Thnx all, kon even niet posten omdat ik laptop nog niet in ziekenhuis had.
Die heeft m'n vader vanavond gebracht, vandaag was ik beperkt tot internetten via telefoon.
Zaterdagmiddag in Scherpenzeel begonnen aan het rondje Startplaatsen van 400km.
In begin even ruzie met de garmin en route die ik had ingeladen en weinig zin om hele nacht alleen te gaan fietsen.
Dus besloten om groepje te vormen en daarbij merendeel van kopwerk te doen. (met lekker lage hartslag, dus lekker rustig tempo voor mij)
Na eerste stop in Zwolle merkte ik dat m'n voorband heel langzaam leeg liep.
Toen iemand anders van onze groep een echte lekke band had meteen maar even mijn band verwisseld.
De sallandse heuvelrug was erg leuk zo in het donker, moet ik maar eens naar terug als het licht is.
Stop in Boekelo was bij een van de organisatoren thuis, lekker soep en brood.
Daarna de nacht in door Duitsland, niet echt leuke route daar zo langs allemaal hoofdwegen, dat moet toch beter kunnen ?
Stop in Venray was bij een tankstation (stukje onverhard) en daarna toen de zon opkwam besloten om alleen verder te fietsen omdat tempo van (het inmiddels al uitgedune groepje) te laag werd voor mij.
Ook dat stuk was nou niet echt de mooiste route die je kan bedenken.
Bij Dodewaard ging het goed mis, net na een bochtje op de dijkweg was een wegversmalling.
Combinatie van hele nacht doorfietsen, even op garmin kijken/op automatische piloot rijden zag ik het veel te laat.
Voor ik het wist lag ik op de grond....
Volgens mij is m'n stuur nog tegen paaltje gekomen/ben ik gelanceerd over de stoeprand die om het paaltje stond.
Iig lag ik paar meter na het paaltje op de grond.
Eerst even gekeken hoe m'n lichaam eruit zag, alle kleding leek nog heel.
Ondertussen hoorde ik mijn achterband leeglopen, opgestaan en fiets van de weg afgehaald.
Even bijkomen en zag onder m'n rechterkniestuk (die nog heel was) een schaafwondje zitten.
Verder zo niets te zien.
Voorband was ook lek, dus 2 bandjes uit m'n tas gehaald en wilde beginnen met wisselen van bandjes.
Toen kwamen Willem en Bert aanrijden met wie ik in de nacht had gereden.
Gevraagd of die mijn achterband wilden wisselen, terwijl ik ondertussen mijn voorband aan het oppompen was.
Daarna wilde ik opstappen maar merkte dat m'n zaldelrail kapot was.
Goed plan om na de finish naar huis te fietsen ging dus niet door. (helaas want benen voelden prima)
Alleen opstappen lukte niet, kreeg m'n niet hoog genoeg.
Er werd nog een poging gedaan door fiets schuin te houden zodat ik kon opstappen en dan naar treinstation paar km verder kon gaan.
Inklikken lukte nog met linkerbeen maar daarna zadel op bewegen was onbegonnen plan.
Ondertussen was de man uit het huis naast de versmalling voor een 2e keer naar buiten gekomen en bood aan dat ik bij hun mocht zitten/plan bedenken.
Hij was al direct na val naar buiten gekomen, maar toen had ik nog idee dat ik verder kon gaan.
Daarbij gaf hij ook al aan dat dit de zoveelste keer was en hij mijn ongeval ook weer zou doorgeven aan contactpersoon bij gemeente zodat die onddingen eindelijk eens weggehaald zouden worden.
Net na een bocht en ook geen bordjes...
Goed wat dan, pijn werd heftiger en blij dat ik in een stoel zat.
Fietsned gebeld want die brengen je thuis met fiets, nou vandaag niet maximaal een straal van 30km was het antwoord.
Of we halen je fiets alleen op en dan brengen we hem naar een fietsenmaker in de buurt.
Dan maar m'n vader bellen, die direct aanbood om me op te halen.
Om 12u zat ik bij de huisartsenpost/eerste hulp in Zaandam.
Was nog wel heel werk, want auto instappen werd ik goed wit van de pijn. (met 3 man de auto in geholpen)
En eruit de rolstoel in duurde ook even....
Toen was het lange wachten aangebroken, met eerst een intake gesprek bij een assistent, daarna huisarts die mij weer doorverwijs naar de eerstehulp.
Daar mocht ik een rontgenfoto laten maken.
Kreeg de opdracht om uit de rolstoel op de rontgentafel te klimmen, hoe dan ?!
Met hulp en veel moeite op de tafel gekomen maar toen moest ik mijn been strekken, die stond nog in houding van rolstoel.
Niet dat ging echt niet lukken, dus krat eronder als ondersteuning en overgeschoven naar bed en terug voor pijnstiller.
Heel langzaam milimeter voor milimeter been laten zakken, tot krat schuin kon en dat laag genoeg was voor de foto.
Met krat en al overgeschoven naar rontgentafel en foto's gemaakt.
Toen weer wachten en ondertussen mijn been verder laten zakken tot ik hem plat op bed had liggen. (volgens mij heeft dat hele zakken half uur tot uur geduurd)
Daarna kwam een dokter(of assistent) die mij aangaf dat ik wel weer terug mocht in rolstoel.
Eh nee dat ga ik dus niet doen, wacht eerst wel op uitslag...
Het bleek dus gebroken te zijn, schaambeen en stukje heupkop en ik mocht blijven.
Ondertussen was het 18u en was ik moe en had best wel honger, want echt gegeten (en geslapen) had ik al enige tijd niet meer.
Dokter kwam nog bij mij langs en gaf aan dat ze maandagochtend gingen bespreken wat ze gingen doen.
Maandagochtend kwam dokter weer en gaf aan dat ze voor zekerheid een ct scan wilde maken.
Om 11:30 kreeg ik die en toen weer wachten in bed op vervolgstap.
Iets na 18u kreeg ik het te horen, wordt operatie.
Achterkant ziet er opzich prima uit, maar heupkop willen ze toch een plaatje plaatsen omdat het geen mooie breuk is.
Wel voordeel dat die plaat er nooit meer uit hoeft, dus geen 2e operatie nodig.
Die is besteld en woensdag wordt ik waarschijnlijk geopereerd.
Blijft maf dat je nog zoveel kan doen net na de val en je paar uur later vergaat van de pijn bij elke beweging.
Voorlopig even niet fietsen dus...