R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Doorgaan, stoppen of alles compleet omgooien?
Ja, Patagonia is prachtig. Het is ook goed te bereiken. Wist je dat je van daaruit kunt oversteken naar Antarctica? Een kennis van me heeft dat gedaan in het kader van wetenschappelijk onderzoek.quote:Op woensdag 7 september 2016 20:37 schreef OngeschiktX het volgende:
[..]
Ik houd veel van natuur en met name bergen en woestijnlandschappen. Zuid-Amerika lijkt me heel tof, vooral Patagonië en ook het noorden van Chili en Bolivia. Een reis door de Himalaya lijkt me ook heel vet.
Hoe dan ook, Argentinië is prachtig. Is dit het eerste reisdoel dat je hebt? Wat is de volgende?
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
Gast! Leef! Als je goed bent in je werk, heb je na je sabbatical vast weer snel werk. Mocht je bij de overheid werken, zij ondersteunen sabbatical leaves maw ze kunnen het eigenlijk niet weigeren.
Wellicht kun je "sparen" door 1 a 2 jaar nauwelijks vakantie op te nemen. Dan is je huis verkopen niet noodzakelijk.
Het huis verkopen is wel de ultieme stap om helemaal opnieuw te beginnen. Het enthousiasme wat in me opkomt om ergens helemaal opnieuw te beginnen.... Ik heb het geluk gehad om maanden door Australië en New Zeeland te backpacken. Er zijn daar zoveel mooie plekken....
De handdoek in de ring kan altijd nog.
Wellicht kun je "sparen" door 1 a 2 jaar nauwelijks vakantie op te nemen. Dan is je huis verkopen niet noodzakelijk.
Het huis verkopen is wel de ultieme stap om helemaal opnieuw te beginnen. Het enthousiasme wat in me opkomt om ergens helemaal opnieuw te beginnen.... Ik heb het geluk gehad om maanden door Australië en New Zeeland te backpacken. Er zijn daar zoveel mooie plekken....
De handdoek in de ring kan altijd nog.
Eigenlijk voor alles langer dan 3 weken moet ik al ontslag nemen en m'n huis verkopen.
Ik mag in principe maar 2 weken aaneengesloten weg en met speciale toestemming 3 weken. Dan zijn sowieso die 20 dagen per jaar al bijna op en dagen mee nemen naar een volgend jaar is gelimiteerd tot 5. Dus als ik meer wil, betekent dat m'n baan opzeggen.
Wel m'n baan opzeggen en m'n huis aanhouden is niet echt te doen. Die 1000 euro hypotheek per maand gaat dan heel hard zonder inkomen en minder HRA. Dan nog de uitgaven op reis en het feit dat je ook niet zomaar gelijk werk hebt bij terugkomst. Dat laatste gaat al snel enkele maanden overheen. Dan moet je echt een vrij grote spaarpot hebben. Zelfs bij 2 of 3 maanden weg.
Ik mag in principe maar 2 weken aaneengesloten weg en met speciale toestemming 3 weken. Dan zijn sowieso die 20 dagen per jaar al bijna op en dagen mee nemen naar een volgend jaar is gelimiteerd tot 5. Dus als ik meer wil, betekent dat m'n baan opzeggen.
Wel m'n baan opzeggen en m'n huis aanhouden is niet echt te doen. Die 1000 euro hypotheek per maand gaat dan heel hard zonder inkomen en minder HRA. Dan nog de uitgaven op reis en het feit dat je ook niet zomaar gelijk werk hebt bij terugkomst. Dat laatste gaat al snel enkele maanden overheen. Dan moet je echt een vrij grote spaarpot hebben. Zelfs bij 2 of 3 maanden weg.
quote:Op woensdag 7 september 2016 22:48 schreef Hallmark het volgende:
[..]
Laten we eerlijk zijn, dit gaat niet drastisch veranderen. Er is veel voortgang geboekt op het gebied van positieve psychologie, maar jij gaat nooit een vrolijke Frans worden. Overigens velen met jou, persoonlijk ervaar ik het leven als een bleek, kleurloos bestaan. Ik moet volgens een bepaalde aanpak gedisciplineerd mijn leven leiden om er wat sjeu aan te geven. Met tijden lukt het dan nog steeds niet. that's the way it is....
Ik vind het idee om alles om te gooien wel een goed idee, soms zit je zo diep in de put dat het voelt alsof je een wonder nodig hebt. Maar om het daarna te beëindigen vind ik dom, dat grandioze idee moet fungeren als een ommekeer niet als een eind.
Dus ga op vakantie maak een lange reis, maar verbrand je bruggen niet. En in tijden die je niet op vakantie gaat, Neem jezelf voor om dingen te doen in eigen land die je normaal nooit zou doen. Doe lekker gek en geniet.
Dus ga op vakantie maak een lange reis, maar verbrand je bruggen niet. En in tijden die je niet op vakantie gaat, Neem jezelf voor om dingen te doen in eigen land die je normaal nooit zou doen. Doe lekker gek en geniet.
Verstuurd vanaf mijn Horloge
Sommige mensen met serieuze depressieve klachten komen er inderdaad nooit helemaal bovenop. Toch zijn er zat mensen die met de juiste medicatie, inrichting van hun leven toch een leven kunnen leiden met geluk en plezier.quote:
[..]
Laten we eerlijk zijn, dit gaat niet drastisch veranderen. Er is veel voortgang geboekt op het gebied van positieve psychologie, maar jij gaat nooit een vrolijke Frans worden. Overigens velen met jou, persoonlijk ervaar ik het leven als een bleek, kleurloos bestaan. Ik moet volgens een bepaalde aanpak gedisciplineerd mijn leven leiden om er wat sjeu aan te geven. Met tijden lukt het dan nog steeds niet. that's the way it is....
Overigens is voor niemand het hele leven fantastisch, het hele idee dat dat zo kan zijn is een misvatting, in onze breinen geinjecteerd door televisie, reclames, glossy magazines en facebook-schijn.
Whatever...
Zeker! Het kan absoluut een uitstekend leefbare situatie worden. Die fatalistische gedachten die ik vroeger had, die ervaar ik amper nog. Dat is het resultaat van een paar jaar 1 à 2 keer per maand een psycholoog opzoeken, en dan een aanpak opstellen voor m'n leven. Bijv. dagelijks mediteren, genoeg sporten, gezonde balans van rust en sociale activiteiten, enzovoort.quote:
Sommige mensen met serieuze depressieve klachten komen er inderdaad nooit helemaal bovenop. Toch zijn er zat mensen die met de juiste medicatie, inrichting van hun leven toch een leven kunnen leiden met geluk en plezier.
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
SeLang
Black swans matter
Ik ben het wel eens met de mensen hier die zeggen dat als je je hele leven al ongelukkig bent dat je dat dan waarschijnlijk ook niet gaat worden als je op reis gaat of iets dergelijks. Gelukkig zijn zit toch vooral in jezelf hoe je situaties ziet en er mee omgaat.
Dus als dit al je hele leven zo is dan zou ik toch als eerste kijken of je geen hulp kunt zoeken. Ook al ben je daar sceptisch over, er is weinig te verliezen bij het verkennen van die weg. Daar zou ik dus mee beginnen.
Maar afgezien daarvan zou ik zelf waarschijnlijk ook niet gelukkig zijn in jouw situatie. Slechts twee weken vrij kunnen nemen en zo'n hypotheek die als een molensteen om je nek hangt, je moet het maar over hebben voor een huis (mij zou het het in elk geval niet waard zijn). Zoals je zelf hier aangeeft belemmert het je ook heel concreet in dingen die je zou willen doen.
Dus als dit al je hele leven zo is dan zou ik toch als eerste kijken of je geen hulp kunt zoeken. Ook al ben je daar sceptisch over, er is weinig te verliezen bij het verkennen van die weg. Daar zou ik dus mee beginnen.
Maar afgezien daarvan zou ik zelf waarschijnlijk ook niet gelukkig zijn in jouw situatie. Slechts twee weken vrij kunnen nemen en zo'n hypotheek die als een molensteen om je nek hangt, je moet het maar over hebben voor een huis (mij zou het het in elk geval niet waard zijn). Zoals je zelf hier aangeeft belemmert het je ook heel concreet in dingen die je zou willen doen.
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
Ik denk dat de positieve kant zit in het feit dat reizen vaak je blik op de wereld en jezelf verandert. Wat dat betreft kan het zeker helpen uit een sleur te komen, geinspireerd te raken en nieuwe mogelijkheden te zien. Echter een klinische depressie zal een reis niet zomaar genezen, mensen rijker maken, levenservaring, kennis en wijsheid brengen kan het zeker wel!
Whatever...
Een verandering van je levensstijl kan een verandering gaan brengen in je gemoedstoestand, maar dat is geen garantie.quote:
Maar hierbij doe je alsof ik helemaal nooit iets gedaan heb en nog nooit iets nieuws heb geprobeerd. Ik ben o.a. op aanraden van een paar topics hier op een sport gegaan, gestart met muziek maken, een stage in het buitenland gedaan, gaan hardlopen. Sommige dingen doe ik nog, met anderen ben ik inmiddels weer gestopt. Dat verandert echter niet genoeg in m'n leven om het leuk te gaan vinden. Die dingen heb ik al ervaren. Doesn't work.
Vandaar daar ik nu extremer denk. Het is extreem, maar ook niet onmogelijk. Wel blijft het een enorm grote stap om zoiets te doen. Ik heb het gevoel dat ik met een compleet andere levensstijl een hoop van m'n stress/zorgen die negativiteit veroorzaken wegvallen. Vast niet alles. Maar een leven meer gericht op het nu, minder afhankelijk van mensen om me heen waar ik me door beoordeeld voel, etc.
Zo'n verandering gaat niet gebeuren door 2 keer per week op badminton te gaan.
Sterker nog, toen ik na een sombere periode naar New York ging (was droom van mij) stortte ik finaal in.
Echter toen ik opgekrabbeld was had ik wel de positieve herinnering eraan overgehouden.
Bij mij is het wel zo dat ik extreme pieken heb, of iets is heel positief of heel negatief.
Hoe heb je bv. de stage in het buitenland ervaren toen je er was en hoe denk je er nu aan terug?
Je hebt een bewonderswaardig leventje tot nu toe, en je doet wel je best om er wat moois van te maken. Complimenten
Hell To The Liars
"De mens die zich omringt met feiten, niet toestaat dat hij verrast wordt, geen flits van intuïtie kent, geen veronderstellingen maakt, geen risico neemt, leeft in een afgesloten cel."quote:
[..]
Ik geloof niet dat zoiets echt veel zal veranderen eerlijk gezegd. Het is een langdurig probleem. Iets waar ik al m'n hele leven last van heb. Dus het is meer dan de dagelijkse sleur van een gemiddelde volwassene in een rijk land.
