Moeders die niet los kunnen laten / opdringen

Ik zou gewoon met gelijke munt terugbetalen... zeurt ze over jouw relatie, dan begin je over die van haar etc etc..

Stuur haar een foto waar jij en je vriend zitten te genieten van een bakkie oid en zet er en leuke oneliner bij etc..

Mijn moeder probeert me ook wel eens iets op te dringen, maar dat heb ik er aardig uitgekregen.. en op het moment dat ze het toch (bewust of onbewust) weer een keer probeert dan draai ik de boel gewoon om...
Haar vriend houd haar ook wel een beetje in bedwang, die denkt ook van joh wat je nu doet werkt averechts...
^{Gaat vooral over het moeten komen opdraven voor verjaardagen, familiebezoek, gebeurtenissen etc.. terwijl je van de andere kant nooit iets hoort..}

quote:

Op zondag 26 maart 2017 01:42 schreef yourascalyou het volgende:
Als ik je bericht zo lees is je moeder misschien best wel een bemoeial, vergeet niet. Je bent haar dochter. En als ik je klaag brief zo lees, houdt ze enorm veel van je. Ik gok, kan het mis hebben, heeft je lieve moeder een beetje last van verlatingsangst. Je weet misschien veel over je moeder, zeer waarschijnlijk weet je nog niet alles.

Dat zijn drogredenen. Hoop dat jullie die term begrijpen. dat zijn dus redenen ..... maar geen echte redenen. Heb er een mooi boek over, wel al 40 jaar oud ... Dus ze bestaan al heel lang.

Kijk even naar het bovenstaande geciteerde:
-je bent haar dochter (oemf, ja, ze is je moeder, dus dan zal jij wel haar dochter zijn)
-ze (moeder) houdt enorm veel van je.
-je moeder heeft vermoedelijk verlatingsangst
-je weet misschien veel over je moeder maar nog niet alles .......

Dit alles is geen reden om zich met jou te bemoeien meer dan dat jij wenst. Het probleem is dat mensen vaak denken: wat doet moeder mij aan .... terwijl het zijn moet ... wat LAAT IK mij aandoen, wat LAAT IK met mij gebeuren. Neem je eigen leven in handen!
Precies wat de feministes zeggen, laat het je niet aandoen,. wil het niet enz. maar dan eens naar een VROUW toe.

Nog wat praktijk gevallen .... Vaak beginnen ze met ....... ja, maar, wat nagenoeg altijd gewoon staat voor "neen", "niet" of "ontkenning".
Kind: mam laat me met rust, laat me mijn eigen keuzes maken, laat mij met die jongen gaan .....
Moeder ... ja maar (dus nee, ik wil NIET jou je eigen keuzes laten maken, jou met die jongen laten gaan enz.) dus ... ja maar ik hou zoveel van je. Of ... ja maar ik bedoel het toch alleen maar goed. Ja maar ik heb toch alleen maar het beste met jou voor, zeg dit voor jouw bestwil.

Nu, allemaal drogredenen (niet echte redenen) van een persoon om toch zijn / haar wil door te zetten.
Nog enkele aanverwante opmerkingen:
... ja maar, je zult zien dat ik gelijk krijg! ... ja maar daar krijg je later beslist spijt van. Oh ja, dat zullen we dan wel zien.

quote:

Op dinsdag 14 maart 2017 20:56 schreef Maghrebijnse het volgende:

[..]

Begrijp dat het vervelend is. Misschien wat minder langsgaan? Maar contact verbreken raad ik niet aan. Is ook niet goed voor je eigen psyche. Het gaat toch echt aan je vreten.

En dit vreet niet aan haar? Je moet dusdanig reageren dat het tot haar doordringt. Bij sommige mensen moet het dan een stuk harder zijn, bij een ander is een gesprek voldoende. Dus ... doe wat werkt.
Misschien eens een maandje of 8 niet meer erheen en duidelijk maken dat je geen tijd met haar wil besteden.
Het is de keuze: minimaal een wordt er gekwetst. Wie kies je, de moeder of jezelf die gekwetst zal zijn. Komt meteen weer een van die niet -westerse waardes op de proppen: zeer populair en gewenst door en bij ouders in Azie, Arabische landen enz. Kinderen moeten zich opofferen voor hun ouders want .... "die hebben hen op de wereld gezet, gevoed en hopelijk ook opgevoed".

Tja, iedereen moet zelf maar weten of en in hoe verre hij (zij) hierin meegaat.



