Hooggevoelige (HSP) en Hooggevoelige Strong-Willed (HSS) Kinderen #2

quote:

Op maandag 30 januari 2017 11:31 schreef L-E het volgende:
Kan hij de nacht niet gewoon in jullie bed beginnen?

jawel, maar hij wordt wakker als wij hem terug leggen.... ook al zeg ik dat van te voren.
Dus dat werkt ook niet.

Away, ja mijn man probeert het ook te doen, want ik weiger het te doen omdat ik mijn slaap belangrijker vind (en echt nodig heb anders word ik een draak) en ik het minder een probleem vind dan hij.

Maar dat wordt altijd gezeik binnen 2 minuten, L willen eigenlijk alleen maar mij en hij is toch al een soort van boos op mijn man dat hij wel bij mag mij slapen

Ik denk dat het voor L wel zou helpen als F bij hem op de kamer zou slapen maar andersom helaas weer niet.

Ik denk zelf gewoon heel erg dat het een fase in en het vanzelf wel weer over gaat.
Hij zit sinds oktober op school, broertje erbij, en er gaan gewoon zoveel om in dat kleine koppie. Hij loopt nu al flink voor op school en legt al bepaalde verbanden die de meeste kinderen van 4 nog helemaal niet leggen, dus ik vind het helemaal niet zo gek dat hij wat meer behoefte heeft aan ons nu.

Ik zal er nog wel eens gesprek met mijn man over aan gaan. Het is ook vervelend als je het niet helemaal eens bent samen.

Hi! Ik heb de linkjes in de OP al aangeklikt maar veel 'kenmerken' zijn m.i. pas duidelijk als je kind al wat groter is (ik bedoel, bij een dreumes van 14 maanden is 'gelijk krijgen' is nog niet echt duidelijk aan de orde). Ik vroeg me af aan welke zaken je HSP/HSS kan herkennen bij kleinere kinderen?

Achtergrond info bij deze vraag : Onze KDV leidster heeft twee hooggevoelige kids en zegt heel veel te herkennen in E.
Ik wil niet direct een stempel op m'n dochter drukken omdat 1 persoon er iets in meent te zien, anderzijds, als het wel zo zou zijn dan zou ik het wel fijn vinden om me er in te verdiepen zodat ik weet hoe ik er evt mee om moet gaan als dat nodig zou zijn.

Dus ik zoek eigenlijk wat ervaringsverhalen / inschattingen - zijn er dingen die overduidelijk kenmerkend zijn bij jullie kids toen ze kleiner waren? Hoe stel je zoiets nou echt vast? Waar kan ik terecht met vragen en advies (behalve hier )?

alvast bedankt .

quote:

Op maandag 30 januari 2017 23:25 schreef Twinkly het volgende:
Ik kan alleen maar mijn eigen ervaring geven, maar ja, dat is wel een erg kleine steekproef van n=1
N was een hele prikkelbare baby. Als jonge baby was hij een huilbaby, ook door reflux (maar achteraf vermoed ik dat spanning door prikkelgevoeligheid reflux ook verergert). Toen hij medicijnen kreeg werd hij vrijwel meteen vrolijk, sociaal en onderzoekend.
Hij was al vanaf de geboorte erg alert en nieuwsgierig en wilde absoluut niet liggen. Ook niet toen hij geen pijn meer had nadat hij medicijnen kreeg, want hij wilde alles zien en meemaken. Hij wilde vanaf het begin alleen maar rechtop tegen je aan en over je schouder kijken, later wilde hij alleen zitten en staan op schoot: hij lag nooit als een "echte" baby rustig in je armen. Ik herinner me nog heel goed de terugkomdag van Samen Bevallen: al die baby's die heel rustig en ontspannen bij hun ouders lagen
Buiten was hij alleen maar blij in de draagdoek, zodat hij goed rond kon kijken maar wel dichtbij was, in de wagen was het krijsen.
We konden maar 1 activiteit (boodschappen, bezoek, etc.) per dag plannen, want anders werd hij 's avonds helemaal in paniek wakker of duurde het uren voor hij sliep. Het ging hierbij niet om niet tegen veranderingen kunnen, want daar geniet en genoot hij juist van, maar om de extra prikkels. Toen hij dreumes werd ging het langzamerhand wel beter.

