[CZT #45] Chronisch Ziek Topic

quote:

Op dinsdag 23 augustus 2016 21:14 schreef LPFAN het volgende:
Het is ook geen aanval naar jouw toe Jaimy_Luca maar het zijn tips.

Ja zo zie ik het ook. Het is ook raad waarmee je het een volgende keer beter kunt aanpakken en kunt anticiperen op een omgeving waar ze geen eten hebben dat bij jouw ziekte past. Je zult daar toch zelf voor moeten gaan zorgen.

Oh my. Jaimy ik vraag me echt af waarom je dat soort dingen post dan. Je wil een compliment omdat je er een potje van maakt??
Facking hell wordt volwassen en ga fatsoenlijk om met je diabetes. Of niet maar post dan ook die shit niey


Ik ga maar slapen. Heb migraine... Vrees het ergste nu die implanon eruit is.

Ohja vanmorgen stond ik bij de pohggz en toen bleek mijn afspraak pas morgen te zijn. Terwijl ik het nog gedubbelchecked heb. Grr

Ik ben weg.

Dankje poes en lp.


Poes je moet echt je grenzen niet meer opzoeken
Dat had ik nog zo gezegd..

quote:

Op dinsdag 23 augustus 2016 21:12 schreef Cat22 het volgende:

[..]


[..]

Hang dan niet zo de drama queen uit.
En als je al wist dat het routetechnisch handiger was om door te rijden had je ook eigen brood kunnen meenemen en evt in de auto op kunnen eten, als dat bij het feestje een no go was.

Niet aan gedacht. Ik wist namelijk niet dat hij liever niet eerst nog naar huis wilde toen we naar de Ikea gingen.

quote:

Op dinsdag 23 augustus 2016 21:17 schreef Disana het volgende:

[..]

Ja zo zie ik het ook. Het is ook raad waarmee je het een volgende keer beter kunt aanpakken en kunt anticiperen op een omgeving waar ze geen eten hebben dat bij jouw ziekte past. Je zult daar toch zelf voor moeten gaan zorgen.

Die paar keer per jaar dat ik er kom vanwege een verjaardag maakt echt niet zo ontzettend veel uit hoor.

Ik weet trouwens dat het tips/advies zijn LPFAN. Ook die discussie heb ik meer dan eens gevoerd.

quote:

Op dinsdag 23 augustus 2016 21:22 schreef PrisTheShiz het volgende:
Oh my. Jaimy ik vraag me echt af waarom je dat soort dingen post dan. Je wil een compliment omdat je er een potje van maakt??
Facking hell wordt volwassen en ga fatsoenlijk om met je diabetes. Of niet maar post dan ook die shit niey

Omdat ik het ook gewoon even kwijt wil, ik hoef niet per se reacties erop hoor. Ik hoef ook geen complimentjes (waarom zou je daar een complimentje over maken ). Maar ik zal - als ik eraan denk de volgende keer - een zinnetje onderaan plaatsen dat er niet per se op gereageerd hoeft te worden. Dan hebben we dit ook niet meer.

Ik ben volwassen. En ik ga met mijn diabetes om hoe ik ermee om wil gaan*. En daar heeft niemand wat over te zeggen** (sorry als ik nu misschien even wat hard overkom maar ik heb dit al vaker proberen uit te leggen...). Het is namelijk MIJN lichaam en daarom ook mijn keuze wat ik beslis te doen. Die paar keer per jaar dat er een verjaardag is en ik gewoon ongestoord wil genieten ervan, dat is aan mij.

* Ik heb zeker eens, maar ik geloof meerdere keren, uitgelegd dat ik de diabetes nog steeds niet kan accepteren en dat dat doorvloeit in bepaalde keuzes en eetgedrag. (Staat volgens mij zelfs in de OP?) Dus vooralsnog fatsoenlijk met mijn diabetes omgaan is er helaas (nog) niet bij. Ik heb redelijke dagen en slechte dagen.
** Uiteraard mag je er van vinden wat je wil...

quote:

Op dinsdag 23 augustus 2016 23:39 schreef Jaimy_Luca het volgende:

[..]

Omdat ik het ook gewoon even kwijt wil, ik hoef niet per se reacties erop hoor. Ik hoef ook geen complimentjes (waarom zou je daar een complimentje over maken ). Maar ik zal - als ik eraan denk de volgende keer - een zinnetje onderaan plaatsen dat er niet per se op gereageerd hoeft te worden. Dan hebben we dit ook niet meer.