Wellicht een verschil met vroeger is, dat er toen meer uitzicht was op een verandering met de hoop dat ook m'n gevoel zou veranderen. Op de basisschool kon ik uitkijken naar de middelbare school, daarna naar de universiteit, toen naar een stage (overigens een periode in het buitenland), vervolgens naar een werkend leven. Nu is dat uitzicht er niet, dus ook het uitzicht op verandering niet. Ik kan me zelf niet eens valse hoop voorhouden in dit leven, omdat er de komende 40 jaar in feite geen significante verandering in kom, zolang ik zelf niet iets radicaals doe.
A. Einstein
Als ik je topic zo een beetje doorlees is je leven geen sleur maar ben je net zo'n afgesloten cel als hierboven omschreven. Zoveel dingen die je doet waarbij je je motivatie haalt uit een redenatie.
Droom en durf het om te zetten in een actie zonder dat je dit aan je verstand gaat verantwoorden!
Stop de sleur niet buiten jezelf maar van binnen.
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Je denkt te veel na, allicht ben je ook heel intelligent, en daarbij die depri ondertoon,..., volgens mij mogelijks een bipolaire stoornis. Vaak onderschat, diagnose soms op latere leeftijd, maar via psychiater perfect te behandelen.
Een andere insteek kan ook zijn je wat minder bezig te houden met je eigen desirata, maar je meer te richten op je omgeving, familie en vrienden. Maar daarvoor moet je je openstellen en dan "just wait and see", dikwijls begint er een bal te rollen (iets waar je niet aan gedacht had) en duiken er gelegenheden voor alles en wat op.
Een andere insteek kan ook zijn je wat minder bezig te houden met je eigen desirata, maar je meer te richten op je omgeving, familie en vrienden. Maar daarvoor moet je je openstellen en dan "just wait and see", dikwijls begint er een bal te rollen (iets waar je niet aan gedacht had) en duiken er gelegenheden voor alles en wat op.
Ik heb dat al drie periodes geprobeerd, maar daar ben ik geen stap verder mee gekomen. Daarnaast is het tegenwoordig ook heel duur.quote:
Ik ben het wel eens met de mensen hier die zeggen dat als je je hele leven al ongelukkig bent dat je dat dan waarschijnlijk ook niet gaat worden als je op reis gaat of iets dergelijks. Gelukkig zijn zit toch vooral in jezelf hoe je situaties ziet en er mee omgaat.
Dus als dit al je hele leven zo is dan zou ik toch als eerste kijken of je geen hulp kunt zoeken. Ook al ben je daar sceptisch over, er is weinig te verliezen bij het verkennen van die weg. Daar zou ik dus mee beginnen.
Een hypotheek of huren maakt eigenlijk niet zo veel uit. Financieel niet in ieder geval. Ik kan binnen een paar weken van m'n huis af zijn. In m'n vorige woning betaalde ik meer huur dan nu ik nu netto aan hypotheek kwijt ben. Ik denk wel dat een koophuis vaster voelt, maar feitelijk valt dat best mee.quote:Maar afgezien daarvan zou ik zelf waarschijnlijk ook niet gelukkig zijn in jouw situatie. Slechts twee weken vrij kunnen nemen en zo'n hypotheek die als een molensteen om je nek hangt, je moet het maar over hebben voor een huis (mij zou het het in elk geval niet waard zijn). Zoals je zelf hier aangeeft belemmert het je ook heel concreet in dingen die je zou willen doen.
Als ik een huurhuis zou hebben gehad, was het hele verhaal redelijk gelijk geweest. Ik had wellicht meer liquide geld gehad, maar niet zoveel als m'n overwaarde nu is. Als ik met een huurhuis serieus zou willen reizen, was het probleem nog steeds gelijk geweest. Dan had ik ook m'n baan op moeten zeggen om te kunnen reizen. Met het aanhouden van zo'n huis was ik dan ook snel door m'n geld heen geweest, dus had ik dat eigenlijk ook moeten opzeggen. Na het reizen zou ik dan in eenzelfde situatie zitten.
En die twee weken en met extra toestemming max drie weken op vakantie is vrij gebruikelijk in het bedrijfsleven volgens mij. Ik ken weinig mensen die 4 weken weg kunnen in ieder geval.
M'n stage in het buitenland was denk ik de fijnste periode uit m'n leven. Ik denk omdat het een beperkte tijd was en een duidelijk einde had. Ik wist dat het maar voor een aantal maanden was en daar maakte ik me ook minder druk over de toekomst, hoe mensen over mij zouden denken, etc. Ik heb tussen m'n stage op een saai kantoor heel veel rondgereisd en heel veel gezien.quote:
[..]
Een verandering van je levensstijl kan een verandering gaan brengen in je gemoedstoestand, maar dat is geen garantie.
Sterker nog, toen ik na een sombere periode naar New York ging (was droom van mij) stortte ik finaal in.
Echter toen ik opgekrabbeld was had ik wel de positieve herinnering eraan overgehouden.
Bij mij is het wel zo dat ik extreme pieken heb, of iets is heel positief of heel negatief.
Hoe heb je bv. de stage in het buitenland ervaren toen je er was en hoe denk je er nu aan terug?
Je hebt een bewonderswaardig leventje tot nu toe, en je doet wel je best om er wat moois van te maken. Complimenten
Naast m'n stage was de middelbare school ook relatief ok. Toen heb ik ook weinig echt extreem sombere periodes gehad. Studietijd en de laatste paar werkende jaren zijn het slechts eigenlijk. De basisschool was ook niet echt top.
Bipolair herken ik me niet echt in. Dat manische ontbreekt enigszins.quote:
Je denkt te veel na, allicht ben je ook heel intelligent, en daarbij die depri ondertoon,..., volgens mij mogelijks een bipolaire stoornis. Vaak onderschat, diagnose soms op latere leeftijd, maar via psychiater perfect te behandelen.
Een andere insteek kan ook zijn je wat minder bezig te houden met je eigen desirata, maar je meer te richten op je omgeving, familie en vrienden. Maar daarvoor moet je je openstellen en dan "just wait and see", dikwijls begint er een bal te rollen (iets waar je niet aan gedacht had) en duiken er gelegenheden voor alles en wat op.
Waarom probeer je je leven niet in kleine stukjes te plannen?quote:
[..]
M'n stage in het buitenland was denk ik de fijnste periode uit m'n leven. Ik denk omdat het een beperkte tijd was en een duidelijk einde had. Ik wist dat het maar voor een aantal maanden was en daar maakte ik me ook minder druk over de toekomst, hoe mensen over mij zouden denken, etc. Ik heb tussen m'n stage op een saai kantoor heel veel rondgereisd en heel veel gezien.
Naast m'n stage was de middelbare school ook relatief ok. Toen heb ik ook weinig echt extreem sombere periodes gehad. Studietijd en de laatste paar werkende jaren zijn het slechts eigenlijk. De basisschool was ook niet echt top.
Ga je iedere maand in het weekend vroeg de auto en naar een stad die je niet kent of doe iets wat je nog nooit gedaan hebt.
Probeer het leven in stapjes door te komen en kijk wat minder nieuws of andere negatieve dingen in het leven wegwerken.
Kan het niet zijn dat je dingen teveel aantrekt en het leven je overweldigd op bepaalde momenten?
Hell To The Liars
keuze 1
JENGEL
ZEUR
ZEIK
WAT-ALS
IK VIND MIJN LEVEN KUT
JA MAAR
WAT-ALS-NIET
keuze 2
geen verantwoordelijkheden
geen verplichtingen
huis verkopen
rugzak inpakken
hash gaan roken
high een lastminute naar anywhere nemen
JENGEL
ZEUR
ZEIK
WAT-ALS
IK VIND MIJN LEVEN KUT
JA MAAR
WAT-ALS-NIET
keuze 2
geen verantwoordelijkheden
geen verplichtingen
huis verkopen
rugzak inpakken
hash gaan roken
high een lastminute naar anywhere nemen
Prrrrr
Dat ik me dingen te veel aantrek is zeker zo. Ik vind m'n werk bijvoorbeeld heel belangrijk en kan er niet tegen als dingen niet gaan zoals ze moeten gaan. Ook andere zaken zoals het nieuws trek ik me erg aan. Op zich geen verkeerd advies denk ik om minder nieuws te kijken en zo. Ik kan me best kwaad maken om sommige dingen, terwijl ik er helemaal geen last van heb.quote:
[..]
Waarom probeer je je leven niet in kleine stukjes te plannen?
Ga je iedere maand in het weekend vroeg de auto en naar een stad die je niet kent of doe iets wat je nog nooit gedaan hebt.
Probeer het leven in stapjes door te komen en kijk wat minder nieuws of andere negatieve dingen in het leven wegwerken.
Kan het niet zijn dat je dingen teveel aantrekt en het leven je overweldigd op bepaalde momenten?
M'n weekenden zijn altijd hetzelfde. Tijdens m'n stage had ik altijd veel meer tijd om dingen te doen in het weekend, terwijl ik in feite in beide situaties een werkweek van 40 uur had. In de praktijk is het nu echter eerder 50 dan 40. Met 2 uur reistijd per dag, komen alle standaard dingen dan vaak op het weekend aan. Ik heb dan ook nog eens steevast knallende koppijn elk weekend, die op zaterdag om 12:30 begint. Daarom kom ik nooit aan leuke dingen toe. En als ik eerst wat leuks ga doen, dan ben ik bang dat ik door die koppijn niet aan de dingen die moeten toe kom.
Lekker gaan, lekker belangrijk die baan en dat huis waar je niet gelukkig van wordt.
Behulpzaam als een waterkraan.
Op woensdag 29 april 2015 16:30 schreef seto het volgende:
als je niet #teamhenk bent ben je gewoon een *weggeFopt*homo
Op woensdag 29 april 2015 16:30 schreef seto het volgende:
als je niet #teamhenk bent ben je gewoon een *weggeFopt*homo
Mijn weken zijn altijd hetzelfde, mijn weekenden ook, Ik werk 5 dagen van 7.50 tot 17.00 behalve op vrijdag, dan ga ik om 16.00u naar huis. Weekend is uitslapen, seks, lekker ontbijt, boodschappen, huiashouden, lezen, muziek maken, eten, seksen, filmpje, slapen, seksen, ontbijt, huishouden, *willekeurige activiteit*, eten, *nog iets anders* slapen.
Ik hou ervan, ik verlang in mijn vakantie naar mijn structuur. Wat maakt jouw dagindeling dusdanig dat je er hoofdpijn van krijgt?
Ik hou ervan, ik verlang in mijn vakantie naar mijn structuur. Wat maakt jouw dagindeling dusdanig dat je er hoofdpijn van krijgt?