Wow, dit klinkt als precies Eva!
Begin een beetje te vermoeden dat wij hier ook wel horen. Eva wordt 4 in mei en wat hierboven staat klopt allemaal precies. Bij haar is de gevoeligheid voor prikkels alleen nog niet echt sterk verminderd helaas. Nog steeds kunnen we haar niet meenemen naar een drukke omgeving of meerdere dingen per dag plannen.
Op dit moment zitten we midden in onderzoeken en observaties bij een speciaal centrum voor eventuele gedragsproblemen om te kijken of daar iets bijzonders uitkomt. Daar horen we 15 februari de uitslag van. Maar jeetje, wat herken ik hier veel...

Oudste was de makkelijkste baby/dreumes/peuter ooit. Zijn onvermogen met veel prikkels om te gaan werd pas een probleem toen hij naar school ging. Dus ik herken het niet

quote:

Op maandag 30 januari 2017 23:25 schreef Twinkly het volgende:
Ik kan alleen maar mijn eigen ervaring geven, maar ja, dat is wel een erg kleine steekproef van n=1
N was een hele prikkelbare baby. Als jonge baby was hij een huilbaby, ook door reflux (maar achteraf vermoed ik dat spanning door prikkelgevoeligheid reflux ook verergert). Toen hij medicijnen kreeg werd hij vrijwel meteen vrolijk, sociaal en onderzoekend.
Hij was al vanaf de geboorte erg alert en nieuwsgierig en wilde absoluut niet liggen. Ook niet toen hij geen pijn meer had nadat hij medicijnen kreeg, want hij wilde alles zien en meemaken. Hij wilde vanaf het begin alleen maar rechtop tegen je aan en over je schouder kijken, later wilde hij alleen zitten en staan op schoot: hij lag nooit als een "echte" baby rustig in je armen. Ik herinner me nog heel goed de terugkomdag van Samen Bevallen: al die baby's die heel rustig en ontspannen bij hun ouders lagen
Buiten was hij alleen maar blij in de draagdoek, zodat hij goed rond kon kijken maar wel dichtbij was, in de wagen was het krijsen.
We konden maar 1 activiteit (boodschappen, bezoek, etc.) per dag plannen, want anders werd hij 's avonds helemaal in paniek wakker of duurde het uren voor hij sliep. Het ging hierbij niet om niet tegen veranderingen kunnen, want daar geniet en genoot hij juist van, maar om de extra prikkels. Toen hij dreumes werd ging het langzamerhand wel beter.

Kan deze echt copy pasten voor Lucas. Maar vind het met 2,5 ook nog te vroeg om het wel of geen hsp te noemen. Hij is gewoon erg gevoelig iig.

Waren bij de montessorischool en het klonk allemaal wel goed. Heel veel leren door het te zien, voelen, etc. Kinderen worden zintuiglijk enorm gestimuleerd ipv alles abstract te benaderen. Het was ook opvallend rustig in de klassen, helemaal geen chaos. Voor kinderen die af en toe zich willen afsluiten zijn er koptelefoons die geluiddicht zijn. En als een kind meer behoefte heeft aan structuur en begeleiding dan passen ze zich daarop aan.

quote:

Op maandag 30 januari 2017 22:58 schreef hetzusjevan het volgende:
Hi! Ik heb de linkjes in de OP al aangeklikt maar veel 'kenmerken' zijn m.i. pas duidelijk als je kind al wat groter is (ik bedoel, bij een dreumes van 14 maanden is 'gelijk krijgen' is nog niet echt duidelijk aan de orde). Ik vroeg me af aan welke zaken je HSP/HSS kan herkennen bij kleinere kinderen?

Achtergrond info bij deze vraag : Onze KDV leidster heeft twee hooggevoelige kids en zegt heel veel te herkennen in E.
Ik wil niet direct een stempel op m'n dochter drukken omdat 1 persoon er iets in meent te zien, anderzijds, als het wel zo zou zijn dan zou ik het wel fijn vinden om me er in te verdiepen zodat ik weet hoe ik er evt mee om moet gaan als dat nodig zou zijn.

Dus ik zoek eigenlijk wat ervaringsverhalen / inschattingen - zijn er dingen die overduidelijk kenmerkend zijn bij jullie kids toen ze kleiner waren? Hoe stel je zoiets nou echt vast? Waar kan ik terecht met vragen en advies (behalve hier )?

alvast bedankt .

Even een oprechte vraag: waarom zou je iets uit gaan zoeken als jij/jullie er (nog) geen last van ondervinden?