[ Bericht 0% gewijzigd door LeesFoknl op 27-03-2017 03:49:30 ]

quote:

Op dinsdag 14 maart 2017 21:30 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Misschien voelt ze zich afgewezen ofzo en dat los je niet op door ruzie te gaan maken en alle schuld bij haar neer te leggen dat zij het allemaal creëert enzo. Wat megamandy ook zegt, vraag eens door naar hoe ze bij die denkbeelden komt. Met zo een inzicht kun je een betere verbale tactiek realiseren. Activeer haar om uit haar denkpatroon te komen. Waarom denkt zij dat jij niet je eigen keuzes maakt? Hoe zou zij daar op kunnen leren vertrouwen dat jij dat wel doet, waaraan denkt zij dat te kunnen merken?

---------------------------------------------------

Of misschien voelt ze zich vervangen door je vriend, omdat je voor haar gevoel nu pas (door hem) losmaakt van hoe zij het voor zag (zie post van Godshand). Ondanks dat het tussen haar en jou gaat, zou je misschien ook eens een gesprek met je vriend erbij kunnen doen. Waarom denkt ze dat hij haar niet mag? Waaraan denkt ze dat te merken? Waarom mag zij hem niet (en waar merken jullie dat aan)? Met welk gedrag cq communicatie (reacties) zouden jullie je beter kunnen voelen, etc.
Wees confronterend, maar probeer het feitelijk en niet verwijtend over te laten komen. Dat zit een sfeer van vertrouwen in de weg en dan is het moeilijker nader tot elkaar te komen.

Op het eerste deel van dit citaat is mijn opmerking: ja hallo. je bent de dochter, geen therapeut. Ik adviseer om tegen haar te zeggen: mam ga naar de dokter en haal je een pilletje en laat me (ons) met rust.

Het tweede deel van het citaat wil ik als volgt reageren:
ja, geef haar gedrag maar nog meer beloning door ook nog gesprekken te houden met je vriend erbij. Lang niet elke man kan tegen de verbale trucs van een vrouw op. dadelijk zegt ie zijn mening en dan is het respectloos (naar moeders normen alweer). Laat haar in haar eigen sop sudderen. Ze weet toch wat er speelt, moet dochter en vriend nu ook nog therapeutje gaan spelen voor een zeurende conservatieve moeder na hun 6 dagen durende werkweek.

Zeker NIET aan beginnen. Het is moeders probleem, dat ze er niet mee om kan gaan. Maak het niet jullie probleem !!!!!
Er zijn genoeg hulpverleningsmogelijkheden, dat moeder daar maar heen gaat. En anders loop je de kans dat jij !! er straks heengaat / moet gaan.



[ Bericht 2% gewijzigd door LeesFoknl op 27-03-2017 03:52:37 ]

Beste topicstarter, luister vooral naar mannen hoe dit aan te pakken. die zijn over het algemeen toch veel beter in het afbakenen van hun privacy en territorium, zeker naar moeders toe.

Denk dat het goed is om te realiseren dat er twee mensen nodig zijn om dit soort dynamiek te laten plaats vinden en jij slechts over één persoon controle hebt.

quote:

Op maandag 27 maart 2017 03:54 schreef LeesFoknl het volgende:
Beste topicstarter, luister vooral naar mannen hoe dit aan te pakken. die zijn over het algemeen toch veel beter in het afbakenen van hun privacy en territorium, zeker naar moeders toe.

Je bedoelt, de meerderheid van de mannen zijn vertroetelde mama's kindjes? Waarvan de partner nooit goed genoeg is want "mama knows best"?

quote:

Op maandag 27 maart 2017 03:39 schreef LeesFoknl het volgende:

[..]

Op het eerste deel van dit citaat is mijn opmerking: ja hallo. je bent de dochter, geen therapeut. Ik adviseer om tegen haar te zeggen: mam ga naar de dokter en haal je een pilletje en laat me (ons) met rust.

Dat kan ts altijd nog zeggen natuurlijk, voor zover ze dat nog niet heeft gedaan. In de tussentijd leek me het wel een aardige geste om eens te kijken naar een andere insteek, die wellicht effectiever gaat zijn. Want een dergelijk gemis als oorzaak gaat niet met een pilletje gefixt kunnen worden en zo afwijzend doen zou het drama juist kunnen versterken.
Ik vind het een verdrietig idee dat het misschien best een verminderd effectief communicatieprobleem zou kunnen zijn en ts hier nog eens extra opgejut wordt om voor zichzelf te kiezen, terwijl je voor jezelf kiezen heus niet alleen doet door zo te hard ballen.

quote:

Het tweede deel van het citaat wil ik als volgt reageren:
ja, geef haar gedrag maar nog meer beloning door ook nog gesprekken te houden met je vriend erbij. Lang niet elke man kan tegen de verbale trucs van een vrouw op. dadelijk zegt ie zijn mening en dan is het respectloos (naar moeders normen alweer). Laat haar in haar eigen sop sudderen. Ze weet toch wat er speelt, moet dochter en vriend nu ook nog therapeutje gaan spelen voor een zeurende conservatieve moeder na hun 6 dagen durende werkweek.