Prrrrr
Weet ik niet precies. Ik heb al heel veel geprobeerd, dingen wel/niet eten, variëren in tijd dat ik opsta. M'n zaterdag is nu altijd een uurtje langer slapen dan normaal, dan rustig aan opstaan, boodschappen doen, stofzuigen, lunchen. Dan gaat het meestal fout en krijg ik hoofdpijn en vaak zo erg dat ik de rest van de dag niets meer kan. Op zondag vergelijkbaar, maar dan is het hardlopen ipv boodschappen en wassen ipv stofzuigen. Als ik me 's middags niet al te slecht voel ga ik nog wel eens muziek maken of f1 kijken.quote:
Mijn weken zijn altijd hetzelfde, mijn weekenden ook, Ik werk 5 dagen van 7.50 tot 17.00 behalve op vrijdag, dan ga ik om 16.00u naar huis. Weekend is uitslapen, seks, lekker ontbijt, boodschappen, huiashouden, lezen, muziek maken, eten, seksen, filmpje, slapen, seksen, ontbijt, huishouden, *willekeurige activiteit*, eten, *nog iets anders* slapen.
Ik hou ervan, ik verlang in mijn vakantie naar mijn structuur. Wat maakt jouw dagindeling dusdanig dat je er hoofdpijn van krijgt?
Misschien moet je toch eens bij jezelf nagaan waar die hoofdpijn vandaan komt.
Dat uur langer slapen, de boodschappen en stofzuigen (=activiteit) voor je gaat eten, (heb je dan wel al gedronken?), jezelf verplichten bij oma of ouders langs te gaan, tijd-en plaatsdoelen stellen op die loze dagen?
Dat uur langer slapen, de boodschappen en stofzuigen (=activiteit) voor je gaat eten, (heb je dan wel al gedronken?), jezelf verplichten bij oma of ouders langs te gaan, tijd-en plaatsdoelen stellen op die loze dagen?
Prrrrr
Wat mij persoonlijk heel erg heeft geholpen is geestelijke verdieping. Zoeken naar 'wie ben ik echt?', 'wat zorgt precies voor het lijden van binnen?', 'hoe werkt mijn denken en voelen?', 'in hoeverre speel ik zelf een rol in het in stand houden van de patronen die me klemzetten in m'n leven?'. Ben mij zodoende gaan verdiepen in meditatie, en dit ook gaan beoefenen. Meditatie gericht op zelfonderzoek en het verkrijgen van inzicht.
Op die manier kun je een interessante, nieuwe dimensie in je bestaan scheppen, waardoor er weer verwondering en nieuwsgierigheid in je leven komt. En je zoekt waar je wezen moet om het leven weer om te buigen naar wat lichters dan de donkerheid waarin je nu zit...
Een doodswens koesteren is iets waar je uiteindelijk aan zou kunnen toegeven. Maar is dat wérkelijk wat je wilt? Het is de uiterste consequentie van compleet psychologisch vastgelopen zijn in jezelf. Je kan het zwarte gat instappen, of juist je toestand pakken als opening naar iets anders. Waarom niet juist wérkelijk leren voelen, leren zonder te oordeel naar jezelf en anderen te kijken etc. Het roer kán om, geloof me! Dood willen is het resultaat van stellig geloven in de vastgeroeste verhalen in je hoofd. Maar je kunt dergelijke dingen pas geloven als je het zelf gaat ervaren. Geef het eens kans.
Of ga in gewone therapie als je problemen heel heftig in de persoonlijkheidssferen zitten. Maar dat idee heb ik bij jou niet.
Op die manier kun je een interessante, nieuwe dimensie in je bestaan scheppen, waardoor er weer verwondering en nieuwsgierigheid in je leven komt. En je zoekt waar je wezen moet om het leven weer om te buigen naar wat lichters dan de donkerheid waarin je nu zit...
Een doodswens koesteren is iets waar je uiteindelijk aan zou kunnen toegeven. Maar is dat wérkelijk wat je wilt? Het is de uiterste consequentie van compleet psychologisch vastgelopen zijn in jezelf. Je kan het zwarte gat instappen, of juist je toestand pakken als opening naar iets anders. Waarom niet juist wérkelijk leren voelen, leren zonder te oordeel naar jezelf en anderen te kijken etc. Het roer kán om, geloof me! Dood willen is het resultaat van stellig geloven in de vastgeroeste verhalen in je hoofd. Maar je kunt dergelijke dingen pas geloven als je het zelf gaat ervaren. Geef het eens kans.
Of ga in gewone therapie als je problemen heel heftig in de persoonlijkheidssferen zitten. Maar dat idee heb ik bij jou niet.
Geloof me, ik heb een hele map vol met allerlei data over wat ik gegeten heb, hoe lang ik iets heb gedaan, hoe laat ik opstond, welke medicijnen ik heb gebruikt, hoeveel koffie, etc. Ik heb hier heel uitgebreid naar gekeken. Ik heb nog geen hard patroon kunnen ontdekken, behalve dat het komt zodra ik even zit om te lunchen.quote:
Misschien moet je toch eens bij jezelf nagaan waar die hoofdpijn vandaan komt.
Dat uur langer slapen, de boodschappen en stofzuigen (=activiteit) voor je gaat eten, (heb je dan wel al gedronken?), jezelf verplichten bij oma of ouders langs te gaan, tijd-en plaatsdoelen stellen op die loze dagen?
Ik heb zelf geen auto, dus heel mobiel ben ik niet. Even bij m'n ouders langs kost minimaal 7uur met reizen en een fatsoenlijke tijd daar zijn. Opa's en oma's heb ik niet. Enige familie waar ik contact mee heb zijn m'n ouders en m'n broertje. Die laatste is dan weer altijd heel erg druk en nooit thuis. M'n ouders komen wel regelmatig bij mij langs.
Ik heb iets dergelijks wel eens geprobeerd dmv een boek waar ook een topic over was. Ik ben een eind gekomen, maar uiteindelijk ben ik er nooit helemaal doorheen gekomen. Het past niet echt bij me, maar ik wil het nog weleens proberen.quote:
Wat mij persoonlijk heel erg heeft geholpen is geestelijke verdieping. Zoeken naar 'wie ben ik echt?', 'wat zorgt precies voor het lijden van binnen?', 'hoe werkt mijn denken en voelen?', 'in hoeverre speel ik zelf een rol in het in stand houden van de patronen die me klemzetten in m'n leven?'. Ben mij zodoende gaan verdiepen in meditatie, en dit ook gaan beoefenen. Meditatie gericht op zelfonderzoek en het verkrijgen van inzicht.
Op die manier kun je een interessante, nieuwe dimensie in je bestaan scheppen, waardoor er weer verwondering en nieuwsgierigheid in je leven komt. En je zoekt waar je wezen moet om het leven weer om te buigen naar wat lichters dan de donkerheid waarin je nu zit...
Wanneer is iets in de persoonlijkheidssfeer en wanneer niet?quote:Een doodswens koesteren is iets waar je uiteindelijk aan zou kunnen toegeven. Maar is dat wérkelijk wat je wilt? Het is de uiterste consequentie van compleet psychologisch vastgelopen zijn in jezelf. Je kan het zwarte gat instappen, of juist je toestand pakken als opening naar iets anders. Waarom niet juist wérkelijk leren voelen, leren zonder te oordeel naar jezelf en anderen te kijken etc. Het roer kán om, geloof me! Dood willen is het resultaat van stellig geloven in de vastgeroeste verhalen in je hoofd. Maar je kunt dergelijke dingen pas geloven als je het zelf gaat ervaren. Geef het eens kans.
Of ga in gewone therapie als je problemen heel heftig in de persoonlijkheidssferen zitten. Maar dat idee heb ik bij jou niet.
Welk boek als ik vragen mag? Er zijn er zo enorm veel. Voor ieder wat wils.. Mij staan ook genoeg leraren, methodes of benaderingen niet aan. De kunst is om wat te vinden wat je wél cool vindt. En nog belangrijker: dat je zélf gaat experimenteren met dingen om erachter te komen of er een manier is om je lijden te verlichten. Dat moet de motivatie zijn, niet de manier waarop het op je overkomt, of 'wat het je lijkt'. Dat soort dingen ga je juist leren onderzoeken, hoe je dingen razendsnel in hokjes en frames stopt, hoe dat afstompend werkt, en een kutgevoel veroorzaakt. etc.quote:
[..]
Ik heb iets dergelijks wel eens geprobeerd dmv een boek waar ook een topic over was. Ik ben een eind gekomen, maar uiteindelijk ben ik er nooit helemaal doorheen gekomen. Het past niet echt bij me, maar ik wil het nog weleens proberen.
Wanneer je een ernstig traumatische jeugd hebt gehad bijvoorbeeld, en daar een persoonlijkheidsstoornis aan hebt over gehouden. Wanneer je serieus het vermogen ontbreekt om naar jezelf te kijken. Dat soort dingen.quote:Wanneer is iets in de persoonlijkheidssfeer en wanneer niet?
Wel een klassieker natuurlijk.quote:
Dat boek was 'de kracht van het nu'. Daar liep ook een vrij lange topic reeks over.
Wish you goodluck iig. Hopelijk heb je er wat aan, en mag je wat losser komen van je gedachten en kernovertuigingen.
tja, opties genoeg en zo.
"A leader must be a terror to the few who are evil in order to protect the lives and well-being of the many who are good"
SeLang
Black swans matter
Mensen kijken imo vaak teveel naar alleen de financiële kant van de zaak. Ik heb zelf om me heen gezien dat een koophuis mensen verandert. Theoretisch kun je een koophuis verkopen, onderverhuren en dus flexibel blijven en dingen veranderen. Maar in de praktijk zie je meestal dat zo'n koophuis een enorme barrière wordt om iets te veranderen en in te spelen op kansen die zich voordoen. Alles draait op een gegeven moment om dat huis.quote:
Een hypotheek of huren maakt eigenlijk niet zo veel uit. Financieel niet in ieder geval. Ik kan binnen een paar weken van m'n huis af zijn. In m'n vorige woning betaalde ik meer huur dan nu ik nu netto aan hypotheek kwijt ben. Ik denk wel dat een koophuis vaster voelt, maar feitelijk valt dat best mee.
Alleen al die 2 uur reistijd per dag zouden voor mij reden zijn om te kappen met dat huis en iets in de buurt van je werk te zoeken. Zelf probeerde ik altijd zo te gaan wonen dat ik binnen 10-20 minuten op het werk was, liefst op de fiets.quote:
In de praktijk is het nu echter eerder 50 dan 40. Met 2 uur reistijd per dag,
Het maakt echt veel uit of je elke dag 1,5 uur extra tijd voor jezelf hebt. En het mes snijdt aan twee kanten want van het reizen zelf word je ook nog eens extra moe.
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
Ik denk zeker dat het een veel grotere barrière is dan bij een huurhuis, maar feitelijk gezien sta ik er hetzelfde voor als wanneer ik een huurhuis zou hebben. LTV is ca. 75%, dus ik kan het prima snel verkopen en iets anders doen.quote:
[..]
Mensen kijken imo vaak teveel naar alleen de financiële kant van de zaak. Ik heb zelf om me heen gezien dat een koophuis mensen verandert. Theoretisch kun je een koophuis verkopen, onderverhuren en dus flexibel blijven en dingen veranderen. Maar in de praktijk zie je meestal dat zo'n koophuis een enorme barrière wordt om iets te veranderen en in te spelen op kansen die zich voordoen. Alles draait op een gegeven moment om dat huis.