Dan werkt wat je doet prima voor jouw kind. Dan kan je volstaan met terugkoppelen wat bij jullie werkt.

(Niet dat ik je weg wil jagen hoor! Als je herkenning, tips en tricks ziet waarmee jij/jullie geholpen zijn ben je hier aan het juiste adres, maar ik zou niet iets uit gaan zoeken als er geen barrieres zijn, omdat iemand iets in jouw kind herkent )

quote:

Op woensdag 1 februari 2017 10:43 schreef Chanty het volgende:
Waren bij de montessorischool en het klonk allemaal wel goed. Heel veel leren door het te zien, voelen, etc. Kinderen worden zintuiglijk enorm gestimuleerd ipv alles abstract te benaderen. Het was ook opvallend rustig in de klassen, helemaal geen chaos. Voor kinderen die af en toe zich willen afsluiten zijn er koptelefoons die geluiddicht zijn. En als een kind meer behoefte heeft aan structuur en begeleiding dan passen ze zich daarop aan.

Dat klinkt prettig !

quote:

Op woensdag 1 februari 2017 12:46 schreef AwayTL het volgende:

[..]

Even een oprechte vraag: waarom zou je iets uit gaan zoeken als jij/jullie er (nog) geen last van ondervinden?

Dan werkt wat je doet prima voor jouw kind. Dan kan je volstaan met terugkoppelen wat bij jullie werkt.

(Niet dat ik je weg wil jagen hoor! Als je herkenning, tips en tricks ziet waarmee jij/jullie geholpen zijn ben je hier aan het juiste adres, maar ik zou niet iets uit gaan zoeken als er geen barrieres zijn, omdat iemand iets in jouw kind herkent )

Ik heb ook altijd overlegd over de situatie met C bij het KDV. Tips uitgewisseld en we hadden een werkbare situatie..
Op de basisschool ging het ook goed genoeg, met even wat vaker contact richting juf dan doorsnee. Wel een goed gesprek met de schoolarts gehad, maar ook zij zei: Zo te horen hebben jullie zelf genoeg handvatten om hem te begeleiden en het wordt steeds iets beter. Mocht je meer hulp nodig hebben, ben je welkom, maar redt je jezelf, laat dat stempel dan maar zitten..

quote:

Op woensdag 1 februari 2017 10:43 schreef Chanty het volgende:
Waren bij de montessorischool en het klonk allemaal wel goed. Heel veel leren door het te zien, voelen, etc. Kinderen worden zintuiglijk enorm gestimuleerd ipv alles abstract te benaderen. Het was ook opvallend rustig in de klassen, helemaal geen chaos. Voor kinderen die af en toe zich willen afsluiten zijn er koptelefoons die geluiddicht zijn. En als een kind meer behoefte heeft aan structuur en begeleiding dan passen ze zich daarop aan.

Ik herken dat erg van onze eerste indruk van M's school Ik vond dat een pré. Mijn kind is nogal beweeglijk en het feit dat hij wat meer 'dynamisch' kan leren vind ik heel prettig.

Bedankt voor het delen van jullie ervaringen.

quote:

Op woensdag 1 februari 2017 12:46 schreef AwayTL het volgende:

[..]

Even een oprechte vraag: waarom zou je iets uit gaan zoeken als jij/jullie er (nog) geen last van ondervinden?

Dan werkt wat je doet prima voor jouw kind. Dan kan je volstaan met terugkoppelen wat bij jullie werkt.

(Niet dat ik je weg wil jagen hoor! Als je herkenning, tips en tricks ziet waarmee jij/jullie geholpen zijn ben je hier aan het juiste adres, maar ik zou niet iets uit gaan zoeken als er geen barrieres zijn, omdat iemand iets in jouw kind herkent )

Goede vraag. Eerste kindje en de onzekerheid die erbij hoort I guess . Kdv leidster blijft het benoemen en dan ga je jezelf toch afvragen hoe of wat. Zij blijft me ook adviseren vanuit die invalshoek. Vanuit de beste bedoeling natuurlijk. Dus vandaar dat ik me een beetje ben gaan inlezen.

Ik herken wel veel punten uit de linkjes in de OP overigens (veel herkenning bij strong-willed), maar ik vond het gewoon prettig om wat ervaringen te lezen van anderen. Ik vind het moeilijk om onderscheid te maken tussen dit hoort gewoon bij de leeftijd/ontwikkelingsfase waarin ze zit, of dit is echt een stukje persoonlijkheid zoals kdv mevrouw zegt.