Eens wat betreft slecht gedrag niet moeten te belonen, maar ik denk niet dat het voor ma een beloning is om response van ts d'r vriend te krijgen. Dat was dan ook zeker niet waarom ik dat aanraad, maar ik snap dat die nuance je interesse niet heeft.

quote:

Zeker NIET aan beginnen. Het is moeders probleem, dat ze er niet mee om kan gaan. Maak het niet jullie probleem !!!!!
Er zijn genoeg hulpverleningsmogelijkheden, dat moeder daar maar heen gaat. En anders loop je de kans dat jij !! er straks heengaat / moet gaan.

Alleen betreft het dus de communicatie tussen hun twee en dan is het wel degelijk niet alleen ma's probleem. In dat opzicht lijkt het een keertje mee richting een hulpverlener niet eens zo debiel, maar dan zou je wel een uitgangspunt moeten hebben dat ts verbetering wil en niet vooral bevestiging zoals dit soort reacties dat het allemaal dikke prima is om je handen van een geliefde af te trekken als het niet bevalt.
Mee willen werken aan een gezamelijk doel (Waarmee het dus ook een keuze voor zichzelf kan zijn), ondersteuning bieden e.d. is niet hetzelfde als faciliteren. Daarnaast zou het voor ts ook een stukje geruststelling kunnen zijn, dat ze wel echt alles geprobeerd heeft en zo makkelijker wel definitief die deur dicht zou kunnen gooien zonder of met minder losse eindjes.

quote:

Op maandag 27 maart 2017 07:34 schreef zeer het volgende:
Denk dat het goed is om te realiseren dat er twee mensen nodig zijn om dit soort dynamiek te laten plaats vinden en jij slechts over één persoon controle hebt.

Eens

Ik citeer uit Scary Mary´s reactie op mij (zie hierboven) :
......... Daarnaast zou het voor ts ook een stukje geruststelling kunnen zijn, dat ze wel echt alles geprobeerd heeft en zo makkelijker wel definitief die deur dicht zou kunnen gooien zonder of met minder losse eindjes.

Tja, als ze die geruststelling nodig heeft .... en het (dit gedoe) ervoor over heeft.

En dan nog iets: het is mijn bedoeling niet de deur voor altijd voor moeder dicht te gooien maar om haar te leren en laten inzien, dit gedrag brengt jou niks! Basta!
We nemen dat niet serieus, geven jou geen nieuwe of extra aandacht. Ook geen gesprekje met de vriend, en ook niet meegaan naar de therapeut.
Ga naar de huisarts en vraag een pilletje .... en als je weer "beter" bent is alles weer goed. ik, wij keuren jou helemaal niet helemaal (!!!) af, maar wel dit gedrag en die opmerkingen van jou (lieve moeder). Daar kom jij geen milimeter mee door bij ons.

quote:

Op woensdag 29 maart 2017 20:06 schreef LeesFoknl het volgende:
En dan nog iets: het is mijn bedoeling niet de deur voor altijd voor moeder dicht te gooien maar om haar te leren en laten inzien, dit gedrag brengt jou niks! Basta!
We nemen dat niet serieus, geven jou geen nieuwe of extra aandacht. Ook geen gesprekje met de vriend, en ook niet meegaan naar de therapeut.
Ga naar de huisarts en vraag een pilletje .... en als je weer "beter" bent is alles weer goed. ik, wij keuren jou helemaal niet helemaal (!!!) af, maar wel dit gedrag en die opmerkingen van jou (lieve moeder). Daar kom jij geen milimeter mee door bij ons.

Ik heb de discussie hierboven maar zijdelings meegekregen, maar wil toch even reageren op dit stukje. Dit kan een manier zijn om het aan te pakken, maar om eerlijk te zijn klinkt me dit erg kinderachtig in de oren. Alsof een moeder tegen z'n kind zegt: 'dit vind ik niet leuk, jij moet maar voelen dat ik dit niet leuk vind, dus ik zet je in de hoek en dan leer je het wel.' Pff, doe toch even volwassen.
Consequent grenzen afbakenen en moeder vertellen waar je haar mening (niet) over wilt hebben, dat vind ik al een stuk volwassener.

Tja, ik schrijf hoe ik zou reageren zo als ik de moeder en de situatie inschat.
Is natuurlijk erg moeilijk, je kent die mens (moeder) niet. En de ts-er en haar vriend ook niet.