Ik ben volwassen. En ik ga met mijn diabetes om hoe ik ermee om wil gaan*. En daar heeft niemand wat over te zeggen** (sorry als ik nu misschien even wat hard overkom maar ik heb dit al vaker proberen uit te leggen...). Het is namelijk MIJN lichaam en daarom ook mijn keuze wat ik beslis te doen. Die paar keer per jaar dat er een verjaardag is en ik gewoon ongestoord wil genieten ervan, dat is aan mij.

* Ik heb zeker eens, maar ik geloof meerdere keren, uitgelegd dat ik de diabetes nog steeds niet kan accepteren en dat dat doorvloeit in bepaalde keuzes en eetgedrag. (Staat volgens mij zelfs in de OP?) Dus vooralsnog fatsoenlijk met mijn diabetes omgaan is er helaas (nog) niet bij. Ik heb redelijke dagen en slechte dagen.
** Uiteraard mag je er van vinden wat je wil...

Really? Ik heb me echt heel lang ingehouden tegenover jou, maar kind, neem je ziekte serieus.

Mijn moeder gaat letterlijk kapot aan de suiker, kan niet "even een taartje en een wit boterhammetje"nouja kan wel, eenmalig.

Dat je het niet accepteert dat je ziek bent geeft sowieso al aan dat er iets in je hoofd niet lekker zit.
Dat het accepteren een moeilijk proces is ben ik met je eens maar structureel ontkennen en wel suiker naar binnen flikkeren.. sorry maar

Maargoed hej, als we niet mogen reageren op jouw keuzes, jank dan ook niet zo.

Was jij ook niet diegene die consequent vergeet te prikken en te meten?
Zegt genoeg.

quote:

Op dinsdag 23 augustus 2016 23:39 schreef Jaimy_Luca het volgende:

[..]

Omdat ik het ook gewoon even kwijt wil, ik hoef niet per se reacties erop hoor. Ik hoef ook geen complimentjes (waarom zou je daar een complimentje over maken ). Maar ik zal - als ik eraan denk de volgende keer - een zinnetje onderaan plaatsen dat er niet per se op gereageerd hoeft te worden. Dan hebben we dit ook niet meer.

Ik ben volwassen. En ik ga met mijn diabetes om hoe ik ermee om wil gaan*. En daar heeft niemand wat over te zeggen** (sorry als ik nu misschien even wat hard overkom maar ik heb dit al vaker proberen uit te leggen...). Het is namelijk MIJN lichaam en daarom ook mijn keuze wat ik beslis te doen. Die paar keer per jaar dat er een verjaardag is en ik gewoon ongestoord wil genieten ervan, dat is aan mij.

* Ik heb zeker eens, maar ik geloof meerdere keren, uitgelegd dat ik de diabetes nog steeds niet kan accepteren en dat dat doorvloeit in bepaalde keuzes en eetgedrag. (Staat volgens mij zelfs in de OP?) Dus vooralsnog fatsoenlijk met mijn diabetes omgaan is er helaas (nog) niet bij. Ik heb redelijke dagen en slechte dagen.
** Uiteraard mag je er van vinden wat je wil...

Ik snap wel dat je het even kwijt wil op zich, en ik snap ook dat het moeilijk is. Alleen denk ik dat je, juist omdat de discussie hier al een paar keer gevoerd is, misschien ook wel zou kunnen inschatten dat dergelijke posts als een rode lap op een stier werken en dat je dan ook zulke reacties zal krijgen... En dan kan je wel zeggen dat er niet op gereageerd hoeft te worden, maar een tijd geleden zei je zelf dat mensen negeren in een topic niet echt fijn is (en dat ben ik overigens wel met je eens...), en ik denk dat je ergens wel hoopt op een reactie met wat begrip en steun in omdat je het er wel moeilijk mee hebt. En je zegt wel dat we ervan mogen vinden wat we willen, maar als mensen dan kortaf en geërgerd zijn en je zeggen dat je het anders moet aanpakken en kritisch zijn, schiet je toch wel erg in de verdediging... dus ik denk dat het je allemaal niet zo koud laat als je zelf zou willen. (en dat is okee. Je bent ook maar een mens.)

