OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Omen gefeliciteerd met je kleuter 
Nikki serieus ik ben fan van L op de schaats, maar haar broertje krijgt ook een fanclub van me hoor
Nikki serieus ik ben fan van L op de schaats, maar haar broertje krijgt ook een fanclub van me hoor
Ik volgde vanavond een webinar van het CJG over opvoeden zonder straffen en belonen.
Daar had ik me al een tijdje geleden voor ingeschreven, maar vandaag komt wat opvoedmateriaal wel extra goed uit.
De leidsters van het kdv willen graag een gesprek met ons in verband met de boze buien van T. en S. Op zich vind ik het fijn dat ze over de boze buien willen praten en dat ze dat ook aangeven, maar ik weet niet zo goed wat ik eraan zou kunnen doen. Behalve uitleggen hoe wij ermee omgaan misschien? Het is wat mij betreft gewoon peuterpuberteit en kijken hoe ver ze kunnen gaan. Eigenlijk is thuis vooral het naar bed gaan moeilijk, maar verder vallen de buien mee. Dat komt denk ik vooral omdat ik de peuters zoveel mogelijk het gevoel probeer te geven dat zij ook iets in te brengen hebben in de situatie. Zelfs bij het naar bed gaan is dat het geval, ze mogen zelf kiezen of ze eerst pyjama aan doen, naar de wc gaan of tanden poetsen. Dan mogen ze een zelfgekozen boekje lezen waarna het wel tijd is om naar bed te gaan. Dat is het moment dat het drama begint, maar dan hebben we dat in ieder geval uitgesteld en zo duurt het 5 minuten in plaats van vanaf het moment dat ze naar boven moeten om te gaan slapen.
Daar had ik me al een tijdje geleden voor ingeschreven, maar vandaag komt wat opvoedmateriaal wel extra goed uit.
De leidsters van het kdv willen graag een gesprek met ons in verband met de boze buien van T. en S. Op zich vind ik het fijn dat ze over de boze buien willen praten en dat ze dat ook aangeven, maar ik weet niet zo goed wat ik eraan zou kunnen doen. Behalve uitleggen hoe wij ermee omgaan misschien? Het is wat mij betreft gewoon peuterpuberteit en kijken hoe ver ze kunnen gaan. Eigenlijk is thuis vooral het naar bed gaan moeilijk, maar verder vallen de buien mee. Dat komt denk ik vooral omdat ik de peuters zoveel mogelijk het gevoel probeer te geven dat zij ook iets in te brengen hebben in de situatie. Zelfs bij het naar bed gaan is dat het geval, ze mogen zelf kiezen of ze eerst pyjama aan doen, naar de wc gaan of tanden poetsen. Dan mogen ze een zelfgekozen boekje lezen waarna het wel tijd is om naar bed te gaan. Dat is het moment dat het drama begint, maar dan hebben we dat in ieder geval uitgesteld en zo duurt het 5 minuten in plaats van vanaf het moment dat ze naar boven moeten om te gaan slapen.
Klinkt interessant, die webinar. Ben je wijzer geworden?
T was wel een held hoor, op zn schaatsjes 😊
T was wel een held hoor, op zn schaatsjes 😊
Klinkt altijd zo naar, alsof je op het matje wordt geroepen. Maar gewoon af wachten wat ze te melden hebben en idd uitleggen hoe jullie het aanpakken, dat ze behoefte hebben aan een eigen inbreng.
Omen wat een leuke foto's van je kleuter! Zo bizar want ik weet nog dat je zwanger was
Vandaag wezen kijken bij school nr 1 (van 3). Dit was de school die ons qua info vanaf de site het minst aansprak. Maar hadden beiden toch wel een prettig gevoel na het gesprek en de rondleiding daar. Volgende week bij een montessorischool kijken
Omen wat een leuke foto's van je kleuter! Zo bizar want ik weet nog dat je zwanger was
Vandaag wezen kijken bij school nr 1 (van 3). Dit was de school die ons qua info vanaf de site het minst aansprak. Maar hadden beiden toch wel een prettig gevoel na het gesprek en de rondleiding daar. Volgende week bij een montessorischool kijken
Chanty's wegen zijn ondoorgrondelijk :p
En wat voor bruikbare tips kreeg je van het webinar?