Maar anderen hier kennen deze mensen en situatie ook niet echt. En iedereen heeft zijn eigen ervaringen en normen en waarden waaruit hij reageert.

Dus ts-er krijgt uiteindelijk een hele reeks adviezen waar ze zelf eventueel iets van kan kiezen. Of niet, en niks doen. Of iets heel anders doen...

Ik hoop en wens dat het zich allemaal "legt" en allemaal goed komt, voor iedereen. Inclusief !! ook voor de moeder.

quote:

Op maandag 27 maart 2017 03:22 schreef LeesFoknl het volgende:

[..]

Dat zijn drogredenen. Hoop dat jullie die term begrijpen. dat zijn dus redenen ..... maar geen echte redenen. Heb er een mooi boek over, wel al 40 jaar oud ... Dus ze bestaan al heel lang.

Kijk even naar het bovenstaande geciteerde:
-je bent haar dochter (oemf, ja, ze is je moeder, dus dan zal jij wel haar dochter zijn)
-ze (moeder) houdt enorm veel van je.
-je moeder heeft vermoedelijk verlatingsangst
-je weet misschien veel over je moeder maar nog niet alles .......

Dit alles is geen reden om zich met jou te bemoeien meer dan dat jij wenst. Het probleem is dat mensen vaak denken: wat doet moeder mij aan .... terwijl het zijn moet ... wat LAAT IK mij aandoen, wat LAAT IK met mij gebeuren. Neem je eigen leven in handen!
Precies wat de feministes zeggen, laat het je niet aandoen,. wil het niet enz. maar dan eens naar een VROUW toe.

Nog wat praktijk gevallen .... Vaak beginnen ze met ....... ja, maar, wat nagenoeg altijd gewoon staat voor "neen", "niet" of "ontkenning".
Kind: mam laat me met rust, laat me mijn eigen keuzes maken, laat mij met die jongen gaan .....
Moeder ... ja maar (dus nee, ik wil NIET jou je eigen keuzes laten maken, jou met die jongen laten gaan enz.) dus ... ja maar ik hou zoveel van je. Of ... ja maar ik bedoel het toch alleen maar goed. Ja maar ik heb toch alleen maar het beste met jou voor, zeg dit voor jouw bestwil.

Nu, allemaal drogredenen (niet echte redenen) van een persoon om toch zijn / haar wil door te zetten.
Nog enkele aanverwante opmerkingen:
... ja maar, je zult zien dat ik gelijk krijg! ... ja maar daar krijg je later beslist spijt van. Oh ja, dat zullen we dan wel zien.

Gast, je hebt helemaal gelijk. En toch blijft het haar moeder. Was het maar zo simpel.

Uit eigen ervaring, hebben sommige 'ja maar'- mensen echt het beste met je voor. Misschien omdat ze zelf in zo'n ''ja maar'' gezin zijn opgevoed en niet beter weten en toch echt het goed bedoelen. Alleen ze het nooit juist is aangeleerd. Shit's fucked up.

Het probleem met vrouwen is, ze zijn inderdaad meestal moeders (80 % van de vrouwen heeft een of meerdere kinderen bron: het topic in Foknl over / voor mensen die geen kinderen wensen).

Ze hebben kinderen vanaf het moment dat het kind een - zeg maar - puppie is. Kan niks behalve zuigen en schijten. Niet lopen, niet kruipen, niet zien. Dan van zuigeling, peuter, kleuter, lagere schoolgaand enc. Tientalle jaren .... luister nou maar naar mama ..... die weet het beter.
Tja, en dat houdt nooit op .... als je dat toelaat. Eens, ooit zal de confrontatie moeten zijn tussen moeder en kind, waarin moeder het afleert zich met (ieder detail van) het leven te bemoeien.

Soms gaat dat "afleren" redelijk natuurlijk en zacht, soms zijn dat halve oorlogen en stopt moeder er nooit (helemaal) mee. Rij ik op een mooie zomermiddag als zeer ervaren motorrijder (meer dan 50 jaar motor waarin tientalle jaren zomer en winter gereden) naar mijn 90 jarige moeder dan begint het gezeiver: ah, ik snap niet dat jij motorrijdt, dat is toch zo gevaarlijk. Mijn antwoord is dan ... snap niet dat jij nog zonder gehoorapparaat buiten durft te komen, dat is toch zo gevaarlijk. Gewoon consequent laten merken dat het 1- geen enkele zin heeft of invloed heeft op je en 2- dat er gemene opmerkingen terugkomen zodat ze zich nog eens bedenkt als ze weer wil zeiveren.