Kopen is overigens nog steeds een goede beslissing geweest. Financieel, maar ook voor mezelf. In m'n vorige huis was ik helemaal ongelukkig, nu woon ik in ieder geval nog goed. Hiervoor zat ik voor meer geld in een zeer gehorig en heel vochtig huis waar geen enkel raam in open kon. Daar weer voor ben ik een paar maanden officieel dakloos geweest ivm het niet kunnen vinden van een woning. Als werkende in tijdelijk leegstaande studentenkamers zitten, of erger woonkamers van studentenhuizen beviel al helemaal niet goed.
Ja dat is heel leuk, maar ik woonde op 8min treinen en een paar minuten metro van m'n werk. Totdat het werk even ruim een half uur verder ging verhuizen. Ik ga daar absoluut niet achteraan verhuizen, aangezien er inmiddels al weer plannen zijn om nog een keer te verhuizen. Allemaal ivm overnames etc. Destijds was het voor alle werknemers incl de CXO's nadelig. Gelukkig lijkt het erop dat het werk weer dichterbij gaat komen.quote:Alleen al die 2 uur reistijd per dag zouden voor mij reden zijn om te kappen met dat huis en iets in de buurt van je werk te zoeken. Zelf probeerde ik altijd zo te gaan wonen dat ik binnen 10-20 minuten op het werk was, liefst op de fiets.
Het maakt echt veel uit of je elke dag 1,5 uur extra tijd voor jezelf hebt. En het mes snijdt aan twee kanten want van het reizen zelf word je ook nog eens extra moe.
SeLang, hoe heb jij kunnen zorgen dat je zoveel kunt reizen? Volgens mij heb jij aardig wat vermogen als ik het me goed herinner van WGR topics. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?
Ik persoonlijk heb een paar dingen geleerd in het leven, waaronder:
1. het leven heeft uiteindelijk geen doel, dus je bent vrij net zo vaak je kop te stoten als je wilt en zelf te bepalen wat je doet met je levenslessen.
2. Gezeik in het leven is er ALTIJD. Echt altijd.
Mensen zijn constant op zoek naar iets dat ze gelukkig zal maken. Maar als je erover nadenkt, bestaat geluk buiten jezelf helemaal niet, het zit uitsluitend tussen je oren. Je kunt doen wat je wilt, kopen wat je wilt, whatever, het geluk zit tussen je oren. En hoewel de meeste mensen denken dat geluk iets is om te bereiken, is het nu juist hetgeen wat je alleen nu kan ervaren, en niet in de toekomst kan bereiken.
Er zijn heel veel interessante dingen die je kan doen in je leven zoals reizen. Je hoofd stoten en weer verder gaan. Maar geluk is alleen tussen de oren te vinden. Meditatie heeft mij persoonlijk heel erg geholpen om dit in te zien. Er is namelijk ruimte tussen jou en de (in principe) inhoudsloze zware sombere gedachten.
Het vervelende van gedachten is dat je ze zonder meer aanneemt voor waarheid. Maar gedachten lullen bijna altijd maar wat.
1. het leven heeft uiteindelijk geen doel, dus je bent vrij net zo vaak je kop te stoten als je wilt en zelf te bepalen wat je doet met je levenslessen.
2. Gezeik in het leven is er ALTIJD. Echt altijd.
Mensen zijn constant op zoek naar iets dat ze gelukkig zal maken. Maar als je erover nadenkt, bestaat geluk buiten jezelf helemaal niet, het zit uitsluitend tussen je oren. Je kunt doen wat je wilt, kopen wat je wilt, whatever, het geluk zit tussen je oren. En hoewel de meeste mensen denken dat geluk iets is om te bereiken, is het nu juist hetgeen wat je alleen nu kan ervaren, en niet in de toekomst kan bereiken.
Er zijn heel veel interessante dingen die je kan doen in je leven zoals reizen. Je hoofd stoten en weer verder gaan. Maar geluk is alleen tussen de oren te vinden. Meditatie heeft mij persoonlijk heel erg geholpen om dit in te zien. Er is namelijk ruimte tussen jou en de (in principe) inhoudsloze zware sombere gedachten.
Het vervelende van gedachten is dat je ze zonder meer aanneemt voor waarheid. Maar gedachten lullen bijna altijd maar wat.
TS je hebt een schop in je reet nodig met je witte privileges 
Ga en keer kijken hoe het in Syrië en Gaza aan toe gaat, daar hebben ze geen luxe voor depressies
Ga en keer kijken hoe het in Syrië en Gaza aan toe gaat, daar hebben ze geen luxe voor depressies
"Geen kut is ooit nat geworden van een autist die 100 cijfers achter de komma van Pi uit zijn kop kan drummen."
corehype in KLB / Wiskundige bewijzen
corehype in KLB / Wiskundige bewijzen
"Je hebt trek, geen honger. In Afrika hebben ze honger.."quote:
TS je hebt een schop in je reet nodig met je witte privileges
Ga en keer kijken hoe het in Syrië en Gaza aan toe gaat, daar hebben ze geen luxe voor depressies
Waarschijnlijk is het moeilijk voor te stellen hoe het voelt om ongelukkig te zijn, wanneer je dat zelf nooit gevoeld heb. En depressie zijn inderdaad een Westers probleem, maar maakt dat het gelijk niet meer erg? Wat zou je me concreet aanraden.
Je hebt helemaal gelijk. Dat is ook een beetje de strekking van 'de kracht van het nu'. Misschien moet ik daar nog een keer aan beginnen.quote:
Ik persoonlijk heb een paar dingen geleerd in het leven, waaronder:
1. het leven heeft uiteindelijk geen doel, dus je bent vrij net zo vaak je kop te stoten als je wilt en zelf te bepalen wat je doet met je levenslessen.
2. Gezeik in het leven is er ALTIJD. Echt altijd.
Mensen zijn constant op zoek naar iets dat ze gelukkig zal maken. Maar als je erover nadenkt, bestaat geluk buiten jezelf helemaal niet, het zit uitsluitend tussen je oren. Je kunt doen wat je wilt, kopen wat je wilt, whatever, het geluk zit tussen je oren. En hoewel de meeste mensen denken dat geluk iets is om te bereiken, is het nu juist hetgeen wat je alleen nu kan ervaren, en niet in de toekomst kan bereiken.
Er zijn heel veel interessante dingen die je kan doen in je leven zoals reizen. Je hoofd stoten en weer verder gaan. Maar geluk is alleen tussen de oren te vinden. Meditatie heeft mij persoonlijk heel erg geholpen om dit in te zien. Er is namelijk ruimte tussen jou en de (in principe) inhoudsloze zware sombere gedachten.
Het vervelende van gedachten is dat je ze zonder meer aanneemt voor waarheid. Maar gedachten lullen bijna altijd maar wat.
Niet ingaan op zulke reacties, mijns inziens. Er zijn inderdaad mensen die geen idee hebben hoe een depressie voelt. Ik voel me ook wel eens een dagje wat minder", "even schouders eronder", "je beseft gewoon niet hoe goed je het hebt", enzovoort daar heb je niets aanquote:
En depressie zijn inderdaad een Westers probleem, maar maakt dat het gelijk niet meer erg
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
Kick.
Ik ben een tijdje gaan reizen om te kijken hoe dat is. Ik ben zoveel mogelijk zonder echt plan gegaan om te kijken hoe die manier van leven is. Eigenlijk ben ik tot de conclusie gekomen dat dat het ook gewoon niet is. Ik denk dus dat ik niet gelukkig wordt door het opzeggen van m'n baan, verkopen van m'n huis en te gaan reizen. Het was niet zo dat ik het allemaal echt niet leuk vond, maar het niet hebben van een plan en een doel werkt voor mij niet zo. Na een paar weken was ik er wel klaar mee en wilde ik weer terug.
Het maakt het allemaal niet makkelijker. Doorgaan met m'n leven zoals ik altijd heb gedaan is geen optie meer, maar het alternatief dat ik in gedachte had valt ook af. Ik vraag me af of er meer mensen zijn zoals ik. Dus mensen die hun hele leven ongelukkig doorbrengen. Het hebben van een depressie klinkt bijna aantrekkelijk, want dat impliceert dat je ooit niet depressief was.
Ik ben een tijdje gaan reizen om te kijken hoe dat is. Ik ben zoveel mogelijk zonder echt plan gegaan om te kijken hoe die manier van leven is. Eigenlijk ben ik tot de conclusie gekomen dat dat het ook gewoon niet is. Ik denk dus dat ik niet gelukkig wordt door het opzeggen van m'n baan, verkopen van m'n huis en te gaan reizen. Het was niet zo dat ik het allemaal echt niet leuk vond, maar het niet hebben van een plan en een doel werkt voor mij niet zo. Na een paar weken was ik er wel klaar mee en wilde ik weer terug.
Het maakt het allemaal niet makkelijker. Doorgaan met m'n leven zoals ik altijd heb gedaan is geen optie meer, maar het alternatief dat ik in gedachte had valt ook af. Ik vraag me af of er meer mensen zijn zoals ik. Dus mensen die hun hele leven ongelukkig doorbrengen. Het hebben van een depressie klinkt bijna aantrekkelijk, want dat impliceert dat je ooit niet depressief was.
En even voor de duidelijkheid: Ik heb geen plannen om er nu per direct een eind aan te maken of iets in die richting. Ik voel me momenteel gewoon een beetje hopeloos. Ik had gehoopt dat compleet iets anders een oplossing zou zijn, maar dat is het blijkbaar niet.
SeLang
Black swans matter
Toch ben je weer een stap verder omdat je de route van alles opzeggen en gaan reizen zonder plan nu wat hebt verkend. Je weet nu dat je dat niet wilt en dat geeft in elk geval meer duidelijkheid.
De volgende stap zou kunnen zijn reizen met een plan en met een doel. Maar je moet dan natuurlijk wel weten waar je interesses liggen.
De volgende stap zou kunnen zijn reizen met een plan en met een doel. Maar je moet dan natuurlijk wel weten waar je interesses liggen.
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
Wat ontzettend stoer! Kudo's voor je durf.quote:
Kick.
Ik ben een tijdje gaan reizen om te kijken hoe dat is. Ik ben zoveel mogelijk zonder echt plan gegaan om te kijken hoe die manier van leven is. Eigenlijk ben ik tot de conclusie gekomen dat dat het ook gewoon niet is. Ik denk dus dat ik niet gelukkig wordt door het opzeggen van m'n baan, verkopen van m'n huis en te gaan reizen. Het was niet zo dat ik het allemaal echt niet leuk vond, maar het niet hebben van een plan en een doel werkt voor mij niet zo. Na een paar weken was ik er wel klaar mee en wilde ik weer terug.
Het maakt het allemaal niet makkelijker. Doorgaan met m'n leven zoals ik altijd heb gedaan is geen optie meer, maar het alternatief dat ik in gedachte had valt ook af. Ik vraag me af of er meer mensen zijn zoals ik. Dus mensen die hun hele leven ongelukkig doorbrengen. Het hebben van een depressie klinkt bijna aantrekkelijk, want dat impliceert dat je ooit niet depressief was.