Ik geloof ook niet dat je er echt iets aan kunt doen of veranderen. Wel merkte ik nu met het slaan gedrag van I dat het wel heel fijn is als je goed met het kdv praat over het lastige gedrag en dat je een vergelijkbare aanpak kiest. Ze merken soms ook weer andere dingen op en ook dat is wel prettig om even te horen. En dat het ook voor de peuter zelf goed is om te merken dat hij op eenzelfde manier thuis op zulk gedrag wordt aangesproken als op het kdv. Die consequentheid en duidelijkheid is altijd wel goed volgens mij.
Ik heb soms ook wel lastige momenten met I. Het blijft toch een kwestie van geven en nemen, in de zin van: ja, ze krijgt heel vaak de regie en mag zelf dingen kiezen, maar soms wil ik echt dat er iets gebeurt, op mijn manier, of omdat iets niet anders kan. En dat kan dan drama/boosheid als gevolg hebben. Maar dat is dan maar zo. Wat voor mij nu het beste werkt is dat ik haar laat uitrazen, maar wel zelf de eerste stap weer zet om haar boosheid te doorbreken, door te vragen of ze misschien een knuffel van me wil. Omdat ze er anders in blijft hangen en er niet meer uitkomt. Meestal zegt ze dan 'nee ga weg' maar vervolgens loopt ze naar me toe en stort ze zich in mijn armen.
. 
.
Ik geloof ook niet dat je er echt iets aan kunt doen of veranderen. Wel merkte ik nu met het slaan gedrag van I dat het wel heel fijn is als je goed met het kdv praat over het lastige gedrag en dat je een vergelijkbare aanpak kiest. Ze merken soms ook weer andere dingen op en ook dat is wel prettig om even te horen. En dat het ook voor de peuter zelf goed is om te merken dat hij op eenzelfde manier thuis op zulk gedrag wordt aangesproken als op het kdv. Die consequentheid en duidelijkheid is altijd wel goed volgens mij.
Ik heb soms ook wel lastige momenten met I. Het blijft toch een kwestie van geven en nemen, in de zin van: ja, ze krijgt heel vaak de regie en mag zelf dingen kiezen, maar soms wil ik echt dat er iets gebeurt, op mijn manier, of omdat iets niet anders kan. En dat kan dan drama/boosheid als gevolg hebben. Maar dat is dan maar zo. Wat voor mij nu het beste werkt is dat ik haar laat uitrazen, maar wel zelf de eerste stap weer zet om haar boosheid te doorbreken, door te vragen of ze misschien een knuffel van me wil. Omdat ze er anders in blijft hangen en er niet meer uitkomt. Meestal zegt ze dan 'nee ga weg' maar vervolgens loopt ze naar me toe en stort ze zich in mijn armen.
. .
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Klinkt als een interessant webinar Nikki.
Ik probeer zelf zoveel mogelijk zo op te voeden. Het belonen heb ik nog het meeste moeite mee.
Franny, ik las laatst ergens dat boosheid proberen te doorbreken niet wenselijk is. Juist het kunnen uiten van die emoties zorgt voor ontlading. Als je ze telkens afleidt en de boosheid probeert te stoppen dan geef jij aan tot hoelang de boosheid mag duren en niet je kind. Ik moet het linkje even zoeken. Want ik had hem niet opgeslagen.
Hier een toffe dag. We zijn naar een indoorspeeltuin gegaan. Was erg gezellig
Ik probeer zelf zoveel mogelijk zo op te voeden. Het belonen heb ik nog het meeste moeite mee.
Franny, ik las laatst ergens dat boosheid proberen te doorbreken niet wenselijk is. Juist het kunnen uiten van die emoties zorgt voor ontlading. Als je ze telkens afleidt en de boosheid probeert te stoppen dan geef jij aan tot hoelang de boosheid mag duren en niet je kind. Ik moet het linkje even zoeken. Want ik had hem niet opgeslagen.
Hier een toffe dag. We zijn naar een indoorspeeltuin gegaan. Was erg gezellig
Ik doe dit ook pas na een minuut of tien. Dus het is niet dat ik direct probeer haar van haar boosheid af te brengen. Ik laat haar dus uitrazen en als ik op een gegeven moment merk dat ze niet meer echt boos is, maar er in blijft hangen omdat ze het zelf niet kan doorbreken, dan doe ik dat. Het klinkt vaag, maar ik ken haar buien natuurlijk goed en ik hoor en zie en merk dat het dan eigenlijk voorbij is, maar dat ze zelf niet goed die stap naar weer uit de boosheid stappen kan maken.quote:Op maandag 23 januari 2017 22:09 schreef Omentielvo het volgende:
Klinkt als een interessant webinar Nikki.