Meisjes, vrouwen, kijk hoe mannen (ja, wel echte natuurlijke niet de huidige moderne metronoom - man die geen bloed doch lauwe thee in zijn aderen heeft) dat doen. Want die echte mannen gaat het dus (dat losweken zullen we het maar noemen) vaak beter af.
Nog een goed tip is: neem je moeder überhaupt niet serieus, want dan kom je nergens en al helemaal niet van de bemoeizucht af. Het is allemaal goed bedoelt en ze zijn het zo met jou al 20-30 jaar gewend, maar aan alles komt een einde.

Gewoon een doos bonbons met moederdag, nog een met haar verjaardag en een dennetak met een kaars op met Kerst en voor de rest ... doei !!

Tja dat kun je wel heel makkelijk zeggen, maar vrouwen zitten even iets anders in elkaar, vrouwen proberen vaak de goede vrede te behouden en moeten eerst op een punt komen dat ze het zat zijn.
Daabij hebben sommige vrouwen een hele dominante moeder, die van mij kan er heeeelllllll slecht tegen als iemand niet wil luisteren, vervelende is je moeder kent ook je zwakke plekken, bij mij ging de knop om toen mijn moeder zei, als jij niet doet wat ik wil, dan regel ik het.
Op dat punt ging ze over mijn grens, als eerste ze is maar oma, er is geen wet in Nederland die oma enige vorm van recht geeft om zich met mijn opvoeding te bemoeien ten ten tweede, als we het over haar 'perfecte' opvoeding gaan hebben kan ik ook nog wel een boekje open trekken wat helemaal niet de schoonheidsprijs vediend.

Vaak zie je ook dat deze moeders het altijd beter weten, dus dat even loslaten is heel zwaar, pas tot iemand op het 'punt' komt dan is het klaar.

Las trouwens dat 1 op de 5 kinderen geen contact meer heeft met ouders of ouder, dat is toch schrikbarend veel, en niet alleen vrouwen hebben er last van, mijn oma aan mijn vaders kant was ook een enorm dominant kreng, daar kwam mijn vader ook niet meer, je ziet dan ook vaak dat een familie compleet kapot gaat, je mag best weten, nu ik mijn grens aan gaf heb ik geen familie lid meer gesproken aan die kant, alles zwijgt, mijn moeder zal wel hebben verteld wat voor loeder ik was en niet dat ik boos ben omdat zij probeerde te chanteren, dus dan kun je nagaan wat voor 'macht' zo'n vrouw heeft. Ik kan nu wel zeggen, ben niet alleen mijn moeder kwijt maar ook mijn familie en dat is iets wat sommige vrouwen tegen kan houden om tegen hun moeder op te staan.

Situaties en omstandigheden die je eigen geluk ondermijnen moet je verwijderen uit je leven.

Als praten niet de oplossing is, dan maar ditchen. 14 jaar geleden zelf ook gedaan. Tot op vandaag nog geen seconde spijt van gehad.

Ik zal ongetwijfeld winnen. Ik verdien 35k per jaar, heb een koophuis, ben eind 30 en op mijn 19e het huis uitgegaan. Maar mijn ouders, vooral mijn moeder is zo bezorgd om mij, zij zou mij het liefst in een beschermde woning bij het GGZ zien.

Moeders hebben soms ook een beetje opvoeding nodig. Het zijn ook maar mensen.

quote:

Op vrijdag 7 april 2017 19:57 schreef Kamina het volgende:
Moeders hebben soms ook een beetje opvoeding nodig. Het zijn ook maar mensen.

"Soms" ....

Altijd bedoel je. En .... zachte heelmeesters maken stinkende moeders ... euh .... wonden.
Wie niet horen wil moet maar voelen, he moeder .....

quote:

Op dinsdag 4 april 2017 08:44 schreef Stratotanker het volgende:
Mijn moeder kocht doodleuk een huis verderop in de straat.

Direkt "dood" verklaren. En de kinderen verhaaltje vertellen, dat is een oude heks die doet zich voor als een grootmoeder, maar pas op kindje, als ze je te pakken krijgt stopt ze je in een put vol slangen en spinnen! Dus als je haar (grootmoeder annex ouwe heks) ziet: dan gillen, om hulp roepen en wegrennen. En de mensen vertellen dat ze je wilde meesleuren en jij dat niet wilde.

quote:

Op dinsdag 4 april 2017 04:21 schreef yourascalyou het volgende:

[..]

Gast, je hebt helemaal gelijk. En toch blijft het haar moeder. Was het maar zo simpel.