Heb je een idee wat je wél blij zou maken? Stel je voor dat je morgen wakker wordt en alles is exact zoals jij het je wenst. Hoe ziet een dag etr dan uit?
Prrrrr
Ik denk dat daar het probleem ligt, want ik heb helemaal geen idee wat ik leuk vind. Dit weekend ben ik het hele weekend druk geweest met de standaard huishoudelijke klusjes (boodschappen, was, stofzuigen), nog wat werk en wat dingen aan huis aan het fixen. Net rond een uurtje of 16:00 had ik m'n eerste echt vrije moment van het weekend. En dan denk ik.. wat nu? Zelfs een uurtje iets leuks bedenken lukt me niet. Ik heb even geprobeerd muziek te maken, maar na 5 minuten was ik dat zat, wat het lukte niet zoals ik wilde en dat was het eigenlijk.quote:
[..]
Wat ontzettend stoer! Kudo's voor je durf.
Heb je een idee wat je wél blij zou maken? Stel je voor dat je morgen wakker wordt en alles is exact zoals jij het je wenst. Hoe ziet een dag etr dan uit?
Wellicht. Momenteel zou ik daar wel even moeite mee hebben en zin voor te maken. Ik weet wel dat ik van natuur houdt (bergen, woestijnen en sneeuw en ijs). Het liefst zou ik een road trip maken omdat dat vrijheid geeft om te gaan waar je wil en niet alleen waar een bus of een vliegtuig je op dat moment heen kan brengen. Maar om dat alleen te doen, lijkt me dan wel weer heel saai.quote:Op zondag 20 november 2016 17:10 schreef SeLang het volgende:
Toch ben je weer een stap verder omdat je de route van alles opzeggen en gaan reizen zonder plan nu wat hebt verkend. Je weet nu dat je dat niet wilt en dat geeft in elk geval meer duidelijkheid.
De volgende stap zou kunnen zijn reizen met een plan en met een doel. Maar je moet dan natuurlijk wel weten waar je interesses liggen.
Toch vind ik je stoer. Je bent gewoon gegaan en hebt het geprobeerd.quote:
[..]
Ik denk dat daar het probleem ligt, want ik heb helemaal geen idee wat ik leuk vind. Dit weekend ben ik het hele weekend druk geweest met de standaard huishoudelijke klusjes (boodschappen, was, stofzuigen), nog wat werk en wat dingen aan huis aan het fixen. Net rond een uurtje of 16:00 had ik m'n eerste echt vrije moment van het weekend. En dan denk ik.. wat nu? Zelfs een uurtje iets leuks bedenken lukt me niet. Ik heb even geprobeerd muziek te maken, maar na 5 minuten was ik dat zat, wat het lukte niet zoals ik wilde en dat was het eigenlijk.
Over wat je leuk vindt: laat dat even los. Je wordt morgen wakker en alles is ideaal. Hoe begint je dag? Wat doe je?
Prrrrr
SeLang
Black swans matter
Toevallig was ik kennelijk in dezelfde periode als jij op reis (heerlijk in m'n eentje, 8 weken Ecuador met rugzak en tentje) en heb het fantastisch gehad! De helft van de tijd gekampeerd, een paar keer op spectaculair mooie plekken (reisverslag volgt over 2-3 weken in TRV).
Hoewel ik geen doel nodig heb om het leuk te hebben had ik wel een soort van doel op deze reis en dat was nieuwe vogelsoorten zien. Dat is toevallig omdat mijn interesse daar ligt. Maar het is meer een soort van kapstok waar je de reis aan ophangt. Het is leuk om een soort van doel te hebben maar tegelijkertijd is dat toch niet waar het om draait. Waar het wel om draait is gewoon genieten van al het moois om je heen. En dat is inderdaad het probleem als je dat niet (meer) kunt.
Het is een dooddoener, maar heb je al eens professionele hulp gezocht? Dingen zitten niet goed tussen je oren. Als ik nu terugdenk aan mijn eigen donkere periode dan denk ik: als ik toen dingen zo had kunnen zien zoals ik ze nu zie, dan was ik daar veel sneller uit gekomen. Iemand anders kan je daarbij helpen om dingen anders te zien. Ik heb nog steeds spijt dat ik die hulp toen niet heb gezocht.
Je reis getuigt in elk geval wel van de wil om er echt iets aan te doen en dingen aan te pakken als je denkt dat er een kans is om hier uit te komen. Dat is positief.
Hoewel ik geen doel nodig heb om het leuk te hebben had ik wel een soort van doel op deze reis en dat was nieuwe vogelsoorten zien. Dat is toevallig omdat mijn interesse daar ligt. Maar het is meer een soort van kapstok waar je de reis aan ophangt. Het is leuk om een soort van doel te hebben maar tegelijkertijd is dat toch niet waar het om draait. Waar het wel om draait is gewoon genieten van al het moois om je heen. En dat is inderdaad het probleem als je dat niet (meer) kunt.
Ik denk wel eens dat dit iets is wat aangeboren is. Zelf ben ik Godzijdank niet van die categorie. Ik weet wat depressie is want ik ben lang geleden ook een keer door een hele donkere periode gegaan, maar het is niet mijn natuurlijke toestand. Maar het is iets wat tussen de oren zit en dat moet in principe oplosbaar zijn.quote:Ik vraag me af of er meer mensen zijn zoals ik. Dus mensen die hun hele leven ongelukkig doorbrengen.
Wat ik wel herken uit mijn eigen donkere periode (die Godzijdank inmiddels 25 jaar achter me ligt) is dat je op een bepaald moment nergens meer echt plezier uit kunt halen, ook dingen waar je normaal gesproken wel plezier aan beleeft.quote:Ik denk dat daar het probleem ligt, want ik heb helemaal geen idee wat ik leuk vind. Dit weekend ben ik het hele weekend druk geweest met de standaard huishoudelijke klusjes (boodschappen, was, stofzuigen), nog wat werk en wat dingen aan huis aan het fixen. Net rond een uurtje of 16:00 had ik m'n eerste echt vrije moment van het weekend. En dan denk ik.. wat nu? Zelfs een uurtje iets leuks bedenken lukt me niet. Ik heb even geprobeerd muziek te maken, maar na 5 minuten was ik dat zat, wat het lukte niet zoals ik wilde en dat was het eigenlijk.
Het is een dooddoener, maar heb je al eens professionele hulp gezocht? Dingen zitten niet goed tussen je oren. Als ik nu terugdenk aan mijn eigen donkere periode dan denk ik: als ik toen dingen zo had kunnen zien zoals ik ze nu zie, dan was ik daar veel sneller uit gekomen. Iemand anders kan je daarbij helpen om dingen anders te zien. Ik heb nog steeds spijt dat ik die hulp toen niet heb gezocht.
Je reis getuigt in elk geval wel van de wil om er echt iets aan te doen en dingen aan te pakken als je denkt dat er een kans is om hier uit te komen. Dat is positief.
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
Bedoel je in het leven zoals ik dat nu heb? Dat zou ik niet echt durven zeggen. Ik heb geen hekel aan m'n werk, maar een werkdag is ook niet echt ideaal natuurlijk. Maar als ik een dag vrij zou zijn en die helemaal zelf zou kunnen indelen, zou ik oprecht niet weten wat ik hier neer moet zetten.quote:
[..]
Toch vind ik je stoer. Je bent gewoon gegaan en hebt het geprobeerd.
Over wat je leuk vindt: laat dat even los. Je wordt morgen wakker en alles is ideaal. Hoe begint je dag? Wat doe je?
Mocht je bedoelen dat ook de omstandigheden anders zijn, dan weet ik het eigenlijk ook niet echt. Ik kan dan natuurlijk allerlei ideaal beelden neerzetten (bijv. vrienden om me heen, een relatie, of ergers op een tropisch eiland zitten), maar ik weet zelf dat dat me ook niet gelukkig maakt.
Waarschijnlijk is dat ook het hele probleem. Als ik zou weten wat ik zou moeten doen om gelukkiger te worden, dan zou ik dat uiteraard doen.
Nee niet in het leven zoals je het nu hebt. Laat dat los en beschrijf hoe je leven eruit ziet als er geen beperkingen waren.
Prrrrr
Professionele hulp heb ik in het verleden wel gehad. Meerdere periodes, te beginnen op de basisschool. Verder ook meerdere keren tijdens m'n studie. Dit via verschillende manieren. Ik ben hier alleen nooit mee geholpen. Sterker, ik heb nooit het gevoel gehad dat ik een behandeling heb gehad. Een diagnose is er ook nooit geweest. Het is altijd alleen maar bij praten gebleven, ik heb nooit 'huiswerk' meegehad of tips gehad. M'n vertrouwen in dit soort hulp is daarom helaas nul. Dit is niet gebaseerd op één psycholoog, maar ik heb er zeker 10 gehad.quote:
Toevallig was ik kennelijk in dezelfde periode als jij op reis (heerlijk in m'n eentje, 8 weken Ecuador met rugzak en tentje) en heb het fantastisch gehad! De helft van de tijd gekampeerd, een paar keer op spectaculair mooie plekken (reisverslag volgt over 2-3 weken in TRV).
Hoewel ik geen doel nodig heb om het leuk te hebben had ik wel een soort van doel op deze reis en dat was nieuwe vogelsoorten zien. Dat is toevallig omdat mijn interesse daar ligt. Maar het is meer een soort van kapstok waar je de reis aan ophangt. Het is leuk om een soort van doel te hebben maar tegelijkertijd is dat toch niet waar het om draait. Waar het wel om draait is gewoon genieten van al het moois om je heen. En dat is inderdaad het probleem als je dat niet (meer) kunt.
[..]
Ik denk wel eens dat dit iets is wat aangeboren is. Zelf ben ik Godzijdank niet van die categorie. Ik weet wat depressie is want ik ben lang geleden ook een keer door een hele donkere periode gegaan, maar het is niet mijn natuurlijke toestand. Maar het is iets wat tussen de oren zit en dat moet in principe oplosbaar zijn.
[..]
Wat ik wel herken uit mijn eigen donkere periode (die Godzijdank inmiddels 25 jaar achter me ligt) is dat je op een bepaald moment nergens meer echt plezier uit kunt halen, ook dingen waar je normaal gesproken wel plezier aan beleeft.
Het is een dooddoener, maar heb je al eens professionele hulp gezocht? Dingen zitten niet goed tussen je oren. Als ik nu terugdenk aan mijn eigen donkere periode dan denk ik: als ik toen dingen zo had kunnen zien zoals ik ze nu zie, dan was ik daar veel sneller uit gekomen. Iemand anders kan je daarbij helpen om dingen anders te zien. Ik heb nog steeds spijt dat ik die hulp toen niet heb gezocht.
Je reis getuigt in elk geval wel van de wil om er echt iets aan te doen en dingen aan te pakken als je denkt dat er een kans is om hier uit te komen. Dat is positief.