Ik probeer zelf zoveel mogelijk zo op te voeden. Het belonen heb ik nog het meeste moeite mee.
Franny, ik las laatst ergens dat boosheid proberen te doorbreken niet wenselijk is. Juist het kunnen uiten van die emoties zorgt voor ontlading. Als je ze telkens afleidt en de boosheid probeert te stoppen dan geef jij aan tot hoelang de boosheid mag duren en niet je kind. Ik moet het linkje even zoeken. Want ik had hem niet opgeslagen.
Fijn van jullie goede dag.
.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ik vond deze quote wel heel treffend: "Een kind heeft jou het hardst nodig op het moment dat jij vindt dat hij de aandacht het minst heeft verdiend."
En daarnaast het op een andere manier benaderen van dingen die het kind goed doet. Door het proces ernaartoe te beschrijven, dus het feit dat het kind erg hard gewerkt heeft om een tekening af te maken en niet het feit dat bijvoorbeeld een tekening mooi is, want daar gaat het niet om.
Ik ga in ieder geval een poging wagen om nog bewuster met het opvoeden bezig te zijn en om de time outs af te schaffen. Die werken hier sowieso eigenlijk alleen maar averechts en dan escaleert de situatie alleen maar meer. Met als gevolg een peuter die op de deur slaat omdat hij zo boos is (T. dus).
Een groot gedeelte van de tijd heb ik ook best het geduld om dingen uit te leggen en op de manier zoals ik zou willen aan te pakken, maar vooral als ik moe ben, of als de kinderen elkaar al de hele dag in de haren vliegen wil ik nog wel eens sneller een kind op de gang zetten dan als ik wel uitgerust ben of als de kinderen wel de rest van de dag wel fijn samen hebben gespeeld.
Stof tot nadenken dus.
En daarnaast het op een andere manier benaderen van dingen die het kind goed doet. Door het proces ernaartoe te beschrijven, dus het feit dat het kind erg hard gewerkt heeft om een tekening af te maken en niet het feit dat bijvoorbeeld een tekening mooi is, want daar gaat het niet om.
Ik ga in ieder geval een poging wagen om nog bewuster met het opvoeden bezig te zijn en om de time outs af te schaffen. Die werken hier sowieso eigenlijk alleen maar averechts en dan escaleert de situatie alleen maar meer. Met als gevolg een peuter die op de deur slaat omdat hij zo boos is (T. dus).
Een groot gedeelte van de tijd heb ik ook best het geduld om dingen uit te leggen en op de manier zoals ik zou willen aan te pakken, maar vooral als ik moe ben, of als de kinderen elkaar al de hele dag in de haren vliegen wil ik nog wel eens sneller een kind op de gang zetten dan als ik wel uitgerust ben of als de kinderen wel de rest van de dag wel fijn samen hebben gespeeld.
Stof tot nadenken dus.
Omen gefeliciteerd met Riley 
! Wat een mooie collage van een mooi meisje . Hoe ze veranderen in vier jaar joh, ik vind het ongelofelijk. Je schrijft altijd zo liefdevol over haar, volgens mij hebben jullie een hele mooie band samen.
! Wat een mooie collage van een mooi meisje . Hoe ze veranderen in vier jaar joh, ik vind het ongelofelijk. Je schrijft altijd zo liefdevol over haar, volgens mij hebben jullie een hele mooie band samen.
NIKKI dat klinkt wel interessant! Ik herken het. Na een dag vol drama of een overgeslagen middagslaap of ander uitputtend gebeuren is mijn geduld gewoon op. Op. Leeg. Weg. En soms kan ik dan het laatste greintje geduld nog uit mijn tenen halen, maar soms - als ze bijvoorbeeld juist onder etenstijd gaat rellen terwijl er ook een baby honger heeft, en als juist dan de pasta tegen de muur wordt gesmeten (ik heb geen bijter, ik heb een gooier 
) , ja, dan is het bij mij ook even klaar. En dan ben ik echt niet trots op het feit dat ze even op de gang moet. En baal ik achteraf dat het zo ging .