Uit eigen ervaring, hebben sommige 'ja maar'- mensen echt het beste met je voor. Misschien omdat ze zelf in zo'n ''ja maar'' gezin zijn opgevoed en niet beter weten en toch echt het goed bedoelen. Alleen ze het nooit juist is aangeleerd. Shit's fucked up.

Ja, maar dat zij de moeder is kan jij toch niks aan doen. Wel andersom, zij heeft jou ongevraagd !! op de wereld gezet.

Maar met dit soort problemen kun je je je hele leven mee bezighouden en verzieken.
Daarom, neem die nonsense en die vrouw gewoon niet serieus. Het zijn haar gevoelens, dus haar probleem. daar heb jij geen schuld aan! Besteed er geen aandacht aan en steek er geen energie in. En laat en maak het dus niet jouw probleem zijn / worden !!

quote:

Op woensdag 12 april 2017 11:12 schreef Lexa31 het volgende:
Ik ben al bang om nee te zeggen

Ik mag hopen dat je echter wel gewoon nu duidelijk NEE zegt?

Juist als jij je moeder poogt tevreden te houden, zal die haar gedrag aanhouden en zich zo blijven gedragen, omdat ze daarmee immers haar wil doorgezet krijgt...

des te meer je vlucht voor de confrontatie, des te meer confrontaties zul je uiteindelijk krijgen.
Vooral leer je je moeder aan dat die zich vooral zo tiranniek moet gedragen, om haar wil te krijgen.

Wat je vriend gedaan heeft, het contact met jouw moeder verbreken en enkel nog je vader te willen zien is eigenlijk ook al een zorgwekkend signaal als jij daarin niet meegaat.
Op dat punt lukt het je moeder al daar een wig tussen je partner en jou te drijven.
Ik snap eerljk gezegd niet waarom je daarin ook niet gewoon meegaat met je vriend, die een goede reden lijkt te hebben tot die conclusie te zijn gekomen.

quote:

Op woensdag 12 april 2017 11:12 schreef Lexa31 het volgende:
Hey allemaal

Nou het ging even goed. Tot gister. Mijn moeder vroeg ons te eten met pasen, vriend en ik hebben al plannen dus ik zei nee. Daar brak de hel los, ze is gister zelfs nog langsgeweest. 'Wij mogen nooit langskomen' waar ze het vandaan haalt?? Dat verzint ze zelf. Of ik hun niet leuk vindt, dat ik nooit langskom, dat andere dochters een paar dagen per week langskomen. [...]

Zij verbindt 'niet mogen langskomen' met 'ze vindt me niet leuk'. En jij durft je moeder niet 'niet leuk' te vinden, dus jij durft haar niet de toegang te ontzeggen. Koppel het los voor jezelf en laat je dit niet aanpraten. Fijne paasdagen.

Edit: oja, en probeer het haar niet uit te leggen. Je bent haar geen verklaring schuldig. Nee is nee, je hebt andere plannen. Punt.

quote:

Op woensdag 12 april 2017 11:40 schreef Lexa31 het volgende:
hem kwetsen is mij kwetsen.

Heeft hij het contact verbroken omdat je moeder hem direkt gekwetst heeft, of heeft hij die keuze vooral gemaakt omdat hij ziet hoe je moeder jou ntinue kwetst en manipuleert...?
Ikzelf vermoed uit wat je beschreven hebt, eigenlijk eerder het laatste

Volgens mij moet je niet het contact met je moeder verbreken enkel omdat je vriend dat doet, maar vooral omdat JIJ zelf door je moeder absoluut onterecht behandeld wordt,
en je juist je zelf moet beschermen.

_{Ik zeg dat ok om je te beschermen, omdat als je moeder duidelijk wordt dat je het contact verbreekt ze vast gaan roepen dat ij dat enkel doet omdat je vriend jou ertoe heeft aangezet, geef haar daarin geen extra munitie}

quote:

Op woensdag 12 april 2017 12:20 schreef Lexa31 het volgende:
Mijn vriend heeft trouwens weleens gezegd in het begin ik ga bij je weg als je moeder zo blijft doen, daar heb ik geen zin in. Als ik hem nu dingen vertel wordt hij stil en chagarijnig. Logisch ook. Ik denk dat het voor hem een opluchting zal zijn als ik mijn moeder helemaal op afstand houd. En datzelfde geldt nog meer voor mezelf!

Maar ho 's even. Sta eens stil bij jezelf. Hoe zie je zelf het liefste de situatie? Niet je vriend, niet je moeder, niet jij als vriendin, niet jij als dochter, maar jijzelf?
Wil jij je verhaal over je moeder kwijt bij je vriend? Of is dat alleen maar omdat je zelf niet goed weet hoe je het zelf moet hanteren en hoopt dat je vriend het voor je kan overnemen? Wil jij je moeder op afstand houden of doe je dat voor je eigen gemoedsrust/makkelijkste weg? Wat wil jij?

quote:

Op woensdag 12 april 2017 13:35 schreef Lexa31 het volgende:

[..]

