangerschap. Ik verlangde niet terug naar de zwangerschap, want dat vind ik helemaal niet zo leuk.
En over die pasgeborene (14 maanden geleden, is niet zo lang hoor ), die moppert omdat zn pap op is, terwijl hij een hele nacht tussen zn ouders heeft liggen knuffelen

Ik had vannacht ook allerlei nachtmerries, maar is bij mij wel heel herkenbaar van zwangerschap 1. Toen had ik dat rond deze termijn ook bijna iedere nacht. Rot hè?

Het ligt er ook maar net aan wat de omstandigheden zijn, Lemijn. Sommigen verdelen de taken, man doet de luier en vrouw de voedingen of verdelen de nacht in stukken waarbij man het eerste deel doet en vrouw het tweede etc etc.

Ik deed alles alleen, omdat ik dat mijn taak vond en vriend moest gewoon werken. Toen ik eenmaal weer begon te werken was het een gewenning dat de nachten voor mij waren. Ja, ik sliep bizar weinig. Het is loodzwaar en Lou had vreselijk veel en lang last van krampen, waardoor ze overdag ook niet goed sliep (nooit gedaan overigens )

Maar ook dat overleef je. Er zijn momenten dat je denkt "waar ben ik aan begonnen " of als je je baby weer hoort pruttelen voor de volgende voeding "Nee nee nee ga nou slapen, je hebt geen honger neeeeeeee... crap " het wordt allemaal beter en je vergeet het snel! Dan wil je een tweede en begint het riedeltje opnieuw

Hier gaat het vooral hectisch, lemijn. Ik merkte dat ik deze baby minder super-duper awesome vind dan de eerste. Begrijp me niet verkeerd, ik ben heel gek op m'n ventje, maar na de eerste leek alles uit glitter en regenbogen te bestaan. Het leven is nu wat realistischer ofzo.
Ik slaap beter. Ik vat de slaap gewoon makkelijker. Hoera voor hormonen. Ik maak ook meer ruzie met mijn man
Hoe het met MIJ gaat weet ik vaak niet omdat er heel weinig MIJ is momenteel. Dat komt echt wel weer terug hoor, maar nu ben ik vooral food supply / luierverschoner / wasvrouwe
#eerlijkantwoord

Ik verlang momenteel naar 2 dingen. Baby ontmoeten en lijf weer van mezelf hebben (buikslapen!). Het weinige slapen met baby was hier bij vorige 2 van korte duur. Die sliepen met een week of 6 al 6 uur 's nachts. Daar redde ik het prima mee.

Wat een mooie variatie aan antwoorden. Dank, ook voor de eerlijkheid. Ik realiseer me natuurlijk dat het zo wisselend is, omdat het ook afhangt van jezelf/ je eigen instelling/ je kind/ je evt partner. Zo stel ik me in op dat mijn lijf niet gelijk weer van mij is (hoewel ik ook zeer uitkijk naar buikslapen, Thee!) met borstvoeding, en dat mijn tijd sowieso minder van mij is door een afhankelijk nieuw wezen in huis waardoor ik niet zomaar de deur uit kan stappen.

SQ, jammer van de glitter, maar realistisch is ook oke, klinkt het. Hang in there, dan kan je ons moed inspreken straks als jij wel weer weet wie je bent & waarom enzo.

Skittles, ongerelateerde vraag: loop jij nog co-schappen eigenlijk?

Ik heb me de eerste tijd vooral heel erg bezig gehouden met of de oudste twee niks tekort kwamen, dat alles voor hen maar zoveel mogelijk als vanouds door zou gaan. De nachten waarin ze alleen kwam voor een voeding vond ik niet zo zwaar, de nachten dat voeding niet genoeg was (gelukkig niet zo veel) maar wakker worden/ blijven een ding op zich werd vond ik wel erg zwaar. Dan moet je toch patronen doorbreken enzo, en dat is altijd erg zwaar, vind ik.

Het echte gevoel van weer helemaal mezelf zijn, is sinds ze doorslaapt ongeveer. Ze is nu 9,5 mnd en slaapt in principe vanaf 6,5 mnd ongeveer door (behalve als ze ziek, zwak of misselijk is). De enige frustratie die daar nu een beetje bijhoort voor mij, is dat ik met het terugvinden van mezelf ook weer toe ben aan uitstapjes voor mezelf en daar nog niet helemaal mijn weg in vind (veelal toch door eigenlijk te weinig geld, omdat oppas voor drie en theater of drankjes en alles DUUR).

Op dit moment, nu ze alledrie gewoon lekker tussen 19 en 20 naar bed gaan en we 's ochtends rond 7 uur met z'n allen weer naar beneden gaan, ze alledrie de gewone maaltijdmomenten meedoen (en bv ook geen bv meer) ervaar ik het meer gewoon als drie kinderen in een verschillende leeftijd, dan echt zo'n babybaby erbij.

Buikslapen als je borstvoeding geeft is een hoax

Lemijn: Het gaat met mij best okee. Ik zit regelmatig op een roze wolk, maar heb ook behoorlijke dipjes, ik was vooral heel erg van slag doordat de borstvoeding niet lukte. Het leek wel liefdesverdriet. Ik ervaar die eerste twee weken vooral als hoge toppen en diepe dalen, hoewel ik wel merk dat dat nu een beetje begint te normaliseren. Oh en ik ben verbaasd over hoe goed ik het blijkbaar doe op slaapjes van max twee uur. Daar wen je aan blijkbaar. Maar goed, het is maar de vraag hoe ik daar over een paar weken over denk.