Ik herken veel van I's temperament in Annie trouwens Franny. Vandaag was ze heel boos dat ze de step van de PSZ niet mee naar huis mocht nemen. In haar hoofd was dat heel logisch, want de step was het hele weekend bij ons thuis geweest ter reparatie. En nu moest hij dus weer bij de PSZ blijven. Resultaat: een mokkend kind dat met een pruillip en de armpjes over elkaar héél langzaam naar huis wandelde. Als je 'bewust boos wandelen' in je hoofd neemt dan is dat het plaatje . Maar goed, eenmaal thuis was ze toch wel weer enigszins afgekoeld, maar die pruillip bleef en ze ging boos in een hoekje zitten met de armen over elkaar. Dus ik vroeg: "Lieverd, zullen we anders even alle boos wegknuffelen? Want ik snap best dat je boos was hoor. De step was een heel weekend hier! En dan is het niet leuk als hij weer bij de speelzaal moet blijven." en toen kwam er eerst een "NEE! ANNIE HEEL BOOS MAMA!" en nog geen halve miliseconde later kroop ze helemaal in mij en brak een heel harde huilbui los met veel snot waarin de woorden 'step' 'niet eerlijk' en 'MIJN' nog herkenbaar waren.
Het is ook een verwarrende wereld voor een peuter, kan ik me zo voorstellen.
Wat ik nog het lastigste vind: Ik ben zelf ook zo . Ik kan ook heel lang boos blijven, mopperen, mokken, pruilen. En dan wil ik eigenlijk dat mijn lief me gewoon knuffelt en zegt dat hij het begrijpt. Wat hij niet doet, want weet hij veel, ik ben toch boos en niet verdrietig 
. Heel fijne communicatiedingen zijn dat hè, in een relatie . Ik ben er ook niet trots op natuurlijk, dat ik soms zo doe, en ik vraag me dan af: doet Annie mij na? Of zit het in haar karakter?
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 23-01-2017 22:39:45 ]
) , ja, dan is het bij mij ook even klaar. En dan ben ik echt niet trots op het feit dat ze even op de gang moet. En baal ik achteraf dat het zo ging . Ik herken veel van I's temperament in Annie trouwens Franny. Vandaag was ze heel boos dat ze de step van de PSZ niet mee naar huis mocht nemen. In haar hoofd was dat heel logisch, want de step was het hele weekend bij ons thuis geweest ter reparatie. En nu moest hij dus weer bij de PSZ blijven. Resultaat: een mokkend kind dat met een pruillip en de armpjes over elkaar héél langzaam naar huis wandelde. Als je 'bewust boos wandelen' in je hoofd neemt dan is dat het plaatje
. Maar goed, eenmaal thuis was ze toch wel weer enigszins afgekoeld, maar die pruillip bleef en ze ging boos in een hoekje zitten met de armen over elkaar. Dus ik vroeg: "Lieverd, zullen we anders even alle boos wegknuffelen? Want ik snap best dat je boos was hoor. De step was een heel weekend hier! En dan is het niet leuk als hij weer bij de speelzaal moet blijven." en toen kwam er eerst een "NEE! ANNIE HEEL BOOS MAMA!" en nog geen halve miliseconde later kroop ze helemaal in mij en brak een heel harde huilbui los met veel snot waarin de woorden 'step' 'niet eerlijk' en 'MIJN' nog herkenbaar waren.Het is ook een verwarrende wereld voor een peuter, kan ik me zo voorstellen.
Wat ik nog het lastigste vind: Ik ben zelf ook zo
. Ik kan ook heel lang boos blijven, mopperen, mokken, pruilen. En dan wil ik eigenlijk dat mijn lief me gewoon knuffelt en zegt dat hij het begrijpt. Wat hij niet doet, want weet hij veel, ik ben toch boos en niet verdrietig . Heel fijne communicatiedingen zijn dat hè, in een relatie . Ik ben er ook niet trots op natuurlijk, dat ik soms zo doe, en ik vraag me dan af: doet Annie mij na? Of zit het in haar karakter?[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 23-01-2017 22:39:45 ]
Hier zijn de meeste peuterbuien vrij snel opgelost door de emotie te benoemen en er begrip voor te hebben. "Ben je boos? Dat snap ik wel, het is ook niet leuk als je geen koekje meer mag." Ik vind het ook zo mooi hoe ze steeds meer verschillende emoties kan benoemen. En soms is ze gewoon chagrijnig zonder reden, en dat weet ze ons nu ook te vertellen 
Het is ook wel gewoon een vrouwen-ding natuurlijk, dus misschien een beetje van beidequote:
doet Annie mij na? Of zit het in haar karakter?