Ik wil haar gezeur niet meer aan mijn hoofd. Haar gepush. Haar verwijten haar rare ideeen en gedachten. Ik wil gewoon dat ze me laat leven hoe ik wil. En dat kan ze niet.

Dan zeg je haar dat op het moment dat ze weer commentaar heeft op jouw keuzes. En als ze dat niet kan/wil, dan zeg je dat dat haar keuze en haar probleem is, niet de jouwe. En je gaat verder met je leven. Mocht ze weer contact willen, dan vraag je: kan je mij laten leven hoe ik wil? Nee? Dan ook geen contact.

(oke, dit is even heel simpel gesteld, maar volgens mij is dat wel de kern: jij wilt niet per se geen contact met je moeder, maar jouw moeder dwingt jouw wel in een positie waarin jij geen contact meer wilt met haar. Maar dat doet ze zelf! Dus leg steeds die verantwoordelijkheid weer bij haar. Als zij normaal doet, is er volgens mij niets aan de hand.

VERKEERD !! HELEMAAL VERKEERD !!

Je moet niet de spijker op zijn kop slaan. Je moet haar op haar kop slaan. En hard !!!

quote:

Op woensdag 12 april 2017 15:44 schreef Postbus100 het volgende:

[..]

Dan zeg je haar dat op het moment dat ze weer commentaar heeft op jouw keuzes. En als ze dat niet kan/wil, dan zeg je dat dat haar keuze en haar probleem is, niet de jouwe. En je gaat verder met je leven. Mocht ze weer contact willen, dan vraag je: kan je mij laten leven hoe ik wil? Nee? Dan ook geen contact.

(oke, dit is even heel simpel gesteld, maar volgens mij is dat wel de kern: jij wilt niet per se geen contact met je moeder, maar jouw moeder dwingt jouw wel in een positie waarin jij geen contact meer wilt met haar. Maar dat doet ze zelf! Dus leg steeds die verantwoordelijkheid weer bij haar. Als zij normaal doet, is er volgens mij niets aan de hand.

Dit, geef haar een keuze. Eraan werken of niet. Wil ze dat niet, ok doei.
Voor mij zou het een principekwestie zijn.

Wat een advies: Afstand nemen van je moeder.

Juist niet, je moet gaan praten met je moeder.
Leg uit wat ze aan het doen en hoe dit overkomt op jou.
Dat je partner niet de schuldige is en dat je weet dat je moeder veel van jou houdt en andersom ook, maar dat het vervelend is voor jou en je partner.
Of ze daar rekening mee wil houden.

Talk to her!!!!!!!!
Zo moeilijk is dat toch niet.

Bij een probleem praat je dat uit nml. Hoe meer je wegloopt hoe meer de ander aan jou gaat trekken, want die snapt er niets van en wil antwoorden en wil begrijpen waarom jij je anders gedraagt t.o die persoon, in relaties werkt dit zo, met ouders en je partner.

quote:

Op maandag 13 maart 2017 18:44 schreef Lexa31 het volgende:

[..]

Ja heb het mijn zus wel verteld, zo doet ze bij mij nooit zegt ze dan. Ook mijn vriend merkt op dat ze mij heel anders behandeld dan mijn zus. Die kan zeg maar niets fout doen. Mijn zus bemoeit zich er verder niet mee. Wel zei ze een keer dat ik onze moeder weer ff moest bellen na een flinke ruzie, ik heb haar toen uitgelegd hoe het zat. Ze snapt me wel maar ze doet er verder niet heel veel mee. Weet wel dat ze tegen onze moeder zegt, laat haar dit is haar leven. Als mijn moeder nog 1x een opmerking maakt ben ik er ook echt klaar mee.

misschien doet ze het niet bij je zus omdat die niet de gewenste redactie geeft. Geen reactie waaruit blijkt dat het iets met haar doet en haar beinvloed. Als je moeder zegt " wat zijn jullie saai jullie doen zo weinig" kun je ook zeggen " ja heerlijk is dat" elke keer dat je boos word of gaat negeren heeft ze je waar ze je hebben wilt. Ze denkt wss dat dat ervoor zorgt dat je naar haar gaat luisteren.

Omdat je nu vaak genoeg boos word zal het wel even duren voordat 'niet boos worden ' effect kan hebben. Negeren is ook een emotie en dus geen goede reactie.

quote:

Op dinsdag 14 maart 2017 11:06 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Nee, absoluut nee. Dat is een zaak voor moeder en dochter.

quote:

Op dinsdag 14 maart 2017 11:10 schreef Bananenpap het volgende:

[..]