Oh en ik vind je reisverslagen altijd tof om te lezen, dus ik ben zeker benieuwd. Ecuador lijkt me ook een hele toffe bestemming.
Nou ja een poging dan, al heb ik sommige dingen in het verleden wel gehad en toen was ik ook niet echt gelukkig.quote:
Nee niet in het leven zoals je het nu hebt. Laat dat los en beschrijf hoe je leven eruit ziet als er geen beperkingen waren.
Allereerst zou graag weer wat vrienden hebben. Ik hoef niet perse 30 vrienden om me heen, maar een paar goede vrienden om 's avonds een biertje mee te drinken, of gewoon iets leuks doen zoals karten, filmpje kijken, naar het strand, etc
Ik zou ook graag ergens goed in zijn. Ik vind het zelf altijd een beetje triest, maar ik heb echt waardering van anderen nodig. Gewoon een complimentje of iemand verbaasd laten zijn dat ik iets goed kan. Helaas ben ik niet goed in dingen die ik leuk vind. Ik zou bijvoorbeeld goed willen zijn in muziek maken, zodat ik in een bandje kan spelen. En dat hoeft echt niet gelijk op wereld niveau, gewoon in een lokaal cafétje of desnoods alleen in een oefenhok lijkt me al leuk om te kunnen.
Beetje inhaken op dat laatste: Ik zou graag vrij willen wonen, zodat ik ook thuis kan oefenen, zonder gelijk overlast te veroorzaken voor allerlei buren. Ik dacht dat een nieuwbouwhuis redelijk geïsoleerd was, maar bij de eerste keer spelen op matig niveau (niet zacht, maar zeker niet belachelijk hard) om 20:00 kreeg ik gelijk een appje van de buren. M'n vorige woning was nog erger, toen is de bovenbuurman zelf met z'n auto op me ingereden vanwege geluidsoverlast. Deze dingen hebben het spelen wel aardig voor me verpest.
Tja verder zou ik het niet echt weten. Misschien een relatie, al twijfel ik daar aan of ik dat nog wel wil. Vroeger wel, maar daar ben ik wel enigszins overheen.
Je staat morgen op en je zet koffie. Of thee. Of je neemt karnemelk. Daarna stap je in je rode/blauwe/witte auto/ op de fiets/ in de trein en je gaat naar ...
Prrrrr
Ik zou het echt niet weten. Ik heb niet echt een doel of iets dat ik perse wil doen, zien, of wat dan ook. Is het zo vreemd om daar geen antwoord op te kunnen geven? (Oprechte vraag)quote:
Je staat morgen op en je zet koffie. Of thee. Of je neemt karnemelk. Daarna stap je in je rode/blauwe/witte auto/ op de fiets/ in de trein en je gaat naar ...
Weet je wat echt een probleem is van veel jonge mensen op dit moment? Dat het leven niet altijd feest is, dat geluk niet een soort van continue stroom van serotonine is, zoals ze wel lijken te denken. Het grootste deel van het leven is saai, hard werken of zelfs afzien, delen zijn naar. Er gaan mensen dood, er doen mensen naar en dingen kunnen tegen zitten.
Ik ben zelf half dertig en weetje; toen ik opgroeide was je gewoon een van de velen. Je moest je bek houden als de volwassenen aan het woord waren en je kreeg af en toe te horen dat je e nog geen fuck van wist (wat waar was).
Kinderen nu worden opgevoed met het idee dat ze god's gift to the world zijn. Dat ze leuk, aardig, gelukkig, slim, hoog opgeleid, mooi, succesvol, rijk, tof en aantrekkelijk zijn, zullen zijn en moeten worden. Ik merk het heel sterk bij al die mensen die nu tussen de 20 en 30 zijn. In absolute weelde opgegroeid, zelfs degenen uit armere gezinnen. Zelden tegenslag gehad. En ook braaf hun opleiding gedaan. En dan ineens... de echte wereld.
Keihard, mensen zijn er niet altijd voor jou. De wereld is er niet voor jou. Je moet er zelf iets van maken. En ja, soms voel je je alleen, of kut of onzeker. Nou en. Leef je leven, maak er wat van, of niet. Maar maak er niet altijd zo'n enorm probleem van. Kortom: doe wat je wilt maar stel eens niet ulke hoge eisen die dan zo slecht haalbaar zijn dat dat leidt tot een soort verlamming.
Maak die reis als je dat wilt. Je wordt er wel wijzer van, maar je zult alsnog met jezelf moeten leren leven. Vluchten kan op veel manieren, maar uiteindelijk zul je jezelf onder ogen moeten zien. Hoe eerder je jezelf accepteert, inclusief al je onvolkomenheden, hoe eerder je echte leven begint. Want in mijn oge is dat het moment dat je volwassen bent. SUcces TS.
Ik ben zelf half dertig en weetje; toen ik opgroeide was je gewoon een van de velen. Je moest je bek houden als de volwassenen aan het woord waren en je kreeg af en toe te horen dat je e nog geen fuck van wist (wat waar was).
Kinderen nu worden opgevoed met het idee dat ze god's gift to the world zijn. Dat ze leuk, aardig, gelukkig, slim, hoog opgeleid, mooi, succesvol, rijk, tof en aantrekkelijk zijn, zullen zijn en moeten worden. Ik merk het heel sterk bij al die mensen die nu tussen de 20 en 30 zijn. In absolute weelde opgegroeid, zelfs degenen uit armere gezinnen. Zelden tegenslag gehad. En ook braaf hun opleiding gedaan. En dan ineens... de echte wereld.
Keihard, mensen zijn er niet altijd voor jou. De wereld is er niet voor jou. Je moet er zelf iets van maken. En ja, soms voel je je alleen, of kut of onzeker. Nou en. Leef je leven, maak er wat van, of niet. Maar maak er niet altijd zo'n enorm probleem van. Kortom: doe wat je wilt maar stel eens niet ulke hoge eisen die dan zo slecht haalbaar zijn dat dat leidt tot een soort verlamming.
Maak die reis als je dat wilt. Je wordt er wel wijzer van, maar je zult alsnog met jezelf moeten leren leven. Vluchten kan op veel manieren, maar uiteindelijk zul je jezelf onder ogen moeten zien. Hoe eerder je jezelf accepteert, inclusief al je onvolkomenheden, hoe eerder je echte leven begint. Want in mijn oge is dat het moment dat je volwassen bent. SUcces TS.
Whatever...
Al eens gekeken naar vrijwilligersprojecten op zulke locaties? Misschien niet de vrijheid die je wil, maar misschien wel leuk als iets van een basis om te kunnen 'bonden' met anderen die ook van natuur houden? En misschien ook wel een lekker gevoel, nuttig werk te doen enzo.quote:
[..]
Wellicht. Momenteel zou ik daar wel even moeite mee hebben en zin voor te maken. Ik weet wel dat ik van natuur houdt (bergen, woestijnen en sneeuw en ijs). Het liefst zou ik een road trip maken omdat dat vrijheid geeft om te gaan waar je wil en niet alleen waar een bus of een vliegtuig je op dat moment heen kan brengen. Maar om dat alleen te doen, lijkt me dan wel weer heel saai.
Verder heb je ook groepsreizen en -activiteiten, zoals wandelingen en bergbeklimmen. Kun je in Nederland al met voorpret beginnen bij een klimcentrum ofzo.
Wat had je dan verwacht? Je neemt jezelf overal mee zoals Seneca 2000 jaar geleden al schreef. Probeer eerst hier gelukkig te zijn voordat je lange reizen gaat maken, anders zal je gemoed je volgen.quote:
Kick.
Ik ben een tijdje gaan reizen om te kijken hoe dat is. Ik ben zoveel mogelijk zonder echt plan gegaan om te kijken hoe die manier van leven is. Eigenlijk ben ik tot de conclusie gekomen dat dat het ook gewoon niet is. Ik denk dus dat ik niet gelukkig wordt door het opzeggen van m'n baan, verkopen van m'n huis en te gaan reizen. Het was niet zo dat ik het allemaal echt niet leuk vond, maar het niet hebben van een plan en een doel werkt voor mij niet zo. Na een paar weken was ik er wel klaar mee en wilde ik weer terug.
Het maakt het allemaal niet makkelijker. Doorgaan met m'n leven zoals ik altijd heb gedaan is geen optie meer, maar het alternatief dat ik in gedachte had valt ook af. Ik vraag me af of er meer mensen zijn zoals ik. Dus mensen die hun hele leven ongelukkig doorbrengen. Het hebben van een depressie klinkt bijna aantrekkelijk, want dat impliceert dat je ooit niet depressief was.
Je geeft aan dat je na een paar weken reizen weer terug wilde. Misschien kun je bedenken waar je dan naar terug verlangde? Dat is wellicht een startpunt om erachter te komen wat je dan wél graag wilt in het leven.
Leuk verhaal, gaat vast op voor mensen met een quarter life crisis. Het heeft mijn inziens alleen weinig te maken met mijn situatie. Ook toen ik 22, 15, 8 en 3 was had ik dit gevoel.quote:
Weet je wat echt een probleem is van veel jonge mensen op dit moment? Dat het leven niet altijd feest is, dat geluk niet een soort van continue stroom van serotonine is, zoals ze wel lijken te denken. Het grootste deel van het leven is saai, hard werken of zelfs afzien, delen zijn naar. Er gaan mensen dood, er doen mensen naar en dingen kunnen tegen zitten.
Ik ben zelf half dertig en weetje; toen ik opgroeide was je gewoon een van de velen. Je moest je bek houden als de volwassenen aan het woord waren en je kreeg af en toe te horen dat je e nog geen fuck van wist (wat waar was).
Kinderen nu worden opgevoed met het idee dat ze god's gift to the world zijn. Dat ze leuk, aardig, gelukkig, slim, hoog opgeleid, mooi, succesvol, rijk, tof en aantrekkelijk zijn, zullen zijn en moeten worden. Ik merk het heel sterk bij al die mensen die nu tussen de 20 en 30 zijn. In absolute weelde opgegroeid, zelfs degenen uit armere gezinnen. Zelden tegenslag gehad. En ook braaf hun opleiding gedaan. En dan ineens... de echte wereld.
Keihard, mensen zijn er niet altijd voor jou. De wereld is er niet voor jou. Je moet er zelf iets van maken. En ja, soms voel je je alleen, of kut of onzeker. Nou en. Leef je leven, maak er wat van, of niet. Maar maak er niet altijd zo'n enorm probleem van. Kortom: doe wat je wilt maar stel eens niet ulke hoge eisen die dan zo slecht haalbaar zijn dat dat leidt tot een soort verlamming.
Maak die reis als je dat wilt. Je wordt er wel wijzer van, maar je zult alsnog met jezelf moeten leren leven. Vluchten kan op veel manieren, maar uiteindelijk zul je jezelf onder ogen moeten zien. Hoe eerder je jezelf accepteert, inclusief al je onvolkomenheden, hoe eerder je echte leven begint. Want in mijn oge is dat het moment dat je volwassen bent. SUcces TS.