Ik zie het inderdaad helemaal voor me, Razz. .
Annie en I zouden goede vriendinnen zijn (met veel van die 'jij mag mijn vriendinnetje niet meer zijn en elkaar weer in de armen vallen- taferelen
.)
Boosheid en verdriet liggen ook dicht bij elkaar vind ik. I roept in haar boosheid ook heel vaak 'mama is stom' of 'papa is stom' (ook als papa gewoon op z'n werk zit op dat moment .), dan slaat ze in haar boosheid verbaal om zich heen en dan zet ze zich daar eigenlijk in vast. En dat herken ik inderdaad ook wel, dat je in boosheid dingen zegt die je eigenlijk niet echt meent, zeker tegen degenen die je juist hard nodig hebt op zo'n moment en dan weet je niet hoe je het dan weer goed moet maken. Dan krijg ik ook medelijden met haar omdat ik het gewoon aan haar kan zien, die tegenstelling tussen wat ze voelt en zegt. Maar dat zijn gewoon menselijke dingen volgens mij, onmacht in de communicatie van je behoeften en allerlei tegenstrijdige emoties op een moment.
. Annie en I zouden goede vriendinnen zijn (met veel van die 'jij mag mijn vriendinnetje niet meer zijn en elkaar weer in de armen vallen- taferelen
.)Boosheid en verdriet liggen ook dicht bij elkaar vind ik. I roept in haar boosheid ook heel vaak 'mama is stom' of 'papa is stom' (ook als papa gewoon op z'n werk zit op dat moment
.), dan slaat ze in haar boosheid verbaal om zich heen en dan zet ze zich daar eigenlijk in vast. En dat herken ik inderdaad ook wel, dat je in boosheid dingen zegt die je eigenlijk niet echt meent, zeker tegen degenen die je juist hard nodig hebt op zo'n moment en dan weet je niet hoe je het dan weer goed moet maken. Dan krijg ik ook medelijden met haar omdat ik het gewoon aan haar kan zien, die tegenstelling tussen wat ze voelt en zegt. Maar dat zijn gewoon menselijke dingen volgens mij, onmacht in de communicatie van je behoeften en allerlei tegenstrijdige emoties op een moment.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Heel herkenbaar Razz. Gewoon nog niet kunnen beredeneren waarom iets niet kan of mag en er dan heel boos om worden. Op zich natuurlijk terecht, want als ik iets niet zou snappen zou ik waarschijnlijk hetzelfde reageren. Maar lastig blijft het wel, twee van die peuters met ieder weer eigen eisen en regels.
Ik vind jullie tof! Omdat jullie kijken naar de motivatie achter het gedrag en daarop inspelen. Ik sta ervan te kijken dat het CJG notabene een webinar over de Gordonmethode verzorgt. Nog geen 5 jaar geleden werd je onderhand gelyncht als je vertelde daar mee bezig te zijn Ik heb toentertijd veel gehad aan het boek 'Kijk, luister en begrijp' van Jantine Peters. Misschien dat iemand hier daar ook wat aan heeft.
Ik heb toentertijd veel gehad aan het boek 'Kijk, luister en begrijp' van Jantine Peters. Misschien dat iemand hier daar ook wat aan heeft.
Wij zijn toevallig de laatste tijd weer veel aan t lezen bij Janet Lansbury, lijkt er wel een beetje op denk ik. Hebben wij in elk geval erg veel aan!
Ze waren bij t CB ook al zo relaxt tegen J over het eten weigeren van Melle. Geen druk erop leggen, dwingen werkt niet, gewoon aanbieden en t komt vanzelf wel
Ze waren bij t CB ook al zo relaxt tegen J over het eten weigeren van Melle. Geen druk erop leggen, dwingen werkt niet, gewoon aanbieden en t komt vanzelf wel
Kwak
Whehehe ja ditquote:Op maandag 23 januari 2017 23:01 schreef Amsel het volgende:
[..]