Persoonlijk vind ik het moeilijk om te zien dat je een aandoening hebt, die je *tot op zekere hoogte* zelf in de hand kan houden en dat je er dan de kantjes afloopt, tot zelfs in een bui van 'fuck de diabetes, ik aanvaard je niet' dingen gaat doen die recht tegen alle adviezen ingaan. Ze maken misschien nu even niet uit, maar kunnen er wel voor zorgen dat je over tien jaar ineens allerlei problemen krijgt. Ik denk dat de diabetici in dit topic dat beter kunnen uitleggen, ik heb alleen een tante met diabetes die nu blind wordt en amper nog gevoel heeft in haar voeten, waardoor ze niet kan autorijden, fietsen of ver stappen en steeds minder gevoel in haar vingers dus echt computeren of zo is ook al moeilijk. En dat allemaal omdat ze toch per se haar glaasjes porto en haar gâteau moest blijven hebben... ze is 45 nu.

En waarom vind ik dat vervelend en moeilijk om je zo te zien? Omdat ik eigenlijk liever heb dat je je beter voelt. Dat je minder beperkt wordt door je eigen lichaam. En als je er beter op let, krijg je ook minder klachten. Als je consequent je eraan houdt, wordt dat zelfs tot op zekere hoogte routine. Mijn nicht rijdt standaard rond met een aantal blikjes cola light en andere frisdrank die ze mag hebben. Geen cola in huis? Np, gaat ze wel even naar haar auto. Maar meestal als ze niet à l'improviste komt binnenvallen hebben we die cola light wel in huis, omdat we weten dat ze dat nodig heeft.

Kan het misschien dat je omgeving niet zo serieus bezig is met jouw diabetes en er zo weinig rekening mee houdt omdat je het zelf nog niet echt serieus neemt? Je kan inderdaad moeilijk verwachten dat zij suikervrije taart gaan kopen als je verder zelf er niet echt op let. Weten ze trouwens, of eerder, beseffen ze wel wat diabetes juist is? Sommige mensen denken dat het 'insuline spuiten en druivensuiker op zak en hoppa, alles is weer okee' is...

Soms lijk je zo zeker van je stuk en lijkt het alsof de wereld je niet kan deren en tegelijkertijd is het oordeel van die mensen die misschien last van je zouden kunnen hebben zo belangrijk en geef je niet genoeg om jezelf om echt goed voor jezelf te zorgen. Dat vind ik dus jammer. Heel jammer.

@Jaimy_Luca

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Je moet wel. Anders moet je straks dingen gaan accepteren die nog veel moeilijker te accepteren zijn dan diabetes. Zorg goed voor jezelf en neem verantwoordelijkheid.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2016 09:18 schreef Aspergermeisje het volgende:
@Jaimy_Luca

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Je moet wel. Anders moet je straks dingen gaan accepteren die nog veel moeilijker te accepteren zijn dan diabetes. Zorg goed voor jezelf en neem verantwoordelijkheid.

Jeetje heftig
En ik ben dan wel ontzettend goed ingesteld, toch blijven dit soort dingen echt mn grootste angst

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2016 09:18 schreef Aspergermeisje het volgende:
@Jaimy_Luca

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Je moet wel. Anders moet je straks dingen gaan accepteren die nog veel moeilijker te accepteren zijn dan diabetes. Zorg goed voor jezelf en neem verantwoordelijkheid.

Maar het lukt me gewoon niet...

En dan gaan jullie zeggen: "Zoek dan hulp".

Maar wat kan een psycholoog aan deze verrotte wereld veranderen? Hoe kan een psycholoog mijn leven veranderen? (Zij kan er niet voor zorgen dat ik niet meer ziek ben (zowel lichamelijk als psychisch). Zij kan er niet voor zorgen dat ik gewoon 40 uur per week kan werken net zoals ieder ander. Zij kan er niet voor zorgen dat ik daarnaast ook nog eens het huishouden perfect kan doen.)

Dus hoe kan een psycholoog mij helpen, als bovenstaande allemaal nodig is wil ik het leven weer een beetje leuk gaan vinden?

Even een rete eerlijke, maar schokkende post.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Stel je doelen wat lager. Je diabetes goed onder controle houden is nummer één. Jezelf leren toestaan dat goed goed genoeg is, is twee. En probeer het leuk te houden met mensen die moeite in je steken, met je begaan zijn, want dan word je een prettiger mens en ga je beter in je vel zitten: drie.

Dat is de reden waarom ik er zo mee omga.

Niemand van mijn dierbaren weet dit...

quote:

Op woensdag 24 augustus 2016 11:30 schreef Jaimy_Luca het volgende:
Dat is de reden waarom ik er zo mee omga.

Niemand van mijn dierbaren weet dit...

Dat klopt, dat heb je wel vaker verteld. En hier krijg je wel aandacht, maar wil je niks horen.