Toch mezelf maar achterlaten dan..quote:
[..]
Wat had je dan verwacht? Je neemt jezelf overal mee zoals Seneca 2000 jaar geleden al schreef. Probeer eerst hier gelukkig te zijn voordat je lange reizen gaat maken, anders zal je gemoed je volgen.
De menselijke psyche wordt gelukkig van persoonlijke groei, nieuwe prikkels en vaardigheden.
Die prikkels heb je waarschijnlijk gekregen op vakantie, maar vond je het misschien ook eng om uit je comfortzone te zijn?
Bleef je misschien teveel hangen in je "oude gewoonten"
Die prikkels heb je waarschijnlijk gekregen op vakantie, maar vond je het misschien ook eng om uit je comfortzone te zijn?
Bleef je misschien teveel hangen in je "oude gewoonten"
Hell To The Liars
Het zal best. De kern blijft hetzelfde: leer met jezelf leven. Dat valt misschien niet mee; maar doe het nou maar gewoon. Een onbereikbaar ideaal nastreven gaat niet werken. Dus accepteer jezelf, probeer dat niet te veranderen. En ga dan juist vanuit jezelf eens wat doen wat je leuk vindt, wat je wilt doen. Niet om iemand anders te worden, maar gewoon voor de leuk, omdat het je spannend, leerzaam, tof of eng lijkt.quote:
[..]
Leuk verhaal, gaat vast op voor mensen met een quarter life crisis. Het heeft mijn inziens alleen weinig te maken met mijn situatie. Ook toen ik 22, 15, 8 en 3 was had ik dit gevoel.
Je kunt wel zeggen dat het allemaal niet voor jou geldt, dat zal best. Maar ook jij moet het met jezelf zien te rooien. Met wat mazzel heb je nog 60 jaar te gaan. Maak daar dan gewoon en beetje een relaxte tijd van.
Whatever...
Vooral de onzekerheid, nog dingen moeten regelen om van de een naar de andere plek te komen gingen me na een week of twee een beetje tegen staan. Verder ook gewoon de praktische dingen, eigen bed zonder snurkende mensen om je heen, gewoon water uit de kraan kunnen drinken, etc.quote:
Je geeft aan dat je na een paar weken reizen weer terug wilde. Misschien kun je bedenken waar je dan naar terug verlangde? Dat is wellicht een startpunt om erachter te komen wat je dan wél graag wilt in het leven.
Wat wel een heel groot verschil moet die reis en het gewone leven is dat de tijd veel langzamer leek te gaan daar. Na een dag of drie had ik het gevoel dat ik al weken weg was. Hier vliegt de tijd maar gewoon voorbij zonder dat je iets meemaakt of iets in je opneemt.
Ik zeg niet dat er helemaal niets van voor mij geldt. Ik zou dolgraag willen dat ik er een relaxte tijd van zou kunnen maken, maar ik weet al 30 jaar lang niet hoe. 'Doe wat je leuk vindt' is een makkelijk statement, maar ik weet gewoon niet wat ik leuk vind. En ik weet ook niet wat ik moet doen om daar achter te komen.quote:
[..]
Het zal best. De kern blijft hetzelfde: leer met jezelf leven. Dat valt misschien niet mee; maar doe het nou maar gewoon. Een onbereikbaar ideaal nastreven gaat niet werken. Dus accepteer jezelf, probeer dat niet te veranderen. En ga dan juist vanuit jezelf eens wat doen wat je leuk vindt, wat je wilt doen. Niet om iemand anders te worden, maar gewoon voor de leuk, omdat het je spannend, leerzaam, tof of eng lijkt.
Je kunt wel zeggen dat het allemaal niet voor jou geldt, dat zal best. Maar ook jij moet het met jezelf zien te rooien. Met wat mazzel heb je nog 60 jaar te gaan. Maak daar dan gewoon en beetje een relaxte tijd van.
2x per week zeg ik in R&P: Schematherapie ftw!!
Repareer wat er misgaat in de manier van denken.
Leer anders om te gaan met de gebeurtenissen en ervaringen in het heden en toekomst die je associeert met nare gebeurtenissen.
En wat er voor schade overblijft accepteer wie je bent met je gebreken.
Want die hebben we allemaal
Repareer wat er misgaat in de manier van denken.
Leer anders om te gaan met de gebeurtenissen en ervaringen in het heden en toekomst die je associeert met nare gebeurtenissen.
En wat er voor schade overblijft accepteer wie je bent met je gebreken.
Want die hebben we allemaal
Hell To The Liars
SeLang
Black swans matter
Dat is een mindset. Zelf vind ik die onzekerheid juist één van de leukste dingen van reizen. Je weet niet precies waar je gaat slapen, of er een bus gaat, of je een geschikt kampeerplekje vindt, of er water is, etc. Je moet improviseren, af en toe problemen oplossen, in het donker en in de regen je tentje opzetten, dingen repareren die stuk gaan, etc.quote:
[..]
Vooral de onzekerheid, nog dingen moeten regelen om van de een naar de andere plek te komen gingen me na een week of twee een beetje tegen staan. Verder ook gewoon de praktische dingen, eigen bed zonder snurkende mensen om je heen, gewoon water uit de kraan kunnen drinken, etc.
Ik zeg: die onzekerheid en problemen moet je juist omarmen. Elke keer als je iets tot een goed einde brengt geeft dat weer zo'n YES! gevoel. Een reis moet je ook tegenop zien. Je wilt niet in een gespreid bedje terecht komen.
Op een bepaald moment wil ik ook weer naar huis maar dat is meestal omdat ik dan doodmoe ben en flink wat kilo's lichter ben geworden want je hebt niet altijd genoeg te eten terwijl je wel hele dagen op pad bent en fysiek bezig. Wel altijd een enorm voldaan gevoel, terugkijkend op alles wat je gezien en gedaan hebt en problemen en onzekerheden die je uiteindelijk hebt overwonnen.
En dat is inderdaad een ander mooi aspect. Je doet veel meer met je tijd. Veel nieuwe indrukken en ervaringen. Je kunt niet geloven dat iets pas een paar weken geleden is want het lijkt wel een jaar, zoveel nieuwe indrukken heb je opgedaan. Het is één van de redenen voor mij geweest om te stoppen met werken. Je tijd hier op aarde is maar beperkt en als een week voorbij vliegt terwijl je niet het gevoel hebt dat je veel interessants hebt gedaan dan is dat doodzonde.quote:Wat wel een heel groot verschil moet die reis en het gewone leven is dat de tijd veel langzamer leek te gaan daar. Na een dag of drie had ik het gevoel dat ik al weken weg was. Hier vliegt de tijd maar gewoon voorbij zonder dat je iets meemaakt of iets in je opneemt.
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
De meeste mensen hebben helemaal niet de mogelijkheid om te stoppen met werken. Mensen hebben de huur of een hypotheek, een auto, een gezin, een hond etc.quote:
[..]
En dat is inderdaad een ander mooi aspect. Je doet veel meer met je tijd. Veel nieuwe indrukken en ervaringen. Je kunt niet geloven dat iets pas een paar weken geleden is want het lijkt wel een jaar, zoveel nieuwe indrukken heb je opgedaan. Het is één van de redenen voor mij geweest om te stoppen met werken. Je tijd hier op aarde is maar beperkt en als een week voorbij vliegt terwijl je niet het gevoel hebt dat je veel interessants hebt gedaan dan is dat doodzonde.
Als je er over nadenkt, is het leven helemaal niet zo leuk. Veel verplichte afspraken, je doet dingen, de tijd verstrijkt en je sterft.
We hebben hier echt niet slecht, maar het grotere ontbreekt wel in deze tijden. Rutte is wat dat betreft een mooi voorbeeld, de man zonder visie (waarvan zijn woord geen drol waard is).
Wat een ontzettend negatieve instelling, zeg. Je hebt je leven zelf in de hand; het is niet iets dat gewoon 'gebeurt'...quote:
[..]
De meeste mensen hebben helemaal niet de mogelijkheid om te stoppen met werken. Mensen hebben de huur of een hypotheek, een auto, een gezin, een hond etc.
Als je er over nadenkt, is het leven helemaal niet zo leuk. Veel verplichte afspraken, je doet dingen, de tijd verstrijkt en je sterft.
We hebben hier echt niet slecht, maar het grotere ontbreekt wel in deze tijden. Rutte is wat dat betreft een mooi voorbeeld, de man zonder visie (waarvan zijn woord geen drol waard is).
Ik leef met je mee ts, ik heb precies hetzelfde.
De manier waarop we tegenwoordig leven is ook wel erg onnatuurlijk met torenhoge eisen, verwachtingen en verantwoordelijkheden die er vroeger nog niet waren. Daarnaast is je hele leven al min of meer voor je uitgestippeld nog voor je goed en wel geboren bent. Lang niet iedereen kan daar goed mee om gaan. Ik denk dat mensen zoals jij en ik het veel beter zouden doen in een simpelere en primitievere samenleving, hoe gek dat voor sommige mensen ook zal klinken.
De manier waarop we tegenwoordig leven is ook wel erg onnatuurlijk met torenhoge eisen, verwachtingen en verantwoordelijkheden die er vroeger nog niet waren. Daarnaast is je hele leven al min of meer voor je uitgestippeld nog voor je goed en wel geboren bent. Lang niet iedereen kan daar goed mee om gaan. Ik denk dat mensen zoals jij en ik het veel beter zouden doen in een simpelere en primitievere samenleving, hoe gek dat voor sommige mensen ook zal klinken.
Nee dat is niet vreemd. Je bent nog zo druk bezig je te focussen op alles wat níet leuk (genoeg) is om te kunnen bedenken hoe het eruit ziet als je je dag beleeft doet zonder er steeds bij na te denken of het wel leuk is wat je doet. Wat als je morgen wakker wordt zonder dat je voortdurend aan het denken bent dat je wat je doet niet leuk vindt. Wat doe je dan?quote:
[..]
Ik zou het echt niet weten. Ik heb niet echt een doel of iets dat ik perse wil doen, zien, of wat dan ook. Is het zo vreemd om daar geen antwoord op te kunnen geven? (Oprechte vraag)
Het is heel moeilijk om je dat voor te stellen omdat je nu bij alles wat je doet denkt 'maar ik word hier niet gelukkig van'. De kunst is dat om te draaien. Hoe ziet je dag eruit als je dat niet meer doet? Wat doe je dan wél? Probeer eens te beschrijven wat je doet als jouw probleem er niet meer is. Heel wel mogelijk (en heel erg hopelijk) zie je dan een patroon.
Maak er een tekening van, schrijf de gedachten op die je dan hebt, weet ik het, maar gelóóf erin.
Prrrrr
Hoiquote:
Ik vraag me af of er meer mensen zijn zoals ik. Dus mensen die hun hele leven ongelukkig doorbrengen.