Even een vraagje...
Zijn er hier ook kinderen die naar de bso gaan? En hoe gaat dat?
Het ie hier namelijk drama en vooral heel veel verdriet... en ik weet het even niet meer...
Ik heb volgende week al een gesprek gepland, maar ik weet niet of dat gaat helpen..

Gezeur en gezeik in een spoiler..

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Loj, je doet het gewoon geweldig
Is er een andere oplossing? Dus andere bso (misschien KDV met bso gecombineerd zodat Js en Ow) naar dezelfde kunnen? Of een gastouder?

Loj

Als het echt om de drukte gaat, is er misschien is er een plekje te creëren voor hem, waar hij wat rust krijgt. Of eerst uit school even met een koptelefoon op een filmpje of iets kijken, zodat hij even wat tijd voor zichzelf heeft? Vraag ook eens aan Ow wat jullie zouden kunnen doen om het voor hem prettiger te maken op de BSO. Betrek hem er ook bij. Zo voelt hij zich tenminste wel serieus genomen en weet hij dat jullie nu samen naar een oplossing proberen te zoeken.

Ik weet hoe moeilijk zoiets is, wij hebben het gehad met overblijven op school. Iedere keer weer drama. Mijn hart brak echt een beetje. Dat bleek uiteindelijk te komen omdat jongens hem pestte. Dat hebben we gelukkig samen met de Juf goed kunnen oplossen. Maar jeetje wat heb ik mij rot gevoel er over.

Dikke knuffel

Loj, wat een naar gevoel.
Ik vind de tip van Skoap om hem eens te vragen hoe het voor hem prettiger kan op de BSO wel een goede, zou ik doen voordat je dat gesprek hebt (als het even mogelijk is), zodat je dat mee zou kunnen nemen in het gesprek.
En anders wat Omentielvo zegt, misschien kijken of er iets kleinschaligers is, bijvoorbeeld een gastouder?

Succes!

Loj, geen tips wb de opvang, wel herkenning in het verdriet dat er schuilt in enorm veel meeveren en alles opzij zetten en merken dat het (soms) toch niet genoeg is. Dat je hier bewust mee bezig bent geeft al aan dat je een geweldige moeder bent, je inzet is al heel wat waard

Loj, hier helpen ze Otje om een rustig plekje te vinden maar de drukke dag blijft ellende, op de rustige dag heeft ze er vaak wel plezier in. Ik kan gelukkig een beetje schuiven met werk en haar over het algemeen ophalen uit school op de drukste dag.

Is een gastouder voor Ow geen betere oplossing?

Loj, V gaat sinds sept naar school en het is herkenbaar. Hij vindt het ook te druk en is helemaal onder de indruk van de grote kinderen, het grote verschil is wel dat V het eenmaal op de bso wel leuk vindt. Het is meer de spanning vooraf.

V gaat twee dagen, op de di en de do, dus ook de drukke dagen. Ik weet niet hoe vaak Ow gaat?

De bso groep bij V is ook op drukke dagen relatief klein, want kleine school, maar wij hebben het als volgt aangepakt en het gaat al een stuk beter:
-hij krijgt een mp3 mee met muziek dat hij mooi vindt om even te luisteren (doet hij niet, maar het idee is geruststellend)
-hij mag een knuffel in de tas meenemen (ik vind knuffels mee slepen zelf erg vies dus dat is bij ons de afspraak, misschien kan hij hem wel meenemen de bso in). Het maakt hem rustig dat er een bekend vriendje is.
- de bso juf heeft met de groep besproken dat sommige kindjes van de kleuters het erg druk vonden en in de groep gevraagd hoe zij die kindjes konden helpen. Nu gaat een groot kindje wel eens met een kleuter apart zitten om voor te lezen en hebben ze een signaal afgesproken om aan te geven dat het te druk is of dat een ander kindje te luidruchtig doet.
- Danic heeft hier eens de magneten van oliefantastisch aanbevolen, die heb ik gekocht en nu gaat V in de ochtend de aanstaande twee dagen invullen. De bso overkomt hem nu niet meer. Hij is tegenwoordig vrij trots dat hij de bso aan de dinsdag heeft weten te linken. 'Morgen ga ik naar de bso he mama!' (Het helpt ook dat hij al voor de tijd nadenkt over of hij die dag wil spelen ja of nee en hij geen nee durft te zeggen als een kindje hem on the spot vraagt. Dan kan ik zelf nog een beetje sturen). In de avond gaan we de ingevulde dagen evalueren (wat liep er anders dan dat je had gedacht) . Soms halen we de tweede dag weg, soms wil hij dat het blijft liggen.