Want als schoonzoon mag je geen kritiek uiten of een fatsoenlijk gesprek houden met je schoonmoeder? Wat een ouderwetse gedachte.

dat heeft toch geen nut. De moeder heeft gewoon een bepaald beeld van wat voor een vriend zij moet hebben Maar de dochter moet een man uitkiezen en niet de moeder. Dat moet die moeder leren maar zolang de moeder merkt dat ze de dochter kan beïnvloeden stopt dat niet.

quote:

Op woensdag 12 april 2017 11:12 schreef Lexa31 het volgende:
Hey allemaal

Nou het ging even goed. Tot gister. Mijn moeder vroeg ons te eten met pasen, vriend en ik hebben al plannen dus ik zei nee. Daar brak de hel los, ze is gister zelfs nog langsgeweest. 'Wij mogen nooit langskomen' waar ze het vandaan haalt?? Dat verzint ze zelf. Of ik hun niet leuk vindt, dat ik nooit langskom, dat andere dochters een paar dagen per week langskomen. Ja die werken 2 dagen ik werk fulltime. Ze zegt dat ze er wakker van ligt, geen idee waarom. Ze creert problemen die er niet zijn, dat doet ze altijd. Op dit moment loop ik met burn out achtige klachten. En dan gister die ruzie nog en ze blijft pushen, ik ben moe. Zo vreselijk moe. En de dingen die ze gister zei, echt ik vind het niet kunnen. Het enigste wat ik nog wil is rust en geen pusherige moeder om me heen. Ik ben al bang om nee te zeggen tegen een uitnodiging omdat ik al weet dat het ruzie wordt. Ik wil dat niet langer meer. Mijn vriend is er helemaal klaar mee, die wil er niet eens meer op bezoek. Alleen mijn vader wil hij nog zien.

waarom zeg je " ja die werken 2 dagen" ipv de waarheid???

Kijk ik ben het met je eens dat haar gedrag niet leuk is maar als je een band met haar wil moet je zoeken naar een oplossing. Van haar eeuwig verbannen word je ook niet gelukkig. Je moeder houdt wel van je en mist je maar bemoeit zich teveel met je en daar moet zij meer inzicht in krijgen en jij kan leren welke reactie hierbij de beste is zodat het voor beide beter wordt. als je alles geprobeerd hebt dan kun je altijd nog een streep onder jullie relatie zetten. Kan nu natuurlijk ook maar t zou wel zonde zijn.

De zelfde acties leveren dezelfde resultaten dus blijf niet in dezelfde actie-reactie cirkel hangen.

Ook heeft t tijdelijk bannen geen zin want zij weet toch dat t tijdelijk is. Je kan beter of blijvend bannen of iets anders verzinnen waarmee je consequent bent. Bijv. Je mag niet hier komen zolang je zo tegen mijn vriend doet maar ik kom wel bij jullie langs.

[ Bericht 1% gewijzigd door madeliefff op 16-04-2017 11:17:23 ]

Echt als ik dit lees dan ben ik zo blij dat ik geen contact meer heb met mijn moeder, anders was dat ook een grote 'gezellige' bedoeling geworden.

Ik raad je echt aan om dit heel duidelijk tegen haar te zeggen, maak jezelf duidelijk en geef je grenzen aan.

quote:

Op dinsdag 14 maart 2017 11:07 schreef Maghrebijnse het volgende:

TS kan of het nog eens proberen aan te kaarten of anders gewoon ene oor in en andere weer uit. Klaar.

Dat kan natuurlijk ook gewoon, ene oor in andere oor uit... Je hoeft het je ook niet aan tet trekken steeds. Magrebrijnse heeft een punt.

quote:

Op dinsdag 30 mei 2017 14:19 schreef Lexa31 het volgende:

[..]

Klopt maar dat probeer ik al heel lang. Je gaat het toch in je hoofd krijgen of je wilt of niet..

Snap ik. Maar daar ligt voor jou wellicht dan weer iets om aan te werken: oefenen in loslaten en laten gaan...
Het kan op zich echt wel hoor, gewoon berichtjes lezen en denken 'blablabla, doei' en er verder eenvoudig niets mee doen. Telefoontje 'ja mam, jaaa. Oke, goed. Ja, oké. Doei'

Maar goed, het is idd soms makkelijker gezegd dan gedaan.

Beetje het idee van nemen zoals ze is, en accepteren dat verandering er waarschijnlijk toch niet meer zo in zit op die leeftijd.