Ik zit sinds het stoppen met een HBO opleiding, circa 15 jaar geleden, ook dag in dag uit in de knoop met mijzelf. Ondertussen ben ik maar van mening dat ik zó complex in elkaar steek, dat er gewoon geen oplossing voor me is.
Ondertussen is er bij mij PDD-NOS geconstateerd, en na vele jaren Parnassia en bezoekjes aan de huisarts, zeggen ze allemaal hetzelfde: door die PDD-NOS ervaar ik het leven als moeilijk/vervelend en krijg ik sombere/depressieve klachten. Advies: het leven zo relaxed mogelijk leven en het leuk maken.
Kan ik er wat mee? Niet echt. Ik zie het meer als een chronische-depressie en een innerlijk diep gewortelde doodswens.
Had ik je topic eerder gevonden dan had ik je kunnen melden dat het roer omgooien of te gaan reizen niet veel zal helpen: de depressie neem je met je mee en uiteindelijk word alles wel een sleur.
Ik heb zelf ook vaak momenten dat ik -iets- anders wil gaan doen. Inderdaad: reizen, leger des heils, een monnik worden in een of ander klooster, etc. Maar wat dat betreft heb ik weer de realisatie dat ik leef in het rijke westen, dak boven hoofd, geld, goed te eten, voorzieningen, alles waar je als mens eigenlijk alleen maar van kan dromen. Dat afstaan zal heel moeilijk voor me zijn. En dan tóch niet gelukkig zijn.
Al moet ik zeggen dat ik "door blijf gaan" voor m'n ouders. Ik vind het altijd zo rot dat verhaal van "ouders horen hun kinderen niet te begraven". Ze zijn ondertussen ook aardig op leeftijd, dus ja, het "wachten" totdat zij beiden er niet meer zijn, zodat ik daarna ook snel pleite kan gaan van deze aardbol ... het is vrij hopeloos allemaal.
Wat betreft die hobbies en dingetjes doen, dagstructuur/ritme, vermaak etc, ik heb het allemaal ook meegemaakt. Het helpt niet, want het is niet eens een tijdelijke fix: alles is gewoon kudt.
Wat betreft vrienden en relaties heb ik ook geen tips, want die twee woorden zijn al alien voor me.
Dus ja, geen tips, maar uh, ik lees met je mee.
Boe zei het spookje, terwijl het alleen maar gedag zei.
Wtf man als je zo somber in het leven staat wat doe je hier dan nog? Iets bindt je blijkbaar toch aan het leven.
Ik ben ook zowat half dertiger en kan beamen, dat het met opgroeien zo ongeveer ging.quote:
Weet je wat echt een probleem is van veel jonge mensen op dit moment? Dat het leven niet altijd feest is, dat geluk niet een soort van continue stroom van serotonine is, zoals ze wel lijken te denken. Het grootste deel van het leven is saai, hard werken of zelfs afzien, delen zijn naar. Er gaan mensen dood, er doen mensen naar en dingen kunnen tegen zitten.
Ik ben zelf half dertig en weetje; toen ik opgroeide was je gewoon een van de velen. Je moest je bek houden als de volwassenen aan het woord waren en je kreeg af en toe te horen dat je e nog geen fuck van wist (wat waar was).
Kinderen nu worden opgevoed met het idee dat ze god's gift to the world zijn. Dat ze leuk, aardig, gelukkig, slim, hoog opgeleid, mooi, succesvol, rijk, tof en aantrekkelijk zijn, zullen zijn en moeten worden. Ik merk het heel sterk bij al die mensen die nu tussen de 20 en 30 zijn. In absolute weelde opgegroeid, zelfs degenen uit armere gezinnen. Zelden tegenslag gehad. En ook braaf hun opleiding gedaan. En dan ineens... de echte wereld.
Keihard, mensen zijn er niet altijd voor jou. De wereld is er niet voor jou. Je moet er zelf iets van maken. En ja, soms voel je je alleen, of kut of onzeker. Nou en. Leef je leven, maak er wat van, of niet. Maar maak er niet altijd zo'n enorm probleem van. Kortom: doe wat je wilt maar stel eens niet ulke hoge eisen die dan zo slecht haalbaar zijn dat dat leidt tot een soort verlamming.
Maak die reis als je dat wilt. Je wordt er wel wijzer van, maar je zult alsnog met jezelf moeten leren leven. Vluchten kan op veel manieren, maar uiteindelijk zul je jezelf onder ogen moeten zien. Hoe eerder je jezelf accepteert, inclusief al je onvolkomenheden, hoe eerder je echte leven begint. Want in mijn oge is dat het moment dat je volwassen bent. SUcces TS.
Vroeger werd je ook opgevoed om goed en lief voor vrouwen te zijn. Iets wat in realiteit je gewoon tegenwerkt, omdat geen enkele vrouw zoiets wilt. Niet spannend genoeg, niet uitdagend genoeg, ect...
Op deze leeftijd geen enkele stap verder te zijn, omdat je geen 100% zelfverzekerde badboy bent. Alsof geen enkele man onzekerheden heeft. Oh, ze ziet bijvoorbeeld, dat je onzeker bent, maar wel gewoon eerlijk. In plaats dat ze je kan begrijpen waarom je onzeker bent, schrijven ze je gewoon direct af, want je bent niet zelfverzekerd. Als elke vrouw dit doet, als je al uberhaubt verder in contact mag / kan komen, hoe wil je ooit dan voorbij je onzekerheid komen? Juist, nooit dus. Ben je klein? Geen kans, ect...
Het is echt niet zo dat ik nooit geen moeite gedaan heb, maar nooit geen ene enkele stap verder komen, helpt je alleen maar tegen. In het leven is alles helemaal niet zo, zoals je overal wijsgemaakt werd in films en muziek. Liefde, relaties, daten, seks, noem maar op.
Als je niet alles en nog wat bent in het echte leven, dan blijf je gewoon je hele leven alleen. Een hele leven in frustratie (omdat positieve ervaringen uitblijven), onbegrip (omdat ze je nooit vertellen waar het aan ligt.) en onzekerheid (Als resultaat: Ben ik niet goed genoeg? Ben ik niet aantrekkelijk genoeg?).
Alles en iedereen in je familie, kennissen en vrienden hebben een relatie en/of kinderen. Je word dagelijks geconfronteerd met leuke vrouwen en het is een dikke slap in je face. Je mag kijken en weten dat het er is, alleen jij zult het nooit ervaren. Uiteindelijk dat je alleen altijd afgewezen werd, belachelijk gemaakt werd en gebruikt werd, word je na lange depressie pas duidelijk, dat dit realiteit is van het leven.
Wil je toch contact met vrouwen ondank je onzichtbaar bent? Geen enkele vrouw ziet je staan, maar zodra je genoeg geld neer legt, dan is sky's the limit. (Nee, ik doel niet alleen op intiem zijn.)
Ja, je kunt altijd nog positieve ervaringen op doen en vrouwen van begin 30 hebben minder eisen, ect...
Ja, zelfs al zou ik nu wel goed genoeg zijn, is een hele leven van negativiteit, je klote en minder voelen, dit waard?
Nee, de realiteit van het leven, dat van wat ik uit mijn eigen ervaringen kan zeggen, is dat het leven voor velen, zonder te veel tegenslag zijn gang gaat en als je buiten dat valt, bereid je maar voor op eenzaamheid, een lange depressie, onzekerheid, frustratie, lange therapie sessies en ondanks dat iedereen je ervaringen begatalliseerd en je niet begrijpen, je hele leven alleen bent en ook alleen zonder vrouw en kinderen, zult sterven.
Het lijkt misschien offtopic, maar ik snap TS helemaal. Wat je ook doet in het leven, het is nooit goed genoeg en het veranderd helemaal niks aan je leven. Naast het standaard manier van leven zijn er ook genoeg uitzonderingen. Zit je daarbij, dan kan je het gewoon vergeten.
[ Bericht 0% gewijzigd door dip-stick1 op 22-11-2016 02:29:58 ]
Gebruik je al anti-depressiva? Helpt dat?quote:
Goed bedoelde reacties, maar dit stadium ben ik allang voorbij. Op de reguliere weg ga ik mijn problemen niet oplossen. Dat heb ik allang geprobeerd, op allerlei manieren: alleen, met de huisarts, psychologen, door nieuwe hobby's te proberen, door in teamverband dingen te doen. Dit hoeven we dan ook niet meer te bespreken, want dat is allerlei andere topics al gedaan.
Wat zou je onder 'helpt dat' vatten?quote:
[..]
Gebruik je al anti-depressiva? Helpt dat?
een pilletje is gewoon chemie, je lichaam maakt vervolgens wat meer adrenaline en Serotonines aan; maar aan je leven, eenzaamheid verandert het verder niks: dat moet iemand zelf doen (hooguit kan het helpen als de chemische balans in je lichaam wat bijgestuurd is om weer 'actief' te worden)
er zijn mensen voor wie het depressief zijn een deel van hun leven geworden is en de basis van al hun fantasieen en gedachten...
Ik heb bij de TS wel een beetje de indruk dat dat het geval is... Iemand met an sich gewoon een zeer succesvol leven, financiele zekerheid, vaste baan maar wel sociaal eenzaam en vol met droombeelden over een 'ander leven'
Zou de TS zn depressiviteit verliezen heeft hij geen 'excuus' meer... Dan kan hij niet meer het nemen van beslissingen wat te doen met zn leven niet meer uitstellen en zich niet meer verliezen in 'onhaalbare dromen'.
Ik heb een beetje de indruk dat voor TS de depressie ook een gevoel van 'veiligheid' geeft en uiteindeijk ook het excuus om niks aan zn leven te veranderen
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Dat verwijt , als ik het zo mag noemen, krijg ik vaker. Dat ik niets wil veranderen, maar waar maakt je dat uit op? Ik zeg niet dat ik alles probeer wat aangedragen wordt, maar een deel ook zeker wel.quote:
[..]
Wat zou je onder 'helpt dat' vatten?
een pilletje is gewoon chemie, je lichaam maakt vervolgens wat meer adrenaline en Serotonines aan; maar aan je leven, eenzaamheid verandert het verder niks: dat moet iemand zelf doen (hooguit kan het helpen als de chemische balans in je lichaam wat bijgestuurd is om weer 'actief' te worden)
er zijn mensen voor wie het depressief zijn een deel van hun leven geworden is en de basis van al hun fantasieen en gedachten...
Ik heb bij de TS wel een beetje de indruk dat dat het geval is... Iemand met an sich gewoon een zeer succesvol leven, financiele zekerheid, vaste baan maar wel sociaal eenzaam en vol met droombeelden over een 'ander leven'
Zou de TS zn depressiviteit verliezen heeft hij geen 'excuus' meer... Dan kan hij niet meer het nemen van beslissingen wat te doen met zn leven niet meer uitstellen en zich niet meer verliezen in 'onhaalbare dromen'.
Ik heb een beetje de indruk dat voor TS de depressie ook een gevoel van 'veiligheid' geeft en uiteindeijk ook het excuus om niks aan zn leven te veranderen
Doorgaan, stoppen of alles compleet omgooien?