Hoewel het tegenstaan nu niet heel fijn voelt, is het ook iets wat kleuters gewoon ervaren als ze een intensieve dag op school hebben gehad en een drukke bso. Het is ook iets waar hij soms aan moet wennen (imo) om er later ook mee om te kunnen gaan. Drukke dagen en veel mensen gaan we ze niet altijd voor behoeden. Ik heb liever dat hij dan handvatten heeft om met zulke dagen te dealen.

Wat klinkt dat goed Away Fijn dat jullie een manier gevonden hebben om V te helpen!
Ik herken het ook, ik merk dat mijn kleuter met veel behoefte aan structuur ook moeite heeft met de drukte van school. De bso is rustiger hier, het is een klein groepje. Dat lijkt wel ok te gaan. Je laatste alinea is ook hoe ik er in sta, al zoek ik dus nog erg naar de handvatten. Lastig om te zien hoor...

Loj, geen andere tips verder maar wel Dat verdriet is zo rot om te zien. Hopelijk gaat het snel beter.

[ Bericht 0% gewijzigd door Mineola op 07-02-2017 09:39:01 ]

Dank jullie wel voor de tips (sorry, gisteren 23.30 thuis, dus toen geen energie meer ).

Away, ik ga je tips meenemen in het gesprek volgende week. Ik denk dat ik inderdaad ook een planbord ga introduceren.
Over drie weken is het ook vakantie en is er vakantieopvang. Zelf ben ik ook vrij, dus misschien kan ik daar nog iets mee..

Gisteren was hij vanaf de lunch op school gaan huilen omdat hij naar de bso moest. Toevallig hadden gisteren de schooljuffen een dag geruild en de juf van gisteren is heel erg van het meeveren . Zij is met Ow meegegaan naar boven en samen met hem iets uitgezocht om te gaan spelen. Daarna is ze weggegaan en is het redelijk gegaan. Gisterenavond was Ow weer helemaal vrolijk, want hij hoeft pas over 7 nachtjes weer naar de bso

Gastouder heb ik overwogen/overweeg ik. Ik vind de groep met veel kindjes juist wel goed voor Ow. Vandaar dat wij toen bewust hebben gekozen voor kdv/bso..

Nogmaals Tnx allemaal

De wereld veert ook niet altijd mee. Misschien een beetje doseren? Een moeder/vader die met alles meeveert maakt de landing in de echte wereld nogal hard....

Het gaat er volgens mij ook om dat je niet alleen elke wens van het kind inwilligt, maar een kind ook wapent tegen de hardheid en onverschilligheid die onze wereld kent. Dat kan best terwijl je zo veel mogelijk rekening houdt met het kind.

Een juf op school heeft er dertig, je kunt niet eisen dat die ieder sneeuwvlokje volledig apart behandelt... Ook al zijn alle kinderen anders, voor de juf lijken ze ook allemaal op elkaar.

quote:

Op dinsdag 7 februari 2017 09:51 schreef Spanky78 het volgende:
De wereld veert ook niet altijd mee. Misschien een beetje doseren? Een moeder/vader die met alles meeveert maakt de landing in de echte wereld nogal hard....

Het gaat er volgens mij ook om dat je niet alleen elke wens van het kind inwilligt, maar een kind ook wapent tegen de hardheid en onverschilligheid die onze wereld kent. Dat kan best terwijl je zo veel mogelijk rekening houdt met het kind.

Een juf op school heeft er dertig, je kunt niet eisen dat die ieder sneeuwvlokje volledig apart behandelt... Ook al zijn alle kinderen anders, voor de juf lijken ze ook allemaal op elkaar.

Jammer dat je je betoog met zo'n neerbuigende toon eindigt ("sneeuwvlokje"). Je hebt best een punt, maar als je wilt bijdragen, waarom geef je dan geen concrete tips. Hoe kan je dan doseren? Hoe kan je je kind leren wapenen? Wat zou jij doen als je kind elke keer zo moest huilen en opziet tegen de bso?