Het is ook wel gewoon een vrouwen-ding natuurlijk, dus misschien een beetje van beide
Dat ik huilend in slaap val omdat ik in bed stap en hij geen welterusten zegt. Oke omdat hij slaapt maar dat maakt geen fuck uit blijkbaar 
Echt, ik leer hier dagelijks bij over de gebruiksaanwijzing van de gemiddelde vrouw. Ze hebben mij een ander exemplaar mee gegeven dus ik verbaas mij oprecht wel eens dat het echt zo gaat. (Wat goed is hoor, daar leer ik ook van!)
Ik vind het echt bewonderenswaardig hoe jullie omgaan met de kinderen
.
Als Frans boos is, is hij heel primair boos en dan bijt/slaat of gooit hij. Als hij dat gedaan heeft moet hij van mij uit de situatie (op het matje in de keuken). Maar eigenlijk is het vrijwel altijd op de weg naar het matje toe al over en springt hij vrolijk naar waar hij moet staan. Dan staat hij daar even en springt hij weer van het matje af 'Frans solly zeggen' en gaat naar de getroffene in kwestie om een aai over de bol te geven en aan 2 kanten te knuffelen met zijn solly mededeling.
Het boos zijn gebeurt alleen vrij vaak, waardoor het eigenlijk 0 zin heeft . Ik denk dat dit bij de leeftijd hoort en ik daar verder niet op in hoef te gaan. Ik vind het matje ook niet echt bijdragen aan het euvel, maar dat is meer zodat de kleuter ook weet dat we dat gedrag van Frans ook niet tolereren. Omdat kleuter wat moeilijker uit de situatie kan komen heeft hij altijd het idee dat hij het zwaarder te verduren heeft dan zn broertje. Het matje helpt hem dan weer.
Ik vind het echt bewonderenswaardig hoe jullie omgaan met de kinderen
.Als Frans boos is, is hij heel primair boos en dan bijt/slaat of gooit hij. Als hij dat gedaan heeft moet hij van mij uit de situatie (op het matje in de keuken). Maar eigenlijk is het vrijwel altijd op de weg naar het matje toe al over en springt hij vrolijk naar waar hij moet staan. Dan staat hij daar even en springt hij weer van het matje af 'Frans solly zeggen' en gaat naar de getroffene in kwestie om een aai over de bol te geven en aan 2 kanten te knuffelen met zijn solly mededeling.
Het boos zijn gebeurt alleen vrij vaak, waardoor het eigenlijk 0 zin heeft
. Ik denk dat dit bij de leeftijd hoort en ik daar verder niet op in hoef te gaan. Ik vind het matje ook niet echt bijdragen aan het euvel, maar dat is meer zodat de kleuter ook weet dat we dat gedrag van Frans ook niet tolereren. Omdat kleuter wat moeilijker uit de situatie kan komen heeft hij altijd het idee dat hij het zwaarder te verduren heeft dan zn broertje. Het matje helpt hem dan weer.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Het is zeker een vrouwending maar het is gelukkig ook iets waarvan ik merk dat het met het ouder worden stukken minder wordt. . Ja, 40+ zijn, heeft óók voordelen.
Haha, Frans klinkt heerlijk ongecompliceerd. .
. Ja, 40+ zijn, heeft óók voordelen. Haha, Frans klinkt heerlijk ongecompliceerd.
.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Kuiken is ook heel fysiek als hij boos is. Om zich heen slaan, schoppen, zich laten vallen, etc. Gisteren hebben we op een rustig moment een 'spelletje' gedaan waarbij we een neutrale zin op verschillende manieren gingen zeggen. Bijvoorbeeld "ik zie een auto". Ik vroeg hem dat heel blij te zeggen. En daarna heel verdrietig. En kon hij de zin ook als een poesje zeggen, en als een hond? En heel boos? Toen ging hij bij het doen alsof er ook echt bij slaan, dus hebben we geoefend om het boos te zeggen zonder te slaan. Hij vond het heel leuk, maar moeilijk. Ik hoop dat hij op deze manier een beetje leert dat hij zich ook anders kan uiten dan alleen fysiek. Maar man man man, die peuterbuien... 
.
.
